Σύμβουλοι Γάμου

Είμαι παντρεμένος 20 χρόνια και έχουμε 2 παιδιά στην εφηβεία.
Η γυναίκα μου έχει περάσει πριν 8 περίπου χρόνια μια μορφή κατάθλιψης, η οποία, όλα αυτά τα χρόνια, πότε απλά υπόβοσκε και πότε ερχόταν με ένταση κατά διαστήματα.
Από τότε δεν έχει γίνει όπως ήταν...
Έχασε και τον πατέρα της πριν 3 χρόνια.
Στην αρχή αυτής της περιόδου μου έλεγε με πάθος ότι όλη αυτή η περιπέτεια δεν έχει να κάνει με μένα. Και τι τέλειος είμαι!!
Τώρα πια έχουν αλλάξει όλα και για τα πάντα φταίει η σχέση μας και σκέφτεται πλέον και το χωρισμό.
Εϊμαστε ήδη σε μια φάση που δεν υπάρχει καθόλου επαφή σωματική ούτε ακούμπισμα εδώ και 1,5 χρόνο. Είναι σα θλιμμένη όταν είναι μαζί μου. Ούτε το χέρι δε με αφήνει να πιάσω.
Προφανώς έχω φερθεί και γω χάλια από φόβο/ανασφάλεια/ασχετοσύνη κτλ. και έχουν γίνει όλα χειρότερα.
Βλέπει ψυχολόγο τώρα η ίδια. Δε μου λέει καθόλου τι συζητούν.
Φοβάμαι, πικραίνομαι, νιώθω φοβερή απόρριψη. Τα παιδιά μου επίσης τα πονώ όσο τίποτα και για τώρα και για την περίπτωση που χωρίσουμε....

Κάτω από αυτές τις συνθήκες έχει νόημα η συμβουλευτική γάμου/ζευγαριού;
Η γυναίκα μου έχει πει ότι δε θα συμμετέχει με εμένα παρών!
Ή μήπως είναι αργά;

Θα μπορούσες να απευθυνθείς σε ένα σύμβουλο γάμου χωρίς τη συμμετοχή της γυναίκας σου αφού αρνείται να ακολουθήσει, να του περιγράψεις ακριβώς τί έχει συμβεί και να δεις τί θα σου πει. Πιθανότατα θα σου δώσει κάποιες συμβουλές που θα σε βοηθήσουν να ξαναχτίσεις τη σχέση σου με τη σύζυγο. Από το να κάθεσαι άπραγος ή να κάνεις άστοχες προσπάθειες προσέγγισης κάνε μια προσπάθεια μέσω ενός ειδικού. Απλά κατά τη γνώμη μου αν το κάνεις μην το πεις στη γυναίκα σου γιατί μπορεί μια αλλαγή στη συμπεριφορά σου ή στους τρόπους σου να τις θεωρήσει καθοδηγούμενες και να γίνουν τα πράγματα χειρότερα.

Παντα εχει νοημα να απευθυνεσαι σε συμβουλο γαμου πρεπει να την στηριζεις με καθε τροπο,ενας ανθρωπος με καταθλιψη δεν ειναι ο εαυτος του κ δεν ξερει τι θελει το μυαλο του ειναι θολωμενο,Επισης ενας ανθρωπος με καταθλιψη συχνα δεν εχει σεξουαλικη διαθεση να το παρεις υποψιν σου αυτο,θελει τρομερη υπομονη κ καλο τροπο,Πηγαινε σε ειδικο να σου πει πως θα κινηθεις,καλη δυναμη!

