Πρόβλημα με κολλητή

Χαιρετώ την όμορφη παρέα σας.

Θα ήθελα να μοιραστώ έναν προβληματισμό μου και να λάβω απαντήσεις που ίσως με βοηθήσουν.
Το πρόβλημα που με απασχολεί εδώ και αρκετό καιρό είναι η κολλητή φίλη μου. Γνωριζόμαστε πάνω από 5 χρόνια, είμαστε ~25 ετών και έχουμε μοιραστεί μαζί πολλές χαρές και λύπες στο παρελθόν αλλά και πρόσφατα κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι τον τελευταίο χρόνο που έφυγε σε άλλη πόλη για δουλειά πιέζεται πολύ και έχει ελαχιστοποιηθεί η επικοινωνία μας. Έχει αλλάξει πολύ απέναντι μου και μου λείπει, δεν μου φτάνει η επικοινωνία που έχουμε.

Πλέον βλέπω έναν άλλον άνθρωπο. Και εξηγώ τι εννοώ... Ας πούμε δεν είναι όπως πριν, έχω περάσει δύσκολα προβλήματα και δε μου στάθηκε όσο θα ήθελα, μην πω καθόλου. Και γενικά δεν βλέπω να νοιάζεται για προβλήματα μου. Το έχουμε συζητήσει και έχουμε τσακωθεί πολλές φορές, δεν αλλάζει κάτι. Η ίδια μου λέει πως νοιάζεται και ότι λίγο πολύ ζητάω πολλά. Τελος παντων. Δε θέλω να επικεντρωθείτε σε αυτό, αλλά σε κάτι άλλο που θα ρωτήσω παρακάτω.

Να πω πως παρόλα αυτά, για την ίδια παραμένω ο νο1 άνθρωπος που θα συζητήσει ένα πρόβλημα της και την βοηθάω πολύ. Ενταξει άλλος θα πει ότι με χρησιμοποιεί στα προβλήματα της. Εγώ όμως εκτιμώ που εμπιστευεται εμένα πρωτα απ ολους, ακόμα και απο συγγενικά της πρόσωπα. Επίσης συχνά είμαι ο πρώτος που θα μάθω κάτι ευχάριστο. Γενικά ανοίγεται σε μένα για οτιδήποτε σχεδόν και παρά τις εντάσεις, ακόμα το κάνει.

Θέλω να μου πείτε βρε παιδιά, εσείς τι στάση θα κρατούσατε στη θέση μου; Όσες φορές προσπάθησα να γίνω κάπως πιο ψυχρός απέναντι της δε τα κατάφερα. Παθαίνει κάτι, πάει τρελάθηκα, που εγωισμός για να κρατήσω μια πιο ψυχρή στάση;; Αλλά από την αλλη αυτή δεν ασχολείται όσο εγώ για δικά μου προβλήματα. Σε σημείο που μπορεί να μη σχολιάσει και τίποτα για κάτι που θα της πω ότι με απασχολεί. Ενώ παλιά με τις ώρες ασχολούταν για οτιδήποτε με προβλημάτιζε. Εντάξει έχει και τη δουλειά και τα δικά της και στο κάτω κάτω δεν είναι συμφεροντολογικές οι ανθρωπινες σχεσεις, δεν δίνω για να πάρω τα ίδια, αλλά με ενοχλεί που δεν της βγαίνουν αυθόρμητα κάποια συναισθήματα, να νοιαστεί περισσότερο για μένα...

Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους (πχ τι προβλήματα ακριβώς και τι ακριβώς στάση κρατάει), όμως θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας, αν δεν ήσασταν ευχαριστημένοι από μια φίλη κολλητή, αδελφική πιο σωστά, τι θα κάνατε; Ακούτε την καρδιά ή δείχνετε εγωισμό και απομακρύνεστε σιγά σιγά μήπως και συνειδητοποιήσει καλύτερα κάποια πράγματα και ανάλογα βλέπετε αντιδράσεις;

Γενικά τι λέτε; Πως μπορεί να αισθάνεται; Ευπρόσδεκτη κάθε γνώμη.

