ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΣ ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ...

Μετα από μερικά χρόνια καλής ζωής, περνάω μια παρατεταμένη κατάθλιψη που κρατά πάνω απο 5 χρόνια...(Είμαι 34 χρονών)
Μέχρι και το 2009 η ζωή μου ήταν ονειρική. Είχα χρήματα, έιχα όμορφες γυναίκες, κανουριο αυτοκίνητο δική μου δουλειά (ξενοδοχείο σε νησι).
Χωρίς να θέλω να το παίξω σπουδαίος, ο περίγυρος μου με καμάρωνε για τα παραπάνω. Έκανα υπέροχες διακοπές, γλεντούσα, είχα τα χόμπυ μου, είμουν παραπάνω από καλά (αν και ανέκαθεν αιθανόμουν μια ανασφάλεια για το μέλλον).
Από το 2010 και μετά όλα άλλαξαν σαν να γύρισε ένας διακόπτης. Η δουλεία μου καταστράφηκε, πνίγηκα στα χρεή, ξεπούλησα τα πάντα.
Εκτός αυτού η οικογένεια μου ξεκίνησε να έχει σοβαρά προβλήματα (μητέρα με εγκεφαλικό , πατέρας με εμφραγμα ,)
Ταυτόχρονα η αδερφή μου είχε ενα πολύ ασχημο διαζυγιο όντας εγκυμονούσα και αδερφός μου ενα σοβαρό τροχαίο.
Λόγω των παραπάνω, παράτησα τη ζωή μου εντελώς. Ξενοίκιασα το σπίτι μου και επέστρεψα στους γονείς μου όπου το κλίμα μου προκαλούσε καταθλιπτικά αιθήματα καθώς τα προβλήματα δεν έλεγαν να σταματήσουν.
Κλείστηκα εντελώς στον εαυτό μου, ξέχασα τι είναι το χαμόγελο ενώ πλέον δεν έχω διάθεση ούτε καν να συζητήσω οτιδήποτε.
Δυστυχώς η οικογένεια μου με φορτωσε με βάρη και έννοιες που δεν μπόρεσα να διαχειριστώ και το αλκοολ έγινε ο καλύτερος μου φίλος αφού οι παλιοί μου φίλοι προφανώς κουράστηκαν να αντιμέτωπίζουν έναν "προβληματικό" άνθρωπο και με έκαναν ελαφρώς στην άκρη. Δεν τους κατηγορώ, φταίω και εγω για αυτο.
Πλέον χωρίς αλκοολ δεν κοιμάμαι και οποιαδήποτε προσπαθεια για βοηθεια απο επαγγελματία με απογοήτευσε τελείως.
Ο μόνος λόγος που δεν έχω δώσει τέλος στο μαρτύριο είναι γιατι σκέφτομαι τι θα προκαλέσει αυτο στην οικογένεια μου.
Η εμφάνιση μου πλεόν είναι για λύπηση. Πάχυνα πολύ και η γενικότερη εμφάνιση μου μάλλον είναι αποκρουστική.
Μέσα μου πλεον αισθάνομαι άσχημος-άχρηστος-ανικάνος και φυσικά αυτο έχει συνεποιες στη προσωπική μου ζωή καθως εδω και 4 χρόνια δεν έχω καμία σχέση.
Το γεγονός αυτό μου έχει τσακίσει την αυτοεκτίμιση. Ντρέπομαι για αυτό. Αποκακρύνομαι απο φίλους ή γνωστους που ξέρουν ότι τόσα χρόνια είμαι μόνος.Το βλέπωστο βλέμμα τους ότι με λυπούνται και τρελαίνομαι όσο θυμάμαι το καλό μου παρελθόν και τις ωραίες γυναίκες που συναναστράφηκα...
Ντρέπομαι και λυπάμαι για τα στείρα χρόνια που περνω στη δήθεν πιο παραγωγική μου ηλικία.
Ντρέπομαι και λυπάμαι που δεν έχω τη παραμικρή διάθεση να βγω απο το δωμάτιο.
Ντρέπομαι και λύπάμαι που απομάκρυνα τους πάντες απο γύρω μου
Ντρεπομαι για το κατάντημα μου
Τη μαυρίλα που αισθάνομαι δεν μπορώ να τη κάνω λέξεις.
ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ


