Οταν το παιδι φευγει απο το σπιτι,,,

Καλησπερα φιλοι.Απο την περασμενη παρασκευη[4-7],μετα απο εναν καυγα και καποια χειροδικια[πεσανε και μερικες ψηλες απο μενα-μακαρι να μην ειχε συμβει ποτε αυτο-η κορη μου 21 χρονων εφυγε απο το σπιτι.Βεβαια με τη μητερα της μιλαει, ηρθε & απο το σπιτι,πηρε 2-3 προσωπικα της πραγματα-χωρις να παρευρισκομαι εγω,αφου ειμαι το κοκκινο πανι & ξαναφυγε.Μενει σε μια φιλη της.Εδω βεβαια στο σπιτι εχει πεσει μεγαλη καταθλιψη και απο μενα & απο τη μαμα της.Εχω τυψεις,αυτο που εγινε δεν επρεπε να συμβει.Εχασα εκεινη τη στιγμη την επαφη με την πραγματικοτητα,ουτε & θυμαμαι πως γινανε τα γεγονοτα.ελαχιστα θυμαμαι...περναμε δυσκολες μερες.δεν γνωριζουμε απο εδω και περα τι θα γινει.θελουμε να γυρισει ξανα στο σπιτι το παιδι μας.Ειναι η εποχη που τα παιδια στην ηλικια αυτη ξεκινουν την επανασταση τους;;;μας λειπει πολυ.αδειασε το σπιτι μας.μεγαλος πονος,πιστευω να μας καταλαβαινετε,,,θα ξαναγυρισει σπιτι;;;Σας ευχαριστω για την υπομονη σας να με ακουσετε.

21 ειναι μεγαλη για επανασταση,συνηθως αυτα γινονται στην εφηβεια.Πιστευω αργα ή γρηγορα θα ξαναγυρισει,το θεμα ειναι,μηπως το εχετε μπουχτισει το παιδι με την συμπεριφορα σας(και εσυ και η μανα)?

Μηπως ειστε υπερπροστατευτικοι και πνιγετε το παιδι?

ποια ηταν τα αιτια του καυγα??

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

21 ειναι μεγαλη για επανασταση,συνηθως αυτα γινονται στην εφηβεια.Πιστευω αργα ή γρηγορα θα ξαναγυρισει,το θεμα ειναι,μηπως το εχετε μπουχτισει το παιδι με την συμπεριφορα σας(και εσυ και η μανα)?

Μηπως ειστε υπερπροστατευτικοι και πνιγετε το παιδι?

---

Καλησπερα φιλε μου.Στο τελευταιο εισαι σχεδον μεσα.Αυτες τις μερες που ειμαστε μονοι με τη γυναικα μου,αναλυουμε τα παντα.και τα καλα & τα κακα.Τωρα βρισκουμε τα λαθη μας.και το ποιο μεγαλο ειναι αυτο της αγωνιας της μανας μην τυχον συμβει κατι στο παιδι οταν ειναι εκτος σπιτιου.ναρκωτικα και τετοια.ηταν & αμελης η μικρη & εδεσε το γλυκο.Εξοδο 2 & 3 φορες την ημερα[πολυωρες] & επιστροφη πρωτες πρωινες ωρες.ειχε ομως & το δικιο η μαμα.δεν ενημερωνε τις ποιο πολλες φορες που βρισκοταν.Σαν γονεις,εμεις,δεν θα ειχαμε αγωνια;;Ποιο πολυ με τη μανα της κοντραριζοταν,μαζι της ειχε τα πολλα πολλα.εγω προσπαθουσα να μην της <<μπαινω>> & την εκνευριζω.Βεβαια,ολα αυτα για το καλο της.οταν καποιες φορες γυριζε σπιτι μετα της 3 το πρωι,διαπλικτιζονταν με τη μαννα της.μεχρι εκει ομως.μετα τα ξαναβρισκανε μαννα & κορη.Την εφηβεια,ομως,απ οτι εχουμε διαπιστωσει,την περναει τωρα.Τελος παντων,ο κακος εγινα εγω τωρα που χειροδικησα μαζι της προχτες & εφυγε απο το σπιτι.Το τι θα γινει τωρα,θα γυρισει δεν θα γυρισει,χρηματα δεν εχει γιατι δεν εργαζεται,ειμαστε σε μια ασχημη ψυχολογικη κατασταση,προσπαθουμε να βρουμε λυσεις,,,Τι αλλο να κανουμε;;;μονο υπομονη,,,

Quote:

---

Originally Posted by legalize

ποια ηταν τα αιτια του καυγα??

---

Τα αιτια του καυγα;;;Η μεγαλυτερη μ@@@@@α που εκανα στη ζωη μου & τα πληρωνω τωρα.Ειχε βγει εξω,γυρισε σπιτι ωρα 10 & θελησε παλι να ξαναβγει.Τσακωνεται λεκτικα και εξ αποστασεως με τη μαμα της,εγω δεν αντεξα,σηκωθηκα και αρπαχτηκαμε.αντισταθηκε δυνατα η κορη μου & απο εκει & περα δεν θυμαμαι & πολλα.η γυναικα μου ηταν αυτοπτης μαρτυρας.ειχα χασει τον ελεγχο για πρωτη φορα στη ζωη μου & σε ποιον χειροδικησα;;;στο παιδι μου.δεν το ειχα ποτε μαλωσει για τιποτα.του εκανα και μερικες γρατσουνιες στο λαιμο της πανω στον καυγα μας,θα τα εχει για κανα μηνα να τα βλεπει & να με μισει,,,,τι να πω,,,ντρεπομαι πολυ,,,εκλαψα & κλαιω,,,,

και που το παραδεχεσε δεν αλλαζει η κατασταση...εκανες λαθος.δεν ειναι πια παιδι ειναι 21 και μπορει να ανησιχει αυτη για τον εαυτο της.οτι τις εριξες κατι "ψυλες" δεν θα το σχολιασω.τεσπα εδω θα σου πουνε την αποψη τους και οι ψαγμενοι (περιτο να σου πω οτι αμα μου το εκανε ο πατερας μου η το εκανε σε καποια φιλη ο πατερας της θα του εκοβα τα χερια κυριολεκτικα ομως οχι μεταφορικα)

Quote:

