θλιψη, κατάθλιψη, σύνθλιψη...

μ' έχει συνθλιψει η κατάθλιψη... τόσες μέρες στο κρεβάτι... μπορεί και πάνω από μήνα... τις τελευταίες ούτε καθιστή δεν αντέχω να κάθομαι στο κρεβάτι...
ούτε τον υπολογιστή δεν ανοίγω... δύσκολο κι αυτό μου φαίνεται... κατάφερα την τελευταία βδομαδα να μπω στο φόρουμ... μα ούτε να διαβάσω μπόρεσα ούτε τίποτα...
και τώρα πως γράφω και γιατί δεν ξέρω...
στη δουλειά με το ζόρι όσο γίνεται πιο αργά για να μην βλέπω τους άλλους... δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν... και με τι μούτρα κατεβασμένα θα απαντήσω "καλά" στο τι κάνεις...
ειλικρινά δεν ξέρω... όλη μου η ζωή σχεδόν χαμένη... μια στα ναρκωτικά... μια στην κατάθλιψη...
σήμερα βγήκα για λίγο από το δωμάτιο... έκατσα στο σαλόνι 10 λεπτά... ήθελα να πω στην μάνα μου πως χρειάζομαι φάρμακα... θα πρέπει να τα πληρώσει αυτή.. και όλο μου τον μισθό να δωσώ (180) δεν νομίζω να φτάνει...
δεν πρόλαβα να μιλήσω... μίλησε αυτή... για τα δικά της προβλήματα... δίκιο έχει κι αυτή...
πως την βαραίνω και δεν αντέχει άλλο, πως πρέπει κάτι να κάνω, πως νιώθει πως ευθύνεται αυτή για την κατάσταση μου, πως σκέφταιται πως είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο γιατί δεν αντέχω να την βλέπω και σκέφτεται να λείπει κάποιες ώρες για να κυκλοφορώ έστω λίγο μέσα στο σπίτι, πως τώρα που θα γυρίσει ο αδερφός μου θα μας αφήσει το σπίτι και θα φύγει, και να μας δώσει και το νοίκι του από πάνω...
εκεί ήθελε να καταλήξει... με τρομοκρατεί η ιδέα του να μείνω με τον αδερφό μου... ξέρω πως κι αυτή την τρομοκρατεί γι αυτό θέλει να φύγει...
μα αν πρέπει κάποιος να φύγει απ' το σπίτι αυτός είμαι εγώ... αν δικαιούται κάποιος να φύγει αυτός είμαι εγώ... και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μοιραστώ το από πάνω νοίκι με τον αδερφό μου... εγώ το έκανα σπίτι το από πάνω... πριν ήταν δυο κολώνες μόνο... με έξυπνο τρόπο πριν από τρία χρόνια με έδιωξε η μανούλα από πάνω και έπαιρνε το νοίκι χωρίς μάλιστα να αποπληρώνει και το δάνειο.. αλλά όχι.. όχι...
δεν είπα τίποτα... πρέπει να καταφέρω να σηκωθώ πρώτα... αλλιώς τι να πω? μπορείς να διεκδικίσεις έρποντας?

θαρρω πως πρεπει να βρεις νοημα σε απλα πραματα, θαρρω πως θα ταν αναζωογονητικο να αναζητεις την χαρα στις μικρες απολαυσεις της καθημερινότητας! ξερω πως ακούγετε βαρετο,,αλλα τα παντα γυρο μας είναι σχετικα.δλδη,π.χ. το να διαβασεις τα νεα της ημερας σε ένα σαιτ ενημεροτικο μπορει να το βρισκεις αλλα θα αν το παρεις με άλλη διαθεση μπορει να το βρεις ενδιαφερον!,ξερω ότι φενετε αστειο-κι για πολλους ειναι¨)¨)- λογικο, ένα άλλο παράδειγμα είναι με ένα βιβλιο!,αν το ξεκινάς με χαλαρη διαθεση ,αν το παρεις με ενδιαφερον κι σκεφτεις ότι θα θελες να "ταξιδεψεις" στην ιστορια ενός συγγραφεα ισως να περνα η ωρατου ομορφα! ισως σου προσφερει συναισθηματισμούς,ισως σου φερει την ομορφια της περιπέτειας και φυσικα της αγωνιας για το τι θα γινει, ετσι λοιπον οπωτες το ξανα διαβαζεις και αν εχει ενδιαφερον πλοκη θα σου κερδισει στιγμες που χωρις αυτό να εμοιαζαν βαρετες, στιγμες που θα εισουν σε μελαγχολεια η αρνιτικα αισθηματα.
καθευτη ξερω πως δεν γιατρευετε η ψυχημας τοσο ευκολα!ουτε νομιζω ότι εχω το μαγικο φιλτρο για αυτην, απλα νομιζω ότι αν μπορέσουμε να προγραμματίσουμε τον ελευθερο μας χρονο με τροπο δημιουργικο,με τροπο χαλαρο κι ηρεμο το αποτέλεσμα μπορει να αλλαξει!
συγκεκριμενα τωρα,σχετικα με τα οικογενειακασου -οπου με μπερδεψες λιγο με το νοικι,με το ποιου είναι το σπιτι κι ποιος το διεκδικεί ,χεχε- εκει λοιπον καλο θα ηταν να κατσεις καποια μερα μοναχησου ,να εισαι ξεκουραστεί, χαλαρη οσο γινετε με καθαρο μυαλο κι να κανεις ένα πλανο σε ένα χαρτι,να γραψεις τι πιστευεις πως είναι σκοπος για σενα, να γραψεις τα θετικα κι τα αρνιτικα ,να μπεις στην θεση της μαμαςσου κι του αδελφουσου και τελος να φτιαξεις ένα σχεδιο για τον η τους τροπους που θα δρασεις ώστε να σου προσφερουν το ποθητο σε σενα αποτέλεσμα.
η μελαγχολια από την καταθλιψη εχει δυαφορα! την πρωτη την περναμε ολοι μας ανα καιρους,την δευτερη δεν την περναμε ολοι μας κι κρατα πολύ καιρο! κρατα κι τις μερες που λογικα θα επρεπε να μασταν χαρουμενη από γεγονοτα αντικοιμενικα χαροπα! και συνηθος θελει γιατρο και για την διαγνωση ( αφου πολλες φορες αυτοι που λενε ότι εχουν καταθλιψη απλα εχουν μελαγχολια,όπως κι εδώ ,στο φορουμ ,είναι τοσο ευκολη αυτή η λεξη ,κι δυστυχως χανει την ουσιατης!αφου είναι δυσκολο να γραφει καποια-ος ότι εχει αυτην την ψυχικη ασθενεια κι καπακι την άλλη μερα να γραφει ότι βγηκε σε ένα κλαμπ κι περασε υπεροχα,ότι βρηκε νεα παρεα κ.α.)διοτι θελει μερικες φορες εκτως από θεραπεια κι φαρμακα.σου ευχομαι να μην εχεις λοιπον αυτή την ασθενεια,αλλα αν το πιστευεις να βρεις καποιον γιατρο ,ειτε με το κρατος ώστε να μην σου φυγουν πολλα λεφτα, διοτι δε πρεπει να το αφηνεις αφου πολλες φορες οσο το αφήνουμε τοσο μεγαλωνει! οσο για τις ουσιες σου εγραψα άλλη φορα την γνωμημου ,δεν είναι ότι βαριεμε να στα γραψω κι δω, τωρα, απλα πολλοι κοσμος ισως τα χλευασει παλυς.

θαρρω πως πρεπει να βρεις νοημα σε απλα πραματα, θαρρω πως θα ταν αναζωογονητικο να αναζητεις την χαρα στις μικρες απολαυσεις της καθημερινότητας! ξερω πως ακούγετε βαρετο,,αλλα τα παντα γυρο μας είναι σχετικα.δλδη,π.χ. το να διαβασεις τα νεα της ημερας σε ένα σαιτ ενημεροτικο μπορει να το βρισκεις αλλα θα αν το παρεις με άλλη διαθεση μπορει να το βρεις ενδιαφερον!,ξερω ότι φενετε αστειο-κι για πολλους ειναι¨)¨)- λογικο, ένα άλλο παράδειγμα είναι με ένα βιβλιο!,αν το ξεκινάς με χαλαρη διαθεση ,αν το παρεις με ενδιαφερον κι σκεφτεις ότι θα θελες να "ταξιδεψεις" στην ιστορια ενός συγγραφεα ισως να περνα η ωρατου ομορφα! ισως σου προσφερει συναισθηματισμούς,ισως σου φερει την ομορφια της περιπέτειας και φυσικα της αγωνιας για το τι θα γινει, ετσι λοιπον οπωτες το ξανα διαβαζεις και αν εχει ενδιαφερον πλοκη θα σου κερδισει στιγμες που χωρις αυτό να εμοιαζαν βαρετες, στιγμες που θα εισουν σε μελαγχολεια η αρνιτικα αισθηματα.
καθευτη ξερω πως δεν γιατρευετε η ψυχημας τοσο ευκολα!ουτε νομιζω ότι εχω το μαγικο φιλτρο για αυτην, απλα νομιζω ότι αν μπορέσουμε να προγραμματίσουμε τον ελευθερο μας χρονο με τροπο δημιουργικο,με τροπο χαλαρο κι ηρεμο το αποτέλεσμα μπορει να αλλαξει!
συγκεκριμενα τωρα,σχετικα με τα οικογενειακασου -οπου με μπερδεψες λιγο με το νοικι,με το ποιου είναι το σπιτι κι ποιος το διεκδικεί ,χεχε- εκει λοιπον καλο θα ηταν να κατσεις καποια μερα μοναχησου ,να εισαι ξεκουραστεί, χαλαρη οσο γινετε με καθαρο μυαλο κι να κανεις ένα πλανο σε ένα χαρτι,να γραψεις τι πιστευεις πως είναι σκοπος για σενα, να γραψεις τα θετικα κι τα αρνιτικα ,να μπεις στην θεση της μαμαςσου κι του αδελφουσου και τελος να φτιαξεις ένα σχεδιο για τον η τους τροπους που θα δρασεις ώστε να σου προσφερουν το ποθητο σε σενα αποτέλεσμα.
η μελαγχολια από την καταθλιψη εχει δυαφορα! την πρωτη την περναμε ολοι μας ανα καιρους,την δευτερη δεν την περναμε ολοι μας κι κρατα πολύ καιρο! κρατα κι τις μερες που λογικα θα επρεπε να μασταν χαρουμενη από γεγονοτα αντικοιμενικα χαροπα! και συνηθος θελει γιατρο και για την διαγνωση ( αφου πολλες φορες αυτοι που λενε ότι εχουν καταθλιψη απλα εχουν μελαγχολια,όπως κι εδώ ,στο φορουμ ,είναι τοσο ευκολη αυτή η λεξη ,κι δυστυχως χανει την ουσιατης!αφου είναι δυσκολο να γραφει καποια-ος ότι εχει αυτην την ψυχικη ασθενεια κι καπακι την άλλη μερα να γραφει ότι βγηκε σε ένα κλαμπ κι περασε υπεροχα,ότι βρηκε νεα παρεα κ.α.)διοτι θελει μερικες φορες εκτως από θεραπεια κι φαρμακα.σου ευχομαι να μην εχεις λοιπον αυτή την ασθενεια,αλλα αν το πιστευεις να βρεις καποιον γιατρο ,ειτε με το κρατος ώστε να μην σου φυγουν πολλα λεφτα, διοτι δε πρεπει να το αφηνεις αφου πολλες φορες οσο το αφήνουμε τοσο μεγαλωνει! οσο για τις ουσιες σου εγραψα άλλη φορα την γνωμημου ,δεν είναι ότι βαριεμε να στα γραψω κι δω, τωρα, απλα πολλοι κοσμος ισως τα χλευασει παλυς.

