Ο χωρισμός αιτία κατάθλιψης

Καλησπέρα! Αποφάσισα να μπω σε αυτό το φόρουμ γιατί είναι η πρώτη φορά που εμφανίζω συμπτώματα μέτριας κατάθλιψης και θα ήθελα να μου δώσετε λίγη δύναμη και - γιατί όχι- feedback για τις σκέψεις μου. Χώρισα ξαφνικά, ήμουν φουλ ερωτευμένη και η ψυχολογία μου κλονίστηκε πολύ. Δεν έχω ξαναδεί τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση. Εμφάνισα τα κλασσικά συμπτώματα: κλάματα, αϋπνία, έλλειψη όρεξης και συγκέντρωσης. Ήμουν μονίμως σε μία αλλόκοτη υπερένταση - ό,τι κι αν έκανα δεν ένιωθα την παραμικρή ικανοποίηση. Με όποιον κι αν μιλούσα ήμουν σε μία απάθεια έχοντας μηδέν ενδιαφέρον για το οτιδήποτε. Όταν πχ. ήμουν έξω με φίλους με έτρωγε μέσα μου να πάω σπίτι και όταν επέστρεφα σπίτι επειδή ήμουν μόνη, φούντωνα από σκέψεις απελπισίας και ήθελα να βγω ξανά έξω.Τελικά μίλησα σε ένα φίλο του πατέρα μου νευρολόγο-ψυχίατρο και μου είπε να πάρω entact 20mg για 1 μήνα. Με καθησύχασε ότι δε θα αποκτήσω εξάρτηση, καθώς γενικά αποφεύγω τα φάρμακα. Η αλήθεια είναι ότι με την αγωγή είδα κάποια βελτίωση αλλά εξακολουθώ να έχω σε καθημερινή βάση κάποιες ώρες που με κατατρύχουν οι σκέψεις και με πιάνουν τα κλάματα. Έχει περάσει σχεδόν 1 μήνας από τον χωρισμό και φανταζόμουν ότι μέρα με τη μέρα θα ένιωθα καλύτερα. Δυστυχώς δεν βλέπω τόσο γρήγορη εξέλιξη.

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, αλλά σκέφτομαι μόνο τις καλές στιγμές μαζί του - η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλές άσχημες. Στους πρώτους 2-3 τσακωμούς με χώρισε. Φοβάμαι ότι τον έχω "θεοποιήσει", ότι έχω πέσει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων όπου αυτός είναι ο τέλειος άντρας και άντρας των ονείρων μου που κάποτε ήταν δικός μου και από βλακείες τον έχασα. Ενοχές και αυτομαστίγωμα δηλαδή. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι εγώ φταίω που σταμάτησε να με αγαπά και να με θέλει. Το καλό είναι ότι συναντηθήκαμε μετά τον χωρισμό και του μίλησα, του είπα συγγνώμη για τα σφάλματα μου και έκανα την αυτοκριτική μου. Είπα ότι θέλω πραγματικά να αλλάξω και να να τον κατανοήσω καλύτερα. Ένιωσα μία ανακούφιση όταν τα έβγαλα από μέσα μου. Βασικός λόγος που με χώρισε είναι ότι τον πίεσα να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και γκρίνιαζα...που ως ερωτευμένη λογικό ήταν να το επιδιώκω και να το επιζητώ... αλλά αυτό τον ξενέρωσε και τον απόμακρυνε από εμένα. Απλά απογοητεύομαι γιατί σκέφτομαι, πόσο εύκολα μπορεί να φύγει το συναίσθημα και να αντικατασταθεί με αδιαφορία ή με ξενέρωμα? Να σημειώσω ότι βρισκόμασταν πολύ συχνά και όσο είμαστε μαζί ήταν παρών αλλά εγώ ήθελα ακόμα παραπάνω γιατί τον αντιμετώπιζα σαν άντρα μου και όχι ως μία απλή σχέση.

Θέλω να νιώσω σύντομα καλύτερα, θέλω να απελευθερωθώ από τις σκέψεις και να αφοσιωθώ στη δουλειά μου. Θέλω να μην τον ξανασκεφτώ και να σταματήσω την αυτολύπηση. Αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει... Θα τα καταφέρω λέτε?

ποσα χρονια εισασταν μαζι, σονκχουα ?

Yπαρχουν τροποι να τα ξαναβρειτε. Τοσα ζευγαρια χωριζουν κ ξανασμιγουν καθημερινα. Δεν εγινε κ κατι τραγικο απ οτι καταλαβα.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ποσα χρονια εισασταν μαζι, σονκχουα ?

---

Καλημερα
Remedy , μισο χρονο! Ηταν πολυ εντονος ερωτας και με βαση οσα τουλάχιστον μου ελεγε ηταν αμοιβαίο. Ενω του ειπα οτι εχω διαθεση να αλλαξω καποιες συμπεριφορες γιατι τον κατανοω οτι ειναι διαφορετικος απο εμενα και δεν θελει πιεση δεν φανηκε να θελει να μου δωσει μια δευτερη ευκαιρια. Γενικα με αφησε πολυ ευκολα με το σκεπτικο οτι τωρα που ειναξ νωρις θα το ξεπεράσουμε πιο γρηγορα. Εγω ξερω οποιος αγαπαει προσπαθει, συγχωρει και οταν εξαντληθουν τα ορια τοτε χωριζουν... αυτα!!

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ποσα χρονια εισασταν μαζι, σονκχουα ?

---

Κερασι, εγω εκανα την κινηση μου. Ζητησα να συναντηθούμε και να μιλησουμε. Παραδεχτηκα τα λαθη μου και εβγαλα συναισθημα. Αυτος απο την αλλη αρχισε κ μ τα εχωνε χωρις να πει τπτ γι αυτον αν καπου εφταιξε. Αν κ μου ειπε στο τελος οτι συγκινηθηκε που του μιλησα ετσι, το αποτελεσμα δλδ ο χωρισμος δεν αλλαξε....

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλημερα
Remedy , μισο χρονο! Ηταν πολυ εντονος ερωτας και με βαση οσα τουλάχιστον μου ελεγε ηταν αμοιβαίο. Ενω του ειπα οτι εχω διαθεση να αλλαξω καποιες συμπεριφορες γιατι τον κατανοω οτι ειναι διαφορετικος απο εμενα και δεν θελει πιεση δεν φανηκε να θελει να μου δωσει μια δευτερη ευκαιρια. Γενικα με αφησε πολυ ευκολα με το σκεπτικο οτι τωρα που ειναξ νωρις θα το ξεπεράσουμε πιο γρηγορα. Εγω ξερω οποιος αγαπαει προσπαθει, συγχωρει και οταν εξαντληθουν τα ορια τοτε χωριζουν... αυτα!!

---

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Κερασι, εγω εκανα την κινηση μου. Ζητησα να συναντηθούμε και να μιλησουμε. Παραδεχτηκα τα λαθη μου και εβγαλα συναισθημα. Αυτος απο την αλλη αρχισε κ μ τα εχωνε χωρις να πει τπτ γι αυτον αν καπου εφταιξε. Αν κ μου ειπε στο τελος οτι συγκινηθηκε που του μιλησα ετσι, το αποτελεσμα δλδ ο χωρισμος δεν αλλαξε....

---

το διαστημα της σχεσης ηταν πολυ μικρο για να μην μπορεσεις να το ξεπερασεις. σιγουρα θα τα καταφερεις.
επιπλεον, αυτο που σε κρατουσε πισω, το να κανεις μια προσπαθεια ακομα να τον προσεγγισεις, το εκανες, παιρνοντας μαλιστα ολο το φταιξιμο πανω σου.
δεν μπορεις να κανεις κατι αλλο.
αν αλλαξει γνωμη οταν του περασουν τα νευρα και σκεφτει ηρεμα αυτα που του ειπες κι αν του λειψεις, θα φανει πολυ συντομα και θα επανελθει μονος του.

