Καμία ελπίδα και αυτοκτονικές τάσεις

Είμαι 26.. Βλέπω τα χρόνια να περνούν χωρίς να τα εκμεταλλεύομαι καταλλήλως. Οι φίλοι μου προχωράνε κι εγώ μένω στάσιμη. Δεν ξέρω τι με περιμένει στο μέλλον αλλά νιώθω ότι τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει.. Είμαι ράθυμη, κάθε μου σκέψη και κίνηση είναι αργή, κάθε προσπάθεια για βελτίωση πέφτει στο κενό.. Έχω βάλει όριο στον εαυτό μου δύο χρόνια. Εάν δεν καταφέρω ούτε γάμο ούτε αξιόλογη εργασία μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια μόνο ο θάνατος μου μοιάζει ως καλή και μοναδική λύση. Ηδη είμαι βάρος στους γονείς μου.. Μετά το πανεπιστήμιο καμία εξέλιξη... Μόνο παροδικές, πρόσκαιρες χαμηλόμισθες εργασίες.. Μια προσπάθεια για εξωτερικό κατέληξε με ψυχωτικό επεισόδιο. Είμαι πολύ ντροπαλή, μαζεμένη και χωρίς αυτοπεποίθηση. Η διαπίστωση της πραγματικότητάς μου με οδηγεί στην κατάθλιψη. Ίσως και οι βαθύτερες λανθασμένες πεποιθήσεις που έχω αναπτύξει ανά τα έτη (σύμφωνα με την ψυχολόγο μου). Αλλά ποιός μπορεί να αρνηθεί πώς όταν είσαι ανίκανος να εξελιχθείς σε έναν τοσο απαιτητικό κόσμο δεν θα υποφέρεις κι από κατάθλιψη έχοντας αντίληψη της κατάστασής σου? Δεν είμαι απλά άτομο που έχει μια παρατεταμένη θλίψη. Έχω θλίψη και άγχος επειδή διαπιστώνω ότι είμαι λίγη. Κι αυτό δεν ξέρω πώς θα μπορούσε κι αν είναι ποτέ δυνατό να αλλάξει.. Πιθανόν να αποτελεί μια ρεαλιστική κατάσταση. Λυπάμαι τον εαυτό μου που είναι σε αυτήν την κατάσταση και λυπάμαι που σκέφτομαι τον θάνατο κάθε μέρα ενώ σφίζω από υγεία. Ευελπιστώ το μέλλον να με διαψέυσει και να μην χρειαστεί να βλάψω τον εαυτό μου..

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Είμαι 26.. Βλέπω τα χρόνια να περνούν χωρίς να τα εκμεταλλεύομαι καταλλήλως. Οι φίλοι μου προχωράνε κι εγώ μένω στάσιμη. Δεν ξέρω τι με περιμένει στο μέλλον αλλά νιώθω ότι τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει.. Είμαι ράθυμη, κάθε μου σκέψη και κίνηση είναι αργή, κάθε προσπάθεια για βελτίωση πέφτει στο κενό.. Έχω βάλει όριο στον εαυτό μου δύο χρόνια. Εάν δεν καταφέρω ούτε γάμο ούτε αξιόλογη εργασία μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια μόνο ο θάνατος μου μοιάζει ως καλή και μοναδική λύση. Ηδη είμαι βάρος στους γονείς μου.. Μετά το πανεπιστήμιο καμία εξέλιξη... Μόνο παροδικές, πρόσκαιρες χαμηλόμισθες εργασίες.. Μια προσπάθεια για εξωτερικό κατέληξε με ψυχωτικό επεισόδιο. Είμαι πολύ ντροπαλή, μαζεμένη και χωρίς αυτοπεποίθηση. Η διαπίστωση της πραγματικότητάς μου με οδηγεί στην κατάθλιψη. Ίσως και οι βαθύτερες λανθασμένες πεποιθήσεις που έχω αναπτύξει ανά τα έτη (σύμφωνα με την ψυχολόγο μου). Αλλά ποιός μπορεί να αρνηθεί πώς όταν είσαι ανίκανος να εξελιχθείς σε έναν τοσο απαιτητικό κόσμο δεν θα υποφέρεις κι από κατάθλιψη έχοντας αντίληψη της κατάστασής σου? Δεν είμαι απλά άτομο που έχει μια παρατεταμένη θλίψη. Έχω θλίψη και άγχος επειδή διαπιστώνω ότι είμαι λίγη. Κι αυτό δεν ξέρω πώς θα μπορούσε κι αν είναι ποτέ δυνατό να αλλάξει.. Πιθανόν να αποτελεί μια ρεαλιστική κατάσταση. Λυπάμαι τον εαυτό μου που είναι σε αυτήν την κατάσταση και λυπάμαι που σκέφτομαι τον θάνατο κάθε μέρα ενώ σφίζω από υγεία. Ευελπιστώ το μέλλον να με διαψέυσει και να μην χρειαστεί να βλάψω τον εαυτό μου..

