Ti θέλει να πει ο ποιητής?

Διαβάζοντας προσεχτικά το άρθρο του κρίνου για τις διαφορές των δύο φύλων, μου γεννήθηκε η απορία, με ποιό άραγε τρόπο θα μπορούσαν αυτά να πάψουν τον πόλεμο μεταξύ τους. Μίλησε για τη δημιουργία ενός κοινωνικού φύλου. Πιστεύω οτι θα άξιζε να κατατεθούν απόψεις.


Το θέμα αυτό έχει άμεσες κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις που έχει ενδιαφέρον να τις δούμε, να τις προτείνουμε, να τις συζητήσουμε ή να τις απορρίψουμε.

Ξέρω οτι σας τάχω πρήξει με τον νίτσε΄, αλλά έχει τοποθετηθεί με πολλή απογοήτευση στο θέμα του πολέμου των δύο φύλων αποδίδοντας κυρίως στη γυναίκα την ευθύνη :
'' όπου δεν παίζει ούτε η αγάπη ούτε το μίσος, η γυναίκα είναι μέτριος παιχτης "

Oλο αυτό που διάβασα λοιπόν στο κείμενο του συμφορουμίστα μας με βρήκαν απόλυτα σύμφωνη διότι περιγράφουν απολύτως ένα ερωτηματικό. Γιατί η γυναίκα δεν δέχεται να αφήσει τους ρόλους της στην πάντα και να βουτήξει στα βαθιά ? Αρχίζοντας από την καλά κρυμμένη της σεξουαλικότητα και προχωρώντας να "συναντήσει" το αγαπημένο της όν, τον άντρα, και επιτέλους να συμφιλιωθεί μαζί του!

Quote:

---

όπου δεν παίζει ούτε η αγάπη ούτε το μίσος, η γυναίκα είναι μέτριος παιχτης

---

Και τι εννοει με αυτο?
Με βαση δηλαδη τα συναισθηματα που δημιουργει η γυναικα στον αντρα...τοσο αξιζει?

νομίζω ότι δεν είναι τόσο εύκολο να εξομοιωθούν τα δύο φύλα, διότι υπάρχουν σημαντικές βιολογικές διαφορές που δημιουργούν διαφορετικές ανάγκες. το θέμα, πιστεύω ότι είναι να γίνουν κατανοητές, αποδεκτές και σεβαστές οι διαφορές αυτές,

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

όπου δεν παίζει ούτε η αγάπη ούτε το μίσος, η γυναίκα είναι μέτριος παιχτης

---

Και τι εννοει με αυτο?
Με βαση δηλαδη τα συναισθηματα που δημιουργει η γυναικα στον αντρα...τοσο αξιζει?

---

Εννοεί οτι η γυναίκα πράττει σύμφωνα με το συναίσθημα.

Quote:

---

Εννοεί οτι η γυναίκα πράττει σύμφωνα με το συναίσθημα

---

Εισαι σιγουρη liber?

Μπορει...

Είναι ο ρόλος που έχει να κάνει με τη λειτουργία...με βιολογικές διαφορές στα δύο φύλα.
Είναι και ο κοινωνικός ρόλος του φύλου που λέει και η liber κι αυτό έχει να κάνει καθαρά με τη φύση της κοινωνίας στην οποία ζούμε.

Δε μπορώ να σκεφτώ ένα αρκετά ικανοποιητικό \"σενάριο\" για το πώς και γιατί καθιερώθηκε αυτή η διάκριση, κι η άποψη ότι έχουν τα δυο φύλα άλλες ανάγκες κι άλλες δυνατότητες ή αδυναμίες. Όμως, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι κι οι διαφορές τους είναι ατομικές και δεν καθορίζονται από τη βιολογία.

Πολύ ισχυρή είναι η μίμηση στη διαδικασία διαμόρφωσης της προσωπικότητας, τα παιδιά αντιλαμβάνονται τις διακρίσεις αυτές και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους ανάλογα. Ως αποτέλεσμα οι γυναίκες κι οι άντρες μέσα στην ίδια κοινωνία τείνουν να παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά και κατ επέκταση, συμπεραίνουν πολλοί ότι αφού σε όλους συμβαίνει, τότε είναι κάτι με το οποίο γεννιόμαστε...

