Δεν αντέχω άλλο τη μάνα μου
Καλησπέρα σας. Είμαι νέα στο φόρουμ και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πρόβλημά μου.
Είμαι 23 χρονών και τον τελευταίο χρόνο έχω παρατηρήσει τεράστια διαφορά στη συμπεριφορά της μάνας μου (47 ετών), και προς εμένα και γενικότερα. Έχω έναν μικρότερο αδερφό ο οποίος ζει με τη μητέρα μου (είναι στην εφηβεία αλλά προς το παρόν εχει φυσιολογική συμπεριφορά για έφηβο) και τον πατέρα μου σε άλλη πόλη από αυτή που μένω εγώ (προς το παρόν λόγω σπουδών).
Το πρόβλημα είναι ότι ηλικιακά η μητέρα μου έχει μπει στην κλιμακτήριο αν και το αρνείται πεισματικά και συμπεριφέρεται λες και περνάει δεύτερη εφηβεία. Το μόνο πράγμα που κάνει είναι να ασχολείται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να μιλάει μόνο γι αυτό, ξαφνικά απέκτησε 15 νέες φίλες και βγαίνει έξω λες και ειναι 17 χρονών (οκ αυτό δεν είναι και τόσο κακό όμως δεν φερόταν τόσο "μανιασμένα" πριν), δεν τρώει τίποτα γιατί φοβάται μην παχύνει (είναι αρκετά αδύνατη) και όλη την ώρα επιζητά την επιβεβαίωση και όταν δεν την έχει, της φταίνε όλα,λέει ότι την κριτικάρουν όλοι και το μόνο που λέει είναι "καλά κάνω" για όλα. Η σχέση της με τον πατέρα μου πλέον είναι τυπική (δεν υπάρχει έρωτας αλλά ούτε και άσχημη σχέση).
Δεν μπορώ να καταλάβω τι της φταίει ακριβώς (εκτός απ τις ορμόνες) αλλά έχει κάνει τη ζωή μου μες στα νεύρα.Η μόνη της άμυνα για όλα είναι η δυνατή φωνή με την οποία προσπαθεί να επιβληθεί γιατί της λείπουν τα επιχειρήματα. Ποτέ δεν είχαμε την τελεια σχέση μάνας και κόρης αλλά νιώθω λες και είναι στην εφηβεία κι εγώ η μάνα της που πρέπει να τη νταντεύω. Μου μιλάει μόνο όταν θέλει να με ρωτήσει κάτι περί τεχνολογίας ή για να μου πει ότι δεν κάνω τίποτα στο σπίτι ή ότι πρέπει να σταματήσω να την κριτικάρω (χωρίς να της έχω πει τίποτα, προφανώς όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται).
Κάποιες φορές επίσης ξαφνικά απ το τίποτα λέει ότι δεν είναι καλά και ξεσπάει σε κλάματα και όταν τη ρωτάω τι έχει τα ακούω και από πάνω. Χρειάζεται βοήθεια σίγουρα γιατί έχει αρχίσει να ξεφεύγει η εμμονή της με τις φωτογραφίες και τα μέσα κοινωνωνικής δικτύωσηςμ σε σημείο που να μην την αντέχει κανένας στην οικογένεια. Όμως εκείνη δεν το καταλαβαίνει, λέει μόνο ότι θα κάνει ό,τι θέλει και ότι δεν έχουμε δικαίωμα να την κριτικάρουμε και ότι δεν είναι γρια για να μην τα κάνει (τα κόμπλεξ που λέγαμε περί εμμηνόπαυσης). Εκείνο που θέλω να κάνω είναι να της δώσω να καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά με την όλη συμπεριφορά της γενικότερα (και προς εμένα, που ότι και να κάνω φταίω και είμαι η χειρότερη κόρη). Ανησυχώ περισσότερο από ποτέ. Υπάρχει καμία γνώμη για την κατάσταση;
Ευχαριστώ.