---

Καλησπέρα gilr1988. Ο βασικός λόγος που θέλησα να σου γράψω είναι επειδή είμαι λίγο μεγαλύτερη σου και έχω περάσει παρόμοια φάση γύρω στα 22-23, δεν τα έβλεπα όμως τόσο μαύρα όσο εσύ - αλλά σε καταλαβαίνω. Ήμουν πολύ φιλόδοξο και απαιτητικό άτομο που προσπαθούσε μονίμως να εξελιχθεί και έτσι βίωνα πολλές απορρίψεις, απογοητεύσεις κτλ.

Πάντα όμως συνέχιζα την προσπάθεια, με τη στήριξη των δικών μου ανθρώπων φυσικά. Οι γονείς σου δεν σε νιώθουν σαν βάρος, αυτό ποτέ δεν θα γίνει..!!! Σε αγαπούν.
Δεν το έβαζα κάτω όσες φορές και να έτρωγα τα μούτρα μου. Μην βάζεις λοιπόν προθεσμίες και μην είσαι τόσο ανυπόμονη. Είσαι πολύ μικρή για να βιάζεσαι τόσο! Προσπάθησε να ζήσεις το σήμερα, με τα λίγα που έχεις. Τώρα έχεις ελεύθερο χρόνο, κάνε δραστηριότητες που αργότερα που θα δουλεύεις δεν θα προλαβαίνεις να κάνεις. Κάνε πράγματα που δεν χρειάζονται λεφτά. Κάνε μία βόλτα στο πάρκο, βάλε τα αθλητικά σου πάρε και βγες έξω. Μίλα με φίλους σου για ευχάριστα πράγματα, άκου ωραία μουσική και προσπάθησε να φανταστείς τον εαυτό σου σε λίγα χρόνια ότι θα βρίσκεσαι εκεί που θες.

Στο λέει κάποια που έχει περάσει σχεδόν τα ίδια και τώρα βρίσκεται εκεί που θέλει. Αλλά έκανα πολλά χιλιόμετρα προσπάθειας, άλλαξα 100 φορές πορεία, προσαρμοζόμουν, έκανα υπομονή και ζούσα τις καταστάσεις όπως έρχονταν. Μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα να γνωριστούμε από κοντα να δεις ότι όλα αλλάζουν, αρκεί να υπάρχει η θέληση. ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ ΚΑΤΩ ΛΟΙΠΟΝ!!!!

Να θυμάσαι

Στη ζωή δεν παίρνεις αυτό που αξίζεις, αλλά αυτό που διεκδικείς.

