Printable View
Σηκώνομαι το πρωί και αισθάνομαι μια δυσθυμία ότι δεν κάνω τίποτα στην ζωή μου. Εδώ και 10 χρόνια δεν έχω δουλειά και δεν κάνω τίποτα και πιστεύω ότι θα συνεχιστεί αυτό εφ όρου ζωής.. Θα είμαι οικότροφος των γονιών μου μέχρι να πεθάνουν αυτοί και μετά μοιραία θα πεθάνω και εγώ από την αναδουλειά
Aπό την αναδουλειά...............μάλισταQuote:
Originally Posted by olgaki1975
καιρός να ασχοληθείς με κάτι λοιπόν
εθελοντική εργασία ίσως
H ζωή μου κυλάει πολύ μονοκόμματη τα ίδια και ίδια κάθε μέρα τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο έλεος!!!!!!!!
Εσύ τι κάνεις για να αλλάξει;
Ψάχνω για δουλειά αλλά δεν βρίσκω.
Εχεις κάποια ασχολία; Εγω τουλαχιστον εχω το γυμναςτηριο κι ενα στόχο να αδυνατίσω...
Εγώ κάνω δίαιτα και έχω στόχο και εγώ να αδυνατήσω!
εγω αφηνω κοιλια και φαλακρα
Παντως κατέληξα στο συμπέρασμα πως κανεις δεν μπορει να μας βοηθησει. Γεννηθήκαμε ετσι κάπως με περιορισμένες δυνατότητες και πρεπει να ζήσουμε με αυτο. Ειναι πολυ οδυνηρό, βεβαια να μην μπορεις να αποδώσεις οπως ο μέσο όρος και να παρακολουθείς όλους τους άλλους κουτσά στραβά να τα καταφέρνουν. Αλλα δεν μπορουμε να αλλάξουμε κατι. Εγω δεν βλεπω φως στο τούνελ. Χαίρομαι για τους δυο τρεις ανθρωπους που εχω στη ζωη μου, λυπάμαι τους γονεις νου που με βλέπουν ετσι και λυπάμαι και τον εαυτό μου που ειναι τοσο ανίκανος, αγχωδης και αυτοκαταστροφικός. Ειμαστε μια μικρή μειοψηφια (ευτυχώς για την ανθρωπότητα!!). Μας επεσε ενας άσχημος κλήρος σε αυτην τη ζωη , που ενώ ειμαστε αρτιοι και αρτιμελείς δεν μπορουμε να ζήσουμε, μονο επιβιώνουμε....
Quote:
Originally Posted by olgaki1975
Aπο την αναδουλεια κανεις δεν πεθανε , απο την πολλη δουλεια ομως ................δε λεμε ' τρωει τον αφεντη ' .
το χειρότερο πάντως είναι να αυτοεπιβεβαιώνεται κάποιος ότι ειναι άχρηστος.τι έχεις δοκιμάσει να κάνεις στη ζωή σου; τι είδους δουλειές; όλοι οι άνθρωποι θεωρώ πως έχουν μια κλίση σε κάτι.και πάνω από όλα χρειάζεται προσπάθεια.Πρέπει κάποιες φορές να πηγαίνουμε κόντρα στους φόβους μας.και τέλος όταν είσαι στον πάτο,παρακάτω δεν έχει.έχεις όπως λες ανθρώπους δίπλα σου να σε στηρίζουν και προφανώς να σε αγαπάνε πραγματικά.Σε παίρνει λοιπόν να κάνεις κάποια λάθη.Ξέρεις πχ ότι αν πας σε κάποια δουλειά και αποτύχεις τελικά να την κρατήσεις,δε θα μείνεις στο δρόμο.Αρα πιο κάτω απο το σημείο που βρίσκεσαι,δε θα πας.Θα υπάρξουν κάποιοι που θα σε στηρίξουν και έστω αν δε καταφέρεις να πας πιο ψηλά απο το σημείο που βρίσκεσαι,τουλάχιστον δε θα πας πιο χαμηλά.Θα μου πεις πιθανόν ότι αν αποτύχω θα επιβεβαιωθώ για άλλη μια φορά ότι είμαι άχρηστη.Ναι αν το δεις ως αρνητικό.Μπορείς όμως να πεις ότι κέρδισες μια εμπειρία.Και να ξαναπροσπαθήσεις.Να συνεχίσεις να προσπαθείς όσο σε παίρνει να το κάνεις χωρίς να έχεις πρακτικά το άγχος ότι θα πας παρακάτω απο το σημείο που ήδη βρίσκεσαιQuote:
Originally Posted by girl1988
Και στη τελική οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου και οι γονείς που λυπάσαι θα ειναι οι πρώτοι που θα τους δώσεις λίγη χαρά όταν θα σε βλέπουν να προσπαθείς.Εγώ ξέρω ότι η μάνα μου έχει μετανιώσει που δε με στήριξε όταν ήμουν μικρός και φώναζα με τον τρόπο μου,απεγνωσμένα για βοήθεια.Και ότι αν με δει να προοδεύω στη ζωή μου,θα χαρεί.