καλη σου μερα..
παρατηρησα απο αυτο που γραφεις οτι γενικα υπαρχει ενα βαθυτερο υποβαθρο το οποιο σε "αναγκαζει" να δημιουργεις σχεσεις εξαρτησης..
θα ηθελα να αφορμη τον χωρισμο, να επανεξετασεις την σχεση σου με το πατερα σου.
συνηθως οι γυναικες που ειναι πιεστικες, διεκδικητικες κ πιεζουν τον συντροφο ειναι γυναικες που εχουν βιωσει πατρικη εγκαταλειψη..
το πηγα πολυ βαθια το ξερω...
αλλα πιστευω πως θα αξιζε τον κοπο να ασχοληθεις με τον εαυτο σου κ οχι με εκεινον..
για να γκρεμιζεται ολος σου ο κοσμος κ να κλονιζεται τοσο πολυ ο εαυτος σου κ ολη σου η υποσταση, δεν ειναι κ τοσο νορμαλ..
ναι οκ..ειναι λογικο να κλαψεις, να πονεσεις κ να σκεφτεσαι, ομως για να εμποδιζεται τοσο πολυ η καθημερινοτητα σου ωστε να παρουσιαζεις αγχωδη καταθλιψη(ειπες οτι εχεις ενα αλλοκοτο τρεμουλο), σημαινει οτι καποια χορδη σου χτυπησε ο χωρισμος και δεν μιλαω για τον συγκερκιμενο χωρισμο.
ισως αργοτερα παλι παθεις το ιδιο οταν χωρισεις με καποιον που παλι θα θεοποιησεις.
συνηθως οι ανθρωποι που φοβουνται την απορριψη θεοποιουν πολυ ευκολα τους αλλους και παρουσιαζουν συμπεριφορες εξαρτησης.
δεν υποτιμω τα συναισθηματα σου, απλα παρατηρησα καποια πραγματα κ τα τονιζω για να σε βοηθησω.
η καταθλιψη ειναι μια αντιδραση αμυνας προς καποια εξωτερικη ¨"απειλη"..στην ουσια ειναι μια λαθος αμυνα..
η ψυχοθεραπεια ειναι ο μονος τροπος για να μαθουμε παλι απο την αρχη να αμυνομαστε με σωστο τροπο.
ειμαι κ γω σαν εσενα κ το ψαξα πολυ..
οταν χωρισα επαθα κοκομπλοκο..εμαθα πολλα για μενα ομως μετα μεσα απο την ψυχοθεραπεια κ προσπαθω να βγαζω καλες αμυνες στις δυσκολιες της ζωης.
εκτος απο το φαρμακο που παιρνεις θα σου προτεινα να απευθυνθεις σε καποιος ψυχοθεραπευτη.
αν δεν εχεις χρηματα υπαρχει οργανισμος που κανει ομαδες για την καταθλιψη.
δεν θελω να κανω διαφημιση.αν θελησεις βαλτο στο google και θα σου το βγαλει.
πιστευω οτι θα πρεπει να δεις αυτον τον χωρισμο μια καλη ευκαιρια να γνωρισεις παραπανω τον εαυτο σου..
οταν αγαπησεις τον εαυτο σου πραγματικα τοτε κ μονο θα αγαπηθεις,οταν σεβαστεις εσενα την ιδια τοτε κ μονο θα εισακουσθεις κ απο τους αλλους..μπορει να μην εχεις αυτον πια..αλλα εχεις εσενα..το χεις αυτο σκεφτει ποτε?
η σωστη σχεση δεν εχει να κανει με την ποσοτητα του χρονου που περναμε μαζι..αλλα με την ποιοτητα.

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

καλη σου μερα..
παρατηρησα απο αυτο που γραφεις οτι γενικα υπαρχει ενα βαθυτερο υποβαθρο το οποιο σε "αναγκαζει" να δημιουργεις σχεσεις εξαρτησης..
θα ηθελα να αφορμη τον χωρισμο, να επανεξετασεις την σχεση σου με το πατερα σου.
συνηθως οι γυναικες που ειναι πιεστικες, διεκδικητικες κ πιεζουν τον συντροφο ειναι γυναικες που εχουν βιωσει πατρικη εγκαταλειψη..
το πηγα πολυ βαθια το ξερω...
αλλα πιστευω πως θα αξιζε τον κοπο να ασχοληθεις με τον εαυτο σου κ οχι με εκεινον..
για να γκρεμιζεται ολος σου ο κοσμος κ να κλονιζεται τοσο πολυ ο εαυτος σου κ ολη σου η υποσταση, δεν ειναι κ τοσο νορμαλ..
ναι οκ..ειναι λογικο να κλαψεις, να πονεσεις κ να σκεφτεσαι, ομως για να εμποδιζεται τοσο πολυ η καθημερινοτητα σου ωστε να παρουσιαζεις αγχωδη καταθλιψη(ειπες οτι εχεις ενα αλλοκοτο τρεμουλο), σημαινει οτι καποια χορδη σου χτυπησε ο χωρισμος και δεν μιλαω για τον συγκερκιμενο χωρισμο.
ισως αργοτερα παλι παθεις το ιδιο οταν χωρισεις με καποιον που παλι θα θεοποιησεις.
συνηθως οι ανθρωποι που φοβουνται την απορριψη θεοποιουν πολυ ευκολα τους αλλους και παρουσιαζουν συμπεριφορες εξαρτησης.
δεν υποτιμω τα συναισθηματα σου, απλα παρατηρησα καποια πραγματα κ τα τονιζω για να σε βοηθησω.
η καταθλιψη ειναι μια αντιδραση αμυνας προς καποια εξωτερικη ¨"απειλη"..στην ουσια ειναι μια λαθος αμυνα..
η ψυχοθεραπεια ειναι ο μονος τροπος για να μαθουμε παλι απο την αρχη να αμυνομαστε με σωστο τροπο.
ειμαι κ γω σαν εσενα κ το ψαξα πολυ..
οταν χωρισα επαθα κοκομπλοκο..εμαθα πολλα για μενα ομως μετα μεσα απο την ψυχοθεραπεια κ προσπαθω να βγαζω καλες αμυνες στις δυσκολιες της ζωης.
εκτος απο το φαρμακο που παιρνεις θα σου προτεινα να απευθυνθεις σε καποιος ψυχοθεραπευτη.
αν δεν εχεις χρηματα υπαρχει οργανισμος που κανει ομαδες για την καταθλιψη.
δεν θελω να κανω διαφημιση.αν θελησεις βαλτο στο google και θα σου το βγαλει.
πιστευω οτι θα πρεπει να δεις αυτον τον χωρισμο μια καλη ευκαιρια να γνωρισεις παραπανω τον εαυτο σου..
οταν αγαπησεις τον εαυτο σου πραγματικα τοτε κ μονο θα αγαπηθεις,οταν σεβαστεις εσενα την ιδια τοτε κ μονο θα εισακουσθεις κ απο τους αλλους..μπορει να μην εχεις αυτον πια..αλλα εχεις εσενα..το χεις αυτο σκεφτει ποτε?
η σωστη σχεση δεν εχει να κανει με την ποσοτητα του χρονου που περναμε μαζι..αλλα με την ποιοτητα.

---

Boom, σ΄ευχαριστώ για το feedback. Το εκτιμώ που μπήκες στη διαδικασία να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μου. Για το θέμα της σχέσης με τον πατέρα, δεν νομίζω ότι ισχύει στην περίπτωση μου γιατί συμβαίνει το αντίθετο, έχω πολύ στοργική και αληθινή σχέση μαζί του. Επίσης, δεν ήμουν τόσο καταπιεστική, μη φανταστείς μία μέγαιρα που όλη την ώρα έπρηζε τον άλλον. Απλά επειδή ημουν ερωτευμένη επιδίωκα την προσοχή του και τον χρόνο του. Αυτός καθότι μέχρι τότε φανατικός εργένης που έκανε σχέσεις φαστ φουντ ζορίστηκε με την αλλαγή ότι πρέπει να σκέφτεται και εμένα πριν κάνει κάτι. Δεν συμφωνώ ότι δεν παίζει ρόλο το πόσο χρόνο περνάς με τον άλλον. Είναι διαφορετικό να μοιράζεσαι σε καθημερινή βάση τις εμπειρίες, τις όμορφες ή δύσκολες στιγμές από το να βλέπεις τον άλλον 2 ή 3 φορές την εβδομάδα λες και βλέπεις έναν οποιοδήποτε φίλο. Αυτή δεν είναι η συντροφικότητα? Να κάνεις πράγματα με τον άλλον και να μοιράζεσαι τη ζωή σου (όχι ο αλλος να μην μπορεί να αναπνεύσει, πάντα σε νορμαλ επίπεδα εννοώ) σε μία σταθερή και συνεχή βάση.

Τέλος, σαν προσωπικότητα ήμουν πάντα πολύ ανεξάρτητη. Επειδή έπεσα για πρώτη φορά με τα μούτρα και αφέθηκα να το ζήσω στο φουλ, σοκαρίστηκα όταν ανατράπηκαν τα πράγματα. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν σχέση εξάρτησης, μπορώ να πω ότι μου λείπει απλά πολύ και ακόμα δεν μπορώ να ξεχάσω όσα ζήσαμε. Α και ότι φοβάμαι ότι ποτέ πια δεν θα ξανανιώσω έτσι.

Και εννοείται έχεις δίκιο, ότι πίσω από αυτή την ψυχολογική κατάπτωση δεν κρύβεται μόνο ο χωρισμός αλλά πιθανόν και πολλές ανασφάλειες. Ήδη το έχω ψάξει να ξεκινήσω για πρώτη φορά κάποιες συναντήσεις με ψυχολόγο- θέλω να πιστεύω ότι αν έχω τα αυτιά μου ανοιχτά θα βοηθηθώ, θα νιώσω καλύτερα και θα βγω πιο εύκολα από το τούνελ.

Remedy， εσύ είχες καμία ανάλογη εμπειρία? Ερωτική απογοήτευση εννοώ.

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Remedy， εσύ είχες καμία ανάλογη εμπειρία? Ερωτική απογοήτευση εννοώ.