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.
Υπάρχει κάπου κάποιο θέμα εδώ στο φόρουμ ή αλλού για το πως ψάχνουμε/διαλέγουμε σύμβουλο/ψυχολόγο;
Μου φαίνεται τόσο δύσκολο...
Δωρεάν ή κρατικό κτλ. αν υπάρχει μάλλον δεν θα αξίζει φαντάζομαι, σωστά;

κατα τη γνωμη μου μπορει να γινονται καποια πραγματα οπωσ οτι η γυναικα σου μπορει να μην εχει απλα καταθλιψη
επισησ μπορει ο ψυχολογοσ μπορει να μην κανει απλα τη δουλεια του αλλα να τησ δινει συμβουλεσ η μπορει αυτο να καταλαβαινει αυτη ενω αυτοσ τισ λεει αλλα
και τεταρτο μπορει να εχει ερωτευετει και τον ψυχολογο αλλα αυτο εμπιπτει στο πρωτο
υπαρχουν και τα νορμαλ πραγματα να βαρεθηκε να χει βρει κανενα γκομενο που το λενε ψυχολογο κλπ

μπορειτε να ψαχετε για συστημικη θεραπεια! που ειναι περισσοτερο για ψυχολογικα θεματα .. και κατα την γνωμη μου ποτε δεν ειναι αργα!

Κλασσικη περιπτωση δεδομενιλας και ρουτινιλας μεχρι κοκαλο! Δε φταιει ουτε η καταθλιψη, ουτε ο πεθερος που τα κακαρωσε, ουτε τιποτα. Δωστης τα παπουτσια στο χερι καλυτερα. Πες της εχεις δικιο, δεν τραβαει, φυγε απ το σπιτι ή να φυγει αυτη και μετα κοβεις καθε επικοινωνια. Σε λιγες μερες θα χουν φτιαξει ολα αν το κανεις αυτο. Τα παιδια αστα, σε λιγο θα φυγουν για φοιτητικη ζωη, μη μπερδευεσαι με το βολεμα ή με τις αποψεις του χωριου τυπου καθομαι για τα παιδια, τα λεφτα, τα σκυλια, το τι θα πει ο κοσμος, τη σιγουραντζα κλπ. Εναλλακτικα μην ασχολεισαι μαζι της κ συνεχιζετε ως καλοι συγκατοικοι. Για μενα ο συμβουλος γαμο θα ναι χασιμου χρονου κ ευρω.

@kerasi: πολύ εύκολα/απλοϊκά δεν τα περιγράφεις; Έχεις οικογένεια; Έχεις χωρίσει;
Αυτό που προτείνεις νομίζω θα γίνει αν δεν κάνω τίποτα ή αν το τραβήξω ελάχιστα και εγώ.
Το θέμα είναι αν/πως μπορούμε να το αποφύγουμε και γενικά αν υπάρχει ελπίδα να είμαστε μαζί σα ζευγάρι και με τα παιδιά σαν οικογένεια.

Τελικά γίνεται σύμβουλος γάμου να βοηθήσει ένα ζευγάρι όταν ο ένας δε θέλει να συμμετέχει ή τα βλέπει σχεδόν τελειωμένα;
Είναι όντως χαμένος χρόνος/λεφτά;

Και αν έχει νόημα, πως βρίσκουμε κάποιον όχι απατεώνα/καλό;

απο ολα αυτα που ειπες εγω κολησα σε αυτη τη φραση

Quote:

---

Και τι τέλειος είμαι!!

---

εγω αμα μου το λεγε καπιος αυτο (εκτος απο εξαιρεσεις δηλαδη να μου το πε ετσι επιδη τον ακουνε κ δε θελει να ξερουν πως σκεφτονται κλπ) θα σκεφτομουν οτι με ειρωνευεται.

επισης κανονικα θα επρεπε να υποψιαζεσε τι την απασχολει

επισης δε το πιστευω οτι φταιει η καταθλιψη γι αυτο σα δικαιολογια μου μιαζει

επισης οταν καπιος αποφευγει να τον αγγιξω το πρωτο πραγμα που θα σκεφτομουν ειναι οτι λεει ψεματα αρα κατι αλλο συμβαινει.

@αλεξανδρος_77: "Και τι τέλειος είμαι!!": Ε προφανώς δεν το είπε και με αυτά τα λόγια. Υπερέβαλα για να δείξω ότι αν και προφανώς υπήρχαν θέματα δεν εστίαζε στη σχέση μας ή σε εμένα όταν σκεφτόταν τις αιτίες που πιθανά την είχαν φέρει στην κατάθλιψη.

