Σπουδές και κατάθλιψη

Γεια σας. Υπάρχει κάποιος που να είχε πάθει κατάθλιψη και παράλληλα να ήταν φοιτητής; Εγώ με το άγχος που είχα σε όλη μου τη ζωή σε συνδυασμό με το καρκίνο που διεγνώστη στο πατέρα μου ήρθε η μεγάλη έκρηξη το Γενάρη και έκτοτε έκανα πολλούς μήνες να συνέλθω και έχασα ένα εξάμηνο. Πλέον αυτό το εξάμηνο που πήγαινα κάποιες φορές παρακολουθούσα, μπορούσα να συγκεντρωθώ και να είμαι ψύχραιμη, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο, γιατί και τώρα έχω τις ψυχολογικές μου μεταπτώσεις και δεν είμαι τόσο καλά όσο θα ήθελα. Ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά.

δεν ξερω τι περνας και τι σε βασανιζει και τι προβληματα εχεις.προσπαθησε να συγκεντρωθεις στον στοχο σου για να τα καταφερεις.προσπαθησε να βγαλεις τα υπολοιπα απο το μυαλο σου

Πέρασε ο καρκίνος, αλλά ήταν τέτοιο σοκ που όλα όσα έκρυβα βγήκαν ξαφνικά και ήταν πάρα πολλά. Τώρα κάποια τα έχω λύσει, κάποια όχι. Αλλά μου φαίνεται δύσκολο. Δηλαδή όταν εγώ όλο το Νοέμβρη ήμουν χάλια, δεν υπήρχε χρόνος για κάτι άλλο, έπρεπε να επανέλθω. Απλώς επειδή είχα ακούσει και για άλλα 2 παιδιά φίλοι γνωστών που είχαν το ίδιο, ένιωσα ανακούφιση τότε πως υπάρχουν άλλοι που ταλαιπωρήθηκαν όπως και εγώ.

καταλαβαινω!απλα πρεπει να ηρεμησεις λιγο και να βρεις πως θα λυσεις και τ αυπολοιπα

Το μόνο που μου απομένει είναι να ελπίζω.

η ελπιδα ειναι για μενα μονο.εσυ απλα προσπαθησε να διωξεις οτι σε βασανιζει.θα τα καταφερεις πιστευω.

Κοίτα έχω φτάσει σε ένα σημείο που πλέον λέω πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, αν και παράλληλα θεωρώ δεδομένη την αποτυχία. Κουράστηκα και εγώ η ταλαίπωρη.

να μην την θεωρεις δεδομενη.τι ακριβως ειναι αυτο που σε απασχολει?

Η αποτυχία και πολλά άλλα. Βασικά ενδόμυχα έχω συνδέσει την αποτυχία με την απόρριψη από τους άλλους και γι'αυτό επηρεάζομαι. Είναι κάτι ριζομένο εσωτερικά που θέλει πολύ δουλειά. Κατά τα άλλα δεν ξέρω αν η επιτυχία ή αποτυχία επηρεάζει εμένα ως άτομο αποκλειστικά. Βασικά αυτό ισχύει πλέον για όλη μου τη ζωή μέχρι και τώρα.

η αποτυχια στις σπουδες σου εννοεις?και τι σχεση εχει αυτο με την απορριψη απο τους αλλους?ειναι τελειος διαφορετικο το ενα με το αλλο.και να υπαρχει αυτη η απορριψη που λες εσυ μπορεις απλα να συγκεντρωθεις στις σπουδες σου και να τα πας περιφημα.και γιατι λες για απορριψη απο τους αλλους?ποιοι σε εχουν απορριψει?

Αυτά είναι τα εσωτερικά προβλήματα. Τόσους μήνες ψυχανάλυση κάνω για να τα μάθω όλα αυτά και να τα λύσω, λες σε λίγες γραμμές να καταφέρω να τα αποτυπώσω. Ας τα λύσω πρώτα και να είμαι καλά. :)

υπαρχουν καποιοι δηλαδη που σε εχουν απορριψει?ρωταω εγω,αν δεν θες να το συζητησεις κανενα προβλημα!

