Homo Homini Lupus

Λοιπόν....ας έρθουμε εδω να κουβεντιάσουμε για το σαρκο(ψυχο)βόρο που κρύβουμε μέσα μας.

Οι συμφορουμίτες φίλοι Kerasi και Fevgatos ευθύνονται για τον τίτλο (η πρώτη για το ρητό ο δεύτερος για το έναυσμα).

Καταρχάς μια απάντηση που οφείλω στον Φευγάτο απο το προηγούμενο thread περι πίστης:
πίστη εγω λέω αφενός αυτά στα οποία πιστεύω ως αρχές γεννημένες και διαμορφωμένες απο μένα
αφετέρου την πίστη μου σε όσα μπορούν ή και Πρέπει να είναι (είμαστε) οι άνθρωποι προκειμένου να γίνουμε Άνθρωποι.

Πάμε λοιπόν:

Άνθρωποι λύκοι....ας μη χρησιμοποιήσουμε ενα τόσο ευφυές είδος του ζωικού κόσμου.
Ας πούμε καλύτερα: άνθρωποι που ζουν τρεφόμενοι απο τη ζεστασιά και το φως όσων τους πλησιάζουν.
Άνθρωποι που προτάσσουν τις δικές τους και μόνο ανάγκες, και μόλις αυτές πληρωθούν, τότε "σκοτώνουν" τη μέχρι τότε πηγή τροφής τους.

Ναι έχουμε όλοι αμα τη γεννέσει ενα σαρκοβόρο μέσα μας.
Ποιός ήρθε όμως εδω και θέλει να φύγει ίδιος?

Ποιός επιλέγει να είναι Άνθρωπος και ενω πατάει στη γη να μη ξεχνάει να κοιτάζει ψηλά? (φυσικά δεν εννοώ κανενός είδους θρησκευτική πίστη μ' αυτό). Ως ψηλά, ας ορίσουμε όσα πρέπει να γίνουμε, όσα θα μας εξελίξουν, όσα θα μας φέρουν στο καλύτερο δυνατό σημείο μας.

Και τέλος....ποιός λύγισε ή λυγίζει καθημερινά, νιώθοντας αυτό που νιώθω και εγω αυτό το διάστημα:
μια τροφή ανθρώπων, που ναι μεν δεν έχει στερέψει (δεν ξέρω καν πώς γίνεται αυτό)
αλλά πλέον χάνει μέρα με τη μέρα την Ουσία της.
Πόσοι έχετε νιώσει ή νιώθετε να χάνεται το φως της ψυχής σας απο κούραση, πόνο, θλίψη, απογοήτευση?

Ας το κουβεντιάσουμε λοιπόν.

Τί έχεις σπουδάσει Soulight?

O,τι να σχολιασω λιγο θα ειναι. Παντως οι κακοι μεταξυ τους μια χαρα τα βρισκουν! Ειτε στα κουτσομπολια, ειτε στις δουλειες στο ψου ψου ψου, στις κλικες κλπ.

Έχω σπουδάσει κάτι που το αποτίναξα -ευτυχώς- νωρίς Diana.
:)
είχαμε ιδεολογικές διαφορές και το αποποιήθηκα μέσα μου.

Αυτό που φαντάζεσαι (ίσως).

Κεράσι....θαρρείς και μεις-οι όποιοι εμείς-είμαστε καλοί?

Το θέμα είναι τι επιλέγεις να διώξεις απο πάνω και μέσα σου.
Τι επιλέγεις ΕΣΥ να είσαι.

Διαφωνώ όμως μαζί σου για όσους "σαρκοβόρους" όπως τους λέω εγω, οτι βρίσκονται σε κλίκες.
Όχι....έχουν ανάγκη κατα πως φαίνεται, απο τους άλλους.
Ίσως δεν μπορούν να τραφούν μεταξύ τους, ο ένας απτον άλλο.
Ίσως γιαυτό και τα δράματα και τα συντρίμμια.

Quote:

---

Έχω σπουδάσει κάτι που το αποτίναξα -ευτυχώς- νωρίς Diana.
:)
είχαμε ιδεολογικές διαφορές και το αποποιήθηκα μέσα μου.

