ευκαριες που χανονται...

Printable View

28-10-2014, 10:11
manosthess

ευκαριες που χανονται...

Ηταν καποτε ενας νεος,ο οποιος βαδιζε σε ενα δρομο που στο τελος του δρομου ειχε κατι συντριμια και ενα γκρεμο,καθως περπατουσε εκει,συναντουσε και πορτες κλειστες,ειχε την ευκαιρια και την δυνατοτητα να τις ανοιξει,για να τις ανοιξει ομως ρωτουσε και γονεις και φιλους,και συνεχεια την απαντηση που επαιρνε ηταν "αστο τωρα δεν ξερεις τι θα συναντησεις απο εκει πισω,καλα βαδιζεις προς τα εκει" απαντουσε ο νεος μα εχει συντριμια στο τελος"του ελεγαν οι αλλοι "ναι κι αν ανοιξεις την πορτα και πεσεις κατευθειαν στο γκρεμο?"και συνεχιζε ο νεος να βαδιζει στα συντριμια και τα χρονια περασαν,που εγινε τοσο μεγαλος ο οποιος με το ζορι στεκοταν ορθιος,και μολις εφτασε στα συντριμια,αποκοιμηθηκε σε μια γωνια!
ειναι μια ιστορια που μου ηρθε στο μυαλο για τις ευκαιρειες που μας ερχοντε και δεν τις αρπαζουμε και μας επηρεαζουν διαφοροι εξωτερικοι παραγοντες!η ιστορια δεν ξερω αν σας αρεσε,τουλαχιστον προσπαθησα να αποτυπωσω πως αισθανομαι εγω καποια πραγματα!
28-10-2014, 17:29
Deleted-member-18-05-2015

Ειναι αυτο που λενε οτι "εκει που τελειωνει ο φοβος αρχιζει η ζωη" ..Νομιζω ολοι εχουμε χασει ευκαιριες λογω φοβου και μη εμπιστοσυνης στον εαυτο μας.
28-10-2014, 20:53
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Πολύ διδακτική ιστορία. Απλά, πολλές φορές επειδή είμαστε ανασφαλείς και ευθυνόφοβοι σκεφτόμαστε μήπως δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις προκλήσεις της νέα κατάστασης και έτσι συνεχίζουμε το γνωστό και μίζερο δρόμο των συντριμιών...
Παίζει μεγάλο ρόλο ο τρόπο που μεγαλώσαμε, η αντιμετώπιση από τους γονείς μας όταν είμασταν πολύ μικροί. Δυστυχώς, πολλές φορές οι γονείς αντί να προετοιμάζουν τα παιδιά τους να ανεξαρτητοποιηθούν τους κόβουν αθέλητα τα "φτερά" και μετά απορούν γιατί δεν μπορούν να "πετάξουν", γιατί φοβούνται να ζήσουν.
28-10-2014, 21:56
66psy

για τις ευκαιριες δεν ξερω παντως γραφεις ωραια μελος!!
29-10-2014, 11:50
alexsandra

Πολύ ωραία η ιστορία σου. Έκανε να φανταστώ τις ευκαιρίες που αφήσα να φύγουν. Δυστυχώς η ανασφάλεια είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Γι αυτό πρέπει να ακούμε την καρδιά μας.
29-10-2014, 12:40
Macgyver

manos , πολυ ωραια η ιστοριουλα , μου αρεσουν , αλλα ασπαζομαι κατι που δεν θυμαμαι ποιος το ειπε
' οι αδυναμοι χαρακτηρες περιμενουν να εμφανιστουν οι ευκαιριες η οι ευνοικες περιστασεις , ενω οι δυνατοι , τις δημιουργουν ' καλυτερο ???
29-10-2014, 15:58
Deleted-member-19102015

Eγώ πάντως είμαι ειδικός στο να χάνω παντός είδους ευκαιρίες.Αν βαρεθήκατε με τις επιτυχίες σας και θέλετε να αποτύχετε,απλά ζητήστε μου συμβουλή :p
29-10-2014, 16:13
void

