Υπαρξιακές ανησυχίες

Καλησπέρα! Θα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για να εκφράσω κάποιες ανησυχίες μου και επέλεξα αυτή την ενότητα γιατί πιστεύω ότι αυτά που έχω να πω,δεν ταιριάζουν απόλυτα με κάποια άλλη. Όποιος έχει όρεξη λοιπόν,ας το διαβάσει και οποιαδήποτε απάντηση,είτε συμβουλή,είτε απλή κουβέντα δεκτή!Να πω αρχικά,ότι είμαι 21 χρονών,φοιτητής και σπουδάζω στην πόλη μου.
Λοιπόν το θέμα μου έχει ως εξής: Έχω παρατηρήσει πως όταν έχω κάποιο πρόβλημα σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μου,δεν κάθομαι να το λύσω.Αντιθέτως,βρίσκω άλλες ασχολίες ή λύνω τα προβλήματα των άλλων για να το ξεχάσω. Έχω ένα σωρό δραστηριότητες (σχολή,γυμναστήριο,μαθήματ� � φωτογραφίας,μαθήματα yoga) κι έτσι με γεμάτο πρόγραμμα ξεχνάω κυριολεκτικά τα προβλήματα που έχω. Όταν όμως έχω ελεύθερο χρόνο στην άκρη (π.χ. τώρα με την εξεταστική που σχολή-γυμναστήριο γιοκ) έρχονται όλα μαζί, με πλακώνουν και δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω.Τώρα όσον αφορά τα προβλήματα που με βασανίζουν,έχουμε και λέμε.
Αρχικά,δεν πιστεύω ότι με εκφράζει απόλυτα η σχολή που είμαι.Αν και το αντικείμενο με εξιτάρει σε θεωρητικό επίπεδο,σε πρακτικό είμαι σίγουρος πως δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Έχω σκεφτεί μετά το πτυχίο να δώσω κατατακτήριες για κάποια άλλη σχολή, ή να ξαναδώσω πανελλαδικές αντί να ασχοληθώ με κάποιο μεταπτυχιακό (χαμένος χρόνος ή όχι; ). Η αλήθεια είναι ότι έχω αλλάξει γνώμη άπειρες φορές πάνω στο θέμα,αλλά δεν έχω κατασταλάξει κάπου και νιώθω ότι δεν έχω κάποιο όνειρο για να παλέψω να εκπληρώσω.
Όσον αφορά την ερωτική μου ζωή,εδώ μέχρι και οι πέτρες γελάνε.Βρίσκομαι με ένα παιδί για 1 χρόνο περίπου χωρίς όμως να έχουμε κάτι σοβαρό και είναι το μοναδικό άτομο που έχω δεθεί (ως ένα σημείο τουλάχιστον) σε ερωτικό επίπεδο. Οτιδήποτε άλλο έχω κάνει ήταν περιστασιακό. Δε νομίζω ότι θα αποζητούσα ποτέ μια σοβαρή σχέση σε αυτή τη φάση της ζωής μου,ωστόσο δεν το έχω ζήσει κιόλας για να το ξέρω. Όπως και να'χει είναι η πρώτη φορά που δε θέλω να την κοπανίσω με ελαφρά πηδηματάκια από κάτι τέτοιο (ναι,παλιά δε δενόμουν και δεν άφηνα τους άλλους να δεθούν μαζί μου).
Τρίτον,σκέφτομαι πολλές φορές το μέλλον μου και δεν ξέρω που βαδίζω και που πάω. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου σε 10 χρόνια από τώρα (θα μου πείτε ποιος μπορεί; )και δεν ξέρω αν θα έχω κάτι για το οποίο θα αξίζει να σηκώνομαι απ'το κρεβάτι κάθε μέρα και να παλεύω γι'αυτό. Με προβληματίζει το ότι αναπόφευκτα θα χαθώ με άτομα με τα οποία έχω δεθεί (όπως καταλάβατε δεν είμαι και ο πιο εύκολος σε ζητήματα ανθρωπινων σχέσεων) και το ότι δεν έχω σταθερούς στόχους.
Ξέρω ότι σας κούρασα και ευχαριστώ όποιον μπήκε στον κόπο απλά να το διαβάσει.Θα εκτιμούσα οποιαδήποτε απάντηση και ας μου δώσει επιτέλους κάποιος ένα χαστούκι μπας και συνέλθω! Να είστε όλοι καλά! :)