---

αναλογη, οχι, ποτε.
δλδ χωρισμο απο σχεση ενω ειμαι ακομα ερωτευμενη με τον αλλο, κλπ.
ειχα πριν πολλα χρονια χωρισμο απο σχεση ΠΑΡΑ πολλων χρονων , που δεν με ενδιεφερε ερωτικα πλεον αλλα μας ενωναν παρα πολλα και σε διαβεβαιω οτι ακομα και απο την μεγαλυτερη σχεση να χωρισεις και να χασεις την γη κατω απο τα ποδια σου, καποτε περναει το ζορι και προχωρας παρακατω μια χαρα.
και μαντεψε... παρακατω ειναι τα καλυτερα!!!
ποσω μαλλον, αν μιλαμε για μια σχεση εξι μολις μηνων.
βεβαιως, περναει!

ΛΕΣ: "...Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, αλλά σκέφτομαι μόνο τις καλές στιγμές μαζί του - η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλές άσχημες. Στους πρώτους 2-3 τσακωμούς με χώρισε. Φοβάμαι ότι τον έχω "θεοποιήσει", ότι έχω πέσει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων όπου αυτός είναι ο τέλειος άντρας και άντρας των ονείρων μου που κάποτε ήταν δικός μου και από βλακείες τον έχασα..."

εδώ πέφτεις σε λάθος τριπλό: 1. κανείς δεν είναι τέλειος 2. οι "άντρες των ονείρων" μας βρίσκονται μόνο στα όνειρα 3. "δικός" σου είναι μόνο ο εαυτός σου

ΛΕΣ: "...Το καλό είναι ότι συναντηθήκαμε μετά τον χωρισμό και του μίλησα, του είπα συγγνώμη για τα σφάλματα μου και έκανα την αυτοκριτική μου. Είπα ότι θέλω πραγματικά να αλλάξω και να να τον κατανοήσω καλύτερα..."

εδώ έρχονται τα επόμενα δύο λάθη: 1. γιατί παρακαλώ να του ζητήσεις συγνώμη? τον έβλαψες? ζητάς συγνώμη επειδή είσαι αυτή που είσαι? 2. γιατί παρακαλώ να πρέπει να αλλάξεις εσύ και οχι αυτός ή και οι δυο σας μαζι?

ΛΕΣ: "...Βασικός λόγος που με χώρισε είναι ότι τον πίεσα να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και γκρίνιαζα...που ως ερωτευμένη λογικό ήταν να το επιδιώκω και να το επιζητώ... αλλά αυτό τον ξενέρωσε και τον απόμακρυνε από εμένα..."

αλλά αυτά τα λέει εκείνος υποθέτω, ε?

ΛΕΣ: "...Απλά απογοητεύομαι γιατί σκέφτομαι, πόσο εύκολα μπορεί να φύγει το συναίσθημα και να αντικατασταθεί με αδιαφορία ή με ξενέρωμα?"

πολύ εύκολα, όταν το συναίσθημα δεν είναι και τόσο δυνατό...

ΛΕΣ: "...Να σημειώσω ότι βρισκόμασταν πολύ συχνά και όσο είμαστε μαζί ήταν παρών αλλά εγώ ήθελα ακόμα παραπάνω γιατί τον αντιμετώπιζα σαν άντρα μου και όχι ως μία απλή σχέση..."

και μια ερώτηση: ποιά είναι η διαφορά μεταξύ του "άντρα μας" και μιας "απλής" σχέσης?

ΛΕΣ: "...Θέλω να νιώσω σύντομα καλύτερα, θέλω να απελευθερωθώ από τις σκέψεις και να αφοσιωθώ στη δουλειά μου. Θέλω να μην τον ξανασκεφτώ και να σταματήσω την αυτολύπηση. Αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει... Θα τα καταφέρω λέτε?"

εγώ λέω ότι θα τα καταφέρεις, ακόμα και χωρίς να προσπαθήσεις... ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός...

Μηπως η καταθλιψη ηταν αιτια χωρισμου αναρωτιεμαι.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Μηπως η καταθλιψη ηταν αιτια χωρισμου αναρωτιεμαι.

---

επίσης μπορεί να μην υπάρχει καν κατάθλιψη... ένας μήνας ζόρι είναι μάλλον μικρό χρονικό διάστημα...

Koπελα μου καταρχην να ξερεις οτι δεν ειναι κατι πρωτοτυπο αυτο που νιωθεις τωρα, ο περισσοτερος κοσμος εχει περασει τη φαση. Δεν καταλαβα ομως γτ χωρισατε. Πως ηρθε αυτη η τριβη και πανω εκει εκανες κ συ καποια λαθη. Γραψε λιγα παραπανω και θα σου μετα τι να κανεις.

Quote:

---

Originally Posted by mama

επίσης μπορεί να μην υπάρχει καν κατάθλιψη... ένας μήνας ζόρι είναι μάλλον μικρό χρονικό διάστημα...

---

Οπως επισης και ο ενας μηνας θεραπειας που αναφερεται . Στον ενα μηνα δεν προλαβαινουν να δρασουν τα αντικαταθλιπτικα .
Μαλλον προκειται περι χωρισμου και οχι περι καταθλιψης .
Οπως και να εχει , ο χωρισμος ειναι σχεδον παντα ζορικος , ακομα και αν τον εχεις επιλεξει ο ιδιος , αλλα ευτυχως περναει .

Quote:

---

Originally Posted by mama

ΛΕΣ: "...Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, αλλά σκέφτομαι μόνο τις καλές στιγμές μαζί του - η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλές άσχημες. Στους πρώτους 2-3 τσακωμούς με χώρισε. Φοβάμαι ότι τον έχω "θεοποιήσει", ότι έχω πέσει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων όπου αυτός είναι ο τέλειος άντρας και άντρας των ονείρων μου που κάποτε ήταν δικός μου και από βλακείες τον έχασα..."

εδώ πέφτεις σε λάθος τριπλό: 1. κανείς δεν είναι τέλειος 2. οι "άντρες των ονείρων" μας βρίσκονται μόνο στα όνειρα 3. "δικός" σου είναι μόνο ο εαυτός σου

ΛΕΣ: "...Το καλό είναι ότι συναντηθήκαμε μετά τον χωρισμό και του μίλησα, του είπα συγγνώμη για τα σφάλματα μου και έκανα την αυτοκριτική μου. Είπα ότι θέλω πραγματικά να αλλάξω και να να τον κατανοήσω καλύτερα..."

εδώ έρχονται τα επόμενα δύο λάθη: 1. γιατί παρακαλώ να του ζητήσεις συγνώμη? τον έβλαψες? ζητάς συγνώμη επειδή είσαι αυτή που είσαι? 2. γιατί παρακαλώ να πρέπει να αλλάξεις εσύ και οχι αυτός ή και οι δυο σας μαζι?

ΛΕΣ: "...Βασικός λόγος που με χώρισε είναι ότι τον πίεσα να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και γκρίνιαζα...που ως ερωτευμένη λογικό ήταν να το επιδιώκω και να το επιζητώ... αλλά αυτό τον ξενέρωσε και τον απόμακρυνε από εμένα..."

αλλά αυτά τα λέει εκείνος υποθέτω, ε?

ΛΕΣ: "...Απλά απογοητεύομαι γιατί σκέφτομαι, πόσο εύκολα μπορεί να φύγει το συναίσθημα και να αντικατασταθεί με αδιαφορία ή με ξενέρωμα?"

πολύ εύκολα, όταν το συναίσθημα δεν είναι και τόσο δυνατό...

ΛΕΣ: "...Να σημειώσω ότι βρισκόμασταν πολύ συχνά και όσο είμαστε μαζί ήταν παρών αλλά εγώ ήθελα ακόμα παραπάνω γιατί τον αντιμετώπιζα σαν άντρα μου και όχι ως μία απλή σχέση..."

και μια ερώτηση: ποιά είναι η διαφορά μεταξύ του "άντρα μας" και μιας "απλής" σχέσης?

ΛΕΣ: "...Θέλω να νιώσω σύντομα καλύτερα, θέλω να απελευθερωθώ από τις σκέψεις και να αφοσιωθώ στη δουλειά μου. Θέλω να μην τον ξανασκεφτώ και να σταματήσω την αυτολύπηση. Αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει... Θα τα καταφέρω λέτε?"

εγώ λέω ότι θα τα καταφέρεις, ακόμα και χωρίς να προσπαθήσεις... ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός...

---

@mama--->μα ποσο απολαμβανω να διαβαζω τις απαντησεις σου δεν φανταζεσαι!!!!
ειναι τοσο συγκροτημενες, τοσο ευστοχες κ τοσο συμπυκνωμενες ρε παιδι μου που παντα μενω αφωνη, επιπλεον στην προκειμενη συμφωνω απολυτα με αυτα ακριβως που γραφεις.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Koπελα μου καταρχην να ξερεις οτι δεν ειναι κατι πρωτοτυπο αυτο που νιωθεις τωρα, ο περισσοτερος κοσμος εχει περασει τη φαση. Δεν καταλαβα ομως γτ χωρισατε. Πως ηρθε αυτη η τριβη και πανω εκει εκανες κ συ καποια λαθη. Γραψε λιγα παραπανω και θα σου μετα τι να κανεις.