οπως και χιλιαδες αλλοι ελληνες επισης... ετσι οπως μας κανανε.....
Έχω δοκιμάσει πολλες και διάφορες δουλειες. Δυστυχως ακομη καο στις πιο απλές δουλειες εχω προβλημα να ανταπεξέλθω σωστα. Ειμαι πολυ χαμηλών τόνων και αποδιοργανωμενη. Δεν μπορω να αλλάξω, απλα διαπιστώνω την κατάσταση μου. Ενας εξωστρεφής ανθρωπος με λέγειν δεν εχει να φοβηθεί τιποτα στην αγορά εργασιας. Εγω δεν ανήκω σε αυτην την κατηγορία. Οποτε καθομαι σπιτι μ και κλαίω τη μοίρα μου. Σκεφτομαι απλα τρόπους για να θέσω ενα τέλος. Δεν μπορω να ειμαι "φυσιολογική". Ειμαι χαζη και απροσαμοστη. Πρεπει να δεχτούμε το γεγονός ύπαρξης και τέτοιου είδους ανθρώπων.
Οσο για τις κλίσεις, πιστευω εάν είχα κατι καλο να δώσω, κάποια ιδιαίτερη αγαπη, θα το είχα αναγνωρίσει μεχρι τα 26 που ειμαι τωρα..
Quote:
Originally Posted by girl1988
Εντάξει μικρή είσαι ακόμη. Τι να πω εγώ που είμαι 40 χρονών;;;
Olgaki για να ειμαι ειλικρινης δεν θα αντεχα υπο αυτες τις συνθηκες να φτασω στα 40. Προτιμώ να αυτοκτόνησω. Βαριεμαι οικτρά καθε μερα που περνάει τα ίδια και τα ίδια... Δεν μπορω να επιβίωνω μονο και να εξαρτώμαι απο τους δικούς μου. Θελω να ζω οπως και οι περισσότεροι.
Εγώ δεν ήμουνα έτσι πάντα τώρα τελευταία έγινα!
κουκλα κατσε γιατι μπορει και να μη φταισ εσυ γιατι οι συνθηκεσ εργασιασ στην ελλαδα ειναι λιγο πολεμικεσ δεν ειναι ευκολο να δουλευεισ στην ελλαδαQuote:
Originally Posted by girl1988
Φίλη μου, είσαι γεμάτη αρνητικές σκέψεις και αυτές δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο. Με την κατάλληλη υποστήριξη (π.χ. γνωσιακή ψυχοθεραπεία) ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. Αυτό θα σου αλλάξει τη συμπεριφορά και θα ανταπεξέρχεσαι όλο και καλύτερα σε ότι σου συμβαίνει (αυτός είναι θετικός κύκλος). Κάθε άνθρωπος έχει την αξία του, και δεν υπάρχουν χαζοί ή απροσάρμοστοι άνθρωποι. Πάντα υπάρχουν πράγματα στα οποία κάποιος είναι καλός. Διακρίνω μία καταθλιψούλα, χαρακτηριστικό των ευαίσθητων και αξιόλογων ανθρώπων, και σε παροτρύνω να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια.Quote:
Originally Posted by girl1988
Στα λέω εκ πείρας και έχω τα διπλά σου χρόνια. Και στα λέω εν μέσω μίας σοβαρής κατάθλιψης την οποία πολεμάω (και θα ξεπεράσω) με μικρά βηματάκια, γιατί μιλάω συγχρόνως και στον εαυτό μου. Και ελπίζω να σου δώσω κουράγιο γιατί όταν βοηθάς κάποιον άλλο παίρνεις και συ πάνω σου.
