Έχει ξεπεράσει κανείς τις κρίσεις και τα ψυχοσωματικά χωρίς φαρμακευτική αγωγή????
αν ναι ας μας πουν τα παιδια την δικη τους ιστορια!
και κατι ακομα αν εχεις σεροτονινη στο πατο μηπως ειναι ματαια η καθε προσπάθεια????
Έχει ξεπεράσει κανείς τις κρίσεις και τα ψυχοσωματικά χωρίς φαρμακευτική αγωγή????
αν ναι ας μας πουν τα παιδια την δικη τους ιστορια!
και κατι ακομα αν εχεις σεροτονινη στο πατο μηπως ειναι ματαια η καθε προσπάθεια????
χαχαχααχ..... την ιδια απορια ειχα κ εγω! με τη σεροτονινη στον πατο!!!!!!!!!!!!!!!!!! το παλευα 1,5 μηνα δν αντεξα κ θα αρχισω αγωγη.... δε ξερω... ισως το αγχος κ η καταθλιψη να μην ειναι μονο θεμα του μυαλου η της ψυχης αλλα οντως να υπαρχει κ οργανικο προβλημα. οπως ελλειψη σεροτονινης που χρειαζεται εκει περα σιγουρα θεραπεια... αλλα τι να σου πω! αμα δεν ειναι τραγικη η κατασταση, δηλαδη δεν εχεις σοβαρη μορφη αγχους η καταθλιψης πιστευω μπορεις να το ξεπερασεις και με ψυχολογο μονο. αλλα αμα σε εχει παρει τρομερα απο κατω κ δε μπορεις να κουνηθεις κ τετοια... τι να πω... η σεροτονινη κανει ολη τη ζημια κ δε ξερω τι αλλοι τροποι υπαρχουν για να ανεβει εκει που πρεπει! στα φυσιολογικα επιπεδα...
μερικές φορές η αγωγή είναι απαραίτητη-χωρις φάρμακα μπορεί και να το ξεπεράσεις αλλά με πολύ κόπο και χρόνο.
Καλό είναι να μην στρεσσάρουμε τον οργανισμό μας...όταν πρέπει να πάρουμε ένα φάρμακο-καλό είναι να το παίρνουμε και να το κόβουμε όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή και αν έρθει.
Παίζει να είναι μάταια ναι....
Δηλαδη εχετε κανει εξεταση σεροτονινης;;;
Κοιτα εγω βελτιωση παρα πολυ αλλα με ταλαιπωρουν ψυχοσωματικα κυριος....βγαινω περπαταω γυμναζομαι κοιμαμαι αλλα εχουν μεινει καποια ψυχοσωματικα που δν ειναι καθημερινα εχω τα πανω κ τα κατω μου υπαρχη ελπιδα ας πουμε ή ματαια;!;υπαρχη κανεις εδω που να το περασε χωρις φαρμακα;αλλα και να υπαρχη εδω θα ειναι καλοκαιριατικα;μαλλον οχι!
για να ξεπερασεις το οπιοδηποτε προβλημα οπιαδηποτε φυσεως αυτο προυποθετει σχεδον δυο πραγματα
το πρωτο ειναι οτι θα πας κοντρα σε αυτο (100% σχεδον)
κ το δευτερο ειναι οτι θα πεισμωσεις για να το ξεπερασεις.
χωρις πεισμα κ επιμονη δε πετυχαινεις τιποτα.
Αλεξ εχεις δικιο κ αυτο κανω το κοντραρω αν οχι 100% στο 85% αλλα πες οτι το κοντραρω και πεισμωνω αλλα η σεροτονινη μου ειναι στα πατωματα θα τα καταφερω ή ειναι ματαιες οι προσπάθειες;Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Υπάρχει εξέταση σεροτονίνης;;;;;;; :confused:Quote:
Originally Posted by Giorgos27
φυσικα ειναι εξεταση αιματος και για 3-4 μερες δεν πρεπει να τρως καποια πραγματα και μετα την κανεις.....αλλα ακομα δν εχει μιλισει κανεις που να τα εχει ξεπερασει χωρις φαρμακα!Quote:
Originally Posted by Diana1982
ναι δε μιλαω επιδη ψιλοβαρεμαι το εχω ξεπερασει εγω επιδη απλα σκαω γαιδαρο με το πεισμα μου αν ψαξεις στα θεματα που εχω ξεκινησει θα βρεις σχετικα θεματα...
