Printable View
καλησπερα και χρονια πολλα.γραφω καπως δειλα.νιωθω πολυ μονος και ειμαι πραγματικα μονος.νιωθω τοσο αχρηστος και τοσο ασημαντος να ασχοληθει καποιος η καποια κοπελα μαζι μου,παρολο που ειμαι πολυ καλος χαρακτηρας,ειλικρινης και δεν μου αρεσει να κοροιδευω τον κοσμο.δεν ξερω τι να κανω ειλικρινα.κουραστηκα να ειμαι τοσο μονος να μην αξιζω λιγο ενδιαφερον απο καποιον.
η αληθεια ειναι πως αν μπορουσα να κανω κακο στον εαυτο μου,θα το ειχα ηδη κανει.αλλα δεν το θελω.θελω απλα να ζησω λιγο ομορφα και αληθινα.αλλα μερικες φορες δεν αντεχω αυτην την κατασταση ειλικρινα.
Καλως τον!!!! Μη μασας ολοι καπως ετσι ειμαστε και εγω μονος ειμαι με τον σκυλο μου αγκαλια!!! Χθες πηγα σινεμα μονος περασα τελεια... ΑΓΑΠΑ τον εαυτο σου καντον τον καλυτερο σου φιλο και θα δεις σιγα σιγα θα ερθουν και αλλοι διπλα σου.......Ξερω πως τα λεω σε εσενα για να τα ακουσω εγω ομως τα λεω και τα κανω.....ΣΗΚΩ ΠΕΣΕ αλλα εισαι υποχρεωμενος να ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΕΙΣ!!!
καταλαβαινω αλλα δεν μπορω αλλο να περασω καλα μονος μου.δεν θελω να κανω μονος μου τιποτα πια
πες μου το γιατι???
γιατι ειμαι μονος απλα.χωρις να εχω καποιον να μιλησω,καποιον να χαρω κατι μαζι,καποιον να μοιραστω οτιδηποτε μαζι...δεν μπορω να ειμαι ετσι μονος μου αλλο.δεν ειμαι καλα μονος δεν περναω καλα μονος δεν νιωθω καλα μονος
ετσι ακριβως ενιωθα και εγω. Εχεις μαθει απλα να ζεις για τους αλλους ηρθε η ωρα να ζησεις για σενα.... Πιστεψε με πριν απο μια εβδομαδα διαβασε το topic μου τι εγραφα.... Ελεγα δεν γινεται να κανω γιορτες μονος μου θα αυτοκτονησω δεν εχει νοημα για μενα τιποτα απολυτως καλυτερα να δοσω ενα τελος κλπ κλπ. Για ρωτα με σημερα μετα απο 8 ημερες μεγαλης προσπαθειας και με τη βοηθεια των παιδιων εδω μεσα ξερουν αυτοι για ποιους λεω.... Πλεον δε με νοιαζει εχω απομακρυνει τους παντες απο διπλα μου που απλα ηταν βαριδια και θα τα φτιαξω ολα μονος μου. Ακομα και οι γονεις μου δεν ειναι διπλα μου ενω ειμαι καταθληπτικος με διαγνωση απο ψυχιατρο εκεινοι με κοροιδευουν και μου λενε τα δικα τους αντι να με στηριξουν. λοιπον αδερφε μου συγνωμη αν σε κουραζω μαθε κατι μεχρι να πεθανεις θα ζεις στο σωμα σου μονος σου ακομα και αν εχεις χιλιαδες ατομα γυρω σου να σου λενε τα δικα τους. Κανενας δε θα σε αγαπησει περισοτερο απο οτι εσυ εσενα. Και εμενα οταν μου το ελεγαν ελεγα καλα οτι να ναι οχι οτι το εχω καταφερει αλλα ετσι ειναι γινε μια αυτονομη μοναδα χωρις να χρειαζεσαι κανεναν γυρω σου ....