Δε νομίζω ότι υπάρχει \"πόλεμος\" ουσιαστικός μεταξύ των φύλων. Ο ουσιώδης πόλεμος είναι των ατόμων που περιορίζονται σε ένα τρόπο ζωής κι αντίληψης των πραγμάτων που δε συμβαδίζει με αυτό που έχουν μάθει ότι είναι \"πρέπον\", ή φυσιολογικό.

Το θέμα της σεξουαλικότητας της γυναίκας ως ταμπού και κατακριτέας είναι πολύ σημαντικό με διάφορες προεκτάσεις σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο, με πιο έντονο παράδειγμα κατ εμέ την κακοποίηση και τη συντήρηση αυτής.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

Εννοεί οτι η γυναίκα πράττει σύμφωνα με το συναίσθημα

---

Εισαι σιγουρη liber?

---

Σαν γυναίκα θα απαντήσω. Εκανα μεγάλο αγώνα για να σταματήσω να σκέφτομαι κατ αυτό τον τρόπο κι ακόμα είμαι στα σπάργανα.

Νομιζεις οτι επειδη οι γυναικες ειναι πιο εκδηλωτικες απο τους αντρες...οι αντρες δεν σκεφτονται μα βαση το συναισθημα?
Υπαρχουν διαφορες αλλα και οι δυο υποκινουνται απο τα συναισθηματα.
Ακομα και η ψυχρη λογικη...οι απομακροι ανθρωποι...οι ψυχροι οπως θες πες τους υποκινουνται απο τα συναισθηματα τους.
Ειναι ετσι γιατι εχουν πληγωθει περισσοτερο ή δεν εχει σημασια για ποιο λογο...απλως ειναι ετσι...αλλα τα συναισθηματα τους τους καθοριζουν την συμπεριφορα.
Λογικη συνηθως εννουμε οταν κατι παει κοντρα σε αυτο που αισθανομαστε...ναι αισθανομαι την επιθυμια να ουρλιαξω αλλα...λογικα δεν θελω να με ακουσουν οι γειτονες...που βασιζεται σε ενα αλλο συναισθημα οτι φοβαμαι για το τι θα πουν ή δεν θα κερδισω τιποτα με αυτο,δεν θα νοιωσω καλυτερα...που βασιζεται ισως στο συναισθημα οτι ειναι ματαια ολα και δεν θα αισθανθω καλυτερα...ενας κοσμος συναισθηματων ειναι ολα...κατα τη γνωμη μου.

Quote:

---

οι άνθρωποι είναι άνθρωποι κι οι διαφορές τους είναι ατομικές και δεν καθορίζονται από τη βιολογία

---

Δεν καθοριζονται απο τη βιολογια οι διαφορες τους?Το αναλυεις λιγο?

θα αναφέρω ένα χαζό παράδειγμα: ο διαφορετικός τρόπος με τον οποίο κατουράν οι άνδρες και οι γυναίκες (βάση της φυσιολογίας τους) οδηγεί σε δραματικούς καυγάδες ορισμένες φορές.

keep_walking

Ήθελα να πω ότι τις ίδιες ανάγκες έχουν και οι γυναίκες και οι άντρες. Οι διαφορές που παρατηρούμε προκύπτουν από ατομικούς παράγοντες (όπως κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο μεγαλώνουμε κι οι εμπειρίες μας) κι όχι από το γεγονός ότι είμαστε γυναίκες ή άντρες (αυτό εννοούσα με το \"δεν καθορίζονται από τη βιολογία\"). Δλδ, και μόνο το φύλο μας δεν αρκεί ώστε να διαμορφωθούν διαφορετικές ανάγκες. Η αλλιώς μόνο το φύλο μας δεν αρκεί να ερμηνεύσει τις διαφορετικές ανάγκες και συμπεριφορές.
Υπάρχουν άντρες εκδηλωτικοί και μη εκδηλωτικοί, γυναίκες που πράττουν με το συναίσθημα και γυναίκες που δεν πράττουν έτσι, υπάρχουν γυναίκες και άντρες που αλλάζουν ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται...
Απλά για παράδειγμα ένας άντρας ίσως δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να είναι εκδηλωτικός, η μια γυναίκα ίσως δεν είναι κοινωνικά αποδεκτό να έχει σεξουαλικές ανάγκες.
Αυτός είναι ο κοινωνικός ρόλος του κάθε φύλου, που ορίζεται από μια κοινωνία και επομένως είναι επίκτιτος κι όχι προκαθορισμένος.

