ΒΟΗΘΕΙΑ!!!!! ΠΑΛΙ!!! ΥΠΟΤΡΟΠΗ!

σκατα σκατα σκατα...απο σκεψεις αρνητικες...απο την εντονη επιθυμια για την αποκτηση ενος παιδιου..κ επειδη δεν ερχεται..
νιωθω τοση απελπισια τοση απογοητευση..ετρεμα παλι.δεν θελω να φαω τιποτα.κανω λαθος το ξερω.δεν μπορω να το διαχειριστω.
παιρνω το λαντοζακι μου αλλα βλεπεις θελει κ την δικη μας προσπαθεια.τον εαυτο μου κοροιδευω..ναι ημουν καλα κ ειχα γινει..
ομως μολις ερχεται η περιοδος θελω απλα να πεθανω.απεραντη θλιψη.απογοητευση..εξαντλη� �η..τρεμουλα.
σκατα.εκανα εξετασεις κ βγηκαν οκ.τι φταιει?ειμαι υπερβολικη το ξερω.αλλα δε το ελεγχω.
πρεπει να ηρεμησω.με εχει παρει πολυ απο κατω.φοβαμαι φοβαμαι φοβαμαι ατελειωτα.μιλαω με τον αντρα μου κ μου λεει "εσυ να σαι καλα..αν δεν κανουμε παιδι θα τρελλαθουμε?"
γιατι ρε γμτ εχω τετοιες αντιδρασεις,εξαιτιας αυτου εφτασα να παιρνω αντικατθλιπτικα..
γιατι να μην μπορω να χαρω αυτα που εχω ηδη?ο αντρας μου ειναι χαλαρος κ μου λεει οτι οσο το σκεφτομαι τοσο δνε θα ρχεται..
τα ειχα καταφερει τον πορηγουμενο καιρο..τωρα παλι επεσα.δεν θελω να φαω τιποτα.δεν θελω να αναπνεω καν.δεν θελω να κανω τιποτα.θελω μονο να παω να ξαπλωσω στο κρεβατι κ να πεθανω αν γινεται..

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

σκατα σκατα σκατα...απο σκεψεις αρνητικες...απο την εντονη επιθυμια για την αποκτηση ενος παιδιου..κ επειδη δεν ερχεται..
νιωθω τοση απελπισια τοση απογοητευση..ετρεμα παλι.δεν θελω να φαω τιποτα.κανω λαθος το ξερω.δεν μπορω να το διαχειριστω.
παιρνω το λαντοζακι μου αλλα βλεπεις θελει κ την δικη μας προσπαθεια.τον εαυτο μου κοροιδευω..ναι ημουν καλα κ ειχα γινει..
ομως μολις ερχεται η περιοδος θελω απλα να πεθανω.απεραντη θλιψη.απογοητευση..εξαντλη� �η..τρεμουλα.
σκατα.εκανα εξετασεις κ βγηκαν οκ.τι φταιει?ειμαι υπερβολικη το ξερω.αλλα δε το ελεγχω.
πρεπει να ηρεμησω.με εχει παρει πολυ απο κατω.φοβαμαι φοβαμαι φοβαμαι ατελειωτα.μιλαω με τον αντρα μου κ μου λεει "εσυ να σαι καλα..αν δεν κανουμε παιδι θα τρελλαθουμε?"
γιατι ρε γμτ εχω τετοιες αντιδρασεις,εξαιτιας αυτου εφτασα να παιρνω αντικατθλιπτικα..
γιατι να μην μπορω να χαρω αυτα που εχω ηδη?ο αντρας μου ειναι χαλαρος κ μου λεει οτι οσο το σκεφτομαι τοσο δνε θα ρχεται..
τα ειχα καταφερει τον πορηγουμενο καιρο..τωρα παλι επεσα.δεν θελω να φαω τιποτα.δεν θελω να αναπνεω καν.δεν θελω να κανω τιποτα.θελω μονο να παω να ξαπλωσω στο κρεβατι κ να πεθανω αν γινεται..

---

Γειά σου ΜΠΟΥΜ!!
Είμαι σίγουρος οτι απλά θα ξ ανανέβεις,όπως οταν ξανάπεσες στο παρελθόν!!Είσαι σίγουρα πολύ δυνατή!!
Το σάιτ τι επαθε και εφαγε το μνμ μου πριν?!?!Την παλεύει?
Μαγκιά δεν είναι να μην πέφτεις ποτέ,μαγκιά είναι να ξανασηκώνεσαι!!!Ακους μπουμ?!?!