Μια φράση που μου αρέσει πολύ και τη λέω συνεχώς στον εαυτό μου όταν καταλαβαίνω ότι δεν "εκμεταλλεύομαι" τις ευκαιρίες όπως πρέπει είναι η εξής: "Αυτό που θες βρίσκεται στην άλλη πλευρά του φόβου"..και η άλλη πλευρά του φόβου είναι η ελευθερία.
Δεν είναι εύκολο πράγμα βέβαια το να μη φοβάσαι.
Και ούτε από μια μέρα στην άλλη μπορείς να βγάλεις από πάνω σου αυτή την αίσθηση..
Στην ιστορία σου λες σε κάποιο σημείο: του ελεγαν οι αλλοι "ναι κι αν ανοιξεις την πορτα και πεσεις κατευθειαν στο γκρεμο?"
Τι σημασία έχει τι λένε οι άλλοι όταν εμείς είμαστε σίγουροι για αυτό που θέλουμε;
Και πόσο συνυπεύθυνοι είμαστε για αυτά που μας συμβαίνουν όταν "επαναπαύομαστε" στις χαμηλές προσδοκίες των άλλων για εμάς;
29-10-2014, 16:15
void

Quote:

Originally Posted by kozchr

Eγώ πάντως είμαι ειδικός στο να χάνω παντός είδους ευκαιρίες.Αν βαρεθήκατε με τις επιτυχίες σας και θέλετε να αποτύχετε,απλά ζητήστε μου συμβουλή :p

χαχαχα!
δεν ξέρω αν ζητούσες συνεργάτη στο επιχειρηματικό σου πλάνο αλλά μόλις βρήκες έναν!
29-10-2014, 17:36
λιλιουμ

Καμια φορα ειναι καλο να φοβασαι και λιγο.. Ο φοβος φυλαει τα ερμα.. Συμφωνω να ξεπερναμε τους φοβους μας, αλλα οι ρεαλιστικοι υπαρκτοι φοβοι εχουν μειζονα ρολο στην επιβιωση μας. Να ξεχωριζουμε τισ φοβιες απο τους φοβους.. Πρεπει να προσεχουμε τον εαυτο μας και την αξιοπρεπεια μας, και την ηθικη μας, ειπε η κοπελα που εχει κανει πολλες χαζομαρες στη ζωη της, και τις εχει μετανιωσει, για να παει κοτνρα στους φοβους της.
29-10-2014, 18:27
Μαντζουράνα

Είναι προτιμότερο να μετανιώσουμε για την επιλογή μας, παρά να μετανιώσουμε για την επιλογή που έκαναν άλλοι για μας.
(και φυσικά, μην παίρνουμε πάντα σαν δεδομένο ότι θα μετανιώσουμε. η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς.)
29-10-2014, 18:29
manosthess

Quote:

Originally Posted by Macgyver

manos , πολυ ωραια η ιστοριουλα , μου αρεσουν , αλλα ασπαζομαι κατι που δεν θυμαμαι ποιος το ειπε
' οι αδυναμοι χαρακτηρες περιμενουν να εμφανιστουν οι ευκαιριες η οι ευνοικες περιστασεις , ενω οι δυνατοι , τις δημιουργουν ' καλυτερο ???

συμφωνω μαζι σου...
29-10-2014, 18:30
manosthess

απλα σαν νεος,δεν θα συμβουλευτεις και καποιον μεγαλυτερο?
30-10-2014, 15:07
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Θέλω κι να γίνω συνεργάτης Void, έχω και πείρα. Είμαι απ´ εκείνους που άνοιξαν μιά πόρτα κι έπεσαν κατευθείαν στο γκρεμό. Χεχε!
30-10-2014, 15:25
mama

υποθέσεις... ποτέ δεν ξέρεις τι υπάρχει πίσω από μια κλειστή πόρτα... έτσι κι αλλιώς πρέπει να κάνεις επιλογές...
προσωπικά δεν πιστεύω σε ευκαιρίες αλλά σε συγκυρίες
30-10-2014, 16:17
Deleted-member-19102015

Quote:

Originally Posted by void

χαχαχα!
δεν ξέρω αν ζητούσες συνεργάτη στο επιχειρηματικό σου πλάνο αλλά μόλις βρήκες έναν!