Ευχαριστώ προκαταβολικά και για το χρόνο σας.

Καλησπερα φιλε μου,Αυτη η κοπελα απο οτι καταλαβαινω βρισκεται σε μεταβατικη φαση στην ζωη της μιας κ μετακομισε κ ειναι πολυ πιθανον να αγωνιζεται να προσαρμοστει στην αλλαγη κατοικιας κ να νιωθει περιεργα,γιαυτο κ οι εντασεις κ η περιεργη της συμπεριφορα,Τωρα αυτο που κανει σχετικα με το οτι απαιτει εσυ να ασχολεισαι περισσοτερο με τα θεματα της παρα αυτη με τα δικα σου κατα την αποψη μου δηλωνει ανασφαλεια πιστευει οτι εσυ εισαι πολυ πιο ικανος για να της σταθεις κ να βρεις λυσεις απο οτι αυτη,Προσωπικα κινουμαι πολυ με το αυναισθημα κ αναλογα με το τι νιωθω για τον αλλον ετσι κ ειναι τρομερα σημαντικος για μενα δειχνω τρομερη κατανοηση κ δεν με πειραζει να κανω περισσοτερα πραγματα για αυτον απο οτι κανει αυτος για μενα,τωρα σε περιπτωση που καποιος δεν με γεμιζει κ παλι προσπαθω να βοηθησω ομως σε βαθος χρονου θα απομακρυνθω μπορει κ οριστικα,Τωρα για σενα εφοσον ειναι πολυ σημαντικη για σενα προτεινω να νοιαζεσαι για αυτην ετσι κ αλλιως

εφοσον λες οτι τη γνωριζεις πολυ καλα κ βλεπεις ενα αλλο ανθρωπο το μονο που θα μπορουσα να υποθεσω ειναι οτι εχει διπλη προσωπικοτητα.

Quote:

---

Originally Posted by Giorgosss

........
Πλέον βλέπω έναν άλλον άνθρωπο. Και εξηγώ τι εννοώ... Ας πούμε δεν είναι όπως πριν, έχω περάσει δύσκολα προβλήματα και δε μου στάθηκε όσο θα ήθελα, μην πω καθόλου. Και γενικά δεν βλέπω να νοιάζεται για προβλήματα μου. Το έχουμε συζητήσει και έχουμε τσακωθεί πολλές φορές, δεν αλλάζει κάτι. Η ίδια μου λέει πως νοιάζεται και ότι λίγο πολύ ζητάω πολλά. Τελος παντων. Δε θέλω να επικεντρωθείτε σε αυτό, αλλά σε κάτι άλλο που θα ρωτήσω παρακάτω.
........
Γενικά ανοίγεται σε μένα για οτιδήποτε σχεδόν και παρά τις εντάσεις, ακόμα το κάνει.

Θέλω να μου πείτε βρε παιδιά, εσείς τι στάση θα κρατούσατε στη θέση μου; Όσες φορές προσπάθησα να γίνω κάπως πιο ψυχρός απέναντι της δε τα κατάφερα. Παθαίνει κάτι, πάει τρελάθηκα, που εγωισμός για να κρατήσω μια πιο ψυχρή στάση;; Αλλά από την αλλη αυτή δεν ασχολείται όσο εγώ για δικά μου προβλήματα. Σε σημείο που μπορεί να μη σχολιάσει και τίποτα για κάτι που θα της πω ότι με απασχολεί. Ενώ παλιά με τις ώρες ασχολούταν για οτιδήποτε με προβλημάτιζε. Εντάξει έχει και τη δουλειά και τα δικά της και στο κάτω κάτω δεν είναι συμφεροντολογικές οι ανθρωπινες σχεσεις, δεν δίνω για να πάρω τα ίδια, αλλά με ενοχλεί που δεν της βγαίνουν αυθόρμητα κάποια συναισθήματα, να νοιαστεί περισσότερο για μένα...

Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους (πχ τι προβλήματα ακριβώς και τι ακριβώς στάση κρατάει), όμως θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας, αν δεν ήσασταν ευχαριστημένοι από μια φίλη κολλητή, αδελφική πιο σωστά, τι θα κάνατε; Ακούτε την καρδιά ή δείχνετε εγωισμό και απομακρύνεστε σιγά σιγά μήπως και συνειδητοποιήσει καλύτερα κάποια πράγματα και ανάλογα βλέπετε αντιδράσεις;

Γενικά τι λέτε; Πως μπορεί να αισθάνεται; Ευπρόσδεκτη κάθε γνώμη.

Ευχαριστώ προκαταβολικά και για το χρόνο σας.

---

οπως λες και μονος σου, η ιδια εχει εντελως διαφορετικη αποψη απο σενα για το αν σε βοηθαει, οποτε θεωρωντας οτι μπορει εκεινη να εχει δικιο κι οχι εσυ, προχωραω οπως προτεινες σε αυτο που τελικα ρωτας.

αυτο που βλεπω, ειτε σε βοηθαει αρκετα ειτε οχι, ειναι οτι εσυ εισαι υπερβολικα κρεμασμενος πανω της σε οτι αφορα τις συναισθηματικες σου αναγκες.
εφοσον για σενα δεν ανταποκρινεται, ή οχι οσο θα θελες, σου προτεινω να κανεις το ιδιο.
οχι να γινεις ψυχρος οπως ειπες η να της κρατας μουτρα, αυτα ειναι ανωριμοτητες κι αν σκεφτεσαι να κανεις τετοια χαζα, καλυτερα να ξεκοψεις εντελως.
αυτο που προτεινω, ειναι να μην εξαρτασαι ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ απο την συγκεκριμενη φιλη.
δοκιμασε να εξελιξεις κι αλλες φιλικες σου σχεσεις κι αν δεν εχεις, δοκιμασε να τις αποκτησεις.
δεν εχουμε ολοι τις ιδιες αναγκες επικοινωνιας με ολους μας τους φιλους και ειναι καλο να υπαρχει μια ισορροπια.
ο φιλος που δεν θελει να σε βλεπει η να σου μιλαει ΤΟΣΟ πολυ οσο θελεις εσυ, δεν σημαινει οτι δεν σε αγαπα η οτι δεν νοιαζεται. μπορει απλα να θελει περισσοτερο χωρο ΔΙΚΟ ΤΟΥ, η με αλλους ανθρωπους, τον συντροφο του, κλπ
εχουν αλλαξει και οι ηλικιες σας, απο 20 γινατε 25, προστεθηκαν δουλειες, υποχρεωσεις, πιθανον κι αλλες ανθρωπινες σχεσεις, ισως κι ενας συντροφος. δεν μπορουν να ειναι οι φιλιες μας σαν εκεινες του δημοτικου που ειμασταν 24/7 ονλαιν με την κολλητη μας γιατι η ζωη μας ηταν σπιτι- σχολειο. υπαρχουν κι αλλες δραστηριοτητες, πλεον.
ΧΑΛΑΡΩΣΕ λιγο..

αυτο που πιθανολογω οτι μπορει να αισθανεται, ειναι πιεση εκ μερους σου και δυσαρεσκειες εκ μερους σου...

Εγώ θέλω καταρχήν να ρωτήσω: Μήπως αυτή η φιλία μέσα σου έχει εξελιχθεί συναισθηματικά κ υπάρχουν κ ερωτικά συναισθήματα για το κορίτσι;Μήπως αυτή η απόσταση έβγαλε απο μέρους σου συναισθήματα κ πράξεις,που ποτέ πριν δεν είχες εντοπίσει να υπάρχουν;Υπάρχει περίπτωση η φίλη σου να έχει εντοπίσει κάτι τέτοιο κ να έχει τρομοκρατηθεί,μήπως αλλάξει η φύση της σχέσης σας;
Αν όλα αυτά δεν ισχύουν σίγουρα,τότε μετά θα συμφωνήσω με τη remedy,πως θα πρέπει να χαλαρώσεις λίγο.Γι αυτήν όλο αυτό,που ζει είναι καινούριο,ενω εσύ είσαι στην ίδια ζωή κ ρουτίνα χάνοντας βέβαια ένα σημαντικό κομμάτι,που είναι η φίλη σου.Θα πρέπει νομίζω να της δώσεις λίγο χώρο κ ναι να σε αναζητήσει κ εκείνη λίγο,να συνειδητοποιήσει δηλαδή,τι σημαίνεις για τη ζωή της.