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

σκατα σκατα σκατα...απο σκεψεις αρνητικες...απο την εντονη επιθυμια για την αποκτηση ενος παιδιου..κ επειδη δεν ερχεται..
νιωθω τοση απελπισια τοση απογοητευση..ετρεμα παλι.δεν θελω να φαω τιποτα.κανω λαθος το ξερω.δεν μπορω να το διαχειριστω.
παιρνω το λαντοζακι μου αλλα βλεπεις θελει κ την δικη μας προσπαθεια.τον εαυτο μου κοροιδευω..ναι ημουν καλα κ ειχα γινει..
ομως μολις ερχεται η περιοδος θελω απλα να πεθανω.απεραντη θλιψη.απογοητευση.. εξαντληση.. τρεμουλα.
σκατα. εκανα εξετασεις κ βγηκαν οκ. τι φταιει? ειμαι υπερβολικη το ξερω. αλλα δε το ελεγχω.
πρεπει να ηρεμησω. με εχει παρει πολυ απο κατω. φοβαμαι φοβαμαι φοβαμαι ατελειωτα. μιλαω με τον αντρα μου κ μου λεει "εσυ να σαι καλα.. αν δεν κανουμε παιδι θα τρελλαθουμε?"
γιατι ρε γμτ εχω τετοιες αντιδρασεις, εξαιτιας αυτου εφτασα να παιρνω αντικατθλιπτικα..
γιατι να μην μπορω να χαρω αυτα που εχω ηδη? ο αντρας μου ειναι χαλαρος κ μου λεει οτι οσο το σκεφτομαι τοσο δνε θα ρχεται..
τα ειχα καταφερει τον πορηγουμενο καιρο.. τωρα παλι επεσα. δεν θελω να φαω τιποτα. δεν θελω να αναπνεω καν. δεν θελω να κανω τιποτα. θελω μονο να παω να ξαπλωσω στο κρεβατι κ να πεθανω αν γινεται..

---

εχει δικιο ο ανδρας σου, αλλα με το στρες που βιωνεις που να το καταλαβεις, και κυριως που να το πετυχεις...
πρεπει να βρεις τροπους να αποφορτιστεις.αν δεν τα καταφερνεις μονη, ζητα βοηθεια, οχι για το παιδι, αλλα για το τοσο αγχος.
ασχετο, αλλα και σχετικο. τον γυναικολογο σου τον ρωτησες αν κανει να μεινεις εγγυος παιρνοντας ηδη χαπια? δεν το ξερω, απλα λεω να το διερευνησεις.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εχει δικιο ο ανδρας σου, αλλα με το στρες που βιωνεις που να το καταλαβεις, και κυριως που να το πετυχεις...
πρεπει να βρεις τροπους να αποφορτιστεις.αν δεν τα καταφερνεις μονη, ζητα βοηθεια, οχι για το παιδι, αλλα για το τοσο αγχος.
ασχετο, αλλα και σχετικο. τον γυναικολογο σου τον ρωτησες αν κανει να μεινεις εγγυος παιρνοντας ηδη χαπια? δεν το ξερω, απλα λεω να το διερευνησεις.

---

ναι κανει.παιρνω λαντοζ κ μου παν οκ για εκγυμοσυνη.δεν εχουν παρατηρηθει απο πειραματα παρενεργειες στο μωρακι.
θα το κοβα ομως αν εμενα.το παιρνω ηδη 7 μηνες..οκ...υπαρχουν κ γυναικες που παιρνουν το μισο απο τα 20mg.μονο αυτο παιρνω.δεν παιρνω καποιο αλλο φαρμακο.
κ αυτο το ξεκινησα για τον ιδιο λογο..επειδη με πηρε απο κατω τον απριλη παλι για το θεμα του παιδιου.
τελος παντων.ειμαι λιγο καλυτερα τωρα διοτι μιλησα με τον γιατρο λιγο κ με ησυχασε.
ναι χρειαζομαι βοηθεια να μαθω να διαχειριζομαι το αγχος..αλλα με τι φραγκα γαμωτο?πρεπει να κανω συμπεριφοριστικη..κ δεν βρισκω συμπεριφοριστικους τσαμπα.

απλα δεν με πολυκαταλαβαινω...ενω οι εξετασεις μου βγαινουν αψογες κ δεν εχω κανενα προβλημα ...γιατι αντιδρω ετσι?με φοβιζω μερικες φορες.
δεν εχω ψυχραιμια..αν δηλαδη εβγαιναν οι εξετασεις κακες τι?θα αυτοκτονουσα?
πραγματικα...αλλα απο την εντονη επιθυμια μου εχω αρρωστησει..μακαρι να μην το θελα τοσο...

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

απλα δεν με πολυκαταλαβαινω...ενω οι εξετασεις μου βγαινουν αψογες κ δεν εχω κανενα προβλημα ...γιατι αντιδρω ετσι?με φοβιζω μερικες φορες.
δεν εχω ψυχραιμια..αν δηλαδη εβγαιναν οι εξετασεις κακες τι?θα αυτοκτονουσα?
πραγματικα...αλλα απο την εντονη επιθυμια μου εχω αρρωστησει..μακαρι να μην το θελα τοσο...