χαχαχα θα σε έχω στα υπόψιν.Προσωπικά θεωρώ πως ανήκω σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπου.Σε αυτή που μέχρι τα 22 μου χρόνια οι διάφορες καταστάσεις που πέρασα με έκαναν να νιώθω μηδενικό ως άνθρωπος και ότι δεν αξίζω τίποτε.Μετά βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι που προσπάθησαν να με πείσουν ότι δεν είναι έτσι αλλά βλέπεις εγώ επέλεξα να συνεχίσω να φοβάμαι ότι όλοι όσοι με προσεγγίζουν θέλουν απλά να βρουν τα αδύνατα μου σημεία ώστε να έχουν κάποιο άτομο να σπάνε πλάκα μαζί του.Μαλακίες δηλαδή, που θα τις πληρώνω για την υπόλοιπη ζωή μου.
30-10-2014, 17:52
Αλαφροίσκιωτος

Οι ευκαιριες ειναι λιγες στη ζωη,και οσο μεγαλωνουμε τοσο αυτες μειωνονται.Αρπαξτε τις οσο προλαβαινετε,αλλιως κλαφτα!
30-10-2014, 21:31
void

Quote:

Originally Posted by kozchr

χαχαχα θα σε έχω στα υπόψιν.Προσωπικά θεωρώ πως ανήκω σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπου.Σε αυτή που μέχρι τα 22 μου χρόνια οι διάφορες καταστάσεις που πέρασα με έκαναν να νιώθω μηδενικό ως άνθρωπος και ότι δεν αξίζω τίποτε.Μετά βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι που προσπάθησαν να με πείσουν ότι δεν είναι έτσι αλλά βλέπεις εγώ επέλεξα να συνεχίσω να φοβάμαι ότι όλοι όσοι με προσεγγίζουν θέλουν απλά να βρουν τα αδύνατα μου σημεία ώστε να έχουν κάποιο άτομο να σπάνε πλάκα μαζί του.Μαλακίες δηλαδή, που θα τις πληρώνω για την υπόλοιπη ζωή μου.

Είναι πολυ μεγάλη η ζωή ρε συ για να πληρώνεις σε όλη τη διάρκειά της τις ίδιες μαλακίες..
Εσύ δηλαδή σκοπεύεις να διατηρήσεις αυτή την κατάσταση μέσα στο μυαλό σου για πάντα;
όπως επέλεξες να φοβηθείς, τώρα μπορείς να επιλέξεις να ξε-φοβηθεις :)
31-10-2014, 15:48
Deleted-member-19102015

H ζωή κατά την προσωπική μου άποψη είναι πολύ μικρή.Αν με ρωτήσει κάποιος "κατάλαβες πότε ήσουν 6 λεπτών !!! και πότε έφτασες 36 χρονών;" η απάντηση μου θα είναι "όχι δεν το κατάλαβα αλλά υπήρξαν πολλές στιγμές που ένιωσα ότι ο χρόνος σταμάτησε και ήθελα να εξαφανιστώ και δε μπορούσα.Και στιγμές που πραγματικά χαιρόμουν που είμαι ζωντανός και ήθελα να σταματήσω τον χρόνο αλλά δε σταματούσε".
06-11-2014, 10:52
manosthess

εγω ας πουμε εχω κλεισει αρκετες πορτες,γιατι οποτε ρωτουσα και τους γονεις μου και ειδικα ο πατερας παντα τα αρνητικα στοιχεια που τονιζε,οτιδηποτε και να κανω τα αρνητικα με εχουν κανει να βλεπω!
06-11-2014, 11:12
mama

Quote:

Originally Posted by manosthess

εγω ας πουμε εχω κλεισει αρκετες πορτες,γιατι οποτε ρωτουσα και τους γονεις μου και ειδικα ο πατερας παντα τα αρνητικα στοιχεια που τονιζε,οτιδηποτε και να κανω τα αρνητικα με εχουν κανει να βλεπω!

άσε τον πατέρα τώρα... ο,τι έκανε, έκανε... εσύ τι ηλικία έχεις?
06-11-2014, 13:59
manosthess

Quote:

Originally Posted by mama

άσε τον πατέρα τώρα... ο,τι έκανε, έκανε... εσύ τι ηλικία έχεις?

28,δυστυχως επειδη μενω ακομα με τους γονεις μου,ναι αν ειναι να κανω κατι με δουλεια πρεπει να τους πω(οχι οτι εχω αναγκη να το πω γιατι χρειαζομαι συμβουλη,απλα για να μην με ζαλιζουν)και συνεχεια μαλωνουμε μου επισημαινει συνεχεια τα αρνητικα,ξερεις τι γινεται?πολυ απλα με μεγαλωσε με τον φοβο οτι ολοι ασχολουνται μαζι μου και ολοι κοιτανε πως να μου κανουν κακο!
06-11-2014, 14:13
mama

Quote:

Originally Posted by manosthess

28,δυστυχως επειδη μενω ακομα με τους γονεις μου,ναι αν ειναι να κανω κατι με δουλεια πρεπει να τους πω(οχι οτι εχω αναγκη να το πω γιατι χρειαζομαι συμβουλη,απλα για να μην με ζαλιζουν)και συνεχεια μαλωνουμε μου επισημαινει συνεχεια τα αρνητικα,ξερεις τι γινεται?πολυ απλα με μεγαλωσε με τον φοβο οτι ολοι ασχολουνται μαζι μου και ολοι κοιτανε πως να μου κανουν κακο!

