υπάρχει παρόμοια εμπειρία?

Για το γιο μου έχω ξαναγράψει εδώ και τώρα μου είναι φοβερά δύσκολο να πιάσω το θέμα από την αρχή
Για την ακρίβεια, δεν ξέρω ούτε σε ποιό φόρουμ να το ποστάρω
Αφορά και στην ιψδ (δική του) και στην κατάθλιψη (δική μου)
Ας πω για το πρώτο…
Είναι 16 διαγνωσμένος με asperger (δαδ από τα 4)… μπαίνοντας στην εφηβεία, πριν λίγα χρόνια, σταδιακά αλλά γρήγορα, εμφάνισε ιψδ η οποία εξελίχθηκε αρκετά βαριά ως σήμερα… χθες μόλις, η παιδοψυχίατρος του πρόσθεσε και τρίτο χάπι (παίρνει ήδη αντικαταθλιπτικό και αντιψυχωτικό και του έβαλε και αντιεπιληπτικό)
Η ιδιομορφία της κατάστασης του είναι ότι κατά την τέλεση των ψυχαναγκασμών απαιτεί και τη δική μου συμμετοχή… δηλ, πρέπει να εκτελώ εγώ διάφορες καταναγκαστικές κινήσεις για να νιώσει ανακούφιση (πράγμα αμφίβολο)… είναι πολύπλοκο και βασανιστικό για όλους… προσωπικά έχω διαλυθεί καθώς τον βλέπω να μη μπορεί να λειτουργήσει στην καθημερινότητα του, καθώς φοβάμαι τρελά για το μέλλον του, καθώς κουράζομαι σωματικά και ψυχικά…
Διαβάζοντας αυτό το φόρουμ, δεν βρήκα κάτι παρόμοιο (δεν ισχυρίζομαι ότι τα διάβασα και όλα)…
Γι αυτό γράφω για να ζητήσω σχετικά βιώματα και εμπειρίες, αν υπάρχουν…

(για τη δική μου κατάσταση θα γράψω στις «καταθλίψεις»… το ίδιο θέμα, ειδωμένο από άλλη μεριά)

Γεια σου mama! πραγματικά φαίνεται τόσο δύσκολο, πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνάς. 'Ηθελα να σου γράψω όσον αφορά τις καταναγκαστικές κινήσεις ότι όσο μπορείς μην ενδίδεις στο να τις εκτελείς. Δε βοηθάει στην μείωση των ψυχαναγκασμών του παιδιού, ούτε στην ανακούφιση. Επ' ουδενί όμως, μην του φωνάξεις, μην τον επικρίνεις (δε λέω ότι το κάνεις) που σου το ζητάει, με ήπιο τρόπο είναι καλό να του περάσεις ότι δεν πειράζει που το έχεις αυτό και να του στρέψεις την προσοχή του σε κάτι άλλο. Θέλει πολύ κατανόηση. Και ειλικρινά στο λέω δούλεψε όσο μπορείς και συ να περιορίσεις την κατάθλιψή σου γιατί μπορεί να περνάει στο παιδί σου έμμεσα, η μάνα και το παιδί είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Κάνετε κάποιου άλλου είδους θεραπεία, εκτός από φάρμακα? σαν οικογένεια? Σου εύχομαι δύναμη πολύ, μη το βάλεις κάτω.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Γεια σου mama! πραγματικά φαίνεται τόσο δύσκολο, πολύ δύσκολο όλο αυτό που περνάς. 'Ηθελα να σου γράψω όσον αφορά τις καταναγκαστικές κινήσεις ότι όσο μπορείς μην ενδίδεις στο να τις εκτελείς. Δε βοηθάει στην μείωση των ψυχαναγκασμών του παιδιού, ούτε στην ανακούφιση. Επ' ουδενί όμως, μην του φωνάξεις, μην τον επικρίνεις (δε λέω ότι το κάνεις) που σου το ζητάει, με ήπιο τρόπο είναι καλό να του περάσεις ότι δεν πειράζει που το έχεις αυτό και να του στρέψεις την προσοχή του σε κάτι άλλο. Θέλει πολύ κατανόηση. Και ειλικρινά στο λέω δούλεψε όσο μπορείς και συ να περιορίσεις την κατάθλιψή σου γιατί μπορεί να περνάει στο παιδί σου έμμεσα, η μάνα και το παιδί είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Κάνετε κάποιου άλλου είδους θεραπεία, εκτός από φάρμακα? σαν οικογένεια? Σου εύχομαι δύναμη πολύ, μη το βάλεις κάτω.