Ας υποθέσουμε ότι δεν είναι ψέματα και ότι όντως έχει "απλά" καταλήξει να νιώθει ότι δε θέλει να την ακουμπάω, κτλ. (Αν ψάξεις, θα δεις ότι όντως σε μακροχρόνιες σχέσεις με παιδιά και προβλήματα, αυτό συμβαίνει χωρίς να υπάρχουν απαραίτητα τάσεις/κινήσεις για σχέσεις εκτός γάμου κτλ. τουλάχιστον για κάποιο διάστημα...). Απλά ας το υποθέσουμε. Προφανώς και έχω κάνει και εγώ σκέψεις προς άλλες κατευθύνσεις αλλά δεν έχει νόημα να το συζητάμε εδώ. Τουλάχιστο πιστέυω δε θα με βοηθήσει. (Εκτός και ξέρετε κάτι που δεν ξέρω!)

Σύμβουλος γάμου όταν ο ένας δε θέλει έχει νόημα; Μπορεί να το απαντήσει αυτό κάποιος που να έχει κάποια εμπειρία ή γνώση;

Προφανώς η άλλη λύση είναι τα παρατάω και ότι γίνει...

Κοίτα, μακάρι όλα να πάνε καλά κ να τα ξαναβρείτε.
Έχε όμως κατά νου ότι για να σωθεί μια κατάσταση πρέπει να το θέλουν κ οι 2. Αν η γυναίκα σου έχει κρυώσει οριστικά δυστυχώς μέθοδος επαναφοράς δεν υπάρχει, καλύτερα θα είναι να το πάρετε απόφαση κ ο καθένας να τραβήξει το δρόμο του, όχι ότι αυτό οπωσδήποτε εγγυάται ότι θα βρείτε την ευτυχία κάπου αλλού, όμως δεν θα παρατείνετε τη δυστυχία. Κ όσο αφορά τα παιδιά, καλύτερα να υπάρξει ένα υγιές διαζύγιο, το οποίο θα χειριστείτε πολιτισμένα κ θα διατηρήσετε καλές σχέσεις μεταξύ σας, παρά να μεγαλώσουν σε ένα αρρωστημένο περιβάλλον κ να υιοθετήσουν προβληματικά πρότυπα, αφού σίγουρα δεν είναι ηλίθια, σαφώς κ αντιλαμβάνονται πως δεν υπάρχει αγάπη μεταξύ των γονέων τους (το ότι δεν εκτοξεύονται τασάκια κ μπινελίκια δε σημαίνει απαραίτητα κάτι), αλλά μια νοσηρή ανοχή κ δυσαρέσκεια. Επαναλαμβάνω κ τονίζω πως μακάρι να πετύχει μια προσέγγιση, αλλά όταν μια κατάσταση δε σώζεται, σώζεις ό,τι μπορείς από αυτήν. Δηλ εδώ μπορεί να μη γίνεται να σώσεις το όλον (την οικογένεια) αλλά τα μέρη (εσένα, τη σύζυγο κ τα παιδιά σε μια αυτόνομη πορεία).

Πώς χάθηκε η σωματική επαφή; Μήπως την παραμέλησες για μεγάλο χρονικό διάστημα και μετά θύμωσε; Οι γυναίκες είναι πολύ ευαίσθητες σε αυτά τα ζητήματα και θέλουν ο άντρας τους να δείχνει ενδιαφέρον και να κάνει το πρώτο βήμα. Μπορεί να έχει σκεφτεί οτι δεν σε ενδιαφέρει πλέον σαν γυναίκα και αυτό να την καταθλίβει.
Ένα κόλπο: επωφελήσου στιγμές που είναι σε πολύ καλή διάθεση και τότε άγγιξέ την, προσπάθησε να κάνετε κάποια πράγματα μαζί, ξεκίνησε από το Α και βρίσκε ευκαιρίες να την φλερτάρεις στιγμιαία, κάνε κάτι που ξέρεις πώς την ευχαριστεί και κάντο τρυφερότητα με διακριτικότητα.
Κάτι έχει συμβεί πάντως, κάτι την έχει "χαλάσει" μαζί σου. Νομίζω ότι υπάρχει ένα κενό στην αφήγησή σου. Μπορεί να έχεις παραβιάσει κάποιες "κόκκινες γραμμές" δικές της. Πολλές φορές οι άντρες δεν μπορούν να αντιληφθούν τα συναισθήματα της γυναίκας τους και το πότε είναι δυσαρεστημένες μαζί τους. σκέψου τί είναι αυτό που την ενοχλεί περισσότερο σ´ εσένα. Ίσως και να είναι η άκρη του κουβαριού.
Να σε ρωτήσω και κάτι: πόσο καιρό βλέπει ψυχολόγο; Κάνει ψυχανάλυση;