Καλό είναι μαζί με τα φάρμακα να εξετάζουμε η αναλύουμε και τα αίτια που μας ρίχνουν ψυχολογικά. Τα φάρμακα φέρνουν και παρενέργειες πολλές. Αν βρούμε μια ασχολία που την κάνουμε με κέφι και αγάπη, τότε το "κέντρο ανταμοιβών" του εγκεφάλου μας, μας.... ντοπάρει με άφθονες δόσεις σεροτονίνης, Δεν είναι εύκολο, κλάψε, ξέσπασε, η θλίψη είναι κομμάτι της ζωής μας κι ας μην το φοβόμαστε.... Στο τέλος τέλος, νιώθεις περήφανος και πιο κατασταλαγμένος άνθρωπος.
Καλή διατροφή, επικοινωνία με τους άλλους, καλή σχέση με τον εαυτό μας. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία και θέση, αλλά ο καθένας μας είναι ξεχωριστός, μοναδικός και βρίακει τη λύση που ταιριάζει καλύτερα σ' αυτόν!
το πρωτο μου επεισοδιο στα 17 ηταν πολυ βαρυ(7 - 8κρισεις πανικου τη μερα, καταθλιψη, αγοραφοβια).πηρα seroxat και ζαναξ για 3 μηνες, καμια αλλαγη, θα ελεγα με εκαναν χειροτερα..
νοσηλευθηκα κιολας για βαρυα κλινικη καταθλιψη.δεν κουνιομουν, δεν ετρωγα , εγινα σκελετος, ολα ηταν μαυρα κ ειχα χασει κ την ομιλια μου.δεν ειχα αντιδρασεις.
μολις βγηκα απο το ψυχιατρειο, γνωρισα εναν καταπληκτικο ανθρωπο ..τον ψυχοθεραπευτη μου.
βγηκα κ ημουν στα ιδια χαλια, με πηγαν στον ψυχοθεραπευτη μου η αδερφη μου κ η μανα μου με συνοδεια..αμεσως μου εδωσε προγραμμα για κοψιμο σεροξατ κ ζαναξ διοτι ειχα παθει εξαρτηση..με πηγαιναν στον ψυχοθεραπευτη μου- ψυχιατρο, 2 φορες την εβδομαδα.σε 10 μερες ειχα αποτοξινωθει απο τα φαρμακα.ομως ημουν ακομα στην ιδια κατασταση..μου ειπε οτι θα γινω καλα χωρις φαρμακα κ ετσι εγινε! για 6 μηνες ατομικες 2 φορες την εβδομαδα, σιγα σιγα εγινα αστερι.
μετα με εβαλε σε ομαδα οπου εκατσα εκει 14 χρονια...απο τον πρωτο μηνα κιολας ειδα βελτιωση.ενιωθα ελπιδα, στηριχτηκα πανω του, μου ελεγε οτι δεν θα με αφησει να παθω τιποτα ποτε.κ οντως ετσι εγινε.το δουλεψαμε πολυ.οταν μπηκα στην ομαδα ημουν καλα πλεον.αρχισα να στηριζω κ αλλους ανθρωπους κ να βοηθαω κ τους αλλους.επιασα δουλεια, εφτιαξα τη ζωη μου κ ημουν παλι ενας κανονικος ανθρωπος.τον ευγνομονω ακομα για την καλη δουλεια που εκανε σε μενα κ θα τον αγαπω παντα..οχι μονο αυτον...αλλα κ τον εαυτο μου..