Δέχομαι μόνο το γεγονός ύπαρξης ανθρώπων, σαν και μας, που δεν είναι γαϊδούρια/ ζόμπι/ ρομπότ, πες το όπως θες, που είναι ευαίσθητοι. Αυτοί όμως δεν χαίρονται τις μικρο-χαρές της ζωής!
Διάβασε κανένα βιβλιαράκι αυτοβοήθειας, θα σε ανεβάσει.
παιδια μην στεναχωριεσται...σκεφτειτε οτι υπαρχουν και καποιοι σαν εμενα να παρηγοριεστε!!!!
κιμον σε ευχαριστω για την απάντηση.. Κανω ψυχοθεραπεια και εχω φτασει σε ενα τελμα όπου θα πρεπει πλεον να αναλαβω δραση.. Αλλά δυσκολεύομαι και τεμπελιάζω.... Σπύρο αφού δουλεύεις αν δεν κανω λάθος!
δεν εχω κανονικη δουλεια.δουλευω μονος μου στο σπιτι.σημερα ειχα ενα αμαξι το απογευμα και μεχρι να τελιωσω να μαζεψω να το κανω δοκιμη κλπ,τελειωσα 12:30.δεν εχω πολλη δουλεια αλλα βγαζω τα εξοδα μου.αλλα περα απο αυτο δεν ειναι η δουλεια το παν.αλλα ειναι τα σημαντικα και οπως σας ειπα,υπαρχουν και καποιοι σαν εμενα,ετσι για να παρηγοριεστε!
Δεν ειναι η δουλεια το παν ο ενας, δεν ειναι η οικογενεια το παν ο άλλος.. Ε τι ειναι σημαντικό τελος πάντων? Να μενεις μόνος με τους γονείς σου, άνεργος?? Θα το κάνουμε και μόδα στο τέλος..
Σπύρο δυστυχώς το σημαντικότερο πράγμα είναι η εργασία, κι εγώ τώρα που την έχασα το κατάλαβα. Εκτός από τα αυτονόητα που χάνεις, τα οποία είναι την ικανότητα του να μένεις μόνος και γυρνάς στους γονείς όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που επικρατούν εκεί, χάνεις τα χόμπυ σου μιας και τα περισσότερα θέλουν χρήματα, χάνεις τους φίλους σου γιατί δεν μπορείς να τους ακολούθησεις σε τίποτα και μακροπρόθεσμα τους χάνεις τελείως, χάνεις την υγεία σου και γιατί αρρωσταίνεις πιο εύκολα λόγω διάθεσης και έλλειψης θέρμανσης και δεν μπορείς να πας σε γιατρό, χάνεις τα πάντα... κι εγώ νόμιζα πως το παν δεν είναι τα χρήματα... και όντως δεν είναι το παν τα παραπάνω χρήματα, αλλά τα χρήματα που χρειάζονται για να ζεις στην κοινωνία κι όχι απλά για να τρως φακές και μακαρόνια είναι το παν... και μέχρι να τα στερηθείς δεν το καταλαβαίνεις... ούτε κι εγώ το καταλάβαινα...
Όσο για το θέμα του τόπικ... κι εγώ αυτό φοβάμαι... μπορεί να την "βρίζω" την μάνα μου, αλλά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα στην χώρα... και στο σημείο που έχω φέρει τον εαυτό μου... σκέφτομαι πως αν πεθάνει η μάνα μου και χάσω αυτό το σπίτι... δεν ξέρω τι θα κάνω... δεν ξέρω... και το θέμα είναι πως εγώ προσπαθώ κι όλας και δεν μπορώ να ανοίξω μια πόρτα...
Μπράβο ρε δελφίνι που άλλαξες νι
Καθρέπτη βλέπω και εσύ άλλαξες νικ σαν εμένα. Ήμουν ανάμεσα στο δελφίνι και στο Jenifer αλλά επικράτησε το δελφίνι που είναι ουδέτερο να μην ξέρουνε αν είμαι γυναίκα ή άντρας.