Αυτο που εννοουσα ειναι οτι οι γυναικες πρατουν με το συμφερον και αυτο εχει να κανει για λογους επιβιωσης.
Το συναισθημα ειναι το οχημα που οδηγει στο αποτελεσμα.

Το κοινωνικο φυλο οριστηκε για πρωτη φορα στην αγγλια απο την Ανν Οκλει αρχες της δεκαετιας του 1970.
Ως γνωστον το βιολογικο φυλο οριζεται σαν γυναικειο - αρσενικο.
Αντιθετα στο κοινωνικο αρσενικο - θυληκο. (sex και gender αντιστοιχα)

Πολυ επιγραματικα θα ελεγα οτι το κοινωνικο φυλο ειναι μια νεα κοινωνικη αναγκη για να αριστουν τα φυλα περα απο την γνωστη τους βιολογικη τους μορφη. Ειναι μια νεα αναγκη που οριζει τα φυλα βασει της κοινωνικης τους δομης και υποστασης μεσα στην καθημερινοτητα τους.

Τωρα εδω εχω καποιες ενστανσεις για το ποια ειναι αυτη η καθημερινοτητα.
Τουλαχιστον στην ελληνικη πραγματικοτητα ειναι σαφες οτι αυτη η καθημερινη κοινωνικη καθημερινοτητα δινει στο καθε κοινωνικο φυλο ρολους, που αμφιβαλω αν μας προαγουν σαν κοινωνια.
Αν και η γυναικα μπηκε στην αγορα εργασιας η θεση της χειροτερεψε αφενως καλυτερευσε στους ορους εκμεταλευσης στο κατα ποσο μπορουσε να εχει υποχειριο τους αντρες που ειχε επιλεξει.
Με γνωμωνα την αναπαραγωγη οι οροι αυτοι σκληρυναν και ετσι οι γυναικες εγιναν μπορει να πει κανεις πιο αδυσωπητες.

Νομιζω οτι ο ανταγωνισμος ειναι αυτος που εχει βαλει τις βασεις του και οδηγουν και τους μεν και του δε, προς αυτη την κατευθυνση. Παρολα αυτα ο ορος του βιολογικου φυλου επικρατει μονο και μονο για να θυμιζει οτι η θεση της γυναικας προσδιοριζεται αυστηρα απο αυτο και αντιστοιχα του αντρα επισης.

..δεν ξεχωρίζω φύλα όσον αφορά συμφέρον και συναίσθημα. Είμαι της άποψης \'οτι υπάρχουν διαφορετικές προσωπικότητες. Τώρα, βεβαίως και θα μου βγει αδυσώπητο όταν θα αισθάνομαι την ανάγκη να υπεραμύνομαι του εαυτού μου κυρίως όταν θα ΄βλέπω τη γραμμή θολή ανάμεσα στα δικά μου όρια και στα δικά σου/του/τους.

Δεν λέω ότι είναι εφικτή προς το παρόν η απόλυτη ισορροπία, αλλά αν είναι να αρχίσω από κάπου, ας αρχίσω να θεωρώ την ελπίδα βέβαια πραγματικότητα.