---

Γλυκιά μου ΒΟΟΜ χαλάρωσε γιατί από μόνη σου σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Θέμα ψυχολογίας είναι κ τίποτα' άλλο. Πες πως οκ, απολαμβάνεις το γάμο σου (χωρίς να πρέπει να σηκώνεσαι κάθε 2 ώρες κ όλα σου τα ρούχα να είναι σταμπαρισμένα με φρουτόκρεμες κ σάλια) για τα επόμενα 1-2 χρόνια κ απλά αφέσου σε αυτό. Η εγκυμοσύνη θα σου προκύψει από εκεί που δεν το περιμένεις, όταν έχεις βάλει το όλο θέμα "στο συρτάρι", το έχεις ξεχάσει κ δεν επιδιώκεις τίποτα. Όσο σου γίνεται εμμονή τόσο δε θα έρχεται.

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Γλυκιά μου ΒΟΟΜ χαλάρωσε γιατί από μόνη σου σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Θέμα ψυχολογίας είναι κ τίποτα' άλλο. Πες πως οκ, απολαμβάνεις το γάμο σου (χωρίς να πρέπει να σηκώνεσαι κάθε 2 ώρες κ όλα σου τα ρούχα να είναι σταμπαρισμένα με φρουτόκρεμες κ σάλια) για τα επόμενα 1-2 χρόνια κ απλά αφέσου σε αυτό. Η εγκυμοσύνη θα σου προκύψει από εκεί που δεν το περιμένεις, όταν έχεις βάλει το όλο θέμα "στο συρτάρι", το έχεις ξεχάσει κ δεν επιδιώκεις τίποτα. Όσο σου γίνεται εμμονή τόσο δε θα έρχεται.

---

ρε συ ποσο δικιο εχεις..ξερεις πιο ειναι το πιο φοβιστικο μου για μενα?οταν νομιζω οτι το βαχω στο συρταρι..νομιζω οτι ΟΝΤΩΣ το εχω βαλει στο συρταρι..ομως δεν ειναι ετσι..στην ουσια δεν ξερω να βαζω πραγματα στα συρταρια..δεν εχω μαθει να κανω υπομονη, να διαχειριζομαι τις καταστασεις με ηρεμια..με ωριμοτητα..σαν το μωρο που θελει το γλυφιντζουρι του κ το θελει τωρα!
κακο αυτο..το αντιλαμβανομαι..δεν ξερω πως μπορω να το αλλαξω.δεν εχω τα μεσα.
μονο οταν κανω τα χομπυ μου το αφηνω εντελως στην ακρη.οταν περναω καλα κ νιωθω χαρουμενη με κατι αλλο..μονο τοτε το αφηνω στην ακρη..μερικες φορες αναρωτιεμαι πως το επαθα αυτο εγω?να θελω τοσο πολυ ενα μωρο?καποτε δεν θα χωνευα καν.τα βλεπα κ φουντωνα..
στην σκεψη κ μονο πιεζομουν..
σαν καποιος να με καταραστηκε με το να εχω αυτην την επιθυμια.σκεφτομαι επισης μηπως ειναι απλα θεμα εγωισμου, κοινωνικης καταξιωσης και οχι πραγματικη επιθυμια..ειμαι τυπος ανθρωπου που εχω παρεες κ πολλες δραστηριοτητες. καλλιτεχνης ανεκαθεν κ μποεμ..
πως την πατησα ετσι?

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

ρε συ ποσο δικιο εχεις..ξερεις πιο ειναι το πιο φοβιστικο μου για μενα?οταν νομιζω οτι το βαχω στο συρταρι..νομιζω οτι ΟΝΤΩΣ το εχω βαλει στο συρταρι..ομως δεν ειναι ετσι..στην ουσια δεν ξερω να βαζω πραγματα στα συρταρια..δεν εχω μαθει να κανω υπομονη, να διαχειριζομαι τις καταστασεις με ηρεμια..με ωριμοτητα..σαν το μωρο που θελει το γλυφιντζουρι του κ το θελει τωρα!
κακο αυτο..το αντιλαμβανομαι..δεν ξερω πως μπορω να το αλλαξω.δεν εχω τα μεσα.
μονο οταν κανω τα χομπυ μου το αφηνω εντελως στην ακρη.οταν περναω καλα κ νιωθω χαρουμενη με κατι αλλο..μονο τοτε το αφηνω στην ακρη..μερικες φορες αναρωτιεμαι πως το επαθα αυτο εγω?να θελω τοσο πολυ ενα μωρο?καποτε δεν θα χωνευα καν.τα βλεπα κ φουντωνα..
στην σκεψη κ μονο πιεζομουν..
σαν καποιος να με καταραστηκε με το να εχω αυτην την επιθυμια.σκεφτομαι επισης μηπως ειναι απλα θεμα εγωισμου, κοινωνικης καταξιωσης και οχι πραγματικη επιθυμια..ειμαι τυπος ανθρωπου που εχω παρεες κ πολλες δραστηριοτητες. καλλιτεχνης ανεκαθεν κ μποεμ..
πως την πατησα ετσι?

