Ψυχοσωματικά λόγω άγχους ή ανίατες ασθένειες?

Καλημέρα σε όλους,

Εχω ξαναγραψει εδώ για τα προβλήματα μου τα οποια ξεκίνησαν με μια κρίση πανικού τον Ιούνιο φέτος.Μετά από αυτό ξεκίνησαν να μου συμβάινουν πολλά συμπτωματα και τα κυριότερα ήταν το έντονο αγχος, έλλειψη όρεξης, μουδιάσματα στα άκρα και στο πρόσωπο, βαρύ κεφάλι και πονοκέφαλοι, μόνιμη ζαλάδα (σαν να βρίσκομαι μέσα σε καράβι), αυπνία, ευσυγκινησία και έντονο αίσθημα κόπωσης.Πήγα σε γιατρούς κτλ, έκανα εξετάσεις αίματος, νευρολογικές εξετάσεις, και μαγνητική, τα οποία δεν εδειξαν κάτι.Η νευρολόγος που με έιδε μου προτεινε να μου δώσει αγχολυτικά (διέγνωσε άγχος) αλλά δεν θέλησα να τα πάρω.Ξεκίνησα ομοιοπαθητική, γιόγκα, βιταμίνες, και την προηγούμενη βδομάδα ψυχοθεραπεία με έναν πολυ καλό ψυχίατρο.Πολλά από τα συμπτώματα εχουν εξαφανιστεί, αλλα ακόμα και τώρα 4 μηνες απο το πρωτο συμβάν, έχω ακόμα τη μόνιμη ζαλάδα και τα μουδιάσματα. Είναι φυσιολογικό? Μήπως τελικά δεν προερχονται όλα απο το αγχος?Εχει κανεισ περάσει παρόμοιες εμπειρίες?4 μηνες ζαλαδα και μουδιάσματα μου φαινεται κάπως πολυ και φοβάμαι....

Αφου οι εξετασεις σου ειναι καλες.

Το ξέρω πολύ καλά, και όλοι οι γυρω μου το ίδιο μου λένε, απλώς εγώ έχω κολλησει στο γεγονός οτι δεν έχω γίνει ακόμα καλά, και αυτό με φοβίζει.Δεν έχω και εμπειρία με τετοια θέματα, πρώτη φορά μου συμβαίνει κατι τέτοιο και ειδικά στην αρχή είχα τρομοκρατηθεί.Το Γκουγκλ εντωμεταξύ κανει πολύ κακο, γιατι κάθε φορα που έμπαινα στη διαδικασία να ψάξω κάποιο σύμπτωμα, εβρισκά λίστες ολόκληρες απο τρομακτικές ασθένειες. ΣΚΠ, καρκίνος, ινομυαλγία, διαβήτης και παει λέγοντας. Είναι όμως λογικό απο τη στιγμη που νιώθω καλύτερα, να έχω ακόμα μουδιάσματα και ζαλαδες συνεχως?Βοήθεια ρε παιδια!

αφου εχεις κανει εξετασεις και τα βρηκαν ολα καλα καιρος ειναι να χαλαρωσεις κι απ αυτο σιγα σιγα, προσπαθησε να μην το εχεις μες το μυαλο σου συνεχεια και θα δεις που θα περασει

Αυτο λεω και εγω στον εαυτο μου, και εγραψα εδώ μηπως υπαρχει καποιος με παρομοια εμπειρια, να παρω και εγω λιγο κουραγιο γιατι εχω κουραστει!:(

εγω ειχα καποτε αυτην την εμπειρια και αφου περασα ολους τους γιατρους καταλαβα οτι τελικα δεν εχω τιποτα και το μυαλο μου ειναι αυτο που τα δημιουργει ολα.και μια μερα απλα σταματησα να ζαλιζομαι. σε οφθαλμιατρο πηγες? οταν το συζητας εξακολουθεις και ζαλιζεσαι?

Δεν ξέρω άμα σε βοηθάω με αυτό που σου λέω, αλλά φτάνει να πιστέψεις πως όλα μα όλα όμως είναι στο μυαλό σου. Είχα εμφανίσει κάποια ψυχοσωματικά σποραδικά κάπου μεταξύ 14-22 χρονών όπως ζαλάδες, απώλεια προσανατολισμού, τρέμουλο, έντονη δύσπνοια κλπ, τα πάντα όμως λόγω άγχους. Απλά, όταν οι εξετάσεις μου βγήκαν καθαρές, μέ έπεισα πως είμαι μια χαρά κ κατά φαντασίαν ασθενής, κ καλά θα έκανα να συνερχόμουν γρήγορα γιατί είχα κ δουλειές ή πολύ καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ από πχ το να μην μπορώ να ανασάνω. Το μυαλό είναι πολύ δυνατό εργαλείο τελικά....