οποτε ναι.υπαρχει ελπιδα χωρις φαρμακα..εγω ημουν η πο βαρυα περιπτωση..εσκισα με τα δοντια μου τις φλεβες μου μπροστα στους γιατρους στο αιγινητειο οπου με ειχε παει η μανα μου γιατι ημουν σε αθλια κατασταση..κ κει με πηγαν με ασθενοφορο στο δρομοκαιτειο..ηταν ο.τι χειροτερο εχω ζησει στη ζωη μου.ζωντανη νεκρη κ αθαυτη.αυτο ενιωθα.παρτε δυναμη.οταν υπαρχει θεληση ολο γινονται.οταν ομως η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο μην αφηνετε το τερας να σας φαει.παρτε φαρμακα..τοτε τα φαρμακα δεν ηταν καλα.ηταν τα παλια τρικυκλικα που προκαλουσαν εξαρτηση.τωρα πια υπαρχουν φαρμακα νεας γενιας που δεν προκαλουν εξαρτηση κ εχουν καλα αποτελεσματα.αυτα.απο τοτε ειχα κ αλλα επεισοδια..κ ξερω οτι παντα θα εχω, αλλα δεν εχουν την ιδια βαρυτητα με το πρωτο κ τα αντιμετωπιζω καλυτερα πια.
ειχες και εσυ κρισεις κ μεσα απο πραγματα ας το πουμε που σε ευχαριστουν το ξεπερασες?????Quote:
Originally Posted by Αναζητηση
καταρχιν να σε ευχαριστησω για ολο το ενδιαφερον σου να διαβασεις το προβληματισμο μου και ποσο μαλλον να καταθεσεις την δικια σου ιστορια πραγματικα ευχαριστω!Quote:
Originally Posted by BOOM
κατα δευτερον κανω ψυχοθεραπεια με εναν πολυ καλο γιατρο και καταφερα παρα πολλααααα παω γυμναστηριο κτλπ αλλα τωρα τελευταια δεν ξερω αν ειναι το τελευταιο hit αλλα πχ εχθες βγηκα πηγα σε ενα club χωρις να φοβαμαι τιποτα οπως θα πηγαινα παντα και μεσα μου ξεκινησε μια δυσπνοια και μια ζαλαδα 2-3 ωρες που ειμουν εκει και μου κρατησε και αφου εφυγα και περασε μονο οταν εφαγα.....παιχνιδια του μυαλου?το θεμα ειναι οτι πια ξερω τι εχω δν φοβαμαι και με πιανουν κατι δυσπνοιες τρελες που δν ειναι κριση πανικου γτ δν κραταει 2 ωρες κριση πανικου...αυτο ειναι που με προβληματιζει και μου χαλαει την ζωη!δεν ξερω αλλα η γνωμη σου θα με βοηθουσε ιδιαιτερα.
αν εισαι χαλια απο τις κρισεις πανικου κ τρεμεις μολις βγεις εξω...κ εχεις κ αγοραφοβια μπορεις να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν?ιδου η απορια...κ αραγε αφου εισαι τοσο χαλια υπαρχει κατι που σε ευχαριστει?γιατι εμενα με ειχαν κατακυριευσει..οποτε πως να εκανα κατι που με ευχαριστει?