Κάτι τέτοιο δεν θα το ανέφερα εδώ γιατί είναι πολύπλοκο θέμα και δεν θα ενδιέφερε και κανέναν. Ο καθένας εκλαμβάνει διαφορετικά την απόρριψη.

θα ενδιεφερε αλλα οπως νιωθεις εσυ καλυτερα.εγω δεν ειμαι ειδικος ουτε μου αρεσει να το παιζω εξυπνος ουτε δινω καλες συμβουλες αλλα αν μπορω να πω κατι να βοηθησει,ευχαριστηση μου!

Καλησπερα φιλη μου,μου προεκυψε καταθλιψη μετα το περας των σπουδων μου εφοσον συσσωρευα για χρονια στρες για διαφορα πραγματα,Παντως η κινητοποιηση κανει πολυ καλο μην σταματας να πηγαινεις στα μαθηματα σου κ να βγαινεις με την παρεα σου κ τα σκαμπανεβασματα ειναι λογικο να υπαρχουν στον αγωνα σου με την καταθλιψη ομως οταν σταθεροποιηθει η διαθεση σου θα εισαι πολυ καλυτερα

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα φιλη μου,μου προεκυψε καταθλιψη μετα το περας των σπουδων μου εφοσον συσσωρευα για χρονια στρες για διαφορα πραγματα,Παντως η κινητοποιηση κανει πολυ καλο μην σταματας να πηγαινεις στα μαθηματα σου κ να βγαινεις με την παρεα σου κ τα σκαμπανεβασματα ειναι λογικο να υπαρχουν στον αγωνα σου με την καταθλιψη ομως οταν σταθεροποιηθει η διαθεση σου θα εισαι πολυ καλυτερα

---

Δεν έχω σταθεροποιηθεί μπορώ να πώ και νιώθω τύψεις που δεν πήγαινα τόσο συχνά όσο θα ήθελα/έπρεπε, αλλά από το να γέμιζα ένταση, προτιμούσα να κάτσω σπίτι. Είμαι σε μια σχολή χωρίς απουσίες κιόλας και τα περισσότερα αναφέρονται στα συγγράμματα. Πολλές φορές στεναχωριέμαι γιατί είμαι πολύ νέα για αυτό που μου συνέβη, αλλά κάποια στιγμή θα γινόταν. Εξάλλου δεν ήταν ζωή πριν μέσα στο άγχος, τώρα έχω ηρεμήσει, πριν τη κατάθλιψη ήμουν η προσωποποίηση του άγχους. Τουλάχιστον με τη ψυχανάλυση συμπάθησα περισσότερο και τον εαυτό μου.. Θέλω να πιστεύω πως κάποτε θα αποτελούν παρελθόν όλα αυτά τα θετικά, αλλά έχω αρχίσει να κουράζομαι, κλείνω 12 μήνες. Παρέες τίποτα, είχα αγοραφοβία στις αρχές και γενικά απομονώθηκα. Ωστόσο ελπίζω γενικά για να μην εγκαταλείψω.

Quote:

---

Originally Posted by AggelikiAngy

Δεν έχω σταθεροποιηθεί μπορώ να πώ και νιώθω τύψεις που δεν πήγαινα τόσο συχνά όσο θα ήθελα/έπρεπε, αλλά από το να γέμιζα ένταση, προτιμούσα να κάτσω σπίτι. Είμαι σε μια σχολή χωρίς απουσίες κιόλας και τα περισσότερα αναφέρονται στα συγγράμματα. Πολλές φορές στεναχωριέμαι γιατί είμαι πολύ νέα για αυτό που μου συνέβη, αλλά κάποια στιγμή θα γινόταν. Εξάλλου δεν ήταν ζωή πριν μέσα στο άγχος, τώρα έχω ηρεμήσει, πριν τη κατάθλιψη ήμουν η προσωποποίηση του άγχους. Τουλάχιστον με τη ψυχανάλυση συμπάθησα περισσότερο και τον εαυτό μου.. Θέλω να πιστεύω πως κάποτε θα αποτελούν παρελθόν όλα αυτά τα θετικά, αλλά έχω αρχίσει να κουράζομαι, κλείνω 12 μήνες. Παρέες τίποτα, είχα αγοραφοβία στις αρχές και γενικά απομονώθηκα. Ωστόσο ελπίζω γενικά για να μην εγκαταλείψω.

