αγχος για το νεο ξεκινημα
Γεια σας. Είμαι νέο μέλος και αποφάσισα να γράψω και εγώ για το θέμα που με απασχολεί . Είμαι 18 χρονών και φέτος πέρασα σε μια σχολή. Το ζήτημα είναι πως, ενώ η συγκεκριμένη σχολή μαρέσει πάρα πολύ και είναι η μοναδική η οποία μου ταιριάζει τόσο πολύ, εχω τρομερο προβλημα προσαρμοστικότητας. Δεν τολμώ να πατήσω το ποδι μου στη σχολή γιατι φοβάμαι πως θα πάθω κρίση άγχους –στο παρελθόν έχω πάθει δύο φορές. Γενικότερα το τελευταίο διάστημα έχω αποκτήσει αγοραφοβικές τάσεις πχ μου είναι τρομερά δύσκολο να ανέβω σε αστικό μόνη μου, να βρεθώ σε δημόσιους χώρους με πολύ κόσμο.
Και το κυριότερο: άγχος, άγχος, άγχος. Εντάξει, πάντα ήμουν αγχώδης τύπος αλλά αυτή τη φορά το άγχος με επηρεάζει και σωματικά. Το θέμα είναι ότι έχω άγχος για πράγματα που φυσιολογικά δεν θα έπρεπε να αισθάνομαι άγχος. Καταστάσεις δηλαδή που για άλλους αποτελούν ρουτίνα έμενα με καταβάλλουν και ψυχολογικά και σωματικά. Το στομάχι μου έχει γαμηθεί γιατι – από μικρή – όταν ήμουν αγχωμένη έκανα εμετό. Παλιά τουλάχιστον ξερνούσα και ησύχαζε το στομάχι μου, τώρα υποχρεώνω τον εαυτό μου να κάνει εμετό γιατι φοβάμαι μη με πιάσει τάση μέσα στη μέση του δρόμου μπροστά στον κόσμο, πράγμα που μου είχε συμβει μια φορά και από τότε με έχει πιάσει φόβος και για αυτό.
Δεν ξέρω αλλά το τελευταίο εξάμηνο είμαι σε κακή ψυχολογική κατάσταση. Έχω αποκοπεί τελείως από τις φίλες μου, έχω ελάχιστη επικοινωνία με τους γνωστούς μου στη πόλη όπου σπουδάζω από επιλογή και πραγματικά υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να βγαίνω από το σπίτι. Δεν μπορω να συνηθισω την παρουσα πραγματικότητα δηλ μεσα σε 4 μηνες ανγκαστηκα να φυγω από το πατρικο μου, από την πόλη που ζουσα ολη μου τη ζωη και να ‘μια τωρα μονη μου σε μια ξενη πολη. Ακούω από αλλους πως προσαρμόστηκαν γρηγορα στο νέο τοπο κατοικιας τους, πως γνωριστηκαν με νέο κοσμο, πως εμαθαν την σχολή τους και με πιάνει το παραπονο γιατι νιωθω ότι εγω ποτε δεν θα καταφερω να κανω όλα αυτά που θεωρουνται φυσιολογικα για την ηλικια μου ή τουλάχιστον θα μου πάρει πολύ χρόνο μέχρι να το καταφέρω.
Το χειρότερο είναι πως με έχει πιάει ο φόβος ότι αν συνεχίσω έτσι ποτέ δεν θα τελειώσω την σχολή μου γιατί αφενός δεν έχω το κουράγιο να πηγαίνω στα μαθήματα αφετέρου φοβάμαι ότι στις εξεταστικές ακόμα και αν έχω διαβάσει τέλεια θα με πιάσει κρίση αγχους στην αιθουσα.
Βασικά, γραφω για να δω αν καποιος εχει περάσει αντίστοιχο πρόβλημα με εμένα και πως το αντιμετωπισε.