Καλημέρα. Ευχαριστώ για τα σχόλια.

Το είπα και παραπάνω ότι έχω ευθύνες για το που φτάσαμε!

Περιληπτικά:
Λόγω πίεσης από παιδιά και δουλειά ήμουν πολύ οξύθυμος και υπήρχε μεγάλη ένταση στο σπίτι για χρόνια. Παλεύω να "ηρεμήσω"/είμαι πιο ψύχραιμος στις αντιδράσεις μου.
Επίσης τα παιδιά μου (να είναι καλά, τα υπερ-αγαπώ και το ίδιο και η γυναίκα μου!) μας ζορίσανε σε πολλές φάσεις από μικρούλια. Πάρα πολύ ζήλεια και τσακωμός
Ακόμα φυσικά λόγω εφηβείας έχουμε σε κάποιες περιπτώσεις πολλές εντάσεις ιδίως με την κόρη μου (μεγαλύτερη).
Γενικά το κλίμα έιναι σε πολλές φάσεις άσχημο στο σπίτι είτε πια λόγω της σχέσης μας είτε λόγω των δυσκολειών της εφηβείας.
Οι διακοπές έχουν γίνει βάσανο.
Επίσης στο θέμα της "επαφής" ήμουν το αντίθετο από αυτό που γράφεις Κασσάνδρα. Δηλ. ήμουν πάντα "έτοιμος" οπότε η γυναίκα μου πιέστηκε.

Η γυναίκα μου είχε γονείς που ήταν ακραία αυστηροί, δηλ. δεν την αφήναν να βγαίνει έξω καθόλου, να έχει σχέσεις, κτλ.
Υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες αλλά νιώθω άβολα να γράφω σε φόρουμ... Φοβάμαι μην χάσουμε την ανωνυμία επίσης.

Έκανε "ψυχοθεραπεία/συμβουλευτική" με κάποιον στα 2 πρώτα χρόνια και εδώ και 1 χρόνο περίπου έχει ξανα-αρχίσει.
Τα συμπτώματα τώρα είναι πολύ πιο ήπια και πιο σπάνια την "παίρνει από κάτω".

Κασσάνδρα, τις συμβουλές σου τις διάβασα και κάτι τέτοιο προσπαθώ να κάνω. Έστω και απλά να μιλάμε ήρεμα όταν λείπουν τα παιδιά και είναι σε καλή διάθεση.
mariposa7, συμφωνώ με αυτά που λες, απλά προσπαθώ να εξαντλήσω το οποιοδήποτε ενδεχόμενο υπάρχει για επαναφορά.

Σκέφτηκα το σύμβουλο γάμου αφού έχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία και έχοντας προσπαθήσει να αλλάξω μόνος μου. Λεφτά πολλά προφανώς δεν υπάρχουν αλλιώς θα το είχα ήδη ψάξει με ψυχολόγο/σύμβουλο γάμου :-(

Kerasi: "Κλασσικη περιπτωση δεδομενιλας και ρουτινιλας μεχρι κοκαλο! " αυτό που έγραψες είναι σίγουρα μέρος του προβλήματος/αιτίας.

