φοβαμαι...........

ευχαριστω για την αποδοχη,
ειμαι μανουλα δυο μικρων παιδιων,η ιστορια μου με το αγχος,μεγαλη...
θα αναφερθω καποια στιγμη,το μονιμο προβλημα μου ειναι οι κολλημενες μου φοβιες,οι οποιες εχουν να κανουν με θεματα υγειας ειτε εχω καποιο υπαρκτο ερεθισμα,ειτε οχι......λοιπον σχεδον ολη μερα σκεφτομαι οτι κατι εχω,κατι θα παθω εγω η τα παιδια μου....με αποτελεσμα φοβαμαι.....και δεν τοσο απλο οσο το αναφερω,ειναι πολυ επωδυνο!εστιαζομαι τοσο πολυ σε αυτες τις σκεψεις που το βιωνω σαν κατι αληθινο,με αποτελεσμα να μην μπορω να απολαυσω την καθημερινοτητα μου.Κανω ψυχοθεραπεια,λαμβανω ομοιοπαθητικη αγωγη,προαπαθω να απασχολουμαι με διαφορα...αλλα συχνα πεφτω στο κενο,εχω μπλοκαρει και τον αντρα μου και σε ποιον να βρω αποκουμπι? κουραστηκα να φθηρομαι με ολα αυτα,σπαταλαω ολη μου την ενεργεια ,και δεν αντεχω αλλο! θελω να ζησω το παρον,να απολαυσω τα παιδακια μου.Με το που ακουω οτι καποιος επαθε κατι,το κανω δικο μου ,πιστευω οτι συντομα θα τυχει και στην οικογενεια μου....τι να πω,τι θα κανω αν οντως μου τυχει κατι με τετοια μυαλα που κουβαλαω??? αισθανομαι αδυναμη,φοβαμαι,φοβαμαι πολυ......

Σύμφωνα με την γνώμη ψυχαναλυτή-ψυχιάτρου εχει ενεργοποιηθεί ο αμυντικός μηχανισμός της απόσπασης της προσοχής σε σένα,για να σε αποσπάει απο την κακή καθημερινότητα..Εχουν ανέβει τα επίπεδα αγχους και ο οργανισμός σου αντιλαμβάνεται αυτούς τους κινδύνους...Καλό ψυχαναλυτή χρειάζεσαι,να βρεί τις αιτίες που σε στρεσσάρουν τόσο,μην εχεις εμπιστοσύνη στην λεγόμενη συμπεριφορική θεραπεία γιατί απλά σε μαθαίνει να πνίγεις το αγχος σου,αλλά δε θα σε μάθει τι παραγοντες σε βασανίζουν εσωτερικά..Τα ίδια και γω δυστυχώς γι αυτο στα λέω..

σε ευχαριστω Μανο για την απαντηση,λυπαμαι που περνας και εσυ τα ιδια,ειναι πολυ βασανιστικο ειδικα αν εχεις παιδια...γιατι ολο αυτο σε κανει λιγοτερο καλο γονιο.Εχω να δωσω πολλα ,αλλα δεν μπορω παντα, η ζωη μου κυλαει μαρτυρικα,κουραστηκα!

Ακριβώς,αυτό θέλει να καταπολεμηθεί για να μην μεταφερθεί και στα παιδιά!!Τ αντιλαμβάνονται όλα..Κάτι σου δημιουργεί τόσο πολύ στρεςς!

Quote:

---

Originally Posted by ερη

σε ευχαριστω Μανο για την απαντηση,λυπαμαι που περνας και εσυ τα ιδια,ειναι πολυ βασανιστικο ειδικα αν εχεις παιδια...γιατι ολο αυτο σε κανει λιγοτερο καλο γονιο.Εχω να δωσω πολλα ,αλλα δεν μπορω παντα, η ζωη μου κυλαει μαρτυρικα,κουραστηκα!

