Άνθρωπος χωρίς συναισθήματα

Χαίρεται,

με βασανίζει ένα θέμα εδώ και λιγο καιρό και ψάχνω χωρίς επιτυχία κάποια λύση. Η κοπέλα μου έχει ένα 'πρόβλημα' και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Για να μην πω πολλα πολλα, έχουν γίνει πολύ άσχημα πράγματα στο περιβάλλον της και έχει φτάσει σε σημείο τώρα που λιγο λιγο καταφερνει να γίνει άνθρωπος χωρίς συναισθήματα. Δεν ξέρω αν το κατανοείτε αυτό αλλά είναι σαν να κοκκαλώνουν όλες οι αισθήσεις σας. Δεν νιώθετε λύπη, ούτε χαρά, ούτε αγάπη. Για 1 μήνα ήμουν και εγώ έτσι όταων χώρισα απο μια σχέση 5 χρόνών. Δεν με ενόχλησε καθόλου που χώρισα και δεν με ένοιαζε αν πεθάνουν οι γονεις μου κτλ. Ωσότο μάλλον με το καιρό επανήλθα και έχω τις αισθήσεις μου. Η κοπέλα δέχεται υπερβολικά μεγάλη πίεση και μάλλον ως άμυνα έχει γίνει έτσι. Αν τυχόν σας έρθει καμια ιδέα για το τι θα μπορούσα να κάνω σας παρακαλώ πείτε τη γτ έχω σηκώσει τα χέρια ψηλά...

ευχαριστώ πολύ!

Tι εχει γινει δηλαδη στο περιβαλλον της?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Tι εχει γινει δηλαδη στο περιβαλλον της?

---

Δεν θέλω να τα πώ όλα αλλά παράδειγμα έχει χάσει την μητέρα της και έχει έρθει μόνη της εδώ Ελλάδα (είναι απο εξωτερικό) και κάνει χαρτιά για υιοθεσία τώρα. Οι οποίοι της συμπεριφέρονται πολύ άσχημα και την βρίζουν συνέχεια. Ο μόνος που εχει είμαι δυστυχώς εγώ και μια "φίλη της" και έχει σχηματίσει αυτό το αμυντικό τρόπο ζωής για να μπορεί να ζεί και να μην τρελαθεί...

βασικα αν μου ελεγες οτι ειναι χωρις αισθηματα κατα ενα μερος θα το καταλαβαινα

Προφανώς...απλά εγώ ξέρω οτι όταν βρίσκεσαι σε ένα πριβάλλον πίεσης τότε στρέφεσαι (αν έχεις) σε κάποιον που πραγματικά νοιάζεσαι για σένα. Κάτι που δεν γίνεται όπως βλέπω...

Tι ηλικια εχει η κοπελα και τι εννοεις οταν λες οτι εχει κανει τα χαρτια της για υιοθεσια ?

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Tι ηλικια εχει η κοπελα και τι εννοεις οταν λες οτι εχει κανει τα χαρτια της για υιοθεσια ?

---

23, για να υιοθετηθείς απο κάποια οικογένεια υπάρχει μια γραφειοκρατία, κάμποσες χιλιάδες χαρτιά που πρέπει να μαζευτούν...καλά δεν έχει σημασία αυτό απλά το ανέφερα ως πληροφορία οτι δεν ζεί με την οικογένεια της.

Καλυτερα να πηγαινεις με τα νερα της. Οτι σου λεει συμφωνα και βοηθα την με τα χαρτια. Με σενα πιστευω δεν εχει καποιο προβλημα, με τους γονεις εχει.

Quote:

---

Originally Posted by penlix

23, για να υιοθετηθείς απο κάποια οικογένεια υπάρχει μια γραφειοκρατία, κάμποσες χιλιάδες χαρτιά που πρέπει να μαζευτούν...καλά δεν έχει σημασία αυτό απλά το ανέφερα ως πληροφορία οτι δεν ζεί με την οικογένεια της.

---

Nομιζα πως μονο ανηλικοι μπορει να υιοθετηθουν για αυτο και σε ρωτησα.
Παντως δεν νομιζω να μην εχει συναισθηματα , ισως εχει γινη σκληρη λογω των καταστασεων .
Κατα τα αλλα η κοπελα θα πρεπει μονη της να βρει την πορεια της και να σχεδιασει την ζωη της , εσυ προσπαθησε να εισαι υποστηρικτικος και να δειχνεις κατανοηση . \
That's all.

Ευχαριστώ για τις προτάσεις. Απλά πολλές φορές μέσα στην ημέρα δεν μιλάει καθόλου και υπάρχει μέρες που ξέρω ειναι "καλημέρα-καληνυχτα". Άλλες φο΄ρες με το παραμικρό τα παίρνει και θυμώνει...i guess πρέπει να μην τα παίρνω όλα αυτα σοβαρά? Απλά σαν άνθρωπος και εγώ νιώθω πως έχ ευθύνη και προκαλώ διάφορα, επίσης πολλές φορές που έχει πρι πως είμαι βάρος και την κουράζω. Το συναίσθημα π νιώθω τότε είναι...δεν περιγράφεται. Απο την άλλη όταν βρισκόμαστε απο κοντά είναι διαφορετική σχέση, δηλαδή είαι γλυκιά και όπως καριβώς όταν ξεκινάς μια σχέση που νιώθεις πως σε θέλει ο άλλος.