---

είναι σωστά αυτά που μου λες και έχεις πιάσει τα προβλήματα ένα- ένα...
το να μην ενδίδω φυσικά μου το έχει πει και η παιδοψυχίατρος "εκτός αν είναι πολύ αγχωμένος"... είναι όμως πολύ αγχωμένος και πολλές φορές δεν συνειδητοποιεί πλήρως την κατάσταση... το αποτέλεσμα είναι τα χέρια μου να είναι γεμάτα εκδορές και πρησμένα (όποτε έχω επιχειρήσει να μη "συνεργαστώ") και αυτό δεν με βοηθάει να είμαι ψύχραιμη...
ναι, ξεσπάω και ναι, λέω πράγματα για τα οποία μετά ζητάω συγνώμη... εξάλλου κι εγώ έχω βουλιάξει μέσα στην κατάθλιψη και δεν ξέρω αν θα συνέλθω, ακόμα κι αν τα πράγματα με το παιδί ηρεμήσουν κάποια στιγμή... πως να ηρεμήσουν όμως όταν εγώ είμαι τόσο χάλια? πρόκειται για έναν κακό κύκλο...
επιπλέον βάλε και τις σκοτούρες της δουλειάς και της επιβίωσης και έχεις μιά καλή εικόνα...
εκτός από φαρμακευτική αγωγή κάνει και γνωσιακή ψυχοθεραπεία αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι asperger...
η "οικογένεια" είμαστε εμείς οι δύο και ο άντρας μου, ο οποίος δουλεύει από το πρωί εως αργά το βράδυ (όταν είναι σπίτι όμως εξομαλύνεται κάπως η κατάσταση)
ο πατέρας του παιδιού, με τον οποίο έχω χωρίσει εδώ και 15 χρόνια, είναι χαμένος στο διάστημα... δεν προσφέρει τίποτα παρά μόνο προβλήματα...

Συμφωνω στο να μην ενδιδεις , αλλα δεν ξερω τι να σου προτεινω . Αν ο γιος σου επασχε μονο απο ιψδ νομιζω θα ηταν πολυ απλα τα πραγματα , αλλα η περιπτωση του ειναι αρκετα περιπλοκη. Το μονο που σκεφτομαι σαν λυση , ειναι να βρει καποια απασχοληση/χομπυ πχ ζωγραφικη , αγγειοπλαστικη κ.α ωστε να ξεχνα τους ψυχαναγκασμους.
Αλλα οπως ειπα η κατασταση ειναι περιπλοκη ,ι σως σε καποιο φορουμ για υποστηριξη γονεων με παιδια με αυτιστικες διαταραχες να ακουσεις πιο χρησιμες συμβουλες.

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Συμφωνω στο να μην ενδιδεις , αλλα δεν ξερω τι να σου προτεινω . Αν ο γιος σου επασχε μονο απο ιψδ νομιζω θα ηταν πολυ απλα τα πραγματα , αλλα η περιπτωση του ειναι αρκετα περιπλοκη. Το μονο που σκεφτομαι σαν λυση , ειναι να βρει καποια απασχοληση/χομπυ πχ ζωγραφικη , αγγειοπλαστικη κ.α ωστε να ξεχνα τους ψυχαναγκασμους.
Αλλα οπως ειπα η κατασταση ειναι περιπλοκη ,ι σως σε καποιο φορουμ για υποστηριξη γονεων με παιδια με αυτιστικες διαταραχες να ακουσεις πιο χρησιμες συμβουλες.

---

παίζει πιάνο... είναι στην πρώτη ανώτερη... ετοιμάζεται και για το πτυχίο της αρμονίας... γράφει και δικά του κομμάτια... όμως όταν έρχεται "αυτό" δεν υπάρχει τίποτα... πέφτουμε στο γκρεμό...
σε φόρουμ γονέων αυτιστικών έχω ψαχτεί αλλά δεν είναι πολύ ενεργά... τι να σου κάνουν κι αυτοί οι γονείς? οι πιό πολλοί ρωτάνε για επιδόματα, επιτροπές και ειδικά σχολεία... ο δικός μου γιος πάει σε κανονικό σχολείο (μουσικό λύκειο)
έχω ψαχτεί και σε φόρουμ ενηλίκων αυτιστικών αλλά στάθηκε εξαιρετικά δύσκολο να γίνω κατανοητή (αναμενόμενο ήταν αυτό)

Quote:

---

Originally Posted by mama

είναι σωστά αυτά που μου λες και έχεις πιάσει τα προβλήματα ένα- ένα...
το να μην ενδίδω φυσικά μου το έχει πει και η παιδοψυχίατρος "εκτός αν είναι πολύ αγχωμένος"... είναι όμως πολύ αγχωμένος και πολλές φορές δεν συνειδητοποιεί πλήρως την κατάσταση... το αποτέλεσμα είναι τα χέρια μου να είναι γεμάτα εκδορές και πρησμένα (όποτε έχω επιχειρήσει να μη "συνεργαστώ") και αυτό δεν με βοηθάει να είμαι ψύχραιμη...
ναι, ξεσπάω και ναι, λέω πράγματα για τα οποία μετά ζητάω συγνώμη... εξάλλου κι εγώ έχω βουλιάξει μέσα στην κατάθλιψη και δεν ξέρω αν θα συνέλθω, ακόμα κι αν τα πράγματα με το παιδί ηρεμήσουν κάποια στιγμή... πως να ηρεμήσουν όμως όταν εγώ είμαι τόσο χάλια? πρόκειται για έναν κακό κύκλο...
επιπλέον βάλε και τις σκοτούρες της δουλειάς και της επιβίωσης και έχεις μιά καλή εικόνα...
εκτός από φαρμακευτική αγωγή κάνει και γνωσιακή ψυχοθεραπεία αλλά μην ξεχνάμε ότι είναι asperger...
η "οικογένεια" είμαστε εμείς οι δύο και ο άντρας μου, ο οποίος δουλεύει από το πρωί εως αργά το βράδυ (όταν είναι σπίτι όμως εξομαλύνεται κάπως η κατάσταση)
ο πατέρας του παιδιού, με τον οποίο έχω χωρίσει εδώ και 15 χρόνια, είναι χαμένος στο διάστημα... δεν προσφέρει τίποτα παρά μόνο προβλήματα...

---

Mama θέλω να σου πω ότι αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου πρώτα απ' όλα, δε θα μπορέσεις να βοηθήσεις το παιδί σου. Όπως και η ίδια διαπιστώνεις δημιουργείται φαύλος κύκλος. Προφανώς μπορεί να αγχώνεται περισσότερο όταν βλέπει και εσένα έτσι. Δημιουργούν τεράστιο άγχος οι ψυχαναγκασμοί από μόνοι τους σε έναν άνθρωπο. Μπορεί να γίνει αφόρητο αυτό το άγχος κάποιες φορές και να χάνει τον έλεγχο. Πρακτικά δεν ξέρω πως να συμβουλέψουμε περισσότερο από εδώ μέσα, όπως είπε και η betelgeuse είναι πιο σύνθετη κατάσταση. Κάτι που σκέφτομαι ας πούμε όταν αρχίζουν οι ψυχαναγκασμοί του, να του λες να παίξει ένα από τα μουσικά κομμάτια που του αρέσει και σου αρέσει ή κάτι άλλο που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα να κάνει. Έχει ένα πολύ δυνατό χαρτί το παιδί που είναι η μουσική, να χαίρεσαι γι' αυτό, μπορεί εκεί να βρει πολλά και να διοχετεύσει την ενέργειά του. Επίσης δες μήπως μπορείτε να κάνετε κάποιες τεχνικές χαλάρωσης ή κάποιο άθλημα. Και κάτι ακόμα, με κάθε σεβασμό στο λέω, ξεκόλλησε του την ταμπέλα του ασπέργκερ και τη δική σου ως καταθλιπτικής, ακόμα και αν υποφέρετε από αυτά τα προβλήματα. Είσαστε μια οικογένεια μαζί με τον άντρα σου και αυτό μετράει και έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τίποτε άλλο. Δεν ξέρω αν υπάρχουν σύλλογοι για οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, ψάξε το, ενδεχομένως και εκεί να βρεις κάποια συμβουλευτική και θεραπεία από ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα. Και πάλι καλή δύναμη.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Mama θέλω να σου πω ότι αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου και τη ζωή σου πρώτα απ' όλα, δε θα μπορέσεις να βοηθήσεις το παιδί σου. Όπως και η ίδια διαπιστώνεις δημιουργείται φαύλος κύκλος. Προφανώς μπορεί να αγχώνεται περισσότερο όταν βλέπει και εσένα έτσι. Δημιουργούν τεράστιο άγχος οι ψυχαναγκασμοί από μόνοι τους σε έναν άνθρωπο. Μπορεί να γίνει αφόρητο αυτό το άγχος κάποιες φορές και να χάνει τον έλεγχο. Πρακτικά δεν ξέρω πως να συμβουλέψουμε περισσότερο από εδώ μέσα, όπως είπε και η betelgeuse είναι πιο σύνθετη κατάσταση. Κάτι που σκέφτομαι ας πούμε όταν αρχίζουν οι ψυχαναγκασμοί του, να του λες να παίξει ένα από τα μουσικά κομμάτια που του αρέσει και σου αρέσει ή κάτι άλλο που τον ευχαριστεί ιδιαίτερα να κάνει. Έχει ένα πολύ δυνατό χαρτί το παιδί που είναι η μουσική, να χαίρεσαι γι' αυτό, μπορεί εκεί να βρει πολλά και να διοχετεύσει την ενέργειά του. Επίσης δες μήπως μπορείτε να κάνετε κάποιες τεχνικές χαλάρωσης ή κάποιο άθλημα. Και κάτι ακόμα, με κάθε σεβασμό στο λέω, ξεκόλλησε του την ταμπέλα του ασπέργκερ και τη δική σου ως καταθλιπτικής, ακόμα και αν υποφέρετε από αυτά τα προβλήματα. Είσαστε μια οικογένεια μαζί με τον άντρα σου και αυτό μετράει και έχει τη μεγαλύτερη σημασία, τίποτε άλλο. Δεν ξέρω αν υπάρχουν σύλλογοι για οικογένειες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, ψάξε το, ενδεχομένως και εκεί να βρεις κάποια συμβουλευτική και θεραπεία από ανθρώπους που γνωρίζουν καλύτερα. Και πάλι καλή δύναμη.

