Στα χωρίσματα

Εδώ και 21 μήνες έχω ένα μωράκι. Με τον άντρα μου δεν υπήρξε κανένας τεράστιος έρωτας αλλά περνούσαμε καλά και θέλαμε να μείνουμε μαζί και θελήσαμε και παιδί. ΑΠό τότε όμως όλα πάνε με καυγάδες και φωνές και κλάματα.
Χθες τσακωθήκαμε άσχημα, για άλλη μια φορά. Αυτό που με σοκάρει είναι ότι με βρίζει χυδαία όταν νευριάζει και μερικές φορές γίνεται βίαιος με σπρωξιές και χειρονομίες.
Ο τσακωμ'ος ξεκίνησε στα χαζά και μάλιστα όταν είχαμε περάσει μια όμορφη νύχτα μετά από καιρό. Κατέληξε να με σπρώχνει και να λέμε χοντράδες. Με άλλους δεσμούς δεν ήμουν έτσι. Δεν έβριζα , ούτε χυδαιολογούσα. Αυτός ξεκίνησε και εδώ και 4.5 χρόνια έφτασα να μιλάω άσχημα κι εγώ. Χθες του μίλησα πολύ άσχημα για την ικανότητά του στο σεξ και ορκίστηκε να μην με ξαναγγίξει.
Περνάμε δύσκολα γιατί έμεινα άνεργη, αν και πολυσπουδαγμένη, κι αυτό με καταβάλει πολύ ψυχολογικά, αλλά και βρισκόμαστε πολύ στριμωγμένοι οικονομικά με εμένα να έχω μεγάλο άγχος.
Δεν μιλάμε λοιπόν 2 μέρες, ασχολούμαστε εκ περιτροπής με το παιδί. Δεν θέλω να λήξει. Θέλω να μείνει η οικογένειά μου.
Από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι ένας άνθρωπος που βρίζει και χειρονομεί δεν είναι καλό πρότυπο κι αργότερα θα δημιουργήσει προβλήματα στο γιο μας. Λατρεύει ο ένας τον άλλον και με το παιδί ο άντρας μου είναι αρνάκι και αγαπιούνται πολύ και παίζουν πολύ, ενώ εγώ είμαι η "αυστηρή μαμά" που βάζω όρους, όπως οι περισσότερες μαμάδες.
Με πονάει. Με πληγώνει να μας παίρνει από το χέρι ο μικρός για να παίξουμε κι εμείς να μην μιλάμε και να υπάρχει παγωμάρα τέτοια... Και ξέρω, ότι ακόμα κι αν τα ξαναφτιάξουμε σε λίγο, θα πει ότι εγώ τον προκάλεσα να γίνει βίαιος κι ότι αν δεν περιορίσω τα δικά μου νεύρα δεν θα πάει τίποτα καλά. Είμαι κι εγώ νευρική, είναι αλήθεια. Αλλά όχι σε σημείο να γίνεται χαμός.

Ο κανονας ειναι αυτα που περιγραφεις στην ελληνικη οικογενεια φιλη μου. Να σε ρωτησω κατι αλλο ομως πρωτα, μηπως ο συζυγος εχει καμμια γκομενα?

όχι, δεν έχει. Και μην ρωτήσεις αν είμαι σίγουρη γιατί είμαι. Και ναι, όταν μιλάω με κάποιες μου λένε ότι είμαι υπερβολική και ότι λίγο-πολύ όλες οι οικογένειες- ή οι περισσότερες- έχουν τέτοιους τσακωμούς. 'Εζησα όμως 7,5 χρόνια με άλλον άντρα κι αυτά δεν τα έχω ζήσει. Ούτε με άλλη σχέση έχω ζήσει άγριες καταστάσεις

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

όχι, δεν έχει. Και μην ρωτήσεις αν είμαι σίγουρη γιατί είμαι. Και ναι, όταν μιλάω με κάποιες μου λένε ότι είμαι υπερβολική και ότι λίγο-πολύ όλες οι οικογένειες- ή οι περισσότερες- έχουν τέτοιους τσακωμούς. 'Εζησα όμως 7,5 χρόνια με άλλον άντρα κι αυτά δεν τα έχω ζήσει. Ούτε με άλλη σχέση έχω ζήσει άγριες καταστάσεις

