Ανεξήγητο άγχος για τα πάντα, ακόμη και για το πιο ασήμαντο και ανόητο πράγμα!

Γειά σας! Όπως βλέπετε και το όνομά μου δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλο απ'ότι το "Αγχωμένη".
Πάντα ήμουν αγχώδης τύπος, απο μικρή θυμάμαι για πολύ απλά πράγματα. Τον τελευταίο όμως καιρό, μερικούς μήνες, έχω ένα ανεξήγητο άγχος για όλα! Για το τι ώρα θα ξυπνήσω το πρωί ενώ δεν έχω τι να κάνω.

Αγχώνομαι για το τι θα πεί κάποιος που θα με χαιρετίσει. Όταν βλέπω κάποιον στο δρόμο ακόμη και ευχάριστο άτομο με πιάνει άγχος ακόμη και για ένα γεια! Ακόμη και αν λέω να πάω για ψώνια αγχώνομαι, αν θα έχει τα προιόντα που αγοράζω ή αν θα έχουν τελειώσει! Αν ξυπήσω το πρωί και βρώ μήνυμα απο κάποιον ή κλήση ακόμη γνωστό φίλο ή συγγενή, με λούζει κρύος ιδρώτας βάζοντας το κακό πάντα στο μυαλό μου, ότι κάτι συνέβη, κάτι θα μου πούνε που θα με στενοχωρέσει και με πιάνει ταχυκαρδία.

Τρομερό άγχος μέχρι να τους καλέσω και ακόμη όταν τους καλέσω και μου πούνε ότι απλά πήρανε να δούνε τι κάνω μου μπαίνουν σκέψεις ότι κάποιος ανέφερε κάτι για μένα και έτσι με θυμήθηκαν και αγχώνομαι πάλι. Άγχος σε σημείο που δεν με αφήνει να χαλαρώσω καμία στιγμή της ημέρας. Με πιάνει κλείσιμο στο στήθος και πνίξιμο στο λαιμό! Δεν μπορώ να χαρώ τη ζωή μου, νιώθω ότι έχω χάσει το νόημα της ζωής! Πήγα σε έναν γάμο και ενώ μου ευχόταν όλοι και στα δικά μου, ξαφνικά έπεφτε η διάθεσή μου και με έπιαναν τρελές σκέψεις και άγχος "πως θα γίνουν και τα δικά μου αφού δεν εργάζομαι, και αν εργαστώ πότε θα βρω σπίτι; και αν βρω σπίτι πως θα φύγω απο το σπίτι των γονιών μου"΄Αγχωνομαι προκαταβολικά για όλα. Το σώμα μου είναι μονίμως σφιγμένο όπως και το πρόσωπο και φαίνεται πολύ έντονα! Ακόμη και στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς όταν κατεβαίνω να πάρω κάτι αγχώνομαι πριν μπω μέσα, αν θα με παρεξηγήσουν αν πω καλημέρα αντι για καλησπέρα στις 12:30... Το μυαλό μου θέλει μονίμως να απασχολείται με κάτι. Ότι πρόβλημα και αν έχω, μόλις λυθεί θα βρώ άλλο να ασχολούμαι και να αγχώνομαι! Δεν μπορώ άλλο και σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο καιρό τώρα. Δυστυχώς δεν το έχω κάνει ακόμη γιατί τα οικονομικά μου είναι πολύ άσχημα. Δεν αντέχω άλλο τον εαυτό μου και πιστεύω πως έχω κουράσει πολύ και τα κοντινά μου άτομα. Όταν στέλνω μήνυμα αγχώνομαι αν έχω κάποιο ορθογραφικό και κάθομαι και το σκέφτομαι, τι έστειλα, έκανα λάθος, πως το έγραψα έτσι κλπ. Α αγχώνομαι ακόμη και τώρα που γράφω σχόλιο σε δημόσιο φόρουμ (όπως εδώ) για το τι απαντήσεις θα λάβω, πως θα με αντιμετωπίσουν , αν θα με αποπάρουν. Ακόμη και αν δεν με βλέπει και δεν με ξέρει κανείς.
Έχει κάποιος κάτι παρόμοιο; Το έλυσε; Αν ναι με ποιον τρόπο; Σας ευχαριστώ!

....έχεις καθόλου άγχος για το πως αφήνεις τον εαυτό σου να βασανίζεται χωρίς να κάνεις κάτι γι αυτό?

Γεια σου, ειναι σα να εγραψα εγω αυτο το ποστ. Εκτος απ'ολα αυτα που εχεις, εγω εχω και κοινωνικη φοβια (κοινωνικο αγχος). Πιστευεις πως εχεις και απο αυτο ?
Εγω εχω τοσο αγχος που να φανταστεις μου εχει τυχει να πω σε καποιον "Γεια σας, τι κανετε ? " -"Καλα ειμαι, εσυ", -"Και γω καλα, εσεις ??!!!". (ευτυχως που δεν με ακουσε να απορησει ο ανθρωπος)
Τοσο αγχος που μπορει να ξεχασω το ονομα που. Και δυστυχως τα αγχολυτικα δεν μπορουν να λυσουν αυτο το προβλημα. Το αγχος μου ειναι 24/7.

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

....έχεις καθόλου άγχος για το πως αφήνεις τον εαυτό σου να βασανίζεται χωρίς να κάνεις κάτι γι αυτό?

---

Ναι εννοείται πως αγχώνομαι και γι'αυτό! Πως θα τ ξεπεράσω, τι να κάνω, με ποιον τρόπο;

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Γεια σου, ειναι σα να εγραψα εγω αυτο το ποστ. Εκτος απ'ολα αυτα που εχεις, εγω εχω και κοινωνικη φοβια (κοινωνικο αγχος). Πιστευεις πως εχεις και απο αυτο ?
Εγω εχω τοσο αγχος που να φανταστεις μου εχει τυχει να πω σε καποιον "Γεια σας, τι κανετε ? " -"Καλα ειμαι, εσυ", -"Και γω καλα, εσεις ??!!!". (ευτυχως που δεν με ακουσε να απορησει ο ανθρωπος)
Τοσο αγχος που μπορει να ξεχασω το ονομα που. Και δυστυχως τα αγχολυτικα δεν μπορουν να λυσουν αυτο το προβλημα. Το αγχος μου ειναι 24/7.

---

Γειά σου και σένα! Κοινωνικό άγχος ναι πιστεύω ότι έχω, αν μου εξηγήσεις όμως τι ακριβώς εννοείς θα ξέρω να απαντήσω σίγουρα! Αυτό με το ¨κι εγώ καλά εσείς; Το κάνω άπειρες φορές. Γενικά έχω την εντύπωση ότι τα αγχολυτικά δεν κάνουν δουλειά, αλλά είναι ο τρόπος σκέψης που πρέπει να αλλάξει. Το πως είναι το θέμα.

...αν δεν πας σε γιατρό δεν θα λυθεί ποτε.
Αν έσπαγες ένα πόδι και υπέφερες από τους πόνους, αλλά δεν είχες ασφάλεια, δεν θα έβρισκες χρήματα να πας στο γιατρό?
Αυτό σκέψου.