εσύ όμως ξέρεις πως αυτό δεν υπάρχει γιατί απλά σκασίλες τους των "άλλων" να ασχολούνται συνεχώς μαζί σου και πολύ περισσότερο για να σου κάνουνε κακό... μην επηρεάζεσαι από παραλογισμούς, καχυποψίες κλπ... κάνε ο,τι μπορείς με κάποια δουλειά μόνο και μόνο για να ανεξαρτητοποιηθείς αρχικά από το πατρικό και μετά, πιο ελεύθερος, παίρνεις και πιο οριστικές αποφάσεις... από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή...
06-11-2014, 19:15
manosthess

Quote:

Originally Posted by mama

εσύ όμως ξέρεις πως αυτό δεν υπάρχει γιατί απλά σκασίλες τους των "άλλων" να ασχολούνται συνεχώς μαζί σου και πολύ περισσότερο για να σου κάνουνε κακό... μην επηρεάζεσαι από παραλογισμούς, καχυποψίες κλπ... κάνε ο,τι μπορείς με κάποια δουλειά μόνο και μόνο για να ανεξαρτητοποιηθείς αρχικά από το πατρικό και μετά, πιο ελεύθερος, παίρνεις και πιο οριστικές αποφάσεις... από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή...

και να με αδικησουν,τι εγινε?ολα μεσα στο προγραμμα ειναι,αν δεν χτυπησεις πως θα μαθεις?και να με κατηγορησουν για κατι που εκανα καλο η κακο,αν αισθανομαι μεσα μου οτι εκανα το σωστο,τελειωσε,δεν με νοιαζει η γνωμη των αλλων,αρκετα κομπλεξ απεκτησα, που οσο ημουν μικρος δεν τα εβλεπα, τωρα μεγαλωνοντας τα βλεπω καλυτερα!ωρες ωρες νιωθω ενα αβουλο πραγμα!τωρα στη παρουσα φαση δεν ξερω τι θα με κανει να με λειπω πολυ περισοτερο απο το σπιτι,η δουλεια(ψαχνω δυσκολα να βρω) η μια σχεση?
07-11-2014, 07:56
mama

Quote:

Originally Posted by manosthess

και να με αδικησουν,τι εγινε?ολα μεσα στο προγραμμα ειναι,αν δεν χτυπησεις πως θα μαθεις?και να με κατηγορησουν για κατι που εκανα καλο η κακο,αν αισθανομαι μεσα μου οτι εκανα το σωστο,τελειωσε,δεν με νοιαζει η γνωμη των αλλων,αρκετα κομπλεξ απεκτησα, που οσο ημουν μικρος δεν τα εβλεπα, τωρα μεγαλωνοντας τα βλεπω καλυτερα!ωρες ωρες νιωθω ενα αβουλο πραγμα!τωρα στη παρουσα φαση δεν ξερω τι θα με κανει να με λειπω πολυ περισοτερο απο το σπιτι,η δουλεια(ψαχνω δυσκολα να βρω) η μια σχεση?

μπορεί να είναι η δουλειά, μπορεί μια σχέση (σου τα εύχομαι και τα δύο σύντομα) αλλά μην περιμένεις, ξεπόρτισε εσύ για όπου να 'ναι... άντε βρες καμιά ομάδα αθλητική, καλλιτεχνική, καμιά συλλογική δράση, κάτσε στο παγκάκι και χάζευε, από τη γονική μουρμούρα κι από την τηλεόραση καλύτερα θα είναι... αρκεί να είσαι έξω, στον κόσμο...
η πρώην πεθερά μου -μεγάλη γυρίστρα- έλεγε "όποιος γυρνάει μοσχοβολάει κι όποιος κάθεται βρωμάει" (ξέρω πολλές παροιμίες χαχα)

All times are GMT +3. The time now is 07:32.

Το περιεχόμενο και οι υπηρεσίες του Psychology.gr διατίθονται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.
Απαγορεύεται η χρήση ή αναδημοσίευσή τους, σε οποιοδήποτε μέσο μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς γραπτή άδεια από το Psychology.gr
Επικοινωνία: [email protected] | [email protected]