ρε παιδιά συγνώμη που ανοίγω καινούριο θέμα αλλά εκτός από την μυσπ δεν πήρα καμία άλλη απάντηση και δεν ξέρω μήπως δεν το διαβάσατε καν λόγο του ότι το έχωσα μέσα στο θέμα μου που είναι παλιό σχετικά... συγνώμη που πιέζω για απάντηση αλλά πραγματικά με έχει ανησυχήσει...
η μάνα μου εδώ και 10-15 μέρες, ίσως και περισσότερο, δεν μπορώ να το ξέρω με σιγουριά έχει αρχίσει αντικαταθλιπτικά, δεν ξέρω ποια...
με την μάνα μου είχαμε θέμα βίας.. ψυχολογικής κυρίως, πολλές φωνές, απειλές, γενικά εκτός από το να με μειώνει και να με προσβάλει προσπαθεί και να με τρομοκρατεί και κάποιες φορές επιτυχημένα.. αλλά και σπάνια αρκετά σωματικής... ντρέπομαι γι αυτό, γιατί είμαι 32 και όχι 12, αλλά την τελευταία σφαλιάρα την έχω φάει μετά τα 32, και ο λόγος βέβαια είναι τα υπερβολικά της νεύρα, ποτέ δεν υπάρχει καλός λόγος για την βία βέβαια... αλλά δεν θυμάμαι καν τον καβγά στον οποίο έφαγα την τελευταία σφαλιάρα, πάει και καιρός. Δεν ξέρω και αν είναι σωστή η λέξη καβγάς μιας και είναι μονομερής η ένταση, και ενας λόγος που κάνει την βία είναι όταν ανεβάζω κι εγώ την ένταση, επειδή δεν μιλάω καλά και δεν σέβομαι...
Μια μέρα που μου είπε θα φας καμιά σφαλιάρα την απείλησα πως θα της πάρω το νοίκι και θα φύγω (το ότι το νοίκι νομικά μου ανήκει το έμαθα 2-3 χρόνια, πιο πριν δεν το ξέραμε) πάνε τουλάχιστον 2 μήνες από τότε... Λίγες μερές μετά το συμβάν η μάνα μου είπε με πλάγιο τρόπο πως μετάνιωσε που μας έγραψε τα σπίτια γιατί χαλάει η ισσοροπία στην σχέση... η ισορρόπια δηλαδή σύμφωνα με την μάνα μόυ είναι να μπορεί να με τρομοκρατεί...
πριν από δύο μέρες μίλαγα με τον αδερφό μου στο δωμάτιο μου, κανονικά, ούτε ιδιαιτέρως χαμηλόφωνα αλλά ούτε και φωναχτά... σε κάποια φάση ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η μάνα μου ωρυώμενη πως είμαι άδικη μαζί της και την κατηγορώ τσάμπα και διάφορα τέτοια... αυτό που είχα κάνει ήταν να μεταφέρω μία πρόταση της με μία λέξη διαφορετική παρόμοιας σημασίας... η πίεση που είχε ανεβάσει και η ένταση που έβγαζε δεν περιγράφεται... εγώ και ο αδερφός μου δεν αντιδρούσαμε καθόλου αλλά δεν ξεφούσκωνε... 2 λεπτά για τέτοια ένταση είναι υπερβολικός χρόνος... να πω πως η μάνα μου ποτε δεν θα τολμούσε να σηκώσει το χέρι της μπροστά στον αδερφό μου, και ούτε καν το ανέφερε... αν δεν ήταν εκεί ο μπρο θα το είχε πει σίγουρα αν όχι και να το κάνει... αφού δεν σταμάταγε με τίποτα άρχισα κι εγώ να φωνάζω και να της λέω να βγει έξω... με τα πολλά βγήκε...
ο αδερφός μου έπαθε σοκ από την αντίδραση της, σ' αυτόν άλλωστε δεν φωνάζει ποτέ.. μπορεί και να τον φοβάται εκτός του ότι τον λατρεύει... δεν ξέρω... εγώ δεν φοβήθηκα καθόλου, μάλλον γιατί ήταν κι ο Σ εκεί... ένιωσα άσχημα όμως σαν βλήμα που είμαι μήπως όντως την αδικώ... δεν είναι αυτό το θέμα μου όμως...
αυτό που φοβάμαι είναι μήπως από τα φάρμακα βγει από την νωχέλεια της κατάθλιψης και ξαναρχίσει τις βίες της... μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο? τα αντικαταθληπτικά φέρνουν επιθετικότητα? είναι κάτι που μπορώ να κάνω εγώ εκτός του να μην την τσιγκλάω? σίγουρα έχω ανησυχήσει πολυ και δεν σας κρύβω πως μπορεί και να φοβάμαι και λίγο...
αυτά