Μόλις διάβασα ακριβώς τον όρο του κοινωνικού άγχους! Ναι, με αντιπροσωπεύει απολύτως! Και ειδικά το ότι αποφεύγω να δω ή να χαιρετίσω κάποιον είναι γεγονός. Ακόμη και στην πολυκατοικία, σήμερα κιόλας, μόλις είδα ότι κάλεσε κάποιος το ασανσέρ ξανα μπήκα σπίτι και βγήκα όταν δεν ήταν κανένας. Δεν έχω κάτι με κάποιον , απλά νιώθω ότι βαριέμαι να χαιρετάω, αγχώνομαι για το τι θα ρωτήσουν, πως θα με δουν τι θα πούνε κλπ. Σκέφτομαι αν θα με παρεξηγήσουν αν πω τίποτα και γι'αυτό αρκούμαι πάντα σε ένα γεια σας και τίποτα παραπάνω!

Ναι έχεις δίκιο σ'αυτό! Πρέπει να πάω δηλαδή πιστεύεις ε; Stefanw Εσένα όμως εκτός απο αγχολυτικά που είπες πως δεν βοήθησαν τι άλλο σου είπε; Είσαι καλά τώρα; Αν όχι πόσο καιρό το έχεις αυτό το άγχος;

...κοίτα, εδώ θα διαβάσεις πολλές απόψεις και όλες φυσικά είναι πολύτιμες.
η κάθε περίπτωση όμως είναι διαφορετική και οι ψυχικές διαταραχές έχουν λέβελ.
Πρεπει λοιπόν να βρεις σε τι κατάσταση είσαι και αυτό μόνο ένας γιατρός μπορεί να στο πει.
Είναι κρίμα να ταλαιπωρείσαι και να περνά η ζωή σου μες στο αγχος.

Τα αγχολυτικα με βοηθησαν οταν ειναι πχ να βγω εξω για ενα καφε. Απο κει και περα δεν θα παρω αγχολυτικο για να παω να πληρωσω το λογαριασμο της ΔΕΗ. Το να μπω στη ΔΕΗ για παραδειγμα, να περιμενω στην ουρα μου προκαλει τρομερο αγχος. Ευχομαι να μη χρειαστει να με ρωτησει κατι στο ταμειο γιατι απο το αγχος θα ειναι λες και μου μιλαει σε ξενη γλωσσα.
Αποφευγω παση θυσια τα ταχυδρομεια, προτιμω να παω σε καποια υπηρεσια courier εξω στην ησυχια και να πληρωσω τα μαλλιοκεφαλα, γιατι στο ταχυδρομειο θα συμπληρωνω χαρτια με χερια που τρεμουν (λογω βιαστικων υπαλληλων, ουρας
κτλ). Φοβαμαι να κανω λαθη, θα ελεγα καλυτερα ειμαι τρομοκρατημενος οταν ενδεχεται να κανω λαθος καπου.
Ο ιατρος μου ειπε παρτο χαλαρα, οποτε νιωθεις πως καποιος σε πιεζει και σε αγχωνει πεστου "Συγγνωμη κυριε/α, με αγχωνετε !!"

Ναι πρέπει να πάω. Αύριο κιόλας θα αρχίσω να ψάχνω κάποιον ψυχολόγο. Να, τώρα με έπιασε άγχος, τι ψυχολόγο θα βρώ, αν θα είναι καλός, αν θα μπορέσει να μου λύσει το πρόβλημα ή απλά θα μου παίρνει λεφτά; ΝΑ πάρω τον χρυσό οδηγό και να πάρω κάποιον τυχαία; ΠΙστεύω πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Άλλοι μόνο με τον τρόπο που μιλάνε που κοιτάνε, σίγουρα εκτός αποτις επιστημονικές γνώσεις παίζει ρόλο και η προσέγγιση, κατά πόσο θα τον συμπαθήσω ή θα μπορέσω να ανοιχτώ.

Για δωρεαν ψυχολογο μπορεις να πας σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας της περιοχης σου. Αν εισαι ανασφαλιστη θα πληρωσεις μονο 5€ στο πρωτο ραντεβου και μετα δωρεαν.

Πωωω πραγματικά σαν να περιγράφεις τον εαυτό μου! Ειδικά αν έχω ραντευού με κάποιον γιατρό ΙΚΑ κλπ εκεί να δείς άγχος τρέμω! Όπως και στις τράπεζες αγχώνομαι στην ουρά, μη μου πάρει κάποιος τη σειρά. Προτιμώ τα μηχανήματα κατάθεσης. ΑΚριβώς κι εγώ τρομοκρατούμαι όπως λες αν τυχόν κάνω κάπου λάθος. Επίσης αυτό το άγχος μου προκαλεί και ανασφάλεια! Ξεχνάω πάρα πολύ εύκολα! Πχ στο ταμείο που μόλις πλήρωσα φεύγω χωρίς τα χαρτιά ή τα χρήματα. Αφήνω το κινητό. Ταυτότητες κλειδιά όπου να ναι. Γενικά δεν λειτουργώ απο το άγχος και παθαίνω μπλακ άουτ! Μη πω για το όταν είναι να πάρω κάπου τηλέφωνο. Πχ σε μια υπηρεσία να κάνω μια ερώτηση για το τι ώρα κλείνουν ας πούμε. Κομπλάρω, κολλάω, αγχώνομαι και τα μπερδεύω με αποτέλεσμα συνέχεια να ακούω τη φράση "πείτε μου τι θέλετε;" Ε κα.... γειά σας,,, εεε ήθελα να ρωτήσω τι ώρα κλείνετε;, δηλαδή μέχρι τι ώρα; Θα είστε εκεί μέχρι αργά; Μου απαντάει μέχρι τις 2. Λέω, α 2 σίγουρα; Αν έρθω και δεν βρω κανέναν και φύγετε πριν τις 2; Συχνά συμβαίνει. Άστα να πάνε.
ΚΙ εγώ έτσι θα λέω! Γενικά ποιες συμβουλές ή συμβουλή σε έχει βοηθήσει περισσότερο μέχρι τώρα;

Επειδή είμαι απο επαρχία θα ψάξω να βρω αν υπάρχει κάποιο δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας. Ναι είμαι ασφαλισμένη ευτυχώς.

Ολα αυτα που εγραψες τωρα τα εχω ζησει. Εχω παει σε ΚΕΠ δε θυμαμαι για ποιο λογο και αφησα εκει την ταυτοτητα της γιαγιας μου απο το αγχος. Με φωναζουν, δικια σας ειναι η ταυτοτητα ? Λεω οχι, και δεν μπηκα καν στον κοπο να κοιταξω αν οντως την αφησα εκει γιατι λεω πως ηταν δυνατον να καταληξει εκει η ταυτοτητα και δευτερον θα γινομουν ρεζυλι.
Το αγχος παντως μου στερει ακομα και τις απολαυσεις της ζωης. Ηθελα για καιρο να παω για πεζοπορια στο βουνο. Πηγα με κατι παιδια, τα οποια εκαναν συνεχως διαλλειματα. Ειχε περασει η ωρα και παρ οτι υπηρχε ο κινδυνος να μεινουμε βραδυ στο βουνο λογω κακο προγραμματισμου, ενω αυτοι ηταν αραχτοι και light οταν εγω συνειδητοποιησα τι ωρα ηταν και ποση ωρα εμενε για την επιστροφη, με ελουζε κρυος ιδρωτας για ποση ωρα ενω αυτοι δεν εδειχναν να αγχωνονται για το οτι θα μας επιανε σκοταδι στα 1000 μετρα μεσα στο δασος. Εμπειριες και γενικα ταξιδια που τα περιμενω καιρο, καταληγουν μια αγχωτικη διαδικασια.

