Ενώ λατρευόμαστε βγάζουμε διαζύγιο?

Καλησπέρα,είμαι 25 κι εκεινος 31.7 χρόνια γεμάτα πάθος παρεξηγήσεις ζήλειες άλλες σχέσεις κλπ αλλά πάντα μαζι καταλήγαμε... Την τελευταια φορα που χωρίσαμε ο ανδρας μου έκανε εναν αποτυχημένο σύντομο γαμο και ξαναγυρισε όπως πάντα εγώ αυτο το διαστημα είχα σχέση κι ήμουνα μακρυα απο την επαρχιακη πολη οπου ζουμε κι οι 2! Όταν χώρισα και επέστρεψα τα ξαναβρήκαμε κι είμασταν πιο ερωτευμενοι και πιο σιγουροι απο ποτε οτι το πεπρωμενο φυγειν αδυνατον. εμεινα εγκυος παντρευτηκαμε και περιμεναμε την κορης μας πως και πως ειδικα αυτος! Για να καταλάβετε τους χαρακτηρες μας εκεινος ειναι απολυτος φιλοτιμος ντομπρος υπερευαισθητος και απιστευτος πατερας, δυστυχως ειναι ΜΑΜΑΚΙΑΣ με ολη τη σημασια! Εγω από την άλλη ειμαι ευγενικη κοινωνικη δεν ειμαι τοσο εκδηλωτικη αλλα τον υπεραγαπαω, δυστυχως εχω μεγαλο στομα με αποτελεσμα καθε φορα ποθ τσακωνομαστε να τα μηδενιζουμε ολα! Σημειωτεον οτι μενουμε πάνω απο τους γονεις του. Μετα απο καυγαδες για τη μανα του και για το ποσο ανακατευται και την αρρωστημενη σχεση που εχουν χωρισαμε. Απο τη δικη μου πλευρα ο λογος ειναι η μανα του κι απο τη δικη του τα προτυπα που εχει κι οτι πρεπει να ειμαι η μανα του κυριως. Εν βρασμω ψυχης ξεκινησα διαδικασιες διαζυγιου το οποιο το εχω μετανιωσει. Εχουν γινει πολλα κι οι 2 μας ειμαστε πολυ πληγωμενοι και πικραμενοι αλλα και εγωιστες. Λογω δουλειας απουσιαζει και θα πιστρεψει μεσα νοεμβριου αλλα το διαζυγιο θα κοντευει να βγει! Δεν ξερω τι να κανω για να το σταματησω αλλα και για να τα ξαναβρουμε σκεφτομαι το αγγελουδι μας που ειναι 4 μηνων κι ειναι κριμα.. Δε θελω να ριξω παλι εγω τα μουτρα μου γιατι δε θα αλλαξει κατι ισα ισα θα παρει αερα και η πεθερα μου. Με επαιρνε καθε μερα για το μωρο αλλα την τελευταια φορα εβρισα τη μαμα του και δε με παιρνει ουτε για το παιδι.. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ ?

τωρα μου ρχεται να ξανααναφερω αυτο που εγραψα στο προηγουμενο ποστ. Για τους ευνουχισμενους γιους που η μαμα τους εχει τα @@ τους για antistress balls στη σιφινιερα

Δυσκολη φαση περνας..Και την εκανες πιο δυσκολη γιατι επραξες εν βρασμω βγαζοντας διαζυγιο.

Αν οπως λες αγαπιοσαστε πρεπει να τσαλαπατησεις τον εγωισμο σου απο την στιγμη που υπαρχει ενα παιδακι , που δεν φταιει σε τιποτα!Μην σκεφτεσαι την πεθερα σου , με την εννοια οτι θα ριξεις τα μουτρα σου , την οικογενεια σου θα σωσεις!Αν τα καταφερεις να συμμαζεψεις τα συντριμια , φυγετε απο εκει..Οι πολλες επαφες με τα πεθερικα και απο τις δυο πλευρες , ποτε δεν ειχαν θετικα αποτελεσματα.