Καλησπέρα! Θα ήθελα να γράψω ένα κείμενο για να εκφράσω κάποιες ανησυχίες μου και επέλεξα αυτή την ενότητα γιατί πιστεύω ότι αυτά που έχω να πω,δεν ταιριάζουν απόλυτα με κάποια άλλη. Όποιος έχει όρεξη λοιπόν,ας το διαβάσει και οποιαδήποτε απάντηση,είτε συμβουλή,είτε απλή κουβέντα δεκτή!Να πω αρχικά,ότι είμαι 21 χρονών,φοιτητής και σπουδάζω στην πόλη μου.
Λοιπόν το θέμα μου έχει ως εξής: Έχω παρατηρήσει πως όταν έχω κάποιο πρόβλημα σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μου,δεν κάθομαι να το λύσω.Αντιθέτως,βρίσκω άλλες ασχολίες ή λύνω τα προβλήματα των άλλων για να το ξεχάσω. Έχω ένα σωρό δραστηριότητες (σχολή,γυμναστήριο,μαθήματ� � φωτογραφίας,μαθήματα yoga) κι έτσι με γεμάτο πρόγραμμα ξεχνάω κυριολεκτικά τα προβλήματα που έχω. Όταν όμως έχω ελεύθερο χρόνο στην άκρη (π.χ. τώρα με την εξεταστική που σχολή-γυμναστήριο γιοκ) έρχονται όλα μαζί, με πλακώνουν και δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω.Τώρα όσον αφορά τα προβλήματα που με βασανίζουν,έχουμε και λέμε.
Αρχικά,δεν πιστεύω ότι με εκφράζει απόλυτα η σχολή που είμαι.Αν και το αντικείμενο με εξιτάρει σε θεωρητικό επίπεδο,σε πρακτικό είμαι σίγουρος πως δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Έχω σκεφτεί μετά το πτυχίο να δώσω κατατακτήριες για κάποια άλλη σχολή, ή να ξαναδώσω πανελλαδικές αντί να ασχοληθώ με κάποιο μεταπτυχιακό (χαμένος χρόνος ή όχι; ). Η αλήθεια είναι ότι έχω αλλάξει γνώμη άπειρες φορές πάνω στο θέμα,αλλά δεν έχω κατασταλάξει κάπου και νιώθω ότι δεν έχω κάποιο όνειρο για να παλέψω να εκπληρώσω.
Όσον αφορά την ερωτική μου ζωή,εδώ μέχρι και οι πέτρες γελάνε.Βρίσκομαι με ένα παιδί για 1 χρόνο περίπου χωρίς όμως να έχουμε κάτι σοβαρό και είναι το μοναδικό άτομο που έχω δεθεί (ως ένα σημείο τουλάχιστον) σε ερωτικό επίπεδο. Οτιδήποτε άλλο έχω κάνει ήταν περιστασιακό. Δε νομίζω ότι θα αποζητούσα ποτέ μια σοβαρή σχέση σε αυτή τη φάση της ζωής μου,ωστόσο δεν το έχω ζήσει κιόλας για να το ξέρω. Όπως και να'χει είναι η πρώτη φορά που δε θέλω να την κοπανίσω με ελαφρά πηδηματάκια από κάτι τέτοιο (ναι,παλιά δε δενόμουν και δεν άφηνα τους άλλους να δεθούν μαζί μου).
Τρίτον,σκέφτομαι πολλές φορές το μέλλον μου και δεν ξέρω που βαδίζω και που πάω. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου σε 10 χρόνια από τώρα (θα μου πείτε ποιος μπορεί; )και δεν ξέρω αν θα έχω κάτι για το οποίο θα αξίζει να σηκώνομαι απ'το κρεβάτι κάθε μέρα και να παλεύω γι'αυτό. Με προβληματίζει το ότι αναπόφευκτα θα χαθώ με άτομα με τα οποία έχω δεθεί (όπως καταλάβατε δεν είμαι και ο πιο εύκολος σε ζητήματα ανθρωπινων σχέσεων) και το ότι δεν έχω σταθερούς στόχους.
Ξέρω ότι σας κούρασα και ευχαριστώ όποιον μπήκε στον κόπο απλά να το διαβάσει.Θα εκτιμούσα οποιαδήποτε απάντηση και ας μου δώσει επιτέλους κάποιος ένα χαστούκι μπας και συνέλθω! Να είστε όλοι καλά! :)