Μην αναφερω οταν ειχα κανει κρατηση στο booking για ξενοδοχειο στη ρουμανια, και δεν ειχα σημα να ειδοποιησω το ξενοδοχειο πανω στα καρπαθια να μην προεγκρινουν την χρεωστικη και δεν εχω λεφτα να τους πληρωσω γιατι θα κλειδωνοταν το ποσο. Και ολα αυτα γιατι ? Για να φτασω στο ξενοδοχειο και να μου πουνε πως δεν θα χρεωναν την καρτα πριν επικοινωνησου μαζι μου, και στην τελικη θα το εκαναν την επομενη το πρωι... Μια ομορφη διαδρομη σε χιονισμενο τοπιο που την περιμενα πως και πως για μηνες, κατεληξε σε μια βασανιστικη διαδικασια. Τα νευρα και η δυσφορια απο το αγχος στο αυτοκινητο μου προκαλεσαν πονοκεφαλο και ναυτια. Οσο και αν αγαπαω τα ταξιδια, ποτε δεν μπορεσα να τα ευχαριστηθω.

Ασχετο, αλλα αυτο με το πορτοφολι το εχεις που θες να το ελεγχεις ολη την ωρα ? Απο τη στιγμη που θα φυγω απο το σπιτι θα κοιταω συνεχως αν το πορτοφολι ειναι στην τσεπη, μαζι με το κινητο, τα κλειδια κτλ. Οταν πληρωσω καπου θα κοιταξω εξονυχτικα το πορτοφολι να δω μηπως εφυγε καταλαθος κανα κερμα/χαρτινο...

Όπως τα λες την έχω πάεθι ακριβώς έτσι πολλές φορές. Βασικά απο το άγχος μου έχω χάσει τις παρέες και τις φίλιες μου. Αν δίναμε ραντεβού πχ 9 η ώρα να πάμε σε ταβέρνα και αργούσανε άρχιζα τη γκρίνια λόγω άγχους. Δε θα βρούμε τραπέζι, μας τα πιάσανε, θα καθόμαστε όρθιοι ή θα τριγυρνάμε και στο τέλος θα μείνουμε νηστικοί. Όταν πηγαίναμε για καφέ και δεν χωρούσαμε αγχωνόμουν, πως καθίσαμε έτσι δε χωράμε, εγώ είμαι με τη πλάτη στο δρόμο ακι βλέπω τοίχο, τσάμπα βγήκα για καφέ να βλέπω τοίχο κλπ... Όλα αυτά λόγω άγχους. Γενικά όλο αυτό σε καθημερινή βάση πιστεύω τους κούρασε. Σιγά σιγά άρχισαν να αραιώνουν, βγαίνανε αυτοί κι εμένα δεν μου λέγανε. Τους έβλεπαν έξω γνωστοί μου ή εγώ η ίδια. Πέρασε πολύς καιρός για να καταλάβω πως αυτό ήταν το λάθος μου. Πολύ πιεστική λόγω άγχους και δεν αντέχανε. Θέλανε να βγούνε να χαλαρώσουν και όχι να είναι στην τσίτα με ένα άτομο σαν εμένα.

Καλά ακόμη και στα ταξίδια βλέπω λες και τα γράφω εγώ! ΤΡελαίνομαι και αγαπάω πολύ τα ταξίδια ειδικά στο εξωτερικό έχω πάει σε κάμποσες χώρες! Όπως λες καταλήγουν μια αγχωτική διαδικασία. ΠΙΣτεύω πως είναι κάτι που με ξεαγχώνει κάπως όμως. Έστω αυτή τη μια βδομαδα προσπαθώ να μη σκέφτομαι τίποτα. Εκεί αγχώνομαι αν θα έχει ισχύ η κάρτα του μετρό και στο τραμ. Αν θα πάρω το σωστό αεροπλάνο, αν θα δεχτούν τα εισιτήρια ή θα μου πούνε δεν ανεβαίνεις γιατί η ταυτότητα δεν έχει ημερομηνία λήξης κλπ. Πράγματα δηλαδή που έχουν σχέση με το ταξίδι. Αν θα προλάβω να πάρω σουβενιρ ή θα βγάλουμε να δούμε όλη τη πόλη σε 5 μέρες κλπ. Γενικά, ακόμη και στα ταξίδια αγχώνομαι σαν εσένα. Είμαστε αγχώδης τύποι και οι δύο τρελαινόμαστε για ταξίδια, και παρόλο που ταξιδεύουμε καταφέρνουμε να αγχωνόμαστε! Δυστυχώς πολλές φορές καταλήγω με ναυτία και πονοκεφάλους απο το άγχος. Επίσης με χτυπάει με εκζέματα στο κεφάλι απ'ότι μου είπε ο δερματολόγος λόγω άγχους και με λιπαρότητα στα μαλλιά!

Αυτο με το σωστο αεροπλανο το παθαινω περιπου και εγω. Απλα ειναι με τον ΟΣΕ σε καποιο μεγαλο σταθμο. Καθε φορα αγχωνομαι μηπως το τραινο φυγει απο την αλλη! Φαντασου να χρειαστει να μπω σε τραινο στο εξωτερικο.

Γεια σου Αγχωμένη! Διάβασα το θέμα και θέλω να πω επειδή κι εγώ έχω προσωπική εμπειρία από το κοινωνικό άγχος, φοβία να κάνεις και τα πιο απλά για άλλους πράγματα κλπ να ξέρεις ότι έχεις τις δυνάμεις να καλυτερεύσεις την κατάστασή σου. Το μυστικό είναι να πας κόντρα στους φόβους σου, να τους αποδυναμώσεις. Αλλιώς η κατάσταση διογκώνεται και κυρίως διογκώνεται στο μυαλό σου. Μην το αφήσεις αυτό. Ξέρω, εύκολο να το λες... θέλει δουλειά. Αλλά μπορείς, ειλικρινά να το κάνεις. Βήμα-βήμα και αν κάτι σε φοβίζει ακόμα, να λες ότι παρ' όλα αυτά το έκανα. Τα περισσότερα κολλήματα είναι στο μυαλό μας άλλωστε και όχι στην πραγματική ζωή. Κάθε μέρα βάλε δραστηριότητα, μια απασχόληση που σε ευχαριστεί και άσκηση στη ζωή σου. Μη μείνεις αδρανής σκεφτόμενη ότι έχεις ένα τεράστιο πρόβλημα. Αν νοιώθεις πολύ άσχημα, όπως σε συμβούλεψε και η Θεοφανία δες ειδικό. Αλλά να ξέρεις ότι και πάλι εσύ θα την κάνεις τη δουλειά, ο ψυχολόγος ίσως θα σε κατευθύνει καλύτερα, δεν θα σου δώσει το μαγικό ραβδάκι που βελτιώνει τα πάντα μονομιάς! Έχε πίστη στις δυνάμεις σου και θα τα πας καλά θα δεις. :)

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Αυτο με το σωστο αεροπλανο το παθαινω περιπου και εγω. Απλα ειναι με τον ΟΣΕ σε καποιο μεγαλο σταθμο. Καθε φορα αγχωνομαι μηπως το τραινο φυγει απο την αλλη! Φαντασου να χρειαστει να μπω σε τραινο στο εξωτερικο.