ναι φιλε εχεις δικιο.απλα εγω βαρεθηκα να ειμαι μονος μου.δεν ξερω αν καταλαβαινεις πως το εννοω.δεν μπορω πια να περασω καλα μονος μου οσο και αν το θελω.δεν το αντεχω αλλο να ειμαι τοσο αδιαφορος για τους παντες.δεν ζητησα να ειμαι αρεστος σε ολους.εστω σε εναν.νιωθω λες και εχω κατι και δεν θελει κανενας να ασχοληθει.η μαλλον χειροτερα,απλα σαν να ειμαι αορατος να μην υπαρχω
τα ιδια νιωθουμε ακριβως ακου να σου πω μια ιστορια. Καποτε στη δουλεια μου εστελνα βιογραφικα και εβλεπα τι ελειπε για να με δεχτουν για δουλεια μεχρι που τα συμπληρωσα και τωρα βρισκω δουλεια μπαμ μπαμ. Βρες λοιπον ΑΝ σου λειπει κατι τι ειναι αυτο και γεμισε το εγω ετσι κανω.... Οτι διορθωνεται το διορθωνω ...
δεν ξερω δεν μπορω να καταλαβω.ποσο μαλλον να καταλαβεις οταν δεν ειχες ποτε την ευκαιρια να καταλαβεις.οταν απλα σε αποριπτουν με το που σε βλεπουν
Γιατί είσαι μόνος σου; Δεν έχεις τους γονείς σου; Πόσο χρονών είσαι;:confused:
εχω γονεις,τα τελευταια 2 χρονια μενω μαζι τους,απο τοτε που ολα πηγαν στραβα αλλα ως εκει.κανενας δεν μπορει ουτε θελει να με ακουσει η να με καταλαβει.ειμαι 33
Για μένα οι γονείς μου είναι η καλύτερη παρέα για σένα γιατί δεν είναι; Δεν χρειάζεσαι άλλους μόνο αυτούς για να περνάς καλά κατά την γνώμη μου και είμαι 39 χρονών.
ευκαιρια να πατησεις στα ποδια σου και να καταλαβεις οτι μονο εσυ μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου.... σου ξανα λεω την προηγουμενη παρασκευη ανεβενα στην ταρατσα και οι γονεις μου ουτε τηλεφωνο σου αρκει!!!
οι γονεις μου απλα υπαρχουν τυπικα.δεν ειναι ουτε παρεα μου ουτε με καταλαβαινουν.ε ενταξει και τι εγινε λενε?χεστηκανε ολοι για μενα.δεν μπορω να καταλαβω.γιατι να ειμαι τοσο αδιαφορος σαν ανθρωπος?τι να κανω να το αλλαξω αυυτο?
αυτες τις μερες ειδικα ειμαι πολυ χαλια.τετοιες μερες και εγω κλεισμενος στο δωματιο και εκλεγα
να σου φερω ενα παραδειγμα. Αν εχεις μια μπλουζα που η αξια της ειναι 100 ευρω εσυ ομως πιστευεις επειδη δε σου αρεσει οτι κοστιζει 15 ευρω και οταν βγεις να την πουλησεις με τα παζαρια θα τη δωσεις 10 ευρω οπως βλεπεις θα εχεις χασει το 90% της αξιας σου. Αρα εσυ πρωτα πρεπει να αγαπησεις τη μπλουζα που εισαι εσυ και να πουλας τον εαυτο σου ακριβα.... κανενας δεν θελςι να πληρωσει για να αγορασει αλλα ολοι στο τσαμπα....