---

Originally Posted by giorgos2008

Καλησπερα φιλε μου.Στο τελευταιο εισαι σχεδον μεσα.Αυτες τις μερες που ειμαστε μονοι με τη γυναικα μου,αναλυουμε τα παντα.και τα καλα & τα κακα.Τωρα βρισκουμε τα λαθη μας.και το ποιο μεγαλο ειναι αυτο της αγωνιας της μανας μην τυχον συμβει κατι στο παιδι οταν ειναι εκτος σπιτιου.ναρκωτικα και τετοια.ηταν & αμελης η μικρη & εδεσε το γλυκο.Εξοδο 2 & 3 φορες την ημερα[πολυωρες] & επιστροφη πρωτες πρωινες ωρες.ειχε ομως & το δικιο η μαμα.δεν ενημερωνε τις ποιο πολλες φορες που βρισκοταν.Σαν γονεις,εμεις,δεν θα ειχαμε αγωνια;;Ποιο πολυ με τη μανα της κοντραριζοταν,μαζι της ειχε τα πολλα πολλα.εγω προσπαθουσα να μην της <<μπαινω>> & την εκνευριζω.Βεβαια,ολα αυτα για το καλο της.οταν καποιες φορες γυριζε σπιτι μετα της 3 το πρωι,διαπλικτιζονταν με τη μαννα της.μεχρι εκει ομως.μετα τα ξαναβρισκανε μαννα & κορη.Την εφηβεια,ομως,απ οτι εχουμε διαπιστωσει,την περναει τωρα.Τελος παντων,ο κακος εγινα εγω τωρα που χειροδικησα μαζι της προχτες & εφυγε απο το σπιτι.Το τι θα γινει τωρα,θα γυρισει δεν θα γυρισει,χρηματα δεν εχει γιατι δεν εργαζεται,ειμαστε σε μια ασχημη ψυχολογικη κατασταση,προσπαθουμε να βρουμε λυσεις,,,Τι αλλο να κανουμε;;;μονο υπομονη,,,

---

Υπηρχε καποια περιοδος οταν ηταν πιο μικρη,στην εφηβεια,που δεν την αφηνατε να βγαινει καθολου μηπως?

Το οτι βγαινει δεν ειναι κακο.Ειδικα σε αυτην την ηλικια δεν μπορειτε να την κλεισετε μεσα.Και απο προσωπικη εμπειρια,απο αυτα που ειχα δει απο ατομα της ηλικιας μου ως λιγο πιο νεος,πιο πολυ κινδυνευει να βγει το παιδι με ψυχολογικα λογω της καταπιεσης,παρα να μπλεξει με ναρκωτικα.Το να σας λεει που βγαινει και με ποιους,ειναι μια λογικη απαιτηση,να ξερεις ομως οτι δε σε διασφαλιζει απο κατι,γιατι και γω ελεγα στην ηλικια της οτι θα βγω με τον Χ στα Πατησια και να εβγαινα με τον Υ στην Κηφησια.Τωρα με τα κινητα τα ελεγχεις δυσκολα τα παιδια.Ασε που τωρα με το μετρο,πολυ ευκολα απο αλλου ξεκινας και αλλου καταληγεις(αν μενετε Αθηνα).

Απο κει και περα,νεα ειναι,και θα βρει κανενα αγορι(δεν ξερω αν υπαρχει προβλημα και με αυτο) και πιθανον καμια φορα να κανει καμια μ@@,τετοια ομως που δε θα της κοστισει κατι σημαντικο.Αν εχει βασεις το παιδι δε θα μπλεξει πουθενα.Εκ των πραγματων δεν μπορει να μεινει σε ενα κλουβι για παντα,και αν μεινει θα ειναι τοσο δυστυχισμενη οσο αν επαιρνε ναρκωτικα,οποτε 0 εις το πηλικο.

Εννοειται και εκεινη πρεπει να σας αποδιδει εναν αναλογο σεβασμο,να μην σας βριζει χυδαια πχ οπως εχω δει να συμβαινει δυστυχως πολλες φορες.

Τελος,δεν ειμαι γονιος και δεν ειμαι ο καταλληλοτερος για να δινω συμβουλες,αλλα επειδη μεχρι πριν οχι παρα πολλα χρονια ημουν στην ηλικια της κορης σου και μπορω να καταλαβω πως αισθανεται μεχρι ενος σημειου.

Κουραγιο φιλε μου,πιστευω η μικρη θα γυρισει αρκει να της ζητησετε συγνωμη ειλικρινα κ απο εδω κ περα να της εκφραζετε διαφορετικα την δυσαρεσκεια σας για οτι κανει κ δεν συμφωνειτε για να την κρατησετε,κ οι μεγαλοι πρεπει να ζητουν συγνωμη καποτε,ειναι κ το θεμα οτι δεν θα τα βγαλει περα οικονομικα μονη της κ οταν ηρεμησει θα επιστρεψει ομως πρεπει να δουλεψετε την σχεση σας για να παει καλυτερα για το μελλον μην προκυψει παρομοιο θεμα η βια δεν ειναι λυση,μην την κακομαθετε ομως βρειτε την χρυση τομη!

60 τρόποι για να γίνεις καλύτερος πατέρ1. Κράτησε μια θετική στάση όταν τους μιλάς

2. Λέγε τους συχνά πως τ' αγαπάς. Πόσο πολύ, τ΄αγαπάς.

3. Μη φοβάσαι να δείχνεις τα συναισθήματα σου στην οικογένεια σου

4. Κάνε ένα διάλειμμα από τη δουλειά, για να τους τηλεφωνήσεις .

5. Προσπάθησε να καταλάβεις τα αστεία τους. Και γέλα μ' αυτά.

6. Δώσε όλη σου την προσοχή όταν σου μιλάνε.

7. Μάθε τα παιδιά πως οφείλουν να προσέχουν τα λόγια και τις πράξεις τους, αλλά μη χρησιμοποιείς την τιμωρία ως μέσο

8. Φτιάξε μια ημέρα εσύ ένα γεύμα για την οικογένεια σου.

9. Διέθεσε χρόνο για καθένα από τα παιδιά χωριστά

10. Ξεκίνησε με τα παιδιά ένα ομαδικό σπορ, όπως ποδηλασία

11. Ερωτεύσου τη γυναίκα σου. Ξανά.

12. Όταν κάνεις ένα λάθος, δείξε τη δύναμη να το παραδεχτείς.