---

Ειναι το παν η κινητοποιηση φιλη μου εαν εισαι διαρκως στον καναπε κ δεν κανεις κατι αποδεδειγμενα δεν θεραπευεσαι η καθυστερεις πολυ την θεραπεια σου πηγαινε στο μαθημα κ βγαινε ενδεχομενως να πρεπει να συνδιασεις κινητοποιηση μαζι με φαρμακευτικη αγωγη ναι οντως θελει πολυ καιρο ομως μπορεις να τα καταφερεις

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Ειναι το παν η κινητοποιηση φιλη μου εαν εισαι διαρκως στον καναπε κ δεν κανεις κατι αποδεδειγμενα δεν θεραπευεσαι η καθυστερεις πολυ την θεραπεια σου πηγαινε στο μαθημα κ βγαινε ενδεχομενως να πρεπει να συνδιασεις κινητοποιηση μαζι με φαρμακευτικη αγωγη ναι οντως θελει πολυ καιρο ομως μπορεις να τα καταφερεις

---

Δυστυχώς, φίλτατη, έχεις απόλυτο δίκιο. Μέσα μου το ξέρω, πως αυτό πρέπει να κάνω, αλλά όλο κάνω μικρά βήματα και παύσεις. Πφ αγχώθηκα λιγουλάκι. :P

ενταξει δεν υπαρχει λογος να αγχωνεσαι.εδω ειμαστε για να συζηταμε.ηρεμια και θεληση και θα τα καταφερεις πιστευω!μου φενεσαι ατομο που θα τα καταφερει μια χαρα.θα δυσκολευτεις ισως αλλα ολα καλα θα πανε ειμαι σιγουρος!

Quote:

---

Originally Posted by spiros1981

ενταξει δεν υπαρχει λογος να αγχωνεσαι.εδω ειμαστε για να συζηταμε.ηρεμια και θεληση και θα τα καταφερεις πιστευω!μου φενεσαι ατομο που θα τα καταφερει μια χαρα.θα δυσκολευτεις ισως αλλα ολα καλα θα πανε ειμαι σιγουρος!

---

Αυτό το ακούω κάθε μέρα. :P

Quote:

---

Originally Posted by AggelikiAngy

Αυτό το ακούω κάθε μέρα. :P

---

λογικο!!!!

Quote:

---

Originally Posted by AggelikiAngy

Δυστυχώς, φίλτατη, έχεις απόλυτο δίκιο. Μέσα μου το ξέρω, πως αυτό πρέπει να κάνω, αλλά όλο κάνω μικρά βήματα και παύσεις. Πφ αγχώθηκα λιγουλάκι. :P

---

Θελει τρομερο κουραγιο κ να περιμενεις αρκετο καιρο να σταθεροποιηθει η διαθεση σου κ το γνωριζω απο πρωτο χερι ομως μην το βαζεις κατω αυτο ειναι το σημαντικοτερο

