Πείτε μου μια γνώμη...

Καλησπέρα κι από μένα! Τον τελευταίο καιρό με προβληματίζει ένα θέμα και θα ήθελα να ακούσω γνώμες-απόψεις επί του ζητήματος. Λοιπόν αρχικά να σας πω ότι είμαι 20 χρονών και το πρόβλημά μου είναι το εξής: Από μικρός ήμουν πολύ μοναχικός άνθρωπος και ποτέ δεν είχα ιδιαίτερους φίλους. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα,είχα γίνει πολύ κυνικός και ψυχρός απέναντι στους ανθρώπους και όχι μόνο δεν πλησίαζα κανέναν,αλλά δεν άφηνα και άλλους να με πλησιάσουν. Όσα άτομα μπορώ να θεώρήσω φίλους είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το ίδιο και στον ερωτικό τομέα : αν και είχα πολλές ευκαιρίες να ξεκινήσω κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε σχέση,πάντα έφευγα μακριά απ'αυτό (ασυναίσθητα θα έλεγα) και σε 2-3 περιπτώσεις που προσπάθησαν έντονα να με προσεγγίσουν έγινα πολύ επιθετικός και έκοψα κάθε επικοινωνία. Τελευταία όμως,έχει αρχίσει και με κουράζει όλη αυτή η κατάσταση και δε θέλω να νιώθω μόνος μου πλέον. Άρχισα να βγαίνω πιο πολύ έξω και να γνωρίζω καινούργια άτομα,αλλά φοβάμαι ότι αν ανοιχτώ και αρχίσουν να με προσεγγίζουν θα μου έρθει πάλι αυθόρμητα το να φύγω μακριά ή να τους διώξω απ'τη ζωή μου. Γι'αυτό και άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου και να μην μιλάω πολύ με άλλους. Αυτό φυσικά έχει σαν αποτέλεσμα το να αποθαρρύνει τους άλλους από το να με προσεγγίσουν και έχω κολλήσει σ'αυτό το φαύλο κύκλο. Έχω πιάσει το θέμα από πολλές πλευρές και το έχω σκεφτεί άπειρες φορές,αλλά άκρη δεν μπόρεσα να βγάλω. Γι'αυτό και απευθύνομαι εδώ,μήπως και μπορέσει κάποιος να μου δώσει ένα ''γερό χαστούκι'' να συνέλθω. Οποιαδήποτε γνώμη είναι δεκτή. Συγγνώμη αν σας κούρασα με το κείμενό μου και ευχαριστώ εκ των προτέρων για οποιαδήποτε απάντηση! :)

Αφου ξερεις απο μονος σου ποιο ειναι το σωστο,τι παραπανω να σου πουμε?

Για πλησιασε λιγο να δω κατι....

Λιγο ακομα....

Εκει καλα εισαι.Φαααααπ.Να το το χαστουκι που ζητησες.Συνελθε ρεεεεε.

Εχεις σκεφτει ή γνωριζεις το λογο που απογευγεις τη συναισθηματικη επαφη?
π.χ. φοβασαι μν πληγωθεις?
δεν ξερεις πως ειναι κ σου φαινεται κατι ξενο κ το φοβασαι?
δεν θελεις να "εκτεθεις" συναισθηματικα?
τι ακριβως?
κ κατι αλλο.... αγκαλιες ,χαδια κ τα συναφη τα δεχεσαι με ευκολια? εστω κ απο τν οικογενεια σου...

Εμ το ξέρω ποιο είναι το σωστό,αλλά γιατί να μου φαίνεται ακατόρθωτο στην πράξη??? Ευχαριστώ για το χαστούκι!! :p

hapydays το έχω σκεφτεί άπειρες φορές,αλλά δεν έχω βγάλει άκρη. Πιο πιθανό μου φαίνεται το να φοβάμαι μην πληγωθώ μάλλον. Τι κάνεις σ'αυτή την περίπτωση? Απλά αποδέχεσαι ότι υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο και ρισκάρεις? Ή κάτι άλλο? Όσον αφορά το τελευταίο,μου έκανε εντύπωση που ρώτησες γιατί όντως δεν τα δέχομαι με ευκολία (μη σου πω τα αποφεύγω κιόλας).

https://scontent-b-cdg.xx.fbcdn.net/...72505373_n.png

Ίσως αυτό να έχει να κάνει με παιδικά βιώματα και με τη σχέση σου με τους γονείς σου,ειδικά με τη μητέρα σου.Ίσως να μη σου πρόσφερε την αγάπη που έπρεπε και την αγκαλιά όταν ήσουν μικρός.Κάτι τέτοια λένε στην ψυχολογία για άτομα που δεν μπορούν να συνάψουν σχέσεις.
Το να αφήνεσαι σε μια σχέση είτε ερωτική είτε φιλική είναι από τα πιο ωραία συναισθήματα.Σίγουρα υπάρχει κ το ενδεχόμενο να πληγωθείς αλλά έτσι είναι η ζωή.Το να συμμετέχεις σε μια παρέα να γελάς,να γίνεσαι μέρος της να μοιράζεσαι συναισθήματα είναι ότι πιο ανθρώπινο.Αυτή τη στιγμή ίσως για να μη πληγωθείς πληγώνεις τα άτομα γύρω σου με το να μη αποδέχεσαι την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους.Έτσι χάνεις πολύτιμες εμπειρίες κάτι που σου αφήνει ένα μεγάλο συναισθηματικό κενό μέσα σου που ίσως σε κάνει δυστυχισμένο.Απλά αφήσου και αν το βρίσκεις δύσκολο και σε δυσκολεύει αυτή η κατάσταση στη ζωή σου αποτάσου σε κάποιον ειδικό να το συζητήσετε.