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Είμαι 26.. Βλέπω τα χρόνια να περνούν χωρίς να τα εκμεταλλεύομαι καταλλήλως. Οι φίλοι μου προχωράνε κι εγώ μένω στάσιμη. Δεν ξέρω τι με περιμένει στο μέλλον αλλά νιώθω ότι τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει.. Είμαι ράθυμη, κάθε μου σκέψη και κίνηση είναι αργή, κάθε προσπάθεια για βελτίωση πέφτει στο κενό.. Έχω βάλει όριο στον εαυτό μου δύο χρόνια. Εάν δεν καταφέρω ούτε γάμο ούτε αξιόλογη εργασία μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια μόνο ο θάνατος μου μοιάζει ως καλή και μοναδική λύση. Ηδη είμαι βάρος στους γονείς μου.. Μετά το πανεπιστήμιο καμία εξέλιξη... Μόνο παροδικές, πρόσκαιρες χαμηλόμισθες εργασίες.. Μια προσπάθεια για εξωτερικό κατέληξε με ψυχωτικό επεισόδιο. Είμαι πολύ ντροπαλή, μαζεμένη και χωρίς αυτοπεποίθηση. Η διαπίστωση της πραγματικότητάς μου με οδηγεί στην κατάθλιψη. Ίσως και οι βαθύτερες λανθασμένες πεποιθήσεις που έχω αναπτύξει ανά τα έτη (σύμφωνα με την ψυχολόγο μου). Αλλά ποιός μπορεί να αρνηθεί πώς όταν είσαι ανίκανος να εξελιχθείς σε έναν τοσο απαιτητικό κόσμο δεν θα υποφέρεις κι από κατάθλιψη έχοντας αντίληψη της κατάστασής σου? Δεν είμαι απλά άτομο που έχει μια παρατεταμένη θλίψη. Έχω θλίψη και άγχος επειδή διαπιστώνω ότι είμαι λίγη. Κι αυτό δεν ξέρω πώς θα μπορούσε κι αν είναι ποτέ δυνατό να αλλάξει.. Πιθανόν να αποτελεί μια ρεαλιστική κατάσταση. Λυπάμαι τον εαυτό μου που είναι σε αυτήν την κατάσταση και λυπάμαι που σκέφτομαι τον θάνατο κάθε μέρα ενώ σφίζω από υγεία. Ευελπιστώ το μέλλον να με διαψέυσει και να μην χρειαστεί να βλάψω τον εαυτό μου..

---

Δεν θα σου πω πολλά...αλλά έχοντας δοκιμάσει να πεθάνω ένα πράγμα έχω να σου πω: μην το προσπαθήσεις, δεν πετυχαίνεται εύκολα κι άδικα θα ταλαιπωρήσεις τον εαυτό σου όπως έκανα κι εγώ...μόνο περισσότερο πόνο και θλίψη θα σου φέρει το να βλάψεις τον εαυτό σου...

Ο γάμος δεν θα σε σώσει...
Γενικά και μονο η ιδέα του ρομάντζου σε αυτή την φάση,απλά δεν.
Έρωτες,και αγάπες,όταν είσαι καλά με την party σου.
Δεν πρόκειται να σκάσει ο πρίγκιπας να σε σώσει.
Και οποιος σκάσει,κατά πασα πιθανότητα θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση,μέχρι να βαρεθεί εντελώς την έλλειψη αυτοπεποίθεσης σου,εκτος και αν χρειάζεται pet.
Καταρχάς,γιατί είσαι λίγη?
Λίγη ως προς τι?
Δεν είσαι αρκετά όμορφη?
Δεν έχεις το υψηλότερο IQ?
Σπούδασες κάτι που σε γέμιζε,η σπούδασες κάτι για να λες ότι σπούδασες κάτι?
Και,τα όνειρα σου περιστρέφονται γύρο από "αξιόλογη" εργασία,η γάμο?
Πριν και μετά,το απόλυτο κενό?