το γυμναστηριο που παω με ευχαριστει σπανια με πιανει εκει δυσπνοια,βολτα το βραδυ με ευχαριστει και ακομα και που βγηκα εχθες αλλα με επιασε η δυσπνοια με ευχαριστουσε....δεν το λες και χαλια πλεον γτ ξερω τι εχω αλλα μια κατασταση που σ χαλαει την ζωη.....δεν νιωθω οτι εχω αγοραφοβια αυτη η δυσπνοια με σκιαζει ειτε ειμε μονος μου ειτε με αλλα 1.000 ατομα...εχω πραγματα αλλα μ την χαλαει που δν μπορω να εχω την ζωη που ειχα...ο γιατρος μου ειπε να εκτιθομαι και αυτο κανω....αλλα εχθες εκτεθεικα στο club οσο ειμουν εκει ειχα δυσπνοια..... πως μπορω να εχω δυσπνοια και ζαλαδα χωρις πανικο???χωρις να φοβαμαι?Quote:
Originally Posted by BOOM
Καλησπερα Γιωργο και απο'μενα. Πριν πολλα χρονια ειχα σοβαρη καταθλιψη και πολυ εντονη αποπροσωποποιηση. Δεν πηγα σε ψυχιατρο ουτε σε ψυχολολογο.Μετα απο ενα χρονο ισως και λιγο περισσοτερο το ξεπερασα 100%. Εκανα πολυ προσευχη και αρχισα να πηγαινω εκκλησια,βρηκα εναν πολυ καλο πνευματικο και εξομογηθηκα,οποτε αρχισα σιγα,σιγα να νιωθω καλυτερα ωσπου εγινα εντελως καλα.Επισης αρχισα και ενα χομπυ που μου αρεσε πολυ+γυμναστηριο,αυτα. Παντως χρειαζεται υπομονη και καποιο χρονικο διαστημα,να μην απελπιζεσαι ποτε,να εχεις πιστη οτι ειναι κατι παροδικο,που θα κανει τον κυκλο του και θα περασει. Να σου πω επισης οτι υπαρχουν και εναλλακτικοι τροποι θεραπειας,οπως βοτανα,συμπληρωματα διατροφης και ομοιπαθητικη.Εχεις σκεφθει κατι απο αυτα;
Μπουμ τι κανεις; Ελειπα εκτος. Εισαι καλα;
κοιτα..εγω εμαθα οτι ο κρισεις πανικου οι δυσπνοιες κλπ πλεον ειναι ενα καμπανακι που με προειδοποιει οτι πιεζομαι εκει που βρισκομαι.
το λες κ μονος σου στην πρωτη γραμμη. οταν κανεις κατι που σε ευχαριστει δε σε πιανει κατι.
μαθε να ακους το μεσα σου.σου φωναζει..προφανως εχτες κατι σε πιεζε εκει που ησουν κ δεν το ακουσες.αποδεξου το.ισως ακομη δεν εισαι πληρως ετοιμος να πας σε πολυκσμια βαβουρα φωτα που αναβοσβηνουν(clubbing) χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν θα εισαι ετοιμος ποτε.οταν νιωσεις πιο δυνατος ακομα τοτε θα κανεις κ clubbing κ ολα.προς το παρον εγω στη θεση σου θα εκανα πραγματα σιγα σιγα που δεν με πιεζουν...κ οταν θα ενιωθα πληρως ετοιμη τοτε θα εκανα κ κατι παραπανω.
εγω παντως ετσι αναρρωσα τοτε..σιγα σιγα αργα βηματακια.ο ψυχοεραπευτης μου εμαθε να μην βιαζομαι,να κανω υπομονη, να σεβομαι τις κρισεις μου κ να τις ακουω.χαλαρωσε απλα κ δω χρονο.μη βιαζεσαι..αποδοχη ειναι το πρωτο βημα κ αργα βηματακια δηλαδη να εκθετεις τον εαυτο σου σιγα σιγα.παραδειγμα¨, αν δεν ηξερες κολυμπι τι θα ηταν προτιμοτερο?να πεσεις κατευθειαν στα βαθυα νερα χωρις μπρατσακια με κινδυνο να πνιγεις?ή να φορουσες μπατσακια μπαινοντας μεσα σιγα σιγα απο τα ρηχα?διαλεξε..
στελιο μου! που εισαι συ βρε?χαθκαμε...καλα ειμαι μια χαρα, ηρεμη περιμενω να περασουν οι μερες να παω διακοπες!!! την παρασκευη επιτελους φευγωωω!
κατα τα αλλα δουλεια κ ηρεμια.θα σε παρω τηλ να μλησουμε .φιλια!!