και τζαμπα και ακριβα απλα κανενας δεν με θελει
H μοναξιά είναι σχετικό πράγμα. Δεν έχει σημασία αν έχεις οικογένεια, σύντροφο ή μένεις μόνος σου, μπορεί σε οποιαδήποτε κατάσταση να την αισθανθείς. Η μοναξιά είναι ωραίο πράγμα αν μπορείς να την απολαμβάνεις, να ζεις μαζί της. Έχεις και μια ευκαιρία να κάνεις φίλο τον εαυτό σου, να απολαύσεις πολλά πράγματα επικεντρώνοντας εκεί που εσύ γουστάρεις, π.χ. σε μια βόλτα μόνος σου να περπατήσεις όσο εσύ θέλεις, να καθήσεις για καφέ όπου ακριβώς εσύ θέλεις , για όσο χρόνο θέλεις, να χαζέψεις ό,τι θέλεις, κ.α. Αρκεί να δραστηριοποιηθείς και να μην κάθεσαι στο σπίτι περιμένοντας παρέα για να βγεις. Αν το κάνεις αυτό αρχίζεις και εξαρτάσαι από την παρέα για να βγεις ή να απολαύσεις κάτι. ΟΧΙ! Μπορούμε και μόνοι μας!
Σατανικό!! :PQuote:
Originally Posted by alfapark2001
Όταν είχα δει το μήνυμα σου φοβήθηκα! Ευτυχώς το είδα καθυστερημένα, είχες ήδη απαντήσει και ήσουν καλά.Quote:
Originally Posted by alfapark2001
Άρα, Σπύρο, έχεις μια απόδειξη ότι μπορείς!!
Εγώ από την άλλη θα σου έλεγα ότι το φθηνό/εύκολο δεν το θέλει κανείς. Δεν θα σε κάνει κανείς παρέα/γκόμενο επειδή τον έχεις ανάγκη. Όλοι έχουν τις δικές τους ανασφάλειες, ανεξαρτήτως το τι προβάλλουν, και ένας ανασφαλής ακόμη (εσύ στην προκειμένη) τους είναι βάρος.Quote:
Originally Posted by alfapark2001
Έχω νιώσει ακριβώς όπως εσύ. Πιο ακριβώς δεν γίνεται. Σε καταλαβαίνω απόλυτα και θέλω να σου δώσω συμβουλές που θα σε βοηθήσουν.
Αντιμετωπίζεις κάποιες δυσκολίες όπως όλοι μας. Αυτές πρέπει να τις συγκαλύψεις, να δείχνεις δυνατός και ευχάριστος. Θα γίνεις πιο εύκολα αποδεκτός έτσι. Και εάν γίνεις αποδεκτός για την "καλή" σου πλευρά, θα δεχθούν και την "κακή" σου. Το αντίστροφο το βλέπω δύσκολο.
Μια λεπτή γραμμή στην οποία πρέπει να ισορροπήσεις είναι το μου αρέσει η παρέα σας και τη θέλω, όμως δεν σας έχω ανάγκη.
Αν δεν δείξεις ότι σου αρέσει η παρέα τους δεν θα σε ενσωματώσουν ποτέ. Αν δείξεις ότι τους έχεις ανάγκη θα σε δουν με επιφύλαξη.