13. Συγχώρεσε τον πατέρα σου. 14. Δείξε σε ένα νέο πατέρα όλα όσα σου έμαθε η πατρότητα.

15. Χαλάρωσε ώστε να απολαύσεις τις στιγμές που είσαι με την οικογένεια σου

16. Θυμήσου όλα αυτά που μισούσες να ακούς από τους γονείς σου και μην τα επαναλαμβάνεις στα παιδιά σου.

17. Διάβαζε στα παιδιά σου παραμύθια .

18. Ρώτησε τα παιδιά σου τι θα ήθελαν να κάνεις καλύτερα Μετά προσπάθησε να το κάνεις.

19. Οι αγκαλιές και τα φιλιά είναι χρυσός. Μην τα τσιγκουνεύεσαι .

20. Άφησε τα παιδιά να κάνουν τις δικές τους επιλογές. Όχι πάντα.

21. Απόλαυσε μια βόλτα στη φύση παρέα με την οικογένεια σου.

22. Όταν κάνουν μια αταξία, μέτρα μέχρι το 10 πριν τα μαλώσεις.

23. Θυμήσου πως για τα παιδιά ο πατέρας λειτουργεί σαν καθρέφτης. Οπότε πρόσεξε όσα κάνεις και όλα λες.

24. Να είσαι πάντα παρών στα παιδιά σου

25. Όταν ένα παιδί κάνει μια κακή πράξη, προσπάθησε να καταλάβεις τι την προκάλεσε. Θυμήσου πως ένα παιδί δεν είναι ποτέ κακό, ακόμη κι όταν κάνει κακές πράξεις
27. Κρύψε για μια εβδομάδα την τηλεόραση.

28. Πήγαινε σε μια ημέρα ενημέρωσης για τους γονείς. Μόνος και χωρίς τη μαμά τους.

29. Διάβασε ένα -οποιοδήποτε- βιβλίο για την πατρότητα.

30. Φτιάξε μια Κυριακή πρωινό για τα παιδιά σου .

31. Μήπως λες στα παιδιά συνεχώς «ναι»; Προσπάθησε να αρχίσεις να λες «όχι» και να το εννοείς, ακόμη κι όταν δεν τους αρέσει να το ακούν

32. Μήπως λες συνεχώς «όχι»; Προσπάθησε να πεις και μερικά «ναι» ακόμη κι αν δε σου αρέσει

33. Δείξε στη σύντροφο σου σεβασμό, και βεβαιώσου πως και τα παιδιά δείχνουν να τη σέβονται

34. Μη χρησιμοποιείς ποτέ την έκφραση «επειδή έτσι θέλω εγώ». Αφιέρωσε λίγο χρόνο στο να τους εξηγείς.

35. Χαμογέλα συχνά στη σύντροφο και τα παιδιά σου.

36. Κατά εποχές αναθεώρησε καταστάσεις και πράγματα στη ζωή σου. Και άλλαξε ό,τι σε κάνει δυστυχισμένο.

37. Φαντάσου πως σου μένει μόνο μια εβδομάδα ζωής. Τι θα έλεγες στα παιδιά σου που δεν πρόλαβες να τους πεις;

38. Μη ντραπείς να κλάψεις ακόμη και μπροστά τους.
26. Θυμήσου πως όλοι είμαστε παιδιά κάποιου και πως δεν υπάρχει ούτε υπήρξε πατέρας που δεν έκανε λάθη

39. Μάθε λεπτομέρειες για την οικογενειακή σου ιστορία και μοιράσου την με τα παιδιά σου.

40. Μάθε στα παιδιά σου τι σημαίνει εμπιστοσύνη, πίστη, και πως ν' ακολουθούν το όνειρο τους.

41. Γίνε και εσύ παιδί και προσπάθησε να δεις όλα αυτά που βλέπουν κι εκείνα

42. Κάνε ένα οικογενειακό συμβούλιο και άφησε τα παιδιά να συμμετάσχουν στις αποφάσεις της οικογένειας.

43. Μην απαντάς μόνο στις ερωτήσεις. Δείξε τους τον τρόπο για να βρουν τις απαντήσεις.

44. Δείξε υπομονή με τα παιδιά. Δε μπορούν να είναι σε όλα τέλεια. Μήπως ποιος είναι τέλειος;

45. Κράτησε τα από το χέρι.

46. Διατήρησε μια προσωπική σχέση με τη σύντροφο σου. Μην αφήνεις τα παιδιά να εισχωρούν στα πάντα, ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα σας.

47. Μην κουτσομπολεύεις μπροστά στα παιδιά

48. Πάρε μια μέρα το παιδί σου στη δουλειά-αν αυτό είναι εφικτό- και εξήγησε του τι ακριβώς
κάνεις για να βγάλεις τα προς το ζην.

49. Φτιάξτε κάτι παρέα. Μια ζωγραφιά, μια πορτοκαλάδα, μαστορέψτε μαζί .50. Πες τα παιδιά σου τι σημαίνουν για σένα.

51. Κράτησε πάντα τις υποσχέσεις που τους δίνεις

52. Ανάθεσέ τους ευθύνες.

53. Μίλησέ τους ως ίσος προς ίσον. Δείξε το σεβασμό που τους ζητάς να σου δείχνουν.

54. Κάνε τους μικρές εκπλήξεις.

55. Παίξε μαζί τους. Και άφησε τα να σε κερδίσουν, αλλά χωρίς να το καταλάβουν.

56. Πριν μπεις στο σπίτι από τη δουλειά, πάρε μερικές βαθιές ανάσες και άφησε τα προβλήματά σου απ' έξω.

57. Αφήστε μια Κυριακή τη μαμά να ξεκουραστεί και περιποιηθείτε την όλοι μαζί παρέα.

58. Δώσε γενναιόδωρα το χρόνο και την ενέργειά σου.

59.Υπερασπίσου τα όταν χρειάζεται.

60. Δείξε τους πως τα εμπιστεύεσαι.

Παντως τα κοριτσια ειναι πολυ πιο ακινδυνα απο τα αγορια.Σπανια μπλεκουν με τρελες του στυλ κοντρες με μηχανες ή με ναρκωτικα.Χασικληδες ηξερα πολλους,χασικλουδες ελαχιστες και αυτες το μαθαν απο τον γκομενο.Ουτε κινδυνευει να μπλεξει σε καυγαδες με μπουκετα κλπ.