---

"γενικά" σωστά τα λες... για το "ειδικά", ίσως ξαναμιλήσω όταν θα έχω τη δυνατότητα... σ' ευχαριστώ πάντως

Mama ήθελα να σου στείλω αυτό

http://www.youtube.com/watch?v=_2xa46ytiSs

σε σένα και στο γιο σου. Δε ξέρω γιατί! Αλλά όλα δεν εξηγούνται με τη λογική!! Να είσαι καλά, γεια σου. :)

Κουραγιο φιλη μου ναι μιλησαμε παλι εδωπερα κ θυμαμαι κ εσενα κ τον γιο σου,Οπως σου ειπα ειναι παρα πολυ πιθανον να πασχω κ εγω απο ασπεργκερ κ βεβαια περασα καταθλιψη κ περναω κ ιδψ,Κουραγιο κ να κανεις να στηριζεις κ το παιδι σου εστω κ με καταθλιψη μπορεις να τα καταφερεις εγω εκανα αρκετα πραγματα με καταθλιψη οταν αποφασισα να κινητοποιηθω κ τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα,οσο για το οτι θελει να συμμετεχεις στις τελετουργιες του το εχω γνωριζω απο μια περιπτωση αυτιστικου παιδιου που οι γονεις του εκαναν οτι εκανε κ αυτο κ μετα τα καταφεραν κ μιλαει τωρα,Εγω εχω ενα ξαδερφακι με αυτισμο που δεν μιλαει κ η θεια μου επειδη το τρεχει σε θεραπειες κ γνωριζει απο αυτισμο λεει οτι ειναι καλο για το παιδι ο γονιος να συμμετεχει σε ολα αυτα που κανει,Ειναι το οτι το παιδι νιωθει μονο κ διαφορετικο κ με το να συμμετεχεις στις τελετουργιες του δινεις να καταλαβει οτι δεν ειναι μονο του,Οπως σου ειπα ο γιος σου εαν βρει μετα στην ζβη του την καταλληλη γυναικα κ λιγους κ καλους φιλους κ μια μοναχικη δουλεια θα καταφερει να ζησει φυσιολογικα κ ευτιχισμενα με πολυ λιγες ιδιαιτεροτητες εναντι των αλλων

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Mama ήθελα να σου στείλω αυτό

http://www.youtube.com/watch?v=_2xa46ytiSs

σε σένα και στο γιο σου. Δε ξέρω γιατί! Αλλά όλα δεν εξηγούνται με τη λογική!! Να είσαι καλά, γεια σου. :)

---

σ' ευχαριστώ πολύ... θα σου έστελνα κι εγώ βιντεάκι του γιου μου αλλά οι λόγοι που δεν το κάνω από αυτό το φόρουμ είναι ευνόητοι

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κουραγιο φιλη μου ναι μιλησαμε παλι εδωπερα κ θυμαμαι κ εσενα κ τον γιο σου,Οπως σου ειπα ειναι παρα πολυ πιθανον να πασχω κ εγω απο ασπεργκερ κ βεβαια περασα καταθλιψη κ περναω κ ιδψ,Κουραγιο κ να κανεις να στηριζεις κ το παιδι σου εστω κ με καταθλιψη μπορεις να τα καταφερεις εγω εκανα αρκετα πραγματα με καταθλιψη οταν αποφασισα να κινητοποιηθω κ τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα,οσο για το οτι θελει να συμμετεχεις στις τελετουργιες του το εχω γνωριζω απο μια περιπτωση αυτιστικου παιδιου που οι γονεις του εκαναν οτι εκανε κ αυτο κ μετα τα καταφεραν κ μιλαει τωρα,Εγω εχω ενα ξαδερφακι με αυτισμο που δεν μιλαει κ η θεια μου επειδη το τρεχει σε θεραπειες κ γνωριζει απο αυτισμο λεει οτι ειναι καλο για το παιδι ο γονιος να συμμετεχει σε ολα αυτα που κανει,Ειναι το οτι το παιδι νιωθει μονο κ διαφορετικο κ με το να συμμετεχεις στις τελετουργιες του δινεις να καταλαβει οτι δεν ειναι μονο του,Οπως σου ειπα ο γιος σου εαν βρει μετα στην ζβη του την καταλληλη γυναικα κ λιγους κ καλους φιλους κ μια μοναχικη δουλεια θα καταφερει να ζησει φυσιολογικα κ ευτιχισμενα με πολυ λιγες ιδιαιτεροτητες εναντι των αλλων

---

γεια σου μυσπ... δεν μιλάω για συμμετοχή σε απλές τελετουργίες... το είδος του καταναγκασμού είναι ας πούμε να παριστάνω το "κασετόφωνο"... π.χ. να μιλάω μέχρι να με διακόψει ή να με βάζει να επαναλαμβάνω άπειρες φορές μια φράση (ή αντίστοιχα να κουνάω τα χέρια πέρα- δώθε)... έχω φτάσει πλέον στο σημείο να μην ορίζω τα λόγια ή τις κινήσεις μου αλλά να περιμένω εντολή... αν ήμουνα μηχάνημα θα είχα χαλάσει...