Τώρα στο θέμα μας. Πολύ δύσκολο να μην δουλεύεις και εγώ ήθελα να κάνω καριέρα ως νοσηλεύτρια. Αλλιώς είναι όταν δουλεύεις συναναστρέφεσαι με κόσμο, προσφέρεις ασχολήσε με κάτι όλη ήμερα δεν είσαι μπροστά από έναν υπολογιστή όλη μέρα, Μακάρι να έβρισκα μια δουλειά....
υ.γ διαβάστε το θέμα μου "23.000 δελφίνια σφάζονται" στο γενικά , έχω καινούριες απαντήσεις. Για σένα καθρέπτη!
ε, καλά, εγώ δεν άλλαξα και νικ. Διόρθωσα το υπάρχον, ένα γράμμα έβαλα...
Δελφίνι πως περνάς τη μερα σου;;
Δεν κάνω τίποτα το ιδιαίτερο. Βοηθάω την μαμά μου στις δουλειές του σπιτιού και στις εξωτερικές δουλειές. Εσύ;
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένας φαύλος κύκλος.Εγώ για παράδειγμα έχω δουλειά απο την οποία δεν κινδυνεύω τουλάχιστον όχι άμεσα με απόλυση,σπίτι στο όνομα μου,ελάχιστα χρέη σε σχέση με άλλους,βγάζω κάποια χρήματα με τα οποία ναι μεν δε μπορώ να κάνω όσα θα ήθελα αλλά τουλάχιστον δε πεθαίνω απο πείνα. πχ ξέρω άτομο που έχει δάνειο γύρω στα 50.000€ και πληρώνει κάθε μήνα δόση 395€ και πλέον παίρνει μισθό 760€ και τα βγάζει δύσκολα πέρα.Αλλά ευτυχισμένος δεν είμαι.Αν δεν είσαι καλά και στο κομμάτι της προσωπικής σου ζωής δεν μπορείς να νιώσεις καλά ακόμη και αν έχεις λυμένο το οικονομικό σου θέμα.Και 500.000.000€ να είχα απο την στιγμή που δεν έχω καταφέρει να έχω μια σύντροφο και κάποιους φίλους που θα ήταν με μένα για εμένα ως άνθρωπο,δε θα ένιωθα ευτυχισμένοςQuote:
Originally Posted by καθρεπτης
ετσι ακριβωςQuote:
Originally Posted by kozchr
Εμένα πάντως μου λείπουν όλα και οι φίλοι και η σχέση και το οικονομικό.Quote:
Originally Posted by kozchr
Εγω ουτε καν βοηθάω στις δουλειες... Παω καμια βόλτα, παω γυμναστηριο.. Βρίσκομαι με ενα παιδι.. Αυτα
Προσωπικά δε πιστεύω ότι υπάρχει άχρηστος άνθρωπος σε ότι αφορά το κομμάτι της δουλειάς.Αλλωστε σε μια κοινωνία πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν διάφορες δουλειές.Και ο επιστήμονας χρειάζεται,και ο οικοδόμος και ο υπάλληλος καθαριότητας,ο αγρότης,η νοικοκυρά και όλοι.Τώρα αν κάποιος επειδή δεν κατάφερε να γινει επιστήμονας,ηθοποιός,τραγο υδιστής κτλ που ονειρευόταν μικρός καταλήγει να νιώθει άχρηστος είναι άλλο ζήτημα.Η ζωή αγαπητοί φίλοι θέλει προσπάθεια.Και η προσπάθεια είναι αυτή που φέρει αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα χαρά.
Εγώ μετά απο 36 χρόνια παρουσίας μου σε αυτόν τον κόσμο θεωρώ ότι το πιο δύσκολο πράγμα για έναν άνθρωπο,δεν ειναι το να βρει μια δουλειά για να επιβιώσει αλλά το να δημιουργεί προσωπικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους.Ειτε φιλικές,είτε ερωτικές,ειτε επαγγελματικές.Με τις επαγγελματικές να θεωρώ ότι ειναι οι πιο εύκολες απο τις 3.