---

Πρόσφατα που ταξίδεψα αγχώθηκα και εκεί που περιμέναμε στην αποβάθρα για το τρένο έλεγα συνέχεια μήπως είμαστε λάθος; Μήπως πάει απο την άλλη;

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Γεια σου Αγχωμένη! Διάβασα το θέμα και θέλω να πω επειδή κι εγώ έχω προσωπική εμπειρία από το κοινωνικό άγχος, φοβία να κάνεις και τα πιο απλά για άλλους πράγματα κλπ να ξέρεις ότι έχεις τις δυνάμεις να καλυτερεύσεις την κατάστασή σου. Το μυστικό είναι να πας κόντρα στους φόβους σου, να τους αποδυναμώσεις. Αλλιώς η κατάσταση διογκώνεται και κυρίως διογκώνεται στο μυαλό σου. Μην το αφήσεις αυτό. Ξέρω, εύκολο να το λες... θέλει δουλειά. Αλλά μπορείς, ειλικρινά να το κάνεις. Βήμα-βήμα και αν κάτι σε φοβίζει ακόμα, να λες ότι παρ' όλα αυτά το έκανα. Τα περισσότερα κολλήματα είναι στο μυαλό μας άλλωστε και όχι στην πραγματική ζωή. Κάθε μέρα βάλε δραστηριότητα, μια απασχόληση που σε ευχαριστεί και άσκηση στη ζωή σου. Μη μείνεις αδρανής σκεφτόμενη ότι έχεις ένα τεράστιο πρόβλημα. Αν νοιώθεις πολύ άσχημα, όπως σε συμβούλεψε και η Θεοφανία δες ειδικό. Αλλά να ξέρεις ότι και πάλι εσύ θα την κάνεις τη δουλειά, ο ψυχολόγος ίσως θα σε κατευθύνει καλύτερα, δεν θα σου δώσει το μαγικό ραβδάκι που βελτιώνει τα πάντα μονομιάς! Έχε πίστη στις δυνάμεις σου και θα τα πας καλά θα δεις. :)

---

Γειά σου Breath! Πιστεύω πως έχω τη ψυχική δύναμη να τα καταφέρω και να ξεπεράσω τους φόβους μου αρκεί να βρεθεί κάποιος άνθρωπος να με "σπρώξει" να μου δώσει θάρρος και κουράγιο. Όλα στο μυαλό είναι το ξέρω. ΟΙ δικοί μου άνθρωποι λένε . Άντε μωρέ με τι κάθεσαι και ασχολείσαι. Μην τα σκέφτεσαι. Το "μην το κάνεις" είναι απλά μια φράση. Το πως, με ποιές σκέψεις και συμβουλές είναι το θέμα!
Έβλεπα προχθες μια εκπομπή για τις αγχώδεις διαταρραχές και ήταν μια κοπ0έλα σαν εμένα με απίστευτο άγχος για τα πάντα. Έκανε θεραπεία με ψυχολόγο ένα χρόνο και τώρα λέει δεν υπάρχει η λέξη "άγχος" στη ζωή της.

Έκλεισα σήμερα ραντεβού με δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας.. Δυστυχώς η αναμονή ήταν μεγάλη πάνω απο μήνα. Ευτυχώς όμως μίλησα με κάποιο ψυχολόγο και μου είπε πως έτσι πως με άκουσε απο το τηλέφωνο αγχωμένη μάλλον είναι αναγκαίο να πάω πιο νωρίς και μου είπε για την άλλη βδομάδα.
ΝΙώθω ήδη καλύτερα που θα κάνω μια προσπάθεια να βελτιώσω τον εαυτό μου! Μακάρι να τα καταφέρω!

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Ολα αυτα που εγραψες τωρα τα εχω ζησει. Εχω παει σε ΚΕΠ δε θυμαμαι για ποιο λογο και αφησα εκει την ταυτοτητα της γιαγιας μου απο το αγχος. Με φωναζουν, δικια σας ειναι η ταυτοτητα ? Λεω οχι, και δεν μπηκα καν στον κοπο να κοιταξω αν οντως την αφησα εκει γιατι λεω πως ηταν δυνατον να καταληξει εκει η ταυτοτητα και δευτερον θα γινομουν ρεζυλι.
Το αγχος παντως μου στερει ακομα και τις απολαυσεις της ζωης. Ηθελα για καιρο να παω για πεζοπορια στο βουνο. Πηγα με κατι παιδια, τα οποια εκαναν συνεχως διαλλειματα. Ειχε περασει η ωρα και παρ οτι υπηρχε ο κινδυνος να μεινουμε βραδυ στο βουνο λογω κακο προγραμματισμου, ενω αυτοι ηταν αραχτοι και light οταν εγω συνειδητοποιησα τι ωρα ηταν και ποση ωρα εμενε για την επιστροφη, με ελουζε κρυος ιδρωτας για ποση ωρα ενω αυτοι δεν εδειχναν να αγχωνονται για το οτι θα μας επιανε σκοταδι στα 1000 μετρα μεσα στο δασος. Εμπειριες και γενικα ταξιδια που τα περιμενω καιρο, καταληγουν μια αγχωτικη διαδικασια.

Μην αναφερω οταν ειχα κανει κρατηση στο booking για ξενοδοχειο στη ρουμανια, και δεν ειχα σημα να ειδοποιησω το ξενοδοχειο πανω στα καρπαθια να μην προεγκρινουν την χρεωστικη και δεν εχω λεφτα να τους πληρωσω γιατι θα κλειδωνοταν το ποσο. Και ολα αυτα γιατι ? Για να φτασω στο ξενοδοχειο και να μου πουνε πως δεν θα χρεωναν την καρτα πριν επικοινωνησου μαζι μου, και στην τελικη θα το εκαναν την επομενη το πρωι... Μια ομορφη διαδρομη σε χιονισμενο τοπιο που την περιμενα πως και πως για μηνες, κατεληξε σε μια βασανιστικη διαδικασια. Τα νευρα και η δυσφορια απο το αγχος στο αυτοκινητο μου προκαλεσαν πονοκεφαλο και ναυτια. Οσο και αν αγαπαω τα ταξιδια, ποτε δεν μπορεσα να τα ευχαριστηθω.

Ασχετο, αλλα αυτο με το πορτοφολι το εχεις που θες να το ελεγχεις ολη την ωρα ? Απο τη στιγμη που θα φυγω απο το σπιτι θα κοιταω συνεχως αν το πορτοφολι ειναι στην τσεπη, μαζι με το κινητο, τα κλειδια κτλ. Οταν πληρωσω καπου θα κοιταξω εξονυχτικα το πορτοφολι να δω μηπως εφυγε καταλαθος κανα κερμα/χαρτινο...