---

ακριβώς επειδή έχεις παιδιά θα πρέπει να φροντίζεις περισσότερο τον εαυτό σου...
ψυχοθεραπεία κάνεις με ψυχολόγο ή με γιατρό?
γιατί διάλεξες την ομοιοπαθητική αγωγή? ρωτάω γιατί κατάλαβα πως δεν σε βοηθάει ιδιαίτερα...

Κουραγιο φιλη μου πρεπει να σταθεις στα ποδια σου για τον αντρα σου κ τα παιδια σου,Απο οτι καταλαβαινω σε βασανιζουν φοβιες σχετικα με αρρωστιες κ λοιπα δεινα ειναι κοινοτυπο προβλημα κ εδωπερα μπορεις να βρεις απειρες ιστοριες μελων να διαβασεις,Ειναι καλο που παραδεχεσαι το προβλημα κ δεν λες οτι ολα καλα ειναι το πρωτο σταδιο της θεραπειας σε επομενη φαση πρεπει να προσπαθησεις να ηρεμησεις κ να αντιληφθεις οτι το στρες μεταδιδεται στην οικογενεια σου κ τα παιδια σου διολου απιθανο να παρουσιασουν παρομοιες φοβιες μελλοντικα,Αναρωτιεμαι μηπως εισαι γενικα τελειομανης σαν ανθρωπος εννοω να θελεις να ειναι ολα τελεια με τα παιδια τον αντρα κ το νοικοκυριο σου η τελειομανια φθειρει παρα πολυ κ συχνα ειναι αιτια στρες,τωρα τα ομοιοπαθητικα δεν καταλαβαινω γιατι τα εμπιστευεσαι προσωπικα δεν τα προτιμω καθολου,Κ να θυμασαι οτι η αρρωστοφοβια δεν ειναι παντα κατι ρεαλιστικο εφοσον ολοι οι δικοι σου ειναι καλα ισως σε βασανιζουν αλλα αγχη κ σου βγαινει σε αρρωστοφοβια

τι ειδους ψυχοθεραπεια κανεις?

καλημερα,συστημικη ψυχοθεραπεια κανω σσχεδον 2 χρονια,εχω κανει φαρμακευτικη αγωγη με CYMBALTA αλλα χωρις ιδιαιτερο αποτελεσμα.σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας,ειναι ανακουφιστηκο να μιλας με ανθρωπους που σε καταλαβαινουν, παρολο που δεν τους γνωριζεις!!!!!!

θα ηθελα να ρωτησω ,υπαρχει καποιο μελος εδω,το οποιο να επασχε απο κατι παρομοιο και να εχει φτασει σε πολυ καλο σημειο προοδου?

Έρη καλημέρα, διάβασα το θέμα σου. Λοιπόν, καταλαβαίνω ότι περνάς μεγάλη δυσκολία με αυτές όλες τις φοβίες και νιώθεις χάλια.
Θα σου πω κάτι πρακτικό, όταν αρχίζεις να φτιάχνεις όλα αυτά τα σενάρια τα φανταστικά στο μυαλό σου και το άγχος σου αρχίζει να ανεβαίνει κατακόρυφα, τσάκωσέ το το μυαλό και επανέφερε το στο παρόν, σε ότι κάνεις εκείνη τη στιγμή, δουλειές, παιχνίδι με τα παιδιά, οτιδήποτε. Δηλαδή μην ακολουθήσεις το σενάριο που τρέχει σαν ταινία, αλλά αυτό που έχεις μπροστά σου.
Σε ορισμένους από μας (εγώ έχω ΙΔΨ) το μυαλό και οι σκέψεις τείνουν να (υπερ)λειτουργούν έτσι, οπότε χρειάζεται κατά κάποιο τρόπο μια εκπαίδευση. Ναι εκπαίδευση μυαλού να επανέρχεται στο τώρα και στην πραγματικότητα. Αν το εφαρμόσεις σιγά-σιγά θα σου είναι πιο εύκολο. Επίσης σε αυτό θα σε βοηθήσει η κάθε δραστηριότητα που κάνεις και να πεις ότι θα είσαι συγκεντρωμένη μόνο σε αυτήν, να λειτουργείς συνειδητά ακόμα και σε κάτι απλό όπως το πλύσιμο των πιάτων ή ένα ντους. Και γενικά κλείνε την καταστροφολογία που εκπέμπει γύρω μας από ανθρώπους, τηλεόραση κλπ, καμιά φορά σκέφτομαι ότι υπερφορτώνουμε όλοι μας τον εγκέφαλό μας με όλα τα δεινά του κόσμου και τον πνίγουμε, ε θα ξεσπάσει και αυτός κάποια στιγμή...Ακόμα θα σου πρότεινα επειδή έχεις και μικρά παιδιά, όσο μπορείς πάτε έξω, σε κάποιο πάρκο, φυσικό περιβάλλον, παίξτε, τρέξτε, κάντε αστεία, γελάστε... τέτοιες εξωτερικές δραστηριότητες θα σε βοηθήσουν πιστεύω και θα μειωθεί το πρόβλημα. Μην απογοητεύεσαι, καλό κουράγιο και να έχεις πίστη στις δυνάμεις σου! :)