---

ναι, αλλα λες οτι και η ιδια εισαι νευρικη και εχεις αρχισει να φωναζεις και να βριζεις,οποτε τι περιμενεις απο τον αλλο που ειναι χειροτερος??
καυγας με εναν, δεν γινεται (εκτος αν ειναι του γιατρου,οποτε μιλαμε για αλλες καταστασεις).
ξεκινα απο τον εαυτο σου...
κανε του μια συζητηση και πες του ποσο σε στεναχωρει η κατασταση οπως εχει διαμορφωθει και οτι ανησυχεις και για την ψυχολογια του παιδιου ,αλλα και για το μελλον του γαμου σας..
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΠΡΩΤΑ ΤΙ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
πες του τι σκοπευεις να κανεςι για να ελεγξεις την συμπεριφορα σου και μετα ζητα του να κανει κι αυτος το ιδιο.
αν δεν αναγνωριζει δικο του προβλημα, καντο μονομερως κι αστον να μαλωνει μονος του για ενα διαστημα και μετα, βλεποντας...

Κοιταξε ειδικα στον αντρα οταν τον θιξεις στο κομματι του σεξ λογικο ειναι να σου επιτεθει. Ασχετα αν εχεις δικιο. Αλλα τοσα χρονια δε σε ικανοποιει?

Το να του μιλήσω για τον ερωτικό τομέα ήταν επειδή με χαρακτήρισε κάπως...
Αυτό με το να αναγνωρίσω τα λάθη μου.... Καταλαβαίνω τι λες, και ναι, έχω μερίδιο ευθύνης. Αλλά φτάνω στα άκρα όταν έχει εκραγεί αυτός κι έχει περάσει στο παράλογο.
Έχουμε μιλήσει πολλές φορές. Έχει κάνει προσπάθειες. Τελευταία δεν παρεξηγείται με το παραμικρό και πολλές γκρίνιες μου περνάνε με αστεία και του ζητάω συγγνώμη για τη χαζομάρα μου να γίνομαι κουραστική. Ανησυχώ όμως όταν εκρήγνυται χωρίς αφορμή και φτάνει σε ακρότητες.
Ναι, ναι, ναι! Πολλές φορές λέω ότι λίγη αυτοσυγκράτηση εκ μέρους μου θα έσωζε την κατάσταση. Αλλά τώρα και πλήγωσα τον εγωισμό του κι εγώ αισθάνομαι ότι δεν πρέπει να συγχωρήσω τη βιαιότητά του

Για την ωρα θα σου προτεινα να αφησεις λιγο διαστημα να ηρεμησουν τα πραγματα. Μηπως ο ιδιος πιεζεται απο διαφορα θεματα πχ αγχος εργασιακα, οικονομικα κλπ? Συνεχισε χωρις να του δινεις σημασια, νορμαλ δηλαδη μεχρι να δουμε τι μπορεις να κανεις κ γτ συμβαινουν ολα αυτα.

Σε ευχαριστώ kerasi για τις συμβουλές.
Σκέφτομαι κι εγώ να αφήσω λίγο χρόνο, αν και είμαι παρορμητική μερικές φορές και θέλω να λήξει το ζήτημα εδώ και τώρα.
Πιέζεται οικονομικά μια που έχασα την δουλειά μου και είμαστε μόνο με τα δικά του. Μέχρι πριν 2 χρόνια έβγαζα εγώ καλά χρήματα και ζούσαμε άνετα. Αλλά από πέρυσι, και ειδικά φέτος είμαστε πολύ άσχημα και μας έχει σοκάρει το γεγονός.

Και εμένα κάποιος άνθρωπος στο παρελθόν μου, που εκτιμούσα πολύ και θεωρούσα πρότυπο ανθρώπου.... με έβρισε χυδαία, σε γλώσσα λιμανιού, σε μια πολύ άσχημη στιγμή μας, και εγώ για να τον πληγώσω του είπα οτι στον ερωτικό τομέα ήταν ανύπαρκτος. Η αλήθεια ειναι οτι στο σεξ μαζί του δεν ξετρελλάθηκα...αλλά όταν του είπα οτι στο ερωτικό κομμάτι ήταν ανεπαρκής, σταμάτησε τον καβγά εκείνη την στιγμή...νομίζω οτι δεν του άρεσε καθόλου αυτό που άκουσε, προφανώς ήξερε οτι στο κρεβάτι μαζί του δεν πέρασα και τέλεια....Όπως και να έχει, είναι βαρύ να το πει αυτό κάποια σε έναν άντρα, είτε είναι αλήθεια είτε όχι....δεν ήταν από τις καλύτερες στιγμές μου...