Συμφωνώ οτι και οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, αδέλφια κλπ. Όπως και τα χόμπυ. Κάνεις κάτι έστω ερασιτεχνικά; Μπορείς να γραφτείς και σε κάποια λέσχη - ομάδα!Quote:
Originally Posted by kozchr
Δεν έχει σημασία αν είσαι εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Ποιός στο είπε αυτό; Υπάρχουν δουλειές που βοηθάει η εξωστρέφεια και άλλες που δεν έχει σημασία τόσο (στη δουλειά) π.χ. αν καταχωρείς δεδομένα, λογιστικά κλπ.
Κοίτα, με την εργασία στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα...Κι εγώ που έχω πτυχία και δούλευα τα τελευταία χρόνια πάλι αποτυχημένη νιώθω! Για αυτά που σπούδασα και τις γλώσσες που ξέρω κλπ. πάλι τίποτα δεν έκανα (αναλογικά με το τι θα μπορούσα να κάνω, αν τα πράγματα ήταν καλύτερα). Δεν πρέπει όμως να τα παρατάμε...
Στη δουλειά πιστεύω πως όντως δεν έχει τόση σημασία αν είσαι εσωστρεφής ή εξωστρεφής.Κάτι θα βρεις να κάνεις.Αλλά στις προσωπικές σχέσεις θεωρώ πως έχει σημασία.Και επίσης επειδή σπούδασες κάτι δε σημαίνει ότι δε πρέπει να κάνεις και κάτι άλλο.Μπορεί κάνοντας κάτι άλλο εντελώς τυχαία ή απο καθαρή ανάγκη επιβίωσης να καταλάβεις ότι τελικά αυτό σου ταιριάζει.Προσωπικά άρχικα ήθελα να κάνω το επάγγελμα του πατέρα μου που είχε ένα μαγαζί.Μετά στη πορεία είδα ότι τελικά αυτό δεν ήταν εφικτό να το κάνω γιατί προέκυψαν κάποια νέα δεδομένα.Μετά είπα να γίνω ηλεκτρολόγος εγκαταστάσεων.Πήγα 2 χρόνια σε μια σχολή και ενώ μου άρεσε ως αντικείμενο,παράλληλα μου έγινε η πρόταση να έρθω στη δουλειά που είμαι μέχρι και σήμερα και δεν είχε καμμιά σχέση με αυτό που είχα σπουδάσει μιας και κάπως έπρεπε να βγάζω χρήματα για να επιβιώσω.Αλλά είπα κάτι πολύ απλό στον εαυτό μου "προσπάθησε και μετά παράτησέ τα.δες τι είναι αυτό και μετά πες ότι δε σου ταιριάζει." Ναι προφανώς και έφαγα τρελή φρίκη μέχρι να καταφέρω να προσαρμοστώ γιατί απο τη φύση μου ή σωστότερα απο διάφορες κατάστασεις που έχω περάσει,είμαι ανασφαλήςΑλλά κάτι μέσα στη ψυχή μου,μου έλεγε ότι θα τα καταφέρω. Και έπειτα πήγα ως τεχνικός υπολογιστών,κάτι που με βοήθησε στη δουλειά που βρίσκομαι.Αν κάποια στιγμή αναγκαστώ να φύγω απο εδώ,θα ψάξω κάτι άλλο.Αλλά πριν φύγω θα το παλέψω μέχρι τέλους.Και αυτό γιατί έχω μάθει πάντα να εκτιμώ τους ανθρώπους που μου φέρθηκαν καλά σε δύσκολες περιόδους της ζωής μου.
Μακάρι να σκεφτόμουν έτσι και στις προσωπικές μου σχέσεις.Μακάρι να είχα την δύναμη να πλησιάζω ανθρώπους και όσοι με πλησίασαν όλα αυτά τα χρόνια της ζωής μου,μακάρι να ρισκάριζα να με γνωρίσουν λίγο καλύτερα.Αλλά βλέπεις κάποια βιώματα της παιδικής μου ηλικίας με έχουν αναγκάσει να είμαι πέραν του δέοντος εσωστρεφής και ντροπαλός.Και δυστυχώς όσο θυμάμαι,δε μπορώ να κάνω αλλιώς.Δε μου βγαίνει να κάνω αλλιώς και ας ξέρω μέσα στο μυαλό μου ότι είναι λάθος αυτός ο τρόπος σκέψης,
Πιστεύω τα πάντα είναι θέμα τύχης! Εμένα οι γονείς μου μέχρι πριν λίγα χρόνια λέγανε ότι σίγουρα θα παντρευτώ τώρα δεν ξέρουν. Τα δεδομένα αλλάζουνε συνεχώς. Και πριν λίγα χρόνια είχα καλή δουλειά και έβγαζα 900 ευρώ και εδώ και 10 χρόνια είμαι άνεργη. That's life!