ποσο σε ευχαριστω που ασχοληθηκες πρωι πρωι μαζι μου....
ναι τα κανω ολα αυτα,απλα δεν τα απολαμβανω παντοτε,ζοριζομαι λιγο...δεν εχω πια πιστη στις δυναμεις μου γιατι 2 φορες (οσα και τα μεγαλα επεισοδια που ειχα) ο εαυτος μου με προδωσε...ξερεις,με το παραμικρο ερεθισμα,πιστευω οτι κατι σοβαρο εχει καποιος στην οικογενεια μου,το βιωνω σαν αληθινο τοσο που δεν μπορω να γελασω ,να χαλαρωσω...μεγαλη καταρα αυτο που ζω!εχω χασει την ελπιδα μου,δεν πιστευω οτι θα μου περασει ολο αυτο,δεν κανω φιλους απο καρδιας,γιατι κανενας που δεν το εχει περασει αυτο δεν θα με καταλαβει...ειλικρινα μακαρι να ηξερα τι πρεπει να κανω....καλη Κυριακη.

μα ειναι δυνατον τις ελαχιστες πιθανοτητες ,που εχω εγω η η οικογενεια μου,σε ενα συμπτωμα...να γινονται στο μυαλο μου βεβαιωτητα???? τοσο χαζη ειμαι ? που ειναι η ψυχραιμια μου? η ωριμοτητα μου και η εξυπναδα μου?

Quote:

---

Originally Posted by ερη

μα ειναι δυνατον τις ελαχιστες πιθανοτητες ,που εχω εγω η η οικογενεια μου,σε ενα συμπτωμα...να γινονται στο μυαλο μου βεβαιωτητα???? τοσο χαζη ειμαι ? που ειναι η ψυχραιμια μου? η ωριμοτητα μου και η εξυπναδα μου?