Προσωπικά, παραγκωνίζω το επίκτητο συναίσθημα γιατί δεν το εμπιστεύομαι και πειθαρχώ σε άλλη θεωρία μέχρι να πειστώ για τις αληθινές μου ανάγκες. Bitch εξάλλου μεταφράζεται στο απόλυτο: BabeInTotalControlOfHerself:P

Quote:

---

Originally posted by liberchild

\'\' όπου δεν παίζει ούτε η αγάπη ούτε το μίσος, η γυναίκα είναι μέτριος παιχτης \"

---

έτσι λεει ο Νίτσε,ε?μακαρι να ταν έτσι! αυτο σημαινει οτι οπου παιζουν αυτα τα 2 η γυναικα ειναι καλη παικτρια? πολυ θα το θελα!

δεν με πειράζει καθολου να λειτουργω με οδηγο το συναισθημα μου. τους ρόλους μου τους επιλέγω ποια αναλογα με το αν μου ταιριάζουν κ αν με εκφράζουν ή οχι.διαφορετικα βρίσκω εξαιρετικα κουραστικο να αναλαμβανω ρόλους που δεν κολλανε μ αυτα που νιωθω.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

διαφορετικα βρίσκω εξαιρετικα κουραστικο να αναλαμβανω ρόλους που δεν κολλανε μ αυτα που νιωθω.

---

ενταγμενη στους κοινωνικους ρολους που σας αναθεσαν και εσεις???


:cool:

Quote:

---

Originally posted by krino

Το κοινωνικο φυλο οριστηκε για πρωτη φορα στην αγγλια απο την Ανν Οκλει αρχες της δεκαετιας του 1970.
Ως γνωστον το βιολογικο φυλο οριζεται σαν γυναικειο - αρσενικο.
Αντιθετα στο κοινωνικο αρσενικο - θυληκο. (sex και gender αντιστοιχα)

Πολυ επιγραματικα θα ελεγα οτι το κοινωνικο φυλο ειναι μια νεα κοινωνικη αναγκη για να αριστουν τα φυλα περα απο την γνωστη τους βιολογικη τους μορφη. Ειναι μια νεα αναγκη που οριζει τα φυλα βασει της κοινωνικης τους δομης και υποστασης μεσα στην καθημερινοτητα τους.

---

Το κοινωνικό φύλο πράγματι οριστηκε απο τον παραπάνω κύριο !
Δεν οριστηκε για δειξει οτι υπάρχει μια νεα αναγκη για να οριστουν τα δυο φύλα !!

Οριστικε για να περιγράψει την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση και να εξηγήσει οτι οι συμπεριφορές και οι ρολοι που δίνονται στα δυο φύλα, δεν οφείλονται σε βιολογικούς μόνο λόγους, αλλα και σε μια κοινωνική κατάσταση που δημιουργήθηκε σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία !
Φυσικά και πρέπει να ξαναπροσδιοριστούν αυτοι οι ρόλοι , με βάση τις πραγματικές βιολογικές διαφορές και ανάγκες των δυο φύλων !

ο κυριος ειμαι εγω??
μεγαλη μου τιμη....

:cool:

(πρωτη φορα με λενε κυριο και συγκλονιστηκα...)

Ηθελα να πω κυρία και εννοούσα την Ανν Οκλει.

Να συμπληρώσω οτι στην θεωρία της στηρίχτηκε και το φεμινιστικο κίνημα !

ουφφ και εγω που νομισα για μια στιγμη οτι....

με ειπες κυριο.....
τσαμπα η προσμονη....
:(



Υγ..... σωστη η αποψη για το φεμινιστικο κινημα, οντως εκει στηριχτηκε.

Δεν έχω καταλάβει ακριβώς την τοποθέτηση του Κρίνου..Ενοοεί να φτιαχτεί ένα μόνο είδος ανθρώπου;;Πάντως εγώ αγαπούσα πάντα τις διαφορές......είτε φυλετικές,είτε κοινωνικές κ.ο.κ.Γιατί να μοιάζουμε;;;Αυτή είναι η δική μου ερώτηση...Δεν έχει ενδιαφέρον να είμαστε διαφορετικοί;Δεν κάνει την ζωή λιγότερο βαρετή;;;

οχι δεν εννοω αυτο,
εννοω να φτιαχτει με βαση τις κοινωνικες αναγκες και οχι μονο τις βιολογικες.
Γιατι οι τελευταιες τελικα δεν ειναι μονο αυτες που μας καθοριζουν.
Και δεν το λεω εγω, το εχουν πει αλλοι πριν απο εμενα.