Quote:

---

;Υπάρχει περίπτωση η φίλη σου να έχει εντοπίσει κάτι τέτοιο κ να έχει τρομοκρατηθεί,μήπως αλλάξει η φύση της σχέσης σας;

---

δικαιολογιες δικαιολογιες κ ακομη περισσοτερες δικαιολογιες εχω βαρεθει να βλεπω καχυποπτους ανθρωπους που φανταζονται οτι τα παντα απο οσα βλεπουν ειναι σχεσεις ενω δε γνωριζουν τι συμβαινει

δε γινετε καπιον να λες οτι τον ξερεις καλα κ μετα μια μερα να λες οτι δε τον αναγνωριζεις θα ηταν εξαρχης διπλη προσωπικοτητα κ δε θα το ειχες παρει χαμπαρι σιγουρα θα υπηρχαν πραγματα που θα σου ειχαν ξεφυγει κ δε θα τα ειχες παρατηρισει αρα δε την ηξερες κ τοσο καλα απ οτι φαινετε

οι ανθρωποι ειναι ικανοι να παρουσιασουν οτι δικαιολογια τους κατεβει προκειμενου να καλυψουν τις αλαγες που συμβαινουν μεσα τους αρα οσο τσιμπας το δολωμα αυτοι τοσο βολευονται ετσι.

Ίσως η κοπέλα να έχει κάποια σχέση με κάποιον και να νιώθει άβολα να δείξει ότι έχει άντρα φιλο η να το είπε στην σχέση της κι εκείνος να μην θέλει τέτοια πράγματα. Η μπορεί να σε ερωτεύτηκε και να θέλει να το αποφύγει αυτό το πράγμα με το να αποφεύγει εσένα. Τι να πω; απλά σκέψεις κάνω. Ρώτησε την τι μπορεί να συμβαίνει

αν θες να τα πας καλα με μια διπλη προσωπικοτητα θα πρεπει να το φιλοσοφησεις αλυπητα για να τα βγαλεις περα αν δεν εισαι διατεθημενος να το κανεις μη το παλευεις τσαμπα.

Γιωργαρε εισαι υπερβολικος.

αλεξανδρε_77 εχεις επισκεφτει ποτε καποιον ειδικο, πχ ψυχολογο-ψυχιατρο?

να τους επισκευτειτε εσεις αν θελετε εγω ετσι ειμαι κ σε οπιον αρεσω..

καλα ντε μια απορια ειχα!

Ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να παλεύει να εξαφανίσει τα σύνδρομά του, αλλά να συντονιστεί με αυτά, γιατί είναι αυτά που κατευθύνουν την επαφή του με τον κόσμο.
Ζίγκμουντ Φρόυντ

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

να τους επισκευτειτε εσεις αν θελετε εγω ετσι ειμαι κ σε οπιον αρεσω..

---

χαχχααχα!
Σε μένα αρέσεις Άλεξ :)

ετσι ακριβως ειναι αν καπιος ειναι στα αληθεια μια διπλη προσωπικοτητα οσα βηματα μπροστα κ αν κανει οσο κ αν το παλεψει να αλαξει χαρακτηρα αποψεις κ σταση ζωης οι επαφες που θα εχει με τους αλλους θα τον γυρισουν παλι πισω στον αληθινο του εαυτο.