Αυτό που φαντάζεσαι (ίσως).

---

Οχι δεν φαντάζομαι,αλλά δεν είναι και αναγκαίο να μας πεις.
Η αλήθεια είναι ότι συνήθως επιλέγουμε παρέες που μας ταιριάζουν,συμπληρώνουν ή είναι ο καθρέφτης μας.

Το δικό σου θέμα όμως δεν είναι αυτο...........
Είναι πικοίλλης ύλης-τί απ'όλα θέλεις να συζητήσουμε;

Σουλιτ ο Dawkins σ επηρεασε?

Δεν είναι τόσο ποικίλης ύλης αλλά πιο συγκεκριμένο:
είναι για τη στόφα των ανθρώπων

Για το σκοτάδι ή το φως τους αντίστοιχα.
Όχι δεν πιστεύω σ' αυτή τη θεώρηση με το καθρέφτισμα το δικό μας στους ανθρώπους με τους οποίους ερχόμαστε κοντά.
ή τουλάχιστον δεν πρέπει να υπάρχει μόνο αυτό.

Ας πιαστεί όποιος θέλει απο όσα λέει το θέμα και ας πει τα δικά του :)

εγω απλά το έβαλα.
Ναι, απο πίσω υπάρχει και η δική μου πληγή-πώς αλλιώς άλλωστε?

Αλλά θα ήταν πολύ βαρετό να μιλήσουμε για μένα (μόνο).

Δεν θέλω να περιορίσω το θέμα ούτε εχω στο κεφάλι μου συγκεκριμένες απαντήσεις που θέλω να πάρω.
Ίσως να προκύψουν απο την κουβέντα, αλλά όχι δεν με καίει αυτό.

Μια και το χρειάζεσαι όμως, να σε ρωτήσω πιο ειδικά:
εσυ έχεις βρεθεί ποτέ στη θέση ανθρώπου που νιώθει οτι "φαγώθηκε" απο ανθρώπους?
Οτι έφθειρε την ψυχή του μέχρι εκεί που δεν πάει?
Οτι -έστω με τη συναίνεσή σου- έδωσες χώρο και χρόνο σε άλλο άνθρωπο (-ους) να τον διαλύσουν παίρνοντας πράγματα?

Quote:

---

εσυ έχεις βρεθεί ποτέ στη θέση ανθρώπου που νιώθει οτι "φαγώθηκε" απο ανθρώπους?

---

Δεν ξέρω αν το έχεις βιώσει αυτό σε επανάληψη-αλλά ο κύριος που ήσασταν μαζί,σίγουρα σου έχει κάνει μεγάλο κακό....
Είχα ερωτευτεί και εγώ έναν τέτοιο και κατέληξα στον ψυχίατρο...αυτός βέβαια ήταν η αφορμή-αλλά ψυχολογικά με έφθειρε τρομερά!

Οχι δεν έχω νιώσει ότι "φαγώθηκα" αό ανθρώπους,αλλα ότι μου έχουν φερθεί πολύ άσχημα ναι.

Quote:

---

Οτι έφθειρε την ψυχή του μέχρι εκεί που δεν πάει?

---

Οχι η ψυχή μας κουράζεται,αλλά δεν φθείρεται...........

Quote:

---

Οτι -έστω με τη συναίνεσή σου- έδωσες χώρο και χρόνο σε άλλο άνθρωπο (-ους) να τον διαλύσουν παίρνοντας πράγματα?

---

Φυσικά,όλοι κάνουμε καλές-κακές και μέτριες γνωριμίες-πράγματα όχι κανείς δεν πήρε-εκτός και αν το έκανα ηθελημένα.
Γενικά μην νιώθεις ότι είσαι το θύμα-ακόμα και αν έδωσες πράγματα και πήρες άρνηση....