γιώργο δυστυχώς έχω κατάθλιψη και όχι μια απλή μελαγχολία, απ' την οποία βασανίζομαι χρόνια... το πόσο δύσκολο είναι να σου δώσουν φάρμακα στο κεθεά το γνωρίζεις καλύτερα από άλλους... εκτός των άλλων ψυχιάτρων που μμπορεί να αμφισβητίσεις μου έχει διαγνωστεί και από τον ψυχίατρο του κεθεα και έπαιρνα και φάρμακα ακόμα και μέσα στην κοινότητα... από τα 60 άτομα με ψυχολογικά μόνο δύο είχαμε φαρμακευτική αγωγή για ψυχικά νοσήματα... και όντως με κάνει πολύ δυσλειτουργική... σε πολλά πράγματα.. το κακό είναι πως κάθε φορά που βουλιάζω είναι χειρότερα... και από άποψη διάρκειας και έντασης... πραγματικά είμαι σε φάση τώρα που πρέπει όπωσδηπτε να πάρω φάρμακα για να καταφέρω να σηκωθώ... το είπα στην μάνα και το μου απάντησε εντάξει να πάρω... ευτυχώς γιατί πραγματικά δεν αντέχω άλλο...
η βλακεία μου είναι πως όταν το ένιωθα πως ερχόταν... την περίοδο που γράφτηκα στο φόρουμ περίπου... καθόμουν εδώ και γκρίνιαζα και έψαχνα να βρω δουλειά αντί να τρέξω σε έναν ψυχίατρο να παρω φάρμακα να το προλάβω... άφησα χρόνο να περάσει και κύλησε εις βάρος μου..

συγνωμη! δεν το ξερα!,δε το θυμομουν ότι ειχες διαγνωση από γιατρους! επισης το παραδηγμα δεν αναφεροταν προσωπικα σε εσενα,το ελεγα γενικα, αν παρατηρήσεις πολλα παιδια εδώ στο φορουμ λενε για την καταθλιψη!το λενε τοσο ευκολα σαν να είναι ένα απλο συναισθημα της στιγμης! ευτυχως για αυτά τα παιδια δεν την εχουν αυτην την τοσο υπουλη ασθενεια! βλέπεις μεχρι πριν λιγα χρονια ακομα κι οι γιατροι δεν την εβλεπαν σαν οργανικη ασθενεια! ευτυχως λοιπον που δεν είναι τοσο πολλα τα ατομα που εχουν.
δεν θελω να σου κανω τον εξυπνο-ασε που κι να θελα δεν είμαι ,χεχε,-αλλα νομιζω ότι είναι καλο να εξαντλήσεις όλα τα περιθορια αποφυγης φαρμακων κι μετα να τα παρεις,κατι δλδη που διαβαζω ότι κανεις, συμφωνω λοιπον μαζισου, απλα εκει που δυαφωνω είναι στο να νιώθεις ενοχες με την αποφασησου να πιασεις δουλεια! νομιζω ότι η εργασια σου προσφερει καλο! βεβαια μπορει να μην φενετε μονομιάς αλλα νομιζω ότι συντομα θα προσφερει κατις.
σχετικα με την μαμασου,,,,,είναι τοσο δυσκολο να παρω θεσει για αυτό το θεμα,,είναι τοσο λεπτο αυτό το θεμα,,απλα,,νομιζω ότι κι η μαμασου εχει κι αυτή τα δικα της,,,,θαρρω όμως ότι οσα κι αν εχει,,οσο πικρα κι αν σου μιλα καποιες φορες,,οσο αδικα κι αν σου φερετε καποιες φορες!!,,,κατά βαθος πιστευω ότι σε λατρευει,,ότι "πονα" μεσα της βαθια! για εσενα!! αλλα ισως θελει να σου δειχνει ότι είναι αυστηρη μαζισου,λογο της "αμαρτίας"που καπωτες ακολουθησες!

δεν νιώθω άσχημα που έψαχνα δουλειά... καλό ήταν αυτό... που έκανα μόνο αυτό και δεν κοίταγα και λίγο την ψυχική μου υγεία ώστε να μην φτάσω στο σημείο που είμαι θεωρώ πως ήταν η βλακεία... πολύ κάτω σου λέω... ούτε στο φόρουμ δεν μπορούσα να μπω...
καλό μου έκανε τελικά΄που μπήκα ΄΄ομως

Καθρέυτη χαίρομαι που εμφανίστηκες. Κόψε τα ναρκωτικά γιατί θα είσαι περισσότερο μέσα στην κατάθλιψη και προσπάθησε να χαρείς παρά τα όσα έγιναν στο παρελθόν ότι σου μίλησε ειλικρινά η μητέρα σου. Κι εγώ κλεινόμουν στο δωμάτιο κι ένιωθα χειρότερα. Σταμάτα το αυτό και κανε κάτι κι εσυ στο σπίτι καμιά δουλειά κτλ. Πρόσφερε κάτι έστω με τον τρόπο αυτό. Ούτε εγώ έκανα γιατί κρατούσα κακία και πιεζόμουν ακόμα πιο πολύ και ζούσα μέσα στο άγχος κι ούτε μπορούσα κι εγώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Άλλαξε ίσως κάτι περιμένει για να σε δει πιο σοβαρά. Βγες κάθε μέρα από το σπίτι και περπατά λίγη ώρα θα ξεσκας και μπορεί να σκέφτεσαι λίγο πιο καθαρά. Μίλησε της όσο βρίσκεις ευκαιρία αν δεν σε νοιάζει να το κάνεις γι'αυτή κανε το για σένα για να μπορέσεις να ζήσεις καλύτερα. Αν αισθάνεσαι ότι κάποιος σε πιέζει γραψε κάπου 5 θετικά στοιχεία που νομίζεις ότι έχει και πες ευχαριστώ έστω νοερά σε αυτόν που κάνει η έκανε κάτι για σένα πχ πες ευχαριστώ στην μητέρα σου που μαγειρεύει.

η αλήθεια είναι πως τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να μαγειρεύει η μάνα μου τις Κυριακές και αυτό με κάνει να αισθάνομαι ακόμα πιο άσχημα... νιώθω πως της τρώω το φαί της, πως την εκμεταλέυομαι, την προηγούμενη βδομάδα μου πήρε και χυμό... της είπα ευχαριστώ αλλά φοβάμαι πολύ να βγω από το δωμάτιο... δεν θέλω να της μιλάω... νομίζω πως θα την πατήσω πάλι... και η μητέρα μου μία πάνω μία κάτω είναι... δεν ξέρω... δεν θα την ξαναπατήσω πάντως...
τον τελευταίο χρόνο που μένω με την μάνα μου... στην ουσία τώρα την γνώρισα... και για ένα είμαι σιγούρη δεν θα την ξαναπατήσω... την γνώρισα πια...

μα είναι πολύ ομορφο το ότι λιγο λιγο σε ξανα πλισιαζει!ότι σιγα σιγα "ερχετε" στην κορη της που τοσο της εληψε!είναι τοσο χαρουμενο αυτό που γραφεις!είναι η μαγεια της στοργης ρεσυ!!μην το φοβάσαι!! ζηστω!!και δωσε την χαρα κι στην μανασου να το ζησει!!αγγαλιασε την!!μην κολας!! ξερω κι καταλαβαινω ότι εχουν παιχτεί πολλα!!πολλα που σε εχουν ξενερωσει,,,κι εχεις δικιο!!στην τελικη! οι γονεις μας είναι υποχρεοι να μας πλησιαζουν!!αυτοι μας εφεραν!! αυτοι πρεπει να κανουν το βημα!!αυτοι πρεπει να θυσιαζοντε για τα παιδιατους!!όμως εσυ θα ελεγα να κοιτας το τωρα!!ζησε τις στιγμες!!!αυτό είναι η ζωη,τωρα ειμαστε αυριο μπορει να μην ειμαστε!!!ξερεις ότι την τελευταια στιγμη που αναπνεουμε ζωντανοι αυτό που αναπολουμε είναι κατι τέτοιες στιγμες!!την στοργικη αγγαλια της μαναςμας!!το χαμογελοτης,που είναι το μονο με πραγματικο νιαξιμο!!!βεβαια την ωρα που "φευγουμε"αναπολουμε κι αλλα πραματα,όπως αυτην-αυτόν που ερωτευτικαμε!!η στιγμες ,παιδικες με αναμελα παιχνίδια!!όμως καμια στιγμη δεν νοσταλγούμε την πικρα!!
καθευτη δεν θελω να σου καμω τον θεολογο!ουτε τον ηθικο!!!απλα νομιζω ότι πρεπει να αναλογιστείς πολλα κι για πολύ!!να αφησεις την καρδουλασου να γαληνεψει λιγάκι!!!το εχεις αναγκη ,κι το εχεις κι μεσασου!!αρκετα την πονεσες κι σου την πονεσαν την ψυχουλασου οι γυρο κι τριγυρο!!!καιρος να τους γραψεις ολους αυτους εκει που πρεπει!!!εκει που δεν πιανει μελανι!!καταλαβες που¨)¨),,να ασχοληθείς με την παρτυσου!!το αξίζεις!!!απλα κανε λιγο υπομονη!!κι ασε την αδρεναλινη στην απεξω για καποιο καιρο!!φερσου λιγο θυλικα¨), εννοείτε πως κι τωρα εισαι θυλικο! απλα φερσου κι αναλογα,δλη πονηρα κι γλυκα!!κι θα δεις που όλα θα αλλαξουν,,βεβαια φανταζομαι πως δεν εχεις μαθει να σε λυπουντε εισαι υπεριφανο κοριτσι κι μαγκιασου!!όμως πανω από όλα εσυ!!
1

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

μ' έχει συνθλιψει η κατάθλιψη... τόσες μέρες στο κρεβάτι... μπορεί και πάνω από μήνα... τις τελευταίες ούτε καθιστή δεν αντέχω να κάθομαι στο κρεβάτι...
ούτε τον υπολογιστή δεν ανοίγω... δύσκολο κι αυτό μου φαίνεται... κατάφερα την τελευταία βδομαδα να μπω στο φόρουμ... μα ούτε να διαβάσω μπόρεσα ούτε τίποτα...
και τώρα πως γράφω και γιατί δεν ξέρω...
στη δουλειά με το ζόρι όσο γίνεται πιο αργά για να μην βλέπω τους άλλους... δεν θέλω να μιλάω σε κανέναν... και με τι μούτρα κατεβασμένα θα απαντήσω "καλά" στο τι κάνεις...
ειλικρινά δεν ξέρω... όλη μου η ζωή σχεδόν χαμένη... μια στα ναρκωτικά... μια στην κατάθλιψη...
σήμερα βγήκα για λίγο από το δωμάτιο... έκατσα στο σαλόνι 10 λεπτά... ήθελα να πω στην μάνα μου πως χρειάζομαι φάρμακα... θα πρέπει να τα πληρώσει αυτή.. και όλο μου τον μισθό να δωσώ (180) δεν νομίζω να φτάνει...
δεν πρόλαβα να μιλήσω... μίλησε αυτή... για τα δικά της προβλήματα... δίκιο έχει κι αυτή...
πως την βαραίνω και δεν αντέχει άλλο, πως πρέπει κάτι να κάνω, πως νιώθει πως ευθύνεται αυτή για την κατάσταση μου, πως σκέφταιται πως είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο γιατί δεν αντέχω να την βλέπω και σκέφτεται να λείπει κάποιες ώρες για να κυκλοφορώ έστω λίγο μέσα στο σπίτι, πως τώρα που θα γυρίσει ο αδερφός μου θα μας αφήσει το σπίτι και θα φύγει, και να μας δώσει και το νοίκι του από πάνω...
εκεί ήθελε να καταλήξει... με τρομοκρατεί η ιδέα του να μείνω με τον αδερφό μου... ξέρω πως κι αυτή την τρομοκρατεί γι αυτό θέλει να φύγει...
μα αν πρέπει κάποιος να φύγει απ' το σπίτι αυτός είμαι εγώ... αν δικαιούται κάποιος να φύγει αυτός είμαι εγώ... και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να μοιραστώ το από πάνω νοίκι με τον αδερφό μου... εγώ το έκανα σπίτι το από πάνω... πριν ήταν δυο κολώνες μόνο... με έξυπνο τρόπο πριν από τρία χρόνια με έδιωξε η μανούλα από πάνω και έπαιρνε το νοίκι χωρίς μάλιστα να αποπληρώνει και το δάνειο.. αλλά όχι.. όχι...
δεν είπα τίποτα... πρέπει να καταφέρω να σηκωθώ πρώτα... αλλιώς τι να πω? μπορείς να διεκδικίσεις έρποντας?