---

Για Ονομα Του Θεου ρε συ να σκεφτεσαι με ορους καταρας κ τιμωριας για τετοια θεματα, ουτε ο Ηρωδης να'σουνα......!
Τωρα το αν θες το παιδι για λογους κοινωνικης καταξιωσης/προφιλ/στερεοτυπων περι προορισμου του ανθρωπου κλπ κλπ η επειδη θες εσυ να γινεις μανα κ να προσφερεις σ'ενα πλασμα, αυτο ειναι εντελως αλλο αντικειμενο συζητησης.
Αν παντως παλιοτερα φρικαρες με τακουτσουβελα κ τωρα θες δικα σου, αυτο δε συνεπαγεται πως επαθες κατι, απλα αλλαξες. Κ ουτε το οτι εισαι μποεμ ακυρωνει το μητρικο σου ενστικτο. Αλλο το ενα, αλλο το αλλο. Απλα να θυμασαι πως τα παιδια δεν ειναι λογος ευτυχιας η ολοκληρωσης ουτε του ανθρωπου μεμονωμενα ουτε του ζευγαριου, με την εννοια οτι δεν μπορουν τα παιδια να καλυψουν τα κενα κ τα αδιεξοδα ουτε του ψυχισμου ενος ανθρωπου ουτε μιας σχεσης. Τα παιδια αποτελουν μια περεταιρω συνεχεια κ εξελιξη της ανθρωπινης φυσης προς μια πολυ συγκεκριμενη κατευθυνση, που αν κατσει κ το επιθυμεις ουσιαστικα, καλως εκατσε. Αν εσυ εισαι ολοκληρωμενη ως προσωπικοτητα κ η σχεση σου με τον αντρα σου ειναι ισορροπημενη, αυτο θα εξακολουθησει να ισχυει με η χωρις παιδια. Οποτε ΧΑΛΑΡΩΣΕ, απολαυσε το γαμο σου κ θα ερθει κ ο πελαργος!Μην τα παιζεις λες κ σου λειπει το κομματι του παζλ που θα σε κανει ευτυχισμενη γιατι σκεψου πως εισαι ηδη ευτυχισμενη........ κ πανω απ'ολα υγιεστατη...... γεγονος που υπεραποδεικνυει πως το αγχος σου ευθυνεται για ολα!

Quote:

---

Originally Posted by mariposa7

Για Ονομα Του Θεου ρε συ να σκεφτεσαι με ορους καταρας κ τιμωριας για τετοια θεματα, ουτε ο Ηρωδης να'σουνα......!
Τωρα το αν θες το παιδι για λογους κοινωνικης καταξιωσης/προφιλ/στερεοτυπων περι προορισμου του ανθρωπου κλπ κλπ η επειδη θες εσυ να γινεις μανα κ να προσφερεις σ'ενα πλασμα, αυτο ειναι εντελως αλλο αντικειμενο συζητησης.
Αν παντως παλιοτερα φρικαρες με τακουτσουβελα κ τωρα θες δικα σου, αυτο δε συνεπαγεται πως επαθες κατι, απλα αλλαξες. Κ ουτε το οτι εισαι μποεμ ακυρωνει το μητρικο σου ενστικτο. Αλλο το ενα, αλλο το αλλο. Απλα να θυμασαι πως τα παιδια δεν ειναι λογος ευτυχιας η ολοκληρωσης ουτε του ανθρωπου μεμονωμενα ουτε του ζευγαριου, με την εννοια οτι δεν μπορουν τα παιδια να καλυψουν τα κενα κ τα αδιεξοδα ουτε του ψυχισμου ενος ανθρωπου ουτε μιας σχεσης. Τα παιδια αποτελουν μια περεταιρω συνεχεια κ εξελιξη της ανθρωπινης φυσης προς μια πολυ συγκεκριμενη κατευθυνση, που αν κατσει κ το επιθυμεις ουσιαστικα, καλως εκατσε. Αν εσυ εισαι ολοκληρωμενη ως προσωπικοτητα κ η σχεση σου με τον αντρα σου ειναι ισορροπημενη, αυτο θα εξακολουθησει να ισχυει με η χωρις παιδια. Οποτε ΧΑΛΑΡΩΣΕ, απολαυσε το γαμο σου κ θα ερθει κ ο πελαργος!Μην τα παιζεις λες κ σου λειπει το κομματι του παζλ που θα σε κανει ευτυχισμενη γιατι σκεψου πως εισαι ηδη ευτυχισμενη........ κ πανω απ'ολα υγιεστατη...... γεγονος που υπεραποδεικνυει πως το αγχος σου ευθυνεται για ολα!