Quote:
Originally Posted by στελιος66
εχεις δικιο σε οσα ειπες ηρεμια και πραγματα που με ευχαριστουν....βασικα ειμουν παλια λιγο αγχωμενος χωρις ψυχοσωμαιτκα και εκει πηρα βαλασμοχορτο απο μονος μου κ οτν το σταματησα βρεθηκα σ αυτην την κατασταση κ ειμαι εδω κ 1 χρονο ακριβως....μακαρι να κανει τον κυκλο του στελαρα γτ αρχιζω και κουραζομαι παλια φοβομουν τωρα ψιλο εχω αρχησει και κουραζομαι αλλα δν τα παραταω γτ ειμαι εγωιστης και μαχητης στην ζωη οποτε ελπιζω να μην με κερδισει.....
η αληθεια ειναι οτι με ευχαριστουσε που βγηκα αλλα ισως να μην ειμουν ετοιμος για κατι τοσο εντονο μιλαμε ειχε 2 με 3 χιλιαδες ατομα μεσα!!!!θα το παω σιγα σιγα και βλεπω αλλα και σε ενα κινεζικο που ειχα παει παλι με επιασε η δυσπνοια τωρα ο χρονος θα το δειξει....το φαγητο λες δν εχει καμια σχεση που τρωω και ηρεμο ετσι?Quote:
Originally Posted by BOOM
Γιωργο το προβλημα σου ειναι οι πανικοι και τα ψυχοσωματικα,χωρις καταθλιψη αν δεν κανω λαθος,σωστα;
ναι στελιο δεν νομιζω να εχω καταθληψη ουτε μου εχει αναφερει κατι τετοιο ο γιατρος....μου ειπε διαταραχη πανικου....αλλα εγω δν φοβαμαι πλεον δν εχω πανικο εχω εντονη δυσπνοια και ζαλαδα χωρις να φοβαμαι κατι ετσι ξαφνικα και μου κραταει οσο παει....εχω παρατηρησει ομως οταν φαω κατι του στυλ υδατανθρακα μου περναει....τωρα να ειναι παιχνιδια του μυαλου?δν το αποκλειω...Quote:
Originally Posted by στελιος66
εμεα με επιανε δυσπνοια οταν πηγαινα σε καφετεριες...μαζι μετον ψυχοθεραπευτη μου το αναλυσαμε κ καταλαβα οτι πολυ απλα δεν μου αρεσε να καθομαι σε τεραστιες καφετεριες με βαβουρα...τελικα μεγαλωνοντας καταλαβα οτι σιχαινομαι τον τροπο αυτο διασκεδασης κ προτιμω πιο εναλλακτικα ησυχα μερη ..μπορει να σου φαινεται βουνο..αλλα η κοσμοθεωρια σου αλλαζει μετα τις κρισεις,αργοτερα θα καταλαβαινεις απο πριν τι σου παει κ τι οχι.
ισως ηρθε ο καιρος να αλλαξεις καποια πραγματα.αστο κ θα σε παει μονο του.
εμενα οταν με επιανε η δυσπνοια ελεγα απλα "με συγχωρειτε αλλα μαλλον δεν μου αρεσει εδω...παμε καπου αλλου?"
τωρα πλειν ξερω τι μου αρεσει κ τι οχι.
παραδειγμα:αν με πας σε μια καφετερια κ μ βαλεις να καθισω κ μιλανε ολοι γυρω μου κ εχει τιγκα μουσικη ξενερωνω..δεν μου ταιριαζει πια.
πα σε ηρεμα γραφικα μερη για να μιλησω ..αν θελω να ακουσω δυνατα μουσικη θα παω σε ενα μπαρ.ο καθενας καταλαβαινει τι του ταιριαζει κ τι οχι.
ειναι νωρις ακομα.προς το παρον ακου τις κρισεις σου ...ειμαι σιγουρη οτι ηδυσπνοια ερχεται οταν πιεζεσαι κ δεν το καταλαβαινεις.