Ο τιτλος που εχεις βαλει θεματοθετρια ειναι υπερβολικος. Θα επανελθει η ισορροπια, ετσι ειναι ο γαμος, σαν μια επιχειρηματικη συνεργασια. Εαν ειναι ο υποκριτης που μετα το γαμο σου δειχνει ενα αλλο προσωπο και αυτο μπορει να φανει, αλλα δε μου κανει τετοια περιπτωση. Μαλλον ξεφυγε υπο την πιεση του στρες. Θεωρω οτι αξιζει να το παλεψεις εστω να κανεις κ το μαλακα για λιγο.

[QUOTE=julias;50560] Nai, δεν έπρεπε να το πω. Ήταν μια χαζή , πολύ χαζή κίνηση, να τον πληγώσω. Λογικά σκεπτόμενη τώρα δεν θα πρέπει ποτέ να πεις σε κάποιον για ανεπάρκεια σε οικονομικό και ερωτικό και εμφανισιακό τομέα, ειδικά αν είναι άντρας. Λάθος μου

kerasi, δεν ξέρω αν είναι υπερβολικός. Μακάρι. Είναι η 3η μέρα που είμαστε σε ψυχρή κατάσταση και ο καθένας απομονωμένος. Δεν θέλω να είναι έτσι μια τυπική συμβίωση που δεν θα φύγουμε γιατί υπάρχει το παιδί. Το αγαπάει πολύ και δεν θέλει να το χάσει, αλλά μεταξύ μας τα πράγματα είναι σαν χορός: ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω.

Αγνωστη , ναι σε ολες τις σχεσεις υπαρχουν τσακωμοι και διαφωνιες , αλλα χειροδικιες και βρισιδια ουτε δικαιολογουνται ουτε υπαρχουν σε ολες τις οικογενειες οπως σου λενε οι φιλες σου.
Αν θες να προσφερεις ενα ισορροπημενο περιβαλλον στο παιδι σου , το καλυτερο που μπορεις να κανεις ειναι να χωρισεις .
Δεν ειναι δυνατον να φτανετε σε τετοιο σημειο με τον αντρα σου και εσυ να λες πως δεν θελεις να διαλυσεις την οικογενεια , που ουτως ή αλλως διαλυμενη ειναι.

betelgeuse, δεν έχεις άδικο. Διαλυμένη δεν είναι ή μάλλον μπορεί να έγινε μόλις μια τέτοια. Αλλά σίγουρα δεν είναι υγιής. Βρισιές και χυδαιολογίες και χειροδικίες έλεγα ότι ποτέ δεν θα επέτρεπα. Κι όμως βρίσκομαι να μην πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι είναι κακό. Καταλαβαίνετε; Λέω αυτά που διάβαζα και τα θεωρούσα χαζά. Και να΄μαι, σε ένα φόρουμ να ζητώ να μιλήσω μήπως και το πάρω απόφαση, μήπως και συνειδητοποιήσω τι πρέπει να κάνω. Αν είχα δουλειά και οικονομική ανεξαρτησία θα ήταν αλλιώς. Αλλά πρόσφατα έχασα και την μητέρα μου, έχω μετακομίσει σε άλλη πόλη για να ζήσω μαζί με αυτόν και να κάνω οικογένεια και ουσιαστικά αισθάνομαι μόνη. Ντρέπομαι να ζητήσω βοήθεια από τον αδερφό μου γιατί πρόσφατα με βοήθησε με κάτι εκκρεμότητες στο ΤΕΒΕ . Η υπερηφάνεια μου ή ο εγωισμός με κάνουν να θέλω να βρω τη λύση μόνη μου. Και παράλληλα αυτό το "μόνη" με κάνει να αισθάνομαι μπερδεμένη.
Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω κατανοητή...

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Αγνωστη , ναι σε ολες τις σχεσεις υπαρχουν τσακωμοι και διαφωνιες , αλλα χειροδικιες και βρισιδια ουτε δικαιολογουνται ουτε υπαρχουν σε ολες τις οικογενειες οπως σου λενε οι φιλες σου.
Αν θες να προσφερεις ενα ισορροπημενο περιβαλλον στο παιδι σου , το καλυτερο που μπορεις να κανεις ειναι να χωρισεις .
Δεν ειναι δυνατον να φτανετε σε τετοιο σημειο με τον αντρα σου και εσυ να λες πως δεν θελεις να διαλυσεις την οικογενεια , που ουτως ή αλλως διαλυμενη ειναι.