Συγχωρεστε με για το παραπάνω μακροσκελες κειμενο αλλά κάπου ήθελα να μιλήσω και ίσως κάποιος που περνά κάτι παρόμοιο να με καταλαβει

Το συνταρακτικό της ιστορίας σου είναι η αλλαγή που βιώσες. Θα πρέπει να πάρεις την κατάσταση ως δεδομένη και να την ορίσεις αφετηρία για τη ζωή σου από δω και πέρα και όχι ώς την εξέλιξη μιας ζωής που ζούσες. Συνοπτικά, γιατί και εγώ είμαι κάπως πεσμένος και βαριέμαι να γράφω, καμία κατάσταση δεν είναι μόνιμη. Ούτε καλή ούτε κακή. Επισκέψου έναν ψυχίατρο να σου γράψει κάτι που θα σε βοηθήσει χημικά να "ισιώσεις" και με έναν έμπειρο ψυχολόγο άρχισε συνεδρίες.

Ετσι οπως το θετεις φαινεται σαν η ευτυχια σου να εξαρτιοταν -σε μεγαλο βαθμο- απο υλικα πραγματα. πολλες φορες αυτα ελκουν εναν επιφανειακο περιγυρο. Δες αυτο που εγινε σαν εναν αποκαλυπτικο καταλυτη για το ποιοι απο τον περιγυρο σου ηταν πραγματικα φιλοι σου και ποσες απ αυτες τις γυναικες σε ηθελαν γι α και ποσοι εμειναν διπλα σου. Επισης ισως καποιους οι οποιοι οντως σε νοιαζονταν να τους εκανες εσυ με τον τροπο σου περα γιατι δεν ηθελες να σε βλεπουν "προβληματισμενο".Οπως το βλεπω εγω, για να καταφερεις πραγματικα να στηριξεις και να βοηθησεις την οικογενεια σου ισως πρεπει να αποστασιοποιηθεις απο το ολο κλιμα για να καταφερεις να το αλλαξεις μεσα σου και να τους μεταδωσεις την ελπιδα. Το αλκοολ ειναι ενα βασικο σου εμποδιο στο στοχο σου της αναδομησης του εαυτου και της ζωης σου.Χρειαζεται να το βαλεις αυτο ως στοχο και με συνδυασμο επαγγελματικης βοηθειας και ανθρωπων που σε νοιαζονται πραγματικα μπορεις να το καταφερεις. Η παραγωγικη ηλικια δεν ειναι σε ολους η ιδια. Η οποιουδηποτε ειδους γυμναστικη θα σε βοηθουσε και ψυχικα και ως προς την εμφανιση και, κατ' επεκταση, την αυτοπεποιθηση σου. Οσον αφορα της γυναικες τωρα εχεις την πιθανοτητα περισσοτερο απο πριν να γνωρισεις καποια που θα θελει εσενα και οχι τα φραγκα τα αυτοκινητα και το "φαινεσθαι". Διαφωνω οτι κατι χημικο θα σε "ισιωσει" απαραιτητα, πρωτη σου επιλογη θα επρεπε να ειναι φυσικα αντικαταθλιπτικα. Δυναμη φιλε μου, νομιζω οτι εισαι πιο κοντα στον εαυτο σου απο πριν οσο σκοτεινο κι αν φαινεται το παρων