Quote:

---

Originally Posted by mama

γεια σου μυσπ... δεν μιλάω για συμμετοχή σε απλές τελετουργίες... το είδος του καταναγκασμού είναι ας πούμε να παριστάνω το "κασετόφωνο"... π.χ. να μιλάω μέχρι να με διακόψει ή να με βάζει να επαναλαμβάνω άπειρες φορές μια φράση (ή αντίστοιχα να κουνάω τα χέρια πέρα- δώθε)... έχω φτάσει πλέον στο σημείο να μην ορίζω τα λόγια ή τις κινήσεις μου αλλά να περιμένω εντολή... αν ήμουνα μηχάνημα θα είχα χαλάσει...

---

Ηρεμησε φιλη μου ναι αυτο που λες για την επαναληψη φρασεων μου θυμιζει τον εαυτο μου κ εγω οτι με ενδιαφερει παρα πολυ ειμαι ικανη να το λεω διαρκως κ ενιοτε κουναω κ με καθορισμενο τροπο τα χερια μου ομως κ εγω κ ο γιος σου μπορουμε να ζησουμε οπως ολος ο κοσμος με μια δυο ιδιαιτεροτητες,Τωρα για τις τελετουργιες συνιστω κουραγιο ειναι απο τις ιδιαιτεροτητες του ασπεργκερ,Παντα υπαρχει κ το χειροτερο σεναριο η καημενη η θεια μου εχει παιδι αυτιστικο 8 ετων κ δεν μιλαει κ δεν γνωριζουμε εαν μιλησει ποτε αυτο ειναι ενα πραγματικο δραμα

Quote:

---

Originally Posted by mama

σ' ευχαριστώ πολύ... θα σου έστελνα κι εγώ βιντεάκι του γιου μου αλλά οι λόγοι που δεν το κάνω από αυτό το φόρουμ είναι ευνόητοι

---

Γεια σου mama! Θα ήθελα να δω το γιο σου να παίζει μουσική, είμαι και λάτρης της μουσικής... αλλά ναι καταλαβαίνω τους περιορισμούς εννοείται...
Σχετικά με την ΙΔΨ έχεις σκεφτεί τη γιόγκα? Θα υπήρχε δυνατότητα στο μέρος που μένεις να την κάνετε? Έχει πολύ ευεργετικά αποτελέσματα, το λέω από προσωπική πείρα, με έχει βοηθήσει πολύ. Ελέγχει αυτό το άγχος που μπορεί να ξεσπάει σε ΙΔΨ, οι άλλες διαταραχές. Σε φέρνει σε μια ισορροπία με το μυαλό και το σώμα σου. Νομίζω ότι έχουν γίνει αρκετές μελέτες που μιλάνε ότι βοηθάει πολύ και σε ανθρώπους με ασπέργκερ. Δες και το λινκ αυτό http://www.yogawiz.com/blog/yoga-ben...-syndrome.html. Μπορεί να μειώσει σιγά-σιγά όλα αυτά τα επαναλαμβανόμενα που θέλει να κάνει και να σκέφτεται και που σε βάζει και σένα να τα κάνεις. Αν είναι λίγο συνεργάσιμος δες μήπως μπορείς να το εντάξεις στην καθημερινότητά σας. Να την κάνατε και παρέα ίσως? Γενικά ωφελεί πολύ στην ψυχολογία του ανθρώπου, πιστεύω πολύ σε αυτά τα πρακτικά πράγματα που οι άνθρωποι ξεχνούν πολλές φορές να κάνουν.

Mama και κάτι άλλο, επίσης πρακτικό, που μπορεί ήδη να το κάνεις, αλλά σκέφτηκα να το γράψω. Πρόσεξε λίγο το θέμα διατροφής, πχ. όχι ζάχαρη πολύ, λίγο μαύρη σοκολάτα κάνει καλό, απόφυγε προϊόντα με λευκό αλεύρι, προτίμησε τα ολικής αλέσεως (ψωμί, ζυμαρικά κλπ), είναι καλύτερα για το νευρικό σύστημα. Εντάξει όλα αυτά δε θα λύσουν ως δια μαγείας το πρόβλημα, αλλά λίγο-λίγο μπορεί να βελτιωθεί με κάποιες αλλαγές, αξίζει να το προσπαθήσει κανείς.