;)

Διαβαζωντας το θεμα απο την αρχη,
το εμπλουτιζω με ενα αρθρακι που βρηκα πριν λιγο.
Ευκαιρια εψαχνα για να το σκαλισω μαλλον....

:cool:









The Social Construction of Gender

\"Men look at women. Women watch themselves being looked at.\" -John Berger


To be born a man or a woman in any society is more than a simple biological fact. It is a biological fact with social implications. Women constitute a distinct social group, and the character of that group, long neglected by historians, has nothing to do with feminine \"nature.\" \"Gender\" is the term now widely used to refer to those ways in which a culture reformulates what begins as a fact of nature. The biological sexes are redefined, represented, valued, and channeled into different roles in various culturally dependent ways. An American anthropologist has put it well: a \"Sex/gender system [is] a set of arrangements by which a society transforms biological sexuality in to products of human activity, and in which there transformed sexual needs are met.\"

\"Woman\" is a creation of the masculine gaze. Before we can see how women thought of themselves and of their relations with men, we must find out how they were seen by men. The masculine conception of woman gave rise to idealizations and norms that strongly influenced the behavior of women, who lacked the power to challenge the male view of their sex.

Laura Mulvey, \"Visual Pleasure and Narrative Cinema,\" in Visual and Other Pleasures, p.19: In a world ordered by sexual imbalance, pleasure in looking has been split between active/male and passive/female. The determining male gaze projects its fantasy onto the female figure, which is style accordingly. In their traditional exhibitionist role women are simultaneously looked at and displayed, with their appearance coded for strong visual and erotic impact so that they can be said to connote to-be-looked-at-ness....

/p. 20: An active/passive heterosexual division of labour has similarly controlled narrative structure. According to the principles of the ruling ideology and the psychical structures that back it up, the male figure cannot bear the burden of sexual objectification. Man is reluctant to gaze at his exhibitionist like. Hence the split between spectacle and narrative supports the man\'s role as the active one of advancing the story, making things happen. The man controls the film fantasy and also emerges as the representative of power in a further sense: as the bearer of the look of the spectator, transferring it behind the screen to neutralise the extradiegetic tendencies represented by woman as spectacle....As the spectator identifies with the main male protagonist, he projects his look onto that of his like, his screen surrogate, so that the power of the male protagonist as he controls events coincides with the active power of the erotic look.

Excerpts from John Berger, Ways of Seeing

p.46: To be born a woman has to be born, within an allotted and confined space, into the keeping of men. The social presence of women is developed as a result of their ingenuity in living under such tutelage within such a limited space. But this has been at the cost of a woman\'s self being split into two. A woman must continually watch herself. She is almost continually accompanied by her own image of herself. Whilst she is walking across a room or whilst she is weeping at the death of her father, she can scarcely avoid envisaging herself walking or weeping. From earliest childhood she has been taught and persuaded to survey herself continually.

And so she comes to consider the surveyor and the surveyed within her as the two constituent yet always distinct elements of her identity as a woman. She has to survey everything she is and everything she does because how she appears to men, is of crucial importance for what is normally thought of as the success of her life. Her own sense of being in herself is supplanted by a sense of being appreciated as herself by another....


p. 47: One might simplify this by saying: men act and women appear. Men look at women. Women watch themselves being looked at. This determines not only most relations between men and women but also the relation of women to themselves. The surveyor of woman in herself is male: the surveyed female. Thus she turns herself into an object -- and most particularly an object of vision: a sight.