---

..συμφωνώ.

Κοίτα να το αντιληφθείς σύντομα μη χάνεις τα χρόνια σου άδικα και κάνεις και ανεπανόρθωτη ζημιά στο παιδί σου.

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

betelgeuse, δεν έχεις άδικο. Διαλυμένη δεν είναι ή μάλλον μπορεί να έγινε μόλις μια τέτοια. Αλλά σίγουρα δεν είναι υγιής. Βρισιές και χυδαιολογίες και χειροδικίες έλεγα ότι ποτέ δεν θα επέτρεπα. Κι όμως βρίσκομαι να μην πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι είναι κακό. Καταλαβαίνετε; Λέω αυτά που διάβαζα και τα θεωρούσα χαζά. Και να΄μαι, σε ένα φόρουμ να ζητώ να μιλήσω μήπως και το πάρω απόφαση, μήπως και συνειδητοποιήσω τι πρέπει να κάνω. Αν είχα δουλειά και οικονομική ανεξαρτησία θα ήταν αλλιώς. Αλλά πρόσφατα έχασα και την μητέρα μου, έχω μετακομίσει σε άλλη πόλη για να ζήσω μαζί με αυτόν και να κάνω οικογένεια και ουσιαστικά αισθάνομαι μόνη. Ντρέπομαι να ζητήσω βοήθεια από τον αδερφό μου γιατί πρόσφατα με βοήθησε με κάτι εκκρεμότητες στο ΤΕΒΕ . Η υπερηφάνεια μου ή ο εγωισμός με κάνουν να θέλω να βρω τη λύση μόνη μου. Και παράλληλα αυτό το "μόνη" με κάνει να αισθάνομαι μπερδεμένη.
Δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω κατανοητή...

---

προσφατα ενα μελος, νομιζω η gothly ανεβασε ενα ποστ με ενα εγχειριδιο που αφορα κακοποιημενες γυναικες, απο αναγνωριση, μεχρι αντιμετωπιση, δομες κλπ. βρες το αμεσα και ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΟΛΟ.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

προσφατα ενα μελος, νομιζω η gothly ανεβασε ενα ποστ με ενα εγχειριδιο που αφορα κακοποιημενες γυναικες, απο αναγνωριση, μεχρι αντιμετωπιση, δομες κλπ. βρες το αμεσα και ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΟΛΟ.

---

o οδηγός σε pdf εχει κ download
http://www.antiviolence-net.eu/Odigo...web/index.html

(κ το θεμα http://www.e-psychology.gr/forum/sho...AD%CF%83%CE%B7)

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

kerasi, δεν ξέρω αν είναι υπερβολικός. Μακάρι. Είναι η 3η μέρα που είμαστε σε ψυχρή κατάσταση και ο καθένας απομονωμένος. Δεν θέλω να είναι έτσι μια τυπική συμβίωση που δεν θα φύγουμε γιατί υπάρχει το παιδί. Το αγαπάει πολύ και δεν θέλει να το χάσει, αλλά μεταξύ μας τα πράγματα είναι σαν χορός: ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω.

---

δεν εισαι καθολου υπερβολικη ουτε εσυ ουτε ο τιτλος .σε αλλο μηνυμα σου γραφεις οτι ο ανδρας σου χειρονομει δηλαδη σου κανει νοηματα ενω αλλου οτι χειροδικει . αν σε χτυπαει κ μαλιστα για μεγαλο διαστημα καλο ειναι να σκεφτεις να τον χωρισεις .αν απλα χειρονομει ........
ειναι πολυ δυσκολο να χωρισεις εν ετει 2014 οντας ανεργη κ με παιδι στην αγκαλια .

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

όχι, δεν έχει. Και μην ρωτήσεις αν είμαι σίγουρη γιατί είμαι. Και ναι, όταν μιλάω με κάποιες μου λένε ότι είμαι υπερβολική και ότι λίγο-πολύ όλες οι οικογένειες- ή οι περισσότερες- έχουν τέτοιους τσακωμούς. 'Εζησα όμως 7,5 χρόνια με άλλον άντρα κι αυτά δεν τα έχω ζήσει. Ούτε με άλλη σχέση έχω ζήσει άγριες καταστάσεις

---

οπως σου εγραψα κ στο αλλο μην δεν εισαι υπερβολικη . δηλαδη επειδη πραγματι στην ελλαδα πολλες οικογενειες ειναι προβληματικες πρεπει να υποτιμαμε το θεμα ?
με τον αλλο που εζησες 7,5 χρονια φανταζομαι οτι δεν ηταν γαμος :) αλλο σχεση εστω μακροχρονια κ αλλο γαμος . :(

Remedy σε ευχαριστώ. Θα το κάνω άμεσα.