Το θεμα ειναι οτι δε βλεπει το προβλημα και δε θελει να αφησει με τιποτα τους γονεις του δυστυχως! Πιστευω οτι ειναι κριμα και πολυ αδικο! Ευτυχως εχω τους γονεις μου που ειναι υποστηρικτικοι αλλα κι αυτοι τα εχουν παιξει.. Επίσης σκεφτομαι το ενδεχομενο να βγει το διαζυγιο και να γυρισει αργοτερα το οποιο θα ειναι ανουσιο ουσιαστικα!

αυτο που μου φαινετε παραξενο ειναι οτι ενω μου φαινετε γνωστος χακτηρας αυτο με τη μαμα του δε μου εχει τυχει ποτε κατι αναλογο κατι περιεργο κ υποπτο παιζει

τι εννοεις?

υπερευαισθητος κ μαμακιας λιγο παραξενο μου φαινετε

κατι δε μου κολαει μηπως βρηκε ως προφαση τη μαμα του κ συμβαινει κατι αλλο?

Ηταν τελειως λαθος επιλογη,και για τους δυο σας,αλλα κυριως για σενα,που ως γυναικα επωμιστηκες περισσοτερο το βαρος της μητροτητας και της εγγυμοσυνης,να κανεις γαμο και παιδι,με εναν ανθρωπο που ειχατε μια τοσο κακη σχεση.

Οταν λες η ιδια οτι εχει ηδη απο τα 31 εναν συντομο γαμο (ποσο συντομο?),και επιπλεον απ' οτι καταλαβαινω χωριζατε τακτικα,δε θελει και πολυ να καταλαβεις,πως δε μπορει να φτουρησει κατι με αυτον τον ανθρωπο,και οπως εκανε γαμο εξπρες στο παρελθον,εκανε και με σενα απ' οτι φαινεται.

Αν μετανιωσεις απλως θα παρατεινεις το αναποφευκτο.Τι τωρα,τι σε 2 χρονια αν θες τη γνωμη μου.Εκτος και μεινετε τελειως συμβατικα για το παιδι.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Δυσκολη φαση περνας..Και την εκανες πιο δυσκολη γιατι επραξες εν βρασμω βγαζοντας διαζυγιο.

Αν οπως λες αγαπιοσαστε πρεπει να τσαλαπατησεις τον εγωισμο σου απο την στιγμη που υπαρχει ενα παιδακι , που δεν φταιει σε τιποτα!Μην σκεφτεσαι την πεθερα σου , με την εννοια οτι θα ριξεις τα μουτρα σου , την οικογενεια σου θα σωσεις!Αν τα καταφερεις να συμμαζεψεις τα συντριμια , φυγετε απο εκει..Οι πολλες επαφες με τα πεθερικα και απο τις δυο πλευρες , ποτε δεν ειχαν θετικα αποτελεσματα.

---

Συμφωνώ με μνιμόνιο.
Που πας και εσύ αμέσως με το διαζύγιο-μα είναι δυνατόν;;;;;;;;;;;;;;;


Τώρα το είδα-ότι σε έναν χωρισμό σας είχε εναν αποτυχημένο γάμο!

Χώρισε απο σένα,πρόλαβε βρήκε αλλη-παντρεύτηκε-χώρισε και στα καπάκια παντρεύτηκε εσένα.........
Που πάτε και μπλέκετε δεν έχω καταλάβει.
Από την στιγμή που έχετε 1 παιδί,καλύτερα μη χωρίσετε γτ δεν μου φαινονται σοβαρες δικαιολογίες αυτές για να χωρίσετε

Αλλά αν καποιος θέλει να χωρίσει δεν τον σταματά ΤΙΠΟΤΑ το ίδιο ισχύει και για αυτόν που θελει να παντρευτεί..........

Και φυσικά όλα τα πληρώνουν τα παιδάκια που μεγαλώνουν σε διαλυμένες οικογενειες.................

Κοιταξε αν παραμεινουν και οι δυο τοσο εκρηκτικοι καλυτερα να χωρισουν..Για δικους τους λογους ομως οχι για την πεθερα!!Το αναφερω αυτο επειδη λες ντιανα να παραμεινουν μαζι επειδη υπαρχει ενα παιδι..

