Μακαρι να μην υπηρχε τιποτα..

Καλησπερα,
Εχω μια διαφορετικη αποψη για τη ζωη απο ολους με οσους εχω συζητησει γυρω απ'αυτο. Ολοι μου λενε οτι η ζωη ειναι ενα θειο δωρο και πρεπει να την ζησεις, οτι ειναι ωραια και ολα αυτα. Απο που και ως που ειναι ωραια;;; Πως προκυπτει αυτο; Η ζωη ειναι μια μ****ια το λιγοτερο. Να ζεις για να εχεις προβληματα; Να ζεις για να τα διορθωσεις; Αν ναι, τοτε ζεις για τα προβληματα και ολες αυτες τις μ****κιες που σου εχει αυτη η ωραια ζωη!! Προσωπικα δεν θα ηθελα να υπαρχει τιποτα.. ουτε ιχνος ζωης! Ολοι μου λενε οτι εχω αδικο και δεν ειμαι στα καλα μου, ειναι οντως ετσι η εχω δικιο; Αν θελετε πειτε τη γνωμη σας
Ευχαριστω!

Ναι οντως,δεν ειναι δωρο η ζωη,απλως ειναι κατι που συμβαινει.Αυτο δε σημαινει οτι πρεπει να κανεις καποια τρελα ομως.

Μην το βαζεις κατω και εγω ειμαι χαλια,ολη μου την ζωη παλευω οι ωραιες στιγμες στην ζωη μου μετριουνται στα δαχτυλα αλλα οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο θες να μου πεις το προβλημα σου ακριβως?

η ζωη ειναι οντως δωρο με τις ευχαριστες κ δυσαρεστες στιγμες της,για να λες εσυ το αντιθετο πιθανον κατι σου συμβαινει καταθλιψη μηπως?Προσεξε πολυ κ εαν επιμενει αυτη μαυρη διαθεση απευθυνσου σε ειδικο για να μην βλαψεις τον εαυτο σου,Ολα τα ψυχολογικα περνανε με την αναλογη προσπαθεια κ κοπο κ μετα τα καλυτερα ερχονται!

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Ναι οντως,δεν ειναι δωρο η ζωη,απλως ειναι κατι που συμβαινει.Αυτο δε σημαινει οτι πρεπει να κανεις καποια τρελα ομως.

---

Απο τη στιγμη που ζω μια ζωη η οποια προσφερει συνεχως προβληματα και ελαχιστα εως καθολου ομορφα πραγματα για ποιο λογο να συνεχισω; Επειδη ετυχε να υπαρχω πρεπει να παω ως στο τελος; Δεν καταλαβαινω αυτους που λενε η ζωη ειναι μια μαχη και πρεπει να παλεψεις.. ποιος ο λογος για να παλεψεις;;; Για να συνεχισουν οι στεναχωριες; Καλυτερα πιστευω να δωσεις εσυ ενα τελος.. (καταλαβες πιστευω)

Quote:

---

Originally Posted by JohnWesker

Μην το βαζεις κατω και εγω ειμαι χαλια,ολη μου την ζωη παλευω οι ωραιες στιγμες στην ζωη μου μετριουνται στα δαχτυλα αλλα οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο θες να μου πεις το προβλημα σου ακριβως?

---

Ακριβως, οι ωραιες στιγμες ειναι ελαχιστες εως και ανυπαρκτες σε σχεση με τις ασχημες.. αρα δεν καταλαβαινω γιατι να ζεις σε ενα κοσμο που αντι για ευχαριστηση προσφερει δυσαρεσκεια; Θα διαφωνησω με το οτι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο, μαλλον πιο ευαλωτο και αδυναμο σε κανει.
Εχω κοινωνικη φοβια σε πολυ μεγαλο βαθμο, ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη δυστυχως μου ξαναεμφανιστηκε παλι μετα απο μερικους μηνες που ελαττωθηκε. Εχω χασει τον πατερα μου πριν μερικα χρονια και αυτο μου κοστισε πολυ. Παλια θυμαμαι τους γονεις μου να μαλωνουν εντονα μπροστα μου, ισως εχω εχει παιξει ρολο στη ψυχολογια μου

Σας ευχαριστω που ενδιαφερεστε!