Το κοριτσι το πολυ πολυ να καπνιζει,να μεθυσει καμια φορα ή να βρει κανενα βλακα γκομενο που να την εκμεταλλευεται.Και μενα σαν γονιο θα με πειραζαν,αλλα ειναι πιο ανωδυνα απ' οτι τα βλεπουν οι γονεις.Ασε που υπαρχουν πολλα κοριτσια που δεν κανουν τιποτα απο τα 3.

εγω σκεφτομαι οτι μπορει να υπαρξει κατι πολυ χειροτερο απο αυτο ξερεις ποσο ευκολο ειναι να κανει μια σχεση με ενα τυπο σαν κ σενα πχ που να πεφτουνε κ λιγες ψιλες?

ειναι γνωστο οτι οι ανθρωποι αναζητουν ανθρωπους που τους θυμιζουν κατι γνωστο τους... εγω πιστευω οτι θα πρεπει να της εκανες πολα για να εφτασε σε αυτο το σημειο κ το παιζεις μετανοημενος αλλα δε με πολυπειθει αυτο που ακουω.... δε μπορει ξαφνικα να εγινες κοκκινο πανι μονο απο αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εγω σκεφτομαι οτι μπορει να υπαρξει κατι πολυ χειροτερο απο αυτο ξερεις ποσο ευκολο ειναι να κανει μια σχεση με ενα τυπο σαν κ σενα πχ που να πεφτουνε κ λιγες ψιλες?

ειναι γνωστο οτι οι ανθρωποι αναζητουν ανθρωπους που τους θυμιζουν κατι γνωστο τους... εγω πιστευω οτι θα πρεπει να της εκανες πολα για να εφτασε σε αυτο το σημειο κ το παιζεις μετανοημενος αλλα δε με πολυπειθει αυτο που ακουω.... δε μπορει ξαφνικα να εγινες κοκκινο πανι μονο απο αυτο...

---

και ομως Αλεξανδρε.για μενα η κορη μου ειχε να το λεει,,,πως τα καταφερνω & ποτε δεν την μαλωσα,ουτε σηκωσα ποτε χερι επανω της.την μαμα της φοβοταν-και μου το ελεγε-που την υπερπροστατευε.και δεν το παιζω μετανοιωμενος.η συγνωμη που της ζητησα και ολη η μετανοια μου προς την κορη μου,τα λεει ολα.Απλα,ηταν θολωμα στιγμης.Δεν νομιζω οτι αυτο συνεβηκε μονο σε μενα.τωρα,αν σε επεισα ή οχι,δεν ξερω.αυτη ειναι η μοναδικη αληθεια που εγραψα.

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

39. Μάθε λεπτομέρειες για την οικογενειακή σου ιστορία και μοιράσου την με τα παιδιά σου.

40. Μάθε στα παιδιά σου τι σημαίνει εμπιστοσύνη, πίστη, και πως ν' ακολουθούν το όνειρο τους.

41. Γίνε και εσύ παιδί και προσπάθησε να δεις όλα αυτά που βλέπουν κι εκείνα

42. Κάνε ένα οικογενειακό συμβούλιο και άφησε τα παιδιά να συμμετάσχουν στις αποφάσεις της οικογένειας.

43. Μην απαντάς μόνο στις ερωτήσεις. Δείξε τους τον τρόπο για να βρουν τις απαντήσεις.

44. Δείξε υπομονή με τα παιδιά. Δε μπορούν να είναι σε όλα τέλεια. Μήπως ποιος είναι τέλειος;

45. Κράτησε τα από το χέρι.

46. Διατήρησε μια προσωπική σχέση με τη σύντροφο σου. Μην αφήνεις τα παιδιά να εισχωρούν στα πάντα, ακόμη και στην κρεβατοκάμαρα σας.

47. Μην κουτσομπολεύεις μπροστά στα παιδιά

48. Πάρε μια μέρα το παιδί σου στη δουλειά-αν αυτό είναι εφικτό- και εξήγησε του τι ακριβώς
κάνεις για να βγάλεις τα προς το ζην.

49. Φτιάξτε κάτι παρέα. Μια ζωγραφιά, μια πορτοκαλάδα, μαστορέψτε μαζί .50. Πες τα παιδιά σου τι σημαίνουν για σένα.

51. Κράτησε πάντα τις υποσχέσεις που τους δίνεις

52. Ανάθεσέ τους ευθύνες.

53. Μίλησέ τους ως ίσος προς ίσον. Δείξε το σεβασμό που τους ζητάς να σου δείχνουν.

54. Κάνε τους μικρές εκπλήξεις.

55. Παίξε μαζί τους. Και άφησε τα να σε κερδίσουν, αλλά χωρίς να το καταλάβουν.

56. Πριν μπεις στο σπίτι από τη δουλειά, πάρε μερικές βαθιές ανάσες και άφησε τα προβλήματά σου απ' έξω.

57. Αφήστε μια Κυριακή τη μαμά να ξεκουραστεί και περιποιηθείτε την όλοι μαζί παρέα.

58. Δώσε γενναιόδωρα το χρόνο και την ενέργειά σου.

59.Υπερασπίσου τα όταν χρειάζεται.

60. Δείξε τους πως τα εμπιστεύεσαι.

---

Τι να πω;;;Εξαιρετικα!

παντως υποψιαζομαι οτι η κορη σου θα με συμπαθουσε πολυ με αυτα που λεω... αμα σου παρουσιασει κανενα γαμπρο σαν κ μενα να σε δω τι θα κανεις :D μου θυμιζεις το πατερα μου λιγο...

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κουραγιο φιλε μου,πιστευω η μικρη θα γυρισει αρκει να της ζητησετε συγνωμη ειλικρινα κ απο εδω κ περα να της εκφραζετε διαφορετικα την δυσαρεσκεια σας για οτι κανει κ δεν συμφωνειτε για να την κρατησετε,κ οι μεγαλοι πρεπει να ζητουν συγνωμη καποτε,ειναι κ το θεμα οτι δεν θα τα βγαλει περα οικονομικα μονη της κ οταν ηρεμησει θα επιστρεψει ομως πρεπει να δουλεψετε την σχεση σας για να παει καλυτερα για το μελλον μην προκυψει παρομοιο θεμα η βια δεν ειναι λυση,μην την κακομαθετε ομως βρειτε την χρυση τομη!