Gothly, Θα το κατεβάσω. Ευχαριστώ πολύ!
ΥΓ, Προσπαθώ να το ανοίξω και βγαίνει λευκή σελίδα (blank) . Ίσως φταίει η σύνδεση. Θα ξαναδοκιμάσω και θα ενημερώσω

Ναι,έγραψα 2 διαφορετικά πράγματα, έχεις δίκιο. Εννοώ ότι αντιδρά βίαια και με έχει σπρώξει και με έχει πιάσει από το μπράτσο δυνατά και έχει σπάσει και πιάτο δίπλα μου . Αν είναι δύσκολο χωρίς δουλειά; Εγώ και καλά να είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά, είναι απίστευτα σκληρό να του στερούν το δικαίωμα στην εργασία!

wstryton, σαν γάμος ήταν τα 7,5 χρόνια εφόσον ζούσαμε μαζί και είχαμε αναλάβει όλες τις δεσμεύσεις που έχει ένα ζευγάρι. Απλά δεν είχε γίνει κάτι τυπικό, να οριστούμε ανδρόγυνο σύμφωνα με τον νόμο. Και εδώ δεν θα παντρευόμουν πάλι, απλά για λόγους ευκολίας μια που περίμενα παιδί, είπαμε να κάνουμε έναν πολιτικό γάμο. Το θυμόμαστε ότι αποκαλούμαστε "σύζυγοι" όταν πρέπει να συμπληρώσουμε έγγραφα :)

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

Εδώ και 21 μήνες έχω ένα μωράκι. Με τον άντρα μου δεν υπήρξε κανένας τεράστιος έρωτας αλλά περνούσαμε καλά και θέλαμε να μείνουμε μαζί και θελήσαμε και παιδί. ΑΠό τότε όμως όλα πάνε με καυγάδες και φωνές και κλάματα.

---

Κραταω αυτο απο ολο το κειμενο..Να σου πω που εντοπιζω το προβλημα με μεγαλη πιθανοτητα βεβαια να κανω και λαθος..Οταν δυο ανθρωποι ξεκινουν εναν γαμο χωρις το συστατικο του ερωτα και της αγαπης που φυσικα η αγαπη επερχεται με τον χρονο και την συμβιωση , οταν λοιπον ανοιγεις μια νεα σελιδα ζωης , γιατι αυτο ειναι ο γαμος ,χωρις τα καταλληλα υλικα οικοδομησης τοτε θα μαζευεις μπαζα..
Δεν δυναται να ξεκινησεις εναν γαμο και ενα παιδι επειδη με καποιον περνας καλα..Πολλοι και πολλες ξεκινουν εναν γαμο με καποιον επειδη απλως περνουν καλα μαζι και νομιζουν οτι αγαπιουνται κιολας και φυσικα ερχεται το πληρωμα του χρονου , συνηθως συντομα για να τους αποδειξει το αντιθετο..για να αποδειξει οτι πολλοι ανθρωποι απλα βολευονται σε σχεσεις για να κανουν αυτο που πρεπει πχ εναν γαμο , ενα παιδι!
Αυτο θεωρω οτι συμβαινει και στους δυο σας , δεν υπαρχει ερωτας , δεν υπαρχει αγαπη βαθια , υπηρχε μονο καλοπεραση πριν τον γαμο και οταν ηρθε το παιδι και οι ευθυνες συν τα σημερινα προβληματα και δυσκολιες , εγινε το μπουμ!
Γι'αυτο βγαινει και η επιθετικοτητα απο τον ανδρα σου αλλα και απο εσενα γιατι και εσυ λεκτικα εισαι επιθετικη..
Αυτα!