Γεια σου!!!Είχα περάσει και εγώ πρόβλημα κατάθλιψης η οποία είχε όμως κ ψυχωσικά στοιχεία.Δυστυχώς έκανα 2 υποτροπές η μια χειρότερη από την άλλη και οδηγήθηκα σε φουλ ψυχωσικό επεισόδιο το 2012.Σε ψυχίατρο πήγα για πρώτη φορά το 2007 αλλά το πρόβλημα υπόβοσκε από πριν.Είχα περάσει και εγώ πολύ έντονο άγχος την περίοδο των πανελλαδικών.
Να ξέρεις πως η κατάθλιψη ξεπερνιέται και ακολουθώντας πιστά την φαρμακευτική αγωγή θα είσαι σε πολύ καλό σημείο,ίσως καλύτερα κ από πριν.Εγώ γενικά είχα επανέλθει αρχικά μετά από 1 εξάμηνο κ μετά την 1η υποτροπή μετά από 1,5 χρόνο.
Σε συμβουλεύω να μιλάς με τον γιατρό σου για ότι σκέφτεσαι κ σε βασανίζει κ σε καμιά περίπτωση να μη διακόψεις την αγωγή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του.
Προσπάθησε σιγά σιγά να τοποθετείς στόχους όπως να κοινωνικοποιήσαι,να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν,να διαβάζεις έναν αριθμό μαθημάτων που θα μπορείς να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις ρεαλιστικά.Οι στόχοι πρέπει να είναι πάντοτε ρεαλιστικοι.Θα δεις σιγά σιγά θα βελτιώνεσαι και όλη αυτή η μαυρίλα και η απαισιοδοξία της κατάθλιψης θα φύγουν.
Προσωπικά δεν κατάφερα να τελειώσω τη σχολή γιατί δεν τοποθετούσα ρεαλιστικούς στόχους,δεν προσπαθούσα όσο έπρεπε κ ήταν κ κάτι που δεν μου άρεσε σαν αντικείμενο κ τα μαθήματα με δυσκόλευαν.Βασικά ήταν πολλοί παράγοντες της αποτυχίας.Πιστεύω αν δημιουργήσεις έναν κύκλο γνωστών που θα μπορούν να σε στηρίζουν,αν το θέλεις πολύ και προσπαθείς και τοποθετείς μικρούς στόχους σιγά σιγά θα τελειώσεις τη σχολή.Σου εύχομαι τα καλύτερα και με τον νέο χρόνο να ξεπεραστούν τα οποια εμπόδια.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Γεια σου!!!Είχα περάσει και εγώ πρόβλημα κατάθλιψης η οποία είχε όμως κ ψυχωσικά στοιχεία.Δυστυχώς έκανα 2 υποτροπές η μια χειρότερη από την άλλη και οδηγήθηκα σε φουλ ψυχωσικό επεισόδιο το 2012.Σε ψυχίατρο πήγα για πρώτη φορά το 2007 αλλά το πρόβλημα υπόβοσκε από πριν.Είχα περάσει και εγώ πολύ έντονο άγχος την περίοδο των πανελλαδικών.
Να ξέρεις πως η κατάθλιψη ξεπερνιέται και ακολουθώντας πιστά την φαρμακευτική αγωγή θα είσαι σε πολύ καλό σημείο,ίσως καλύτερα κ από πριν.Εγώ γενικά είχα επανέλθει αρχικά μετά από 1 εξάμηνο κ μετά την 1η υποτροπή μετά από 1,5 χρόνο.
Σε συμβουλεύω να μιλάς με τον γιατρό σου για ότι σκέφτεσαι κ σε βασανίζει κ σε καμιά περίπτωση να μη διακόψεις την αγωγή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του.
Προσπάθησε σιγά σιγά να τοποθετείς στόχους όπως να κοινωνικοποιήσαι,να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν,να διαβάζεις έναν αριθμό μαθημάτων που θα μπορείς να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις ρεαλιστικά.Οι στόχοι πρέπει να είναι πάντοτε ρεαλιστικοι.Θα δεις σιγά σιγά θα βελτιώνεσαι και όλη αυτή η μαυρίλα και η απαισιοδοξία της κατάθλιψης θα φύγουν.
Προσωπικά δεν κατάφερα να τελειώσω τη σχολή γιατί δεν τοποθετούσα ρεαλιστικούς στόχους,δεν προσπαθούσα όσο έπρεπε κ ήταν κ κάτι που δεν μου άρεσε σαν αντικείμενο κ τα μαθήματα με δυσκόλευαν.Βασικά ήταν πολλοί παράγοντες της αποτυχίας.Πιστεύω αν δημιουργήσεις έναν κύκλο γνωστών που θα μπορούν να σε στηρίζουν,αν το θέλεις πολύ και προσπαθείς και τοποθετείς μικρούς στόχους σιγά σιγά θα τελειώσεις τη σχολή.Σου εύχομαι τα καλύτερα και με τον νέο χρόνο να ξεπεραστούν τα οποια εμπόδια.