---

σε ευχαριστω πολυ.με βοηθησες λιγο να ξκαθαρισω το κεφαλι μου..να σαι καλα!
ναι εχεις δικιο απολυτο..αυοτ σκεφτομαι.μα τι μου λειπει?ο αντρας μου εχθες ειπε οτι δεν τον νοιαζει τοσο αυτο το θεμα παρα η μεταξυ μας σχεση.
αν το σκαλισω παραπανω...που δεν θελω..αλλα μαλλον πρεπει..
μερικες φορες νιωθω οτι ειναι καταλοιπα καποιας εκτρωσης στο παρελθον.
οι ενοχες μου..αυτες οι ενοχες..γυρνουν με αυτην την μορφη.
κ ενω νομιζα οτι με εχ συγχωρεσει..μηπως οχι?
κ ομως εγω αισθανομαι οτι μαγκια μου κ καλα εκανα εφοσον δεν ηταν σωστες οι συνθηκες.
απλα αργησα να το ξεπερασω..εχω περιπου 1 χρονο που νιωθω οτι συγχωρεσα τον εαυτο μου.

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

δεν εχω μαθει να κανω υπομονη, να διαχειριζομαι τις καταστασεις με ηρεμια..με ωριμοτητα..σαν το μωρο που θελει το γλυφιντζουρι του κ το θελει τωρα!

---

μη το παρεις προσωπικα, απλα ξανασκεψου το το να κανεις παιδι.. το παιδι θελει υπομονη, ωριμοτητα, κ ολα οσα λες οτι δεν εχεις. δεν ειναι χομπι το παιδι να τραβαει τα δικα μας ψυχολογικα.

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

σκεφτομαι επισης μηπως ειναι απλα θεμα εγωισμου, κοινωνικης καταξιωσης και οχι πραγματικη επιθυμια..

---

κ δεν εισαι καν σιγουρη για το αν θελεις παιδι, φυσικα παιζει ρολο κ η κοινωνια. τωρα αν εσυ θεωρεις καταξιωση το να κανεις παιδι κ παλι πρεπει να αναθεωρησεις!
Δε ξερω αν πας σε ψυχολογο αλλα συζητησε τα αυτα. καλυτερα να κανεις οταν εισαι πραγματικα ετοιμη, κ αν δεν εισαι ποτε σιγα το θεμα!

θα στο πω απλα να το καταλαβεισ ασ πουμε οτι οδηγασ ενα αυτοκινητο και πασ με 100
και τα παλια αμαξια πανε με 100 και τα καινουργια μεχρι εδω δεν εχουμε κανενα προβλημα
παιρνεισ λοιπον τα φαρμακα σου και ειναι σαν να βελτιωσεσ το παλιο σου αυτοκινητακι
το προβλημα ειναι οτι τωρα μπορεισ να πασ με 100 πιο ανετα και δικαιωμα σου να το κανεισ
αλλα το καινουργιο αμαξακι σου πλεον τρεχει και με 120 αμα γουσταρεισ εγω θεωρω αυτονοητο
να πιεσω λιγο το αμαξακι μου αφου τραβαει λογικο ειναι να θελω να πηγαινω πιο γρηγορα
γι αυτο εκανα το μονταρισμα εσυ ομωσ αρκεισαι σε αυτα που κανεισ αλλα θελεισ να τα κανεισ πιο ανετα
εμενα αυτο μου φαινεται αδιανοητο γιατι δε θα μαθεισ ποτε τι γινεται οταν πασ με 120
φιλικα και σε σενα αμα δεν καταλαβεσ τιποτα δεν με ενοχλει

καλημερα...παλι ξυπνησα με λιγη τρεμουλα, αρνητικες σκεψεις κ φοβο.. ευτυχως οχι πολυ κ ουτε με την ιδια βαρυτητα οπως τον απριλιο..
νιωθω οτι οι αγχωδεις διαταραχες δεν θα με αφησουν ποτε..κ οντως ποτε δεν σε αφηνουν..εχουν εξαρσεις κ υφεσεις.
μακαρι να μην το ειχα..να μου κ γω ενας ανθρωπος χαλαρος........