Πάνω στη λεπτή γραμμή λοιπόν. Από ισορροπία πως πας; :)
Σε άλλο thread έγραψες ότι δεν έχεις καν την ευκαιρία να πλησιάσεις άνθρωπο γιατί σε απορρίπτουν από τα 10 μέτρα. Τι ακριβώς εννοείς με αυτό; Εντάξει, φαντάζομαι δεν κυριολεκτείς με το 10 μέτρα, αλλά τι θέλεις να πεις; Ότι δε σου δίνουν καν την ευκαιρία να μιλήσεις; Να ξεκινήσεις μια κουβέντα; Μια γνωριμία; Ή σε βλέπουν και φεύγουν; Δε σου δίνουν καν σημασία;
τα εχω κανει ολα αυτα αλλα βαρεθηκα πια μονος μου κουραστηκα.θελω και εγω να μοιραστω πραγματα,καταστασεις,θελω να εχω καποιον να θελει να ειναι μαζι μουQuote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
αυτο που λες ακριβως.τις περισοτερες φορες απλα αδιαφορουν.και φυσικα δεν υπαρχει περιπτωση γιθα κανεναν λογο καποιον να με παρει τηλ ας πουμε για οτιδηποτε,να παμε μια βολτα η για καφε κλπ.οσο αφορα γνωριμια με κοπελες απλα καμια δεν εχει διαθεση να ασχοληθει μαζι μου,να βγουμε εστω για εναν καφε να γνωριστουμε.δεν ειμαι ασχημος,αλλα δεν ξερω.μαλλον ειμαι τοσο αδιαφορος σαν ανθρωπος και δεν το αντεχω αλλο αυτο.αξιζω ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια ευκαιρια να με γνωρισει και μετα αν δεν της αρεσω ενταξει το δεχομαι.γιατι να μην εχω μια ευκαιρια?τι σκατα εχω δηλαδη?Quote:
Originally Posted by Mriya
Φίλους και παρέες είχες ποτέ ως τώρα;
Σχέση με κοπέλα;
Ένιωθες να έχεις πάντα αυτό το πρόβλημα ή ξεκίνησε εδώ και κάποιο καιρό; Από πότε άρχισες να αισθάνεσαι έτσι;
Γενικά εσύ κάνεις κίνηση προς κοπέλες που σου αρέσουν; Αν ναι, με τι τρόπο; Δε σου δίνουν καν τηλέφωνο αν το ζητήσεις; Ή αν σου δώσουν δεν απαντούν μετά και δε δέχονται καν να βγείτε ένα ραντεβού για γνωριμία;
Μένεις σε πόλη ή σε κάποιο χωριό/νησί/μέρος με πολύ λίγο κόσμο;
απο παλια ειμαι ετσι αλλα τα τελευταια 2 χρονια εχει παραγινει.σχεσεις ειχα αφου με τα 1000 ζορια τα καταφερνα.μεχρι πριν 2 χρονια εμενα Αθηνα με την κοπελα που ειχαμε σχεση.ξαφνικα κατι συνεβει και επρεπε να παει στο χωριο της να μεινει μονιμα.εχω εμενα απο το 2004 Αθηνα μονος μου,δουλευα ειχα νοικιασει σπιτι κλπ.τοτε τα παρατησα και εγω ολα για να παω μαζι της.τελικα δεν καταφερα να βρω δουλεια εκει,γιναν και καποια αλλα πραγματα με την κοπελα και τελικα κατεληξα στο χωριο μου παλι με τους γονεις μου.απο τοτε ειδικα εχει παραγινει το κακο.ειμαι πολυ χαλια
δεν ξερω ειμαι πολυ απελπισμενος.δεν ξερω τι να κανω απλα δεν μπορω να ειμαι ετσι αλλο.η αληθεια ειναι οτι δεν μιλαω πολυ,μαλλον δεν ειμαι ενδιαφερον ατομο αλλα αξιζω και εγω να εχω εναν ανθρωπο και γενικα να ειμαι αποδεκτος απο καποιους εστω λιγουςQuote:
Originally Posted by the only peace I can find
απ' ότι καταλαβαίνω έχουν έρθει τα πάνω κάτω στην ζωή σου και έχεις αλλάξει και πρόσφατα και περιβάλλον... λογικό μόνο και μόνο απο την αλλαγή τόπου να είσαι μόνος... Πόσος καιρός είναι που είσαι στο χωριό σου? Τώρα δουλευεις? Ενδιαφέροντα έχεις? Ξέρεις.. αν δεν έχουμε ενδιαφέροντα είναι δύσκολο να γνωρίσουμε κόσμο... αν ασχολείσαι με κάτι που σου αρέσει... ποδηλασία πχ., αλλά υπάρχουν και τόσα άλλα, έχεις και ένα μέσο να γνωρίσεις καινούριους ανθρώπους, αλλά και ένα θέμα για συζήτηση ώστε να μην είσαι "βαρετός". Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ενδιαφέρονταQuote:
Originally Posted by spiros1981
Επίσης σκέφτομαι πως ίσως λόγο της "απελπισίας" σου προσεγγίζεις λάθος άτομα ή με λάθος τρόπο με αποτελέσμα να απογοητεύεσαι πολύ περισσότερο μετά...