Επίσης δεν στέκομαι σε εκφράσεις όπως η στόφα του καθενός,αλλά νομίζω ότι ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα είναι αποτέλεσμα πολλών πραγμάτων και όχι ένα ακαθόριστο πράγμα,που ορίζεται με 1 ή με 2 λέξεις.
Το φως και το σκοτάδι του καθένα έχει να κάνει με την γνώση και την άγνοια.....ο καθένας επιλέγει να ταϊσει αυτό που έχει ανάγκη.! :)

οταν συσπειρωνομαστε μια χαρα τα παμε ομως.και οταν φερομαστε ετσι μεταξυ μας το θεωρουμε προσβολη,οποτε ειμαστε αδειοι και γεμιζουμε οταν εκμεταλεβομαστε αλλους ανθρωπους πατωντας πανω τους και οταν εχουμε γεμισει και νιωθουμε συμαντικοι γυρναμε σε ατομα και σε παρεες που ειναι ιδιοι ανθρωποι με εμας ετσι και αλλιως λενε "η πουτ@νια στην πουτ@ν@ δεν περναει".και δεν δεχομαι οτι καποιος ειναι θυμα σε αυτη την υποθεση γιατι καταλαβενομαστε ευκολα αν και ειμαστε δυσκολα ψυχολογισιμοι ανθρωποι,αλλα τα περισσοτερα "θυματα" πιστευουν οτι μπορουν να μας αλλαξουν αφου δινουμε τετοια εντυπωση,και καταληγουν να γινονται ενα παιχνιδι

Σ ευχαριστω για την απάντηση κ το ενδιαφερων λόγο δουλειάς θα είμαι πολυ στην τσιτα μολις βρω ευκαιρία θα ειναι χαρ'α μου να συμμετέχω στην κουβέντα

Καλή μέρα να έχουμε όλοι

xaxaxaxa Kerasi....ένα δίκιο το 'χεις αλλά καλά τα λεγε (μερικά) κι αυτός ο Ντόκινς....

Φευγάτε καλή δουλειά σου εύχομαι!

Diana....ναι...όντως μου έκανε πολύ μεγάλο κακό....

legalize....δεν ξέρω αν συσπειρώνονται οι μεν και οι δε....δεν ξέρω καν τις κατηγορίες.

αν και οι ποιότητες των ανθρώπων είναι διαχωρισμένες με σαφήνεις πιστεύω
φαίνονται απο το πώς ζουν, απο την πορεία τους, απο τα "τεφτέρια" που κρατούνται για όλους μας αναφορικά με το τι κάνουμε, τι εισπράττουμε κλπ...δεν ξέρω...

Πώς νιώθεις σήμερα Soulight?

Ένα μάτσο χάλια Diana
αλλά με παίρνω στην πλάκα
:)

περιμένω να γεμίσουμε και εδω με καλούς, κακούς, να πούμε τα σχετικά μας.
Και τι να κάνω....πφ σάμπως αμα κοπανηθώ πιο πολύ θα αλλάξει ο κόσμος ή οι άνθρωποι?

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Πώς νιώθεις σήμερα Soulight?

---

Quote:

---

Originally Posted by Soulight

Ένα μάτσο χάλια Diana
αλλά με παίρνω στην πλάκα
:)

περιμένω να γεμίσουμε και εδω με καλούς, κακούς, να πούμε τα σχετικά μας.
Και τι να κάνω....πφ σάμπως αμα κοπανηθώ πιο πολύ θα αλλάξει ο κόσμος ή οι άνθρωποι?

---

Γιατί πρέπει να αλλάξουν οι άνθρωποι,εσύ αλλάζεις για κανέναν; ή θεωρείς τον εαυτό σου τέλειο;
Ετσι όπως τον θέλουν οι άλλοι δηλαδή......................

Δεν θέλω να αλλάξει κανείς
ούτε για χάρη μου ούτε για χάρη κανενός.