αδερφε θα σου κανω μια αναλυση για να δεισ πωσ νομιζω εγω οτι ειναι η ζωη
η ζωη λοιπον οταν γεννιεσαι σου δινει η δε σου δινει καποια δωρα πχ δωρο ειναι ενασ πλουσιοσ πατερασ
αλλα δωρο ειναι κι ενασ εξυπνοσ πατερασ δωρο ειναι και ενασ εργατικοσ πατερασ ακομα κι ενασ τεμπελησ πατερασ ειναι δωρο
γιατι πρεπει να μη γινεισ σαν κι αυτον κλπ αυτα λοιπον τα δωρα καλειται καθε ανθρωποσ να τα αξιοποιησει αυτα τα δωρα σε πανε μεχρι μια ηλικια μετα πρεπει μονοσ σου να βρεισ τισ δυναμεισ εκεινεσ που εχεισ μεσα σου που ολοι εχουμε να μπορεσεισ να χτισεισ κατι, κατι μικρο κατι μεγαλο δεν εχει σημασια κι οταν λεμε να χτισεισ ξερεισ τι ενοουμε παρεεσ σχεσεισ και στη δουλεια προσπαθησε αυτο που κανεισ να ειναι ομορφο για σενα ειτε μικρο ειτε μεγαλο δεν εχει σημασια οτι και να ναι αυτο ετσι μπορεισ να πασ παρακατω

Σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας.
Ωστόσο όποτε επισκεφθηκα ψυχολόγο- ψυχίατρο, απλά με εκανε να νιώσω περισσότερο άρρωστος. Για κάποιο λόγο δεν θέλω να πάρω φαρμακα. Αν κάποιος μπορούσε να μου προτείνει ένα φυτικό θα ήμουν ευγνώμων.
Αυτο που μου λείπει δεν ειναι τα χρήματα. Μια χάρα ζω και με τα λίγα και λέω δόξα τω Θεο που πρόλαβα και έζησα και 5 πράγματα.
Αυτό που με έχει καταρακώσει είναι ο φόβος που συνεχώς αισθάνομαι και αυτή η "μαυρίλα" που έχω καθημερινά μέσα στο κεφάλι μου από το πρωι μέχρι το βράδυ.
Αυτά με έχουν κάνει να δυσκολεύομαι πλεόν μεχρι και να μιλήσω.
Εχω προσπαθήσει να ξεκινήσω ποδήλατο , τρεξιμο κλπ αλλά μου φαίνεται βουνό να φορέσω μέχρι και τη φόρμα μου.
Όποτε σκέφτομαι το αύριο ή το μέλλον πραγματικά σφίγγεται το στομάχι μου.
Σε μια προσπάθεια να ψυχολογήσω τον εαυτό μου, νομίζω οτι η έλλειψη συντροφιάς είναι το πιο επιβαρυντικό στοιχείο στη όλη μου κατάσταση.
Και το χειρότερο πλέον είναι ότι με το τρόπο ζωης μου δεν βλέπω προοπτική να γνωρίζω κάποια συντροφο ξανα...

Κισσαβε , δεν ξερω τι να πω , η ιστορια σου ειναι καρμπον με την δικη μου , ολα ιδια , μα ολα σου λεω . Λεφτα που εχασα , δουλεια αξιοζηλευτη , δεν εχω χρεη βεβαια , ωραιες γυναικες , χομπυ , σπορ , υπεροχη ζωη , και ολα ιδια , μα ολα , μεχρι και στο αλκοολ το εριξα , το εκοψα το 2010. Μονο που η δικη μου κτθλψη κραταει 10 χρονια , αρχιζω και ανακαμπτω ομως , ενω και εγω ειχα αρχισει να πιστευω οτι ολα τελειωσαν . Εχω 12 χρονια να παω για μπανιο στη θαλασσα να φανταστεις ! αλλα φετος το βλεπω οτι θα παω , κι εγω δεν εχω οικονομικο προβλημα , δλδ λες και διαβαζω την ιστορια της ζωης μου . Η ανακαμψη η δικη μου αρχισε με μια γνωριμια προ 5 μηνων , και αρχισα δειλα δειλα να βγαινω , μετα απο 7 -8 χρονια απομονωσης . Δεν εχω συνελθει εντελως φυσικα ,θαλεγα οτι εχω συνελθει ενα 25-30% , αλλα παω απο το καλο στο καλυτερο . Εισαι και αρκετα νεωτερος μου , και θελω να σου μεταφερω το μηνυμα οτι η κατασταση ειναι αναστρεψιμη , στο εγγυωμαι .
Δεν ξερω τι αλλο να σου γραψω , δεν συνηθιζω να γραφω σε τετοια θρεντ , αλλα η ιστορια σου εχει τοσα κοινα με την δικη μου , που με σοκαρε η ομοιοτης . Μην το βαζεις κατω , εγω αν και γυμναζομαι 25 χρονια , τωρα απλως κανω συντηρηση , εχω παρει και 15 κιλα , αλλα ειχα παρει 23 , και τα χανω σιγα σιγα . Σε καταλαβαινω απολυτα , γιατι κι εγω απο μια υπεροχη ζωη που ειχα , ολα πηραν την κατω βολτα . Πηρα διαφορα φαρμακα , δεν ειδα απο κανενα καλο , μονος σου θα βοηθησεις τον εαυτο σου , ισως δεν ηρθε η ωρα ακομα .
Αγγελος