φωτογραφίας,μαθήματα yoga) κι έτσι με γεμάτο πρόγραμμα ξεχνάω κυριολεκτικά τα προβλήματα που έχω. Όταν όμως έχω ελεύθερο χρόνο στην άκρη (π.χ. τώρα με την εξεταστική που σχολή-γυμναστήριο γιοκ) έρχονται όλα μαζί, με πλακώνουν και δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω.Τώρα όσον αφορά τα προβλήματα που με βασανίζουν,έχουμε και λέμε.
Αρχικά,δεν πιστεύω ότι με εκφράζει απόλυτα η σχολή που είμαι.Αν και το αντικείμενο με εξιτάρει σε θεωρητικό επίπεδο,σε πρακτικό είμαι σίγουρος πως δε θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Έχω σκεφτεί μετά το πτυχίο να δώσω κατατακτήριες για κάποια άλλη σχολή, ή να ξαναδώσω πανελλαδικές αντί να ασχοληθώ με κάποιο μεταπτυχιακό (χαμένος χρόνος ή όχι; ). Η αλήθεια είναι ότι έχω αλλάξει γνώμη άπειρες φορές πάνω στο θέμα,αλλά δεν έχω κατασταλάξει κάπου και νιώθω ότι δεν έχω κάποιο όνειρο για να παλέψω να εκπληρώσω.
Όσον αφορά την ερωτική μου ζωή,εδώ μέχρι και οι πέτρες γελάνε.Βρίσκομαι με ένα παιδί για 1 χρόνο περίπου χωρίς όμως να έχουμε κάτι σοβαρό και είναι το μοναδικό άτομο που έχω δεθεί (ως ένα σημείο τουλάχιστον) σε ερωτικό επίπεδο. Οτιδήποτε άλλο έχω κάνει ήταν περιστασιακό. Δε νομίζω ότι θα αποζητούσα ποτέ μια σοβαρή σχέση σε αυτή τη φάση της ζωής μου,ωστόσο δεν το έχω ζήσει κιόλας για να το ξέρω. Όπως και να'χει είναι η πρώτη φορά που δε θέλω να την κοπανίσω με ελαφρά πηδηματάκια από κάτι τέτοιο (ναι,παλιά δε δενόμουν και δεν άφηνα τους άλλους να δεθούν μαζί μου).
Τρίτον,σκέφτομαι πολλές φορές το μέλλον μου και δεν ξέρω που βαδίζω και που πάω. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου σε 10 χρόνια από τώρα (θα μου πείτε ποιος μπορεί; )και δεν ξέρω αν θα έχω κάτι για το οποίο θα αξίζει να σηκώνομαι απ'το κρεβάτι κάθε μέρα και να παλεύω γι'αυτό. Με προβληματίζει το ότι αναπόφευκτα θα χαθώ με άτομα με τα οποία έχω δεθεί (όπως καταλάβατε δεν είμαι και ο πιο εύκολος σε ζητήματα ανθρωπινων σχέσεων) και το ότι δεν έχω σταθερούς στόχους.
Ξέρω ότι σας κούρασα και ευχαριστώ όποιον μπήκε στον κόπο απλά να το διαβάσει.Θα εκτιμούσα οποιαδήποτε απάντηση και ας μου δώσει επιτέλους κάποιος ένα χαστούκι μπας και συνέλθω! Να είστε όλοι καλά! :

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

Έχω παρατηρήσει πως όταν έχω κάποιο πρόβλημα σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μου,δεν κάθομαι να το λύσω.Αντιθέτως,βρίσκω άλλες ασχολίες ή λύνω τα προβλήματα των άλλων για να το ξεχάσω.

---

Το οτι αναγνωριζεις οτι δεν ασχολεισαι να το λυσεις δειχνει ενα βημα προς τη καλυτερευση σου και στη κατανοηση οτι κατι δεν παει καλα. Εχεις σκεφτει να μιλησεις με εναν ψυχολογο να σε βοηθησει να βρειτε μαζι τι ειναι εκεινο που σε μπλοκαρει να βρεις κινητρο να λυσεις τα προβληματα σου;΄Το να κανουμε δραστηριοτητες για να ξεχνιομαστε δεν λυνουν φυσικα το προβλημα αλλα μας παγιδευουν με το χρονο ολο και πιο πολυ γιατι βολευομαστε και δεν κοιταμε ξεκαθαρα τι μας συμβαινει.

Μετα λες "Αρχικά,δεν πιστεύω ότι με εκφράζει απόλυτα η σχολή που είμαι.".
Τοτε οπως σωστα σκεφτηκες η αλλαζεις σχολη, η εξετασεις η μεταπτυχιακο το οποιο ειναι πολυ χρησιμο στις μερες μας. Αλλα αν η σχολη σου μπορει να σου εξασφαλισει δουλεια μετα τοτε καλο θα ειναι να την τελειωσεις και να προσπαθησεις να κανεις υπομονη, τελειωνοντας την γρηγορα ωστε να μη ταλαιπωρεισαι. Πρεπει να σκεφτεις με ποιο τροπο θα βγαλεις το ψωμι σου οποτε ειδικα σε αυτη τη χωρα αναγκαζομαστε πολλοι να σπουδαζουμε κατι που δεν μας εκφραζει τοσο απο αναγκη δουλειας.