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Mama και κάτι άλλο, επίσης πρακτικό, που μπορεί ήδη να το κάνεις, αλλά σκέφτηκα να το γράψω. Πρόσεξε λίγο το θέμα διατροφής, πχ. όχι ζάχαρη πολύ, λίγο μαύρη σοκολάτα κάνει καλό, απόφυγε προϊόντα με λευκό αλεύρι, προτίμησε τα ολικής αλέσεως (ψωμί, ζυμαρικά κλπ), είναι καλύτερα για το νευρικό σύστημα. Εντάξει όλα αυτά δε θα λύσουν ως δια μαγείας το πρόβλημα, αλλά λίγο-λίγο μπορεί να βελτιωθεί με κάποιες αλλαγές, αξίζει να το προσπαθήσει κανείς.

---

για τη γιόγκα το έχω σκεφτεί... όμως έχω επιφυλάξεις σχετικά με το κατα πόσο εδώ στη μικρή επαρχία που ζούμε ο γιόγκι είναι της προκοπής ή "γιαλαντζί"... η φιλόλογος που του κάνει ιδιαιτεράκι ασχολείται με τη γιόγκα, αλλά έχει κι άλλα "κολλήματα" (μεταφυσικά κλπ) και ειλικρινά, το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να του προσθέσω "ιδέες" στο κεφάλι...
σχετικά με τη διατροφή συμφωνώ απόλυτα, αν και κάπως δύσκολο κι αυτό στην εφαρμογή (δεν έχει αυτοπειθαρχία)

Quote:

---

Originally Posted by mama

για τη γιόγκα το έχω σκεφτεί... όμως έχω επιφυλάξεις σχετικά με το κατα πόσο εδώ στη μικρή επαρχία που ζούμε ο γιόγκι είναι της προκοπής ή "γιαλαντζί"... η φιλόλογος που του κάνει ιδιαιτεράκι ασχολείται με τη γιόγκα, αλλά έχει κι άλλα "κολλήματα" (μεταφυσικά κλπ) και ειλικρινά, το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να του προσθέσω "ιδέες" στο κεφάλι...
σχετικά με τη διατροφή συμφωνώ απόλυτα, αν και κάπως δύσκολο κι αυτό στην εφαρμογή (δεν έχει αυτοπειθαρχία)

---

Γιαλαντζί... χα χα, μου θύμησες τα ντολμαδάκια γιαλαντζί που μου αρέσουν πολύ ;) Κοίτα, ξέρεις καλύτερα τι μπορεί να προσφέρει η περιοχή, φαντάζομαι μια επίσκεψη στο χώρο, ή μια δοκιμή θα σας πείσει. Η γιόγκα έχει ατυχώς συνδεθεί με διάφορους ψευτογκουρού ή ότι άλλο περίεργο και δαιμονοποιείται δυστυχώς και από την εκκλησία πολλές φορές.
Για μένα είναι μια πολύ σοφή πρακτική εξάσκηση, που σε μαθαίνει σιγά-σιγά να ελέγχεις το μυαλό και το σώμα και να ηρεμείς, καθώς την εξασκώ εδώ και κάποια χρόνια πλέον είμαι σίγουρη γι' αυτό που λέω και την προτείνω στους ανθρώπους, δεν είμαι ειδική, λέω μόνο αυτό που βιώνω. Και κανείς φυσικά θα κάνει κάτι που του ταιριάζει. Υπάρχουν και άλλες μορφές ασκήσεων, πιλάτες, σουηδική κλπ. Δεν ξέρω τι θα ταίριαζε καλύτερα στην περίπτωση του παιδιού σου, απλά σκέφτομαι ότι κάτι απ' όλα αυτά ίσως μετρίαζε τους έντονους ψυχαναγκασμούς και εκτονωνόταν ότι συσσωρευμένο μπορεί να έχει.
Για την αυτοπειθαρχία καταλαβαίνω... Ίσως το μόνο που μπορεί να κάνεις να μην υπάρχουν στο σπίτι οι πειρασμοί του πιο ακατάλληλου φαγητού.

Γεια σου mama! Τι κάνεις? Ελπίζω να είσαι καλά. Διάβαζα αυτό το άρθρο http://health.in.gr/news/scienceprog...aid=1231355406 σχετικό με τον αυτισμό και συγκεκριμένη ουσία που υπάρχει στα λαχανικά αυτά και σκέφτηκα ότι μπορεί να σε ενδιαφέρει, βέβαια οι επιστήμονες θέλουν φαντάζομαι να απομονώσουν την ουσία αυτή, τη σουλφοραφάνη, και να τη χορηγούν σα φάρμακο, αλλά δε χάνεις τίποτα να εντάξεις αρκετή ποσότητα αυτών των λαχανικών στο διαιτολόγιο του παιδιού, άλλωστε κάνουν καλό γενικώς. Και τώρα κιόλας είναι η εποχή με τα συγκεκριμένα λαχανικά. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν θαυματουργές τροφές που από μόνες τους θα θεραπεύσουν, αλλά ίσως κάποιες τροφές ενδέχεται να εντείνουν ή να μειώνουν τα συμπτώματα... οπότε δες το. Γεια χαρα :)