---

Καλησπερα φιλη μου αναρωτιομουν που εισαι κ τι κανεις χαιρομαι που εδωσες ενα σημειο ζωης να δω τι κανεις λυπαμαι για το οτι εχεις περασει αυτο τον καιρο απρακτη ομως κατανοω γιατι το κανεις αυτο,Πηγαινεις αποκλειστικα στην δουλεια?δεν πηγαινεις στην φιλοζωικη που ελεγες?Οσον αφορα την μητερα σου δεν συμφωνω με την σταση της δεν πρεπει να επιβαρυνει περισσοτερο την ψυχολογια σου ενα παιδι δεν πρεπει να ειναι ποτε βαρος για τον γονιο του κ εστω κ τωρα επρεπε να σου πει να ειστε ενωμενες να σε στηριζει θυσιαζοντας τα παντα κ οχι να τραπει σε φυγη η φυγη δεν ειναι λυση ειναι δειλια,Εισαι ανθρωπος δεν εισαι παρασιτο μην νιωθεις οτι περισευεις οτι εισαι βαρος καπου,τωρα γιατι σε τρομοκρατει η προοπτικη να μενεις με τον αδερφο σου?δεν τα πηγαινετε καλα?Εισαι οντως σε πολυ δυσκολη θεση ομως ετσι κ θελεις μπορεις να σηκωθεις κ με τον καιρο να διεκδηκησεις πραγματα που σου ανηκουν,Οπως σου ειπα δεν προκεται να θεραπευτεις ετσι κ εισαι διαρκως στον καναπε πρεπει να κινητοποιηθεις λιγο δεν γινεται αλλιως ετσι κ κινητοποιηθεις ολο κ κατι μπορει να γινει

τιποτα δεν έκανα μυσπ... στην αρχη κοίταγα λίγο για δουλειά αλλά τα παράτησα γρήγορα και σάπιζα στο κρεβάτι... ούτε στον υπολογιστή δεν καθόμουν... με τον αδερφο μου η κατάσταση είναι αρκέτα περίεργη... ουσιαστικά σχέση έχουμε αρχίσει να έχουμε τα 2-3 τελευταία χρόνια... μικροί είχαμε πολύ ανταγωνιστική σχέση, πολύ βίαιη... ο αδερφός μου ακόμα είναι αρκετά βίαιος... δεν κάνει σωματική βία ποτέ... μόνο μικρά παίζαμε σφαλιάρες... ίσως και λίγο μεγαλύτεροι από μικρά αλλά αυτά έχουν κοπεί χρόνια τώρα... είναι όμως πολύ απότομος και επιθετικός... αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που θέλει να φύγει η μητέρα μου... εν μέρη την καταλαβαίνω.. και στο κάτω κάτω της γραφής δεν περίμενα και τίποτα από αυτή... και που δέχτηκε να μου πάρει φάρμακα θαύμα είναι αν σκεφτώ πως πριν ενάμιση χρόνο που ήρθα να μείνω εδώ μου ξέκαθάρισε απ' την αρχή πως δεν διαθέτει δραχμή για μένα... ούτε για φάρμακα...
με ανησυχεί όμως γιατί πάνω που θεωρώ πως έχουμε αρχίσει να έχουμε μια σχέση με τον αδερφό μου θα διαλυθεί με την συγκατηκοιση... κι αυτός δεν είναι καλά μην νομίζεις... παλιότερα τον ζήλευα γιατί πίστευα πως είχε περάσει πολύ καλά στα παιδικά μας χρόνια... ο αδερφός μου όμως έφαγε πολύ σκωτσέζικο ντουζ μικρός καθώς ήταν κοντά στην μάνα μου... κι εγώ φαντάσου τους ζήλευα... τι να πω... καθόλου δεν γνωριζόμασταν... και για να μην διαλύσουμε αυτό που καταφέραμε να φτιάξουμε τα τελευταία χρόνια με αρκετή δυσκολία θα θέλει πολύ προσπάθεια... και δεν έχω αυτή τη στιγμή την δύναμη για τίποτα... φοβάμαι πως αν δεν φαγωθούμε θα κλειστούμε στους εαυτούς μας και θα χάσουμε την επικοινωνία που έχουμε... που είναι πολυ ουσιαστική... κανείς δεν με ξέρει τόσο καλά όσο αυτός...


γιώργο άστο η κατάσταση με την μάνα μου είναι πολύ πολύπλοκη... πάντως γενικά να ξέρεις πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε απαραίτητα όταν γινόμαστε γονείς... το πιο δύσκολο τελικά είναι να είσαι γονιός....

Καλό μου κοριτσάκι έλεος δηλ..... έχεις γεμίσει ενοχές τον εαυτό σου ακόμα κ για τα πιο άκυρα πράγματα! Αυτός που θα έπρεπε, όχι απλά να είχε ενοχές, αλλά να είχε μη σου πω αυτοκτονήσει κ από τις ενοχές της είναι η μάνα σου, εκείνη φέρει κ την ευθύνη για την κατάστασή σου , αν θυμάμαι καλά ούτε να σπουδάσεις δεν σε άφησε, κ τώρα το ξεπληρώνει με 1 χυμό κ φαγητό τις Κυριακές.......? Συνειδητοποιείς τί λες.....? Εσύ σε λίγο, όπως το πας, θα αισθάνεσαι ενοχές που αναπνέεις κ της τρως το οξυγόνο! Δεν θα τα διορθώσεις όλα μαζί, one step at a time κ ψυχραιμία!
1. Παραείσαι έξυπνη κοπέλα για να σε "φάνε", αυτές είναι η πλέον λάθος διέξοδος. Μη χαραμιστείς εκεί.
2. Δώσε προτεραιότητα στην ψυχική σου υγεία, αν δεν έρθει πρώτα αυτό δε γίνεται καμία δουλειά. Αν χρειάζεσαι φάρμακα τότε ναι, πρέπει να βρεις οπωσδήποτε πρόσβαση σε αυτά. Μην το βάζεις κάτω, απ' ό,τι έχω καταλάβει τα έχεις βγάλει πέρα κ σε πολύ πιο δύσκολα, δεν θα κολώσεις τώρα! Πρώτα χρειάζεται να ορθοποδήσεις ψυχολογικά κ ύστερα όλα τα άλλα. Κ κάποια στιγμή σε αυτή τη ζωή πρέπει να μάθεις να βάζεις κ τον εαυτό σου 1ο, εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι είσαι μια ψυχούλα που έχει πονέσει κ υποφέρει πολύ στη ζωή της, δεν της δόθηκε κ δεν της χαρίστηκε ποτέ τίποτα, ακόμα κ τα πλέον αυτονόητα για τους άλλους ανθρώπους, έχεις στερηθεί τα πάντα σε υλικό κ σε συναισθηματικό επίπεδο (ακόμα κ τη στοιχειώδη αγάπη κ φροντίδα από την οικογένειά σου), σου αφαιρέθηκε η ευκαιρία να αξιοποιήσεις τις δυνατότητές σου, έχεις κακοποιηθεί σωματικά κ ψυχολογικά, οπότε το αποτέλεσμα είναι να νοιώθεις ευγνωμοσύνη ακόμα κ για το πιο παραμικρό πράγμα (1 χυμό την προηγούμενη εβδομάδα από τη μάνα σου!) κ φυσικά κατάθλιψη........ καταθλιψάρα. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάζει, γιατί, ασχέτως αν το πιστεύεις ή όχι, είσαι σπάνιος άνθρωπος με πολλά κότσια κ αντοχές κ πρωτίστως ωριμότητα, άλλοι με το 1/1.000.000 των προβλημάτων σου ρίχνουν τις ευθύνες αλλού, πνίγονται σε μια κουταλιά νερό κ χτίζουν παντού αδιέξοδα κ τοίχους. Εσύ αντίθετα, αν κ έχεις κάθε μα κάθε περιθώριο να φορτώσεις αλλού τις ευθύνες, δεν το κάνεις, αντίθετα αναγνωρίζεις όλη την ευθύνη ως δική σου κ τα σφάλματά σου, κ συνεχίζεις να παλεύεις.
3. Αντιλαμβάνομαι την ανησυχία σου, αλλά μην φοβάσαι τη συγκατοίκηση με τον αδερφό σου, ίσως να βγει καλύτερη απ'όσο υποψιάζεσαι. Ίσως κ αυτός να δείξει κατανόηση, εδώ η μαμά σου έχει αρχίσει να δείχνει 1 υποτυπωδώς ανθρώπινο πρόσωπο μετά από τόσα χρόνια κακομεταχείρισης.
4. Πάρε τα πάνω σου κ να θυμάσαι πως το σκοτάδι είναι πάντα πιο πυκνό κ η νύχτα πιο μαύρη πάντα λίγο πριν από το ξημέρωμα. Κοίταξε τον εαυτό σου κ όταν βελτιωθείς θα βρεις κ μια δουλειά της προκοπής, έτσι κ αλλιώς εσύ έχεις αποδείξει πως δεν μασάς, δεν είσαι καμιά καλομαθημένη πριγκηπέσσα, επιβιώνεις κ στα δύσκολα....... που κάποια στιγμή θα γίνουν κ πιο εύκολα. Μακάρι ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος, δεν είναι κ τις αδικίες τις πληρώνουν οι ευαίσθητοι. Οπότε άρχιζε να σε αγαπάς κ να σε προσέχεις περισσότερο γιατί αξίζεις πολλά παραπάνω. Κ ό,τι θες εμείς εδώ είμαστε.;)