Τα δύσκολα ήρθαν λίγο αργότερα όταν το στρες σωματοποιήθηκε. Εκεί οι εξετάσεις ΔΕΝ βγήκαν πλέον καθαρές κ εδώ κ πολλά χρόνια πάνε από το κακό στο χειρότερο, ζω με 5-7 χάπια την ημέρα κ άλλα 4 συμπληρώματα. Όμως σου τονίζω πλέον υπάρχουν ευρήματα. Εσύ έχεις απλά ψυχοσωματικά, από τη στιγμή που οι γιατροί δεν εντοπίζουν κάτι, οπότε είναι στο χέρι σου να το αφήσεις πίσω.

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Δεν ξέρω άμα σε βοηθάω με αυτό που σου λέω, αλλά φτάνει να πιστέψεις πως όλα μα όλα όμως είναι στο μυαλό σου. Είχα εμφανίσει κάποια ψυχοσωματικά σποραδικά κάπου μεταξύ 14-22 χρονών όπως ζαλάδες, απώλεια προσανατολισμού, τρέμουλο, έντονη δύσπνοια κλπ, τα πάντα όμως λόγω άγχους. Απλά, όταν οι εξετάσεις μου βγήκαν καθαρές, μέ έπεισα πως είμαι μια χαρά κ κατά φαντασίαν ασθενής, κ καλά θα έκανα να συνερχόμουν γρήγορα γιατί είχα κ δουλειές ή πολύ καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ από πχ το να μην μπορώ να ανασάνω. Το μυαλό είναι πολύ δυνατό εργαλείο τελικά....

Τα δύσκολα ήρθαν λίγο αργότερα όταν το στρες σωματοποιήθηκε. Εκεί οι εξετάσεις ΔΕΝ βγήκαν πλέον καθαρές κ εδώ κ πολλά χρόνια πάνε από το κακό στο χειρότερο, ζω με 5-7 χάπια την ημέρα κ άλλα 4 συμπληρώματα. Όμως σου τονίζω πλέον υπάρχουν ευρήματα. Εσύ έχεις απλά ψυχοσωματικά, από τη στιγμή που οι γιατροί δεν εντοπίζουν κάτι, οπότε είναι στο χέρι σου να το αφήσεις πίσω.

---

Τι προβληματα σου παρουσιαστηκαν αργοτερα?Αυτο προσπαθω να προλαβω και εγω, το να μου δημιουργηθουν μονιμα προβληματα απο το αγχος μου...

Quote:

---

Originally Posted by tg1

εγω ειχα καποτε αυτην την εμπειρια και αφου περασα ολους τους γιατρους καταλαβα οτι τελικα δεν εχω τιποτα και το μυαλο μου ειναι αυτο που τα δημιουργει ολα.και μια μερα απλα σταματησα να ζαλιζομαι. σε οφθαλμιατρο πηγες? οταν το συζητας εξακολουθεις και ζαλιζεσαι?

---

εχω παει και σε οφθαλμιατρο ναι, ολα καλα.γενικα οι μονες στιγμες που δεν νιωθω τα συμπτωματα ειναι οταν ξαπλωνω η οταν κοιμαμαι, οταν πινω αλκοολ (οταν βγαινω για ποτο δηλαδη) και οταν ειμαι με φιλους εξω και περναω καλα!

Quote:

---

Originally Posted by Peach

εχω παει και σε οφθαλμιατρο ναι, ολα καλα.γενικα οι μονες στιγμες που δεν νιωθω τα συμπτωματα ειναι οταν ξαπλωνω η οταν κοιμαμαι, οταν πινω αλκοολ (οταν βγαινω για ποτο δηλαδη) και οταν ειμαι με φιλους εξω και περναω καλα!