Δεν ξέρω, νομίζω πως παρασύρεστε και οι δυο από τα πάθη σας. Για να λειτουργήσει μια σχέση χρειάζονται 2 ώριμοι - για να διατηρηθεί, 1 ώριμος αρκεί κάποιες φορές. :(

Εδώ λες πως εσύ βρίζεις, εκείνος παντρεύεται, εσύ επιστρέφεις, παντρεύεστε, βρίζεστε πάνω από τη μάνα του, βρίζεις τη μάνα του, εκείνος είναι μαμάκιας... Στο κάτω κάτω σκέψου πως εσύ τον χαρακτηρίζεις μαμάκια, πως βάζει την 1η του οικογένεια πάνω από εσένα, έχεις αυτήν τη θεώρηση και πέρα από αυτό λες πως θα ρίξεις πάλι τα μούτρα σου. Κάτι δεν πάει καλά σε αυτό, αν δεν είναι το πρότυπο του άντρα που εκτιμάς κι έχεις τόσο κακή εικόνα δεν έχεις πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση για να κάθεσαι μαζί του; Αν πάλι κάθεσαι για το μωρό και ρίχνεις συνέχεια τον εγωισμό σου, δεν μετατρέπεσαι αυτόματα σε μια ηρωίδα; Πρόσεξε γιατί αυτό σημαίνει πως μετατρέπεσαι στην πεθερά σου. :( Όλο αυτό είναι πολύ μπλεγμένο κι εγώ νομίζω πως έχεις παγιδευτεί στο δίπολο Αγάπη-Εγωισμός. Κάπου δηλαδή έχουν μπλεχτεί αυτά τα 2.

Εγώ θα σου πρότεινα μόλις επιστρέψει, να κάνεις ένα βήμα ωριμότητας. Να συζητήσεις το ενδεχόμενο να παγώσουν οι υπογραφές και να ζήσετε για λίγο καιρό με μια απόσταση, να καθαρίσει ο νους σας, να ωριμάσετε και να δείτε τι θα κάνετε. Πρέπει σόνι και ντε να γίνουν όλα τόσο βιαστικά;

χειροτερα δεν γινεται....
εισαι 25 και μιλας για 7 χρονια, παρε -δωσε. δλδ, σχετιστηκατε με τον τυπο στα 18 σου, και σε αυτα τα 7 χρονια εκτος απο συνεχεις καυγαδες και χωρισμους, υπηρξε και ενας γαμος του με καποια αλλη (????) οσο συντομος και να ηταν ο γαμος, μαζι με την γνωριμια και την σχεση, ηταν καποια χρονια. εφυγες κι εσυ απο την πολη σου, εκανες αλλη σχεση, προφανως λειπουν αρκετα χρονια απο τα 7 χρονια και δεν μας λες ποσα.

κριμα που προχωρησατε στο παιδι, δεν φταιει σε τπτ.
δεν περιεγραψες καμια περιοδο ηρεμιας με αρμονικες σχεσεις αγαπης και ερωτα, μονο εναν χαμο απο καυγαδες και χωρισμους.
το παιδι εχει δει ηδη αρκετα, ειναι βεβαιο.
ισως ειναι καλη η αρχικη σκεψη σου να προχωρησετε με το διαζυγιο μπας και γλυτωσει τα υπολοιπα...
το οτι μετανοιωσες πικρα για την αιτηση διαζυγιου και αυτος θα ξαναρθει μεσα νοεμβρη και μαλλον θα χει βγει, ειναι το πιο κουλο που διαβασα.
στο διαστημα, λειπει? αν μετανοιωσες μπορεις να επικοινωνησεις μαζι του τηλεφωνικα και να ξανασυζητησετε.

Quote:

---

Originally Posted by Γάτος

...Εγώ θα σου πρότεινα μόλις επιστρέψει, να κάνεις ένα βήμα ωριμότητας...