Καλό μου κοριτσάκι έλεος δηλ..... έχεις γεμίσει ενοχές τον εαυτό σου ακόμα κ για τα πιο άκυρα πράγματα! Αυτός που θα έπρεπε, όχι απλά να είχε ενοχές, αλλά να είχε μη σου πω αυτοκτονήσει κ από τις ενοχές της είναι η μάνα σου, εκείνη φέρει κ την ευθύνη για την κατάστασή σου , αν θυμάμαι καλά ούτε να σπουδάσεις δεν σε άφησε, κ τώρα το ξεπληρώνει με 1 χυμό κ φαγητό τις Κυριακές.......? Συνειδητοποιείς τί λες.....? Εσύ σε λίγο, όπως το πας, θα αισθάνεσαι ενοχές που αναπνέεις κ της τρως το οξυγόνο! Δεν θα τα διορθώσεις όλα μαζί, one step at a time κ ψυχραιμία!
1. Παραείσαι έξυπνη κοπέλα για να σε "φάνε", αυτές είναι η πλέον λάθος διέξοδος. Μη χαραμιστείς εκεί.
2. Δώσε προτεραιότητα στην ψυχική σου υγεία, αν δεν έρθει πρώτα αυτό δε γίνεται καμία δουλειά. Αν χρειάζεσαι φάρμακα τότε ναι, πρέπει να βρεις οπωσδήποτε πρόσβαση σε αυτά. Μην το βάζεις κάτω, απ' ό,τι έχω καταλάβει τα έχεις βγάλει πέρα κ σε πολύ πιο δύσκολα, δεν θα κολώσεις τώρα! Πρώτα χρειάζεται να ορθοποδήσεις ψυχολογικά κ ύστερα όλα τα άλλα. Κ κάποια στιγμή σε αυτή τη ζωή πρέπει να μάθεις να βάζεις κ τον εαυτό σου 1ο, εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι είσαι μια ψυχούλα που έχει πονέσει κ υποφέρει πολύ στη ζωή της, δεν της δόθηκε κ δεν της χαρίστηκε ποτέ τίποτα, ακόμα κ τα πλέον αυτονόητα για τους άλλους ανθρώπους, έχεις στερηθεί τα πάντα σε υλικό κ σε συναισθηματικό επίπεδο (ακόμα κ τη στοιχειώδη αγάπη κ φροντίδα από την οικογένειά σου), σου αφαιρέθηκε η ευκαιρία να αξιοποιήσεις τις δυνατότητές σου, έχεις κακοποιηθεί σωματικά κ ψυχολογικά, οπότε το αποτέλεσμα είναι να νοιώθεις ευγνωμοσύνη ακόμα κ για το πιο παραμικρό πράγμα (1 χυμό την προηγούμενη εβδομάδα από τη μάνα σου!) κ φυσικά κατάθλιψη........ καταθλιψάρα. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάζει, γιατί, ασχέτως αν το πιστεύεις ή όχι, είσαι σπάνιος άνθρωπος με πολλά κότσια κ αντοχές κ πρωτίστως ωριμότητα, άλλοι με το 1/1.000.000 των προβλημάτων σου ρίχνουν τις ευθύνες αλλού, πνίγονται σε μια κουταλιά νερό κ χτίζουν παντού αδιέξοδα κ τοίχους. Εσύ αντίθετα, αν κ έχεις κάθε μα κάθε περιθώριο να φορτώσεις αλλού τις ευθύνες, δεν το κάνεις, αντίθετα αναγνωρίζεις όλη την ευθύνη ως δική σου κ τα σφάλματά σου, κ συνεχίζεις να παλεύεις.
3. Αντιλαμβάνομαι την ανησυχία σου, αλλά μην φοβάσαι τη συγκατοίκηση με τον αδερφό σου, ίσως να βγει καλύτερη απ'όσο υποψιάζεσαι. Ίσως κ αυτός να δείξει κατανόηση, εδώ η μαμά σου έχει αρχίσει να δείχνει 1 υποτυπωδώς ανθρώπινο πρόσωπο μετά από τόσα χρόνια κακομεταχείρισης.
4. Πάρε τα πάνω σου κ να θυμάσαι πως το σκοτάδι είναι πάντα πιο πυκνό κ η νύχτα πιο μαύρη πάντα λίγο πριν από το ξημέρωμα. Κοίταξε τον εαυτό σου κ όταν βελτιωθείς θα βρεις κ μια δουλειά της προκοπής, έτσι κ αλλιώς εσύ έχεις αποδείξει πως δεν μασάς, δεν είσαι καμιά καλομαθημένη πριγκηπέσσα, επιβιώνεις κ στα δύσκολα....... που κάποια στιγμή θα γίνουν κ πιο εύκολα. Μακάρι ο κόσμος μας να ήταν καλύτερος, δεν είναι κ τις αδικίες τις πληρώνουν οι ευαίσθητοι. Οπότε άρχιζε να σε αγαπάς κ να σε προσέχεις περισσότερο γιατί αξίζεις πολλά παραπάνω. Κ ό,τι θες εμείς εδώ είμαστε.;)

Μην νιώθεις ότι της τρως το φαΐ από την στιγμή που δείχνει αυτό το ενδιαφέρον κι εγώ δεν μπορώ να εμπιστευτώ και είναι μια πάνω και μια κάτω αλλά κάπου κάπου να χρησιμοποιείς διπλωματία για να την έχεις λίγο με το μέρος σου χωρίς να χρειάζεται να την εμπιστευτείς ιδιαίτερα. Να βγαίνεις από το δωμάτιο αλλά όχι συνέχεια αν δεν θες. Ίσως να σκέφτεται ότι κι εσυ δεν ενδιαφέρεσαι και πολύ για εκείνη αλλά κάποια βασικα να τα κάνεις κι όσο μπορείς να μιλάς πιο ήρεμα. Όπως κάνεις αφήνεις χώρο στον αδερφό σου να παίρνει παραπάνω αξία από εσένα

νικη έχεις απόλυτο δίκιο, ο αδερφός μου έχει μεγαλύτερη αξία από μένα... και με τον τροπό μου δίνω κι εγώ χώρο γι αυτό... όσο για το "ανθρωπινο προσωπο" της μάνας μου μόνο καχύποπτα μπορώ να το δω πλέον... στην καλύτερη περίπτωση θα είναι λόγω ενοχών... αν ήθελε να είναι τελείως ειλικρινής στα λεγόμενα της θα έπρεπε να πει... "μιας και θα ρθει ο αδερφός σου, τον οποίο δεν αντέχω και δεν χωράμε και τρία άτομα σε αυτό το σπιτί, που είναι θέμα χρόνου να γίνει η κατάσχεση, εγώ θα παω να βρω ένα σπιτάκι για την πάρτυ μου, τώρα που ακόμα όλα είναι ήρεμα, στο οποίο δεν θα χωράτε, και αργότερα θα δυσκολευτείτε να μου ζητησετε να μείνετε μαζί μου, γιατί ξέρω πολύ καλά με πόσες ενοχές σας έχω μεγαλώσει και τους δύο... θα σας αφήσω και το πάνω νοίκι, γιατί είμαι πολύ καλή και δεν θα έχετε να φάτε και να πληρώσετε το ρεύμα.. κι εσύ παίρνεις μόνο 180 ευρώ και ο αδερφός σου δεν έχει δουλειά.. 180+150=230. μια χαρά θα ειστε... 115 ο καθένας... ούτως η άλλως και το πάνω σπίτι θα κατασχεθεί, οπότε πρέπει να μάθω να μην υπολογίζω κι εγώ στο πάνω νοίκι... καλά να είστε και ελπίζω να μην φαγώθειτε... και οπως σου είπα θα μένω κάπου... να μην σε νοιάζει που.."
είμαι πολύ κακιά ε? τώρα τελευταία έχω γίνει τόσο κακιά, γι αυτό δεν την ξαναπατάω...
το περιεργο είναι πως παρολο που σκέφτομαι αλλιώς... νιώθω αλλιώς... μάλλον επειδή κι αυτός ο τροπος σκέψης είναι σχετικά καινούργιος... μέχρι πριν 2-3 χρόνια πίστευα πως η μανουλα θυσιάζεται στην κυριολεξία για μας... εκεί να δεις ενοχές... αλλά δυστυχώς καλά την γνώρισα τον τελευταίο 1-1,5 χρόνο που μένουμε μαζί.. πιο πριν δεν την ήξερα... φταίει και η θεράπεια βέβαια... μου άνοιξε τα μάτια και προς αυτή την κατεύθυνση...

Λογικό είναι να βλέπεις καχύποπτα πολλά πράγματα. Αλλά κοίτα πρώτα τον εαυτό σου. Κι όταν την βρεις ήρεμη συζήτησε κάποια πράγματα. Ίσως αν κοίταζες να φύγεις εσυ από εκεί να ήταν καλύτερα αλλά να μου πεις δεν υπάρχουν και δουλειές. Δεν είμαι σίγουρη ότι είναι σωστό να φύγει η μητέρα σου από εκεί. Σίγουρα θα ήταν όμως βολικό. Η μητέρα σου δουλεύει βγάζει καλά λεφτά και δεν σας δίνει; ίσως αν κοίταζες να κάνεις μια σοβαρή σχέση και να μένετε μαζί οι δύο σας; θα νιώθεις κι εσυ καλά γιατί θα αισθάνεσαι ότι έχεις έναν δικό σου άνθρωπο. Η έστω μια σχέση να ξεχνιέσαι. Και με τον αδερφό σου να προσπαθείς τουλάχιστον από την δίκη σου μεριά να έχεις καλή σχέση. Που ξέρεις μπορεί να σε υποστηρίζει. Καμιά φορά δυστυχώς είναι καλύτερα να συνεχίσουμε να έχουμε κλειστα τα μάτια μας γιατί τότε θα δούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά να αλλάξουμε την κατάσταση που είμαστε

νίκη δεν οφελεί να συζητήσω με την μητέρα μου... εκτός του οτι ποτέ δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη για τίποτα λέει και μονίμως ψέματα... από το πιο απλό και ανόητο μέχρι το πιο σημαντικό... δηλαδή δεν μπορείς να βασιστείς σε τίποτα... ακόμα και η κουβέντα που κάναμε εχθές στην ουσία ψεύτικη ήταν... γιατί η αλήθεια είναι πως το σπίτι είναι θέμα χρόνου να κατασχεθεί και να μείνουμε στον δρόμο... άρα ούτως ή αλλως θα πρέπει να πάμε να μείνουμε στο νοίκι.. και όπως το λέει η μάνα μου είναι σαν να μας το παραχωρεί σε έμενα και στον αδέρφο μου και να θυσιάζεται που θα πάει να μείνει στο νοίκι ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...
δηλαδή το ίδιο πράγμα είναι τελείως διαφορετικό με βάση αυτά που σχεδιάζεις ή νιώθεις... όταν έμαθα πως θα μας έπαιρναν το σπίτι που μένουμε λόγω χρεών της είπα πως θα την βοηθήσω να μην το πάρουν... η μάνα μου χάρηκε και εκμεταλεύτηκε αρκετά την διάθεση μου στην αρχή... μέχρι που συνειδητοποίησα πως η μάνα μου από την αρχή δεν είχε κανέναν σκοπό να σώσει το σπίτι... δεν συμφέρει κι όλας... τα χρέη είναι τόσα πολλά που θα ήταν σαν να το ξανααγόραζε... το ότι μου έκρυψε το σχέδιο της για να με εκμεταλευτει μάλιστα δεν είναι ακριβώς ψέμα... εμένα όμως με έβλαψε και οικονομικά και συναισθηματικά... καλύτερα όμως γιατί μ' αυτά και μ' αυτά κατάλαβα τι παίζει...
ο αδερφός μου τώρα που δεν μένουμε μαζί και δεν έχουμε την καθημερινή τριβή και βρισκόμαστε και μιλάμε κάθε 10 μέρες περίπου με στηρίζει ψυχολογικά αρκετά... με καταλαβαίνει και σε πολλά πράγματα με ξεμπερδεύει... επίσης είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο μπορώ να μιλήσω τόσο βαθιά και τόσο ειλικρινώς χωρίς να ντρέπομαι... γιατί αυτός ξέρει πως έχουμε ζήσει και πως εξακολουθώ να ζω καθώς και τι άνθρωποι είναι οι γονείς μας... εγώ για τους γονείς μου ντρέπομαι... ακόμα και εδώ που είναι κρυφές οι ταυτότητες μας νιώθω άσχημα που μιλάω άσχημα για την μάνα μου, αν και στην ουσία γεγονότα παρουσίαζω... ντρέπομαι όμως πολύ που η μάνα μου είναι τέτοιος άνθρωπος γενικά... όχι μόνο ως μάνα αλλά γενικά ως άνθρωπος... ακόμα και στην ψυχοθεραπεία που έκανα δυσκολεύτηκα πολύ στο να σταματήσω να την καλύπτω και να την δικαιολογώ... πριν αρχίσω την ψυχοθεραπεία μάλιστα δεν ήξερα κι όλας τι άνθρωπος ειναι.. δεν μπορούσα να φανταστώ πως υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι.. και ευτυχώς που στην ίδια θεραπεύτρια πήγαινε και η παιδική φίλη της μάνας μου και μάθαινε πληροφορίες και από άλλο άτομο... γιατί εγώ αν δεν με ξεκολούσε η ψυχίατρος μου ποτέ δεν θα μιλούσα...
αυτά που λέγαμε πάντως σε προηγουμένο θέμα με την μυσπ... για να διεκδικίσω το σπίτι που είναι στο όνομα μου μάλλον θα είναι η μόνη λύση... ακόμα βέβαια δεν μπορώ να το κάνω... θα πρέπει να αρχίσω να πάω και σε ψυχολόγο και να το συζητήσω πολυ το θέμα, γιατί λυπάμαι πολύ να το κάνω... αλλά συνειδητοποίησα τελικά πως φοβάμαι κι όλας...
αλλά όπως τα βλέπω τα πράγματα κάποιος θα πρέπει να βρεθεί στο δρόμο δυστυχώς... και εγώ να ξανακοιμάμαι σε παγκάκι... με ότι αυτό συνεπάγεται δεν θέλω... όσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ συνειδητοποιώ πως η μάνα μου μόνο την πάρτυ της σκέφτεται... καταλαβαίνω πως πάντα έτσι ήταν και απ' την στιγμή που ακόμα λέει ψέματα έτσι θέλει να είναι... κουράστηκα πια να κάθομαι να με τραβάει κάτω....