---

Τον τελευταίο μήνα της σχέσης αυτός αρχισε να απομακρύνεται - τουλάχιστον έτσι καταλαβαινα εγώ. Εβγαινε πιο πολύ με φίλους, εδινε προτεραιότητα σε ασχολίες κτλ οπότε γκρίνιαζα για περισσότερο χρόνο. Αυτό να συνέβη 2 φορές. Την 3η έγινε ενας τσακωμός και εν θερμώ του ειπα ότι θέλω χρόνο να σκεφτώ. Φυσικά δεν το εννοουσα, το είπα πάνω στο θυμό μου για να τον ταρακουνησω αλλά αυτός το κράτησε και είπε ότι νιωθει πολύ πιεσμενος και θελει και αυτός χρονο. Ομως μεσα σε 2 μερες με χώρισε. Τελικά οταν βρεθηκαμε για τελευταία φορά, του ειπα οτι κατανόησα αυτό το διάστημα τα λάθη μου, οτι τα σκεφτηκα καλά και ότι δεν θα ξαναεμπαινα σε αυτή τη διαδικασία πίεσης γιατί θέλω να είμαστε μαζί καλά και να είναι ευτυχισμένος. Αυτός αρχικά ήταν αρνητικός μετά όμως μου είπε ότι θέλει χρόνο να το σκεφτεί γιατί ξαφνιάστηκε και συγκινηθηκε με αυτά που του είπα, με φίλησε και εμεινα με την εντυπωση ότι μάλλον θα τα ξαναβρούμε. Ωστόσο, ενω επικοινωνησε την επόμενη μερα φαινόταν ότι το κάνει κάπως ανόρεκτα. Ετσι, του είπα με μνμ ότι δεν υπάρχει λογος να το ξανασκεφτεί αν δεν θέλει και ότι αγαπη με το ζόρι δεν γίνεται. Του ευχήθηκα να ειναι καλά και γεμάτος. Απάντησε πολύ γλυκά και μου είπε οτι ενω μετα τον τσακωμό είχε αρνητικά συναισθήματα τωρα με την τελευταια συζητηση με σκέφτεται και χαμογελάει, αλλά ότι δεν του βγαίνει να έχουμε επικοινωνία, δλδ να συνεχίσουμε. Ηταν γλυκός στο μνμ, εδειχνε κατανόηση ότι εγώ στενοχωρήθηκα αλλά ως εκεί. Φαίνεται ότι έχει πάρει την απόφαση του.

Τον πιεσες και συ πολυ απ οτι βλεπω κ βασικα εσυ το πηγες στο να χωρισετε. Τωρα μιλατε?

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Οπως επισης και ο ενας μηνας θεραπειας που αναφερεται . Στον ενα μηνα δεν προλαβαινουν να δρασουν τα αντικαταθλιπτικα .
Μαλλον προκειται περι χωρισμου και οχι περι καταθλιψης .
Οπως και να εχει , ο χωρισμος ειναι σχεδον παντα ζορικος , ακομα και αν τον εχεις επιλεξει ο ιδιος , αλλα ευτυχως περναει .

---

Ελπίζω μέρα με τη μέρα να νιώθω καλύτερα αν και απ΄οτι βλέπω πάντα υπάρχουν στιγμές μέσα στη μέρα που πέφτω είτε θα κλάψω είτε θα σκέφτομαι διάφορα σε σχέση με αυτόν...

Μ΄αρέσει ο τρόπος που τα λες! Με έκανες και τσίτωσα (με την καλή έννοια!) ! Θα απαντήσω στην προτελευταία ερώτηση. Οταν έγραψα "αντρας μου" εννοούσα ότι τον ένιωθα πολύ κοντά μου και οτι ειμαστε πιο δεμένοι απ΄ότι ήμουν σε άλλες σχέσεις που ίσως δεν ήμουν τόσο συναισθηματική.

Αλήθεια σου φαίνεται ότι ήμουν τόσο καταπιεστική? Τσου, δεν μιλάμε πάνω από 2 βδομάδες.....

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Τον πιεσες και συ πολυ απ οτι βλεπω κ βασικα εσυ το πηγες στο να χωρισετε. Τωρα μιλατε?

---

Αλήθεια σου φαινομαι τόσο καταπιεστική? Αχ νιωθω ενοχες τωρα! :(

Εξω καπου παιζει να βρεθειτε?

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Μ΄αρέσει ο τρόπος που τα λες! Με έκανες και τσίτωσα (με την καλή έννοια!) ! Θα απαντήσω στην προτελευταία ερώτηση. Οταν έγραψα "αντρας μου" εννοούσα ότι τον ένιωθα πολύ κοντά μου και οτι ειμαστε πιο δεμένοι απ΄ότι ήμουν σε άλλες σχέσεις που ίσως δεν ήμουν τόσο συναισθηματική.

---

άκου κι εμένα που είμαι δύο φορές παντρεμένη με συνολικό χρόνο θητείας στο θεσμό από το 1997 και δώθε: άντρας μου είναι αυτός με τον οποίο κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση... αν δεν υπήρχε αυτός ο (αναγκαστικός και επίσημος) δεσμός, θα ήταν μια απλή σχέση... τι καλύτερο από μια "απλή σχέση"?

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Αλήθεια σου φαινομαι τόσο καταπιεστική? Αχ νιωθω ενοχες τωρα! :(

---

κι εσύ πάψε με τις ενοχές όλη την ώρα... δεν έκανες κανένα κακό, απλά δεν ταίριαξε... και εις άλλα με υγεία σου εύχομαι...

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Τον τελευταίο μήνα της σχέσης αυτός

---

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

αρχισε να απομακρύνεται - τουλάχιστον έτσι καταλαβαινα εγώ. Εβγαινε πιο πολύ με φίλους, εδινε προτεραιότητα σε ασχολίες κτλ οπότε γκρίνιαζα για περισσότερο χρόνο. Αυτό να συνέβη 2 φορές. Την 3η έγινε ενας τσακωμός και εν θερμώ του ειπα ότι θέλω χρόνο να σκεφτώ. Φυσικά δεν το εννοουσα, το είπα πάνω στο θυμό μου για να τον ταρακουνησω αλλά αυτός το κράτησε και είπε ότι νιωθει πολύ πιεσμενος και θελει και αυτός χρονο. Ομως μεσα σε 2 μερες με χώρισε. Τελικά οταν βρεθηκαμε για τελευταία φορά, του ειπα οτι κατανόησα αυτό το διάστημα τα λάθη μου, οτι τα σκεφτηκα καλά και ότι δεν θα ξαναεμπαινα σε αυτή τη διαδικασία πίεσης γιατί θέλω να είμαστε μαζί καλά και να είναι ευτυχισμένος. Αυτός αρχικά ήταν αρνητικός μετά όμως μου είπε ότι θέλει χρόνο να το σκεφτεί γιατί ξαφνιάστηκε και συγκινηθηκε με αυτά που του είπα, με φίλησε και εμεινα με την εντυπωση ότι μάλλον θα τα ξαναβρούμε. Ωστόσο, ενω επικοινωνησε την επόμενη μερα φαινόταν ότι το κάνει κάπως ανόρεκτα. Ετσι, του είπα με μνμ ότι δεν υπάρχει λογος να το ξανασκεφτεί αν δεν θέλει και ότι αγαπη με το ζόρι δεν γίνεται. Του ευχήθηκα να ειναι καλά και γεμάτος. Απάντησε πολύ γλυκά και μου είπε οτι ενω μετα τον τσακωμό είχε αρνητικά συναισθήματα τωρα με την τελευταια συζητηση με σκέφτεται και χαμογελάει, αλλά ότι δεν του βγαίνει να έχουμε επικοινωνία, δλδ να συνεχίσουμε. Ηταν γλυκός στο μνμ, εδειχνε κατανόηση ότι εγώ στενοχωρήθηκα αλλά ως εκεί. Φαίνεται ότι έχει πάρει την απόφαση του.

---

εγω δεν βλεπω να τον πιεσες, καθολου πολυ.
αυτο που βλεπω ειναι οτι χρησιμοποιησε την εκρηξη σου σαν δικαιολογια για να την κανει με ελαφρα, κοριτσακι...
αλλαξε συμπεριφορα, ηταν φυσικο να ανησυχησεις και να το συζητησεις, δεν ειστε φιλαρακια, ζευγαρι ειστε!! θα φοβασαι να του μιλησεις?
αυτος κατευθειαν απομακρυνθηκε κι ενω οταν δοθηκαν εξηγησεις , λυθηκε η δυσφορια και η παρεξηγηση, δεν επανηλθε... σιγα το μεγαλο πληγμα!!!! τα περι "πιεσεων" και 'χρονου", ειναι στανταρ ατακες οτι ψαχνεται.
το πιο πιθανο ειναι να βρηκε αλλη, κοπελα μου και αδικα ενοχοποιεισαι οτι χαλασες την σχεση σας...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

[FONT=Verdana]
εγω δεν βλεπω να τον πιεσες, καθολου πολυ.
αυτο που βλεπω ειναι οτι χρησιμοποιησε την εκρηξη σου σαν δικαιολογια για να την κανει με ελαφρα, κοριτσακι...
αλλαξε συμπεριφορα, ηταν φυσικο να ανησυχησεις και να το συζητησεις, δεν ειστε φιλαρακια, ζευγαρι ειστε!! θα φοβασαι να του μιλησεις?
αυτος κατευθειαν απομακρυνθηκε κι ενω οταν δοθηκαν εξηγησεις , λυθηκε η δυσφορια και η παρεξηγηση, δεν επανηλθε... σιγα το μεγαλο πληγμα!!!! τα περι "πιεσεων" και 'χρονου", ειναι στανταρ ατακες οτι ψαχνεται.
το πιο πιθανο ειναι να βρηκε αλλη, κοπελα μου και αδικα ενοχοποιεισαι οτι χαλασες την σχεση σας...