Ναι, είχα κρίσεις πολύ έντονες, μακροχρόνονιες και τα φάρμακα μου φέρνουν παρενέργειες. Με βοήθησε ψυχολόγος, αλλά κυρίως τα όσα κάνω που μ' αρέσουν και με βοηθούν να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου... Είμαι χαρούμενη και περήφανη για μένα πια :-)Quote:
Originally Posted by Giorgos27
χμμμ και κινεζικο που πηγα που μ αρεσει κ ειναι ηρεμα παλι το ιδιο με πιανει.....βασικα αυτα εκανα τοσα χρονια μπαρ κλαμπακια μην φανταστεις παρεκτροπες κτλπ νορμαλ πραγματα...δηλαδη δν μου ταιριαζει και να παω σε ενα εστιατοριο για φαγητο?ξερεις τι σκευτομαι μηπως πριν παω καπου σκευτομαι ασυνηδητα θα με πιασει???πως ειμαι κτλπ κτλπ και μηπως ανθυποβαλομαι?ξερεις το εχω ενα χρονο ειμουν πολυ χαλια παλιοτερα ειχα περιοδους καλα μετα χαλια....τωρα μεσα στον 1 χρονο ειμαι στην καλυτερη φαση ας πουμε...θυμαμαι χαρακτηριστικα μια μερα ειμουν καμια βδομαδα τζαμι οταν λεμε τζαμι πολυ καλα και παω στο πατρικο μου να ταισω τα ψαρια και εκει σκευτομαι δν με εχει πιασει ποπο το νικησα και φευγω να παω αεροδρομιο να παρω τον αδερφο μου στο δρομο δυνατη μουσικη ενθουσιασμος ενιωθα μια ικανοποιηση οτι το νικησα και μετα απο 10 λεπτα σε πληροφορο κρισαρααα!!!!!ειχε κ καθυστερηση ετοιμος να τον αφησω ημουν!γι αυτο μηπως ανθυποβαλω τον εαυτο μου?ξερω γω μεσα σ αυτα τα δυο εχω καταληψη ή ανθυποβαλομαι ή λογο του στρες πρεπει να τρωω συχνα γτ μετα με πιανει ολο αυτο...και το δευτερο το λεω γτ οσες φορες τρωω καλμαρω....τι γνωμη εχεις εσυ?α και παλι ευχαριστω για το χρονο σου πραγματικαQuote:
Originally Posted by BOOM
περνεις ακομα φαρμακευτικη αγωγη?και αν ναι ειδες διαφορα?μονη σου δεν καταφερες?ειχες μονο κρισεις?Quote:
Originally Posted by Αναζητηση
Πιστευω οτι μια ψυχικη ασθενεια ειναι εξατομικευμενη εντελως και σημασια εχει ποσο προβληματικη ειναι για το ατομο και το περιγυρο του , δηλαδη ποσα "κιλα" ειναι αν μπορουσα να χρησιμοποιησω ενα τετοιο ορισμο. Οταν μιλαμε για αγοραφοβια για παραδειγμα , λιγο πολυ ολοι καταλαβαινουμε περι τινος προκειται.
Αλλα αλλος το εχει βιωσει επειδη ειχε παει σε ενα χωριο ή ειχε περασει ενα μηνα στο σπιτι και ξαφνικα βρεθηκε σε ενα μπαρ με τιγκα στον κοσμο και αισθανθηκε αβολα. Αλλος μπορει να αισθανεται αβολα συνεχει με τον κοσμο γυρω του. Αλλος μπορει να φοβαται τοσο που εχει να βγει απο το σπιτι του και να μιλησει με ανθρωπο πεντε χρονια ... ξερω γω. Δεν ειναι το ιδιο .... μονο η λεξη ειναι ιδια.