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Γεια σου mama! Τι κάνεις? Ελπίζω να είσαι καλά. Διάβαζα αυτό το άρθρο http://health.in.gr/news/scienceprog...aid=1231355406 σχετικό με τον αυτισμό και συγκεκριμένη ουσία που υπάρχει στα λαχανικά αυτά και σκέφτηκα ότι μπορεί να σε ενδιαφέρει, βέβαια οι επιστήμονες θέλουν φαντάζομαι να απομονώσουν την ουσία αυτή, τη σουλφοραφάνη, και να τη χορηγούν σα φάρμακο, αλλά δε χάνεις τίποτα να εντάξεις αρκετή ποσότητα αυτών των λαχανικών στο διαιτολόγιο του παιδιού, άλλωστε κάνουν καλό γενικώς. Και τώρα κιόλας είναι η εποχή με τα συγκεκριμένα λαχανικά. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν θαυματουργές τροφές που από μόνες τους θα θεραπεύσουν, αλλά ίσως κάποιες τροφές ενδέχεται να εντείνουν ή να μειώνουν τα συμπτώματα... οπότε δες το. Γεια χαρα :)

---

ευχαριστώ Breath... τις τελευταίες μέρες το θέμα της διατροφής του παιδιού μου (παρέα και με τα φάρμακα που παίρνει) είναι στο επίκεντρο της προσοχής της οικογένειας... χθες το πρωί είχε ένδειξη ζαχάρου 156 και τρελάθηκα... η γιατρός έλεγε να του κάνουμε εισαγωγή στο νοσοκομείο για "πρωτοεμφανιζόμενο διαβήτη" και ταυτόχρονα κάποιος ψυχίατρος εκεί, να του ρυθμίσει και τη φαρμακευτική αγωγή... μετά από αυτά, το δικό μου άγχος έφτασε στο κόκκινο (πήγε το tavor στεφάνι που λέμε)... αργότερα έδωσε ένδειξη (με τις γνωστές ταινίες ζαχάρου) 105 και σήμερα τον πήγα για εξετάσεις και θα δούμε... πάντως σε ένα τέτοιο παιδί που δεν πειθαρχεί γενικά και έχει και άγνοια κινδύνου, επιπλέον είναι και 16 χρόνων και ό,τι του απαγορεύσω εγώ πάει και το αγοράζει μόνος του (γλυκά, αναψυκτικά) είναι πολύ δύσκολο να του βάλω τάξη στη διατροφή...

Σε καταλαβαίνω, θέλει προσοχή με το ζάχαρο... Και ψυχραιμία όσο μπορείς. Είναι και στη φάση εφηβείας τώρα, κάθε έφηβος είναι λογικό να "επαναστατεί"... Πως να τον πείσεις να μην τα αγοράζει δεν ξέρω. Και είναι ότι χειρότερο η ζάχαρη σαν τροφή, η κόκα κόλα κλπ πειράζει σε παθήσεις σαν την ΙΔΨ. Αλλά σαν κήρυγμα δεν θα το ακούσει, απλά κάπως ήπια να του δώσεις να καταλάβει ότι μπορεί να κινδυνέψει η υγεία του από τέτοια φαγητά. Και στο σπίτι, ότι μπορείς να κάνεις, τουλάχιστον εκεί να τρώει πιο σωστά.

Δεν ξέρω αν ο γιός σου γεννήθηκε με αυτό το πρόβλημα ή αν δημιουργήθηκε το πρόβλημα στην πορεία της ζωής του μετά τα 4 του αφότου γεννήθηκε. Στην πρώτη περίπτωση, είναι λιγάκι δύσκολο να σας συμβουλέψω για να έχετε αισιόδοξα και γρήγορα αποτελέσματα για την ψυχική του υγεία. Στην δεύτερη περίπτωση,αν δλδ το πρόβλημα άρχισε μετά το 4ο έτος της ηλικίας του, είναι πιο αισιόδοξα τα πράγματα σας συμβουλεύω να μάθετε ποιος είναι καλός ψυχίατρος σε δημόσιο νοσοκομείο ψυχιατρικό όχι σε ιδιωτικό και να ακολουθήσετε πιστά τις οδηγιές του παράλληλα και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρείτε έναν καλό ιερέα οποίος και θα είναι διαθετειμένος να σας βοηθήσει. Με αυτόν τον ιερέα θα αρχήσετε σε όλη σας την ζωή μέχρι να πεθάνετε, χωρίς να βαριέστε εξορκισμούς (υπάρχει ένα βιβλίο Άγιος Κυπριανός μέσα στο οποίο έχει ευχές για λύσεις μαγείας - αυτές τις ευχές μπορείτε να τις διαβάζετε και εσείς και εκεί που λέει "τον δούλο σου" θα βάζετε το όνομα πρώτα του γιού σας και εν συνεχεία όλη την οικογένεια και το δικό σας).Ο ιερέας εκτός από τους εξορκισμούς θα σας διαβάζει παρακλήσεις, θα σας κάνει λειτουργίες, θα σας κάνει ευχέλαια (πρέπει να κάνετε κάθε χρόνο 7 ευχέλαια στο σπίτι σας). Εσείς θα πρέπει να διάβαζετε μετά τους εξορκισμούς και παράκληση στην Παναγία. Να επιμείνετε σε αυτό όσο κι αν σας έρχονται ιδέες ότι αυτό που κάνατε μπορεί να σας βγει σε κακό.