Ασχετο, πως στελνω προσωπικο μηνυμα σε καποιο χρηστη;

Κ εγω περασα καταθλιψη κ εννοειται εχω κ ιδεοψυχαναγκαστικη κ κοινωνιοφοβια ομως ειμαι πολυ καλυτερα τωρα,Προσεξε μην βλαψεις τον εαυτο σου,Εγω ακολουθησα μια θεραπεια κ σε συνδιασμο με αλλα πραγματα ειμαι τωρα πολυ καλυτερα ενω η μιση μου ζωη ηταν χαλια τωρα ολα πανε πολυ καλυτερα!(Απο τις σημειωσεις πανω πατας το βελακι κ στελνεις προσωπικο μηνυμα)

Quote:

---

Originally Posted by olpr

Απο τη στιγμη που ζω μια ζωη η οποια προσφερει συνεχως προβληματα και ελαχιστα εως καθολου ομορφα πραγματα για ποιο λογο να συνεχισω; Επειδη ετυχε να υπαρχω πρεπει να παω ως στο τελος; Δεν καταλαβαινω αυτους που λενε η ζωη ειναι μια μαχη και πρεπει να παλεψεις.. ποιος ο λογος για να παλεψεις;;; Για να συνεχισουν οι στεναχωριες; Καλυτερα πιστευω να δωσεις εσυ ενα τελος.. (καταλαβες πιστευω)

---

Και μενα χαζο μου ακουγεται να ζεις για να παλευεις κλπ.Αν η ζωη σου ειναι ολο μια καθημερινη μαχη ισα ισα να μεινεις ζωντανος,τοτε δεν αξιζει τιποτα.
Οσοι τα λενε αυτα πιθανον δεν περασαν αυτα που περασες εσυ.Ισως ειχαν μερικες δυσκολιες απλως που τις ξεπερασαν,και νομιζουν οτι κρατανε τον παπα απο τα @@.

Καταλαβαινω τα συναισθηματα που εκφραζεις,τα νιωθω και γω πολλες φορες.Δε μπορω ομως να σου πω να κανεις αυτο που εχεις στο μυαλο σου.Οπως βλεπεις εγω δεν το εκανα,για αυτο ειμαι ακομα εδω.

Είχα βρεθεί κι εγώ σε παρόμοια φάση με σένα,όπου περισσότερο επιβίωνα,παρά ζούσα. Δεν έβρισκα νόημα σε τίποτα και γινόμουν χειρότερα μέρα με τη μέρα. Αυτό που έμαθα από αυτή την εμπειρία είναι ότι όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά,τα αλλάζεις. Μπορεί να είναι πολλά τα προβλήματα και να μην είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να τα αλλάξεις,πίστεψε με όμως,άπαξ και κάνεις την αρχή μετά θα γίνεται όλο και πιο εύκολο! Στη δική σου περίπτωση θα πρότεινα να μιλήσεις με κάποιον ειδικό ώστε να κάνεις μια αρχή κι από κει και πέρα θα βρεις τη θέληση να αλλάξεις προς το καλύτερο! Δε θεωρώ ότι η ζωή είναι δώρο-κατάρα από μόνη της,αλλά ο καθένας μας με τις πράξεις του της δίνει έναν ''τίτλο''. Αν παλέψεις να την αλλάξεις προς το καλύτερο,πίστεψε με,θα αλλάξεις γνώμη γι'αυτή! :)

Ιντιφερεντ,απτα αποτελεσματα στην ζωη σου ειδες,απο αυτες τις αλλαγες?Δεν εννοω του τυπου ''νιωθω καλυτερα'' ή ''αγαπαω την ζωη'',εννοω να καταφερες κατι που το ηθελες πολυ,οσο ησουν στις μαυρες σου.