---

Σε ευχαριστω για τα καλα σου λογια.και βεβαια της εχω ζητησει συγνωμη,αλλοιμονο.εξ αλλου εγω ειμαι η αφορμη που εφυγε.και παλι θα της ξαναζητησω.ειμαστε διατεθειμενοι-ειλικρινα-να κανουμε επαναπροσδιορισμο της σχεσης μας μεσα στην οικογενεια.Αυτο ειναι εκ των ουκ ανευ.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

παντως υποψιαζομαι οτι η κορη σου θα με συμπαθουσε πολυ με αυτα που λεω... αμα σου παρουσιασει κανενα γαμπρο σαν κ μενα να σε δω τι θα κανεις :D μου θυμιζεις το πατερα μου λιγο...

---

Αλεξανδρε,το κακο με μενα-συγκριτικα με την μαμα της-ηταν οτι ημουν πολυ χαλαρος.ποτε δεν της ειπα οχι.σε ολα ναι.αυτο μαλλον δεν ηταν καλο,,,θα δειξει απο εδω & περα.Κανουμε υπομονη.

Αν και απ'ότι φαίνεται έχετε αργήσει πάρα πολύ να το κάνετε ήρθε η ώρα σαν γονείς να θέσετε όρια. Όρια που να βγάζουν νόημα για ένα κορίτσι 21 χρονών και να βασίζονται στο διάλογο. Νομίζω πως εκεί οδηγηθήκατε γιατί όπως είπες και εσύ η μαμά της ήταν ο μπαμπούλας και εσύ αυτός που έκανε όλα τα χατήρια. Έτσι η κόρη σου δεν μπορούσε να ξέρει μέχρι που της επιτρέπεις εσύ σαν πατέρας να πάει. Τη μαμά της τη θεωρούσε γραφική γιατί πολύ πιθανό να ζητούσε παράλογα πράγματα και να της μιλούσε σαν παιδάκι. Δεν είναι όμως. Και επειδή είχε αυτή την αντιμετώπιση έγινε το μπαμ από σένα κάποια στιγμή και της έδειξες τα όριά σου με τον πιο λάθος τρόπο.

Για μένα ούτε η λύση είναι να αρχίσεις τις συγνώμες μόνο και όταν γυρίσει πάλι από την αρχή (εννοώ καβγάδες με τη μάνα της, προς θεού όχι ξύλο). Πρέπει και οι δύο πλευρές να επαναπροσδιορίσετε τα όρια της σχέσης σας. Το να ζητάτε πχ σαν γονείς να ξέρετε που είναι όταν βγαίνει και με ποιον δεν είναι κάτι παράλογο. Θα είμαι με την φίλη μου τη Μαρία, ώστε να ξέρετε κι εσείς αν συμβεί πχ κάτι με ποιον να επικοινωνήσετε. Ούτε έλεγχο, ούτε ανάκριση.

Από την άλλη το να της λέτε ξερά δεν θα βγεις πάλι χωρίς λόγο και αιτία (από τη στιγμή που είναι και καλοκαίρι και δεν έχει υποχρεώσεις) είναι υπερβολή για μένα. Καλύτερα θα ήταν να ακολουθήσετε μια πιο φιλική προσέγγιση. Η κόρη σας είναι παιδί σας αλλά είναι και ενήλικη. Πρέπει να παίρνει εκείνη κάποιες αποφάσεις για τον εαυτό της. Δεν ξέρω αν το πράγμα έχει ξεφύγει και όντως δεν μαζεύεται αλλά το να πάει για ένα καφέ και μετά για ένα ποτό, ξερω γω εμένα δεν μου φαίνεται υπερβολικό. Αλλά με την προϋπόθεση ότι είναι σωστή στις υποχρεώσεις της δλδ σχολή ή με ό,τι άλλο ασχολείται. Προσεγγίστε την σαν να μην είναι παιδί, πείτε της μια φορά εγώ σε εμπιστεύομαι ότι δεν θα μπλέξεις και αν θέλεις να βγεις σήμερα μέχρι αργά κάντο αλλά επίσης εμπιστεύομαι ότι τηρείς αυτά που πρέπε να κάνεις. Δώστε της να καταλάβει ότι έχει κι αυτή ευθύνη των πράξεών της, ότι δεν υπάρχει ένας μπαμπούλας να της λέει μη πάντα χωρίς λόγο και αιτία.

Το σημαντικότερο, μιλήστε ειλικρινά και ειδικά εσύ που από το σημείο που δεν έλεγες τίποτα έφτασες να χειροδικήσεις και τώρα είσαι έτοιμος να δεχτείς τα πάντα αρκεί να έρθει η κόρη σας πίσω στο σπίτι. Προφανώς και έχει προτεραιότητα αυτό αλλά μην ξεχνάς ότι είστε και γονείς και πρέπει να της εξηγήσετε τι σας ενοχλεί στην συμπεριφορά, να κάνετε ΔΙΑΛΟΓΟ και να βρείτε πως θα ισορροπήσετε τα δικά της θέλω και τις υποχρεώσεις από το να ζει στο σπίτι σας. Πχ θα μπορούσε η γυναίκα σου να της πει ότι έχεις κάθε δικαίωμα να βγεις αφού πρώτα με βοηθήσεις στις δουλειές του σπιτιού. Εφόσον ζει σπίτι σας πρέπει κι εκείνη να βάλει λίγο νερό στο κρασί της στο πώς θα συμπεριφέρεται και στο κατά πόσο θα είναι μπάτε σκύλοι αλέστε κλπ κλπ.

Δεν ξέρω αν βοήθησα με αυτά που είπα, δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς την κατάσταση, πόση έκταση έχουν πάρει πχ οι έξοδοι της κόρης σου αλλά και να μου έλεγες ο καθένας έχει διαφορετικά όρια. Δεν είναι το θέμα να σου πω εγώ αν σε βρίσκω υπερβολικό ή βρίσκω την κόρη σου υπερβολική, το θέμα είναι να μιλήσετε μεταξύ σας και να βρείτε τα μεταξύ σας όρια.

Δυσκολεύομαι πολύ να απαντήσω ήρεμα και με σεβασμό στο συγκεκριμένο θέμα, διότι απεχθάνομαι τις χειριστικές συμπεριφορές οποιουδήποτε είδους. Απεχθάνομαι επίσης τους ανθρώπους που δημιουργούν θύματα των παθολογικών συμπεριφορών τους, επειδή τυχαίνει να βρίσκονται γύρω τους και κάποια πιο ευάλωτα ως προς αυτούς άτομα, όπως τα παιδιά τους ας πούμε. Ξεκαθαρίζω πως σε αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή ως θύτη και το παιδί σου ως θύμα και απαντώ κυρίως λόγω του ενδιαφέροντός μου ως προς το δεύτερο.