χάρηκα πάντως που κατάφερα να μπω και να γράψω... τώρα πάω να ξαπλώσω... όχι πως είμαι κουρασμένη... είναι που δεν αντέχω όμως... ελπίζω να ξανασηκωθώ πιο μετά...

Μην ντρέπεσαι που μιλάς (άσχημα) αλήθεια λες! Είναι λογικό να ντρέπεσαι για την κατάσταση αυτή. Σε καταλαβαίνω ελπίζω να σου δώσει μια σωστή λύση ο γιατρός που πας για να βγεις από όλο αυτό. Η μητέρα σου δεν έχει φίλες η έστω γνωστούς να της μιλάνε λίγο κι ίσως να πιάσεις έναν από αυτούς που σου αρέσει σαν άνθρωπος λίγο; ο γιατρός σου δεν σκέφτηκε να της μιλήσει;

Διεκδίκησε το σπίτι όταν μπορέσεις κι ελπίζω όσο γίνεται πιο γρήγορα να καταφέρεις να βγεις από την κατάσταση αυτή

νίκη αυτό που ρώτησες αν έχει λεφτά και δεν μας δίνει, πρέπει να έχει πόσα και που δεν ξέρω και ούτε με νοιάζει... στο ότι δεν δίνει και δεν πρόκειται να δώσει να σου πω πως όταν άρχισα να μένω μαζί της κλαιγόταν συνέχεια πως δεν έχει λεφτά πως τόση φτώχεια δεν περίμενε ποτε να την βρει κτλ κτλ... με αποτέλεσμα εγώ να νιώθω άσχημα ακόμα και για τη σόμπα που άναβα και να προτιμώ να κάθομαι με το μπουφάν για να μην την επιβαρύνω... εκτός αυτού μου πήρε και 500 ευρώ στην αρχή για να αλλάξει λάστιχα υποτίθεται και μετά από δυο μήνες το είχε ξεχάσει και μου ξαναέλεγε πως δεν έχει λεφτά για να αλλαξει λάστιχα.. εγώ την πίστευα γιατί έχω περάσει φτώχεια όσο έμενα μόνη μου που υπήρχαν φάσεις που έτρωγα τηγανητό αλεύρι με νερό και αλάτι για μια βδομάδα ολόκληρη... μετά ανακάλυψα πως κλαίγεται ψεύτικα... πως έχει επιλέξει να της πάρουν το σπίτι και πως μέσα στο δωμάτιο της που κλειδώνει ειχε ολόκληρο ψιλικατζίδικο... και εγώ επί ένα 6μηνο που έμενα εδώ έτρωγα στην κυριολεξία μακαρόνια σκέτα, χωρίς σάλτσα,χωρίς τυρί.. νερόβραστα γιατί δεν δούλευα.. το καλοκαίρι πήρε και ψυγείο που έβαλε στο δωμάτιο της για να μην της τρώω και τα τυριά και το μπέικον, και καταπιεζόταν και δεν επαιρνε... τώρα που έχει έρθει ο χειμώνας δεν έχω και θερμοσίφωνα.. γιατί τον έχει κάνει προέκταση για να μην τον ανάβουμε και ανάβει από το δωματιο της... σου λέω δεν παίζεται από καμία άποψη... το καλό είναι πως πια δεν την πιστεύω... και έχω καταλάβει πως πάντα κάτι σχεδιάζει...
φοβάμαι μην παρανοήσω βεβαια με το να σκέφτομαι συνέχεια τι μπορεί να σχεδιάζει... δεν ξέρω... θυμήθυκα όμως πως πριν κάνα 2μηνο που την είχα απειλήσει πως αν με ξανακουμπήσει θα πάρω το νοίκι και θα φύγω από το σπίτι... κάποιες βδομάδες μετά μου είχε πει πως τελικά ήταν λάθος που μας έγραψε σπίτι σε εμένα και στον αδερφό μου (που βέβαια το έκανε για να μην πληρώνει εφορία και όχι για εμάς, η μάνα μου δυστυχώς δεν κάνει ποτέ τίποτα αν δεν την συμφέρει, ουτε βοηθάει κανέναν αν δεν την συμφέρει) γιατί χαλάνε οι ισορροπίες... δεν θυμάμαι γιατί το σκέφτηκα αυτό αλλά κάπως το συνέδεσα με το οτι θα πάει να νοικιάσει... φοβάμαι μην παρανοήσω... φοβάμαι μην ξαναμείνω στον δρόμο... φοβάμαι να συγκρουστώ με την μάνα μου.. φοβάμαι πως χάνω τη ζωή μου... συνειδητοποίησα γενικά πως φοβάμαι πάρα πολύ... τη λυπάμαι κι όλας βέβαια τη μάνα μου δεν την φοβάμαι μόνο...

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

τιποτα δεν έκανα μυσπ... στην αρχη κοίταγα λίγο για δουλειά αλλά τα παράτησα γρήγορα και σάπιζα στο κρεβάτι... ούτε στον υπολογιστή δεν καθόμουν... με τον αδερφο μου η κατάσταση είναι αρκέτα περίεργη... ουσιαστικά σχέση έχουμε αρχίσει να έχουμε τα 2-3 τελευταία χρόνια... μικροί είχαμε πολύ ανταγωνιστική σχέση, πολύ βίαιη... ο αδερφός μου ακόμα είναι αρκετά βίαιος... δεν κάνει σωματική βία ποτέ... μόνο μικρά παίζαμε σφαλιάρες... ίσως και λίγο μεγαλύτεροι από μικρά αλλά αυτά έχουν κοπεί χρόνια τώρα... είναι όμως πολύ απότομος και επιθετικός... αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που θέλει να φύγει η μητέρα μου... εν μέρη την καταλαβαίνω.. και στο κάτω κάτω της γραφής δεν περίμενα και τίποτα από αυτή... και που δέχτηκε να μου πάρει φάρμακα θαύμα είναι αν σκεφτώ πως πριν ενάμιση χρόνο που ήρθα να μείνω εδώ μου ξέκαθάρισε απ' την αρχή πως δεν διαθέτει δραχμή για μένα... ούτε για φάρμακα...
με ανησυχεί όμως γιατί πάνω που θεωρώ πως έχουμε αρχίσει να έχουμε μια σχέση με τον αδερφό μου θα διαλυθεί με την συγκατηκοιση... κι αυτός δεν είναι καλά μην νομίζεις... παλιότερα τον ζήλευα γιατί πίστευα πως είχε περάσει πολύ καλά στα παιδικά μας χρόνια... ο αδερφός μου όμως έφαγε πολύ σκωτσέζικο ντουζ μικρός καθώς ήταν κοντά στην μάνα μου... κι εγώ φαντάσου τους ζήλευα... τι να πω... καθόλου δεν γνωριζόμασταν... και για να μην διαλύσουμε αυτό που καταφέραμε να φτιάξουμε τα τελευταία χρόνια με αρκετή δυσκολία θα θέλει πολύ προσπάθεια... και δεν έχω αυτή τη στιγμή την δύναμη για τίποτα... φοβάμαι πως αν δεν φαγωθούμε θα κλειστούμε στους εαυτούς μας και θα χάσουμε την επικοινωνία που έχουμε... που είναι πολυ ουσιαστική... κανείς δεν με ξέρει τόσο καλά όσο αυτός...

---

Καλησπερα φιλη μου,Εστω προσπαθησε να μπαινεις στο φορουμ να μιλαμε να νιωθεις πως εχεις μια παρεα απο εδωπερα εφοσον δεν εχεις σε πραγματικο επιπεδο,για την μητερα σου σου ειπα ποια ειναι η αποψη μου ειναι δειλια αυτο που κανει πρεπει να καθησει να σας σταθει με οποιον τροπο μπορει μιας κ ουτε κ ο αδερφος σου ειναι πολυ καλα,Προσθεου πρεπει με τον καιρο να την συγχωρησεις για ολα για να μην φθειρεσαι μεσα σου κ η ιδια δεν ειναι καλα για να συμπεριφερεται κατα αυτον τον τροπο κ ισως ειναι θυμα αλλων συνθηκων που δεν γνωριζεις οπως κ εσυ εισαι ενα θυμα της συμπεριφορας της,Πιστευω εαν σου εδινε αγαπη κ φροντιδα θα ενιωθες καλυτερα με τον εαυτο σου τωρα,Οσον αφορα τον αδερφο σου το γεγονος οτι κατι γινεται κ επικοινωνειτε τωρα θα ελεγα ειναι εν μερει ενθαρρυντικο κ πρεπει να το παλεψεις να παραμεινει ετσι,Πρεπει να του μιλησεις για το πως νιωθεις κ την φαση στην οποια βρισκεσαι παροτι ισως γνωριζει ηδη θα του πεις οτι εχεις αναγκη ενα κινητρο ενα ανθρωπο για να κανεις πραγματα παραλληλα πρεπει να σεβαστεις κ το οτι κ ο ιδιος δεν ειναι καλα κ μην κανεις πραγματα που τον εκνευριζουν,ετσι κ φυγει η μητερα σου ισως δεν ειναι τοσο τρομακτικο να μεινεις μαζι του εαν σεβαστει ο ενας τον αλλον,εσυ μπορεις να σταθεις λιγο στα ποδια σου να τον περιποιεισαι κ αυτον κ το σπιτι κ αυτος να σε κινητοποιει να κανετε πραγματα