Μπορει να χρειαζεσαι φαρμακα , μπορει οχι who knows... μαλλον οι ειδικοι σε συνεργασια με σενα. Καλο ειναι βεβαια που ρωτας τετοια θεματα:)
Αναγκαστικά έκοβα γρήγορα τα φάρμακα, γιατί, όπως ήδη είπα, μου προκαλούσαν σπασμούς, ναυτία, ιδρώτα κλπ. Ιδίως τα αντικαταθλιπτικά. Τώρα είμαι μόνο με ένα ηρεμιστικό, που με βοηθάει όντως και δυο φορές το μήνα κάνω συμβουλευτική ψυχοθεραπεία με τον θεραπευτή που με βοηθούσε.Quote:
Originally Posted by Giorgos27
Δεν λέω ότι έλυσα όλα τα προβλήματά μου, όμως είχα βαριά κατάθλιψη, πανικό, καταναγκασμούς, κοιμόμουν τη μέρα και δεν έτρωγα σχεδόν καθολου για ενάμιαι χρόνο.
Εχω πια καταλάβει ότι η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα, που οι γραμμές πάνε πάνω κάτω, γιατί απλώς δεν υπάρχει ζωή διαφορετικά. Ηταν σημαντικές οι θεραπευτικές συζητήσεις με τον ψυχολόγο μου, αλλά δούλεψα σκληρά με τον εαυτό μου και έτσι τώρα νιώθω δυνατή και αντιμετωπίζω μόνη μου τις όποιες μικρής έντασης κρίσεις μου.
Θα έκοβα και τα ηρεμιστικά, αλλά μου φέρνουν πολύ έντονο στερητικό. Ισως δεν είμαι έτοιμη ακόμα. Επίσης, αποφεύγω ευγενικά κάποιους ανθρώπους, που έατω και άθελά τους, μου προκαλούν δυαφορία ΄ή αρνητική "αύρα".
Καλό θα ήταν νομίζω να διαχωρίζουμε τις ψυχικές ασθένειες, από τις ήπιες μορφές θλίψης, πανικών, μετατραυματικά στρες και άγχους, που λίγο πολύ περνάμε όλοι σε δύσκολες φάσεις της ζωής μας... τι λές keep_walking ??Quote:
keep_walking;494781]Πιστευω οτι μια ψυχικη ασθενεια ειναι εξατομικευμενη εντελως και σημασια εχει ποσο προβληματικη ειναι για το ατομο και το περιγυρο του , δηλαδη ποσα "κιλα" ειναι αν μπορουσα να χρησιμοποιησω ενα τετοιο ορισμο. Οταν μιλαμε για αγοραφοβια για παραδειγμα , λιγο πολυ ολοι καταλαβαινουμε περι τινος προκειται.
Quote:
Originally Posted by Αναζητηση
Εγω εδωσα ενα παραδειγμα. Σαφως το να πας σε μπαρ και να αισθανθεις αβολα δεν μπορεις να το θεωρησεις προβλημα αγοραφοβιας. Εδωσα ενα παραδειγμα και νομιζω ειναι κατανοητο. Αλλωστε ατομα με ψυχωση ειναι πληρως λειτουργικα και αλλα ειναι εγκλειστα.
ευχαριστω για το ενδιαφερον σου...καλα ναι εχεις σιγουρα δικιο καθε περιπτωση διαφορετικη αλλα καλο ειναι να ακους καθε περιπτωση και να βλεπεις π.χ αν ακουσω ενα παραδειγμα που καποιος ξεπερασει μια δυσκολοτερη περιπτωση απο μενα σημαινει οτι υπαρχη ελπιδα,δεν ειναι ματαιο δηλαδη....βεβαια υπαρχουν και αλλοι παραγοντες το πεισμα του καθενα,το περιβαλον κ πολλα αλλαQuote:
Originally Posted by keep_walking
εσυ keep ειχες κρισης πως το διαχειριστικες?Quote:
Originally Posted by keep_walking
Τα ιδια εχω και εγω ακριβως ...παω παντου...δεν με φοβιζει η πολυκοσμια για καφε για ψωνια αλλα πολλες φορες με πιανει δυσπνοια και ζαλαδα χωρις τιποτα άλλο..και είναι βασανιστικο.Πριν λιγο καιρο και στη θαλασσα με επιασε...όμως δεν σταματω τιποτα από αυτά που με ευχαριστουν....για να δουμε που θα βγει
ναι ακριβως αυτο μονο που αν ειναι βραδυ ισως κολοσω να απομακρυνθω πολυ δηλαδη να παω καπου πολυ εκτος πολεως ισως και παλι....λες οταν μας πιανει αυτη η δυσπνοια κ η ζαλαδα να ειναι μικρο-ασχημες φευγαλεες σκεψεις?και μας ξεκιναει η δυσπνοια?Quote:
Originally Posted by Menia76
Τι να σου πω εμενα το μυαλο μου είναι συνεχεια σε ασχημες σκεψεις....ποιος ξερει γιατι μας συμβαινει....το μυαλο παιζει περιεργα παιχνίδια...και στο σπιτι μου με πιανει δεν είναι μονο όταν παω καπου...αστα.