Κισσαβε , ρωτα οτι θες , με εχει αγγιξει πολυ η ιστορια σου , λογω της εκπληκτικης ομοιοτητας .
Η ομοιοτης ειναι ανατριχιαστικη , αληθεια .

Άγγελε καλησπέρα,
Φαντάζομαι λοιπον ότι με καταλαβαίνεις...
Το αλκοολ πως καταφερες να το κόψεις? Εμένα μου φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο. Με χαλαρώνει και με κάνει να ξεχνώ τα πάντα. Πίνω σπίτι μονος μου για να χαλαρώσω. Ούτως ή άλλως έξω δε βγαίνω λόγω έλλειψης παρέας.
Και εδω παραδέχομαι ότι ειναι δική μου απόφαση. Εγω έκανα άκρη τους 2-3 καλους μου φίλους γιατι όποτε βγαίναμε μαζί τελευταία, ένοιωθα ότι "βουλιάζω" ψυχολογικά. Ενω η παρέα μου ήταν σε έυθυμη κατασταση έγω για κάποιο λόγο αισθανόμουν κάτι να με πλακώνει. Ετσι λοιπόν οδηγήθηκα να "διασκεδάζω" μονος σπίτι μου με αλκοολ και μουσική ενω οι φίλοι με παρακαλούσαν να βγούμε έξω.
Έγω έχω πάρει 25 κιλά σε 4 χρόνια και όπως και εσυ δεν έχω πατήσει σε παραλία.
Σε ότι αφορά τα οικονομικά είσαι πολύ τυχερος που δεν έχεις χρέη. Εγω προσωπικά χρωστάω παντου (ικα, τεβε , εφοριές, τράπεζες) και είναι θέμα χρόνου να βρεθούμε οικογενειακώς στο δρόμο καθώς όλο αυτο δεν είναι διαχειρίσιμο.
Κατα τα άλλα μια φωνή μέσα μου φωνάζει ΞΥΠΝΑ , ΣΗΚΩ αλλά εγω δεν μπορώ ψυχοσωματικά. Αισθάνομαι διαρκώς κουρασμένος σωματικά.
Μερικές φορές βλέπω φωτογραφιές απο το παρελθον, από τα ταξίδια μου και απο τις γνωριμίες μου και λέω δε μπορεί, ο ίδιος άνθρωπος είμαι, πρέπει να το παλέψω. Αλλά στη πράξη δεν μπρορώ να ξεκολλήσω από το κρεβάτι ούτε για ένα περίπατο. Δεν έχω το κουράγιο ούτε να βουρτσίσω τα δόντια μου , ούτε να κόψω τα νύχια μου και όπως έγραψα και παραπάνω η εμφάνιση μου είναι πλέον τραγική....
Σε ότι αφορά τα προσωπικά μου, όπως έγραψα και παραπάνω η κατάσταση είναι εξίσου τραγική.
Σκεφτομαι πως αν αναγκαστώ να επιστρέψω στο νησι μου τότε θα είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα..

Χαίρομαι που εσύ μετά απο αντιστοιχη κατάσταση επανέκαμψες. Είχες βοήθεια από κάποιον ψυχολόγο σε όλο αυτο?
Με το αλκοολ πως τα κατάφερες??