---

ε τοτε η απαντηση σου ειναι στο τελευταιο σου μηνυμα :)

Quote:

---

Originally Posted by tg1

ε τοτε η απαντηση σου ειναι στο τελευταιο σου μηνυμα :)

---

Ναι το ξερω, το θεμα ειναι να καταφερω να το εφαρμοσω και στην καθημερινοτητα και την υπολοιπη ζωη μου, γιατι προσ το παρον δυσκολευομαι, ασε που εχω ακομα σκεψεις οτι οντως εχω καποια ασθενεια.Γενικα το ολο μου ζητημα ειναι ως επι το πλειστον νοσοφοβια και γενικευμενο αγχος, χωρις πανικους

μπορεις να δεις εναν ψυχολογο γι αυτο, παντως περναει μη φοβασαι, ενας ειδικος θα μπορεσει μαλλον να σου ξεκλειδωσει αρνηση να δεχθεις οτι εισαι υγιης!

Quote:

---

Originally Posted by Peach

Τι προβληματα σου παρουσιαστηκαν αργοτερα?Αυτο προσπαθω να προλαβω και εγω, το να μου δημιουργηθουν μονιμα προβληματα απο το αγχος μου...

---

Τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν είναι πολλά κ χοντρά, από καλοήθειες, παλινδρομήσεις κ καθολικό έλκος του πεπτικού μέχρι ορμονικές διαταραχές (παίζει να μου βγει κ διαβήτης) κ προβλήματα στα μάτια.
Αλλά εμένα όλα αυτά μου ήρθαν από το πουθενά, δεν περίμενα να πάθω κάτι.... Εσύ για καλή σου τύχη είσαι αρρωστόφοβη κ για κάποιο μυστήριο λόγο κανένας άνθρωπος σχεδόν στον πλανήτη με νοσοφοβίες δε νόσησε στην πραγματικότητα. Η συμβουλή μου είναι η εξής: Κάνε ό,τι ακριβώς δεν έκανα εγώ, ή μάλλον το έκανα όταν ήταν πλέον αργά: Γράψτα όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι, πείσε τον εαυτό σου ότι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει δε θα σκάσουμε κιόλας, κοίτα την πάρτη σου, αρκεί να μη βλάπτεις κανέναν άλλο (μετά παίζει να έχεις προβλήματα συνείδησης), κ επαναλάμβανε από μέσα σου "δε γ@μιέτ@ι" τουλάχιστον 20 φορές ημερησίως (αντί για αγχολυτικά). Το θέμα όμως είναι να το πιστέψεις, όπως σου είπα όλα είναι στο μυαλό, πρέπει να χαλαρώσεις τον εαυτό σου κ να καταλάβεις πως όλα τα συμπτώματα που βιώνεις ανάγονται στη σφαίρα του φανταστικού. Σου ξαναλέω, το μυαλό είναι πάρα πολύ δυνατό εργαλείο κ μάθε να το δουλεύεις.....

Όλα αυτά βέβαια υπό τη σαφή προϋπόθεση πως (έτσι εύχομαι) η ζωή σου δεν είναι αγχωτική κ πιεστική, θέλω να πω ότι εσύ η ίδια αγχώνεις τον εαυτό σου κ δεν υφίστανται όντως σοβαρά υπαρκτά προβλήματα που να είσαι αναγκασμένη να αντιμετωπίσεις. Άλλο να σε ζορίζουν οι καταστάσεις άλλο να πνίγεσαι εσύ σε μια κουταλιά νερό. Εμένα με πιέζανε όντως οι συνθήκες (εξωτερικός παράγοντας) κ κουβάλαγα κ μια τελειομανία που δε μου βγήκε σε πολύ καλό (εσωτερικός παράγοντας). Για τις εξωτερικές συνθήκες δυστυχώς δεν μπορείς να κάνεις κάτι, η ζωή έχει κ ανηφόρες. Για το εσωτερικό κομμάτι όμως μπορείς. Άρα αν αντιμετωπίζεις κ διαχειρίζεσαι δυσκολίες κ σοβαρά προβλήματα, το μόνο που μπορώ να σου συστήσω είναι η ψυχραιμία (σώζει). Αν όμως οι συνθήκες ζωής σου δεν είναι τέτοιες που να επιδεινώνουν την ψυχολογική σου κατάσταση, μάθε να διαχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα, την ουσία από τις χαζές λεπτομέρειες, να βλέπεις το δάσος αντί για το δέντρο κ να αποδίδεις στον κάθε γεγονός την αξία που του αναλογεί, ούτε να υποτιμάς αλλά κ ούτε να μεγενθύνεις τα πράγματα. Καμιά φορά η ζωή είναι απλή, εμείς τα κάνουμε δύσκολα κ πολύπλοκα.....;)