Ναι,φυσικά και είδα αποτελέσματα! Η αλήθεια είναι ότι όσο βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση,δεν είχα θέληση για να ζήσω-πόσο μάλλον να πετύχω κάτι άλλο. Όταν άρχισα όμως να βγαίνω απ'αυτό το τρυπάκι όλη μου η ζωή άρχισε να βελτιώνεται,άρχισα να θέλω και να διεκδικώ πράγματα ξανά,να θέτω στόχους,να ζω με λίγα λόγια. Το να καταφέρεις κάτι που θέλεις,εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις πράγματα και καταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα,όταν ήμουν στις μαύρες μου,ήμουν στο 1ο έτος της σχολής μου.Δεν είχα όρεξη ούτε να πάω στα μαθήματα,ούτε να διαβάσω και είχα φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να σκεφτώ καλά-καλά με αποτέλεσμα να μην περάσω ούτε ένα μάθημα. Μόλις όμως άρχισε να βελτιώνεται η ψυχολογία μου,πήρα φόρα και πέρασα με τη μια ό,τι χρωστούσα. (Τώρα θα μου πεις,ότι είμαι μικρός ακόμα και προφανώς εσύ αναφέρεσαι σε άλλους στόχους,αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι όλα είναι θέμα attitude και θετικής σκέψης). Δεν ξέρω αν σε κάλυψα με την απάντησή μου,σε περίπτωση που δεν το έκανα,πες το μου. :)

ειναι δωρο η ζωη.το προβλημα ξερεις πιο ειναι??οτι τα δωρα δεν μπορεις να τα δωσεις πισω

Quote:

---

Originally Posted by legalize

ειναι δωρο η ζωη.το προβλημα ξερεις πιο ειναι??οτι τα δωρα δεν μπορεις να τα δωσεις πισω

---

Πολυ πολυ εξυπνο , legalize , αληθεια !!!

macgyver να σε καλα ευχαριστω

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

Ναι,φυσικά και είδα αποτελέσματα! Η αλήθεια είναι ότι όσο βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση,δεν είχα θέληση για να ζήσω-πόσο μάλλον να πετύχω κάτι άλλο. Όταν άρχισα όμως να βγαίνω απ'αυτό το τρυπάκι όλη μου η ζωή άρχισε να βελτιώνεται,άρχισα να θέλω και να διεκδικώ πράγματα ξανά,να θέτω στόχους,να ζω με λίγα λόγια. Το να καταφέρεις κάτι που θέλεις,εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις πράγματα και καταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα,όταν ήμουν στις μαύρες μου,ήμουν στο 1ο έτος της σχολής μου.Δεν είχα όρεξη ούτε να πάω στα μαθήματα,ούτε να διαβάσω και είχα φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να σκεφτώ καλά-καλά με αποτέλεσμα να μην περάσω ούτε ένα μάθημα. Μόλις όμως άρχισε να βελτιώνεται η ψυχολογία μου,πήρα φόρα και πέρασα με τη μια ό,τι χρωστούσα. (Τώρα θα μου πεις,ότι είμαι μικρός ακόμα και προφανώς εσύ αναφέρεσαι σε άλλους στόχους,αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι όλα είναι θέμα attitude και θετικής σκέψης). Δεν ξέρω αν σε κάλυψα με την απάντησή μου,σε περίπτωση που δεν το έκανα,πες το μου. :)

---

Δεν ειναι καθολου λιγο αυτο που μου λες και μπραβο για την προσπαθεια σου.Αν μη τι αλλο,αν μαζι με τα υπολοιπα ειχες και το θεμα του πτυχιου,θα χες και αλλο βραχνα στο κεφαλι.
Εγω λεω απο αποψη διαπροσωπικων σχεσεων αν ειδες διαφορα.Τα μαθηματα εχουν δυσκολια,αλλα αν στρωθεις τα περνας.Οταν εχεις απεναντι εναν αλλο ανθρωπο ομως ειναι πιο δυσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by legalize