Quote:

---

Originally Posted by olgaki1975

Δεν ξέρω αν ο γιός σου γεννήθηκε με αυτό το πρόβλημα ή αν δημιουργήθηκε το πρόβλημα στην πορεία της ζωής του μετά τα 4 του αφότου γεννήθηκε. Στην πρώτη περίπτωση, είναι λιγάκι δύσκολο να σας συμβουλέψω για να έχετε αισιόδοξα και γρήγορα αποτελέσματα για την ψυχική του υγεία. Στην δεύτερη περίπτωση,αν δλδ το πρόβλημα άρχισε μετά το 4ο έτος της ηλικίας του, είναι πιο αισιόδοξα τα πράγματα σας συμβουλεύω να μάθετε ποιος είναι καλός ψυχίατρος σε δημόσιο νοσοκομείο ψυχιατρικό όχι σε ιδιωτικό και να ακολουθήσετε πιστά τις οδηγιές του παράλληλα και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα να βρείτε έναν καλό ιερέα οποίος και θα είναι διαθετειμένος να σας βοηθήσει. Με αυτόν τον ιερέα θα αρχήσετε σε όλη σας την ζωή μέχρι να πεθάνετε, χωρίς να βαριέστε εξορκισμούς (υπάρχει ένα βιβλίο Άγιος Κυπριανός μέσα στο οποίο έχει ευχές για λύσεις μαγείας - αυτές τις ευχές μπορείτε να τις διαβάζετε και εσείς και εκεί που λέει "τον δούλο σου" θα βάζετε το όνομα πρώτα του γιού σας και εν συνεχεία όλη την οικογένεια και το δικό σας).Ο ιερέας εκτός από τους εξορκισμούς θα σας διαβάζει παρακλήσεις, θα σας κάνει λειτουργίες, θα σας κάνει ευχέλαια (πρέπει να κάνετε κάθε χρόνο 7 ευχέλαια στο σπίτι σας). Εσείς θα πρέπει να διάβαζετε μετά τους εξορκισμούς και παράκληση στην Παναγία. Να επιμείνετε σε αυτό όσο κι αν σας έρχονται ιδέες ότι αυτό που κάνατε μπορεί να σας βγει σε κακό.

---

ευχαριστώ Ολγάκι για την ανταπόκριση σου, αλλά είμαι άθεη... ο γιος μου γεννήθηκε με το σύνδρομο asperger... αυτιστικός εξάλλου γεννιέσαι, δεν γίνεσαι... η ιψδ όμως εμφανίστηκε στην εφηβεία... αυτήν εξάλλου προσπαθούμε να παλέψουμε και σχετικά με αυτήν είναι τα ερωτήματα μου... ο αυτισμός δεν "θεραπεύεται" γιατί δεν είναι ασθένεια... απλά "εκπαιδεύεται"

Εκανα μια πολυ προχειρη αναζητηση βαζοντας της λεξης "autism Ocd" στο google και βλεπω οτι μπορει να βοηθησει η cognitive behavioral therapy σε υψηλα λειτουργικους αυτιστικους.

Εαν ξερεις Αγγλικα καλα , τοτε θα μπορουσες ισως να βρεις και καταλληλη βιβλιογραφια πχ απο Amazon γιατι φανταζομαι στην Ελλαδα δεν θα υπαρχει μεγαλος ογκος βιβλιογραφιας.

Α βλεπω οτι εγραψες οτι κανει γνωσιακη θεραπεια....

η αλήθεια είναι ότι κάνει και αυτό... βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο η παιδοψυχίατρος το κάνει "καλά"... οι υφέσεις και οι εξάρσεις είναι τόσο πολλές που φορές-φορές νομίζω πως οι θεραπείες πάνε τσάμπα...
υπάρχει παρόλα αυτά μια βελτίωση στη βάση του προβλήματος: έχει αποκτήσει μεγαλύτερη συνειδητότητα...
ξέρω ότι η ιψδ είναι δύσκολη και χρόνια ακόμα και σε ανθρώπους νευροτυπικούς, πόσο μάλλον σε κάποιον που από "κατασκευής" του αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα διαφορετικά...
να 'σαι καλά keep...