..ντεφλον, δυστυχώς και εγώ νομίζω ότι έχει χαθεί το παιχνίδι.
Κάνε την προσπάθεια σου, αλλά καλύτερα δυο ευτυχισμένοι χωρισμένοι γονείς, παρά δυο δυστυχισμένοι άνθρωποι σε ένα σπίτι με παιδιά στην εφηβεία :)

εγω βασικα το φανταστηκα οτι κατι αλλο θα συνεβαινε. μαλον κατι θα της εκανες κ θα σε χρεωσε.

Γεια σου! Μια θεωρία κι από εμένα... Μήπως η σύζυγος σου είναι ψιλονάρκισσος και σε χειρίζεται; Έτσι όπως τα λες, φαίνεται πως προσπαθείς αρκετά και αυτό με κάνει να αισθάνομαι πως έχεις δημιουργήσει μια σχέση με μία Νάρκισσο. Ξέρεις, ο Νάρκισσος δεν είναι μόνο εκείνος που περιποιείται τον εαυτό του, είναι κι εκείνος που αφήνει ένα πρόβλημα να αιωρείται χωρίς να το λύνει ποτέ κι ενώ βρίσκεται σε σχέση, αφήνει στον άλλο το περιθώριο να σκεφτεί πως ευθύνεται κι άρα ο άλλος ως ανασφαλής δέκτης, προσπαθεί σκληρά και προσπαθεί και προσπαθεί να ικανοποιήσει τον Νάρκισσο, ακόμα και αν δεν ξέρει πως να το κάνει ή τι θέλει... Ποτέ όμως δεν έρχεται η αλλαγή στη διάθεση του Νάρκισσου, διότι πιθανά, ούτε ο ίδιος μπορεί να πει τι θέλει και βασικά δεν το ξέρει πολλές φορές. Θέλει όμως να ρουφήξει ενέργεια για αυτό και έχει κάποιες μεταπτώσεις στη διάθεση του πάντα, είτε παίρνει αυτό που θέλει (διότι θέλει κι άλλη ενέργεια), είτε επειδή δεν παίρνει αυτό που θέλει.

Αυτό που δεν θέλει να πάτε μαζί σε σύμβουλο, που εσύ επιβεβαιώνεις πως είσαι ανασφαλής, που λες πως σου έλεγε πως είσαι τέλειος (το κάνουν οι Νάρκισσοι για να έχουν έλεγχο), που έχει μεταπτώσεις στη διάθεση, που δεν σε βοηθά να βγάλεις άκρη κι εσύ, που δεν βοηθά τον εαυτό της με το να συζητήσετε τα συναισθήματα σας, που εσύ διαβάζεις βιβλία για να αλλάξεις και να μην θυμώνεις πολύ ώστε να βελτιωθεί η σχέση, που έχει περάσει τόσα στη ζωή της (θυματοποίηση), λάβε τα λίγο υπόψη σου κι αν θες ψάξε και λίγο για Ναρκισσιστικές συμπεριφορές, χωρίς να σημαίνει πως σόνι και ντε είναι κάτι τέτοιο.

Χρειάζεται, ό,τι αλλαγές κάνεις να τις κάνεις για δικό σου καλό. Στο λέω διότι αν δουλεύεις τον εαυτό σου για την σύζυγο, τότε μπορεί να απογοητευτείς και τα πράγματα να χειροτερέψουν.

Τελικά λες αντί για σύμβουλο να έχω εσάς; :-)

Μπήκα να ρωτήσω μια απλή (νόμιζα) ερώτηση, δηλ. αν έχει νόημα ένας μόνος του να προσπαθήσει με σύμβουλο γάμου και μου κάνετε ανάλυση!
Μου αρέσει βέβαια! Απλά κολάω να γράψω λεπτομέρειες για να μη γίνει καμμιά στραβή και καρφωθώ.