Κισσαβε , οπως σου ειπα οι λεπτομερειες ειναι ανατριχιαστικες . Εκανα και εγω περα ολους τους φιλους μου , ειχα πολλους , ημουν δημοφιλης . Και εγω αισθανομαι ακομα κουρασμενος , ουτε μπορουσα να παω εστω μια βολτα για πολλα χρονια , παρ οτι εχω 3 καλες μοτοσυκλεττες , και το αυτοκινητο μου , μοντελο 2002 εχει 38.000 χλμ , δλδ πληρης κλεισουρα . Ειχα εγκαταλειψει τον εαυτο μου , και τωρα σιγα σιγα ανακαμπτω .
Τωρα για το αλκοολ . Κι εγω επινα μονος , απο το 2004-2010 . Προσπαθουσα να το κοψω απο το 07 , αλλα αποτυχαινα . Απευθυνθηκα σε μια ψυχιατρο το 07 για να με βοηθησει , μου χορηγησε topamac , αποτελεσμα 0 . Τον 4/2010 , ειπα στον ψυχιτρο που πηγαινω ακομα καθε 2 μηνες , να μου γραψει NALOREX , το εκανε , ειναι ενα φαρμακο που καταλαμβανει τους υποδοχεις της ντοπαμινης , δλδ και να πιεις , δεν σε αφηνει να φτιαχτεις . Το πηρα για ενα μηνα , 14 tabs εχει το κουτακι , 17 ευρω , και μετα εκανα 6 μηνες να πιω οτιδηποτε . Δεν ειναι το μαγικο χαπι , αλλα σιγουρα βοηθαει , πιο πολυ ομως βοηθαει το ποσο το θες να απαλλαγης απο το αλκοολ . Οταν ξαναηπια , μετα 6μηνο , ηπια με μετρο , και οχι με σκοπο να μεθυσω , γιατι απο το 04-10 η ζωη μου περιστρεφοταν γυρω απο το αλκοολ , το οποιο σημειωτεον επιδεινωνει κατα πολυ την καταθλιψη . Αλλο ?

Κισσαβε και ολοι μας....κανενας κατηφορος δεν ειναι ατελειωτος. Μερικες φορες για να ταρακουνηθουμε και να ανεβουμε στην επιφανεια, πρεπει ειτε να κατρακυλησουμε ειτε να βουλιαξουμε φτανοντας στον πατο,ειτε να καουμε εντελως και μετα μεσα απο τις σταχτες μας να γινουμε δυνατοι.
Λες "Κατα τα άλλα μια φωνή μέσα μου φωνάζει ΞΥΠΝΑ , ΣΗΚΩ αλλά εγω δεν μπορώ ψυχοσωματικά. Αισθάνομαι διαρκώς κουρασμένος σωματικά. " Ειναι πολυ λογικο αυτο που νιωθεις αλλα οχι ακατορθωτο να αλλαξει. Ενας καλος ψυχολογος μπορει να βοηθησει εαν το θες κι εσυ (αυτο ισχυει για ολους μας). Ολα αυτα που περιγραφεις οντως μοιαζουν με καταθλιψη αλλα αν δεν σου αρεσει ολο αυτο πρεπει να πιεσεις τον εαυτο σου να κανεις κατι να το αλλαξεις.

"Ωστόσο όποτε επισκεφθηκα ψυχολόγο- ψυχίατρο, απλά με εκανε να νιώσω περισσότερο άρρωστος. Για κάποιο λόγο δεν θέλω να πάρω φαρμακα."
Μα το παρον σου ετσι κι αλλιως ειναι δυσλειτουργικο και σε αρρωσταινει,γιατι να νιωθεις οτι το φαρμακο σε κανει αρρωστο; Μπορεις να το ονομασεις "βοηθητικο ζωης", ονομασε το κατι αλλο, μια που συνδυαζεις φαρμακο με αδυναμια, που κακως το σκεφτεσαι ετσι. Εξαλλου μη νομιζεις οτι το φαρμακο θα σε σωσει,εσυ ο ιδιος θα το κανεις, απλα αυτο ειναι μια βοηθεια για να μη πεφτεις τοσο πολυ και να κινητοποιεισαι....τιποτα αλλο. Αν θες να τελειωνουν ολα τα κακα πρεπει να κανεις καποιες υποχωρησεις. Εστω να δοκιμασεις.