κανεις δε καταφερε να ζησει ερημιτης σε τιποτα κατσαβραχα μακρια απο ολους κ ολα αν γινοταν εγω πρωτος θα το εκανα αλλα αν το εκανα θα ειχα τωρα αποδημησει εις Κυριον

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για τις απαντήσεις!!! Θα απαντήσω κατά το βράδυ που θα έχω χρόνο! Είχα μπει και χθες, αλλά έλεγε ότι είναι κλειστό το forum για τεχνικούς λόγους.

Απαντώ με τη σειρά στον καθένα...
@μυσπ: συμφωνώ σε γενικες γραμμές, το ίδιο κάνω κι εγώ και μάλλον αυτό θα κάνω...
@αλεξανδρος_77: δε το νομίζω αλέξανδρε. Να την άλλαξε ο καιρός, η απόσταση, οι συνθήκες, ναι οκ. Αλλά να ήταν και παλιά έτσι και απλά τώρα το διαπίστωσα, δεν το νομίζω. Βέβαια αυτό που λες ότι θα υπήρχαν πράγματα που θα μου είχαν ξεφύγει και δεν τα είχα δει, ίσως έχεις ένα δίκιο εδώ ναι. Αλλά τόσο πια διαφορετική στάση απ' όταν άλλαξε περιβάλλον, δε νομίζω ότι έχει να κάνει με διπροσωπο άνθρωπο, αλλά μάλλον με καθολική επιρροή της από τις νέες συνθήκες ζωής της (νέο περιβάλλον, δουλειά κλπ).
@Remedy: έπεσες ακριβώς μέσα στην ψυχολογία της και τον τρόπο που σκέφτεται. Πάνω κάτω αυτά μου λέει και η ίδια. Όμως σχετικάμε το ότι λες πως είμαι υπερβολικά κρεμασμένος πάνω της, δε συμφωνώ (ούτε και διαφωνώ όμως). Δεν είναι τόσο η έλλειψη επικοινωνίας όπως παλιότερα, αλλά η απουσία της σε σοβαρά προβλήματα μου. Θα το αναλυσω και παρακάτω αυτό...
@merlia: σωστή σκέψη. Θα μπορούσε να ήταν κάτι τέτοιο. Όμως δεν είναι. Γιατί ξέρει πως είμαι αλλού (χωρισμένος απο σχεση, αλλά κολλημένος ακόμα) και αυτή το ίδιο. Τώρα αν μπερδεύει χωρίς να το έχω πάρει χαμπάρι κάποια συναισθήματα μου, τι να πω δε ξέρω, αλλά σχεδόν το αποκλείω.
@nikiii: χωρισμένη είναι και σχεδόν ακόμα κολλημένη. Δεν παίζει κάτι άλλο, θα μου το έλεγε. Τώρα να με ερωτεύτηκε...;; Και γι αυτό να φέρεται έτσι;; Ομολογώ πως δεν μου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό... Δε το νομίζω. Μπορεί να της αρέσω σαν άντρας, κι εμένα μου αρέσει σαν γυναίκα, αλλά δεν παίζει μόνο αυτό (για μένα τουλάχιστον). Με τη κοπέλα αυτή είχαμε πάντα φιλικές σχέσεις, κολλητοί φίλοι τόσα χρόνια, δε νομίζω πως αλλάζουν εύκολα τέτοια αισθήματα. Πόσο μάλλον τώρα που απομακρυνθήκαμε. Δεν έγινε κάτι μεταξύ μας τόσα χρόνια που ήμασταν συνέχεια μαζί, θα γίνει τώρα;