Επίσης σκέψου και αυτό που σου είπε και η Κασσάνδρα... ίσως η μοναξιά σου είναι μια ευκαιρία να γνωρίσεις και να βελτιώσεις τον εαυτό σου...
Οπότε για την τωρινή απελπισία σου ευθύνεται πιο πολύ η επιστροφή στο χωριό σου;
Στην Αθήνα που έμενες πριν δεν κατάφερες να ξαναβρείς δουλειά; Το έψαξες; Ή μετά το χωρισμό προτίμησες κατευθείαν την επιστροφή στο χωριό;
Έξω από το σπίτι βγαίνεις καθόλου; Υπάρχουν εκεί συνομήλικα ή άτομα κοντά στην ηλικία σου;
Και θέλω να σε ρωτήσω και κάτι ακόμα... με αφορμή ένα άλλο thread... χωρίς όμως να το πάρεις στραβά ή να με παρεξηγήσεις. Στο φόρουμ γράφτηκες με σκοπό να ζητήσεις βοήθεια και να συζητήσεις πιο πολύ ή για κάποια γνωριμία, επειδή όπως λες αισθάνεσαι τόσο μεγάλη απελπισία;
Και κάτι ακόμα. Γιατί πιστεύεις ότι είσαι βαρετός άνθρωπος; Δεν έχεις ενδιαφέροντα; Τι σου αρέσει να κάνεις; Στην Αθήνα ποιες ήταν οι ασχολίες σου εκτός από τη σχέση σου; Δεν έχεις ξαναπροσπαθήσει να φύγεις από το χωριό;;
Καλά.. Μρυα, ακριβώς τα ίδια έχουμε γράψει με άλλα λόγια... και για δύο θέματα... κι εγώ αυτό με το λάθος άτομα και τον λάθος τρόπο με αφορμή άλλη του δημοσίευση το είπα...
Και προσπαθήσαμε και οι 2 να το θέσουμε κομψά :DQuote:
Originally Posted by καθευτης
στο χωριο εμενα και πριν το 2004 που πηγα αθηνα.απλα οπως ειπα παντα ημουν αδιαφορος.απο δουλεια το μονο που κανω ειναι σπιτι μου(ειμαι μηχανικος αυτοκινητων).λιγη η δουλεια αλλα ειναι το μονο που με ευχαριστει και με κανει να ξεχνιεμε.Quote:
Originally Posted by καθευτης
:p:)
Εγώ δεν είχα κάτι να θέσω... για τον άνθρωπο εδώ και μόνο μιλάω... πολύ πιθανόν πάνω στην απελπισία του να φέρεται παρόμοια και εκτός φόρουμ
άλλωστε θα έχεις παρατηρήσει πως δεν μιλάω και ιδιαιτέρως κομψά... με θεωρώ αρκετά ωμή
Άρα δεν δουλεύεις και δεν έχεις και ενδιαφέροντα... θα έπρεπε να ξεκινήσεις με κάτι... αν έχεις την οικονομική άνεση να ακολουθήσεις κάποιο χόμπι. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν χρειάζονται ιδιαίτερα χρήματα, όπως η ποδηλασία που σου είπα... και πολλά άλλα... θα βοηθήσει πολύ
τωρα ειναι χειροτερα γιατι τωρα πια εχασα και αυτα που ειχα.ενα σπιτι στην αθηνα μια δουλεια κλπ.προσπαθησα να βρω δουλεια να παω παλι αθηνα να ξεκινησω απο την αρχη αλλα δυστυχως τιποτα.οσον αφορα το αλλο που λες ,γρφτηκα μηπως και βρω καποια βοηθεια.απλα ειπα σε καποιον ανθρωπο που εχει και αυτος καποια προβληματα αν θελει να μιλησουμε.δεν καταλαβενεται πως ειναι να θες να πεις μια κουβεντα και να μην εχεις κανεναν απολυτος.απλα θεωρησα οτι ενας ανθρωπος που εχει και αυτος παρομοια προβληματα ισως με καταλαβει και μπορεσω να μιλησω και εγω σαν ανθρωπος με καποιον.αν ηταν κακο ζηταω συγνωμηQuote:
Originally Posted by Mriya
Οι περισσότεροι εδώ στο φόρουμ με κάποιο πρόβλημα είμαστε, και πολλοί έχουμε βρεθεί στη θέση να μην έχουμε έναν άνθρωπο να μιλήσουμε κάποια περίοδο της ζωής μας, οπότε μια χαρά καταλαβαίνουμε.