---

Σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου. Εννοείται πως χωρίς αγωγή δεν θα μπορούσα να κάνω τα μισά και λιγότερο από αυτά που θεωρώ πως έχω επιτύχει. Είναι να μην εκραγεί το ηφαίστειο, άπαξ και συμβεί όλα όσα τόσα χρόνια προσπερνούσαμε, έρχονται στην επιφάνεια. Όντως πλέον βάζω μικρούς στόχους, δεν μπορώ πια να κάνω και κάτι διαφορετικό. Θέλω να πιστεύω πως έχω υπομονή, γιατί γενικά πια δεν ελπίζω πολλά, επομένως δεν αιθεροβατώ. Και μία φίλη και συμφοιτήτρια των ξαδερφών μου είχε κατάθλιψη και ψυχωσικά επεισόδια, αλλά με το καιρό και τη στήριξη των φίλων της που την βοηθούσαν κιόλας τελείωσε τη σχολή. Ελπίζω όλοι μας να έχουμε την υγεία μας!

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Θελει τρομερο κουραγιο κ να περιμενεις αρκετο καιρο να σταθεροποιηθει η διαθεση σου κ το γνωριζω απο πρωτο χερι ομως μην το βαζεις κατω αυτο ειναι το σημαντικοτερο

---

Σ'ευχαριστώ. Ελπίζω και εσύ να είσαι πια καλύτερα. :)

Κοριτσι απλα να ξερεις οτι το να εισαι φοιτητης και σε ελληνικο πανεπιστημιο ειδικα, θα σου χτυπησει η καταθλιψη μια φορα την πορτα. Και γω τα ιδια τραβηξα, ευτυχως κατα τη διαρκεια των σπουδων χωρις προβληματα υγειας στην οικογενεια, τα οποια εμφανιστηκαν τωρα που ψαχνω να βρω δουλεια... Το να καταφερω να βγω απο την καταθλιψη δεν ηταν ευκολη υποθεση και δεν εχασα απλα εξαμηνο.... εχασα 2 χρονια... Το να τα μπαλωσω, φαινοταν βουνο, αλλα μετα απο συζητηση με μια φιλη που εμπιστευομουν και τον συντροφο μου, σιγα σιγα ξεπερασα τα περισσοτερα εμποδια που ειχα βαλει και γω η ιδια στον εαυτο μου... Επισης με βοηθησε μια συζητηση με εναν ψυχοθεραπευτη ο οποιος μου ειπε καποια πραγματα εξω απο τα δοντια και με σοκαρε... ειχε και αυτος μια κορη στην ηλικια μου... ουσιαστικα με βοηθησε να απενοχοποιησω τον εαυτο μου σε καποια πραγματα, γιατι τον ειχα βαλει στον τοιχο και τον βαραγα ανελεητα για την ανημπορια μου να πατησω στη σχολη και να την ολοκληρωσω... δεν ηταν ευκολη υποθεση... Κουραγιο καλη μου και υπομονη... Υπαρχουν πολλοι φοιτητες που εχουν περασει και περνουν το ιδιο λουκι με σενα... Απλως για αρχη προσπαθησε να αποδεχτεις το γεγονος οτι το πανεπιστημιο δεν σε βοηθαει να πας μπροστα.... εγω πλεον το αποκαλω οπου με ρωτανε "ασυλο φρενοβλαβων" γιατι μερικες φορες ημουν σιγουρη οτι οι ανθρωποι που το απαρτιζουν απλως δεν στεκουν στα καλα τους και προσπαθουν να μας τρελανουν και μας τους λογικους που προσπαθουμε με το σπαθι μας.... με ακουνε, γελανε με κοιτανε με ενα παραξενο βλεμμα και γω τους γραφω γιατι απλα θεωρω οτι ειπα μια αληθεια... την βγαζω απο μεσα μου και ξεσκαω... επισης... μου εχει αφησει αρκετα καταλοιπα ακομα τα οποια ομως προσπαθω καθε μερα να τα παλεψω και να τα βγαλω απο μεσα μου... ο πολεμος δεν εχει τελειωσει ακομα... αλλες φορες νικαω, αλλες φορες χανω και ξαναπροσπαθω μεχρι να νικησω... Σου ευχομαι ολοψυχα καλη τυχη!!! Και πανω απο ολα υγεια υγεια και παλι υγεια και ευτυχισμενο το 2015!!!