γειά σου ΒΟΟΜ...
νομίζω πως καταρχήν θα πρέπει να παλέψεις να ισορροπήσεις κάπως ψυχικά... φαντάσου να είχες ήδη ένα παιδί και να ήσουν σε κατάσταση ανεξέλεγκτου άγχους (λόγοι πάντα θα υπάρχουν) πόσο πολύ θα επηρέαζες τη ζωή του... σου το λέω από προσωπική πείρα: ο γιος μου ίσως διαχειριζόταν καλύτερα το πρόβλημα του αν υποστηριζόταν από μια μητέρα χωρίς πρόβλημα...
μπορεί οι (γυναικολογικές υποθέτω) εξετάσεις σου να είναι φυσιολογικές αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είσαι "υγειέστατη"... αν ήσουν δεν θα έπαιρνες ladose... τα ξέρω κι αυτά, τα έχω πάρει πολλές φορές... και μην μου πεις πως δεν έχει σχέση το ένα με το άλλο, ένας άνθρωπος είσαι, ένα σύνολο...
είναι πολύ σημαντικό που έχεις έναν καλό κι αγαπημένο σύντροφο... ακόμα κι αν δεν γίνετε φυσικοί γονείς, θα μπορούσατε να γίνετε πολύ καλοί θετοί... αρκεί πρώτα να σταθεροποιηθείς γιατί η ανατροφή του παιδιού είναι διαδικασία πολύ αγχογόνα από μόνη της...
έπειτα, που ξέρεις? γνωρίζω ζευγάρι που αφού ιυοθέτησαν, χαλάρωσαν και μετά γέννησαν κιόλας κι από το μηδέν έγιναν τρίτεκνοι :)

φυσικα κ κατανοω αυτο που μου λες..εννοειται πως το εχω σκεφτει κ το δουλευω καθε μερα..προσπαθω παντα να σκεφτομαι, να εκλογικευω κ να ισορροπω ακομα κ οταν νιωθω τοσο χαλι.
εχω κανει αρκετα βηματα κ εχω μαθει πολλα απο αυτο.
ομως αυτο δε σημαινει οτι δεν εχω δικαιωμα να απολαυσω την μητροτητα....ή οτι θα αποτυχω ας πουμε..

δουλευω με τον εαυτο μου, χρησιμοποιωντας τα εφοδια που αποκομισα απο τα 14 χρονια ψυχοθεραπειας...δουλευω δουλευω..οκ καποιες φορες αποτυγχανω..
νομιζω οτι σε ολους μπορει να συμβει..

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

φυσικα κ κατανοω αυτο που μου λες..εννοειται πως το εχω σκεφτει κ το δουλευω καθε μερα..προσπαθω παντα να σκεφτομαι, να εκλογικευω κ να ισορροπω ακομα κ οταν νιωθω τοσο χαλι.
εχω κανει αρκετα βηματα κ εχω μαθει πολλα απο αυτο.
ομως αυτο δε σημαινει οτι δεν εχω δικαιωμα να απολαυσω την μητροτητα....ή οτι θα αποτυχω ας πουμε..

---

απεναντίας, σου εύχομαι να πετύχεις γι αυτό σου έφερα και το τελευταίο παράδειγμα...
απλά τονίζω ότι η ανατροφή ενός παιδιού είναι απείρως δυσκολότερη από τη γέννηση του... εσύ εύχεσαι να αποκτήσεις ένα παιδί... εγώ, είναι στιγμές, όταν αισθάνομαι το (κυριολεκτικό και οχι μεταφορικό) βάρος των 80 κιλών παιδιού μου στους ώμους, που έχω ευχηθεί να ήμουνα μόνη, ξεχασμένη απ' όλους, σε μια κορφή και να κοιτάζω κάτω τους κάμπους...

γι αυτό κάνε τις προσπάθειες σου, αλλά γνώριζε πως ο καθένας τελικά θα πρέπει να είναι καλά μέσα σε αυτά που ήδη έχει... να είσαι καλά λοιπόν για να προχωρήσεις παρακάτω...