---

Ναι στην αρχη που εγιναν αυτα και εγώ το σκεφτηκα οτι μαλλοβν εψαχνε αφορμη κ μπορει να παιζει κατι αλλο. Αλλωστε ξερω απο φιλους οτι γενικα ηταν πολυ γκομενιαρης και πηγαινε απο κοπελα σε κοπελα. Απλα σε καποιες φασεις εβγαλε πολυ συναισθημα κ μ ειπε οτι πρωτη φορα ενιωθε ετσι. Προφανως ηταν ενθουσιασμός! Ναι κοριτσια, εχετε δικιο πρεπει να πεταξω τις ενοχες, οτι μπορουσα εκανα.. Παραδεχτηκα σφαλματα κ εδειξα ενδιαφέρον. Απο εκει κ περα φανηκε εκ του αποτελεσματος οτι ηταν κατι οχι τοσο δυνατο.

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Ναι στην αρχη που εγιναν αυτα και εγώ το σκεφτηκα οτι μαλλοβν εψαχνε αφορμη κ μπορει να παιζει κατι αλλο. Αλλωστε ξερω απο φιλους οτι γενικα ηταν πολυ γκομενιαρης και πηγαινε απο κοπελα σε κοπελα. Απλα σε καποιες φασεις εβγαλε πολυ συναισθημα κ μ ειπε οτι πρωτη φορα ενιωθε ετσι. Προφανως ηταν ενθουσιασμός! Ναι κοριτσια, εχετε δικιο πρεπει να πεταξω τις ενοχες, οτι μπορουσα εκανα.. Παραδεχτηκα σφαλματα κ εδειξα ενδιαφέρον. Απο εκει κ περα φανηκε εκ του αποτελεσματος οτι ηταν κατι οχι τοσο δυνατο.

---

ε, αν ειναι και γκομενιαρης, αστον να παει στο καλο. σιγα το κελεπουρι...
μην κοιτας τι λενε κοπελα μου, τι κανουν να κοιτας. μπορει πραγματι να του εβγαλες συναισθημα. δεν λεει κατι αυτο, αν δεν θελει να ειναι μονο μαζι σου.
βρες καποιον που θα προτιμαει εσενα απο ολες τις αλλες, κι αστον αυτον να ψαχνεται..

Τι να πω αν νοιάζεται όπως και εσύ σίγουρα θα τα ξαναβρείτε. Ελπίζω πως ναι αλλιώς αν ψάχνει ήδη άλλη άστον να φύγει σου αξίζει καλύτερος.

Πρώτη φόρα σε φόρουμ,ειμαι 23,αρκετα προβληματισμενος...Χωρισα προσφατα απο μια σχεση 3 χρονων...μπορω να ταυτιστω κατα μεγαλο ποσοστο με την εμπειρια της ΣονγκΧουα και πραγματικα εμεινα εκπληκτος με την προσεγγιση της Boom.Εαν μπορουσα να χαρακτηρισω τον εαυτο μου επροκειτο για εναν τυπο εξωστρεφη,με διαθεση για χιουμορ,δυσκολη παιδικη ηλικια με πολλεσ επιπολαιοτητες στη ζωη μου.ειχα σχεση με μια κοπελα αρκετα μικροτερη μου (ηταν 16 στις αρχες) απο ενα πολυ κακο οικογενειακο περιβαλλον οπου κατ'εμε υιοθετουσε λαθος προτυπα.Υλιστες,πηγη ευτυχιας η πλουσια ζωη,απρεπες ντυσιμο σε καθε περισταση,ελαχιστοι ηθικοι φραγμοι,υποκρισια πως ολα ηταν καλα αλλα οι γονεις δεν ειχαν καλεσ σχεσεις και τα παιδια δεν τουσ σεβονταν οσο θα επρεπε...Και βρεθηκα εγω,με εργενικες τασεις και εμπειριων συλλεκτης οσων αφορα την ερωτικη μου ζωη,παραδοξως ρομαντικος και αρκετα ευαισθητος υποκρινομενος παντα τον "σκληρο" και το "μαγκακι" (μικροτερος) να επενδυσω οτι ειχα και δεν ειχα πανω σε αυτη τη σχεση.Την γνωριζω απο τα 2 της χρονια και εχουμε υπαρξει οικογενειακοι φιλοι,δεχτηκα πολεμο απο τουσ γονεις της,ανεχθηκα πολλα οπως να φλερταρει με αλλους ανα καιρους σε φβ και κινητο,να βγαινει λεγοντασ μου οτι καθεται στο σπιτι κλπ αλλα και θυσιασα πολλα πραγματα οπως το να μην παω ερασμους,να κανω τη στρατιωτικη μου θυτεια για να εργασθω πιο γρηγορα,να νοικιασω σπιτι κοντα στο δικο της και πιο μακρυα απο τη σχολη μου κλπ.Το θεμα μου ειναι πως εξ αρχης ειχα τον ελεγχο.ηξερα οτι προκειται για μια κοπελα που ειναι η πρωτη της σχεση και καθε λαθος της δεν το προσπερνουσα αν δεν το λυναμε.Κανοντας ενα μεγαλο κυκλο αυτη η σχεση εληξε οριστικα,και κανοντας ταμειο το αποτελεσμα βγαινει αρνητικο.Νοιωθω οτι δεν αξιζε,οτι ηταν ξεκαθαρο το τι ηδους κοπελα ειναι και με τι προτυπα μεγαλωνει.Θυσιασα ολη τη φοιτιτικη ζωη μου ενω εκεινη θα ζησει τη δικη της ελευθερη.εαν εχει σημασια εγω την χωρισα.καιρο φαινοταν.μ εστειλε κατι μαλ...ιες του τυπου θα πεθανω αλλα δεν εδωσα σημασια γιατι το εχει κανει απειρες φορες.στο τελος μου ειπε οτι δεν φταιει εκεινη που δεν ειναι ερωτευμενη και τσεκαροντασ το ινστραγκραμ βλεπω οτι βγαινει καθε μερα,φλερταρει κλπ προκειται για μια πραγματικα εντυπωσιακη πλεον (19) κοπελα οπου μαγνητιζει τα βλεμματα.μετα απο μεγαλη μαχη με τον εαυτο μου παραδεχομαι οτι νοιωθω ανασφαλης,θυμωμενος,κοροιδ ο,και το κυριοτερο οτι ο χρονος που εχασα ηταν τα πιο σημαντικα χρονια της ζωης μ.πλεον νοιωθω πολυ ασχημα,με ψυχολογια ρολερ-κοστερ,με κυκλοθυμικες τασεις και αδειος.βρισκομαι με καποιες κοπελες και δεν με γεμιζει,νοιωθω οτι ο κοσμος ειναι τοσο επιφανειακος και αηδιαζω.Δεν γνωριζω κανεναν που πιστευω οτι εχει τις ιδιες αποψεις με εμενα.ακομα και οταν ξεχνιεμαι κατι λειπει....πραγματικα κανω το λαθος να συγκρινω την καθημερινοτητα μου με την δικη της και πεφτω ακομα περισσοτερο.τελος,ειναι ειρωνικο,γιατι εδω και καιρο δεν αισθανομαι καλα με την συγκεκριμενη κοπελα,ηξερα οτι ειναι επιφανειακη,οτι δεν ειναι αυτο που ψαχνω αλλα εμενα μαζι της επειδη ειχα επενδυσει τοσα πολλα που ημουν σιγουρος οτι αν λειψω μια μερα θα χαθουν ολα τα μαθηματα που με αγαπη προσπαθησα να της διδαξω,οπως και εγινε....

Χονκ - κονγκ , χωρισες απο ενα δεσμο 6 μηνων , λιγο ειναι , αλλοι ξεπερνανε μακρυτερους δεσμους , αλλα μην περιμενεις , οτι φαρμακο και να παρεις , να συνελθεις overnight , θα παρει τον χρονο του . Ποσο ? κανεις δεν ξερει .