@Θεοφανία: Αυτό που λες είπαμε είναι η "εύκολη" λύση. Σε μια φάση παραλίγο να φύγω. Είδα τις τιμές των διαμερισμάτων όμως και ούτε καν το προχώρησα.
Άσε που έχω διαβάσει και αντίθετες έρευνες. Δηλ. ότι για τους δυο μου εφήβους ίσως έχει νόημα να μείνουμε μαζί και να προσπαθούμε να μην είναι το κλίμα χάλια έστω και αν δεν είμαστε όπως θα έπρεπε μεταξύ μας. Και να πω την αλήθεια το ένστικτό μου (!!) αυτό μου λέει και γι αυτό το παλεύω ακόμα. Πιθανά να μην είμαστε και τόσο χάλια μεταξύ μας όπως ίσως σας άφησα να καταλάβετε. Εϊπαμε λείπουν οι λεπτομέρειες.

@Γάτος: Λες;
Έχει κάνει πάντως και η ίδια τρομερή προσπάθεια για να νιώσει καλύτερα. Πολύ διάβασμα και έκανε και σπουδές στον τομέα ψυχολογίας (ιδιωτικά). (Με καταφέρνετε και σιγά σιγά δίνω λεπτομέρειες να πάρει... Είστε πειρασμός...)
Απλά το τελευταίο 1,5-2 χρόνια θεωρεί ότι η αιτία για όλη τη θλίψη/κατάθλιψη ήταν η σχέση μας. Και σίγουρα έχει παραλάξει στο μυαλό της διάφορα που έχουν συμβεί στο παρελθόν τόσο που να είναι σα να μιλάμε για δυο άλλους...

Η μυσπ το έγραψε πολύ ωραία: "δεν ξερει τι θελει το μυαλο του ειναι θολωμενο"

Με άλλα λόγια δεν υπάρχει περίπτωση απλά να τα παρατήσω στο άμεσο μέλλον. Στη χειρότερη θα βασανιστώ λίγο ακόμα. Σιγά το πράμα...

https://www.youtube.com/watch?v=8XM9Qu1JoYU
deflon afieromeno filika panta mporei nq kano kai lathos

Δεν το έπιασα ...

xaxaxaxxaxaxaxaxaxaxxaxa....

Deflon, ξέρεις, οι γυναίκες πολλές φορές όταν τις στεναχωρήσεις δεν εκδηλώνονται πολύ γιατί εχουν μάθει να υπομένουν αλλά μαζεύουν απωθημένα τα οποία τα κλωθογυρίζουν στο μυαλό τους και γίνονται στο τέλος κακίες. Αν τη ζήλευες, της χάλαγες τις ωραίες στιγμές και της δημιουργούσες φασαρίες χωρίς εκείνη να αντιδρά γιατί φοβόταν ή οτιδήποτε, αυτά να είσαι σίγουρος ότι δεν τα ξεχνάει και είναι και λόγοι να "παγώσει" και να αποστραφεί την σχέση σας. Αν είναι έτσι θέλει υπομονή και επιμονή το πράγμα και όχι βεβιασμένες κινήσεις. Προσπάθησε να είσαι συντροφικός, να πηγαίνετε μαζί κάπου να "ξεσκάτε", σε μέρη που αρέσουν και στους δύο, να συζητάτε για διάφορα που δεν αφορούν εσάς και τα προβλήματά σας, μπορείτε να βρείτε και ένα κοινό χόμπυ (πχ. Κήπος, γυμναστική, ζωγραφική), να γίνετε περισσότερο φίλοι. Αυτά σιγά σιγά, όχι με τη μία. Προσπάθησε να της θυμίζεις όμορφες στιγμές, αστείες στιγμές και περιστατικά που έχετε ζήσει οι δυό σας και με τα παιδιά σας (θυμάσαι τότε που...).
Αν μου έρθει καμιά άλλη ιδέα θα σου πω... Κι εγώ έχω είκοσι χρόνια παντρεμένη και ξέρω από τον εαυτό μου και τις φίλες μου τα γυναικεία συναισθήματα. Είναι πολύ θετικό και προς τιμήν σου που προσπαθείς να σώσεις τον γάμο σου. Μην τα παρατάς.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, Χίλια ευχαριστώ για τις συμβουλές.
Μακάρι να τα καταφέρω...