γεια σου κι από μένα girl1988..έχουμε ακριβώς την ίδια ηλικία και τις ίδιες σκέψεις..εγώ δεν ξέρω γιατί υπάρχω και ακόμα πιο πολύ δεν ξέρω γιατί υπάρχω ακόμα..
μια διαφορά μας είναι ότι εγώ δε σπούδασα..φέτος ξεκίνησα ένα ιεκ και αυτό με τα χίλια ζόρια..κάθε μέρα σχεδόν σκέφτομαι το θάνατο απ'το 2007..δλδ επί 7 χρόνια και δε νομίζω ότι όλο αυτό έχει τελειωμό..
Επειδή δεν είμαστε οι μόνες που ζούμε αυτήν την απομύζηση που μόνο ζήση δεν είναι,έχω καταλήξει στο ότι έχουν αλλοιωθεί οι άνθρωποι απ'τη δουλειά και το άγχος της καθημερινότητας για να βγάλουν τα προς το ζην,τη στιγμή που ο τρόπος που έχει επιλέξει ο άνθρωπος να βγάζει χρήματα γίνεται όλο και πιο σύνθετος εξαιτίας της εξέλιξης των επιστημών..
Πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για τόση γνώση και πως όλη αυτή η γνώση μας έχει κουράσει,εγώ δλδ το βλέπω έτσι,πως τη γνώση την παίρνουμε,την λαμβάνουμε,δεν τη βγάζει κανείς απ'το κεφάλι του,πράγμα που σημαίνει πως ίσως δεν είμαστε έτοιμοι να τη λάβουμε μιας και είναι κάτι ξένο προς τη φύση μας..
Ακόμα και οι συγγραφείς δε βγάζουν κάτι απ'το κεφάλι τους,αλλά ανακυκλώνουν τις γνώσεις που έχουν πάρει ή τις εμπειρίες τους με δικά τους λόγια..
Είμαστε φτιαγμένοι για να χαιρόμαστε τη ζωή με τρόπο ανάλογο που τη χαίρονται και τα ζώα..χωρίς πολλές έννοιες..να κάνουμε παιχνίδια μεταξύ μας να είμαστε ξένοιαστοι,να χαζεύουμε και όχι να αγχωνόμαστε για να θυμηθούμε ό,τι έχουμε διαβάσει και να πάμε να γράψουμε καλά..δλδ όλο αυτό κι εγώ το σκεφτόμουνα σήμερα και με έχει κουράσει..μάλλον με έχει νευριάσει που ο κόσμος έχει μετατραπεί σε ένα διαρκή έλεγχο,ανταγωνισμό και εξέταση..
Δεν πιστεύω ότι διαφέρουμε από τα ζώα απ'τη στιγμή που τρώμε,πάμε τουαλέτα και αναπαραγόμαστε αυτό τέλος πάντων..
Γιατί αν πράγματι ήμασταν κάτι ανώτερο δε θα είχαμε καμία ανάγκη,θα ήμασταν θεοί,δε θα χρειαζότανε να φάμε πχ..
Όμως το μόνο που κάνουμε είναι να εκπαιδευόμαστε γεμίζοντας το κεφάλι μας με γνώσεις κατά τρόπο αντίστοιχο που και ένα σκυλί εκπαιδεύεται να γαβγίζει στους ξένους και όχι στο αφεντικό του..
Είμαστε απλά πιο σύνθετοι οργανισμοί μιας και έχουμε πιο σύνθετο μυαλό αλλά και τα ζώα έχουνε μυαλό και συναισθήματα..

Quote:

---

Originally Posted by Antreas MpR

Ο γάμος δεν θα σε σώσει...
Γενικά και μονο η ιδέα του ρομάντζου σε αυτή την φάση,απλά δεν.
Έρωτες,και αγάπες,όταν είσαι καλά με την party σου.
Δεν πρόκειται να σκάσει ο πρίγκιπας να σε σώσει.
Και οποιος σκάσει,κατά πασα πιθανότητα θα εκμεταλλευτεί την κατάσταση,μέχρι να βαρεθεί εντελώς την έλλειψη αυτοπεποίθεσης σου,εκτος και αν χρειάζεται pet.
Καταρχάς,γιατί είσαι λίγη?
Λίγη ως προς τι?
Δεν είσαι αρκετά όμορφη?
Δεν έχεις το υψηλότερο IQ?
Σπούδασες κάτι που σε γέμιζε,η σπούδασες κάτι για να λες ότι σπούδασες κάτι?
Και,τα όνειρα σου περιστρέφονται γύρο από "αξιόλογη" εργασία,η γάμο?
Πριν και μετά,το απόλυτο κενό?

---

Αν δεν κανεις ονειρα σχετικά με εργασία ή γάμο τότε τι αλλο; Αυτο που σπούδασα δεν μου αρεσει.. Απο εμφάνιση ειμαι μέτρια..

oaxoxaoxoxaoxaoxaoxaoxaoxa
Ζεις in the 50s....?
Ποια όνειρα σχετικά με γάμο...
AX0X0A0XA0XA0XA0XA0XA0XA0XA
Ok για την εργασία,αλλα και πάλι,μιας και δεν ήταν κάτι που σε γέμιζε,γιατί έχεις την εντύπωση πως θα σε γεμίζει το να το κανεις επάγγελμα για τα επόμενα 30 χρονια...?
Ωραίο το δουλεύω ώστε να έχω την δυνατότητα να κάνω στον ελεύθερο χρόνο μου αυτό που πραγματικά θέλω,αλλα εάν αυτό που θέλω στον ελεύθερο χρόνο μου είναι ο γάμος,ενώ δεν είμαι ικανοποιημένο άτομο με των εαυτό μου,απλά θα μπω σε έναν φαύλο κύκλο δυστυχίας...
Δουλεία,ούτε καν εργασία,και μετά σπίτι για να είμαι pet.
Όσο για την εμφάνιση,αν δεν σου πέταξε κανεις οξύ,μια χαρά είσαι.
Βάλε στην καθημερινότητα σου λίγη γυμναστική,σοβάτισε και το πρόσωπο ώστε να είσαι πιο κοντά σε αυτό που θεωρείς εσύ όμορφο,και ξαφνικά δεν θα είσαι πια μέτρια για των εαυτό σου...
Βλέπεις των εαυτό σου μέτρια,οι υπόλοιποι θα σε βλέπουν σαν μέτρια και κάτω...