"Όσον αφορά την ερωτική μου ζωή,εδώ μέχρι και οι πέτρες γελάνε.Βρίσκομαι με ένα παιδί για 1 χρόνο περίπου χωρίς όμως να έχουμε κάτι σοβαρό και είναι το μοναδικό άτομο που έχω δεθεί (ως ένα σημείο τουλάχιστον) σε ερωτικό επίπεδο......Όπως και να'χει είναι η πρώτη φορά που δε θέλω να την κοπανίσω με ελαφρά πηδηματάκια από κάτι τέτοιο (ναι,παλιά δε δενόμουν και δεν άφηνα τους άλλους να δεθούν μαζί μου).
[/I]
Μπραβο που κανεις κατι που δεν εχεις ξανακανει, ειναι μια προκληση οτι δεν θες την κοπανησεις. Αληθεια γιατι δεν ηθελες να δεθεις με τους ανθρωπους παλιοτερα;΄Σε φοβιζε κατι;


"σκέφτομαι πολλές φορές το μέλλον μου και δεν ξέρω που βαδίζω και που πάω. Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου σε 10 χρόνια από τώρα (θα μου πείτε ποιος μπορεί; )"
Καλα αυτο θα το διαπιστωσεις στη πορεια, απλα πρεπει σιγα σιγα να βρεις στοχους, πχ να τελειωσω τη σχολη να μπω σε αλλη,να παρω μεταπτυχιακο, να εξελιχθω σε κατι ωστε να μπορω μετα να ειμαι καλα επαγγελματικα,να ταξιδεψω,να κανω κι αλλα χομπι.....αλλα ενταξει δεν εισαι και πολυ μεγαλος για να ξερεις απο τωρα τι θες να εισαι σε 10 χρονια, απλα μη το αφησεις και εντελως και βρεθεις στα 30 να μην εχεις κανει τιποτα αλλα να εισαι πιο ωριμος και μετα να λες τι ΔΕΝ εκανα.

Αρχικά,σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση! :) Λοιπόν,η αλήθεια είναι ότι έχω σκεφτεί να μιλήσω σε ψυχολόγο,αλλά επειδή ούτε έχω budget στην άκρη,ούτε θέλω να επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μου,η μόνη λύση είναι το κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης της σχολής,το οποίο δεν ξέρω κιόλας αν αξίζει.
Η σχολή μου μόνο δουλειά δε μου εξασφαλίζει! (αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης συγκεκριμένα).Κορεσμένος τομέας, ελάχιστα έσοδα και κανένα ενδιαφέρον από τη μεριά μου σε πρακτικό επίπεδο. Μόνο θεωρητικά μου αρέσει,να ασχολούμαι. Γι'αυτό και σκέφτηκα να δώσω κατατακτήριες αφού πάρω το πτυχίο για κάποια άλλη σχολή.
Ως προς τον ερωτικό τομέα,αυτό το έχω ψάξει πολλές φορές και έχω καταλήξει σε κάμποσα συμπεράσματα. Το κλασικό: φοβάμαι μην πληγωθώ(το απέρριψα γιατί δεν κρατούσα τον εαυτό μου απ'το να δεθεί,απλά δε μου έβγαινε). Μετά το πήγα ένα βήμα παραπέρα : Μην πληγώσω τον άλλον σε περίπτωση που περιμένει κάτι παραπάνω από μένα,ενώ εγώ απλά περνάω την ώρα μου (αν και πάντα ήμουν ξεκάθαρος σ'αυτό απ'την αρχή). Ακόμα και τώρα που έχω βρει κάποιον που εκτιμώ πολύ και έχω περάσει κάποια πράγματα μαζί του,δεν ξέρω αν θα ήθελα κάτι του τύπου σταθερή-σοβαρή σχέση.Από την άλλη δε θα ήθελα και να τον χάσω (είμαι περιπτωσάρα το ξέρω),αλλά για την ώρα αρκούμαστε σ'αυτό.
Όσον αφορά το τρίτο,σε ευχαριστώ για τις συμβουλές! Η αλήθεια είναι ότι ίσως πολλές φορές παίρνω τα πράγματα πολύ σοβαρά ενώ δε χρειάζεται και προσπαθώ να βγάζω συμπεράσματα και να προδικάζω καταστάσεις χωρίς καν να έχω τα δεδομένα. Μάλλον πρέπει να δω λίγο πιο χαλαρά τα πράγματα ως προς αυτό..
Όπως και να'χει σε ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σου! :)

Ειναι κλασσικη πρακτικη αυτο που παθαινεις, να απασχολεισαι με κατι αλλο ας πουμε για να μην αντιμετωπιζεις τον ''πονο'' των προβληματων. Ειναι κατι σαν procrastination. Τωρα για τη σχολη γιατι τη διαλεξες εξαρχης? Και γιατι παραμενεις αν δε σε γεμιζει? Εγω θα σου προτεινα να αλλαξεις.

τιποτα! :-) Ολοι εχουμε περασει τετοια κι εγω μεσα.

1)Πανε σε ψυχολογο της σχολης ωστε να εκτονωνεσαι, το αν αξιζει η οχι θα το διαπιστωσεις στο μελλον, υπαρχουν καλοι επαγγελματιες εκει εξω χωρις να ειναι ιδιωτες.