Πρώτο σχόλιο: Έχεις διαλέξει λάθος κατηγορία για το θέμα σου. Στην «Εφηβεία» κατατάσσονται θέματα που , όπως υποδεικνύεται, αφορούν σε: εφηβική ηλικία (κρίση ταυτότητας, παραβατική συμπεριφορά, τιμωρία, σχολικά θέματα, σχέσεις με γονείς και συνομιλήκους, διαταραχές της εφηβείας.) Δεν ανήκεις ούτε εσύ, όπως ούτε και η κόρη σου στην ηλικία 12-18, επομένως βρίσκεσαι εκτός θέματος.

Αντιπαρέρχομαι το παραπάνω άτοπο, προκειμένου να συνεχίσω σε ένα δεύτερο σχόλιο, αμφιβόλου-πλέον-χρηστικής αξίας:

Από τον τρόπο που γράφεις συμπεραίνω πως βλέπεις την κόρη σου ως «παιδί». Εγκλωβισμένος σε αυτήν την εικόνα, αδυνατείς να συνειδητοποιήσεις ότι ως ενήλικας, η κοπέλα δεν έχει καμία ανάγκη κηδεμονίας και μάλιστα σε καθημερινές αποφάσεις όπως το που θα πάει, μέχρι ποια ώρα, ποιον θα συναντήσει, τι θα κάνει, τι ρίσκο θα επιλέξει να πάρει και γιατί. Πρόκειται για έναν ενήλικα που υποτίθεται πως είναι σε θέση να αξιολογεί τα δεδομένα γύρω του και να επιλέγει τη δράση του. Κατά τη γνώμη μου, η επιλογή της να φύγει από το σπίτι ήταν απολύτως φυσιολογική και υγιής, μιας και εξέφρασε άμεσα την αγανάκτησή της στην παθολογική σου συμπεριφορά (το να προσπαθείς να κηδεμονεύσεις ενήλικα- και επειδή εκείνος δεν το δέχεται αβίαστα, εσύ να προσπαθείς να του το επιβάλλεις ακόμα κ με τη βία, λεκτική ή μη). Η κοπέλα σου έδειξε ότι ξέρει να προστατεύει τον εαυτό της και ως πατέρας θα έπρεπε να χαίρεσαι αυτή τη στιγμή και να τη συγχαρείς κιόλας για τη δυναμική της συμπεριφορά.
Αν εσύ τώρα θεωρείς πως ψυχολογικώς δεν έχει ενηλικιωθεί, αλλά περνά αυτή τη στιγμή την εφηβεία της, τότε εάν όντως έχεις δίκιο (γιατί αμφιβάλλω πάρα πολύ για την κρίση σου και μετά από αυτά οφείλεις να αμφιβάλλεις και εσύ εάν θέλεις να λέγεσαι πατέρας), τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Αυτό σημαίνει πως και οι δυο σας ως γονείς λειτουργήσατε ανασταλτικά ως προς την ωρίμανση του παιδιού σας και επιμένατε να εθελοτυφλείτε ως προς τις ευθύνες σας.

Αν λοιπόν τα πράγματα είναι έτσι και δεν πρόκειται για ακόμα ένα άτοπο επιχείρημα, τότε θα έπρεπε να επισκεφτείτε έναν ψυχολόγο και να του πείτε πως έχετε να κάνετε με έναν ενήλικα, τον οποίο κρατάτε με το ζόρι σε εφηβικό στάδιο, εμποδίζοντάς τον να αποκτήσει εμπειρίες και να ωριμάσει, διότι αδυνατείτε να διαχειριστείτε την ωρίμανσή του. Ρωτήστε τον ψυχολόγο με ποιο τρόπο μπορείτε να σταματήσετε να κάνετε αυτό το τόσο σοβαρό κακό στο παιδί σας και στον εαυτό σας.


Υ.Γ Μελέτησε λίγο την έννοια της «καθοδήγησης» και την έννοια «χειραγώγησης». Βρες μόνος σου τις διαφορές. Η κόρη σου τις εντόπισε πολύ εύκολα από ένστικτο, ως παιδί σου και αμύνθηκε φεύγοντας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ΔΕΝ είσαι κόκκινο πανί για εκείνη. Δε σου επιτίθεται. Όσο εθελοτυφλείς, το μόνο πανί που μπορείς να είσαι για εκείνη, είναι το ξεθωριασμένο. (Για εμένα όμως, είσαι απλώς το μ**νοπανο - συγγνώμη θόλωσα)

^Τhat escalated quickly :eek:

Quote:

---

Originally Posted by zerox

Δυσκολεύομαι πολύ να απαντήσω ήρεμα και με σεβασμό στο συγκεκριμένο θέμα, διότι απεχθάνομαι τις χειριστικές συμπεριφορές οποιουδήποτε είδους. Απεχθάνομαι επίσης τους ανθρώπους που δημιουργούν θύματα των παθολογικών συμπεριφορών τους, επειδή τυχαίνει να βρίσκονται γύρω τους και κάποια πιο ευάλωτα ως προς αυτούς άτομα, όπως τα παιδιά τους ας πούμε. Ξεκαθαρίζω πως σε αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή ως θύτη και το παιδί σου ως θύμα και απαντώ κυρίως λόγω του ενδιαφέροντός μου ως προς το δεύτερο.

Πρώτο σχόλιο: Έχεις διαλέξει λάθος κατηγορία για το θέμα σου. Στην «Εφηβεία» κατατάσσονται θέματα που , όπως υποδεικνύεται, αφορούν σε: εφηβική ηλικία (κρίση ταυτότητας, παραβατική συμπεριφορά, τιμωρία, σχολικά θέματα, σχέσεις με γονείς και συνομιλήκους, διαταραχές της εφηβείας.) Δεν ανήκεις ούτε εσύ, όπως ούτε και η κόρη σου στην ηλικία 12-18, επομένως βρίσκεσαι εκτός θέματος.