Κουραγιο εδωπερα εχω απαντησει σε αρκετους που ειναι με παρομοιο η ομοια προβλημα με το δικο σου,στις περισσοτερες περιπτωσεις προκεται καθαρα για ψυχολογικο προβλημα λογω στρες η ανασφαλειας οπως κ στην δικη σου περιπτωση μιας κ εκανες εξετασεις κ το διαπιστωσες,εαν τωρα επιμενει ειναι καλο να απευθυνθεις σε ειδικο για να το κουβεντιαζετε,επισης κανε κ μια ερευνα εδωπερα για να μελετησεις ομοιες περιπτωσεις με σενα,παντως η ζαλαδα κ το μουδιασμα καμμια φορα ειναι ενδειξη υποτασης ειδικα εαν νιωθεις κ μεγαλη αδυναμια η σηκωνεσαι αποτομα κ ζαλιζεσαι κ αυτο λεγεται ορθοστατικη υποσταση,καλο ειναι να το δεις κ αυτο

ΓΙΑ ΘΥΡΟΕΙΔΗ ΕΚΑΝΕΣ;

Στην εξεταση αιματος που εκανα κοιταξα και το δεικτη για θυρεοειδη, το TSH οπως το λενε στα τεστ, και βγηκε φυσιολογικο. Δεν ξερω αν πρεπει να κοιταξω και κατι αλλο, εχω κανει και τεστ για ιλιγγο σε ΩΡΛ και παλι τιποτα...

Εαν δεν εχεις ουτε θυρεοειδη ουτε υποταση κ τα παντα ειναι καλα τοτε το θεμα ειναι καθαρα ψυχολογικο κ σωματοποιειται κ νιωθεις αυτες τις ζαλαδες απο εντονο στρες,απυθυνσου σε ειδικο να το κουβεντιασεις κ με αυτον .καλη δυναμη!

Χτές το βράδυ, έβλεπα ταινία χαλαρός με τη κοπέλα μου στο σαλόνι, ξαφνικά δεν ένοιωθα καλά, όσο πέρναγε η ώρα ένοιωθα μια δυσφορία, παρατάω τη ταινία και πάω να ξαπλώσω, και ξεκίνησαν όλα... μουδιάσματα, σφίξιμο στο στήθος, άγχος, κρύωνα, ταχυκαρδία... όσο πέρναγε η ώρα νόμισα οτι θα πάθω έμφραγμα, τόσο έντονο, χέστηκα πάνω μου και σήμερα θα πάω να κάνω εξετάσεις, για 3η φορά... όλα είναι στο μυαλό, ψυχοσωματικές μλκίες που σε τυραννάνε μια ζωή, και εμένα όλα αυτά ξεκίνησαν απο μια ΚΑΡΑ-κρισάρα πανικού που εδώ και 5 χρόνια δεν με αφήνει να σταθεροποιηθώ ψυχολογικά.... με πιάνει στη δουλειά, στο σπίτι, έξω, παντού... είναι ένας ανεξήγητος μαύρος κύκλος που ειλικρινά, δέν ξέρω αν υπάρχει γιατρειά, το μόνο θετικό ειναι ότι αναγκάζεσαι και πάς για εξετάσεις και μετά απο 10-20 περιστατικά αρχίζεις να το ελέγχεις και ξέρεις τι είναι... μάλλον πιστεύεις ότι ειναι αυτό, ψυχολογικό δλδ και όχι παθολογικό... αλλα τί να σκεφτούμε? είμαστε ποτέ σίγουροι? Οπότε μια ζωή θα τρέχουμε για εξετάσεις για να ακούμε το "είσαι μια χαρά" και να καθησυζαχόμαστε...

Quote:

---

Originally Posted by Konstantinoss

Χτές το βράδυ, έβλεπα ταινία χαλαρός με τη κοπέλα μου στο σαλόνι, ξαφνικά δεν ένοιωθα καλά, όσο πέρναγε η ώρα ένοιωθα μια δυσφορία, παρατάω τη ταινία και πάω να ξαπλώσω, και ξεκίνησαν όλα... μουδιάσματα, σφίξιμο στο στήθος, άγχος, κρύωνα, ταχυκαρδία... όσο πέρναγε η ώρα νόμισα οτι θα πάθω έμφραγμα, τόσο έντονο, χέστηκα πάνω μου και σήμερα θα πάω να κάνω εξετάσεις, για 3η φορά... όλα είναι στο μυαλό, ψυχοσωματικές μλκίες που σε τυραννάνε μια ζωή, και εμένα όλα αυτά ξεκίνησαν απο μια ΚΑΡΑ-κρισάρα πανικού που εδώ και 5 χρόνια δεν με αφήνει να σταθεροποιηθώ ψυχολογικά.... με πιάνει στη δουλειά, στο σπίτι, έξω, παντού... είναι ένας ανεξήγητος μαύρος κύκλος που ειλικρινά, δέν ξέρω αν υπάρχει γιατρειά, το μόνο θετικό ειναι ότι αναγκάζεσαι και πάς για εξετάσεις και μετά απο 10-20 περιστατικά αρχίζεις να το ελέγχεις και ξέρεις τι είναι... μάλλον πιστεύεις ότι ειναι αυτό, ψυχολογικό δλδ και όχι παθολογικό... αλλα τί να σκεφτούμε? είμαστε ποτέ σίγουροι? Οπότε μια ζωή θα τρέχουμε για εξετάσεις για να ακούμε το "είσαι μια χαρά" και να καθησυζαχόμαστε...

---

Ετσι ακριβως νιωθω και εγω Κωνσταντινε, ολοι μου λενε "θα περασει η ζαλαδα μολις ηρεμησεις", εγω ομως ζω σαν ζομπι εδω και 4 μηνες και παριστανω οτι ολα ειναι καλα. Τωρα ξεκινησα ψυχοθεραπεια και ομοιοπαθητικη και εχω εναποθεσει τις ελπιδες μου εκει, γιατι δεν αντεχω αλλο, θελω επιτελους να ζησω φυσιολογικα!Ολα μου φαινονται δυσκολα πια, θελω να κάνω πράγματα και δε μπορω, ζορίζω τον εαυτο μου να προχωρησει και να δω τα πραγματα θετικα γιατι ξέρω οτι και να καταστροφολογω δεν μου κανει καλο, αλλα και παλι, οταν νιωθεις χάλια, δεν είναι πάντα εύκολο να εισαι συνέχεια αισιοδοξος.Δεν έχω ακολουθήσει ακόμα κάποια φαρμακευτική αγωγη για το αγχος αλλα εαν συνεχισω ετσι χωρις να βελτιωνομαι καθόλου απο δω και περα, θα το σκεφτω πολυ σοβαρα.

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Εαν δεν εχεις ουτε θυρεοειδη ουτε υποταση κ τα παντα ειναι καλα τοτε το θεμα ειναι καθαρα ψυχολογικο κ σωματοποιειται κ νιωθεις αυτες τις ζαλαδες απο εντονο στρες,απυθυνσου σε ειδικο να το κουβεντιασεις κ με αυτον .καλη δυναμη!

---

Μυσπ αυτο έκανα, εχω ηδη κάνει 2 συνεδριες με ψυχοθεραπευτη, δεν εχουν κανει μεγάλη διαφορα βεβαια, αλλα ξερω οτι είναι ακομα νωρις.Ελπιζω οτι θα βοηθηθω!

Νωρις ειναι οντως. Καλη δυναμη!

Ευχαριστω πολυ οσους απαντουν στα θεματα, ειναι ενθαρρυντικο να ξερεις οτι υπαρχουν κι αλλοι εκει εξω...!

δεν νομιζω οτι υπαρχει οργανικο προβλημα. αφου εκανες εξετασεις θα φαινοταν . πιστευω οτι ειναι ψυχοσωματικα συμπτωματα αυτα που περιγραφεις. και γω ειχα αρκετα ιδια συμπτωματα με σενα και αφου ειδα οτι οι εξετασεις (γτ στην αρχη εκανα και εγω) δεν εδειξαν τιποτα προσπαθησα να χαλαρωσω και να μην τα σκεφτομαι. και τωρα πλεον εχουν εξαφανιστει. οσο συνεχιζεις να τα σκεφτεσαι και να αγχωνεσαι γι αυτα τοσο θα παραμενουν και πιθανον να γινονται εντονοτερο. εισαι μια χαρα απλως εχεις λιγο παραπανω αγχος. εστιασε λοιπον στο μυαλο σου περισσοτερο και λιγοτερο στο σωμα σου. με τον καιρο και την ψυχοθεραπεια θα δεις πλεον πως δεν ειναι τιποτα. ειναι λιγο δυσκολα στην αρχη αλλα μετα αρχιζουν να στρωνουν τα πραγματα.