Quote:

---

Originally Posted by AbetterWorld

Πρώτη φόρα σε φόρουμ,ειμαι 23,αρκετα προβληματισμενος...Χωρισα προσφατα απο μια σχεση 3 χρονων...μπορω να ταυτιστω κατα μεγαλο ποσοστο με την εμπειρια της ΣονγκΧουα και πραγματικα εμεινα εκπληκτος με την προσεγγιση της Boom.Εαν μπορουσα να χαρακτηρισω τον εαυτο μου επροκειτο για εναν τυπο εξωστρεφη,με διαθεση για χιουμορ,δυσκολη παιδικη ηλικια με πολλεσ επιπολαιοτητες στη ζωη μου.ειχα σχεση με μια κοπελα αρκετα μικροτερη μου (ηταν 16 στις αρχες) απο ενα πολυ κακο οικογενειακο περιβαλλον οπου κατ'εμε υιοθετουσε λαθος προτυπα.Υλιστες,πηγη ευτυχιας η πλουσια ζωη,απρεπες ντυσιμο σε καθε περισταση,ελαχιστοι ηθικοι φραγμοι,υποκρισια πως ολα ηταν καλα αλλα οι γονεις δεν ειχαν καλεσ σχεσεις και τα παιδια δεν τουσ σεβονταν οσο θα επρεπε...Και βρεθηκα εγω,με εργενικες τασεις και εμπειριων συλλεκτης οσων αφορα την ερωτικη μου ζωη,παραδοξως ρομαντικος και αρκετα ευαισθητος υποκρινομενος παντα τον "σκληρο" και το "μαγκακι" (μικροτερος) να επενδυσω οτι ειχα και δεν ειχα πανω σε αυτη τη σχεση.Την γνωριζω απο τα 2 της χρονια και εχουμε υπαρξει οικογενειακοι φιλοι,δεχτηκα πολεμο απο τουσ γονεις της,ανεχθηκα πολλα οπως να φλερταρει με αλλους ανα καιρους σε φβ και κινητο,να βγαινει λεγοντασ μου οτι καθεται στο σπιτι κλπ αλλα και θυσιασα πολλα πραγματα οπως το να μην παω ερασμους,να κανω τη στρατιωτικη μου θυτεια για να εργασθω πιο γρηγορα,να νοικιασω σπιτι κοντα στο δικο της και πιο μακρυα απο τη σχολη μου κλπ.Το θεμα μου ειναι πως εξ αρχης ειχα τον ελεγχο.ηξερα οτι προκειται για μια κοπελα που ειναι η πρωτη της σχεση και καθε λαθος της δεν το προσπερνουσα αν δεν το λυναμε.Κανοντας ενα μεγαλο κυκλο αυτη η σχεση εληξε οριστικα,και κανοντας ταμειο το αποτελεσμα βγαινει αρνητικο.Νοιωθω οτι δεν αξιζε,οτι ηταν ξεκαθαρο το τι ηδους κοπελα ειναι και με τι προτυπα μεγαλωνει.Θυσιασα ολη τη φοιτιτικη ζωη μου ενω εκεινη θα ζησει τη δικη της ελευθερη.εαν εχει σημασια εγω την χωρισα.καιρο φαινοταν.μ εστειλε κατι μαλ...ιες του τυπου θα πεθανω αλλα δεν εδωσα σημασια γιατι το εχει κανει απειρες φορες.στο τελος μου ειπε οτι δεν φταιει εκεινη που δεν ειναι ερωτευμενη και τσεκαροντασ το ινστραγκραμ βλεπω οτι βγαινει καθε μερα,φλερταρει κλπ προκειται για μια πραγματικα εντυπωσιακη πλεον (19) κοπελα οπου μαγνητιζει τα βλεμματα.μετα απο μεγαλη μαχη με τον εαυτο μου παραδεχομαι οτι νοιωθω ανασφαλης,θυμωμενος,κοροιδ ο,και το κυριοτερο οτι ο χρονος που εχασα ηταν τα πιο σημαντικα χρονια της ζωης μ.πλεον νοιωθω πολυ ασχημα,με ψυχολογια ρολερ-κοστερ,με κυκλοθυμικες τασεις και αδειος.βρισκομαι με καποιες κοπελες και δεν με γεμιζει,νοιωθω οτι ο κοσμος ειναι τοσο επιφανειακος και αηδιαζω.Δεν γνωριζω κανεναν που πιστευω οτι εχει τις ιδιες αποψεις με εμενα.ακομα και οταν ξεχνιεμαι κατι λειπει....πραγματικα κανω το λαθος να συγκρινω την καθημερινοτητα μου με την δικη της και πεφτω ακομα περισσοτερο.τελος,ειναι ειρωνικο,γιατι εδω και καιρο δεν αισθανομαι καλα με την συγκεκριμενη κοπελα,ηξερα οτι ειναι επιφανειακη,οτι δεν ειναι αυτο που ψαχνω αλλα εμενα μαζι της επειδη ειχα επενδυσει τοσα πολλα που ημουν σιγουρος οτι αν λειψω μια μερα θα χαθουν ολα τα μαθηματα που με αγαπη προσπαθησα να της διδαξω,οπως και εγινε....

---

Καλησπέρα AbetterWorld. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις - εζησα 1,5 μήνα ακριβώς τα ίδια. Συνέχεια θλίψη, ταραχή και πολλές σκέψεις που με κάνανε να μην κοιμάμαι ούτε να τρώω. Ζόμπι κανονικό. Όμως, παραδόξως, την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ καλύτερα... Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας έξω με παλιές και καινούριες παρέες που έχουν χιούμορ και έχουμε καλή χημεία, άφησα πολλάκις τον εαυτό μου να ξεκαρδιστεί στα γέλια! Τέλειο να ξαναχαμογελάς!! Η καλή παρέα πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης, ξεκίνησα γυμναστική 3 φορές την εβδομάδα και δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου εχει κάνει...άσε που στο γυμναστηριο έχω γινει φιλαρακια με τα παιδιά και γελάμε με χαζομάρες που κάνουμε. Γενικά, αφησα τον εαυτό μου να βιώσει αυτη την ασχημη φάση και όταν αρχισα δειλά δειλά να ανακτώ δυνάμεις και θάρρος πήρα αποφασεις που θα με βοηθούσαν. Η αλήθεια είναι ότι θελει προσπαθεια και από εσένα. Επίσης, είχα ενα επαγγελματικό ραντεβου με εναν αντρα που δεν γνωριζα πριν και μου κέντρισε το ενδιαφέρον... και από εκεί που το μυαλό μου είχε κολλήσει στον πρωην ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι άρχισα να σκέφτομαι ερωτικά έναν άλλο αντρα! Ενθαρρυντικό σημάδι ότι έχω αρχίσει να ξεκολλάω..... τουλάχιστον δεν τον σκεφτομαι το 80% της μερας. Κάτι ειναι και αυτό.

Μην σκέφτεσαι ότι έχασες χρόνο... Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες μαζί της και διώξε την πίκρα μακρυά... Μην επικεντρώνεσαι σε ό,τι κάνει αυτή, επικεντρώσου σε εσενα και στη ζωή σου. Είσαι μόλις 23, έχεις ακόμα τόσα πράγματα να ζήσεις!!!! Αν σε κάνει να νιωθεις καλύτερα, εγω σπουδασα εκανα μεταπτυχιακό δουλευα και στα 30 μου αποφάσισα να πάω για καποιους μηνες σε χώρα στην αλλη ακρη του κόσμου να ζήσω και να μαθω τη γλώσσα. Τι θελω να πω? Ότι απο σημερα κιόλας μπορεις να παρεις αποφασεις και να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που εχεις ονειρευτεί. Άσε πίσω την πανέμορφη όπως λες κοπέλα, ηταν μικρη ανωριμη δεν ξερω τι ισχύει αλλά και τι σημασία έχει? Είναι ενα παιδάκι που θέλει να ζησει τη ζωη του και δεν ξερει τι τουγίνεται... Ξερω οτι σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ζήσατε και πόσο κουκλα ειναι αλλά σκέψου οτι δεν σου έδινε το πιο σημαντικό~ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ!

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Χονκ - κονγκ , χωρισες απο ενα δεσμο 6 μηνων , λιγο ειναι , αλλοι ξεπερνανε μακρυτερους δεσμους , αλλα μην περιμενεις , οτι φαρμακο και να παρεις , να συνελθεις overnight , θα παρει τον χρονο του . Ποσο ? κανεις δεν ξερει .

---

χαχαχαχα ΧΟΝΚ ΚΟΝΚ!!!!!! ΧΑΧΑΧΑΧΑ :D

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλησπέρα AbetterWorld. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις - εζησα 1,5 μήνα ακριβώς τα ίδια. Συνέχεια θλίψη, ταραχή και πολλές σκέψεις που με κάνανε να μην κοιμάμαι ούτε να τρώω. Ζόμπι κανονικό. Όμως, παραδόξως, την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ καλύτερα... Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας έξω με παλιές και καινούριες παρέες που έχουν χιούμορ και έχουμε καλή χημεία, άφησα πολλάκις τον εαυτό μου να ξεκαρδιστεί στα γέλια! Τέλειο να ξαναχαμογελάς!! Η καλή παρέα πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης, ξεκίνησα γυμναστική 3 φορές την εβδομάδα και δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου εχει κάνει...άσε που στο γυμναστηριο έχω γινει φιλαρακια με τα παιδιά και γελάμε με χαζομάρες που κάνουμε. Γενικά, αφησα τον εαυτό μου να βιώσει αυτη την ασχημη φάση και όταν αρχισα δειλά δειλά να ανακτώ δυνάμεις και θάρρος πήρα αποφασεις που θα με βοηθούσαν. Η αλήθεια είναι ότι θελει προσπαθεια και από εσένα. Επίσης, είχα ενα επαγγελματικό ραντεβου με εναν αντρα που δεν γνωριζα πριν και μου κέντρισε το ενδιαφέρον... και από εκεί που το μυαλό μου είχε κολλήσει στον πρωην ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι άρχισα να σκέφτομαι ερωτικά έναν άλλο αντρα! Ενθαρρυντικό σημάδι ότι έχω αρχίσει να ξεκολλάω..... τουλάχιστον δεν τον σκεφτομαι το 80% της μερας. Κάτι ειναι και αυτό.