2) Αν αντεχεις να τελειωσεις ολη τη σχολη καλως.Εξαλλου 2 πτυχια δεν εβλαψαν κανεναν. Μηπως μπορεις να ξαναδωσεις εξετασεις τωρα;Αν οχι τελειωσε την. Επισης για να μη βαριεσαι μπορεις να δηλωσεις και για εξωτερικο erasmus-δε ξερω αν μπορεις να το κανεις αυτο.

3)Για τα ερωτικα πολυ καλα κανεις και το ψαχνεις,αλλα λογικο να μη μπορεις να καταληξεις τι φταιει-γι αυτο υπαρχουν οι ψυχολογοι. Μηπως οι γονεις σου δεν τα πηγαιναν καλα; Μηπως εχεις κακα βιωματα απο τις σχεσεις;΄Κι εγω το ειχα καποτε αυτο αλλα το ξεπερασα καπως με τα χρονια. Πολυ καλα κανεις και εισαι ξεκαθαρος αλλα κοιτα να ζεις τη στιγμη χωρις ταμπελες. Αυτο θα σε βοηθησει να τα δεις αλλιως και να μη σε περιοριζει η επαφη σου με εναν ανθρωπο. Δηλαδη πολλοι κολλανε στη ταμπελα (σχεση), ζησε τις στιγμες με τον αλλον και ασε να κυλησει η φαση. Ποτε δε ξερεις ποσο ωραια πραματα μπορεις να ζησεις με καποιον περα του σεξ, αν δεν αφεθεις.

4)Ηδη ψαχνεσαι δεν εισαι τοσο φτερο στον ανεμο, οποτε λογικα με τον χρονο θα καταλαβεις και τι θες πιο πολυ στη ζωη σου! Αρκει να κινητοποιεισαι και να κανεις πραματα για εσενα,μονο ετσι θα καταλαβεις τι σου αρεσει και τι οχι πχ ξεκινησα το ταδε χομπι αλλα τελικα δεν μου αρεσει αλλα ξεκινησα κατι αλλο που ειναι σουπερ. Καπως ετσι. :-)

@ kerasi Σ'ευχαριστώ κι εσένα για την απάντησή σου! Τη σχολή την επέλεξα γιατί είχα παρακολουθήσει 1-2 μαθήματα πριν δώσω πανελλαδικές με φίλους μου που ήδη είχαν περάσει εκεί και είδα ότι μου άρεσαν πολύ! Το θέμα είναι ότι σε πρακτικό επίπεδο δε θα μου άρεσε καθόλου κάτι τέτοιο(αλλά το κατάλαβα λίγο αργά αυτό :p ) Δε θέλω να παρατήσω τη σχολή γιατί έχω 1.5 χρόνο ακόμα και γύρω στα 18-19 μαθήματα για το πτυχίο (για 3 εξάμηνα στη συγκεκριμένη σχολή θεωρούνται λίγα). Επιπλέον,αν την παρατήσω δε θα'χω τη δυνατότητα να δώσω κατατακτήριες και ποιος τρέχει πάλι με τις πανελλαδικές,ειδικά τώρα που έχουν αλλάξει το σύστημα! Οπότε ότι θα μείνω εκεί μέχρι να πάρω το πτυχίο είναι δεδομένο! Για το μετά δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να πεισμώσω και να συνεχίσω με ένα μεταπτυχιακό στην αρχαιολογία(που δεν ξέρω αν θα με γεμίζει κάτι τέτοιο) ή να πάω σε άλλη σχολή (άλλα 4 χρόνια-στην καλύτερη των περιπτώσεων-σπουδές).

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

.....θα μείνω εκεί μέχρι να πάρω το πτυχίο είναι δεδομένο! Για το μετά δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να πεισμώσω και να συνεχίσω με ένα μεταπτυχιακό στην αρχαιολογία(που δεν ξέρω αν θα με γεμίζει κάτι τέτοιο) ή να πάω σε άλλη σχολή (άλλα 4 χρόνια-στην καλύτερη των περιπτώσεων-σπουδές).

---

Μπορεις αντι να πας σε αλλη σχολη, να κανεις ενα μεταπτυχιακο οχι στην αρχαιολογια αλλα σε αλλο τομεα!

Εφοσον εισαι σε ενα σημειο ενταξει, αμα ησουνα στην αρχη θα σου λεγα ν αλλαξεις οπωσδηποτε. Περασε τα οπως να ναι να τελειωνεις να φευγεις απο κει. Οσο για τις παρεες μην ψαχνεις τελειους φιλους, ενα νορμαλ επιπεδο να ειναι κ βλεπεις.