Για μένα μπορώ να μιλήσω.
Το "έτσι είμαι και αμα σαρεσει" δεν το πίστεψα ποτέ.
Αφενός το θεωρώ αυτονόητο, αφετέρου, το θεωρώ ανοησία να μη θέλω να βελτιωθώ....
Φυσικά και θέλω να αλλάξω πράγματα σε μένα και μέχρι να φύγω απο τον κόσμο θέλω να τα έχω αλλάξει

Το τι θέλουν οι άλλοι....αυτό το ξέρουν οι άλλοι :)

Οπότε δεν χρειάζεται να κοπανηθείς για κανέναν,όπως λες σε πιο πάνω μήνυμα.
Ενα μάτσο χάλια γιατί νιώθεις;

Όχι βρε,
το κοπάνημα το είπα για τα δικά μου τα προσωπικά θέματα

Ομοίως και το μάτσο χάλια....
είμαι ακόμα απο το στραπάτσο που έφαγα....
και δεν το βλέπω να περνάει σύντομα
υποθέτω θα περάσει....

Ίσως να μου έκανε καλό μια συγγνώμη απο τον ίδιο, έστω κάτι...για να μην ακυρώσω έτσι τόσα πράγματα
αλλά ούτε αυτό φαίνεται να συμβαίνει....

Σε τι φάση είναι η σχέση σας με τον εν λόγω;

Σουλιτ πως τα πας με τη μαγειρικη?

Σε καμία Diana....καμία επαφή καμία επικοινωνία
εκτός απο τα υβριστικά του μηνύματα....

τίποτα.

Kerasi: εξαιρετικά τα πάω (και αυτή μαζί μου δεν εχω παράπονο....απο μικρή την είχα χούι και το συνεχίζω)

Ε τότε χέστον και πήγαινε για άλλα........

Δεν ειναι τόσο εύκολο ... Θελει χρόνο , απαντήσεις, να ξεπεράσω τη μετωπική ... Πολλά

Quote:

---

Originally Posted by Soulight

Δεν ειναι τόσο εύκολο ... Θελει χρόνο , απαντήσεις, να ξεπεράσω τη μετωπική ... Πολλά

---

Σε καταλαβαίνω Σούλιτ,και εγώ ήμουν στα κακά μου χάλια όσο καιρό ήμουν συναισθηματικά μπλεγμένη με τη δική μου περίπτωση και δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς συνέβαινε....αστα!
Μόλις βεβαιώθηκα ότι πρόκειται για άρρωστο άνθρωπο-μου έφυγε και ο έρωτας και το "γιατί να φερθεί έτσι" και τα πάντα....φυσικά με κάποιο αντίτιμο.!

Πρόσεξε μην μπλεχτείς σε τέτοιες καταστάσεις και συ.
Ξεκόλλα όσο είναι καιρός και δεν έχεις μεγαλύτερα μπερδέματα.

Αλήθεια εσύ παίρνεις κάποια φαρμακευτική αγωγή;

Όχι Ντιάνα μου δεν παιρνω κατι . Παλεύω έτσι . Εξάλλου δεν νιώθω κατι πέραν απο μια τεράστια πληγή στην ψυχή μου που δεν θα την έκανε καλα κανένα χάπι ( αν χρειαζόταν η χρειαστεί φυσικά και θα το κάνω) απλά δεν υπάρχει κατι αλλο

Εσύ είχες πάρει τις απαντήσεις που χρειαζοσουν (αν χρειαζοσουν ) ;

Οσον αφορά ποιό πράγμα;

Στην ιστορία με τον τύπο που έλεγες

Δεν χρειάζονται αγαπητή μου απαντήσεις στο μυαλό ενός ανθρώπου που είναι άρρωστος.....
Εγώ δεν μπλέχτηκα ποτέ σε σχέση με αυτόν....

Ενα παιχνίδι ερωτικό ήταν που αναμίχθηκαν και κάπιοι άλλοι και ήμουν στο περίμενε για πόσο καιρό......
Στο τέλος από το πολύ περίμενε έπαθα ερωτική κατάπτωση,με παρακολουθούσε στο δρόμο για αρκετό καιρό,χωρίς να έχουμε σχέση...και γενικά επρόκειτο για έναν άρρωστο άνθρωπο.
Ενας ψυχοπαθής μπορεί να σε στείλει στον ψυχίατρο,γι αυτό άσε τους έρωτες μήπως και πάρει τα φάρμακά του και γίνει καλά και και και ....

εκτός και αν το πας φιρί φιρί....

α κατάλαβα....

ήσουν -ας πούμε-τυχερή που δεν χρειάστηκε να έχεις σχέση ή και συμβίωση

εγω αυτά πληρώνω τώρα....