Μάθε να αγαπάς των εαυτό σου,και μετά μπορεί να σε αγαπήσουν και άλλοι.
Ξέρω πως δεν είναι εύκολο,αλλα τι να κάνουμε,αυτή είναι η φάση.
Απλά,αν δεν φτάσεις κάποια στιγμή να αγαπάς έστω κάποια τμήματα του εαυτού σου,έτσι ώστε να έχεις πραγματικά χώρο για κάποιον άλλων,η όλη σχέση που θα δημιουργηθεί θα είναι μια σχέση εξάρτησης.
"δωσμου" γιατί το έχω ανάγκη.
Και "γιαυτο" λέω pet,για την ακρίβεια,σκύλος.
Δεν ξέρω κατά ποσο σε ικανοποιεί σαν άτομο τέτοιου είδους σχέση,εγώ δεν θα στο πρότεινα πάντως.
Γιατί μπορεί να βολευτείς για κάποιο διάστημα,ίσως και για κάποιο μεγάλο διάστημα,απλά κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις και θα αντιληφθείς πως δεν ξεπέρασες ποτε την αντίληψη κενού κουφαριού που είχες για των εαυτό σου,απλά την αποδέχτηκες.

Αν ηταν ετσι βρε κοριτσι1988 η μιση ελλαδα επρεπε να εχει αυτοκτονησει, τα πανεπιστημια να εχουν κλεισει και να το πηγαιναμε για φουντο το μαγαζι.. οχι βεβαια! τι να κανουμε? υπομονη και συνεχιζουμε την προσπαθεια.. δεν εισαι η μονη. υπαρχουν ποσοι αλλοι που παλευουν.!

ειμαι 32 κι ακομα σοβαρη δουλεια δεν εχω βρει αλλα εχω μαθει ενα οταν πεφτεισ κανεισ δεν απλωνει το χερι να σε βοηθησει
αν σε βοηθησει καποιοσ μετα θα θελει και να σε πηδηξει
φιλικα

Quote:

---

Originally Posted by Antreas MpR

Μάθε να αγαπάς των εαυτό σου,και μετά μπορεί να σε αγαπήσουν και άλλοι.
Ξέρω πως δεν είναι εύκολο,αλλα τι να κάνουμε,αυτή είναι η φάση.
Απλά,αν δεν φτάσεις κάποια στιγμή να αγαπάς έστω κάποια τμήματα του εαυτού σου,έτσι ώστε να έχεις πραγματικά χώρο για κάποιον άλλων,η όλη σχέση που θα δημιουργηθεί θα είναι μια σχέση εξάρτησης.
"δωσμου" γιατί το έχω ανάγκη.
Και "γιαυτο" λέω pet,για την ακρίβεια,σκύλος.
Δεν ξέρω κατά ποσο σε ικανοποιεί σαν άτομο τέτοιου είδους σχέση,εγώ δεν θα στο πρότεινα πάντως.
Γιατί μπορεί να βολευτείς για κάποιο διάστημα,ίσως και για κάποιο μεγάλο διάστημα,απλά κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις και θα αντιληφθείς πως δεν ξεπέρασες ποτε την αντίληψη κενού κουφαριού που είχες για των εαυτό σου,απλά την αποδέχτηκες.

---

Δυστυχως τα πράγματα δεν ειναι τοσο εύκολα οσο τα παρουσιάσεις. Επίσης αυτο με το PET το εχω σκεφτεί κι εγω γιαυτο ειμαι εδω και τέσσερις μηνες μονη αν και στο παρελθόν είχα παντα μακροχρόνιες σχέσεις. Μακάρι να μπορούσα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση απο τη μια μερα στην αλλη αλλα κατι τετοιο σαφώς δεν ειναι εφικτό. Τοσο κενό κουφάρι δεν ειμαι διοτι αντιλαμβάνομαι πως πρεπει να προσφέρω. Εχω ενα σπιτι προίκα και ενα εξώχικο κατι ειναι κι αυτο πιστεύω :p

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Είμαι 26 (...) Εάν δεν καταφέρω ούτε γάμο ούτε αξιόλογη εργασία μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια μόνο ο θάνατος μου μοιάζει ως καλή και μοναδική λύση.