@IceFire 1)Ναι,η αλήθεια είναι ότι δε χάνω τίποτα να κάνω μια επίσκεψη να δω τι παίζει κι εκεί. Αν μη τι άλλο,ακόμα και σε άσχετο να πέσω,κάτι θα μου προσφέρει κι αυτό σαν εμπειρία,δε μπορεί!
2) Ναι,φυσικά και αντέχω. Το να κάτσω να διαβάσω απλά τα μαθήματα της σχολής μου αρέσει κιόλας! Εξετάσεις θα μπορούσα μόνο πανελλαδικές,αλλά έχει αλλάξει το σύστημα και δεν έχω ιδέα τι παίζει.Αν πάρω πτυχίο τριτοβάθμιας όμως θα μπορώ να δώσω κατατακτήριες επιτόπου και να ξεμπερδεύω μια ώρα αρχύτερα! Συν,όπως είπες θα έχω ένα ακόμα πτυχίο στην άκρη! Για erasmus το σκέφτηκα,αλλά δεν πάω διότι σχεδόν όλα τα πανεπιστήμια είναι Γαλλία-Γερμανία και εγώ ξέρω μόνο αγγλικά. Και πλέον,αν δεν περάσεις κάποιο συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων δε δικαιολογείται η χορηγία χρημάτων από το πανεπιστήμιο και θα πρέπει να τα βάλω όλα απ'την τσέπη μου (κάτι το οποίο δεν παίζει σαν ενδεχόμενο).
3)Με τους γονείς μου έχω πολύ καλές σχέσεις-οι ίδιοι είναι χωρισμένοι,αλλά διατηρούν καλές σχέσεις μεταξύ τους-και σοβαρή σχέση δεν επιδίωξα να κάνω ποτέ μου. Ίσα ίσα όσες ευκαιρίες μου προέκυψαν τις έδιωξα από μόνος μου..Θα συμφωνήσω στο να μην μπαίνουν ταμπέλες! Αυτό το είχα συζητήσει και με το φίλο μου και είδαμε ότι δε χρειάζεται να οριοθετούμε όλο αυτό εφόσον είμαστε καλά μεταξύ μας.Απλά με έχει ψιλομπερδέψει η όλη φάση ίσως επειδή δεν μπορώ να προσδιορίσω το τι ακριβώς είναι.
4) Έχεις κι εδώ ένα ποιντ! Μάλλον πρέπει να σταματήσω να κάνω πράγματα για να αποφεύγω τα προβλήματα μου και να τα κάνω επειδή μου αρέσουν! Θα το προσπαθήσω! :)

Ναι,αλλά το μεταπτυχιακό σε άλλο τομέα,π.χ. στη φιλολογία,δε μου δίνει τα δικαιώματα φιλολόγου(το έχω ψάξει).Εδώ η σχολή μου είναι ιστορία και αρχαιολογία και έχω επιλέξει ειδίκευση αρχαιολογίας.Αν κάνω μεταπτυχιακό στην ιστορία δεν έχω δικαιώματα ιστορικού! Είναι πολύ κουλό το σύστημα!

@kerasi Ναι στα 4,5 το πολύ χρόνια πιστεύω ότι θα έχω ξεμπερδέψει! Μετά να δούμε! Με τις παρέες δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο θέμα,απλά με στεναχωρεί το ότι θα χάσω κάποια άτομα με τα οποία έχω δεθεί λόγω συνθηκών(π.χ. μπορεί κάποιος να φύγει εξωτερικό για δουλειά,άλλοι θα γυρίσουν στις πόλεις τους κ.λ.π.). Από κει και πέρα δεν υπάρχει κάποιο άλλο θέμα πάνω στις παρέες.

κι εμενα ειναι χωρισμενοι αλλα πλεον συνεννοουνται καλα. Απο ποτε ενιωσες οτι δυσκολευσαι να δεθεις με καποιον; Παντα ετσι ησουν;Δηλαδη βαριεσαι μετα απο σεξ. συνευρεσεις;
περνας καλα και οταν σου ξεκινανε συζητησεις για το τι εχουμε εκει θες να την κανεις; Πρεπει να θυμηθεις ποτε σε πιανει να την κοπανας ισως ετσι βοηθησεις τον εαυτο σου.

Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα τώρα! Κοίτα,από μικρός ήμουν πολύ εσωστρεφής και απόμακρος(αυτό άρχισε να αλλάζει αφού έκλεισα τα 19 χωρίς να έχει γίνει κάτι που να με ωθήσει στο να αλλάξω). Γενικά στην εφηβεία δεν είχα παρέες και οι φίλοι μου ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού,οπότε ακόμα και σε φιλικό επίπεδο συναντούσα δυσκολίες ως προς το να δεθώ. Σεξ ξεκίνησα να κάνω απ'τα 18 και η πρώτη μου φορά ήταν ουσιαστικά μια απλή ξεπέτα.Χωρίς να έχουμε ορίσει το τι θέλει ο καθένας,απλά περάσαμε καλά 2-3 φορές μέχρι που μου είπε ότι θέλει να κάνουμε κι άλλα πράγματα μαζί. Εκεί σκάλωσα και έκοψα κάθε επαφή.Από τότε κι έπειτα ξεκαθαρίζω ότι δε θέλω κάτι παραπάνω και όταν βλέπω ότι ο άλλος πάει να δεθεί,εξαφανίζομαι. Και με το παιδί που είμαι τώρα υπό αυτές τις συνθήκες ξεκινήσαμε να βρισκόμαστε,αλλά μας προέκυψε αλλιώς στην πορεία και ψιλοδεθήκαμε μεταξύ μας. Πλέον,δεν έχω πρόβλημα με το να δεθώ με κάποιον σε φιλικό επίπεδο(όπως είχα παλιότερα),αλλά στο ερωτικό ή χάνω λάδια ή κάνω κάτι εντελώς στραβά! :p Αντιμετώπισες κι εσύ παρόμοια προβλήματα;;