Μην σκέφτεσαι ότι έχασες χρόνο... Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες μαζί της και διώξε την πίκρα μακρυά... Μην επικεντρώνεσαι σε ό,τι κάνει αυτή, επικεντρώσου σε εσενα και στη ζωή σου. Είσαι μόλις 23, έχεις ακόμα τόσα πράγματα να ζήσεις!!!! Αν σε κάνει να νιωθεις καλύτερα, εγω σπουδασα εκανα μεταπτυχιακό δουλευα και στα 30 μου αποφάσισα να πάω για καποιους μηνες σε χώρα στην αλλη ακρη του κόσμου να ζήσω και να μαθω τη γλώσσα. Τι θελω να πω? Ότι απο σημερα κιόλας μπορεις να παρεις αποφασεις και να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που εχεις ονειρευτεί. Άσε πίσω την πανέμορφη όπως λες κοπέλα, ηταν μικρη ανωριμη δεν ξερω τι ισχύει αλλά και τι σημασία έχει? Είναι ενα παιδάκι που θέλει να ζησει τη ζωη του και δεν ξερει τι τουγίνεται... Ξερω οτι σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ζήσατε και πόσο κουκλα ειναι αλλά σκέψου οτι δεν σου έδινε το πιο σημαντικό~ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ!

---

Ειχα να μπω καιρο,πραγματικα ετσι αισθανομουν.ομολογω πως υπαρχει προοδος.εχω ηδη γνωρισει μια αλλη κοπελα η οποια ομως θα φυγει στο σικαγο.σκεφτομαι να παω να την δω κανενα μηνα,γενικοτερα μ αρεσει να ταξιδευω και καταννοω απολυτα την αναγκη σου να φυγεις σε ξενη χωρα οταν το εκανες οπως επισης και το να γυμναζεσαι...ολα περνανε και ηδη αρχιζω και συνηθιζω μακρυα της.εχω ομως ενα πολυ μεγαλο προβλημα στην ερωτικη μου ζωη.Οποια κοπελα μπορω να την κανω να κοιμηθει μαζι μου δεν την σεβομαι,την θεωρω ρηχη και δεν εχω καμια ορεξη να ασχοληθω μαζι της.ειτε αυτη προερχεται απο το παρελθον μου ειτε την γνωριζω τωρα και βλεπω οτι ενδιαφερεται.οποια κοπελα προσεγγιζω και δεν δειχνει ενδιαφερον πληγωνεται αφανταστα ο εγωισμος μου.νοιωθω τρομερη ανασφαλεια σε περιπτωση απορριψης.ολο αυτο μ φενεται ενας φαυλος κυκλος.καπου ειχα διαβασει πως ο φρουντ ειχε πει:"Οι γυναικες που με ελκυουν ερωτικα δεν χαιρουν την εκτιμηση μου ως προσωπικοτητες και οσες χαιρουν εκτιμηση ως προσωπικοτητες δν με ελκυουν ερωτικα.στην σπανια δε,περιπτωση οπου μια γυναικα πληρει και τις δυο προυποθεσεις θα υπαρχει ενας αλλος λογος που δεν θα μου δινει την δυναοτητα να ειμαι μαζι της.ειτε δεν θα ενδιαφερεται,ειτε θα ειναι σε σχεση ειτε θα βρισκεται πολυ μακρυα".νοιωθω οτι ταυτιζομαι απολυτα με αυτο στην παρουσα φαση και επισης αισθανομαι πως το σεξ χωρις συναισθημα δεν μου ταιριαζει πλεον...απορω με τον εαυτο μου πως αποκαλυφθηκαν τοσες ευαισθησιες ξαφνικα ενω ειχα ενα εντελως διαφορετικο τροπο ζωης και σκεψης.Μπορω να πω οτι αισθανομαι μονος αν και το παλευω

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλησπέρα AbetterWorld. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις - εζησα 1,5 μήνα ακριβώς τα ίδια. Συνέχεια θλίψη, ταραχή και πολλές σκέψεις που με κάνανε να μην κοιμάμαι ούτε να τρώω. Ζόμπι κανονικό. Όμως, παραδόξως, την τελευταία εβδομάδα νιώθω πολύ καλύτερα... Προσπάθησα να βοηθήσω τον εαυτό μου βγαίνοντας έξω με παλιές και καινούριες παρέες που έχουν χιούμορ και έχουμε καλή χημεία, άφησα πολλάκις τον εαυτό μου να ξεκαρδιστεί στα γέλια! Τέλειο να ξαναχαμογελάς!! Η καλή παρέα πιστεύω θα σε βοηθήσει. Επίσης, ξεκίνησα γυμναστική 3 φορές την εβδομάδα και δεν φαντάζεσαι πόσο καλό μου εχει κάνει...άσε που στο γυμναστηριο έχω γινει φιλαρακια με τα παιδιά και γελάμε με χαζομάρες που κάνουμε. Γενικά, αφησα τον εαυτό μου να βιώσει αυτη την ασχημη φάση και όταν αρχισα δειλά δειλά να ανακτώ δυνάμεις και θάρρος πήρα αποφασεις που θα με βοηθούσαν. Η αλήθεια είναι ότι θελει προσπαθεια και από εσένα. Επίσης, είχα ενα επαγγελματικό ραντεβου με εναν αντρα που δεν γνωριζα πριν και μου κέντρισε το ενδιαφέρον... και από εκεί που το μυαλό μου είχε κολλήσει στον πρωην ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι άρχισα να σκέφτομαι ερωτικά έναν άλλο αντρα! Ενθαρρυντικό σημάδι ότι έχω αρχίσει να ξεκολλάω..... τουλάχιστον δεν τον σκεφτομαι το 80% της μερας. Κάτι ειναι και αυτό.

Μην σκέφτεσαι ότι έχασες χρόνο... Να νιώθεις ευγνωμοσύνη για ό,τι έζησες μαζί της και διώξε την πίκρα μακρυά... Μην επικεντρώνεσαι σε ό,τι κάνει αυτή, επικεντρώσου σε εσενα και στη ζωή σου. Είσαι μόλις 23, έχεις ακόμα τόσα πράγματα να ζήσεις!!!! Αν σε κάνει να νιωθεις καλύτερα, εγω σπουδασα εκανα μεταπτυχιακό δουλευα και στα 30 μου αποφάσισα να πάω για καποιους μηνες σε χώρα στην αλλη ακρη του κόσμου να ζήσω και να μαθω τη γλώσσα. Τι θελω να πω? Ότι απο σημερα κιόλας μπορεις να παρεις αποφασεις και να κανεις αλλαγες στη ζωη σου που εχεις ονειρευτεί. Άσε πίσω την πανέμορφη όπως λες κοπέλα, ηταν μικρη ανωριμη δεν ξερω τι ισχύει αλλά και τι σημασία έχει? Είναι ενα παιδάκι που θέλει να ζησει τη ζωη του και δεν ξερει τι τουγίνεται... Ξερω οτι σκεφτεσαι ολες τις στιγμες που ζήσατε και πόσο κουκλα ειναι αλλά σκέψου οτι δεν σου έδινε το πιο σημαντικό~ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ!

---

Ειχα να μπω καιρο,πραγματικα ετσι αισθανομουν.ομολογω πως υπαρχει προοδος.εχω ηδη γνωρισει μια αλλη κοπελα η οποια ομως θα φυγει στο σικαγο.σκεφτομαι να παω να την δω κανενα μηνα,γενικοτερα μ αρεσει να ταξιδευω και καταννοω απολυτα την αναγκη σου να φυγεις σε ξενη χωρα οταν το εκανες οπως επισης και το να γυμναζεσαι...ολα περνανε και ηδη αρχιζω και συνηθιζω μακρυα της.εχω ομως ενα πολυ μεγαλο προβλημα στην ερωτικη μου ζωη.Οποια κοπελα μπορω να την κανω να κοιμηθει μαζι μου δεν την σεβομαι,την θεωρω ρηχη και δεν εχω καμια ορεξη να ασχοληθω μαζι της.ειτε αυτη προερχεται απο το παρελθον μου ειτε την γνωριζω τωρα και βλεπω οτι ενδιαφερεται.οποια κοπελα προσεγγιζω και δεν δειχνει ενδιαφερον πληγωνεται αφανταστα ο εγωισμος μου.νοιωθω τρομερη ανασφαλεια σε περιπτωση απορριψης.ολο αυτο μ φενεται ενας φαυλος κυκλος.καπου ειχα διαβασει πως ο φρουντ ειχε πει:"Οι γυναικες που με ελκυουν ερωτικα δεν χαιρουν την εκτιμηση μου ως προσωπικοτητες και οσες χαιρουν εκτιμηση ως προσωπικοτητες δν με ελκυουν ερωτικα.στην σπανια δε,περιπτωση οπου μια γυναικα πληρει και τις δυο προυποθεσεις θα υπαρχει ενας αλλος λογος που δεν θα μου δινει την δυναοτητα να ειμαι μαζι της.ειτε δεν θα ενδιαφερεται,ειτε θα ειναι σε σχεση ειτε θα βρισκεται πολυ μακρυα".νοιωθω οτι ταυτιζομαι απολυτα με αυτο στην παρουσα φαση και επισης αισθανομαι πως το σεξ χωρις συναισθημα δεν μου ταιριαζει πλεον...απορω με τον εαυτο μου πως αποκαλυφθηκαν τοσες ευαισθησιες ξαφνικα ενω ειχα ενα εντελως διαφορετικο τροπο ζωης και σκεψης.Μπορω να πω οτι αισθανομαι μονος αν και το παλευω