@προς όλους: θα ήθελα να διευκρινίσω σχετικά με το ότι λέτε ότι είμαι υπερβολικός κλπ το εξής: παιδιά δε ζητάω κάτι τρομερό, ούτε όσα κάνω εγώ. Σιγουρα μου λείπει η επικοινωνία που είχαμε στο παρελθόν, αλλά αυτό που με ενοχλεί πολύ είναι ότι βλέπω πως μόνα στα δύσκολα της με θυμάται. Οκ το εκτιμώ που ανοίγεται σε μένα, αλλά είναι άσχημο σε δικά μου προβλήματα να είναι απών. Έτσι δεν είναι; Και πέρασα πολύ δύσκολες καταστάσεις, ακόμα και με την υγεία μου και ήταν απών (μετά βίας ένα μήνυμα πως είμαι...). Αν αυτό εσείς το λέτε φυσιολογικό και είμαι εγώ ο υπερβολικός, τι να πω... Δηλαδή οκ μπορεί να υπερβάλλω λίγο στο ότι ζητάω μια επικοινωνία όπως παλιότερα, γιατί έχει πλέον αλλάξει περιβάλλον κλπ, αλλά οχι και να θεωρείται υπερβολή μια φυσιολογικη σταση που θα έπρεπε να κρατησει (δεδομένου και των 5 χρονων φιλιας). Γνωστοί μου πιο πολύ με στήριξαν και ντρέπομαι γι αυτο... Και το ίδιο επαναλαμβάνεται συνεχώς τελευταία με οτιδήποτε κι αν αντιμετωπίζω. Τι φιλία είναι αυτή; Και μια παρατήρηση: έχω προσέξει πως όταν είμαι νορμάλ υπάρχει μεγαλύτερη επικοινωνία. Όταν δεν είμαι καλά για κάποιον λόγο, τότε αντί να μου συμπαρασταθεί, χάνεται. Σαν δηλαδή να το κάνει σκόπιμα, σαν να μην θέλει να χαλάσει τη διάθεση της με τα προβλήματα μου...

μαλον θα ντραπηκε να σου διξει αλλες πλευρες του εαυτου της γιατι θα φοβηθηκε οτι θα σε απογοητευσει κ θα φυγεις ετσι εφυγε πρωτη.

Quote:

---

έπεσες ακριβώς μέσα στην ψυχολογία της και τον τρόπο που σκέφτεται.

---

αυτο που γραφει μου θυμιζει καπια που ηξερα που μαζι δε καναμε κ χωρια δε μπορουσαμε... κ στο τελος την εκανε μια μερα νυχτα κ εφυγε απο την Αθηνα κ δε τη ξαναειδε κανεις εδω... κ οντος αρνιοταν πεισματικα να διξει αλλες πλευρες του εαυτου της απο οτι φαινετε εγω τη ξερω καλυτερα απο σενα...

μηπως καταβαθος κι οταν λεω καταβαθος εννοω ενδομυχα, σε ενα πισω μερος του μυαλου σου γουσταρεις την κολλητη σου?

εγω φιλους μου θεωρω οσους ειναι εκει για μενα οταν τους χρειαζομαι και ειμαι κι εγω εκει για αυτους οταν με χρειαζονται, χωρις να τιθεται θεμα εκμεταλλευσης και χειριστικοτητας εκατερωθεν. Υπαρχει δηλαδη αμοιβαιοτητα στην αλληλοστηριξη, ασχετως αποστασης κτλ κτλ. Ολοι οι αλλοι ειναι να περναει η ωρα.

Πολλες φορες καποιοι που ηταν φιλοι σταματανε να ειναι, φεγουν για να ερθουν αλλοι. Δε γινεται να κρατησεις εναν φιλο με νυχια και με δοντια. Δε γινεται να θες μονο εσυ, να δινεις μονο εσυ και ο αλλος ή τιποτα ή ψιχουλα. Αυτο πρεπει να χωνεψεις.

Εκει εγω κανω λιγη υπομονη και μετα αντε στο καλο. Καθενας εχει μια χρησιμοτητα στην τελικη. Αλλος ειναι για να πεις τα εσωψυχα σου, αλλος για να βγεις για καφε να περασει η ωρα, αλλος για να πατε μαζι σε ενα χομπι, αλλος για το σινεμα, αλλος για να βρισκεστε μια βδομαδα καθε καλοκαιρι, αλλος ειναι για 5 χρονια, αλλος για 50, αλλος για 5 μηνες, αλλος για να μιλατε για το ποδοσφαιρο, αλλος για τα προσωπικα προβληματα κτλ κτλ.