---

Ο Χριστός κι η Παναγία! Τι είναι αυτά που λες βρε παιδάκι μου; Ήθελα να γράψω κι εγώ κάτι αλλά έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα μπροστά στην οθόνη...

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Δυστυχως τα πράγματα δεν ειναι τοσο εύκολα οσο τα παρουσιάσεις. Επίσης αυτο με το PET το εχω σκεφτεί κι εγω γιαυτο ειμαι εδω και τέσσερις μηνες μονη αν και στο παρελθόν είχα παντα μακροχρόνιες σχέσεις. Μακάρι να μπορούσα να αποκτήσω αυτοπεποίθηση απο τη μια μερα στην αλλη αλλα κατι τετοιο σαφώς δεν ειναι εφικτό. Τοσο κενό κουφάρι δεν ειμαι διοτι αντιλαμβάνομαι πως πρεπει να προσφέρω. Εχω ενα σπιτι προίκα και ενα εξώχικο κατι ειναι κι αυτο πιστεύω :p

---

γραψε και το τηλ σου να δουμε τι μπορουμε να κανουμε :)

Quote:

---

Originally Posted by elis

γραψε και το τηλ σου να δουμε τι μπορουμε να κανουμε :)

---

Xaxaxaxxxaxxaxa

Quote:

---

Originally Posted by girl1988

Xaxaxaxxxaxxaxa

---

εγω να βοηθησω θελω :p

https://www.youtube.com/watch?v=bFBdcpyVQiU
h ektelesi den einai kali alla ayto vrika

Quote:

---

Originally Posted by elis

ειμαι 32 κι ακομα σοβαρη δουλεια δεν εχω βρει αλλα εχω μαθει ενα οταν πεφτεισ κανεισ δεν απλωνει το χερι να σε βοηθησει
αν σε βοηθησει καποιοσ μετα θα θελει και να σε πηδηξει
φιλικα

---

Θα σταθώ και θα συμφωνήσω στο γεγονός πως όταν πέσεις κανείς δε θα σε βοηθήσει να σηκωθείς. Ίσως μόνο οι γονείς σου κανείς άλλος.
Οπότε όσο πιο νωρίς το καταλάβει ο καθένας αυτό τοσο το καλύτερο...

Θα συμφωνήσω με τον παναγιωτη23 οτι οι γονεις ειναι αυτοί που σε στηρίζουν.. Κι εγω ειμαι τυχερή που με βοηθάνε και με στηρίζουν οι γονεις μου.. Μακάρι να μπορούσα να ανεξαρτητοποιηθώ αλλα το βλεπω κομματάκι δύσκολο.. Εχω τρομερό αγχος στις δουλειες.. Ούτε καφε ξερω να κανω και δεν ξερω σε ποια δουλεια θα ημουν τελικα καλη για να βγάζω τα προς το ζην. Στο παρελθόν εχω εργαστεί σε διάφορες εργασίες αλλα όλες παροδικές :/ πικραααα

Δεν θα αλλάξει ποτέ η κατάστασή μου :( και σαν να μην έφτανε όλο αυτό είμαι αδιάφορη στους άντρες... τι να με κάνουν εμένα χωρίς την πιο απλή δουλειά? Το τζόκερ δυστυχώς δεν πρόκειται να το πιάσω.. Είμαι πολύ δυστυχισμένη....

σ.σ. ευτυχώς έχω χρόνια μπροστά μου.. Κάτι είναι κι αυτό μέσα στην απελπισία μου...

Η κατάσταση μου είναι απελπιστική... Δεν αντέχω αλλο :( δεν επρεπε να υπάρχω... Δεν κανω τιποτα στη ζωη μου λογω υπερβολικού άγχους και φόβου αποτυχίας... Νιωθω τελείως χαζη κι ανίκανη, εγκεφαλικά αναπηρη... Υπάρχουν άλλοι ανθρωποι που νιώθουν ετσι άραγε; Και πως ξεπερνιέται;; Νιωθω ανήμπορη· καθηλωμένη λογω ψυχικής αναπηρίας..