ειναι δωρο η ζωη.το προβλημα ξερεις πιο ειναι??οτι τα δωρα δεν μπορεις να τα δωσεις πισω

---

legalize πολυ ωραιο αυτο που ειπες, μπορω να πω οτι με εβαλε σε σκεψη. Αλλα!, με την εννοια δωρο εννοουμε κατι το οποιο προσφερει χαρα-ευχαριστηση σε αυτον που το δεχεται. Στη συγκεκριμενη περιπτωση η ζωη δινει προβληματα-στεναχωριες και καμια φορα κατι ευχαριστο. Απο τη στιγμη που το μεγαλυτερο μερος της (αν οχι ολο) ειναι δυσαρεστο, πως μπορουμε να τη χαρακτηρισουμε ως δωρο; Γιατι να παιδευει καποιος τον εαυτο του με την λυση των προβληματων; Αφου δεν θα σταματησουν ποτε! Μονο ενας τροπος υπαρχει. Δυστυχως η ζωη οπως ειπε και ενας φιλος πιο πανω ειναι απλα κατι που ετυχε να συμβει. Τιποτα λιγοτερο τιποτα περισσοτερο.

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

Ναι,φυσικά και είδα αποτελέσματα! Η αλήθεια είναι ότι όσο βρισκόμουν σε αυτή την κατάσταση,δεν είχα θέληση για να ζήσω-πόσο μάλλον να πετύχω κάτι άλλο. Όταν άρχισα όμως να βγαίνω απ'αυτό το τρυπάκι όλη μου η ζωή άρχισε να βελτιώνεται,άρχισα να θέλω και να διεκδικώ πράγματα ξανά,να θέτω στόχους,να ζω με λίγα λόγια. Το να καταφέρεις κάτι που θέλεις,εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία σου και τον τρόπο που αντιμετωπίζεις πράγματα και καταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα,όταν ήμουν στις μαύρες μου,ήμουν στο 1ο έτος της σχολής μου.Δεν είχα όρεξη ούτε να πάω στα μαθήματα,ούτε να διαβάσω και είχα φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να σκεφτώ καλά-καλά με αποτέλεσμα να μην περάσω ούτε ένα μάθημα. Μόλις όμως άρχισε να βελτιώνεται η ψυχολογία μου,πήρα φόρα και πέρασα με τη μια ό,τι χρωστούσα. (Τώρα θα μου πεις,ότι είμαι μικρός ακόμα και προφανώς εσύ αναφέρεσαι σε άλλους στόχους,αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι όλα είναι θέμα attitude και θετικής σκέψης). Δεν ξέρω αν σε κάλυψα με την απάντησή μου,σε περίπτωση που δεν το έκανα,πες το μου. :)

---

indifferent πολλα πραγματα δυστυχως στη ζωη δεν μπορεις να τα αλλαξεις.. οπως ασθενειες (των ανθρωπων που αγαπας,) που σε στιγματιζουν για παντα.

Όσον αφορά τις διαπροσωπικές μου σχέσεις,ανέκαθεν είχα μια δυσκολία στο να προσεγγίσω κάποιον και να επιτρέψω να με προσεγγίσουν. Τις ''μαύρες μέρες'' η επικοινωνία μου με τους άλλους ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη. Συνήθως μιλούσα μόνο για τα απολύτως απαραίτητα και μετά κλεινόμουν στον εαυτό μου. Άντε καμιά φορά που ένιωθα καλύτερα μπορεί να έβγαινα για κάνα καφέ.Στον ερωτικό τομέα το απόλυτο κενό :p Μέχρι και στην ψύχρα έτυχε να μου την πέσουν κι εγώ έκανα το χαζό γιατί ήθελα να μείνω μόνος μου. Μετά από αυτή την εμπειρία έχω ακόμα τα θεματάκια μου στις διαπροσωπικές μου σχέσεις,ωστόσο έχουν βελτιωθεί σημαντικά και πλέον έχω τη θέληση να προσπαθήσω να βελτιωθώ κι άλλο. Εσύ αναφέρεσαι σε περίπτωση που είσαι σε σχέση τι γίνεται με αυτό το άτομο? Ρωτάω επειδή έγραψες ότι είναι πιο δύσκολο όταν έχεις απέναντι έναν άλλο άνθρωπο.