---

Τώρα συνειδητοποίησα ότι με ρώτησες. Εννοείται πως έτσι είμαι ακριβώς. Φεύγω απο το σπίτι να πάω για καφέ και παίζει να γυρίσω 3-4 φορές αφου έχω κατέβει στην είσοδο της πολυκατοικίας, όλο κάτι θα ξεχάσω κινητό κλειδιά κλπ. Ακόμη και όταν τα έχω πάρει όλα μαζί μου ξανα γυρνάω πιστεύοντας πως τα έχω ξεχάσει, για να διαπιστώσω τελικά ότι τα είχα μαζί μου. Αυτό που κάνεις εσύ με το πορτοφόλι το κάνω εγώ με το κινητό. Το ελέγχω συνέχεια αν είναι στη θέση του, ή στη τσέπη μου. Όπως επίσης επειδή τα χρήματα εγώ τα βάζω πάντα στις τσέπες απο το παντελόνι συνέχεια το κάνω αυτό, μόλις βγάζω να πληρώσω τσεκάρω αν είναι όλα καλά γιατί πιστεύω ότι κάτι μου έπεσε απο χαρτονομίσματα και κιοιτάω κάτω και γύρω γύρω να δω αν όλα είναι εντάξει.

Quote:

---

Originally Posted by Αγχωμένη

Γειά σου Breath! Πιστεύω πως έχω τη ψυχική δύναμη να τα καταφέρω και να ξεπεράσω τους φόβους μου αρκεί να βρεθεί κάποιος άνθρωπος να με "σπρώξει" να μου δώσει θάρρος και κουράγιο. Όλα στο μυαλό είναι το ξέρω. ΟΙ δικοί μου άνθρωποι λένε . Άντε μωρέ με τι κάθεσαι και ασχολείσαι. Μην τα σκέφτεσαι. Το "μην το κάνεις" είναι απλά μια φράση. Το πως, με ποιές σκέψεις και συμβουλές είναι το θέμα!
Έβλεπα προχθες μια εκπομπή για τις αγχώδεις διαταρραχές και ήταν μια κοπ0έλα σαν εμένα με απίστευτο άγχος για τα πάντα. Έκανε θεραπεία με ψυχολόγο ένα χρόνο και τώρα λέει δεν υπάρχει η λέξη "άγχος" στη ζωή της.

Έκλεισα σήμερα ραντεβού με δημόσιο κέντρο ψυχικής υγείας.. Δυστυχώς η αναμονή ήταν μεγάλη πάνω απο μήνα. Ευτυχώς όμως μίλησα με κάποιο ψυχολόγο και μου είπε πως έτσι πως με άκουσε απο το τηλέφωνο αγχωμένη μάλλον είναι αναγκαίο να πάω πιο νωρίς και μου είπε για την άλλη βδομάδα.
ΝΙώθω ήδη καλύτερα που θα κάνω μια προσπάθεια να βελτιώσω τον εαυτό μου! Μακάρι να τα καταφέρω!

---

Έκανες ήδη ένα μεγάλο βήμα! Να είσαι περήφανη γι' αυτό! Γενικά να μην είσαι πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού σου. Εγώ νομίζω πάντως ότι θα τα καταφέρεις γιατί από τα λεγόμενά σου βλέπω άνθρωπο με θέληση. Σου εύχομαι πολύ πολύ δύναμη και να θυμάσαι και αν σκοντάψεις κάπου, και αν πέσεις ακόμη, μπορείς να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις την πορεία σου. Μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό! :)

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Έκανες ήδη ένα μεγάλο βήμα! Να είσαι περήφανη γι' αυτό! Γενικά να μην είσαι πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού σου. Εγώ νομίζω πάντως ότι θα τα καταφέρεις γιατί από τα λεγόμενά σου βλέπω άνθρωπο με θέληση. Σου εύχομαι πολύ πολύ δύναμη και να θυμάσαι και αν σκοντάψεις κάπου, και αν πέσεις ακόμη, μπορείς να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις την πορεία σου. Μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό! :)

---

Ευχαριστώ πολύ για την εμψύχωσή σου! Μακάρι να έρθει σύντομα η μέρα που θα γράψω εδώ πως ξέχασα πως είναι να έχεις άγχος και να ζω ξέγνοιαστα τη κάθε στιγμή!

Αυτή τη στιγμή έχω ένα απίστευτο άγχος και σφίξιμο στο στομάχι για άγνωστο λόγο. Περνάνε διάφορες σκέψεις στο μυαλό. Ενώ έκλεισα ραντεβού στην αρχή ένιωσα καλύτερα, αλλά τώρα κάθομαι και σκέφτομαι πως θα είναι, αν με δεί κανένας θα μου πει τι κάνεις εδώ και τι να του πω. Αν η ψυχολόγος είναι καμια γνωστή μου και με κάνει βούκινο. Ενώ μου είπαν να έχω βιβλιάριο μαζί μου ξέχασα να τους ρωτήσω αν θα πληρώσω και σκέφτομαι συνεχώς ότι θα μου ζητήσουν χρήματα στο τέλος και δεν θα έχω να τα δώσω, και τι θα τους απαντήσω.. Γενικά κάθομαι και αγχώνομαι φτιάχνοντας σενάρια, τι θα μου πει κάποιος, πως θα απαντήσω και κάνω πρόβες όλους τους πιθανούς διαλόγους που μπορεί να έχω! Το πιο πιθανό είναι να πάνε όλα καλά αλλά πάντα σκέφτομαι το χειρότερο.

Ώρες ώρες λέω μακάρι να είχε μια στρόφιγκα ο εγκέφαλος να την κλείσω για λίγο και να ηρεμίσω.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Έκανες ήδη ένα μεγάλο βήμα! Να είσαι περήφανη γι' αυτό! Γενικά να μην είσαι πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού σου. Εγώ νομίζω πάντως ότι θα τα καταφέρεις γιατί από τα λεγόμενά σου βλέπω άνθρωπο με θέληση. Σου εύχομαι πολύ πολύ δύναμη και να θυμάσαι και αν σκοντάψεις κάπου, και αν πέσεις ακόμη, μπορείς να ξανασηκωθείς και να συνεχίσεις την πορεία σου. Μη το ξεχάσεις ποτέ αυτό! :)

---

συμφωνώ απόλυτα.
Να σκέφτεσαι συνέχεια: μου αξίζει αυτό που περνάω;
Όχι.
Οπότε πρέπει να κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για να τελειώσει.

Είχα άγχος μια ζωή απο μικρός, στο τέλος κορυφώθηκε στο πανεπιστήμιο μαζί με κατάθλιψη.. ακολούθησα μια αγωγή που μου έδωσε ο ψυχίατρος και τώρα την παλέβω κάπως... υπομονή για όλα υπάρχει λύση.