Like the mirror in the paintings of Titian and Rubens above, what the young girl sees in the mirror is not her own reflected image, but that of the viewer looking at her. She is thus looking at herself being looked at. An interesting detail is the prominent sunflower on the mother\'s dress. The sunflower was a motif employed by Anthony Van Dyck in a self-portrait. In this context the sunflower signified van Dyck\'s function as a court painter. Like the sunflower seeks the sun, so does the court painter seek the favor of his patron. In the context of the domestic world of the early twentieth century, the sunflower would follow the patriarch of the family. As the observer of the painting we become the husband/father. I am struck by the similarities of the reflected image of the woman in the mirror in the upper left corner of the painting to Fragonard\'s painting of a Young Girl Reading:

The mirror in the painting does not reflect the woman accurately as she would be seen from that perspective, but considering the parallel to the Fragonard painting, isn\'t the mirror reflecting the woman as she would be imaged in painting? Like the young girl in Fragonard\'s painting, the reflected image of the woman is a profile rather than the lost profile that would actually been seen in the mirror from this perspective. The mirrored image thus acts like painting in purifying vision.

Excerpts from Sandra Lee Bartky, \"Foucault, Femininity, and the Modernization of Patriarchal Power,\"in Feminism and Foucault, Irene Diamond & Lee Quinby eds., 61-86.

p. 64: We are born male or female, but not masculine or feminine. Femininity is an artifice, an achievement, \'a mode of enacting and reenacting received gender norms, which surface as so many styles of the flesh.\" In what follows, I shall examine those disciplinary practices that produce a body which in gesture and appearance is recognizably feminine. I consider three categories of such practice: those that aim to produce a body of certain size and general configuration; those that bring forth from this body a specific repertoire of gestures, postures, and movements; and those that are directed toward the display of this body as an ornamented surface. I shall examine the nature of these disciplines, how they are imposed and by whom. I shall probe the effects of the imposition of such discipline on female identity and subjectivity. In the final section I shall argue that these disciplinary practices must be understood in the light of the modernization of patriarchal domination, a modernization that unfolds historically....

Styles of the female figure vary over time and across cultures: they reflect cultural obsessions and preoccupations in ways that are still poorly understood. Today, massiveness, power, or abundance in a woman\'s body is met with distaste. The current body of fashion is taut, small-breasted, narrow-hipped, and of a slimness bordering on emaciation; it is a silhouette that seems more appropriate to an adolescent boy or a newly pubescent girl than to an adult woman. Since ordinary women have normally quite different dimensions, they must of course diet.

Mass-circulation women\'s magazines run articles on dieting in virtually every issue. The Ladies\' Home Journal of February 1986 carries a \"Fat Burning Exercise Guide,\" while Mademoiselle offers to \"Help Stamp Out Cellulite\" with \"Six Sleek-Down Strategies.\" After the diet-busting Christmas holidays and, later, before summer bikini season, the titles of these features become shriller and more arresting. The reader is now addressed in the imperative mode: Jump into shape for summer! Shed ugly winter fat with the all-new Grapefruit Diet...!

Dieting disciplines the body\'s hungers: appetite must be monitored at all times and governed by iron will. Since the innocent need of the organism for food will not be denied, the body becomes one\'s enemy, an alien being bent on thwarting the disciplinary project....

p. 66: There are significant differences in gesture, posture, movement, and general bodily comportment: women are far more restricted than men in their manner of movement and in their spatiality. In her classic paper on the subject, Iris Young observes that a space seems to surround women in imagination that they are hesitant to move beyond: this manifests itself both in a reluctance to reach, stretch, and extend the body to meet resistances of matter in motion --as in sport or in the performance of physical tasks-- and in a typically constricted posture and general style of movement. Woman\'s space is not a field in which her bodily intentionality can be freely realized but an enclosure in which she feels herself positioned and by which she is confined. The \"loose woman\" violates these norms: her looseness is manifest not only in her morals, but in her manner of speech and quite literally in the free and easy way she moves.
In an extraodinary series of two thousand photographs, many (p. 67) candid shots taken in the street, the German photographer Marianne Wex has documented differences in typical masculine and feminine body posture. Women sit waiting for trains with arms close to the body, hands folded together in their laps, toes pointing straight ahead or turned inward, and legs pressed together. The women in these photographs make themselves small and narrow, harmless; they seem tense; they take up little space. Men, on the other hand, expand into the available space; they sit with legs far apart and arms flung out at some distance from the body....