Τα κιλα, το αλκοολ συν οτι δεν εχεις ορεξη να περιποιηθεις κτλ δειχνουν λες και "τιμωρεις" τον εαυτο σου ενδομυχα.
Δεν φταις εσυ αν η ζωη κανει κυκλους, δεν υπαρχει λογος να ντρεπεσαι επειδη εχασες τον ελεγχο, δεν εισαι εγκληματιας, μη το ψαχνεις τι εγινε και πως ησουν καποτε, το θεμα ειναι να τα πιασεις ολα με τη σειρα και να τα διορθωνεις ενα ενα σιγα σιγα και θα δεις μεσα σε λιγους μηνες η ζωη σου κι εσυ ο ιδιος θα βελτιωθεις.

Παρε πισω τον ελεγχο.Ολα αλλαζουν.Μετα απο αυτο που περασες, οταν συνελθεις οχι μονο θα γινεις αυτος που ησουν αλλα καλυτερος και δυνατοτερος.

Quote:

---

Originally Posted by Αρ_ιάδνη

Ετσι οπως το θετεις φαινεται σαν η ευτυχια σου να εξαρτιοταν -σε μεγαλο βαθμο- απο υλικα πραγματα. πολλες φορες αυτα ελκουν εναν επιφανειακο περιγυρο. Δες αυτο που εγινε σαν εναν αποκαλυπτικο καταλυτη για το ποιοι απο τον περιγυρο σου ηταν πραγματικα φιλοι σου και ποσες απ αυτες τις γυναικες σε ηθελαν γι α και ποσοι εμειναν διπλα σου. Επισης ισως καποιους οι οποιοι οντως σε νοιαζονταν να τους εκανες εσυ με τον τροπο σου περα γιατι δεν ηθελες να σε βλεπουν "προβληματισμενο".Οπως το βλεπω εγω, για να καταφερεις πραγματικα να στηριξεις και να βοηθησεις την οικογενεια σου ισως πρεπει να αποστασιοποιηθεις απο το ολο κλιμα για να καταφερεις να το αλλαξεις μεσα σου και να τους μεταδωσεις την ελπιδα. Το αλκοολ ειναι ενα βασικο σου εμποδιο στο στοχο σου της αναδομησης του εαυτου και της ζωης σου.Χρειαζεται να το βαλεις αυτο ως στοχο και με συνδυασμο επαγγελματικης βοηθειας και ανθρωπων που σε νοιαζονται πραγματικα μπορεις να το καταφερεις. Η παραγωγικη ηλικια δεν ειναι σε ολους η ιδια. Η οποιουδηποτε ειδους γυμναστικη θα σε βοηθουσε και ψυχικα και ως προς την εμφανιση και, κατ' επεκταση, την αυτοπεποιθηση σου. Οσον αφορα της γυναικες τωρα εχεις την πιθανοτητα περισσοτερο απο πριν να γνωρισεις καποια που θα θελει εσενα και οχι τα φραγκα τα αυτοκινητα και το "φαινεσθαι". Διαφωνω οτι κατι χημικο θα σε "ισιωσει" απαραιτητα, πρωτη σου επιλογη θα επρεπε να ειναι φυσικα αντικαταθλιπτικα. Δυναμη φιλε μου, νομιζω οτι εισαι πιο κοντα στον εαυτο σου απο πριν οσο σκοτεινο κι αν φαινεται το παρων

---

Η καλυτερη απαντηση που ελαβες ηταν αυτη..
Ο υλισμος και ο γυρω γυρω κοσμος της ειναι μια απατη..Αντιλαμβανομαι την βουτια που εκανες στο οικονομικο κομματι , δεν ειναι οτι καλυτερο αλλα μηπως ηρθε η ωρα να καταλαβεις οτι ισως απλα εξαγορασες (οχι ηθελημενα) τους "καλους φιλους" , τις "ομορφες γυναικες" λογω του κοινωνικου σου στατους?
Δες αυτον τον κατηφορο σαν μια ευκαιρια να γνωρισεις καλυτερα τον εαυτο σου και την αληθινη πλευρα της ζωης και τους αληθινους ανθρωπους-φιλους .
Ευχομαι συντομα να παρεις τον ανηφορο :)