Η τέχνη του αποχαιρετισμού
Αφιερωμένο ....

http://www.thessalonikiartsandcultur...1461d2dd_M.jpg


Πάντα κάποιος φεύγει, κάτι αλλάζει, κάτι χάνεται ή κάτι αρχίζει και πάντα υπάρχει ένα αίτημα αποχαιρετισμού.

Εκείνο το βράδυ στο Μαρόκο καθώς ο Χάμφρευ Μπόγκαρντ αποχαιρετούσε την Ίνγκριτ Μπέργκμαν με την αγωνία του πολέμου στον αέρα γύρω τους και τον έρωτα μετέωρο στη ματιά τους γραφόταν μια από τις κλασσικότερες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου. Καζαμπλάνκα. Οι δυο τους συμβόλιζαν όλους τους άντρες και όλες τις γυναίκες που ξαφνικά, εσπευσμένα και αθέλητα αναγκάστηκαν να αποχαιρετιστούν σπρωγμένοι από συνθήκες που δεν μπορούσαν να ελέγξουν.

Την εμπειρία αυτή την έχει γευτεί σε άπειρες παραλλαγές ολόκληρη η ανθρωπότητα από τότε που πρωτάρχισε τα όρθια βήματά της. Πάντα κάποιος φεύγει , κάτι αλλάζει, κάτι χάνεται ή κάτι αρχίζει και πάντα υπάρχει ένα αίτημα αποχαιρετισμού. Συνήθως δεν το καλωσορίζουμε. Μάλλον το φοβόμαστε. Το συνδέουμε με το τέλος, με ένα είδος απώλειας.

Όμως πέρα από την πρώτη βιαστική αντίδρασή μας, αν ξανακοιτάξουμε την εμπειρία του αποχαιρετισμού θα δούμε πως κανένα τέλος δεν έρχεται αζευγάρωτο.

Συνοδεύεται πάντα από μια αρχή. Καμιά λήξη δεν έρχεται χωρίς να σηματοδοτεί ταυτόχρονα και μια έναρξη. Εξάλλου υπάρχουν αποχαιρετισμοί που ευχαρίστως θα κάναμε. Στις ρυτίδες λ.χ. ή στα παραπανίσια κιλά, σε μια κακοποιητική σχέση, σε μια μελαγχολική περίοδο ή σε μια ανεπιθύμητη παρέα. Όλες μπορούμε να φτιάξουμε μια λίστα από πρόσωπα και καταστάσεις που πρόθυμα θα αποχαιρετούσαμε.

Αυτή λοιπόν είναι μια ευκαιρία να ξαναδούμε το θέμα του αποχωρισμού με νέα μάτια διακρίνοντας τις ευκαιρίες που κρύβονται πίσω του. Τότε θα ανακαλύψουμε πώς ο αποχαιρετισμός μπορεί από επίφοβος να γίνει τέχνη και τελετουργία που κρύβει μέσα της μια μαγική δύναμη απελευθέρωσης ακόμα και για εκείνους τους αποχωρισμούς που δεν επιθυμήσαμε.

Αφού έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον να τους αποφύγουμε στη ζωή μας, τουλάχιστον ας τους αντιμετωπίσουμε με τον πιο μαλακό και ήπιο τρόπο, με τη λιγότερη δυνατή αντίσταση και την μεγαλύτερη αίσθηση ανακούφισης. Γιατί στην πραγματικότητα ο αποχαιρετισμός είναι μια πύλη. Μπορεί να μας βγάλει σε μια άλλη πραγματικότητα αν τη διαβούμε με το σωστό τρόπο.


Γράφει η Ιουλία Πιτσούλη.
http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Όμορφο... Ειδικά αυτό με τη νέα πραγματικότητα ... Όμορφο
...

Quote:

---

Originally Posted by Soulight

Λοιπόν....ας έρθουμε εδω να κουβεντιάσουμε για το σαρκο(ψυχο)βόρο που κρύβουμε μέσα μας.