Αντιπαρέρχομαι το παραπάνω άτοπο, προκειμένου να συνεχίσω σε ένα δεύτερο σχόλιο, αμφιβόλου-πλέον-χρηστικής αξίας:

Από τον τρόπο που γράφεις συμπεραίνω πως βλέπεις την κόρη σου ως «παιδί». Εγκλωβισμένος σε αυτήν την εικόνα, αδυνατείς να συνειδητοποιήσεις ότι ως ενήλικας, η κοπέλα δεν έχει καμία ανάγκη κηδεμονίας και μάλιστα σε καθημερινές αποφάσεις όπως το που θα πάει, μέχρι ποια ώρα, ποιον θα συναντήσει, τι θα κάνει, τι ρίσκο θα επιλέξει να πάρει και γιατί. Πρόκειται για έναν ενήλικα που υποτίθεται πως είναι σε θέση να αξιολογεί τα δεδομένα γύρω του και να επιλέγει τη δράση του. Κατά τη γνώμη μου, η επιλογή της να φύγει από το σπίτι ήταν απολύτως φυσιολογική και υγιής, μιας και εξέφρασε άμεσα την αγανάκτησή της στην παθολογική σου συμπεριφορά (το να προσπαθείς να κηδεμονεύσεις ενήλικα- και επειδή εκείνος δεν το δέχεται αβίαστα, εσύ να προσπαθείς να του το επιβάλλεις ακόμα κ με τη βία, λεκτική ή μη). Η κοπέλα σου έδειξε ότι ξέρει να προστατεύει τον εαυτό της και ως πατέρας θα έπρεπε να χαίρεσαι αυτή τη στιγμή και να τη συγχαρείς κιόλας για τη δυναμική της συμπεριφορά.
Αν εσύ τώρα θεωρείς πως ψυχολογικώς δεν έχει ενηλικιωθεί, αλλά περνά αυτή τη στιγμή την εφηβεία της, τότε εάν όντως έχεις δίκιο (γιατί αμφιβάλλω πάρα πολύ για την κρίση σου και μετά από αυτά οφείλεις να αμφιβάλλεις και εσύ εάν θέλεις να λέγεσαι πατέρας), τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Αυτό σημαίνει πως και οι δυο σας ως γονείς λειτουργήσατε ανασταλτικά ως προς την ωρίμανση του παιδιού σας και επιμένατε να εθελοτυφλείτε ως προς τις ευθύνες σας.

Αν λοιπόν τα πράγματα είναι έτσι και δεν πρόκειται για ακόμα ένα άτοπο επιχείρημα, τότε θα έπρεπε να επισκεφτείτε έναν ψυχολόγο και να του πείτε πως έχετε να κάνετε με έναν ενήλικα, τον οποίο κρατάτε με το ζόρι σε εφηβικό στάδιο, εμποδίζοντάς τον να αποκτήσει εμπειρίες και να ωριμάσει, διότι αδυνατείτε να διαχειριστείτε την ωρίμανσή του. Ρωτήστε τον ψυχολόγο με ποιο τρόπο μπορείτε να σταματήσετε να κάνετε αυτό το τόσο σοβαρό κακό στο παιδί σας και στον εαυτό σας.


Υ.Γ Μελέτησε λίγο την έννοια της «καθοδήγησης» και την έννοια «χειραγώγησης». Βρες μόνος σου τις διαφορές. Η κόρη σου τις εντόπισε πολύ εύκολα από ένστικτο, ως παιδί σου και αμύνθηκε φεύγοντας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο ΔΕΝ είσαι κόκκινο πανί για εκείνη. Δε σου επιτίθεται. Όσο εθελοτυφλείς, το μόνο πανί που μπορείς να είσαι για εκείνη, είναι το ξεθωριασμένο. (Για εμένα όμως, είσαι απλώς το μ**νοπανο - συγγνώμη θόλωσα)

---

Η τελευταια σου λεξη [μ**νοπανο] περα του οτι ειναι χυδαια,προφανως & σε χαρακτηριζει.Μαλλον με τις παρεες σου την χρησημοποιεις σαν την λεξη μ*****ς,που λεγεται κατα κορον.Αγαπητε φιλε-η,δεν συνηθιζω να την λεω ποτε αυτη την λεξη.Υπαρχουν αλλες λεξεις ποιο ευγενικες που θα μπορουσες να γραψεις.δεν πειραζει.Σε ευχαριστω,παντως,για τον κοπο που εκανες να μου γραψεις.δεν θελω απαντηση σου.καλο καλοκαιρι να εχεις.

Quote:

---

Originally Posted by melissa

Αν και απ'ότι φαίνεται έχετε αργήσει πάρα πολύ να το κάνετε ήρθε η ώρα σαν γονείς να θέσετε όρια. Όρια που να βγάζουν νόημα για ένα κορίτσι 21 χρονών και να βασίζονται στο διάλογο. Νομίζω πως εκεί οδηγηθήκατε γιατί όπως είπες και εσύ η μαμά της ήταν ο μπαμπούλας και εσύ αυτός που έκανε όλα τα χατήρια. Έτσι η κόρη σου δεν μπορούσε να ξέρει μέχρι που της επιτρέπεις εσύ σαν πατέρας να πάει. Τη μαμά της τη θεωρούσε γραφική γιατί πολύ πιθανό να ζητούσε παράλογα πράγματα και να της μιλούσε σαν παιδάκι. Δεν είναι όμως. Και επειδή είχε αυτή την αντιμετώπιση έγινε το μπαμ από σένα κάποια στιγμή και της έδειξες τα όριά σου με τον πιο λάθος τρόπο.

Για μένα ούτε η λύση είναι να αρχίσεις τις συγνώμες μόνο και όταν γυρίσει πάλι από την αρχή (εννοώ καβγάδες με τη μάνα της, προς θεού όχι ξύλο). Πρέπει και οι δύο πλευρές να επαναπροσδιορίσετε τα όρια της σχέσης σας. Το να ζητάτε πχ σαν γονείς να ξέρετε που είναι όταν βγαίνει και με ποιον δεν είναι κάτι παράλογο. Θα είμαι με την φίλη μου τη Μαρία, ώστε να ξέρετε κι εσείς αν συμβεί πχ κάτι με ποιον να επικοινωνήσετε. Ούτε έλεγχο, ούτε ανάκριση.