Σας ευχαριστώ όλους και κύριώς εσένα Αγγελε που λόγω συνθηκών αντιλαμβάνεσαι περισσότερο τη κατάσταση μου.
icefire σε ευχαριστώ όπως και εσένα mnimonio.
Συγχωρέστε με όμως αλλά αυτά που μου λέτε τα αντιλαμβάνομαι και τα έχω σκεφθεί.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΡΑΣΩ-ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ
Ειναι σαν να είμαι δεμενος χειροπόδαρα.
Συμπαθάτε με αν δεν μπορω να γίνω κατανοητος αλλά πλέον δυσκκολεύομαι σχεδόν και να μιλήσω.
πλέον σκέφτομαι οτι αυτη η ζωη που ζω ειναι μαρτύριο και αν δε λυπόμουν την οικογένεια μου θα είχα φουνταρει
Ωστόσο η ανταπόκριση σας μου δίνει ελπιδα
Φίλε Αγγελε σε ευχαριστώ παρα παρα πολύ
σας ευχαριστω πολύ όλους, δε με ξερετε, δε σας ξέρω. Δε μπορώ να μιλήσω αλλού
Μπορει μια κουβεντα σας να ειναι θεραπευτικη για μενα
Μετα απο χρόνια πρωτη φορά μίλησα κάπου για το βάσανο μου
αν καποιος μπορει κάτι να μου προτείνει για να σωσω τη ζωη μου θα είμαι ευνομων !!!

ειμαι στο δωματιο, μόνος μου.
Εχω πιει, όπως κάθε βράδυ
Θλίβομαι για όλα, έχω φόβο μέσα μου.
Δε τη θέλω αυτη τη ζωή
Χαίρομαι που απο αυτό τη βήμα βρίσκω ανθρώπους που μπορεί να με νοιώσουν .
Συγχωρέστε με αλλά πως μπορέι κάποιος να ανταπεξέλθει?
υπάρχει σωτηρία?
υπαρχει ένα φυσικό φάρμακο?
υπάρχει ένας καλός άνθρωπος - ψυχολογος να βοηθήσει?
σας παρακαλώ μη μου λέτε για φάρμακα
έχω λίωσει στις κόκες, στα τσιγάρα , στα μανιτάρια
δεν μεν πιάνουν, θέλω βοήθεια

*άγγελε σε ευχαριστω

Κισσαβε στην ιδια θεση σου ειμασταν λιγο πολυ ολοι. Δεν εισαι μονος. Κρατα οτι σου ειπαμε ολοι και μη χανεις την ελπιδα σου. Ενας καλος ψυχολογος θα σε βοηθησει.

βοήθεια θέλω κα εγώ φίλε
Μακάρι να είχα ενα κλαό ψυχολόγο
'Εχεις κάποιο να μου προτείνεις ?

Quote:

---

Originally Posted by IceFire

(αυτο ηταν κακο υποννοουμενο για εμενα και φανηκε ως "επιθεση"... λες και κανουμε ανταγωνισμο απαντησεων και οχι βοηθεια και ανταλλαγη αποψεων με βαση τις εμπειριες και τα βιωματα του καθενος...ευγε εσυ το βρηκες το νοημα.... καλα ελεγα οτι θα το μετανιωσω μου φαινεται)

---

http://www.pic4ever.com/images/nocomment.gif

Κισσαβε δεν ξερω σε ποια περιοχη μενεις, αλλα γιατι δεν ξεκινας να πας σε καποιο κεντρο ψυχικης υγειας με οικονομικες τιμες (διοτι δεν νομιζω να θες να δινεις 40-50 ευρω τη βδομαδα-εκτος αν μπορεις). Οριστε ενα link που δινει πληροφοριες με ολα τα κεντρα ψυχικης υγειας στην Ελλαδα. http://www.neaygeia.gr/page.asp?p=1061

Κισσαβε , πρεπει να μιλησυμε με πμ . , η ομοιοτης ειναι εκπληκτικη . Ομως πρεπει να εχεις γραψει 50 ποστ , προκειμενου να μπορεσεις να μου στειλεις πμ . , μπορω να σου φανω χρησιμος . Αν θελεις , αρχισε να γραφεις ασχετα ποστ . μεχρι να συμπληρωσεις τα 50 . Πιστευω οτι μπορω να σε βοηθησω . Θα σου εδινα το τηλεφωνο μου , αλλα οχι δημοσιως .