Δεν είσαι η μόνη που νιώθει έτσι.

Πιστεύεις δηλαδή ότι μόνο όσοι/όσες έχουν δουλειά έχουν δικαίωμα στον έρωτα και τις σχέσεις;
Και πιο πίσω είχες γράψει για προίκα... Δηλαδή τι είδους άντρα θέλεις να προσελκύσεις; Κάποιον προικοθήρα; Γιατί χρησιμοποιείς αυτά ως προσόν σου;
Αν πιστεύεις ότι δεν αξίζεις τίποτα σαν άνθρωπος, παρά μόνο μετριέσαι με τα περιουσιακά σου στοιχεία, πώς θα κάνεις κάποιον άλλο να σε εκτιμήσει;
Χρειάζεσαι κάποιον ειδικό να σε βοηθήσει σχετικά με τις απόψεις που έχεις για τον εαυτό σου και το τι αποτελεί σωτηρία για έναν άνθρωπο. Δεν ξέρω αν έχεις απευθυνθεί σε ειδικό, αλλά αν απευθύνθηκες και δε σε βοήθησε, μάλλον θα πρέπει να απευθυνθείς κάπου αλλού.
Είναι κρίμα στα 26 σου να έχεις παραιτηθεί έτσι από τη ζωή και από τις ευκαιρίες που μπορεί να σου προσφέρει σε διάφορους τομείς. Πέρασα από τη φάση που περνάς τώρα, σε πιο μικρή ηλικία, και σκεφτόμουν τόσο απαισιόδοξα, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι ΕΓΩ ευθυνόμουν για την κατάστασή μου και οι σκέψεις που έκανα επηρέαζαν τα πάντα γύρω μου και επίσης δεν άφηνα άνθρωπο να με πλησιάσει.
Δεν μπορεί να είναι όλα τόσο μαύρα όσο τα περιγράφεις! Όλο και κάτι όμορφο θα υπάρχει γύρω σου το οποίο θέλεις να το ζήσεις, και σίγουρα θα έχεις κάποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό ή ταλέντο που ακόμα δεν ανακάλυψες ή δεν το αφήνεις να αναπτυχθεί επειδή το χαντακώνεις με τις μαύρες σκέψεις σου και τη χαμηλή αυτοεκτίμησή σου. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε καλοί σε κάποιο τομέα. Βρες ποιος είναι αυτός ο τομέας και κάνε κάτι, επικεντρώσου εκεί.
Μάθε να αγαπάς και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Είσαι πολύ νέα για να απογοητεύεσαι τόσο και να παραιτείσαι.

Η προίκα ηταν χιούμορ πανω στη θεωρία του " κατοικιδιου". Κι αλλωστε κατι θετικό πρεπει να εχεις να προσφέρεις σε μια σχεση. Δεν γυρνάνε ολα γυρω απο το σεξ, τα ποτά και τους καφέδες. Οποτε ενα σπιτι ειναι πολυ θετικό να υπάρχει. Οπως επίσης μια δουλεια την οποία δεν εχω. Τα λεφτα δεν φυτρώνουν οπως δυστυχως ουτε η αυτοπεποίθηση. Χωρις δουλεια δεν εχω λεφτα άρα δεν εχω αυτοπεποίθηση. Χωρις αυτοπεποίθηση δεν εχω δουλεια άρα δεν εχω λεφτα... Ειναι φαυλος κύκλος. Την κατάσταση μου την καταλαβαίνω απόλυτα, να την ξεπεράσω δεν μπορω... :/ εκει βρίσκεται ο προβληματισμός μου μήπως ειμαι τελείως ανίκανη και ανησυχώ για το πως θα κατΛηξω. Σχεση δεν εχω αλλα με προσεγγίζουν Ανδρες λογω εμφάνισης. Η εμφάνιση απο μονη της όμως δεν προσφέρει κατι οταν εισαι καταθλιπτικός. Οι καταθλιπτικοι σαν κι εμενα δεν ειναι ενδιαφέρουσες προσωπικότητες και δεν έχουν να μοιραστούνε πολλα πράγματα... Νιωθω βαρετή και αντιπαραγωγική. Αυτα ειναι τα βασικα μου θέματα...ευχαριστω για την απάντηση.