Quote:

---

Ευχαριστώ για τις προτάσεις. Απλά πολλές φορές μέσα στην ημέρα δεν μιλάει καθόλου και υπάρχει μέρες που ξέρω ειναι "καλημέρα-καληνυχτα".

---

εμενα αυτο δε μ αρεσει καθολου αλλα αν πιστευεις οτι σου τεριαζει παω πασο

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εμενα αυτο δε μ αρεσει καθολου αλλα αν πιστευεις οτι σου τεριαζει παω πασο

---

"Ταιριάζει"...well δεν ξέρω φίλε μου. Ουτε ξέρω αν είμαι υπερβολικός. Το πρωί μπορεί να μην έχεις χρόνο να στήλεις η να πάρεις τηλ και το βράδυ μπορεί να κοιμούνται οι άλλοι και να μην μπορείς να μιλήσεις δυνατά...όπως μου λέει συνέχεια και ειναι οκ το κατανοώ. Ωστόσο μέσα στη μέρα αν δεν μιλήσω εγώ το μόνο που θα μου πει (αν) είναι "hey τι κάνεις?" Όχι πάντα έτσι; Απλά τον τελευταίο μηνα κάααπως έτσι ειναι τα πράγματα. Αν δεν της πω να βρεθούμε δεν θα βρεθούμε, αν δεν τις πω να την πάρω τηλ δεν θα με καλέσει και δεν αντέχω το chat. Οκ γράφω γρήγορα και οκ κάποιες φορές είναι η μοναδική λύση αλλά θέλω να ακούσω και μια φωνή, να δούν τα μάτια μου ένα πρόσωπο (βιντεοκλήση) η ακόμη καλύτερα να την βρώ...δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικός αλλά δεν αντέχω 3 μέρες μόνο chat (λίγο) και χωρίς φατσούλες που δίνουν έναν πιο γλυκό χαρακτήρα ας πούμε. Απο την άλλη είναι πιεσμένη ναι το κατανοώ αλλά δεν ξέρω πόσο βαθιά μπορώ να επιμείνω για τα θέματα που έγγαψα παραπάνω. Νιώθω πως μιλαω σε ροβοτ ώρες ώρες...

Φίλε μου αυτό που περιγράφεις είναι, στην καλύτερη περίπτωση, η αρχή μίας κατάθλιψης….

Μηπως απλως εχει ψυχρανθει μαζι σου?

Κατάθλιψη; :/

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Μηπως απλως εχει ψυχρανθει μαζι σου?

---

Δεν ξέρω, δεν νομίζω...δεν είμαι τύπος που εκπέμπει κάθε δευτερόλεπτο γοητεία αλλά ξέρω τι μου γίνεται και σίγουρα ξέρω πανω κάτω αν οφείλεται σε εμένα η οχι...

Το ξέρω πως γράφω μετά απο αρκετές μέρες αλλά κάθε μερα προσπαθώ να δω τι γίνεται και να τα λύσω. Έχω σκεφτεί πολλά πράγματα και επιτέλους μπόρεσα και μίλησα μαζί της για κάποια πράγματα. Εμ, αρχικά να πω πως όταν είμαστε μαζί, όταν βρισκόμαστε το πρωτο 10λεπτο είναι σαν το πρωτο ραντεβού που δεν μιλάει κανένας και μετα ζεστενει η ατμόσφαιρα και είμαστε πολυ όμορφα. Το πρόβλημα είναι οταν είμαστε σπίτια. Βασικά οτιδήποτε κάνω, το παραμικρό που μπορεί να την ενοχλήσει λίιιιιιγο τσιτώνεται και νευριάζει. Δηλαδή με το παραμικρό ερέθισμα γίνεται τούρκος και το κατανοεί. Επίσης κατανοεί πως είναι υπερβολικό και δεν ξέρει γιατί συμβαίνει. Δυστυχώς δεν μπορώ να είμαι δίπλα της γιατί κάθεόμορφο μνμ το αγγνοεί, δεν το σχολιάζει, κάθε φορα που παίρνω τηλεφωνο λέει "δεν έχω τι αν σου πω" και δεν μιλάει καθόλου, κάθε φορά που μι΄λάμε με chat είναι 100% ψυχρή. Κάποια στιγμή δεν αντέχω και εγώ θέλω να νιώθω κάτι ζεστό. Οπότε όταν προσπαθώ να την πλησιάσω με διώχνει η μιλάει ψυχρά. Απο εκεί και περα, υπάρχουν και οι άκυρες στιγμές που μου στε΄λνει 3-4 μνμ μαζί για το τι κανει τώρα , αστεία, του τυπου μην πιείς μόνος το ποτο περίμενε με κτλ ακριβώς αυτα που ήθελα...αυτές είναι οι μόνες ανάσες για μένα και είναι 1 2 στιγμές φορά την εβδομάδα περίπου. Δεν ξέρω αν έχετε να σχολιάσετε κάτι πάνω σε αυτά...ξεκίνισα να έχω και συζήτηση με έναν ψυχολόγο...