Aλέξανδρε δε ξέρω, μπορεί και να έχεις δίκιο. Μπορεί εγώ αυτή τη στιγμή να μη μπορώ να δω κάποια πράγματα ξεκάθαρα. Ελπίζω να μην είναι έτσι πάντως.

66psy το ανέφερα και παραπάνω, όχι δεν παίζει κάτι τέτοιο πραγματικά. Δε μπορώ να καταλάβω γιατι, επειδή δεν βλέπω στήριξη όσο θα ήθελα, το συνδέετε με κάτι ερωτικό;; Θα μπορούσε να ήταν και κολλητός. Τα ίδια θα έγραφα, το ίδιο θα με πείραζε μια τετοια συμπεριφορά. Δηλαδή εσας δεν σας έχει τύχει ποτέ;;

Λιλιουμ μιλάς σωστά. Έτσι είναι, απλώς άλλο είναι να απομακρύνεσαι απο έναν άνθρωπο μετά απο 5 μήνες φιλίας και συζητήσεων περί ποδοσφαίρου πχ, και άλλο μετά απο 5 χρόνια με έναν άνθρωπο που συζητούσατε τα πάντα, εσωψυχα προσωπικα κλπ. Δε μπορώ να το χωνέψω. Ίσως επειδή τόσο δυνατή φιλία δεν μου ξανάτυχε... Και ναι κανονικά εγώ θα πρέπει να απομακρυνθώ. Όπως λες δεν γίνεται να δινω μόνο εγώ και να το θέλω μόνο εγώ. Δεν είναι εύκολο όμως.
Και επειδή πολλοί νομίζετε ότι παίζει κάτι ερωτικό, όχι δεν είναι αυτό. Απλώς μάλλον με επηρεάζει ότι δεν έχω και άλλους ιδιαίτερους φίλους.. Κάτι που δεν ανέφερα παραπάνω.

δεν ειναι τπτ γιωργο τα νουμερα ειναι στο μυαλο. Εγω φετος απομακρυνθηκα με την κολλητη μου που την ηξερα 20 χρονια! Τι μου λες εσυ τωρα για 5.. 5 χρονια δεν ειναι τπτ.

Οτι ήταν να κάνεις το έκανες. Απομακρύνσου, σταμάτα να την πιέζεις και δες λιγο πως θα αντιδράσει.
Αν συνεχίσει να είναι απούσα, δεν έχεις και πολλές επιλογές.

Quote:

---

Originally Posted by Giorgosss

... Απλώς μάλλον με επηρεάζει ότι δεν έχω και άλλους ιδιαίτερους φίλους.. Κάτι που δεν ανέφερα παραπάνω.

---

δεν το ειπες, αλλα ηταν ολοφανερο...
ευκαιρια να ανοιχτεις και σε νεες γνωριμιες.

@λιλιουμ: 20 χρονια;;;!!!! Δε μπορώ να το φανταστώ πως θα αισθανόμουν εγώ στη θέση σου!! Μάλλον φταίει η απειρία μου στις ανθρώπινες σχέσεις. Μετρημένες σχέσεις στη ζωή μου, ελάχιστοι φίλοι, μετρημένοι οι καλοί, μόνο αυτή η στενή/κολλητή...
@Θεοφανία: χμμ ναι αυτό σκέφτομαι να κάνω τελικά. Όπως λες κι εσύ ότι ήταν να κάνω το έκανα. Και το ξέρει καλά ότι τα δωσα όλα. Θα προσπαθήσω να κρατήσω λοιπόν κάποιες αποστάσεις να δω αντιδράσεις και εάν δεν... ε τι να κάνουμε, πρέπει να το χωνέψω. Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι να κρατήσω αποστάσεις γιατί φοβάμαι το αποτέλεσμα. Δε νομίζω πως θα κάνει κάποιο βήμα.
@Remedy: έχω κάποιους φίλους/ες αλλά στενούς όχι. Λόγω συγκυριών και συνθηκών, όχι επειδή δεν το θέλησα. Έχεις δίκιο...