---

Αυτή είναι η λύση! Αν τελικά θέλετε κάτι να κάνετε για το γάμο σας, αντιμετωπίστε τη σχέση σας σαν ενήλικες. Σε κάποιες περιπτώσεις κάποιοι τα καταφέρνουν και μόνοι τους ή και με τη βοήθεια ατόμων/φίλων που εμπιστεύονται, κάποιοι άλλοι παράλληλα διαβάζοντας και σχετικά βιβλία, όμως αν τα πράγματα έχουν φτάσει πλέον στα άκρα, αυτό που ίσως θα μπορούσε να οδηγήσει σε διέξοδο είναι κι ο ειδικός θεραπείας ζεύγους. Κι αυτό γιατί πάντα, σε μια σχέση για ό,τι συμβαίνει ευθύνονται κι οι δύο, ακόμα δηλαδή κι αν ο ένας δεν ξέρει -επειδή δυστυχώς δεν έχουμε εκπαιδευτεί...- είτε πως να βάζει όρια, είτε πως να διαχειριστεί μια ενοχλητική συμπεριφορά, που ο άλλος ή μέχρι τώρα έκρυβε... ή δεν είχε της δώσει αρκετή προσοχή, τη περίοδο που ήταν ερωτευμένος. Στη δική σας περίπτωση λοιπόν μάλλον τη βοήθεια μπορεί να δώσει ο ειδικός σε θέματα σχέσεων, μια και τα πράγματα σήμερα έχουν οδηγηθεί σ' αυτό το σημείο... Κι αν τώρα δεν είναι σύμφωνος ο σύζυγος να συμμετέχει σ' όλο αυτό..., τότε καλό θα ήταν ν' απευθυνθείς ακόμα και μόνη σου. Καλή συνέχεια! :)

Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω που προβληματιστηκατε κι έπειτα να διαλευκανω κάποια μελανά σημεία που μάλλον έχω παραλείψει ή σας τα έχω παρουσιάσει λανθασμένα. Ο προηγούμενος γάμος του διήρκησε λιγότερο από χρόνογνωριμία σχέση γάμος διαζύγιο. Επίσης υπήρξαν περίοδοι που ήμασταν ευτυχισμένοι κ απολαμβαναμε ο ένας τον άλλον. ναι μεν είχαμε μια πολύ έντονη σχέση αλλά υπήρχαν πολλά συναισθήματα κ αφιερωναμε χρόνο στη σχέση μας. Τα προβλήματα ξεκίνησαν από τον 4 μήνα της εγκυμοσύνης που μου έκανε ξεκάθαρο έμμεσα πόσο ισχυρά είναι το πρότυπο της μητέρας του κι ότι έπρεπε να συμβαδισω με αυτό, επίσης καθοριστικό ρόλο έπαιξε η πεθερά μου η οποία δε μας άφηνε σε χλωρό κλαρί με προφάσεις πάντα καλοπροαίρετες και πάντα εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του άνδρα μου αλλά και το ότι μας βοηθάνε κλπ. Όσο για τον ειδικό νομίζω ότι δε θα δεχθεί και θα πάω μόνη μου . Το θέμα είναι ότι η διαδικασία προχωράει κ ότι οι δικηγόροι θέλουν να κάνουμε συμφωνητικα κλπ μιας κ έχει οριστεί δικάσιμος 23 Οκτωβρίου. Δεν ξέρω τι να κάνω μια ποια πρόφαση να το καθυστερησω αλλά και πως να επικοινωνήσω μαζί του καθώς κρατάει μια αμυντική στάση κ το μόνο που κάνει είναι να ανεβάζει τραγούδια στο fb όλο νόημα.

Συμφωνώ απόλυτα με mnimonio.

συμφωνω με remedy για τπαιδι, οντως κριμα το παιδακι τι το κανατε ..
σκεφτομαστε κ λιγο πριν κανουμε παιδια.
ο νην ή πρωην (θα δειξει) αντρας σου ειναι φουλ εξαρτημενος απο τη μανα του. κ εννοειται πως δε προκειται να ξεμπερδεψεις με αυτη.
θα την εχεις μια ζωη στο κεφαλι σου κ μια ζωη ο αντρας σου θα σε συγκρινει με αυτη. ακομη κ να αλλαξετε σπιτι.
εγω συμφωνω με το διαζυγιο.
δε βλεπω να εχεις καλη επικοινωνια με τον αντρα σου. ωραιες στιγμες μπορουμε να περασουμε με πολλους.
ομως δε καταλαβαινοσαστε..
παντως καλα θα κανεις κ θα πας σε ειδικο.
κ για να βγαινει διαζυγιο οχι δε λατρευοσαστε... μην εχεις ψευδαισθησεις οτι ειστε η σουπερ αγαπημενη ολοκληρωμενη οικογενεια.
οι πραξεις αλλα δειχνουν κ οι πραξεις μετρανε.
(γνωμη μου)