Πάντως πρέπει να συνυπάρχει και μια ελαφράς μορφής κατάθλιψη. Εκτός απο τα συμπτώματα, έκανα και ένα τεστ κατάθλιψης με ερωτήσεις και βγαίνει ήπιας μορφης κατάθλιψη! Έχω πολλά νεύρα, όλα μου φταίνε, τον τελευταίο καιρό κλαίω χωρίς λόγο. Το μόνο που φοβάμαι είναι τα χάπια. Δεν θα ήθελα να πάρω οποιουδήποτε είδους χάπια. Ξέρω πως λίγο πολύ όλα έχουν λίγο πολύ κάποιου είδους παρενέργειες. Έχω χάσει πληρως την ερωτική μου διάθεση. Δεν με εξιτάρει τίποτα. ΒΑριέμαι να κάνω το οτιδήποτε. Και γενικά είμαι δραστήρια όλη μου τη ζωή, γυμναστήρια, ταξίδια, αποδράσεις, αθλητισμός, μουσική βόλτες περίπατοι κ πολλά άλλα που τους τελευταίους μήνες τα έχω παρατήσει όλα και δεν έχω όρεξη για τίποτα. Δεν με ευχαριστεί τίποτα.

Αγχος,αγχος,αγχος...θα μας φάει το ρημάδι...

πες τα χρυσοστομε!

Όσον αφορά τα χάπια εγώ δεν έχω καμιά παρενέργεια.. με έχουν σώσει μπορώ να πώ απ'ολα αυτά που είχα +χρόνιο πρόβλημα με αυπνιες και άλλα πολλά. Καλός και ο ψυχολόγος αλλα αν το πρόβλημα είναι στην χημεία του εγκεφάλου είναι πεταμένα λεφτά.

Κουραγιο φιλη μου,κλασικο το προβλημα σου δεν εισαι η μονη,Εαν θελεις ειδικο κ δεν διαθετεις λεφτα προτεινω να απευθυνθεις σε κεντρο ψυχικης υγειας που υπαρχει σε ορισμενες περιοχες κ ειναι δωρεαν η να παρεις τηλεφωνο κ παλι δωρεαν σε μια απο τις τηλεφωνικες γραμμες που υπαρχουν για το κοινο,Ναι εχω βιωσει τρομερο αγχος κ ηρεμησα με ζαναξ ομως δεν πρεπει με τιποτα να παρεις εαν δεν εχεις εντολη γιατρου επειδη καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη,Επισης να σου πω οτι αναγκαιο ειναι να ειναι κ δραστηριοτητες της επιλογης σου στο προγραμμα σου κ βολτες με οικεια προσωπα για να αφαιρεισαι να εκτονωνεσαι κ να ηρεμεις

. Περιμένω το ραντεβού μέσα στη βδομάδα να δούμε. Δυστυχώς κέντρο ψυχικής υγείας στη πόλη μου υπάρχει μόνο για παιδιά. Έκλεισα ραντεβού με ψυχολόγο στο νοσοκομείο. Μίλησα με την ίδια και μου έκλεισε απ'ευθείας το ραντεβού.
Όχι, αυτό μετα χάπια δεν το κάνω ποτέ, ούτε τα συνιστώ σε άλλους. Καθε περίπτωση είναι διαφορετική, κάποιο ένζυμο να λείπει, κάποια ασθένεια να έχει κάποιος κάνει τη διαφορά και δεν έχει σε όλους τα ιδια αποτελέσματα.
Η αλήθεια είναι πως οι βόλτες βοηθάνε, αν και το μυαλό μου είναι λίγο στα χαμένα. Αφαιρούμαι συνεχώς, ξεχνάω τι θέλω να πω ενώ μιλάω και όλα αυτά επειδή υπάρχουν χιλιάδες σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου που με ζαλίζουν!

Quote:

---

Originally Posted by Αγχωμένη

. Περιμένω το ραντεβού μέσα στη βδομάδα να δούμε. Δυστυχώς κέντρο ψυχικής υγείας στη πόλη μου υπάρχει μόνο για παιδιά. Έκλεισα ραντεβού με ψυχολόγο στο νοσοκομείο. Μίλησα με την ίδια και μου έκλεισε απ'ευθείας το ραντεβού.
Όχι, αυτό μετα χάπια δεν το κάνω ποτέ, ούτε τα συνιστώ σε άλλους. Καθε περίπτωση είναι διαφορετική, κάποιο ένζυμο να λείπει, κάποια ασθένεια να έχει κάποιος κάνει τη διαφορά και δεν έχει σε όλους τα ιδια αποτελέσματα.
Η αλήθεια είναι πως οι βόλτες βοηθάνε, αν και το μυαλό μου είναι λίγο στα χαμένα. Αφαιρούμαι συνεχώς, ξεχνάω τι θέλω να πω ενώ μιλάω και όλα αυτά επειδή υπάρχουν χιλιάδες σκέψεις μέσα στο κεφάλι μου που με ζαλίζουν!

---

Θελει τρομερη προσπαθεια καθε ψυχολογικο προβλημα ομως περναει το γνωριζω επειδη περασα καταθλιψη,μην σταματας να βγαινεις να κανεις δραστηριοτητες κ θα σου περασει συντομοτερα,Καλη δυναμη!

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Θελει τρομερη προσπαθεια καθε ψυχολογικο προβλημα ομως περναει το γνωριζω επειδη περασα καταθλιψη,μην σταματας να βγαινεις να κανεις δραστηριοτητες κ θα σου περασει συντομοτερα,Καλη δυναμη!

---

Ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη! Έστω και αυτά τα μηνύματα απο άτομα που καν δεν γνωρίζω με βοηθάνε! Μακάρι να τα καταφέρω!

Quote:

---

και με έπιαναν τρελές σκέψεις και άγχος "πως θα γίνουν και τα δικά μου αφού δεν εργάζομαι, και αν εργαστώ πότε θα βρω σπίτι; και αν βρω σπίτι πως θα φύγω απο το σπίτι των γονιών μου"

---

ετσι οπως τα γραφεις μου δινεις την εντυπωση οτι σκεφτεσε συνεχεια τα δικα σου κ αυτα που λες στους αλλους εχουν μεγαλη διαφορα απο οσα σκεφτεσε για αυτο κ πιστευεις οτι εισαι μονη σου μεσα σε αγνωστους ετσι μου φαινετε.

Ήμουν και εγώ σε παρόμοια φάση πολλά χρόνια.
Περίπου 8 χρόνια.
Με άγχωναν όλα.
Το παραμικρό.
Πολλές φορές αγχωνόμουν, το σώμα έμενε στην αγχώδη κατάσταση (ταχυπαλμίες, σφίξιμο κτλ) χωρίς να θυμάμαι καν τι με άγχωσε.
Κρίσεις πανικού, ταχυπαλμίες κτλ

Όλη μέρα κάθε μέρα.
Την πάλευα με ότι μπορούσα να βρω προσβάσιμο από αγχολυτικά βότανα και βιταμίνες μέχρι αγιουρβέδα, μαγνήσιο, rhodiola, ginseng, ginkgo, μείγματα τσαγιού για το άγχος και ένας Θεός ξέρει τι άλλο.
Α ναι, τάματα, προσευχές, διαλογισμό, eft, nlp και δε ξέρω γω τι άλλο...

Όλα βοήθαγαν λίγο.
Μέχρι που κάποια στιγμή κατέρρευσα ξανά.
Γιατί είχα και κατάθλιψη.
Αυτοκτονικές τάσεις στο προσκήνιο όλη μέρα.
Κάθε τι που έπεφτε στα χέρια μου το έβλεπα σαν εργαλείο για να ηρεμήσω (αυτοκτονία)...