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

......μικρός ήμουν πολύ εσωστρεφής και απόμακρος(αυτό άρχισε να αλλάζει αφού έκλεισα τα 19 χωρίς να έχει γίνει κάτι που να με ωθήσει στο να αλλάξω). Γενικά στην εφηβεία.... και σε φιλικό επίπεδο συναντούσα δυσκολίες ως προς το να δεθώ.....η πρώτη μου φορά ήταν ουσιαστικά μια απλή ξεπέτα...... μέχρι που μου είπε ότι θέλει να κάνουμε κι άλλα πράγματα μαζί. Εκεί σκάλωσα και έκοψα κάθε επαφή.Από τότε κι έπειτα ξεκαθαρίζω ότι δε θέλω κάτι παραπάνω και όταν βλέπω ότι ο άλλος πάει να δεθεί,εξαφανίζομαι...... Πλέον,δεν έχω πρόβλημα με το να δεθώ με κάποιον σε φιλικό επίπεδο(όπως είχα παλιότερα),αλλά στο ερωτικό ή χάνω λάδια ή κάνω κάτι εντελώς στραβά! :p....

---

Στην εφηβεια στο περιπου δεν ηθελα κι εγω πολλα πολλα μεχρι που αλααξα στη πορεια.
Σιγουρα ειναι μεγαλη κουβεντα και ο καθενας το κανει για διαφορετικους λογους, γι αυτο ακριβως ενας ψυχολογος θα σε βοηθησει να βρειτε μαζι τι συμβαινει και "μπλοκαρεσαι" και νιωθεις ισως κατι σαν "απειλη" οταν καποιος σου λεει θα ηθελα να κανετε κι αλλα πραματα,κατι που ειναι προς τιμην σου να στο λεει καποιος.
να αυτα καλο θα ειναι να τα πεις σε ενα ψυχολογο.

Νταξει λαδια δεν χανεις χεχε και μην αγχωνεσαι ολα μπορουμε να τα κατανοησουμε και να τα λυσουμε αν εχουμε θεληση κι αν το ψαξουμε!Πολλα μπορει να συμβαινουν.
Ισως να μη σε εκανε κανεις να νιωσεις επειδη δεν σου εκανε το κλικ. Ισως νιωθεις δεν εισαι ικανος να προσφερεις;΄
Μηπως θες να επιβεβαιωνεσαι συνεχεια απο αλλους ανθρωπους μεσω των εφημερων σχεσεων; Μηπως υπηρχε απιστια στη σχεση των γονιων σου; Πολλα παιζουν ρολο.

Χμμ,μάλλον δεν τη γλιτώνω την επίσκεψη! Το ότι δεν είμαι ικανός να προσφέρω το έχω σκεφτεί από την άποψη ότι όταν με πιάνουν οι μαύρες μου δε θέλω τίποτα και κανέναν δίπλα μου,αλλά δεν το θεώρησα τόσο σημαντικό ώστε υποσυνείδητα να με ωθήσει να διώξω κάποιον από δίπλα μου. Η αυτοεπιβεβαίωση θα μπορούσε να ισχύει ως ένα σημείο,αλλά δεν πιστεύω ότι είναι αυτό-ή ακόμα κι αν είναι,δεν είναι μόνο αυτό!-. Ανάμεσα στους γονείς μου απιστία δεν υπήρξε και ακόμα κι αν υπήρξε δεν το ξέρω,οπότε σίγουρα αυτό δε με επηρεάζει! Μάλλον κάπου στο μυαλό μου τα'χω μπλέξει και πρέπει να μιλήσω σε κάποιο ψυχολόγο.Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τις συμβουλές σου! :)