Καλησπέρα διάβασα και ξαναδιάβασα τις απόψεις ολων σας. Πριν λιγες μέρες πήγα σε ψυχολόγο μιας και ένιωθα απίστευτη πίεση και τα όλα μου φαίνονταν βουνό. Η συνεδρία διήρκησε 2.5 ώρες αισθανομαι ότι με βοήθησε στο να χαλαρώσω και να αντιληφθώ οτι ο χρονος είναι σύμμαχος μου κι ότι θα πρέπει να προχωρήσω με το διαζύγιο μόνο όταν είμαι 110% σίγουρη ότι αυτό θέλω κι ότι θα είμαι καλύτερα εαν χωρισουμε. Κάτι αλλο που με ρωτησε ειναι πως είναι δυνατον να μην εχω κλαψει τη 1,5 ωρα που μιλουσαμε της απάντησα οτι το ελεγχω και γενικα δεν κλαιω ευκολα μόο οταν με προσβάλλουν ή με αδικουν και μάλλον την προβληματισα. Πάγωσα λοιπον τη διαδικασια του διαζυγίου τουλαχιστον μέχρι να επιστρέψει ο άνδρας μου αλλά και μεχρι να βάλω σε μια ταξη την ψυχολογία μου τα θέλω μου τις προτεραιότητες μου αλλά και να απολαύσω επιτέλους το παιδάκι μου όσο μπορώ αποστασιοποιημένη από το πρόβλημα. Τα συμπεράσματα της ψυχολόγου ήταν ότι έχουμε πολύ θυμό κι οι δυο και δεδομένου του έντονου χαρακτήρα μας ότι είμαστε σε ένα μόνιμο πόλεμο να επιβάλλουμε πράγματα ο ένας στον άλλον και γενικότερα υπάρχει ανταγωνισμός. Επίσης θεωρεί οτι πρεπει να προσπαθησουμε αλλά αντιμέτωπιζοντας το πρόβλημα στη ρίζα κι οχι στα φύλλα!Αλλα και οτι άνδρας μου δεν έχει συνειδιτοποιήσει ότι πρέπει να βάλει σε μια ιεραρχία την παρελθοντική του οικογενεια αλλα και την παροντική και μελλοντικη που είμαι εγω και το μωρό μας! Μέχρι χθες είχαμε επικοινωνία αυστηρά για το παιδί, εχθες το βραδυ μιλήσαμε με μηνυματα χωρίς να συζητάμε κατι συγκεκριμένο ή ουσιώδες, νομίζω ότι ήταν η ανάγκη μας να σπάσουμε τον πάγο. Δεν αναφέρθηκε καθόλου σε εμας ούτε καν στην αναβολή του διαζυγιου ενω το ξερει τόσες μέρες συνεχώς μου λεει ποσο του λειπει η μικρη και οτι νιωθει μισος μακρια της! Δεν ξερω πως θα εξελιχθεί κι αν όντως κι αύτος θελει να ξαναπροσπαθήσουμε αλλα ουσιαστικά αυτή τη φορά. Ούτε εαν πρέπει να επιδιώκω επικοινωνία ή αν απλά πρεπει να αφησω το χρονο να κανει τη δουλεια του. Αυριο θα ξαναπάω στην ψυχολόγο μιας και έχω αρχίσει να αναγνωρίζω τα δικά μου λάθη και τι μας εφτασε ως εδω αλλά το σημαντικότερο για μένα είναι να δουλεψω με τον εαυτο μου να αναλάβω καποιες ευθύνες και να προετοιμαστω όσο καλύτερα για την ανατροφή του παιδιού μας..