Οι συμφορουμίτες φίλοι Kerasi και Fevgatos ευθύνονται για τον τίτλο (η πρώτη για το ρητό ο δεύτερος για το έναυσμα).

Καταρχάς μια απάντηση που οφείλω στον Φευγάτο απο το προηγούμενο thread περι πίστης:
πίστη εγω λέω αφενός αυτά στα οποία πιστεύω ως αρχές γεννημένες και διαμορφωμένες απο μένα
αφετέρου την πίστη μου σε όσα μπορούν ή και Πρέπει να είναι (είμαστε) οι άνθρωποι προκειμένου να γίνουμε Άνθρωποι.

Πάμε λοιπόν:

Άνθρωποι λύκοι....ας μη χρησιμοποιήσουμε ενα τόσο ευφυές είδος του ζωικού κόσμου.
Ας πούμε καλύτερα: άνθρωποι που ζουν τρεφόμενοι απο τη ζεστασιά και το φως όσων τους πλησιάζουν.
Άνθρωποι που προτάσσουν τις δικές τους και μόνο ανάγκες, και μόλις αυτές πληρωθούν, τότε "σκοτώνουν" τη μέχρι τότε πηγή τροφής τους.

Ναι έχουμε όλοι αμα τη γεννέσει ενα σαρκοβόρο μέσα μας.
Ποιός ήρθε όμως εδω και θέλει να φύγει ίδιος?

Ποιός επιλέγει να είναι Άνθρωπος και ενω πατάει στη γη να μη ξεχνάει να κοιτάζει ψηλά? (φυσικά δεν εννοώ κανενός είδους θρησκευτική πίστη μ' αυτό). Ως ψηλά, ας ορίσουμε όσα πρέπει να γίνουμε, όσα θα μας εξελίξουν, όσα θα μας φέρουν στο καλύτερο δυνατό σημείο μας.

Και τέλος....ποιός λύγισε ή λυγίζει καθημερινά, νιώθοντας αυτό που νιώθω και εγω αυτό το διάστημα:
μια τροφή ανθρώπων, που ναι μεν δεν έχει στερέψει (δεν ξέρω καν πώς γίνεται αυτό)
αλλά πλέον χάνει μέρα με τη μέρα την Ουσία της.
Πόσοι έχετε νιώσει ή νιώθετε να χάνεται το φως της ψυχής σας απο κούραση, πόνο, θλίψη, απογοήτευση?

Ας το κουβεντιάσουμε λοιπόν.

---

Η ελευθερία του ανθρώπου είναι να επιλέγει

Τίποτε δεν σε εξαναγκάζει να κάνεις κάτι χωρίς την θέλησή σου, για αυτό και τα λάθη η τα πάθη υπάρχουν, για να μαθαίνεις, το πως μαθαίνεις και τι μαθαίνεις είναι πραγματικά μια πολυ ενδιαφέρων συζήτηση μόνο που ο φευγάτος είναι στην δουλειά και δεν έχει χρόνο γιατι μέχρι τα ξημερώματα θα είναι στον δρόμο, είναι σπαστικό το ξέρω να επικοινωνείς με δώσεις αλλά δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς


η συνέχεια προσεχώς

Γεια σου φίλε Φευγάτε

Καλή δουλειά να έχεις και εδω είμαστε να μπαίνει όποτε θες και σε δόσεις!

Σαν να λέμε κουστούμια με δόσεις ο Θεοδόσης ο Θεοδόσης χαχα

Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα διαβάσει τα προηγούμενα μηνύματα, αν και δεν πρέπει να ειμαι και πολύ εκτός θέματος, δεν ξέρω αν σε κάλυψε το μήνυμα τις Diana είναι πραγματικά πολυ όμορφο, λόγια με ουσία και ταυτόχρονα θεραπευτικά δεν νομίζω πως θα μπορούσα να πω κάτι περισσότερο το μόνο που μένει είναι το πως θα το αντιμετωπίζεις απο εδώ και πέρα, τουλάχιστον έχεις λάβει γνώση και γνώση = εργαλείο και καθώς λένε στα μέρη μου τα εργαλεία κάνουν τον μάστορα

Αρα εδώ σε θέλω μάστορα