Και κατι αλλο , βεβαια αυτο ειναι δικη μου εκτιμηση , δεν θεωρω τον αντρα σου κακοποιητικο με την εννοια του ψυχοπαθολογικα κακοποιητικου, ολοι εχουμε σπασει ενα πιατο (εγω εχω σπασει περισσοτερα πραγματα) , ολοι εχουμε πιασει δυνατα καποιον απο το μπρατσο σε στιγμες τσακωμου..οκ αν οχι ολοι οι περισσοτεροι!Το αναφερω γιατι βλεπω παραπομπες σε λινκ κακοποιημενων γυναικων που τα θεωρω υπερβολη!Βεβαια θα σου πω και την αλλη πλευρα του οτι αν συνεχιστει αυτο ισως φτασετε και σε αυτα τα σημεια.

[QUOTE=agnwsti43;506051 Το θυμόμαστε ότι αποκαλούμαστε "σύζυγοι" όταν πρέπει να συμπληρώσουμε έγγραφα :)[/QUOTE]

;) :rolleyes:

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

Ναι,έγραψα 2 διαφορετικά πράγματα, έχεις δίκιο. Εννοώ ότι αντιδρά βίαια και με έχει σπρώξει και με έχει πιάσει από το μπράτσο δυνατά και έχει σπάσει και πιάτο δίπλα μου . Αν είναι δύσκολο χωρίς δουλειά; Εγώ και καλά να είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά, είναι απίστευτα σκληρό να του στερούν το δικαίωμα στην εργασία!

---

:( παλι καλα που δε σε δερνει κ ελπιζω να μη φτασει σε αυτο . εγω ειμαι απο διαλυμενη οικογενεια κ ο πατερας μου δεν σταματουσε μονο σε τετοια :mad:
ευχομαι το καλυτερο για σενα κ το παιδι .

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

Gothly, Θα το κατεβάσω. Ευχαριστώ πολύ!
ΥΓ, Προσπαθώ να το ανοίξω και βγαίνει λευκή σελίδα (blank) . Ίσως φταίει η σύνδεση. Θα ξαναδοκιμάσω και θα ενημερώσω

---

ισως επειδη ειναι λιγο μεγαλο να αργει να ανοιξει.
Γενικα περιμενε λιγα δευτερολεπτα να φορτώσει μη κλεισεις αμεσως τη σελιδα αν δεις οτι ειναι λευκη, κ σε μενα ετσι κανει κ μετα φορτωνει κ ανοιγει.
κ αν θες να το κατεβασεις εχει ενα βελακι που αν αφησεις το mouse πανω γραφει download.

Επισης αν κ τα γραφει κ στον οδηγο, ε προσεχε με το pc. Εννοω καλα θα ήταν να μη μαθει ο αντρας σου οτι ψαχνεσαι με τετοια θεματα, ακομη κ για το φορουμ αυτα που γραφουμε εδω.
Καλυτερα μπες απο ctrl+shift+N , αλλα ισως ήδη το κανεις :)
αν εχεις τη πολυτελεια να μπαινεις κ απο ιντερνετ καφε ακομη καλυτερα για σενα. αλλα εσυ ξερεις ποσο πολυ σε 'παρακολουθει' μεσω pc o αντρας σου.

Συμφωνω κι εγω οτι ειδικα για το παιδι δεν ειναι υγιες περιβαλλον.
Θα ήθελα να γραψω πολλα για αυτο το θεμα αλλα για να μη φανω ακραια, μπορεις να διαβασεις τον οδηγο. Θα σε βοηθησει να καταλαβεις τι ειναι βια σε μια σχεση (που δε σημαινει οτι προκαλειται μονο απο αυτον - το λεω μιας κ ειπες οτι τον μειωσες στο σεξουαλικο κομματι κ τον εβρισες-) κ πιστευω θα σε βοηθησει να βγεις σε ενα συμπερασμα.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Και κατι αλλο , βεβαια αυτο ειναι δικη μου εκτιμηση , δεν θεωρω τον αντρα σου κακοποιητικο με την εννοια του ψυχοπαθολογικα κακοποιητικου, ολοι εχουμε σπασει ενα πιατο (εγω εχω σπασει περισσοτερα πραγματα) , ολοι εχουμε πιασει δυνατα καποιον απο το μπρατσο σε στιγμες τσακωμου..οκ αν οχι ολοι οι περισσοτεροι!Το αναφερω γιατι βλεπω παραπομπες σε λινκ κακοποιημενων γυναικων που τα θεωρω υπερβολη!Βεβαια θα σου πω και την αλλη πλευρα του οτι αν συνεχιστει αυτο ισως φτασετε και σε αυτα τα σημεια.