Συμφωνω με τον σεριο,και να προσθεσω οτι οι σχεσεις μπορει να πληγωνουν στο τελος,αλλα συνηθως τα καλα που σου μενουν ειναι περισσοτερα,και σε θωρακιζουν απο μελλοντικες απογοητευσεις.Ειναι αλλο να αντιμετωπισεις πχ μια απορριψη εχοντας υπαρξει παντα μονος,και αλλο να ξερεις οτι εχουν υπαρξει 3-4 ανθρωποι που σε αγαπησαν,ή εστω ηταν δικοι σου για λιγο.
Αλλο φορτιο κουβαλας στην μια και αλλο στην αλλη περιπτωση.

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας και το χρόνο που αφιερώσατε! Υποθέτω πως πρέπει να αρχίσω να αφήνομαι σιγά-σιγά και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει! Και πάλι ευχαριστώ για την υποστήριξη! Να είστε καλά! :)

Κουραγιο φιλε μου κ μην πανικοβαλλεσαι πανω απο ολα,εισαι πολυ μικρος κ περασες κ εφηβεια που ειναι μια ιδιαιτερα εντονη περιοδος για ολους,ολοι ενιοτε κλεινονται στον εαυτο τους λογω εσωτερικης εντασης κ ανασφαλειας,Προτεινω να περιμενεις λιγο ακομα κ εαν επιμενει κ σου επηρεαζει σδιαρκως την ζωη ζητησε βοηθεια ειδικου,Παντως νομιζω εισαι σε καλο δρομο εφοσον παραδεχεσαι το προβλημα κ θελεις να κανεις κατι,Αυτο ειναι παντα το πρωτο βημα για να συνελθεις η παραδοχη του προβληματος,Εισαι μικρος ακομα κ με την αναλογη προσπαθεια τα καλυτερα ερχονται!

Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια μυσπ! Νομίζω ότι το έχω ήδη αποφασίσει,να προσπαθήσω να το λύσω δηλαδή και απλά χρειαζόμουν λίγη ενθάρρυνση. Και η αλήθεια είναι πως με έχετε ενθαρρύνει πολύ με όσα μου είπατε! Keep up the good work guys! :)

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

hapydays το έχω σκεφτεί άπειρες φορές,αλλά δεν έχω βγάλει άκρη. Πιο πιθανό μου φαίνεται το να φοβάμαι μην πληγωθώ μάλλον. Τι κάνεις σ'αυτή την περίπτωση? Απλά αποδέχεσαι ότι υπάρχει κι αυτό το ενδεχόμενο και ρισκάρεις? Ή κάτι άλλο? Όσον αφορά το τελευταίο,μου έκανε εντύπωση που ρώτησες γιατί όντως δεν τα δέχομαι με ευκολία (μη σου πω τα αποφεύγω κιόλας).

---

ΔΕν ειμαι ψυχολογος αλλα θα προτεινα σιγα σιγα να αρχιζεις να αγκαλιαζεις τους ανθρωπους που αγαπας ,για να αρχισει λιγο να μαλακωνει η ψυχη σου...ας βγαινει μηχανικα ,δυσκολα κ ψευτικα,,,,, σιγα σιγα θα βγει κ το συναισθημα κ θα αφεθεις!!! μετα ορμα στον εξω κοσμο... δεν υπαρχει πιο ομορφο πραγμα απο τν ερωτα κ την αγκαλια.....

Άσχετο αλλά το όνομά σου μου θύμισε το τραγούδι των Pearl Jam που τόσο αγαπώ..Αφιερωμένο να ομορφύνουμε λίγο κ το θέμα!! :D
https://www.youtube.com/watch?v=EmL8XbC6Zmo

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

Εμ το ξέρω ποιο είναι το σωστό,αλλά γιατί να μου φαίνεται ακατόρθωτο στην πράξη??? Ευχαριστώ για το χαστούκι!! :p

---

Ισως φοβασαι να βγεις απο το κομφορτ ζοουν σου,ολοι το παθαινουμε!

Ελπίζω ότι θα μου περάσει σύντομα! Θα κάνω κι εγώ από τη μεριά μου ό,τι μπορώ και ελπίζω για το καλύτερο. Όπως και να'χει σας ευχαριστώ ξανά όλους!!

ειμαι και εγω αντικοινωνικος χωρις φιλους και φιλες κτλ αλλα μεγαλυτερης ηλικιας
σου προτεινω να πας σε εναν ψυχολογο θα σε βοηθησει πολυ. μην το αφησεις, γιατι τα χρονια περνουν και θα ερθει η στιγμη που θα το μετανειωσεις ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αν δεν κανεις απο τωρα προσπαθειες για κατι καλυτερο