Πάντως δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται ένας άνθρωπος να μπορεί έτσι εύκολα να τα σβήσει όλα και να προχωρήσει τη ζωή του και εγώ να μην το μπορώ;; Κάθε απο-χωρισμός (ειτε σχέση είτε φιλία) μου είναι υπερβολικά δύσκολο φορτίο να σηκώσω, να αντέξω... Φταίω (μονο) εγώ που δεν έχω "τριφτεί" στη ζωή και στις ανθρωπινες σχεσεις; Ή μήπως τελικά όλα ήταν ψεύτικα και απλά επειδή αποτελώ ένα καλό στήριγμα στα προβλήματα των άλλων, τελικά αυτό αποβαίνει εις βάρος μου και το εκμεταλλεύονται ολοι; Δε θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο... Πραγματικα. :(

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

ε
. Καθενας εχει μια χρησιμοτητα στην τελικη. Αλλος ειναι για να πεις τα εσωψυχα σου, αλλος για να βγεις για καφε να περασει η ωρα, αλλος για να πατε μαζι σε ενα χομπι, αλλος για το σινεμα, αλλος για να βρισκεστε μια βδομαδα καθε καλοκαιρι, αλλος ειναι για 5 χρονια, αλλος για 50, αλλος για 5 μηνες, αλλος για να μιλατε για το ποδοσφαιρο, αλλος για τα προσωπικα προβληματα κτλ κτλ.

---

Δλδ δεν υπαρχει κολλητος one size fits all ?

Quote:

---

Originally Posted by Giorgosss

.......

@Remedy: έχω κάποιους φίλους/ες αλλά στενούς όχι. Λόγω συγκυριών και συνθηκών, όχι επειδή δεν το θέλησα. Έχεις δίκιο...

Πάντως δε μπορώ να καταλάβω πως γίνεται ένας άνθρωπος να μπορεί έτσι εύκολα να τα σβήσει όλα και να προχωρήσει τη ζωή του και εγώ να μην το μπορώ;; Κάθε απο-χωρισμός (ειτε σχέση είτε φιλία) μου είναι υπερβολικά δύσκολο φορτίο να σηκώσω, να αντέξω... Φταίω (μονο) εγώ που δεν έχω "τριφτεί" στη ζωή και στις ανθρωπινες σχεσεις; Ή μήπως τελικά όλα ήταν ψεύτικα και απλά επειδή αποτελώ ένα καλό στήριγμα στα προβλήματα των άλλων, τελικά αυτό αποβαίνει εις βάρος μου και το εκμεταλλεύονται ολοι; Δε θέλω να πιστεύω κάτι τέτοιο... Πραγματικα. :(

---

γιατι βλεπεις μονο ασπρο- μαυρο, μπροστα σου?
το κανεις και σε αλλα θεματα σου?
ΔΕΝ χρειαζεται αποχωριστεις κανεναν. χριεαζεται να ΙΣΟΡΡΟΠΗΣΕΙΣ στις νεες συνθηκες της σχεσης αυτης, στις νεες συνθηκες των ζωων σας.
η αλλαγη ειναι ταυτοσημη με την ζωη. αλλαζουμε η βουλιαζουμε, κι ας εχει ξεφτιλιστει απο τα @@ τους πολιτικους μας, σαν συνθημα.


πριν σκεφτεις περι αποχωρισμων, σκεψου να διαφοροποιηθεις λιγο, μεσα στις υπαρχουσες σχεσεις σου;)

Quote:

---

γιατι βλεπεις μονο ασπρο- μαυρο, μπροστα σου

---

γιατι λεει ο σοφος ποιητης..

''δε με νιαζει αν εφτασα απο τη κορυφη στο πατο
γιατι η π η ζωη φερνει τα πανω κατω''