Λογικό να σε πλησιάζει κάποιος λόγω εμφάνισης, αυτό δεν κοιτάμε πρώτα όλοι αν δε γνωρίζουμε κάποιον και θέλουμε να τον μάθουμε, όταν ο θέλουμε κάτι ερωτικό;

Βαρετοί και μη ενδιαφέροντες δεν είναι οι άνθρωποι με κατάθλιψη. Όλοι μπορούν να γίνουν βαρετοί, ανεξαρτήτως κατάθλιψης, για κάποιους. Σε αυτό έχει να κάνει η χημεία με έναν άνθρωπο. Αν βρεις άτομα με τα οποία ταιριάζεις σε κάποιους τομείς, δε θα βρίσκετε ο ένας τον άλλο βαρετό. Θα ήθελα να σου πω παραπάνω πράγματα γι' αυτό, όμως πρέπει να συμπληρώσω αρκετά posts ακόμα, ώστε να ανοίξουν τα πμ μου. Για να δεις ότι δεν είναι τα πράγματα όπως τα σκέφτεσαι, ότι αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος και η βαρεμάρα που λες, βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου.
Εκεί που είναι επικίνδυνη η κατάθλιψη, είναι να μην αισθανθεί ο άλλος ότι είναι η σανίδα σωτηρίας σου, ότι κρέμεσαι από πάνω του και νιώσει ότι τον πνίγεις. Αυτό είναι που πρέπει να παλέψεις εσύ με τον εαυτό σου και τη βοήθεια κάποιου ειδικού, που να σου βγάζει εμπιστοσύνη όμως, ώστε να σε βοηθήσει. Αρκεί να θέλεις και εσύ να βοηθηθείς.

Όσον αφορά τη δουλειά και τον οικονομικό τομέα καλή μου, οι περισσότεροι χάλια είμαστε σ' αυτό. Κοίταξε πόσοι άνεργοι υπάρχουν γύρω σου (κι εγώ άνεργη είμαι) και πόσοι από αυτούς που έχουν δουλειά, βρίσκονται στο σημείο να ζουν για να δουλεύουν για ψίχουλα και με το φόβο της απόλυσης. Δεν είσαι μόνη σου σ' αυτό. Οπότε μην το αφήνεις να σε καθορίζει σαν ταυτότητα και να σε επηρεάζει τόσο.

Κάθισε και σκέψου έστω 5 από τα θετικά στοιχεία που πιστεύεις ότι έχεις στο χαρακτήρα σου, για αρχή. Είμαι σίγουρη ότι θα είναι πολύ περισσότερα, όμως βρες έστω 5 από αυτά. Για να δεις ότι δεν είσαι το "τίποτα" που θέλεις να πιστεύεις ότι είσαι.

Και λέγοντας ότι σε πλησιάζουν λόγω εμφάνισης... πάει να πει ότι έχεις κάτι καλό εξωτερικά που αρέσει στους άλλους. Πάω στοίχημα όμως ότι εσύ μέχρι και γι' αυτό αμφιβάλλεις. Άσε ανθρώπους να σε πλησιάσουν, μάθε στη συνέχεια ποια άλλα πράγματα τους τραβάνε σε σένα, πέρα της εμφάνισης. Μην αναγκάζεις τον εαυτό σου να ζει σε αυτή την κατάσταση. Η κοινωνικοποίηση μας δίνει πολλές φορές αυτοπεποίθηση. Όπως είπες και μόνη σου, είναι φαύλος κύκλος. Έτσι και αυτό που κάνεις στον εαυτό σου είναι φαύλος κύκλος.
Και μερικές φορές πού ξέρεις; Δουλειές έρχονται και μέσω ανθρώπων που γνωρίζουμε. Μπορεί αν γίνεις ανοιχτή σε γνωριμίες, να βρεις μια δουλειά για αρχή, που ναι μεν να μην είναι τέλεια, αλλά να σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου όσον αφορά την πίστη στον εαυτό σου και τις δυνατότητές σου. Μην κλείνεις την πόρτα σε όλα και μην κλείνεσαι στον εαυτό σου.

γεια σου girl.και εγω ειμαι σε ασχημη κατασταση με το θεμα οτι ειμαι τελειως αχρηστος και ανικανος να ενδιαφερθει καποια κοπελα για μενα παρολο που ουτε τοσο ασχημος ειμαι,και σαν χαρακτηρας ειμαι πολυ καλος