But women\'s movement is subjected to a still finer discipline. Feminine faces, as well as bodies, are trained to the expression of deference. Under male scrutiny, women will avert their eyes or cast them downward; the female gaze is trained to abandon its claim to the sovereign status of seer. The \'nice\' girl learns to avoid the bold unfettered staring of the \'loose\' woman who looks at whatever and whomever she pleases. Women are trained to smile more than men, too....

Feminine movement, gesture, and posture must exhibit not only constriction, but grace and a certain eroticism restrained by modesty: all (p.68) three. Here is field for the operation for a whole new training: a woman must stand with stomach pulled in, shoulders thrown slightly back and chest out, this to display her bosom to maximum advantage. While she must walk in the confined fashion appropriate to women, her movements must, at the same time, be combined with a subtle but provocative hip-roll. But too much display is taboo....

[A] woman\'s body is an ornamented surface too, and there is much discipline involved in this production as well. Here, especially in the application of makeup and the selection of clothes, art and discipline converge....

A woman\'s skin must be soft, supple, hairless, and smooth; ideally, it should betray no sign of wear, experience, age, or deep thought. Hair must be removed not only from the face but from large surfaces of the body as well....

p. 71: Are we dealing in all this merely with sexual difference ? Scarcely. The disciplinary practices I have described are part of the process by which the ideal body of femininity --and hence the feminine body-subject-- is constructed; in doing this, they produce a \'practice and subjected; body, that is, a body on which an inferior status has been inscribed. A woman\'s face must be made-up, that is to say, made-over, and so must her body; she is ten pounds overweight; her lips must be made more kissable, her complexion dewier, her eyes more mysterious. The \'art\' of makeup is the art of disguise, but this presupposes that a woman\'s face, unpainted, is defective.... The technologies of femininity are taken up and practices by women against the background of a pervasive sense of bodily deficiency: this accounts for what is often their compulsive or even ritualistic character....

p. 72: In the regime of institutionalized heterosexuality, woman must make herself \"object and prey\" for the man: it is for him that these eyes are limpid pools, this cheek baby-smooth. In contemporary patriarchal culture, a panoptical male connoisseur resides within the consciousness of most women: they stand perpetually before his gaze and under his judgement. Woman lives her body as seen by another, by an anonymous patriarchal Other.

When asked to visualize the subject of an artist representing a nude, what is your expectation?

Excerpts from Rosalind Coward, Female Desires

p.75: [The] preoccupation with visual images strikes at women in a very particular way. For looking is not a neutral activity. Human beings don\'t all look at things in the same way, innocently as it were. In this culture, the look is largely controlled by men. Privileged in general in this society, men also control the visual media. The film and television industries are dominated by men, as is the advertising industry. The photographic profession is no less a bastion of the values of male professionalism. While I don\'t wish to suggest there\'s an intrinsically male way of making images, there can be little doubt that entertainment as we know it is crucially predicted on a masculine investigation of women, and a circulation of women\'s images for men.

The camera in contemporary media has been put to use as an extension of the male gaze at women on the streets. Here, men can and do stare at women; men assess, judge and make advances on the basis of these visual impressions. The ability to scrutinize is premised on power. Indeed the look confers power; women\'s inability to return such a critical and aggressive look is sign of subordination, of being recipients of another\'s assessment. Women, in the flesh, often feel embarrassed, irritated or downright (/p. 76) angered by men\'s persistent gaze. But not wanting to risk male attention turning to male aggression, women avert their eyes and hurry on their way. Those women on the billboards, though; they look back. Those fantasy women stare off the walls with a look of urgent availability.

p.81: Where women\'s behaviour was previously controlled directly by state, family or church, control of women is now also effected through the scrutiny of women by visual ideals. Photography, film (/p.82) and television offer themselves as transparent recordings of reality. But it is in these media where the definitions are tightest, where the female body is most carefully scripted with the prevailing ideals. Women internalize the damage created by these media; it is the damage of being the differentiated and therefore the defined sex. Women become the sex, the sex differentiated from the norm which is masculine. Women are the sex which is constantly questioned, explained, defined. And as the defined sex, women are put to work by the images. The command created by an image-obsessed culture is \'Do some work! Transform Yourself! Look Better! Be more erotic!\' And through this command to meet the ideal, our society writes one message loud and clear across the female body. Do not act. Do not desire. Wait for men\'s attention.