---

Ο ανδρας ή γυναικα που κακοποιει δε σημαινει οτι ειναι 'ψυχοπαθολογικα κακοποιητικος'. Η βια ξερεις ειναι ελεγχομενη. Αυτος που θα ξεσπασει πανω σου (είτε λεκτικα είτε με χειροδικια) το κανει ελεγχομενα. Αυτη ειναι η αληθεια. Κι εγω πιστευα κ δικαιολογουσα τους ανθρωπους αυτους οτι δεν ειναι ελεγχομενο κ οτι απλα εχουν νευρα κ δε μπορουν να τα συγκρατησουν. Οχι θα ξεσπασει στη συζηγό του, στο παιδι του, ή η μητερα στο παιδι της , ο οποιοσδηποτε θα ξεσπασει εκει που ξερει οτι μπορει (εκει που τον παιρνει!).
Και ναι το να σε πιασει καποιος απο το μπρατσο ειναι ΒΙΑ! Μπορει καποιος να σε συρει απο το μπρατσο. το εχεις σκεφτει αυτο?οτιδηποτε μπορει να κανει απο το μπρατσο σου. Γιατι? Γιατι δε μπορει να εκφρασει αυτα που νιωθει απο το στομα του. Προφανως οποιος χρησιμοποιει βια αντι να πει αυτα που νιωθει ή να συζητησει σε αυτα που διαφωνει μαζι σου, χρησιμοποιει βια για να σε ελεγξει κ ετσι να λυσει το θεμα. Και την επομενη φορα που θα πας κ θα αντιπαρατεθεις μαζι του/της θα ξαναχρησιμοποιησει βια με οποιοδηποτε τροπο ίσως κ χειροτερο.
Το link καλα εκανα κ το εβαλα ειναι πολυ χρησιμο, κι ας μην ειναι κανεις εδω μεσα "θυμα" βιας, ειναι χρησιμο απλα να το διαβασεις εστω κ μια προταση απο εκει μεσα θα χρησιμευσει σε καποιον.
Υπερβολη για μενα ειναι να καθεσαι να σε μειωνει καποιος ή να σε βρισει ή να σε κακοποιει σωματικα ή σεξουαλικά (ή κ ολα μαζι) και να μη φευγεις απο αυτο .

Εγω παντως δεν εχω πιασει καποιον δυνατα απο το μπρατσο σε στιγμη τσακωμου. Εχω ομως σπασει πραγματα ναι κ δεν ειναι καλο. Και εχω κλωτσησει μια φορα τον συντροφο μου κ εχω προσφαλει. δεν εχω βρισει. ομως οτι οτι συμβαινουν αυτα κ σε αλλες οικογενειες δε σημαινει οτι δεν ειναι βια. εχω υπαρξει κ γω βιαιη κ το παλευω για να μη γινω σαν τους γονεις μου. αλλα τουλαχιστον αναγνωριζω οτι η κλωτσια κ ή καθε προσβολη ηταν βια. όπως κ το να σε πιασουν δυνατα απο το μπρατσο ειναι βια!

ελπιζω να μη τα παρεις προσωπικα, δεν εχω κατι μαζι σου μνιμονιο. απλα εγω τα γραφω αυτα γιατι αυτη ειναι η αληθεια κ τα γραφω για καλο μηπως καποιος ή κ εγω γινουμε λιγοτερο 'πιθηκοι'. απλα μου φερνει μια ενταση πολλες φορες το θεμα οποτε μη παρεξηγεις το τροπο που τα γραφω.

Καθολου δεν παρεξηγω μην ανησυχεις,εγραψα μια δικη μου εκτιμηση για την συγκεκριμενη υποθεση..κατα τα αλλα καμια βια δεν ασπαζομαι.