Σε αυτές τις περιπτώσεις δυστυχώς πρέπει να αποδεχτείς την πραγματικότητα,όσο δύσκολο κι αν είναι. Το θέμα όμως είναι να μην εστιάζεις σε αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις,αλλά σε αυτά που μπορείς. Όσο και να σε στιγματίζουν ορισμένες καταστάσεις που είναι μη αναστρέψιμες,με το να χαλάς την ψυχολογία σου δεν αλλάζεις τίποτα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις κατ'εμέ είναι να πάρεις το χρόνο σου μέχρι να τις αποδεχτείς κι από κει και πέρα να εστιάσεις στο να αλλάξεις όσα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο.

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

Όσον αφορά τις διαπροσωπικές μου σχέσεις,ανέκαθεν είχα μια δυσκολία στο να προσεγγίσω κάποιον και να επιτρέψω να με προσεγγίσουν. Τις ''μαύρες μέρες'' η επικοινωνία μου με τους άλλους ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη. Συνήθως μιλούσα μόνο για τα απολύτως απαραίτητα και μετά κλεινόμουν στον εαυτό μου. Άντε καμιά φορά που ένιωθα καλύτερα μπορεί να έβγαινα για κάνα καφέ.Στον ερωτικό τομέα το απόλυτο κενό :p Μέχρι και στην ψύχρα έτυχε να μου την πέσουν κι εγώ έκανα το χαζό γιατί ήθελα να μείνω μόνος μου. Μετά από αυτή την εμπειρία έχω ακόμα τα θεματάκια μου στις διαπροσωπικές μου σχέσεις,ωστόσο έχουν βελτιωθεί σημαντικά και πλέον έχω τη θέληση να προσπαθήσω να βελτιωθώ κι άλλο. Εσύ αναφέρεσαι σε περίπτωση που είσαι σε σχέση τι γίνεται με αυτό το άτομο? Ρωτάω επειδή έγραψες ότι είναι πιο δύσκολο όταν έχεις απέναντι έναν άλλο άνθρωπο.

---

Oχι μονο σε περιπτωση που σχετιζεσαι με αλλους ανθρωπους,το χειροτερο ειναι να μην σχετιζεσαι με κανενα,ή με λιγοτερους απ οσους θα ηθελες.

Χαιρομαι που προοδευεις,καλη συνεχεια!Εισαι οντως μικρος,αυτο δεν ειναι κακο,ισα ισα.Καλυτερα τωρα,παρα σε 10 ή 20 χρονια,τωρα εχεις ευκαιριες.

Τα πράγματα είναι απλά.Δε γεννιούνται όλοι με την ίδια αντίληψη και ποιότητα μυαλού και αντοχές.Κάποιοι απλά το έχουν και κάποιοι δεν το έχουν.Και αρκετοί είναι στο ενδιάμεσο.Και απο εκεί πέρα ανάλογα με το περιβάλλον που μεγαλώνει κάποιος και σύμφωνα με την "κατηγορία" που βρίσκεται αναπτύσει προς το καλύτερο ή το χειρότερο αυτό που ήδη έχει απο το dna του.Αυτοί που είναι στο "δεν το έχουν" αν πέσουν και σε προβληματικό περιβάλλον τότε τα πράγματα είναι δύσκολα και προφανώς μη αναστρέψιμα

Πολυ σωστος