After all these images of women looking at their images in mirror, consider the one myth with the male looking at his own reflection: Narcissus as exemplified in this painting by Caravaggio:

http://employees.oneonta.edu/farberas/ARTH/ARTH200/gender.html


το αρθρο βεβαια ειναι στα αγγλικα, αλλα παρολα αυτα οποιος εχει υπομονη θα το βρει ενδιαφερον.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Νομιζεις οτι επειδη οι γυναικες ειναι πιο εκδηλωτικες απο τους αντρες...οι αντρες δεν σκεφτονται μα βαση το συναισθημα?
Υπαρχουν διαφορες αλλα και οι δυο υποκινουνται απο τα συναισθηματα.
Ακομα και η ψυχρη λογικη...οι απομακροι ανθρωποι...οι ψυχροι οπως θες πες τους υποκινουνται απο τα συναισθηματα τους.
Ειναι ετσι γιατι εχουν πληγωθει περισσοτερο ή δεν εχει σημασια για ποιο λογο...απλως ειναι ετσι...αλλα τα συναισθηματα τους τους καθοριζουν την συμπεριφορα.
Λογικη συνηθως εννουμε οταν κατι παει κοντρα σε αυτο που αισθανομαστε...ναι αισθανομαι την επιθυμια να ουρλιαξω αλλα...λογικα δεν θελω να με ακουσουν οι γειτονες...που βασιζεται σε ενα αλλο συναισθημα οτι φοβαμαι για το τι θα πουν ή δεν θα κερδισω τιποτα με αυτο,δεν θα νοιωσω καλυτερα...που βασιζεται ισως στο συναισθημα οτι ειναι ματαια ολα και δεν θα αισθανθω καλυτερα...ενας κοσμος συναισθηματων ειναι ολα...κατα τη γνωμη μου.

Quote:

---

οι άνθρωποι είναι άνθρωποι κι οι διαφορές τους είναι ατομικές και δεν καθορίζονται από τη βιολογία

---

Δεν καθοριζονται απο τη βιολογια οι διαφορες τους?Το αναλυεις λιγο?

---

Wow ετσι εγραφα το 2007?

Μου αρεσω λολ...μου φαινεται εχω πεσει.

ετσι φαινεται,
οτι αλλο το βιολογικο φυλο και αλλο το κοινωνικο φυλο.

Εννοωντας παντα τις αναγκες μας ως προς την βιολογικοτητα μας στο να κανουμε σεξ,
σε σχεση με την κοινωνικότητα μας παλι μιλωντας για το σεξ.

Πιστευω οτι η μια κατασταση φερνει σε συγκρουση την αλλη.
Για παραδειγμα υποστηριζω οτι δυο γυναικες οταν κανουν σεξ,
δεν απορριπτουν την βιολογικη ιδιοτητα του αντρα, αλλα την κοινωνικη.
Αλλιως δεν θα ειχαν σαν εργαλεια στην ικανοποιηση τους φαλλικα ομοιοματα.


Ετσι ακομα και αν το κοινωνικο φυλο, δημιουργηθηκε απο φεμινιστριες,
σημερα λειτουργει προς πασα κατευθυνση.
Κοινωνικο φυλο, υπαρχει ειτε προς την πλευρα του αντρα, ειτε προς την πλευρα της γυναικας.
Το συναισθημα ερχεται σε συγκρουση με το ενστικτο, και αυτο αναποφευκτα
επηρεαζει δραματικα στο πως και το γιατι δυο ανθρωποι κανουν σεξ και ποιο ειναι αυτο που τους ελκυει:
Το ενστικτο η το συναισθημα?
το βιολογικο η το κοινωνικο φυλο του συντροφου μας?