σε ευχαριστω για τις πολυτιμες συμβουλες.μου ειναι χρησιμες μιας κ εισαι μανουλα κ ξερεις καλυτερα απο τον καθενα.
απλα ρε συ..θα σου το πω στα ισια..ειλικρινα δεν ξερω αν θα μαι καλη μανα(προς το παρον ειμαι πολυ καλη σκυλομανουλα, εχω 2 σκυλακια τα οποια τα λατρευω χεχε) αλλα ξερω απλα οτι το θελω πολυ.δεν ξερω..θελω να το ζησω κ θελω να μεγαλωσω ενα μωρακι.απο την αρχη.να του μαθω οσα δεν μου εμαθαν αλλα και αυτα που μου εμαθαν, να το μεγαλωσω με αγαπη κ φροντιδα, να φτιαξω εναν ανθρωπο απο την αρχη, να του δωσω κ να του διδαξω αρχες, να το μαθω να αγαπαει αφου παρει πρωτα αγαπη απο μενα..να του δειξω τον κοσμο απο την καλη κ την αναποδη..γιατι πολυ απλα θελω να μεγαλωσω ενα παιδι οπως δεν μεγαλωσα εγω..να το κανω ευτυχισμενο κ ισορροπημενο,το λεω γιατι νιωθω οτι μπορω να αναλαβω αυτη την ευθυνη.αν με ρωταγες 3 χρονια πριν θα σου ελεγα οτι δεν μπορω να την αναλαβω...τωρα πια νιωθω ετσι.αλλαξα..οκ...ευχομαι να ειμαι καλα κ να με αξιωσει ο θεος κ η φυση να χαρω κ γω την δημιουργια ενος παιδιου.

Ελα βρε , μια υποτροπιουλα επαθες , στο προγραμμα ειναι , σε λιγες μερες θασαι καλα , μην πανικοβαλλεσαι .

ε λιγουλι...φοβηθηκα....

Aνθρωπινο ειναι να φοβασαι , αλλα οσο μπορεις κρατα την ψυχραιμια σου , αυτα δεν κρατανε πολυ , μπορει και αυριο ακομη νασαι μια χαρα .

Τι τόσο λιγο κρατανε οι υποτροπες; απο ποτε ; :-p

Νεραιδα , πασχοντας πολλααααα χρονια απο κτθλψη , οι υποτροπες ( οι παροξυσμοι ) μου , κρατανε μια- δυο μερες συνηθως , ενιοτε και παραπανω . Οχι πολυ παντως . Εσυ τι λες ?

καλε μου macgyver διδαξε με αληθεια! οποτε νιωθω θλιψη μεσα στην θεραπεια(λαντοζ) φοβαμαι πολυ, νιωθω οτι παω πισω κ οτι κατι αλλο εχω κ αρχιζω τις αρνητικες σκεψεις"μηπως ειμαι τρελλη, μηπως τα χω χαμενα?- μηπως εχω κατι αλλο?μηπως ειμαι διπολικη? μηπως πρεπει να παρω σταθεροποιητη συναισθηματος?" μιλαμε για τοσο αγχος..κ μετα με παιρνει η μπαλα..αληθεια...ειναι νορμαλ να εχεις θλιψη μεσα στην θεραπεια?καποιες φορες να πεφτεις, να νιωθεις down?να νιωθεις κ λιγη απελπισια?βοηθησε με να καταλαβω..τοσα χρονια καραβανα κ παντα ρε παιδι μου, λιγο να πεσω ψυχολογικα μια ζωη αυτα τα ερωτηματα εχω κ αυτους τους φοβους..
οταν νιωθω νορμοθυμια ολα οκ..νταξει...αχ πες μου!

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

καλε μου macgyver διδαξε με αληθεια! οποτε νιωθω θλιψη μεσα στην θεραπεια(λαντοζ) φοβαμαι πολυ, νιωθω οτι παω πισω κ οτι κατι αλλο εχω κ αρχιζω τις αρνητικες σκεψεις"μηπως ειμαι τρελλη, μηπως τα χω χαμενα?- μηπως εχω κατι αλλο?μηπως ειμαι διπολικη? μηπως πρεπει να παρω σταθεροποιητη συναισθηματος?" μιλαμε για τοσο αγχος..κ μετα με παιρνει η μπαλα..αληθεια...ειναι νορμαλ να εχεις θλιψη μεσα στην θεραπεια?καποιες φορες να πεφτεις, να νιωθεις down?να νιωθεις κ λιγη απελπισια?βοηθησε με να καταλαβω..τοσα χρονια καραβανα κ παντα ρε παιδι μου, λιγο να πεσω ψυχολογικα μια ζωη αυτα τα ερωτηματα εχω κ αυτους τους φοβους..
οταν νιωθω νορμοθυμια ολα οκ..νταξει...αχ πες μου!

---

γεια σου και πάλι ΒΟΟΜ... δεν είμαι ο macgyver αλλά έχω παρόμοια οδυνηρή εμπειρία από το γιο μου με ιψδ (περιλ. στις αγχώδεις διαταραχές)... υποτροπιάζει κανονικότατα μέσα στη θεραπεία και η παιδοψυχίατρος μου έχει πει πολλές φορές ότι είναι χαρακτηριστικό της διαταραχής αυτό και αναμενόμενο και να μην πτοούμαι... δεν γίνεται να μην πτοείσαι όμως... είναι μεγάλος αγώνας... και ο μικρός επίσης έχει κουραστεί, ντρέπεται και φοβάται μην "τρελαθεί" (κι εγώ μαζί του)