Δεν είπε κανένας ότι ήταν κακό. Αλλά πρέπει να προσέξεις μην η απελπισία που λες, σε κάνει να κινείσαι σε λάθος μονοπάτια, Σπύρο. Σε λάθος άτομα με λάθος τρόπους, όπως σου είπε και η καθεύτης.
Για το αν έχετε εσύ και το ολγάκι παρόμοια προβλήματα... εσύ θα το κρίνεις, διαβάζοντας τα μηνύματά της στο φόρουμ... Από την πλευρά μου, μακάρι να βρεις και έναν και δύο και δεκαπέντε ανθρώπους να μιλήσεις και να γνωριστείτε και από κοντά και να δημιουργήσεις και σχέσεις ζωής.
Από κει και πέρα δεν απάντησες στο γιατί θεωρείς τον εαυτό σου αδιάφορο άνθρωπο;
ενας μου φτανει δεν ζητησα ποτε πολλα στην ζωη μου.Quote:
Originally Posted by Mriya
αδιαφορος δεν ξερω γιατι ειμαι.αυτο νιωθω,αυτο βλεπω.ισως φταιει το οτι δεν μιλαω πολυ,δεν αρχιζω να λεω μαλακιες χωρις σταματημο,να το παιζω καποιος και ετσι και αλλιως.σημασια εχει οτι απλα δεν αντεχω να ειμαι τοσο αχρηστος να μην αξιζω και εγω εναν ανθρωπο να ενδιαφερθει λιγο για μενα
Αυτό που κάνεις από την ώρα που γράφτηκες εδώ, είναι να κακολογείς τον εαυτό σου σε κάθε σου μήνυμα. Μήπως κάνεις το ίδιο και αν γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο; Αν όχι με λόγια, με τη στάση σου; Γιατί τόση απέχθεια για σένα βρε παιδάκι μου;
Από τη μία γράφεις "Δεν είμαι άσχημος, είμαι καλός χαρακτήρας" και πάντα κολλάς δίπλα και ένα "είμαι αδιάφορος, είμαι άχρηστος".
Γιατί το νιώθεις αυτό το πράγμα; Αισθάνεσαι για κάτι ενοχές; Γιατί δείχνεις να αυτοτιμωρείσαι;
Δεν πιστεύεις ότι έχεις κάποια θετικά στοιχεία;
Εσύ έχεις δοκιμάσει να πάρεις ποτέ κάποιον τηλέφωνο; Να πεις μια κουβέντα, να κανονίσεις ένα καφέ. Ή δεν το κάνεις γιατί σκέφτεσαι "είμαι αδιάφορος και άχρηστος οπότε δε θα έχω τι να πω"; Δοκίμασες ποτέ και σε απέρριψαν πραγματικά ή μόνος σου απορρίπτεσαι;;;
Και από τη στιγμή που είχες τόσο καιρό σχέση, δεν μπορεί, όλο και κάποια πράγματα θα σου βρήκε για να είναι μαζί σου! Δε νομίζω να καθόταν μαζί σου επειδή "είσαι άχρηστος και αδιάφορος"!