Quote:

---

Originally Posted by ΣονγκΧουά

Καλησπέρα! Αποφάσισα να μπω σε αυτό το φόρουμ γιατί είναι η πρώτη φορά που εμφανίζω συμπτώματα μέτριας κατάθλιψης και θα ήθελα να μου δώσετε λίγη δύναμη και - γιατί όχι- feedback για τις σκέψεις μου. Χώρισα ξαφνικά, ήμουν φουλ ερωτευμένη και η ψυχολογία μου κλονίστηκε πολύ. Δεν έχω ξαναδεί τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση. Εμφάνισα τα κλασσικά συμπτώματα: κλάματα, αϋπνία, έλλειψη όρεξης και συγκέντρωσης. Ήμουν μονίμως σε μία αλλόκοτη υπερένταση - ό,τι κι αν έκανα δεν ένιωθα την παραμικρή ικανοποίηση. Με όποιον κι αν μιλούσα ήμουν σε μία απάθεια έχοντας μηδέν ενδιαφέρον για το οτιδήποτε. Όταν πχ. ήμουν έξω με φίλους με έτρωγε μέσα μου να πάω σπίτι και όταν επέστρεφα σπίτι επειδή ήμουν μόνη, φούντωνα από σκέψεις απελπισίας και ήθελα να βγω ξανά έξω.Τελικά μίλησα σε ένα φίλο του πατέρα μου νευρολόγο-ψυχίατρο και μου είπε να πάρω entact 20mg για 1 μήνα. Με καθησύχασε ότι δε θα αποκτήσω εξάρτηση, καθώς γενικά αποφεύγω τα φάρμακα. Η αλήθεια είναι ότι με την αγωγή είδα κάποια βελτίωση αλλά εξακολουθώ να έχω σε καθημερινή βάση κάποιες ώρες που με κατατρύχουν οι σκέψεις και με πιάνουν τα κλάματα. Έχει περάσει σχεδόν 1 μήνας από τον χωρισμό και φανταζόμουν ότι μέρα με τη μέρα θα ένιωθα καλύτερα. Δυστυχώς δεν βλέπω τόσο γρήγορη εξέλιξη.

Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, αλλά σκέφτομαι μόνο τις καλές στιγμές μαζί του - η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε πολλές άσχημες. Στους πρώτους 2-3 τσακωμούς με χώρισε. Φοβάμαι ότι τον έχω "θεοποιήσει", ότι έχω πέσει σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων όπου αυτός είναι ο τέλειος άντρας και άντρας των ονείρων μου που κάποτε ήταν δικός μου και από βλακείες τον έχασα. Ενοχές και αυτομαστίγωμα δηλαδή. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι εγώ φταίω που σταμάτησε να με αγαπά και να με θέλει. Το καλό είναι ότι συναντηθήκαμε μετά τον χωρισμό και του μίλησα, του είπα συγγνώμη για τα σφάλματα μου και έκανα την αυτοκριτική μου. Είπα ότι θέλω πραγματικά να αλλάξω και να να τον κατανοήσω καλύτερα. Ένιωσα μία ανακούφιση όταν τα έβγαλα από μέσα μου. Βασικός λόγος που με χώρισε είναι ότι τον πίεσα να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί και γκρίνιαζα...που ως ερωτευμένη λογικό ήταν να το επιδιώκω και να το επιζητώ... αλλά αυτό τον ξενέρωσε και τον απόμακρυνε από εμένα. Απλά απογοητεύομαι γιατί σκέφτομαι, πόσο εύκολα μπορεί να φύγει το συναίσθημα και να αντικατασταθεί με αδιαφορία ή με ξενέρωμα? Να σημειώσω ότι βρισκόμασταν πολύ συχνά και όσο είμαστε μαζί ήταν παρών αλλά εγώ ήθελα ακόμα παραπάνω γιατί τον αντιμετώπιζα σαν άντρα μου και όχι ως μία απλή σχέση.

Θέλω να νιώσω σύντομα καλύτερα, θέλω να απελευθερωθώ από τις σκέψεις και να αφοσιωθώ στη δουλειά μου. Θέλω να μην τον ξανασκεφτώ και να σταματήσω την αυτολύπηση. Αλλά το μυαλό μου έχει κολλήσει... Θα τα καταφέρω λέτε?

---

Καλησπέρα ΣονγκΧουά ..
Πριν απο τέσσερα χρόνια περίπου είχα κάνει σχέση με ένα παιδί που διήρκεσε 6 μήνες.. Ήμουν πολύ ερωτευμένη, ενθουσιασμένη και τα λοιπά.. Ηταν ο πιο μεγάλος έρωτας της ζωής μου ακόμη και μέχρι σήμερα .. Η απάντηση του όταν χωρήσαμε είναι : Ξενέρωσα..! Εγώ δεν το δεχόμουν , προσπάθησα να τα ξαναβρώ μαζι του αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στον κενό... Μου πήρε πολύ καιρο να το χονέψω και να συνεχίσω παρακάτω ώστε να βρω καποιον.. Ηθελε να με κανει να νιώθω ενοχες και μου έλεγε οτι όταν φταιμε λεμε που και που κανενα συγνώμη.. δεν ειχα λόγο για να απολογηθώ απεναντι του και δεν του ζήτησα ποτέ συγνώμη..
Ξαναγύρισε πίσω αλλά όχι γιατι πραγματικά ήθελε να είναι μαζί μου αλλά για να ικανοποιήσει τον εαυτό του οτι δεν τον ξέχασα και οτι είναι μοναδικός.. Περιττό να σου πώ οτι τον έδιωξα με τις κλοτσιές παρότι τον ήθελα..
Ηρθε να με τσαλαπατήσει και έφυγε..
Τωρα μετα απο τόσα χρόνια που βλέπω πιο καθαρά τα πράγματα και δεν φορώ παρωπίδες , αυτος ο ανθρωπος δεν άξιζε ουτε την προσοχή μου.. Όμως Κρατάω μόνο τις καλές μας στιγμες ..
Και αν δεν υπήρχε αυτος δεν θα μάθαινα τι είναι να είσαι ερωτευμένος άνθρωπος..
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και με τον καιρό θα αρχίσεις να βλέπεις τα πράγματα πιο καθαρά... Αν νομίζεις οτι δεν μπορειτε να τα ξαναβρειτε , απομακρύνσου απο κοντα του και να αποφεύγεις να συχνάζεις σε μέρη που πηγαίνει και θα δεις οτι θα πάνε όλα καλύτερα.

Quote:

---

Περιττό να σου πώ οτι τον έδιωξα με τις κλοτσιές παρότι τον ήθελα..

---

χμμμμμμμμμμμμμμμμ..........

https://www.youtube.com/watch?v=Yjw6uZjEzY0

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

χμμμμμμμμμμμμμμμμ..........

https://www.youtube.com/watch?v=Yjw6uZjEzY0

---

χαχα που εισαι καλε.. Εμ άδικο είχα .. Την ζωή του πατίνι έπρεπε να του κάνω αλλά το έπαιξα καλή .. Πέσα απο την πλάκα αυτό έκανα , το θυμάμαι σαν σήμερα.. :P :P :P

Quote:

---

προσπάθησα να τα ξαναβρώ μαζι του αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στον κενό..

---

Quote:

---

χαχα που εισαι καλε.

---

Quote:

---

χαχα που εισαι καλε.. Εμ άδικο είχα .. Την ζωή του πατίνι έπρεπε να του κάνω αλλά το έπαιξα καλή .

---

ειμαι εδω μεσα στο κενο
ολα μου φαινονται βουνο
κ συ σε μια φαση μια απ τα ιδια
επρεπε να του πεις καλα τσακιδια

τι τραβανε κ αυτοι οι ποιητες....

[QUOTE=αλεξανδρος_77;513885]ειμαι εδω μεσα στο κενο
ολα μου φαινονται βουνο
κ συ σε μια φαση μια απ τα ιδια
επρεπε να του πεις καλα τσακιδια

αυτός παίρνει με αποκρύψεις και δεν μιλάει ακόμα.. Εγω απλά συνέχισα.. Ο καθενας κάνει τις επιλογές του...