Όχι με μισή, με 1/10 καρδιάς πήγα σε ψυχίατρο.
Τους φοβόμουν.
Αλλά δεν άντεχα άλλο.
Με κρίσεις πανικού, τρέμουλο και δακρυσμένα μάτια μπήκα στο ιατρείο του...

Διέγνωσε αγχώδη καταθλιπτική διαταραχή με κρίσεις πανικού.
Και μάλιστα αδούλευτη πολλά χρόνια...

Με ξεκίνησε με cipralex (ssri) και μου πήρε 2μιση μήνες για να πιάσει.
2μιση φριχτούς μήνες γιατί αγχωνόμουν αν θα δουλέψει καθώς έλεγε πως η πρώτη βελτίωση γίνεται στις 15 μέρες.
Μου έδωσε και ζάναξ. Πολλά ζάναξ αλλά ουδέποτε τα πήρα...

Λίγο buspar είχα πάρει και βοήθησε στην αρχή μόνο.

Χωρίς cipralex πολύ αμφιβάλω αν θα ήμουν εδώ που είμαι σήμερα.
Και βέβαια δε μου αρέσει που χρειάζομαι χάπια.
Και βέβαια θα ήθελα να μην παίρνω τίποτα.

Αλλα πρίν τα χάπια και μόνο στην ιδέα της δουλειάς ανέβαζα παλμούς και έτρεμα.
Τώρα δουλεύω, δυσκολεύομαι βέβαια και με κουράζει και το full - time ωράριο και η πίεση στη δουλειά και το άγχος κτλ κτλ κτλ

Πήγα ξανά σε ψυχίατρο καθώς μόλις ξεκίνησα να δουλεύω ξανα έχασα την μπάλα των ψυχολογικών μου.
Δεν ήθελα να χάσω και την δουλειά.
Μου άλλαξε ξανά την αγωγή και τώρα είμαι ακόμα καλύτερα.

Αλλά πάντα σε συνδυασμό με ατομική δουλειά που παραδέχομαι δεν κάνω σχεδόν καθόλου και με ψυχολόγο...
Όταν είπα στον ψυχίατρο μου ότι το φάρμακο με βοήθησε 60-70 % μου είπε πως το υπόλοιπο είναι δική σου δουλειά...

Οπότε απευθύνσου σε κάποιον ειδικό και πάρε την βοήθεια που χρειάζεσαι

πρέπει.......

Quote:

---

Originally Posted by http

πρέπει.......

---

Το troll της παρεας,με σαρκα και οστά....

πρέπει.......

το μήνυμα διαγράφηκε από το φόρουμ . Το μέλος έχει αποκλειστεί.

Επέστρεψα μετά απο λίγο καιρό όπου πήγα στον ψυχολόγο! Έχω πάει ήδη δύο φορές και κλείσαμε και επόμενη. Δυστυχώς δεν βλέπω ούτε στο ελάχιστο κάποια διαφορά, απλά περιέγραψα την κατάσταση και είπαμε κάποια βασικά πράγματα που μπορεί να οφείλεται όλο αυτό το άγχος! Ξέρω πως δεν είναι χρονικό διάστημα για αποτελέσματα, είναι πολύ λίγες δυο φορές, μπορει να χρειαστώ μήνες, αλλά δεν ένιωσα καμία διαφορά έστω αυτες τις δύο φορές!! Κουράστηκα να υπεραναλύω τα πάντα! Όλα τα υπεραναλύω και δεν αντέχω τόσες μαζεμένες σκέψεις στο μυαλό μου, θα κεραγεί! Πολλές σκέψεις μαζί που με ζαλίζουν! Σκέφτομαι ταυτόχρονα χιλιάδες πράγματα και υπεραναλύω καταστάσεις! Γιατί αυτό; Γιατί το είπε αυτός εκείνο; Γιατί με κοίταξε έτσι; Και αν του είπε κάποιος κάτι για μένα; Και αν στο ραντεβού αργήσω; Και τι θα μου πει κλπ κλπ και πάει λέγοντας!
Μου πρότεινε να πάρω για αρχή κάποια αντικαταθλιπτικά να ηρεμίσω και μετά να δουλέψουμε μαζί, αλλά ειλικρινά δεν θέλω.. Ο τρόπος σκέψης είναι που πρέπει να αλλάξω! Τα χάπια απλά θα μειώσουν το άγχος, τον τρόπο σκέψης μου θα τον αλλάξουν τα χάπια; Το είπα και στον ψυχολόγο! Αν το πάμε συντηρητικά θα πάρει πολύ χρόνο, και προτιμώ αυτόν, τον δύσκολο δρόμο και να αλλάξω επιτέλους. Δεν θέλω άλλο τον εαυτό μου έτσι! Ακόμη και σε συνεντευξη πρόσφατα που πέρασα για δουλειά, ήμουν η μόνη που δεν έβγαλε άκρη μαζί μου, έκανα συνέχεια ερωτήσεις, όλα με άγχωναν, αγχωνόμουν για το αν του χρόνου με κρατήσουν και τι θα γίνει με τη κάρτα κλπ κλπ και πόσα άλλα και μου είπε στα ίσια πως δε γίνεται να δουλέψεις εσύ έτσι. Αν αγχώνεσαι πριν ακόμη ξεκινήσεις. ΠΑιδιά χάνω και τις δουλειές! Δεν μπορώ να εργαστώ! Μου είναι δύσκολο να υπάρξω σε εργασιακό περιβάλλον με άλλους. Όλα με αγχώνουν και υπεραναλύω ακόμη και τα πιο ασήμαντα και όσο τα υπεραναλύω τόσο αγχώομαι, έχω ταχυπαλμίες, σφίξιμο κλπ.

Και σήμερα συνέβη ένα περιστατικό. Είπα κάτι σε μια γνωστη μου για μια άλλη, και απο το πρωί δε μπρώ να ηρεμίσω. Τι πήγα και είπα, και αν τα πεί, θα μαλώσουμε και θα με βρίσει, και σε περίπτωση που με βρίσει φτιάχνω σενάρια τι αθ της απαντήσω... και στο τέλος προσπαθώ να δώσω δίκαιο στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα! Αλλά μέσα μου υποφέρω! Πρέπει να αλλάξει αυτό! Είμαι διατεθημένη να "δουλέψω" το πρόβλημά μου με τον ψυχολόγο αλλά είμαι κατά των χαπιών. Δε ξέρω τα παίρνω πολύ στραβά! Φοβάμαι πως θα εθιστώ.. Δεν θέλω να τα παίρνω μια ζωή! Θέλω να αλλάξω με φυσικές μεθόδους και όχι με χημικές! Γιατι αν τα σταματήσω κάποια στιγμή δεν θα ξανα κυλήσω;

εγω πιστευω οτι εισαι σε καλο δρομο αλλα δε ξερεις πως να περπατισεις σε αυτον.η πρωτη εκτιμηση που θα εκανα αρχικα ειναι οτι ολο αυτο σου συμβαινει επηδη οι ανθρωποι που βρισκεσε διπλα τους δεν τεριαζεις μαζι τους.