Γεια σου Αγγελική, και εγώ μια απο τα ίδια δυστηχώς, βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη σχολή και τώρα που μου έμειναν όλα τα δύσκολα μαθήματα μου ήρθε ταμπλάς! Διεγνώσθει κατάθλιψη αν και προυπήρχε το πρόβλημα απλά με όλα
αυτά μεγιστοποιήθηκε και χρειάστηκα άμεσα φαρμακευτική αγωγή την οποία ξεκίνησα εδώ και 1 βδομάδα. Ακόμα δεν έχω δει κάποιο αποτέλεσμα αλλα είναι νωρίς, τα αντικαταθλιπτικά θέλουν το χρόνο τους. Συμβουλή: μην τα παρατάς,
κάνε την προσπάθεια σου όπως εσύ μπορείς, ειδικά αν δεν σε πιέζει ο χρόνος κάνε μικρά βήματα αλλα ουσιαστική δουλειά! Καλή χρονιά και καλή σταδιοδρομία.

Quote:

---

Originally Posted by Triella

Κοριτσι απλα να ξερεις οτι το να εισαι φοιτητης και σε ελληνικο πανεπιστημιο ειδικα, θα σου χτυπησει η καταθλιψη μια φορα την πορτα. Και γω τα ιδια τραβηξα, ευτυχως κατα τη διαρκεια των σπουδων χωρις προβληματα υγειας στην οικογενεια, τα οποια εμφανιστηκαν τωρα που ψαχνω να βρω δουλεια... Το να καταφερω να βγω απο την καταθλιψη δεν ηταν ευκολη υποθεση και δεν εχασα απλα εξαμηνο.... εχασα 2 χρονια... Το να τα μπαλωσω, φαινοταν βουνο, αλλα μετα απο συζητηση με μια φιλη που εμπιστευομουν και τον συντροφο μου, σιγα σιγα ξεπερασα τα περισσοτερα εμποδια που ειχα βαλει και γω η ιδια στον εαυτο μου... Επισης με βοηθησε μια συζητηση με εναν ψυχοθεραπευτη ο οποιος μου ειπε καποια πραγματα εξω απο τα δοντια και με σοκαρε... ειχε και αυτος μια κορη στην ηλικια μου... ουσιαστικα με βοηθησε να απενοχοποιησω τον εαυτο μου σε καποια πραγματα, γιατι τον ειχα βαλει στον τοιχο και τον βαραγα ανελεητα για την ανημπορια μου να πατησω στη σχολη και να την ολοκληρωσω... δεν ηταν ευκολη υποθεση... Κουραγιο καλη μου και υπομονη... Υπαρχουν πολλοι φοιτητες που εχουν περασει και περνουν το ιδιο λουκι με σενα... Απλως για αρχη προσπαθησε να αποδεχτεις το γεγονος οτι το πανεπιστημιο δεν σε βοηθαει να πας μπροστα.... εγω πλεον το αποκαλω οπου με ρωτανε "ασυλο φρενοβλαβων" γιατι μερικες φορες ημουν σιγουρη οτι οι ανθρωποι που το απαρτιζουν απλως δεν στεκουν στα καλα τους και προσπαθουν να μας τρελανουν και μας τους λογικους που προσπαθουμε με το σπαθι μας.... με ακουνε, γελανε με κοιτανε με ενα παραξενο βλεμμα και γω τους γραφω γιατι απλα θεωρω οτι ειπα μια αληθεια... την βγαζω απο μεσα μου και ξεσκαω... επισης... μου εχει αφησει αρκετα καταλοιπα ακομα τα οποια ομως προσπαθω καθε μερα να τα παλεψω και να τα βγαλω απο μεσα μου... ο πολεμος δεν εχει τελειωσει ακομα... αλλες φορες νικαω, αλλες φορες χανω και ξαναπροσπαθω μεχρι να νικησω... Σου ευχομαι ολοψυχα καλη τυχη!!! Και πανω απο ολα υγεια υγεια και παλι υγεια και ευτυχισμενο το 2015!!!