Στο να πάρεις όμως οποιανδήποτε δουλειά μετράει ο χαρακτήρας, το να είσαι εξωστρεφής και εύχαρος, καθώς και η εμφανίση...
Πάντως αν δεν έχεις το οικονομικό είναι θέμα χρόνου να χάσεις και τις σχέσεις σου... αυτό το εργασιακό- οικονομικο πραγματικά με έχει τσακίσει... Και παρόλο που πιστεύω στην τύχη, πιστέυω πως όλα είναι θέμα επιλογών και όχι τύχης... όλα όμως...
Δελφίνι πόσο καιρό δούλευες σ' εκείνη την δουλειά? Γιατί είχες φύγει? Εγώ από την τελευταία μου δουλειά έφυγα για να πάω στην εταιρεία της μάνας μου που μετά από ελάχιστους μήνες έκλεισε... έχουν περάσει 3 με 4 χρόνια από τότε και δεν έχω βρει καμία δουλειά της προκοπής... και δεν νομίζω να μπορέσω να ξαναβρώ δυστυχώς...
Είχα παρακολούθησει ένα ντοκυμαντέρ για τις χώρες σε κρίση.. και έλεγε πως ακόμα και η χώρα να βγει απ' την κρίση, αυτοί που έχουν τσακιστεί απ' αυτήν, στο μεγαλύτερο ποσοστό δεν καταφέρνουν ποτέ να ορθοποδήσουν... κι αν το σκεφτείς αυτό όντως στέκει... μιας κι όταν η κρίση περάσει εγώ θα είμαι στα 35 με 40 στην καλύτερη περίπτωση και με 10 χρόνια απραξίας...
Στη δουλειά μετράει πάνω από όλα να είσαι καλός στη δουλειά σου, να έχεις όρεξη, να συνεργάζεσαι κλπ. δεν είναι τα πάντα η εμφάνιση! Για μοντέλο πας; Δεν λέμε να μην πλένεσαι και να φοράς βρόμικα ρούχα! Σε τόσες εταιρίες και επιχειρήσεις νομίζεις οτι όλοι είναι μοντέλα / ηθοποιοί; Κι αν συμβαίνει αυτό σε κάποια μέρη είναι τελείως ρατσιστικό. Υπάλληλος είσαι, όχι φωτο-μοντέλο. Το αν είσαι δύστροπος, ή δύσκολος στη συμπεριφορά και δεν συνεργάζεσαι είναι άλλο θέμα...Quote:
Originally Posted by καθρεπτης
Όσον αφορά τις σχέσεις, εμένα όλοι φίλοι μου άφραγκοι είναι, οπότε μαζευόμαστε στο σπίτι και τρώμε σουβλάκι π.χ. και πίνουμε αναψυκτικά/μπύρες απ'το super market. Το οικονομικό επηρεάζει τους περισσότερους πλέον. Δεν νομίζω οτι σε αφήνει κάποιος που είναι πραγματικός φίλος επειδή δεν έχεις λεφτά.
2 χρόνια δούλευα.Έκλεισε η επιχείρηση. Και πριν από αυτήν δούλευα σε ένα κυλικείο 2 χρόνια. Μετά από την επιχείρηση που έκλεισε, πήγα στο τει μέχρι το 2011 και εργαζόμουνα στο περίπτερο του αδελφού μου. Και μετά έκανα αποτυχημένες προσπάθειες να εργαστώ ως νοσηλεύτρια. Ουσιαστικά πλέον από το 2012 είμαι άνεργη.Quote:
Originally Posted by καθρεπτης
Τουλάχιστον τα κατάφερνες!! Απο το 2012 ειναι λιγοτερα απο δεκα χρονια ανεργιας που γραφεις πιο πανω.... Μια χαρα εισαι... απλα οι συγκυρίες σε οδηγησαν σε ανεργια