προφανώς δεν είναι καλά και η μητέρα μου και προφανώς έχει περάσει κι αυτή πολλά... το θέμα όμως είναι πως δεν θέλει να κάνει κάτι γι αυτό... ζει στο συννεφάκι της... πιστεύει πως τα κάνει όλα καλά και όλοι οι άλλοι είναι οι κακοί... δεν είναι τυχαίο πως το μεγαλύτερο παράπονο της είναι πως οι πιο στενοί της άνθρωποι (οι γονείς της, ο πρώην άντρας της, εγώ, η πρώην κολλητή της) είναι καχύποπτοι δηλαδή συνέχεια την αμφισβητούμε... ο αδερφός μου που δεν το κάνει πχ αδιαφορεί... γιατί ούτε κι αυτός την πιστεύει, αλλά δεν ασχολείται κι όλας.. και δεν της έχει περάσει καθόλου απ' το μυαλό πως αυτό είναι επείδη λέει συνέχεια ψέματα και ζει και μέσα στο ψέμα... οι άλλοι όλοι είμαστε ανασφαλείς..
εκτός αυτού επιλέγει να είναι μόνη της.. ποτέ δεν ρωτάει τον άλλον τι χρειάζεται και δεν την ενδιαφέρει κι όλας... τώρα όπως και πάντα ο λόγος που φεύγει δεν είναι η δειλία αλλά η αδιαφορία.. να σώσει τον εαυτούλη της και οι άλλοι ας κόψουμε τον λαιμό μας... πάντα έτσι ήταν... δεν έχω απαίτηση καμία να αλλάξει κάτι πάνω σε αυτό... και πλέον μην σου πω πως την δικαιολογώ και λίγο.. καλώς ή κακώς πλέον ότι και να μου πει δεν πρόκειται να το πιστέψω... οπότε δεν μπορεί να βασιστεί κι αυτή σε τίποτα πάνω μου τώρα πια... έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει την κατάσταση στην οποία έχει φέρει τον εαυτό της... το κακό είναι πως ακόμα πιστεύει πως δεν έχει ανάγκη κανέναν και γι αυτό δεν υπολογιζει κανέναν...
ο αδερφός μου είναι πολύ αδιάφορός άνθρωπος... μέναμε μαζί μέχρι πριν 10 χρόνια εδώ σ' αυτό το σπίτι... είναι το αγοράκι της μαμάς... έτσι μεγάλωσε... ποτε δεν συνέβαλε στα έξοδα του σπιτιού με κανέναν τρόπο... ποτέ δεν αγόραζε καν τα προσωπικά του πράγματα όπως πχ τα σαμπουάν του ή το φαί του... έπαιρνε τα δικά μας πάντα... αδιαφορώντας για το αν μετά εμείς θα έχουμε να φάμε ή αν έχουμε λεφτά να αντικαταστήσουμε το σαμπουάν που τελείωσε... όσο έβγαζε τα έτρωγε μόνος του σε διασκέδαση... εκτός αυτού δεν βοηθούσε και ποτέ σε καμία δουλειά... δεν έπλενε καν το πιάτο που λέρωνε... και έτσι εξακολουθει να είναι και στο σπίτι του πατέρα μου που μένει μόνος του τώρα... θα πλύνει τα πιάτα όταν πλέον δεν θα έχει καθαρό για να φάει... εκτός αυτού είναι και βίαιος... αν του πεις κάτι δηλαδή για αυτά θα βρίσει και θα σου κοπανίσει την πόρτα στην μούρη...
σήμετα τον πήρα και μιλήσαμε... του είπα για τα σχέδια της μάνας και τον ρώτησα τι σκοπεύει να κάνει... δεν ξέρει αλλά ελπίζει να βρει κάποια άλλη λύση (πράγμα πολυ δύσκολο) και να μην χρειαστεί να μείνουμε μαζί... γιατί αυτός είναι σίγουρος πως θα χαλάσει η σχέση μας... και μόνο από αυτό που μου είπε κατάλαβα πως δεν είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει για τίποτα... δεν ξέρω... πολυ λυπάμαι...
το να μείνω μαζί του είναι αδύνατο... το ξέρω πως θα με καταστρέψει κι άλλο... γι αυτό πρέπει να βιαστώ να σταθώ στα πόδια μου... γιατί το να πάρω το νοίκι και να φύγω στην κατάσταση που είμαι... χαμένη θα πάω κι εγώ κι αυτό... αυτό που καταλάβα όμως πως φοβάμαι είναι το ότι μόλις πω στην μάνα μου πως θα παίρνω εγώ το νοίκι θα τα σπάσουμε τελείως... μπορεί και να μην ξαναμιλήσουμε ποτέ... θα μου πεις: και τι θα χάσω? δεν ξέρω... την ιδέα μάλλον... το ότι είναι εκεί... το να μπορώ να ρίχνω ευθύνη και σ' αυτή, αυτό θα χάσω... θα πρέπει να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου μετά... αυτό φοβάμαι... και είναι και το ότι τη λυπάμαι... είναι στα 60 της πλέον... μόνη της εντελώς... χωρίς κανέναν άνθρωπο στην ζωή της... τη λυπάμαι... το κοριτσάκι απ' τα πουπουλα εγώ θα πρέπει να το ρίξω στα σκατά... και λυπάμαι... δεν έχει ιδέα τη θα πει φτώχεια και απόγνωση... ίσως έχει μία μικρή ιδέα... αλλά θα της στερήσω έτσι, εκτός από το χρήματα, αρκετά σημαντικό ειδικά για την μάνα μου, και εμένα... γιατί αυτή φορτώνει πιο πολυ τις ευθύνες πάνω μου και ξεφορτώνει... λυπάμαι...
αλλά πως μπορώ να χαντακώσω κι άλλο την ζωή μου υπολογίζοντας κάποιον που καθόλου και ποτέ του δεν με υπολόγισε? φοβάμαι και για μένα δηλαδή... μετά την σπρωξιά που μου έριξε η μάνα μου πριν απο 4 χρόνια και έχασα όσα είχα έχω αρχίσει να ξανασηκώνομαι... τουλάχιστον το ότι δεν κάνω χρήση και έχω συνειδητοποιήσει τόσα είναι πολυ σημαντικό...
αύριο θα πάρω τηλέφωνο να κλείσω ραντεβού με ψυχολόγο.. βρήκα τα τηλέφωνα ψυχικής υγείας του δήμου μου... επίσης πρέπει να πάω να βγάλω και βιβλιάριο για να μου γράψουν φάρμακα... το παλιό το έχω χάσει... αντε να αρχίσω να ψιλοκινούμαι πάλι... σηκώνομαι απ' το κρεβάτι τώρα και δεν θέλω να ξαναπέσω... ελπίζω να καταφέρω κάτι αυτή τη φορά...
φοβάμαι πολύ για μένα...

σας ευχαριστώ για το διάβασμα

Καλή επιτυχία εύχομαι στην νέα προσπάθεια που κάνεις.

να σαι καλά κορζ... σ' ευχαριστώ για την υποστίριξη

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

μπορείς να διεκδικίσεις έρποντας?

---

ερποντασ μπορεισ να διεκδικησεισ να πετυχεισ δε μπορεισ αλλα αν διεκδικεισ συνεχεια και ιδιωσ το χωρο σου την ατομικοτητα να προστατευεισ τον εαυτο σου ολα αυτα μπορεισ να τα κανεισ με λογια
δε χρειαζεται να τρεχεισ για να τα κανεισ αυτα

ναι ελις έχεις δίκιο... αλλά εννοούσα να σέρνεσαι ψυχολογικά... να μην έχεις όρεξη για τίποτα ούτε καν για λόγια... πάντως το είναι 9,30 και σήμερα δεν έχω ξαπλώσει καθόλου κοιτώντας τον τοίχο είναι πολύ παρήγορω... είναι και το φόρουμ που με βοηθάει σ' αυτό... αλλά με δυσκολεύει και το να γράφω ακόμα... δεν ξέρω... μόνο εγώ το παθαίνω αυτό?

τώρα σκέφτομαι πως ίσως η μάνα μου γι αυτό κάνει την καλή 1-2 μήνες τώρα... το φαί που φτιάχνει εννοώ...αν σκεφτείς πως έχει να το κάνει 15 χρόνια και είναι μεγάλη αλλαγή... για να νιώθω άσχημα στο να της κουνηθώ με το νοίκι... δεν ξέρω αν το κάνει γι αυτό βασικά αλλά είναι ένας λόγος που με κάνει να λέω "αχ βρε μανούλα μου μαγείρεψες! κάτι προσπαθείς!" αλλά επειδή δυστυχώς έχω καταλάβει πως δεν κάνει τίποτα χωρίς να αποσκοπεί κάπου γι αυτό το σκέφτηκα... είμαι καχύποπτη δίκιο έχει... αλλά έχω χίλιους λόγους να είμαι... άσε και το ότι την είχα απειλήσει τότε πως θα φύγω... πάντως είναι σίγουρο πως θα μου το κοπανήσει μετά... πάντα όλα τα καλά που κάνει κάποια στιγμή μας τα κοπανάει... και το θέμα είναι πως τις περισσότερες φορές δεν τις τα έχουμε ζητήσει κι όλας... γι αυτό νιώθω άσχημα που τρώω απ' το φαί της...
και το άλλο που σκέφτομαι είναι πριν κάποιο καιρό με έπρηζε πως θέλει να αυτοκτονήσει... ερχόταν και μου έλεγε "θέλω να πεθάνω δεν αντέχω άλλο κι άλλα τέτοια" εμένα αυτό με βάραινε πολύ... δεν ξέρω αν όντως το σκεφτόταν ή αν ήθελε απλά ενδιαφέρον ή κάτι άλλο αλλά με βάραινε πολύ... μια μέρα λοιπόν πάω και της λέω κι εγώ το ίδιο "θέλω να πεθάνω, δεν αντέχω άλλο", έπαθε κρίση... με έβρισε και μου είπε να φύγω να μην της ξαναπώ ποτέ τέτοια πράγματα... μετά από καμιά βδομάδα που είχε ηρεμήσει, επειδή είμαι κι εγώ κακιά της το κοπάνησα... της λέω καλά εγώ καθομαι τόσο καιρό και ακούω τον πόνο σου και πως θες να πεθάνεις κι εσύ με έδιωξες... μου λέει δεν είναι το ίδιο να ακούς ένα κορίτσι 30 χρονών να τα λέει αυτά και μια γριά 60 και της είπα πως το θέμα της δεν είναι οι ηλικίες μας... και πως δεν ακούω μια γριά αλλά την μάνα μου και ο λόγος που το κάνει είναι γιατί θεωρεί πως πάντα εγώ έχω την ευθύνη για ότι συμβαίνει από 5 χρονών που μου φόρτωνε το οτι ο πατέρας μου έλειπε και είχα εγώ την υποχρέωση να τον γυρίσω από την γκόμενα, έτσι και τώρα μέσα στο μυαλό της οφείλω εγώ να την στηρίξω και να στηριχτώ μόνη μου... δεν μου απάντησε ούτε έδειξε να ταράσσεται δεν ξέρω αν νιώθει κάτι καν ή αν απλά δεν θέλει ή δεν μπορεί να το εκφράσει... πάντως ήταν κακό αυτό που της είπα...
όλα αυτά πάντως τα λέω... αν κάνει καμιά μαλακία εκεί που την αφήσω φτωχή και μόνη και κάνει καμιά απόπειρα? θα το αντέξω?
ταξίδι θα μου πείτε το έχω πάει... ακόμα δεν ήρθε το αύριο να κλείσω ραντεβού με τον ψυχολόγο και κάνω σενάρια για 3 μήνες μετά που θα έχω μετακομοίσει κι όλας... και αυτό σκέφτομαι πάντως και με φοβίζει...

Καλησπερα φιλη μου τωρα καθομαι κ ειδα την δημοσιευση σου,οντως ειναι δυσκολα τα πραγματα κ λυπαμαι που δεν μπορεις να μεινεις με τον αδερφο σου εστω οταν μπορειτε να τα λετε να εχεις μια παρεα,παντως ετσι κ ησασταν μαζι θα μπορουσες εσυ να κανεις τις δουλειες του σπιτιου για να κινητοποιεισαι κιολας,Εστω ομως μπορεις να του ζητησεις να τα λετε για καμμια βολτα κατι ειναι κ αυτο προκειμενου να κινητοποιηθεις να μην εισαι διαρκως στον καναπε πιστευω θα σου κανει καλο,τωρα η μητερα σου δεν νομιζω οτι η παρουσια της αρκει κ σου προσφερει κατι εφοσον κ ψεματα λεει κ δεν σε στηριζει περισσοτερο ειναι οτι νιωθεις ανασφαλεια να εισαι μονη σου,ομως θα δεις οτι ισως εισαι καλυτερα μονη σου παρα με την μητερα σου,Σκεψου οτι κ ολο το σπιτι θα ειναι δικο σου θα κινησαι ανετα κ δεν θα ειναι η μητερα σου εκει να σε επικρινει κ να επειδεινωνεται η διαθεση σου κ επισης εστω κ αναγκαστικα θα σταθεις στα ποδια σου για να συντηρησεις αυτο το σπιτι να το καθαριζεις κ ολο αυτο θα σε διατηρει σε μια εγρηγορση ακρως αναγκαια για την θεραπεια σου,Ειναι σημαντικο που αποφασισες να πας στον ψυχολογο αυριο μπες να μας πεις για το ραντεβου κ να το τηρησεις οπωσδηποτε να εισαι συνεπης,ευελπιστω να ειναι για καλο που τα περιθωρια στενευουν γυρω σου κ πρεπει να σταθεις στα ποδια σου αυτο το πραγμα σε βοηθαει σου δινει την ευκαιρια να κινητοποιηθεις,Παρε αυριο οπωσδηποτε τον ψυχολογο κ περιμενουμε νεα ευελπιστω ολοι εμεις στο φορουμ να σε ενθαρρυνουμε λιγακι να παρεις τα πραγματα στα χερια σου

σκατά.. γράφω στα θέματα των άλλων σαν να μην τρέχει τίποτα αλλά με έχει ρίξει πολυ που σταματάει η δουλειά... μου έχουν φύγει και τα νεύρα και μου έχει μείνει μόνο το "πέσιμο"... ήμουν τόσο αγχωμένη πριν που ενώ πήγαινα το απόγευμα για να καθαρίσω το ιατρείο που έχω το απόγευμα ένιωσα πως θα πάθω κρίση πανικού... αυτό μου έλειπε μετά από ένα χρόνο να ξανααρχίσω κρίσεις... αλλά μάλλον με έχει καταβάλει τόσο η κατάθλιψη που την ένιωσα να μου περνάει ξυστά με μια ελαφριά δύσπνοια... μάλλον γιατί δεν με απασχολεί και καθόλου το να πεθάνω αυτή την περίοδο... να γκρινιάξω θέλω... νιώθω πως βουλιάζω και πνίγομαι...