BOOM , σου απαντησε βλεπω η mama , αλλα να σου πω κι εγω . Οι εμμονες ιδεες , οτιδηποτε ειδους , ειναι μερος της κτθλψης , οπως και οι αρνητικες σκεψεις , που ειναι σαν τα μπαλλονια , μολις εισχωρησουν στο μυαλο , φουσκωνουν και μπλοκαρουν τα παντα . Θλιψη εγω δεν ειχα , 2 κτθλψεις δεν ειναι ποτε ιδιες , ειχα ομως εντονο αγχος . Το πρωτο που πρεπει να κανεις , ειναι να διωχνεις τις αρνητικες σκεψεις , αντικαθιστωντας τες με μια ουδετερη . Στην αρχη θα σου φανει δυσκολο , αλλα με το χρονο θα το συνηθησεις . Πασχω απο κτθλψη 8 χρονια , αλλα το 11 και το 12 ηταν μαρτυρικα , στην κυριολεξια δεν ηθελα πλεον την ζωη μου ! Το 13 με βοηθησε και ο πατερας μου κανοντας μου καποια ιδιοτυπη ψυχοθεραπεια , κανα μηνα , και σιγα σιγα αρχισα να παιρνω την πανω βολτα . Τωρα πλεον , με την βοηθεια μιας κοπελας , οχι ψυχολογου , εχω παρει για τα καλα την πανω βολτα , καταλαβα οτι η κτθλψη δεν ειναι ανικητη , και ειμαι μακραν καλυτερα . Εχω που και που καμμια κακη μερα η δυο , αλλα λεω , ενταξει , λιγο υπομονη κανε , και περναει , αλλα δεν σκεφτομαι αρνητικα . Απο φαρμακα ειδα καλο μονο απο το seroxat και το lyrica για το αγχος , δεν ειναι αντιψυχωτικο ουτε εθιστικο ουτε βαρυ .
Η απελπισια και η απογνωση ειναι οι χειροτεροι ' συντροφοι ' της κτθλψης , μην το βαζεις κατω , θα περασει , μην χανεις την πιστη σου , αν πιστευεις . Μερικες φορες πρεπει να κανει τον κυκλο του . Αγγελος .

ΕΓΩ εχω κολλησει με το θεμα παιδι..εχω φαει εμμονη κ αυτο ειναι που με τρελλαινει.
οκ...κανω αρνητικες σκεψεις γυρω απο αυτο.αυτο μονο νιωθω οτι με παραλυει αυτον τον καιρο.
μα τι στο καλο επαθα?λες κ μου καναν πλυση εγκεφαλου.
σιγουρα θα συνελθω..δεν εχω αλλη επιλογη αλλωστε..οταν πεφτεις μετα το μονο που μπορει να γινει ειναι να ανεβεις πιστευω.
πρεπει να ξεκολλησω τον εγκεφαλο μου.. μεσα στην απελπισια μου κανω καποιες θετικουλες σκεψεις κ κατι παει να γινει..καπως χαιρομαι εκεινη την στιγμη.εχω και καιρο να κανω τις δραστηριοτητες μου λογω καποιων συνθηκων κ δεν ξεχνιεμαι..ολο σκεφτομαι..οταν ξεκινησω πλαι πιστευω θα ξανανιωσω οκ.

μερικες φορες νιωθω οτι μεσα σε ολο αυτο εχω απλα τρελλαθει κ δεν το ξερω...

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

μερικες φορες νιωθω οτι μεσα σε ολο αυτο εχω απλα τρελλαθει κ δεν το ξερω...

---

μπα , δεν τρελαινεσαι ετσι ευκολα , εχουμε μεγαλες αντοχες , αλλα δεν το ξερουμε , μεχρι να τις ανακαλυψουμε .

κ πως τρελλαινεσαι?τρελλαινεσαι? τα χανεις?
πωπω ασε δε θελω να ξερω..πες μου θετικα πραγματα το χω αναγκη.

ρε τι επαθα..παλε..μια χαρα δεν ημουν ρε παιδια??

Eλα τωρα , δεν τρελλενεσαι ειπαμε , μην κανεις ετσι . Αμα σε κλεισουν σε ενα δωματιο ( απομονωση ) μονη σου για μια 10 χρονια , εκει μπορει να τρελλαθεις , και παλι παιζεται .

σου χαρίζω μια όμορφη εικόνα, να έχεις να πορευτείς :)

https://www.youtube.com/watch?v=TgSIRjyQOgA
(κάτι έχω πάθει με τον Κουροσάβα σήμερα)

λες ε?ε οκ τοτε..απλα εχω ενα βαρος..τοσο εντονο στην ψυχη μου..δεν φευγει με τιποτα..μονο να κλαιω θελω.σκατα