---

Σ'ευχαριστώ. Άργησε η απάντησή μου σχεδόν ένα χρόνο, ελπίζω όλα στη ζωή σου να είναι καλύτερα. :)

Quote:

---

Originally Posted by panos21

Γεια σου Αγγελική, και εγώ μια απο τα ίδια δυστηχώς, βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη σχολή και τώρα που μου έμειναν όλα τα δύσκολα μαθήματα μου ήρθε ταμπλάς! Διεγνώσθει κατάθλιψη αν και προυπήρχε το πρόβλημα απλά με όλα
αυτά μεγιστοποιήθηκε και χρειάστηκα άμεσα φαρμακευτική αγωγή την οποία ξεκίνησα εδώ και 1 βδομάδα. Ακόμα δεν έχω δει κάποιο αποτέλεσμα αλλα είναι νωρίς, τα αντικαταθλιπτικά θέλουν το χρόνο τους. Συμβουλή: μην τα παρατάς,
κάνε την προσπάθεια σου όπως εσύ μπορείς, ειδικά αν δεν σε πιέζει ο χρόνος κάνε μικρά βήματα αλλα ουσιαστική δουλειά! Καλή χρονιά και καλή σταδιοδρομία.

---

Σ'ευχαριστώ. Επίσης καλή χρονιά, άργησε η απάντησή μου 1 χρόνο. Προσπαθώ και ελπίζω όλα κάποτε να είναι καλύτερα. Δεν τα υπεραναλύω πια όλα και έτσι έχω κρατήσει άμυνα κατά ένα μέρος στον αγχώδη ευατό μου και τον αρνητισμό μου.

Ναι είναι πολυ συχνό φαινόμενο αυτο που περιγράφεις Αγγελική.

Επικεντρώσου στην ίαση της ψυχής σου και μη σκέφτεσαι το ένα χαμένο εξάμηνο, υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν χρόνια, όχι ένα και δυο αλλά πολλά... Σημασία έχει να γίνεις καλά γιατί όντως πέρασες δύσκολες καταστάσεις, στόχευε εκεί και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

Πλέον δεν με αγχώνει τόσο το αν έχασα ένα εξάμηνο, διατηρώ την ψυχραιμία μου και είμαι στο σωστό δρόμο. Ωστόσο το τελευταίο καιρό με στεναχωρεί που έκλεισα 2 χρόνια κατάθλιψης με φαρμακευτική αγωγή, σκέφτομαι τι έχασα, πως συμπεριφέρθηκα στον εαυτό μου, αν δεν έχω κάνει όλα όσα ξέρω πως πρέπει να κάνω. Έχω γνωρίσει τον εαυτό μου αυτά τα 2 χρόνια που μερικές φορές με πιάνω να προτιμώ να μείνω μόνη σπίτι, απο τις συναναστροφές με το κόσμο. Πάντως κατάθλιψη και σχολή είναι δύσκολη υπόθεση, υπάρχουν φορές που ήμουν τόσο χάλια, αλλά διάβαζα και έδινα με τη σκέψη πως αν κάποτε γίνω καλά να μην τα έχω εγκαταλείψει, αυτή η σκέψη με κράτησε και το παλεύω στα της σχολής.