Καλησπερα κ απο εδωπερα φιλη μου τωρα σου απαντησα κ στο αλλο θεμα σου με τους διπλους λογαριασμους,Εννοεις οτι θα σταματησει η δουλεια κ δεν θα παιρνεις ουτε τα 180 ευρω το μηνα?Εγω πιστευω παντως οτι ειναι καλο να απαντας κ στα θεματα των αλλων δειχνεις ενδιαφερον κ αν θελεις ειναι ενας απο τους τροπους που κερδισα την μαχη με την καταθλιψη που λες ημουν μεσα σε εντονη καταθλιψη καθομουν εδωπερα στο φορουμ απαντουσα στα θεματα των αλλων για να νιωσω οτι κατι κανω παρολη την κακη μου διαθεση κ βοηθηαω κ αλλους με παρομοιο η χειροτερο προβλημα απο εμενα πιστευω ειναι κατι που μου εκανε καλο κ μου κανει κ τωρα καλο που ειμαι αρκετα καλυτερα ομως υποφερω απο διαφορα αγχη για το μελλον μου,Μην απομονωνεσαι προσπαθησε να επικοινωνεις με κοσμο εστω κ απο εδω μεσα σε αρχικη φαση πηγαινε κ στην φιλοζωικη να ασχολεισαι με κατι που σου αρεσει πραγματικα υπαρχουν εκατομμυρια ανθρωποι που λατρευουν τα ζωα μπορεις να ανταλαξεις αποψεις κ να κανεις γνωριμιες ολο αυτο θα βοηθησει να σταθεις στα ποδια σου,κ το θεμα με το θανατο ουτε να το συζητας εισαι εδωπερα κ πρεπει να παλεψεις

ναι αυτό εννοώ, ενώ ξέραμε πως θα είμαστε στην δουλειά μέχρι τέλος δεκέμβρη ήρθε σήμερα από την εταιρεία και μας είπε πως αύριο δουλεύουμε τελευταία μέρα.. και σε 20 μέρες που θα ξαναγίνει διαγωνισμός αν το πάρει η εταιρεία που είμαι εγώ πάλι θα δουλεύουμε 2 μέρες την εβδομάδα αντί για κάθε μέρα... και με πείραξε που μας το είπαν έτσι τελευταία μέρα...

τελειωμένη νιώθω... αυτό σκέφτομαι απ' το πρωί σήμερα... πως τελείωσε η ζωή μου... πως δεν υπάρχει ελπίδα και προοπτική για τίποτα... πως πάντα θα αγωνίζομαι και θα αγωνιώ για το αν αύριο θα έχω να φάω... μου τελείωσαν τα φιλτράκια και δεν έχω 1,5ευρώ να πάρω... και θυμάμαι που πέρυσι τέτοια εποχή μάζευα γόπες για να στρίψω και να καπνίσω... για τέτοια ξεφτίλα μιλάμε... και αυτό χωρίς να είμαι στην χρήση... με χαντάκωσε αυτό που έγινε με την δουλειά... όχι για τα λεφτά... αλλά γιατί ξαφνικά ήρθα αντιμέτωπη με το τίποτα... δεν είμαι για τίποτα... σε μια κοινωνία τόσο ανταγωνιστική εγώ τίποτα δεν ξέρω να κάνω.. και καθαρίστρια ακόμα που δουλεύω... το σύστημα είναι τόσο άδικο με τις συμβάσεις και τους μειωδοτικούς που και αυτός που δουλεύει είναι το ίδιο με αυτόν που ξύνεται... λήγει η σύμβαση και μπαίνει σε μειωδοτικό... και αν σε ξαναπάρουν θα σε πάρουν με λιγότερα λεφτά... είτε προσπαθείς είτε όχι... παλιότερα έλεγε ένας γνωστός στην κόρη του "άχρηστη τελείως είσαι, ούτε για πουτ α δεν κάνεις" έτσι ακριβώς νιώθω...
και ειναι κι η μάνα μου που έχει γίνει κάπως καλή τον τελευταίο μήνα και έχω αρχίσει λίγο να της μιλάω και φοβάμαι... ξέρω πως θα της περάσει και κάτι κακό θα γίνει... αυτά σκεφτόμουν το πρωί... γιατί πριν μία ώρα δεν άντεξε... και ευτυχώς με τρόμαξε κι άλλο για να ξανακλειστώ γρήγορα στο δωμάτιο μου... να την πατήσω ελαφριά τουλάχιστον...
της είχα ζητήσει το τηλέφωνο μιας κλινικής που πήγαινε δημόσιας γιατί δεν μπορούσα να το βρω τη μέρα που της είπα αν μπορεί να μου πάρει φάρμακα... σήμερα μου το έφερε "κοίτα να κλείσεις γρήγορα ραντεβού γιατί δεν σε βλέπω καλά" δεν ξέρω με τι ύφος το είπε αλλά με εκνεύρισε τόσο... "δεν θα μου πεις εσύ αν θα πάω! δεν δέχομαι συμβουλές από σένα! που ποτέ δεν με έβλεπες καλά μέχρι να μην με βλέπω κι εγώ! από μικρή για προβληματική με είχες! ΤΡΕΛΆΚΙΑ! δεν ντρέπεσαι λίγο" ένιωσα πολυ άσχημα που της μίλησα έτσι... το ΤΡΕΛΛΑΚΙΑ που την είπα ήταν πολυ άσχημο... την κατηγορώ πάντα όταν μου μιλάει έτσι... αυτές είναι εκφράσεις που λέμε για να κάνουμε τον άλλον να νιώσει άσχημα... που δεν του χρησιμεύουν πουθενά... δεν μ' αρέσει να είμαι άδικη... με κανέναν...
και μετά από λίγο μου το κοπάνησε... "τον τελευταίο καιρό όλο σε προσέχω και σε κανακεύω κι εσύ _______" δεν θυμάμαι τι είπε... αλλά εχθές με έβριζε επειδή ανοίγω την πόρτα που τρίζει και χωρίζει τα δωμάτια απ' την κουζίνα... θέλει να μπαινοβγαίνω απ' το μπαλκόνι για να μην την ενοχλώ... την πόρτα του δωματίου της όμως δεν την κλείνει γιατί το σπίτι της ανήκει... αν θέλω να πάω στην κουζίνα να πάω από το μπαλκόνι...
κι όμως με τον τρόπο της προσπαθεί... προσπαθεί να προσπαθεί.. πάντα βέβαια το ξέρω πως θα τελειώσει... και να μην αποσκοπεί κάπου δεν μπορεί να κάνει την υπομονή που χρειάζεται... θέλει σε ένα μήνα να αλλάξει κατάσταση χρόνων...
ένα τίποτα νιώθω... χωρίς κανέναν να στηριχτώ και χωρίς καμιά προοπτική στην ζωή μου... φοβάμαι πολύ που βρέθηκα πάλι χωρίς δουλειά... πάλι θα έχω πρόβλημα να φάω... και μετά κάθομαι και ασχολούμαι με σχέσεις που δεν έχω και πως δεν έχω σκύλο ή που μένω με την μάνα μου... ο ηλιακός πια δεν ζεσταίνει το νερό και κάνω μπάνιο με νερό που σε πιάνει το κεφάλι σου... και μια ζωή το ίδιο θα γίνεται με τα εφόδια που έχω... θα δουλεύω 5 μήνες και θα κάθομαι 2... θα ζητιανεύω δουλειά για να καθαρίζω χέστρες... σκατά νιώθω...
από μικρή μου λέγανε "είσαι πολυ έξυπνη κανόνισε να πας χαμμένη" και τι να πρωτοκανόνιζα εγώ στα 10 μου... πιο χαμένη δεν γίνεται...
νιώθω πως η ζωή μου έχει τελειώσει

Καλησπερα φιλη μου συγνωμη δεν μπηκα χτες,Πολυ απογοητευμενη σε βρισκω το θεμα της δουλειας ειναι οντως προβλημα,δεν μπορεις να βρεις εστω κατι παρομοιο?Μια χαρα ειναι η δοτλεια σου αυτη αξιοπρεπεστατη το προβλημα ειναι οτι ο μισθος ειναι πολυ μικρος ομως ειναι κ το οτι κινητοποιεισαι σχετικα με αυτην την δουλεια κ αυτο ειναι αναγκαιο στην φαση καταθλιψης που εισαι?Αληθεια στον ψυχολογο πηγες?Μου ελεγες οτι θα εκλεινες ραντεβου,Μην το αμελεις!Τωρα αυτα που λες ειναι αντιπροσωπευτικα ανθρωπου με καταθλιψη ομως ξερεις τι ειναι η καταθλιψη?Ειναι μια φαση που δεν εισαι ο εαυτος σου που δεν γνωριζεις τι θελεις οταν συνελθεις ομως μετα απο αρκετη ομολογουμενως προσπαθεια συνειδητοποιεις οτι πριν δεν ησουν ο εαυτος σου κ μπορεις ευκολοτερα να κινητοποιηθεις,Εαν δεν ειχες καταθλιψη τι θα εκανες?Πιστευω θα διεκδηκουσες οτι σου ανηκει απο το ενοικιο θα εβαζες την μητερα σου στην θεση της δεν θα επαιρνες στα σοβαρα αυτα που λεει δεν θα σε επηρεαζε η αποψη της θα πηγαινες συστηματικα στην φιλοζωικη για να ασχολεισαι με τα ζωα που ειναι αυτο που θελεις θα προσπαθουσες να βρεις οποιαδηποτε δουλεια δεν θα καπνιζες ουτε θα επαιρνες ναρκωτικα συνολικα δηλαδη εαν δεν ειχες καταθλιψη θα ζουσες!Οπωσδηποτε μπορεις να παλεψεις για ολα αυτα κ παλευοντας θα περασει κ η καταθλιψη κ θα νιωσεις αλλος ανθρωπος!

Καλη σπερα σου μυσπ... δίκιο εχεις... και παρόλο που δεν μπορω να το νιώσω το γνωρίζω.... απο την πεμπτη έχω χασει τον ύπνο μου στην κυριολεξια.... δυο μέρες τώρα κοιμάμαι αφού ξημερώσει... και ξυπναω αργα... τηλέφωνο για να κλείσω ραντεβού έπρεπε να πάρω την παρασκευή... δεν ξέρω γιατί αλλά την τέταρτη που πήρα έτσι μου ειπαν... και αυτό με ξενυσε λίγο... πως είναι λίγο μπαχαλο εκεί πέρα ή κατασταση για να μην μπορούν να μου κλείσουν ραντεβού αμέσως.. ίσως και να έχουν υπερβολική δουλειά μιας και είναι το δωρεάν του δήμου... δεν ξέρω... την παρασκευή όμως ξυπνησα απόγευμα και δεν πήρα... πιο μπαχαλο εγώ απ' αυτους... τη δεύτερα θα βάλω ειδικα ξυπνητήρι γι αυτό... εν τω μεταξύ βρήκα και ενα άλλο κεντρο ψυχοθεραπείας δημόσιο με ψυχιάτρους και μάλλον αυτό θα προτιμησω...
Δεν είπα πως είναι αν αξιοπρεπης ή δουλεια μου... το μονο που δεν μπορω να αμφισβητηθεί σεαυτητη δουλειά είναι ή αξιοπρέπεια... εκτός των ελάχιστων χρημάτων όμως είναι και πολυ πιο δυσκολη απ' οτι φαίνεται... κι αυτό γιατί είναι πολύ βαρετή και καθόλου δημιουργική... άσε που έχει και ρατσισμό... το βλέπω σε πολλους απο τους εκεί εργαζόμενους <<τι να συζητησεις με μια καθαριστρια?>> και όντως στις περισσότερες περιπτωσεις εχουν δίκιο... οι καθαρίστριες πριν απο κάποια χρόνια ηταν τελείως αμορφωτες και ακαλλιέργητες και οι κυρίως αλλοδαπές... ακόμα πολλές έτσι είναι... αυτό βέβαια δεν τις κανει να μην αξίζουν ως άνθρωποι... εγώ όμως έχω διαβάσει αρκετα, έχω ασχοληθεί με τον χορό... και θεωρώ πως μια υποτιποδη καλλιέργεια την έχω και μπορω να συζητησω για διάφορα θέματα... και το να με υποτιμά ε έτσι όπως βλέπω στο βλέμμα τους μονο καλό δεν μου κανει...
Επίσης είναι και το συστημα της δουλειάς με τις συμβάσεις και τους μειωδοτικους που είναι τσάκισμα... κάθε εξάμηνο στην ανασφάλεια για το αν θα ξανά δουλέψεις και ποτε... τσάκισμα ψυχολογικό...