---

Ούτε χαζή είσαι, ούτε τίποτα τέτοιο, απλά έχει παγιδευτεί λίγο το μυαλό σου και η ψυχολογία σου σε όλο αυτό, στο φαύλο κύκλο, οπότε εσύ σιγά-σιγά θα πρέπει να σπάσεις τον βασανιστικό αυτό κύκλο. Με μικρά βήματα. Και ναι, θα ζοριστείς στην αρχή, δεν υπάρχει εύκολος δρόμος δυστυχώς. Ακόμα και αν δεν είσαι απόλυτα συγκεντρωμένη και μόνο που θα προσπαθείς να το κάνεις, το ότι κάνεις, θα επιβραβεύεις τον εαυτό σου που προσπαθεί, δηλαδή δεν θα τον κρίνεις τον εαυτό σου αυστηρά. Οι φίλοι και οι άλλοι γενικώς δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα τι περνάς, είναι γεγονός. Όμως η συναναστροφή με ανθρώπους που αγαπάς και σε κάνουν να νιώθεις καλά, είναι κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει να αποσυμφορίσεις λίγο αυτό που συμβαίνει.
Δες την κάθε μέρα κάπως αυτόνομα και όχι συνολικά όλη σου τη ζωή, τι έχεις περάσει... είναι ένα λάθος που κάνουμε όσοι βασανιζόμαστε από έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Δηλαδή εμμένουμε στο παρελθόν και στις δυσάρεστες καταστάσεις που περάσαμε, ενώ έχουμε τουλάχιστον τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο παρόν. Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά μόνο με την προσπάθεια την καθημερινή μπορείς να δεις αποτέλεσμα. Και πάλι λέω, μικρά βήματα που όμως θα σε βάζουν σε μια κίνηση προς τη βελτίωσή σου. Σου εύχομαι και εγώ καλή Κυριακή!

σε ευχαριστω και ξαναλεω,ειναι φοβερο να σε συμβουλευουν και να σε στηριζουν ανθρωποι που οτι λενε, το λενε απο εμπειρια και λογο του πονου και της προσπαθειας τους,ειναι επι της ουσιας κοντα σου...!!!!!
χαιρομαι που μεχρι στιγμης ειστε ολοι ευγενεστατοι και ψαγμενοι ανθρωποι...
breath ,μπραβο σου που εισαι καλυτερα που εχεις βρει τον εαυτο σου,το παλεψες πολυ?αν επιτρεπεις,πως?

Έρη σ' ευχαριστώ, ναι από προσωπική εμπειρία μιλώ, το πάλεψα και το παλεύω το πρόβλημά μου, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εμένα με βοήθησε πολύ ο τρόπος σκέψης και κατανόησης αυτής (η εκπαίδευση μυαλού που λέγαμε) και αποδοχής αυτού που έχω. Κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής στη διατροφή και άσκηση που κάνω. Μια δημιουργική δραστηριότητα επίσης που κάνω που με ευχαριστεί πολύ. Απομάκρυνση από ανθρώπους που μεταδίδουν τοξικότητα, καμιά φορά χρειάζεται και αυτό για να μην επηρεάζεσαι αρνητικά. Βασικά αυτά, τι να σου πω, ο καθένας τελικά βρίσκει τι μπορεί να τον ωφελήσει και τι όχι, θα τη βρεις την πορεία σου, το πιστεύω. Και ναι κάνει καλό να το μοιράζεσαι με ανθρώπους που έχουν περάσει παρόμοιες ή και χειρότερες καταστάσεις. Στο φόρουμ μπορείς πραγματικά να νοιώσεις πόσο δυνατοί άνθρωποι υπάρχουν παρά τα προβλήματα, παίρνω και 'γω δύναμη και από τα παιδιά εδώ.

Quote:

---

Originally Posted by ερη

θα ηθελα να ρωτησω ,υπαρχει καποιο μελος εδω,το οποιο να επασχε απο κατι παρομοιο και να εχει φτασει σε πολυ καλο σημειο προοδου?

---

Ομοιο παρομοιο δεν γνωριζω φιλη μου παντως επασχα απο εντονη καταθλιψη κ τωρα ειμαι εμφανως παρα πολυ καλυτερα,Οπωσδηποτε η θεραπεια περιλαμβανει αρκετα πραγματα πανω απο ολα το αγορι μου που θελουμε κανουμε οικογενεια κ ο πνευματικος εκκλησια που πηγα ορισμενες φορες κ επισης ειδικος φαρμακευτικη αγωγη (οχι ομοιοπαθητικα που δεν τα θεωρω αξιοπιστα) δουλειες μεσα στο σπιτι εξωτερικες δουλειες εξοδοι με οικεια προσωπα ταξιδια εκδρομες,δοκιμασε απο ολα κ καλη δυναμη!