ναι καλα σιγουρα δεν κανει διακρισεις....πιστευω μεγαλη ευθυνη για τις δυσπνοιες ειναι η κακες σκεψεις....μην σου πω αποκλειστικα οι κακες σκεψεις...Quote:
Originally Posted by Menia76
Είναι παρολογο δεν μπορω να το εξηγησω....όταν όλα πανε καλα με την υγεια μου συνηθως εχω δυσπνοια και όταν με ποναει κατι και το μυαλο μου είναι εκει η δυσπνοια δεν με πιανει....τι φοβάμαι όμως γιατι δεν ξερω τι επιπτωσεις θα εχει στο τελος ολο αυτο
ο ψυχολογος μου , μου ελεγε οτι ο.τι σκεφτομαστε..αυτο ερχεται...
τι να σου πω..
σιγουρα παιζει κ αυθυποβολη.σιγουρα.το μυαλο τα κανει αυτα.
μηπως απλα να μη σκεφτεσαι για το ΑΝ θα ερθει η κριση..αλλα να αντικαταστησεις αυτη την σκεψη με την εξης.."οκ....καλα ειμαι τωρα.αλλα ΑΝ ερθει κριση κ οταν θα ξερω τι ειναι κ θα καταφερω να την διαχειριστω..."
νομιζω οτι το κουμπι ειναι στην αποδοχη..για μενα τουλαχιστον ετσι ηταν.κ μολις τις αποδεχτηκα τοτε αρχισαν να εξασθενουν.
και κατι αλλο..επειδη ημουν 14 χρονια σε ομαδικη ψυχοθεραπεια..μετα απο καιρο οταν με επιανε κριση μεσα στην ομαδα..τα υπολοιπα μελη συνεχιζαν την κουβεντα τους.
σαν να μην ηθελαν να δωσουν αξια στις κρισεις μου. κ ετσι κ αυτες εχαναν οντως την αξια τους κ ηρεμουσα.
αυτο γινοταν με εντολη του ψυχοθεραπευτη. οταν λοιπον με επιανε κριση τους ελεγα "ωχ δεν ειμαι καλα..πεθαινω.." αυτοι λοιπον με κοιταζαν λιγο κ συνεχιζαν να μιλανε μεταξυ τους κ να μετα απο λιγο με εβαζαν στην κουβεντα τους..αυτο λεγεται αποσπαση προσοχης.βοηθαει να φυγει το μυαλο απο την "κριση" να μην κολλαει εκει κ να κολλαει αλλου.
οντως σε εμενα αυτο δουλεψε.
πολυ βοηθητικο το αρθρο σου....ναι το μυαλο απο οσο εχω καταλαβει κ εγω μπορει να σ βγαλει οτι σκευτεσαι οτι θα παθεις ειναι απο τα απιστευτα δηλαδη αν το πεις σε καποιον απεξω απο αυτα που περναμε εμεις θα πει ο καλα αυτος ειναι θεοπαλαβος....αλλα οντως ετσι ειναι.....εμενα ειναι οτι δν γινονται κρισεις και μενουν στο προμονετικο αγχος αυτο που εχει δυσπνοια ζαλη κτλπ προφανος ειναι η αθυποβολη....Quote:
Originally Posted by BOOM