Σπύρο εδώ και ενάμησι χρόνο είμαι τελείως μόνη μου, και όταν σου λέω τελείως εννοώ τελείως. Μένω με την μάνα μου που έχουμε κάκιστη σχέση και επικοινωνία έως καθόλου και όταν αυτή υπάρχει είναι κάκιστη όπως σου είπα... Δεν έχω ούτε έναν γνωστό να πω μια καλησπέρα, δεν έχω καν έναν σκύλο να χαιδεύω ή να χαζομιλάω... γιατί μέχρι και το κατοικίδιο μου κατάφερα να "χάσω"... γιατί κατάφερα να διαλύσω όλη μου τη ζωή μέσα σε ένα χρόνο σε όλους τους τομείς... Δεν ήμουν και ποτέ ιδιαιτέρως κοινωνική, αλλά δεν έχω υπάρξει και ποτέ τελέιως μόνη όπως τώρα.. Οπότε πίστεψε με, σε καταλαβαίνω απόλυτα... ίσως όμως ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε είναι διαφορετικός... η απελπισία μου όμως και το συναίσθημα αχρηστίας και σε εμένα είναι τεράστια...
Δύο άνθρωποι με παρόμοια προβλήματα, άλυτα, που δεν ξέρει κανένας από τους δύο τον τρόπο να τα λύσει, και μάλιστα έχουν και οι δύο την ίδια οπτική στο θέμα είναι ότι χειρότερο μπορεί να υπάρξει... μιας και η αλλαγή είναι δύσκολη και θέλει κόπο, και ο ένας θα προσπαθεί να ανακουφίσει τον άλλον ξεκουράζοντας τον (διατηρώντας τον στα ίδια). Δεν μιλάς για έναν άνθρωπο που έχει λύσει το πρόβλημα ή έστω έχει βρει τον τρόπο ώστε να τραβήξει προς την λύση... μιλάς για δύο ανθρώπους βουτηγμένους στον ίδιο βούρκο που ο ένας θα τραβάει τον άλλον πάλι μέσα...
Αν το κάνεις αυτό και εκτός φόρουμ ή πλησιάζεις με ηττοπαθή ή ασφυκτικό τρόπο λογικό είναι να απογοητεύεσαι...
Και σκέψου λίγο γιατί διάλεξες άτομο που είναι σε ίδια ή χειρότερη φάση από σένα? Μοιάζει πιο εύκολο το να σε αποδεχτεί προφανώς... Μακροπρόθεσμα όμως, αν υπάρξει το μακρο... θα βοηθήσει ο ένας τον άλλον... και μιλάω γενικότερα από το συγκεκρίμενο παράδειγμα... έτσι για να κάνουμε κουβέντα... και να ανακαλύψουμε τα θέλω μας... έτσι γνωρίζεσαι με τους ανθρώπους και όχι μυξοκλαίγοντας. Μυξοκλαίγοντας τους απωθείς
ναι δεν ειμαι ασχημος εκτος απο οτι εχω κοιλια,πιστευω οτι ειμαι αρκετα εμφανισιμος.ναι εχω πολυ καλο χαρακτηρα και αυτο οποιος μου δωσει την ευκαιρια θα το δει.απεχθεια εχω γιατι ετσι με κανουν να νιωθω.αυτο νιωθω αυτη ειναι η αληθεια.εννοειτε οτι δεν το βγαζω προς τον αλλον.και οσες φορες εχω παρει μια κοπελα(αν καποια τελικα αποφασισει να μου δωσει το τηλ της) να βγουμε για καφε,παντα το αποφευγουν.σαν να ξερουν οτι ειμαι ανς ανθρωπος που δεν αξιζει να ασχοληθουνε.χωρις να μουν δωσουν την ευκαιρια ομως να δουνεQuote:
Originally Posted by Mriya