Καλησπερα σου μελος,Εγω θεωρω οτι εισαι αρκετα ικανος ανθρωπος ομως δεν το κατανοεις αρκετα,Εφοσον εισαι ικανος να λυνεις θεματα αλλων κ ασχολεισαι με ποικιλια δραστηριοτητων τοτε ειναι καθαρα ψυχολογικο το οτι δεν ασχολεισαι με τα δικα σου θεματα εφοσον ικανοτητα εχεις σε μεγαλο βαθμο απο οτι περιγραφεις στην δημοσιευση σου,τωρα γιατι δεν ασχολεισαι με τα δικα σου θεματα?Αυτο ειναι το ερωτημα κ ορισμενες πιθανες απαντησεις ειναι αυτες 1)δεν αγαπας τον εαυτο σου πλητεις να ασχοληθεις με εσενα 2)εισαι τελειομανης κ φοβασαι την αποτυχια 3)δεν σου αρεσει η σχολη που βρισκεσαι κ δεν εχεις διαθεση να παλευεις 4)εισαι σε καταθλιψη κ γιαυτο δεν θετεις στοχους διαλεγεις κ παιρνεις ποια η ποιες απαντησεις σε εκφραζουν,Απευθυνσου κ σε ειδικο για να μιλατε

Γεια σου μυσπ και σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου! Κοίτα,από τις πιθανές απαντήσεις που μου δίνεις πιο πιθανό θεωρώ το να μην τα έχω και τόσο καλά με τον εαυτό μου και το ότι δεν με τρελαίνει η σχολή μου. Η αλήθεια είναι ότι το πήρα απόφαση να μιλήσω και με κάποιον ειδικό για να βγάλω επιτέλους μια άκρη! Σ'ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου,να'σαι καλά! :)

Quote:

---

Originally Posted by indifferent

Γεια σου μυσπ και σ'ευχαριστώ για την απάντησή σου! Κοίτα,από τις πιθανές απαντήσεις που μου δίνεις πιο πιθανό θεωρώ το να μην τα έχω και τόσο καλά με τον εαυτό μου και το ότι δεν με τρελαίνει η σχολή μου. Η αλήθεια είναι ότι το πήρα απόφαση να μιλήσω και με κάποιον ειδικό για να βγάλω επιτέλους μια άκρη! Σ'ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου,να'σαι καλά! :)

---

Καλα να εισαι φιλε μου,Ναι πρεπει να πας σε ειδικο,οντως ειναι μεγαλη πιεση να εισαι σε σχολη που δεν σου αρεσει εγω αποφοιτησα απο μια σχολη μου δεν μου αρεσει κ γνωριζω την τρομερη πιεση κυριολεκτικα σερνομουν κ πηγαινα,πρεπει να μιλησεις να το βγαλεις απο μεσα σου!τωρα το οτι δεν εκτιμας τον εαυτο σου πιστευω ειναι σιγουρο δωσε καιρο σρον εαυτο σου κ με την αναλογη προσπαθεια θα εισαι καλυτερα

αν δεν σου αρεσει καθολου η σχολη κανε 10 %.. γτ ειναι κριμα να χανεις τον χρονο σου.. επιπλεον αυτο με τις κατακτηριες ειναι καλη επιλογη αρκει να χεις ορεξη για διαβασμα:P

@μυσπ ως προς τη σχολή μου δε μου είναι θέμα να την τελειώσω,σε θεωρητικό επίπεδο (το να παρακολουθώ τα μαθήματα και να τα περνάω δηλαδή) μου αρέσει. Το μετά είναι το θέμα μου καθώς οι εναλλακτικές που έχω ως αρχαιολόγος δε μου αρέσουν καθόλου και δυστυχώς άργησα πολύ να το καταλάβω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ λένε όμως και ελπίζω ότι αν μη τι άλλο κάπου θα μου ωφελήσει αυτή η εμπειρία! Τώρα με τα θεματάκια του εαυτού μου,όσο ασχολούμαι,άλλο τόσο χάνομαι. Μάλλον θα πρέπει να τρελάνω κάποιον ειδικό από κοντά(και θα αλλάξει επάγγελμα ο άνθρωπος :p )


@66psy Ο μόνος λόγος που δεν κάνω το 10% είναι το ότι έχουν μείνει λίγα μαθήματα για το πτυχίο και έχουν περάσει ήδη 2,5 χρόνια που είμαι στη σχολή.Το να μείνω 1.5 χρόνο ακόμα δεν είναι πρόβλημα,ίσα ίσα πιστεύω θα με βοηθήσει να κατασταλάξω στο τι θέλω να κάνω στο μέλλον! Δε μου λες,έχεις ιδέα αν θα μπορούσα να κάνω το 10% αφού πάρω πτυχίο;;

Μια πολυ καλη ιδεα θα ηταν να μιλησεις με εναν καθηγητη σου-καποιον που συμπαθεις- και θα βοηθηθεις πΙστευω σε ολες τις εκπαιδευτικες σου αποριες και θα σου πει τη γνωμη του και ισως και τις εμπειριες του. Ειναι απολαυστικες οι συζητησεις με καθηγητες ωρες ωρες. (με τους συμπαθητικους μονο)

Καθηγητες,ψυχολογους, μιλα σε ολους μη μασας! :p

Εισαι στην καταλληλη ηλικια για να βελτιωθεις σε ολα και να ψαχτεις μεσα σου. Αρκει να μη το αφησεις.