mnimonio kai Gothly
σας ευχαριστώ.
Διάβασα τις αρχικές σελίδες από το κείμενο και μπερδεύτηκα λίγο. όχι γιατί δεν είναι κατανοητό ή δεν συμφωνώ αλλά γιατί δεν είναι τα στάδια που βιώνω αυτά που περιγράφονται στο κείμενο (τουλάχιστον στις πρώτες σελίδες). Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι υπάρχει βία κι από μέρους μου, γιατί διάβασα κάποια πράγματα που κάνω κι εγώ. Δεν εννοώ πως μειώνω ή δικαιολογώ τον σύντροφό μου για τα ξεσπάσματά του, αλλά πως εντόπισα και τα δικά μου λάθη. Ειδικά όταν έχουμε ένα παιδί πρέπει να βρούμε δύναμη να αλλάζουμε. Και θεωρώ ότι πρέπει πρώτα βρω πού πατάω εγώ στραβά, για να βοηθήσω τον εαυτό μου και το παιδί. Κι έπειτα, αν όντως η κατάσταση γίνει χειρότερη, να μπορώ να δω ξεκάθαρα τι συμβαίνει και να δρομολογήσω την έξοδο-όπως διάβασα και θεωρώ ότι όντως θα χρειαστεί υπομονή και σχεδιασμό (είμαι πρακτικό άτομο)
Απατώντας στον /στην Mnimonio, να πω ότι αρκετές φορές ο σύντροφός μου έχει πει ότι το πρόβλημα είναι πως ποτέ δεν τον αγάπησα. Κι ίσως έχει δίκιο. Ίσως και οι δυο μας δεν αγαπάμε βαθιά κι ήρθαν τα προβλήματα και έσπασαν το φράγμα κι αρχίζουν να κυλάνε τα απόνερα. Ίσως να ισχύει...
Πολλή τροφή για σκέψη μου δώσατε και σας ευχαριστώ ειλικρινά

τελικά το άνοιξα, Έφταιγε η σύνδεση που κολλούσε εκείνη την ώρα

wstyron, Λυπάμαι για όσα έχεις βιώσει. Και στην οικογένειά μ ου υπήρξε βία αλλά η μητέρα μου είχε τη δύναμη και μας πήρε κι έφυγε και πάλεψε μόνη να μας μεγαλώσει. Και την συγχαίρω και για αυτό δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιος άντρας να γίνεται βίαιος. Βέβαια, ούτε κι εγώ μένω φοβισμένη όταν συμβαίνει αυτό κι έτσι κορυφώνεται η ένταση.
ΥΓ. Το ότι θυμόμαστε περί γάμου όταν χρειαστεί και μόνο , εννοώ πως και για τους δυο μας ο γάμος ως νομική υπόσταση δεν έχει σημασία. Γάμος είναι όταν 2 άνθρωποι αποφασίσουν ότι θα ζήσουν κοινή ζωή και θα δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν χρειάζεται να αποκτήσει ευχές από παπά ή υπογραφές από δημάρχους.

Quote:

---

Originally Posted by agnwsti43

wstyron, Λυπάμαι για όσα έχεις βιώσει. Και στην οικογένειά μ ου υπήρξε βία αλλά η μητέρα μου είχε τη δύναμη και μας πήρε κι έφυγε και πάλεψε μόνη να μας μεγαλώσει. Και την συγχαίρω και για αυτό δεν μπορώ να διανοηθώ κάποιος άντρας να γίνεται βίαιος. Βέβαια, ούτε κι εγώ μένω φοβισμένη όταν συμβαίνει αυτό κι έτσι κορυφώνεται η ένταση.
ΥΓ. Το ότι θυμόμαστε περί γάμου όταν χρειαστεί και μόνο , εννοώ πως και για τους δυο μας ο γάμος ως νομική υπόσταση δεν έχει σημασία. Γάμος είναι όταν 2 άνθρωποι αποφασίσουν ότι θα ζήσουν κοινή ζωή και θα δημιουργήσουν οικογένεια. Δεν χρειάζεται να αποκτήσει ευχές από παπά ή υπογραφές από δημάρχους.

---

κ γω λυπαμαι για σενα . καταλαβα τι εννοουσες για το περι γαμου απλα επειδη η εκφραση ειναι αστεια γι αυτο εβαλα το προσωπο . πως ειστε με τον ανδρα σου αυτες τις μερες ηρεμησε εστω λιγο η ατμοσφαιρα ?

wstyron. ναι είναι ήρεμα και προχωράμε. Ο μικρός μας ένωσε: πηγαινοερχόταν από το ένα δωμάτιο στο άλλο και έλεγε "μαμά" -"μπαμπα" κι έτσι μας έδειξε ότι δεν πρέπει να κανουμε βλακείες. Ο 21 μηνών γιος μας, μας έβαλε τα γυαλιά!
Απλά με έχει πιάσει η κατάθλιψή μου αυτές τις μερες λόγω ανεργίας και ξέρεις...νομίζεις ότι όλα τα αρνητικά μόνο σε εσένα συμβαίνουν κι όλα μαζί. Τέλος πάντων.
Σας ευχαριστώ όλους/ες