προφανως αυτη η συνεντευξη που ελεγες για τη δουλεια να μη σε εκφραζε κ να μην ενιωθες αρκετα ανετα για αυτο κ εισουν ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by Αγχωμένη

Επέστρεψα μετά απο λίγο καιρό όπου πήγα στον ψυχολόγο! Έχω πάει ήδη δύο φορές και κλείσαμε και επόμενη. Δυστυχώς δεν βλέπω ούτε στο ελάχιστο κάποια διαφορά, απλά περιέγραψα την κατάσταση και είπαμε κάποια βασικά πράγματα που μπορεί να οφείλεται όλο αυτό το άγχος! Ξέρω πως δεν είναι χρονικό διάστημα για αποτελέσματα, είναι πολύ λίγες δυο φορές, μπορει να χρειαστώ μήνες, αλλά δεν ένιωσα καμία διαφορά έστω αυτες τις δύο φορές!! Κουράστηκα να υπεραναλύω τα πάντα! Όλα τα υπεραναλύω και δεν αντέχω τόσες μαζεμένες σκέψεις στο μυαλό μου, θα κεραγεί! Πολλές σκέψεις μαζί που με ζαλίζουν! Σκέφτομαι ταυτόχρονα χιλιάδες πράγματα και υπεραναλύω καταστάσεις! Γιατί αυτό; Γιατί το είπε αυτός εκείνο; Γιατί με κοίταξε έτσι; Και αν του είπε κάποιος κάτι για μένα; Και αν στο ραντεβού αργήσω; Και τι θα μου πει κλπ κλπ και πάει λέγοντας!
Μου πρότεινε να πάρω για αρχή κάποια αντικαταθλιπτικά να ηρεμίσω και μετά να δουλέψουμε μαζί, αλλά ειλικρινά δεν θέλω.. Ο τρόπος σκέψης είναι που πρέπει να αλλάξω! Τα χάπια απλά θα μειώσουν το άγχος, τον τρόπο σκέψης μου θα τον αλλάξουν τα χάπια; Το είπα και στον ψυχολόγο! Αν το πάμε συντηρητικά θα πάρει πολύ χρόνο, και προτιμώ αυτόν, τον δύσκολο δρόμο και να αλλάξω επιτέλους. Δεν θέλω άλλο τον εαυτό μου έτσι! Ακόμη και σε συνεντευξη πρόσφατα που πέρασα για δουλειά, ήμουν η μόνη που δεν έβγαλε άκρη μαζί μου, έκανα συνέχεια ερωτήσεις, όλα με άγχωναν, αγχωνόμουν για το αν του χρόνου με κρατήσουν και τι θα γίνει με τη κάρτα κλπ κλπ και πόσα άλλα και μου είπε στα ίσια πως δε γίνεται να δουλέψεις εσύ έτσι. Αν αγχώνεσαι πριν ακόμη ξεκινήσεις. ΠΑιδιά χάνω και τις δουλειές! Δεν μπορώ να εργαστώ! Μου είναι δύσκολο να υπάρξω σε εργασιακό περιβάλλον με άλλους. Όλα με αγχώνουν και υπεραναλύω ακόμη και τα πιο ασήμαντα και όσο τα υπεραναλύω τόσο αγχώομαι, έχω ταχυπαλμίες, σφίξιμο κλπ.

Και σήμερα συνέβη ένα περιστατικό. Είπα κάτι σε μια γνωστη μου για μια άλλη, και απο το πρωί δε μπρώ να ηρεμίσω. Τι πήγα και είπα, και αν τα πεί, θα μαλώσουμε και θα με βρίσει, και σε περίπτωση που με βρίσει φτιάχνω σενάρια τι αθ της απαντήσω... και στο τέλος προσπαθώ να δώσω δίκαιο στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα! Αλλά μέσα μου υποφέρω! Πρέπει να αλλάξει αυτό! Είμαι διατεθημένη να "δουλέψω" το πρόβλημά μου με τον ψυχολόγο αλλά είμαι κατά των χαπιών. Δε ξέρω τα παίρνω πολύ στραβά! Φοβάμαι πως θα εθιστώ.. Δεν θέλω να τα παίρνω μια ζωή! Θέλω να αλλάξω με φυσικές μεθόδους και όχι με χημικές! Γιατι αν τα σταματήσω κάποια στιγμή δεν θα ξανα κυλήσω;

---

Γεια σου Αγχωμένη! πρώτα απ' όλα χαίρομαι που έχεις κάνει μια αρχή για να αντιπετωπίσεις το πρόβλημα και μιλάς με τον ψυχολόγο. Τώρα να σου πω το αυτονόητο... ότι σε τόσο λίγο διάστημα είναι λάθος να σκέφτεσαι αν είσαι καλύτερα ή δεν είσαι. Μη μπαίνεις σε αυτό το "τρυπάκι". Να σκέφτεσαι ότι προχώρησες, έκανες το βήμα και μίλησες. Σημαντικό βήμα! Επικεντρώσου σε αυτό.
Εφόσον είσαι διατεθειμένη να "δουλέψεις" για αυτό, τότε διάλεξε από τις λύσεις που υπάρχουν και που σου ταιριάζει, αν αποφασίσεις να πάρεις και φάρμακα ο ψυχολόγος καλό είναι να σου εξηγήσει ακριβώς τι είναι αυτά τα φάρμακα, πως δρουν, πόσο δυνατά ή ελαφριά είναι κλπ. Και αυτός προφανώς θέλει να "ψυχολογήσει" τι ακριβώς θα σου έκανε καλύτερο στην παρούσα φάση και να σε ηρεμήσει λίγο. Οπότε δες τι μπορεί να σε καλμάρει αρχικά είτε φάρμακο ή άλλη φυσική μέθοδος. Αν προτιμάς χωρίς φάρμακα, και σου είπε ίσως και ο ψυχολόγος πιο δύσκολος ο δρόμος και μακρύς, αποδέξου το. Οπότε μην παραπονιέσαι μέσα σου στις πρώτες δυσκολίες που συναντάς σε αυτό το δρόμο. Είναι κακοτράχαλος καμιά φορά, αλλά εσύ θα τον προχωράς και θα περπατάς σε αυτόν. Ο τρόπος σκέψης αλλάζει σιγά-σιγά και σταδιακά. Καλή συνέχεια! :) Και καλή πορεία!

Πήγα και άλλη φορά στο ραντεβού.
Μου είπε πως έπρεπε να υπάρχει βελτίωση στιο θέμα άγχους και δεν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο. Όλοι λέγαν πως δεν θα δω αποτελέσματα ααμέσως και να μην περιμένω κάτι τέτοιο, και περιμένει ο ψυχολόγος απο τη τρίτη επίσκεψη να είμαι αλλαγμένη;
Απογοητεύτηκα διότι λέει πως μάλλον δεν θα τα καταφέρω και επιμένει να πάρω χάπια. Το αρνήθηκα απο την πρώτη φορά αλλα επιμένει. Τα χάπια δεν θα αλλάξουν το τρόπο που σκέφτομαι και αυτό είναι που πρέπει να αλλάξω.
Δυστυχώς απ'ότι φαίνεται για να γίνει δουλειά πρέπει να τα σκάσεις χοντρά σε ιδιωτικό ψυχολόγο και όχι έτσι. Δεν σε προσέχουν.
Απογοητεύτηκα... Στο τρίτο ραντεβού και να λέει δεν θα τα καταφέρω; Δεν θέλω να ξανα πάω.