Από την άλλη το να της λέτε ξερά δεν θα βγεις πάλι χωρίς λόγο και αιτία (από τη στιγμή που είναι και καλοκαίρι και δεν έχει υποχρεώσεις) είναι υπερβολή για μένα. Καλύτερα θα ήταν να ακολουθήσετε μια πιο φιλική προσέγγιση. Η κόρη σας είναι παιδί σας αλλά είναι και ενήλικη. Πρέπει να παίρνει εκείνη κάποιες αποφάσεις για τον εαυτό της. Δεν ξέρω αν το πράγμα έχει ξεφύγει και όντως δεν μαζεύεται αλλά το να πάει για ένα καφέ και μετά για ένα ποτό, ξερω γω εμένα δεν μου φαίνεται υπερβολικό. Αλλά με την προϋπόθεση ότι είναι σωστή στις υποχρεώσεις της δλδ σχολή ή με ό,τι άλλο ασχολείται. Προσεγγίστε την σαν να μην είναι παιδί, πείτε της μια φορά εγώ σε εμπιστεύομαι ότι δεν θα μπλέξεις και αν θέλεις να βγεις σήμερα μέχρι αργά κάντο αλλά επίσης εμπιστεύομαι ότι τηρείς αυτά που πρέπε να κάνεις. Δώστε της να καταλάβει ότι έχει κι αυτή ευθύνη των πράξεών της, ότι δεν υπάρχει ένας μπαμπούλας να της λέει μη πάντα χωρίς λόγο και αιτία.

Το σημαντικότερο, μιλήστε ειλικρινά και ειδικά εσύ που από το σημείο που δεν έλεγες τίποτα έφτασες να χειροδικήσεις και τώρα είσαι έτοιμος να δεχτείς τα πάντα αρκεί να έρθει η κόρη σας πίσω στο σπίτι. Προφανώς και έχει προτεραιότητα αυτό αλλά μην ξεχνάς ότι είστε και γονείς και πρέπει να της εξηγήσετε τι σας ενοχλεί στην συμπεριφορά, να κάνετε ΔΙΑΛΟΓΟ και να βρείτε πως θα ισορροπήσετε τα δικά της θέλω και τις υποχρεώσεις από το να ζει στο σπίτι σας. Πχ θα μπορούσε η γυναίκα σου να της πει ότι έχεις κάθε δικαίωμα να βγεις αφού πρώτα με βοηθήσεις στις δουλειές του σπιτιού. Εφόσον ζει σπίτι σας πρέπει κι εκείνη να βάλει λίγο νερό στο κρασί της στο πώς θα συμπεριφέρεται και στο κατά πόσο θα είναι μπάτε σκύλοι αλέστε κλπ κλπ.

Δεν ξέρω αν βοήθησα με αυτά που είπα, δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς την κατάσταση, πόση έκταση έχουν πάρει πχ οι έξοδοι της κόρης σου αλλά και να μου έλεγες ο καθένας έχει διαφορετικά όρια. Δεν είναι το θέμα να σου πω εγώ αν σε βρίσκω υπερβολικό ή βρίσκω την κόρη σου υπερβολική, το θέμα είναι να μιλήσετε μεταξύ σας και να βρείτε τα μεταξύ σας όρια.

---

melissa,κατ αρχην να σε ευχαριστησω για την πολυ καλη απαντηση σου.τι διαβασα πολλες φορες.εισαι μεσα στο προβλημα.ηδη εχει αρχισει η προσεγγιση της οικογενειας-και με την βοηθεια ψυχολογου-μαλλον θα υπαρξει αισιο τελος.Ηξερα,οτι θετοντας το προβλημα μου εδω,δεν θα ηταν ολες οι απαντησεις ευχαριστες.Ο καθενας εχει την αποψη του.Ομως,υπηρξαν & ακραιες απαντησεις[π.χ θα σου εκοβα τα χερια ή τα ποδια,εγραψε καποιος].Οι εμπειριες του καθενος ειναι διαφορετικες.Ο καθε ανθρωπος εχει και δυσκολες στιγμες & δεν φτανει εκει ετσι ξαφνικα. Ο δικαστης οταν δικαζει,ρωταει,για τον προτερον βιον.Δεν μπορει αν κατω απο ασχημες συνθηκες,φερθεις μια φορα στη ζωη ανεπιτρεπτα.Τελος παντων,σας ευχαριστω ολους.καλο καλοκαιρι να εχετε ολοι.

Στην απάντησή μου, χρησιμοποίησα μόνο μία «χυδαία» λέξη, για να περιγράψω κάτι άκρως χυδαίο, κατά την άποψή μου.

Ακόμα και αν δεχτώ πως προκύπτουν χαρακτηρισμοί από τις λέξεις που χρησιμοποίησα, τότε σε ενημερώνω πως στο παραπάνω κείμενο 300-400 λέξεων, με μαθηματική ακρίβεια, προκύπτω χυδαία σε ποσοστό 0,2%. Νομίζω πως τα πήγα πολύ καλά!

Να σε ενημερώσω, επίσης, πως τοποθέτησα πολύ προσεκτικά αυτή τη λέξη στο τέλος για να επαληθεύσω το εάν τα επιχειρήματά σου στερούνται λογικής, όπως ακριβώς υποψιαζόμουν.

Όσο για τις παρέες μου, σε πληροφορώ πως αντιμετωπίζουν φοβερά προβλήματα στην ενήλικη ζωή τους, λόγω οικογενειών που αδυνατούσαν να τους διαχειριστούν με κατανόηση και σωστή καθοδήγηση, όσο βρίσκονταν ακόμη στην παιδική και εφηβική τους ηλικία. Εξ ου και η υπερβολική μου ευαισθησία σε τέτοια θέματα.

Μετά την τελευταία σου απάντηση, σε διαβεβαιώνω πως θεωρώ μάταιη οποιαδήποτε κουβέντα μαζί σου. Θα απαντήσω, εδώ, μόνο εάν αναφερθείς πάλι σε εμένα.
Υ.Γ. Το καλοκαίρι είναι όμορφο, αλλά τα κουνούπια με ταλαιπωρούν αρκετά αυτήν την περίοδο μιας και δε μου πάει η καρδιά να τα αρχίσω στις μάπες, ίσως γιατί τα θεωρώ πιο ευάλωτα πλάσματα από εμένα. Δυσκολεύομαι να χειροδικήσω (μα τι κομψή και ευγενική λέξη!), ακόμα και στα κουνούπια.