Και σκέφτομαι ποσο άδικο είναι όλο αυτό... απ' τα19 μου μέχρι τα 28 μου δεν έχω ουτε μια μέρα χωρίς ενσημο...
ποτε δεν με έχουν διώξει απο δουλεια, ουτε καν ποτε έχω φύγει με άσχημο τροπο.... και τωρα... τεσσερα χρόνια είμαι στο τίποτα... και πλεον εδώ και καιρό πολύ να μην μπορω καν να ψαξω συστηματικά... ποσο άτομο όλο αυτό...
Γιατί άδικο θα μου πεις τώρα... ποιος άφησε την δουλεια του για να πάει να δουλέψει στην εταιρεια της μανουλας? Ή μήπως τοτε την γνώρισε την μανούλα και δεν ημέρες πως συνήθιζε να σου φέρεται? Αρα για ποιο άδικο γκρινιαζω... εγώ επέλεξαν την ατυχία που μου συμβαίνει..

Άντε παλι διπλοποσταρισμα... κάτι έχει πάθει το λαπ τοπ μου και έχει κολλήσει και δεν ανοίγει και μπαινω απ' το ταμπλέτακι της μάνας... και έχω καταμπερδευτει με το πως δουλεύει... ελπίζω να μην έχει κάτι σοβαρό ο πισης μου γιατί δεν έχω να τον πάω στον γιατρό...

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

Άντε παλι διπλοποσταρισμα... κάτι έχει πάθει το λαπ τοπ μου και έχει κολλήσει και δεν ανοίγει και μπαινω απ' το ταμπλέτακι της μάνας... και έχω καταμπερδευτει με το πως δουλεύει... ελπίζω να μην έχει κάτι σοβαρό ο πισης μου γιατί δεν έχω να τον πάω στον γιατρό...

---

Καλησπερα φιλη μου αποψε καθησα νωριτερα ειδικα για να σου στειλω κ επειτα βλεπω κ τα θεματα των αλλων,χθες κατατρομαξα με αυτο που μου ειπες με την βελονα εισαι καλα?Πανω απο ολα να εισαι καλα κ τα υπολοιπα τα βρισκουμε με τον καιρο,εγω δεν σε κρινω που παιρνεις ναρκωτικα κ προσθεου δεν θα σταματησω την επικοινωνια μαζι σου για αυτο,εστω υποσχεσου μου οτι οταν το κανεις θα ειναι με καθαρη συριγγα μεχρι να βρεις το κουραγιο να τα σταματησεις διαπαντος,Μια χαρα αξιοπρεπης ειναι η δουλεια της καθαριστριας αν κ τα λεφτα ηταν καλα τοτε κανενα προβλημα,Στον κοσμο αυτο δεν μετραει η μορφωση αυτο που μετραει ειναι να βρεις τροπο να εισαι ευτιχισμενος,ειμαι αποφοιτη πανεπιστημιου στο εχω πει σπουδασα φιλοσοφικη δεν με γεμισε ουτε στο ελαχιστο το μονο που θελω ειναι μαζι με το αγορι μου κανουμε οικογενεια κ λιγους κ καλους ανθρωπους στην ζωη μου κ καπως τα εχω καταφερει με πολυ κοπο,τωρα αν υπαρχουν ορισμενοι σνομπ που μετρανε την αξια του ανθρωπου απο το ποσο μορφωμενος ειναι δεν μας αφορουν,Πρεπει να πας οπωσδηποτρε σε ψυχολογο υπαρχουν κ κεντρα ψυχικης υγειας δωρεαν

μυσπ όλοι εδώ μέσα με βοηθάτε... αλλά το δικό σου ενδιαφέρον που είναι πιο έκδηλο με στηρίζει ιδιαιτέρως... γι αυτό και νιώθω ένα ευχαριστώ παρα πάνω για σένα...
επειδή προσέχω το πως κάνω χρήση, όχι μόνο τώρα που είμαι σχετικά καλά, αλλά ακόμα και όταν ήμουν τελείως χάλια, γι αυτό το θεώρησα υπερβολική γκαντεμιά που πήγα και κοπάνησα την βελόνα του άλλου με μία άγαρμπη κίνηση... τι να πω... πάντως στο νοσοκόμειο δεν πήγα.. μπορεί να είναι τεράστια η βλακεία που έκανα και ελπίζω να μην την μετανιώσω αλλά δεν πήγα... και να έχω κολλήσει δεν ξέρω αν με νοιάζει...
αύριο ελπίζω να καταφέρω να ξυπνήσω και να πάρω επιτέλους να κλείσω ραντεβού... γιατί μου το παν αυτοί πάρτε αύριο...το κάνω κι εγώ να μην ξυπνάω... και περνάει ο καιρός...
σ' ευχαριστώ μυσπ... μαρισπόζα, μνημόνιο... και όλους

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

μυσπ όλοι εδώ μέσα με βοηθάτε... αλλά το δικό σου ενδιαφέρον που είναι πιο έκδηλο με στηρίζει ιδιαιτέρως... γι αυτό και νιώθω ένα ευχαριστώ παρα πάνω για σένα...
επειδή προσέχω το πως κάνω χρήση, όχι μόνο τώρα που είμαι σχετικά καλά, αλλά ακόμα και όταν ήμουν τελείως χάλια, γι αυτό το θεώρησα υπερβολική γκαντεμιά που πήγα και κοπάνησα την βελόνα του άλλου με μία άγαρμπη κίνηση... τι να πω... πάντως στο νοσοκόμειο δεν πήγα.. μπορεί να είναι τεράστια η βλακεία που έκανα και ελπίζω να μην την μετανιώσω αλλά δεν πήγα... και να έχω κολλήσει δεν ξέρω αν με νοιάζει...
αύριο ελπίζω να καταφέρω να ξυπνήσω και να πάρω επιτέλους να κλείσω ραντεβού... γιατί μου το παν αυτοί πάρτε αύριο...το κάνω κι εγώ να μην ξυπνάω... και περνάει ο καιρός...
σ' ευχαριστώ μυσπ... μαρισπόζα, μνημόνιο... και όλους

---

Καλα φιλη μου δεν ειναι αναγκη να με ευχαριστεις κ εγω στην ζωη μου επεσα ασκημα κ ετσι κ δεν με στηριζαν ορισμενοι ανθρωποι γυρω μου ενιωθα οτι θα τρελαινομουν τωρα με πολυ κοπο εχω πραγματοποιησει ορισμενα πραγματα που θελω κ ειμαι ασυγκριτα καλυτερα,Τωρα εαν επιμενεις να με ευχαριστησεις το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να πας στο νοσοκομειο τρομαξα πολυ με την συριγγα κανε το για μενα εαν δεν θελεις να το κανεις για σενα μιας κ γνωριζω οτι δεν αγαπας τον εαυτο σου,Μακαρι να εισαι οντως καλα,Χαιρομαι που εστω προσεχεις κατα την χρηση παντα με καθαρη δικη σου συριγγα γνωριζω οτι δεν ειναι ευκολο να αλλαξεις ψυχολογια κατα παραγγελιαν ομως ευελπιστω σε βαθος χρονου να σταματησεις δια παντος τα ναρκωτικα,Προσπαθησε επισης να κανεις αραια κ που για να μην εθιστεις,Ενα ενα βημα την φορα κ κατι θα καταφερεις αρκει να εισαι τωρα καλα αυτο μονο,Πηγαινε νοσοκομειο αυριο κιολας κ κλεισε ραντεβου κ σε ψυχολογο κινητοποιησου!

επιτέλους έκλεισα ραντεβού με ψυχιάτρο για ψυχοθεραπεία... είναι σε 1,5 μήνα βέβαια αλλά μετά απ' ότι κατάλαβα θα έχω κάθε βδομάδα... μακάρι να περάσει γρήγορα αυτός ο μήνας...
αν μου προκύψουν δύσκολα πράγματα ή καλά θα τα μοιραστώ μαζί σας γιατί με βοηθάει...
ελπίζω να μην ξαναβουλιάξω αυτόν τον καιρό και να μην χαθώ... το ότι δεν δουλεύω το κάνει και λίγο πιο δύσκολο αλλά θα περάσει... αύριο λέω το πρωί που λείπει η μάνα μου να σηκωθώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και να μην κοιμάμαι σαν τον βραδύπους μέχρι το μεσημέρι...
είναι και οι γιορτές στη μέση... δύσκολες οι γιορτές... αν και τώρα πια δεν είναι τόσο δύσκολες όσο τα περασμένα χρόνια... μπορεί επειδή είμαι όλο το χρόνο χάλια ή επειδή τις συνήθισα...

Quote:

---

Originally Posted by καθευτης

επιτέλους έκλεισα ραντεβού με ψυχιάτρο για ψυχοθεραπεία... είναι σε 1,5 μήνα βέβαια αλλά μετά απ' ότι κατάλαβα θα έχω κάθε βδομάδα... μακάρι να περάσει γρήγορα αυτός ο μήνας...
αν μου προκύψουν δύσκολα πράγματα ή καλά θα τα μοιραστώ μαζί σας γιατί με βοηθάει...
ελπίζω να μην ξαναβουλιάξω αυτόν τον καιρό και να μην χαθώ... το ότι δεν δουλεύω το κάνει και λίγο πιο δύσκολο αλλά θα περάσει... αύριο λέω το πρωί που λείπει η μάνα μου να σηκωθώ να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι και να μην κοιμάμαι σαν τον βραδύπους μέχρι το μεσημέρι...
είναι και οι γιορτές στη μέση... δύσκολες οι γιορτές... αν και τώρα πια δεν είναι τόσο δύσκολες όσο τα περασμένα χρόνια... μπορεί επειδή είμαι όλο το χρόνο χάλια ή επειδή τις συνήθισα...

---

Καλησπερα φιλη μου για το νοσοκομειο δεν μου λες κατι,θα πας?Δεν γνωριζω εαν σου λεει κατι ομως ανησυχω για εσενα εστω να εισαι σωματικα καλα κ το ψυχολογικο θα δουμε πως θα παει με τον καιρο,ναι κ εγω κανω ολες τις δουλειες σπιτι πραγματικα βοηθαει κ επιμενω να κινητοποιηθεις,εγω απο τα περισσοτερα πραγματα που κανω ειναι οι δουλειες σπιτι κ ειναι ενας τροπος για να αφαιρουμαι,Επισης καλο ειναι να μπαινεις κ στο φορουμ συστηματικα να μιλας με ολους μας εχεις στερηθει πολυ την επικονωνια κ την αγαπη κ ειναι μια απο τις κυριες αιτιες που εισαι σε αυτην την φαση,Προσπαθησε επισης να βγαινεις κ με τον αδερφο σου κ οπωσδηποτε θα πηγαινεις στον ψυχολογο πρεπει να βρεις το κουραγιο να σταματησεις κ τα ναρκωτικα κ να κινητοποιηθεις περισσοτερο κ πραγματικα ευχομαι να βρεις ενα ανθρωπο να ενδιαφερεται πραγματικα για εσενα οπως κ εστω λιγες κ καλες φιλες αυτο θα ειναι το φαρμακο για καθε σου προβλημα