ΑΧ βρε Κίσσαβε! Κι εγώ βλέπω λίγο τον εαυτό μου στην ιστορία σου. Να ήξερες πόσοι ζούμε παρόμοιες ιστορίες!

Πραγματι νομιζω πως σε πολλά από αυτά που γράφει ο κισσαβος βρίσκουμε όλοι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ο καθένας για τους λόγους του φυσικά, αλλά όλοι όσοι είμαστε εδώ έχουμε βιώσει τέτοια συναισθήματα. Και ο ειδικός βοηθά δεν το συζητώ, αλλά πρωτίστως πρέπει να είμαστε εμείς αποφασισμένοι να βοηθήσουμε τον εαυτό μας.

Κίσαβε νομίζω πως κάποιος που έχει περάσει τα ίδια με σένα μπορεί να σου προσφέρει πιο ρεαλιστικές συμβουλές, κ ο Macgyver έχει ταλαιπωρηθεί χρόνια σε αυτό το λούκι. Κ σίγουρα θα μου πεις ότι "όσοι είναι έξω απ'το χορό πολλά τραγούδια ξέρουν", γιατί το να κουβαλάς 1 βραχνά από χρέη κ να σε έχει καταπλακώσει κ κατάθλιψη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην έχεις το κουράγιο κ τη δύναμη για τίποτα, αν δε το βιώσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις κ συμβουλές τύπου "έλα σήκω, πίστεψε στον εαυτό σου" δε βοηθάνε κ πολύ......
Επειδή όμως κ η Αριάδνη ίσως να είχε 1 point σε όσα έγραψε, να σου συμπληρώσω τα εξής:
- Είναι πολύ σημαντικό η προσωπική σου αυτοεκτίμηση να μην εξαρτάται από αυτά που έχεις αλλά από αυτό που είσαι. Αυτά που έχεις μπορούν να μεταβληθούν ανά πάσα στιγμή, ενώ αυτό που είσαι όχι.
-Όταν συμβαίνει μια major μεγέθους ζημιά στη ζωή μας, αυτό αποτελεί κ μια καλή ευκαιρία απολογισμού της προηγούμενης κατάστασης. Δηλ. μήπως ήρθε η ώρα να απομυθοποιήσεις σε ένα βαθμό τη ζωή που ζούσες πριν.....? Όταν έρχονται τα δύσκολα, τότε καταλαβαίνουμε ποιοί αξίζουν πραγματικά να είναι δίπλα μας κ ποιοί μας νοιάζονται στα αλήθεια, ποιοί έχουν ειλικρινείς προθέσεις κ ποιοί σκοπιμότητες κ συμφέροντα. Γιατί σόρυ, αλλά αν οι περισσότερες γυναίκες/φίλοι/κοινωνικός κύκλος/αποδοχή που είχες οφείλονταν σε αυτά που είχες κ την εικόνα σου κ όχι σε αυτό που είσαι, τότε στο καλό να πάνε..... Μη σου πω να τους κουνήσεις κ το μαντήλι.......

Κ 1 ερώτηση, η οποία νομίζω έχει βαρύνουσα σημασία: Από μικρός ή από έφηβος παρουσίαζες τάσεις προς την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ (πχ σε εξόδους, πάρτυ, γιορτές, με φιλαράκια) κ τώρα τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου, ή ποτέ δεν είχες ιδιαίτερη κλίση προς το σπορ (πχ έβγαινες κ ήσουν μια χαρά κ με 1-2 ποτά) κ βρήκες τώρα στο αλκοόλ μια (λάθος) διέξοδο κ έναν τρόπο να απαλύνεις τον πόνο σου?

Από μένα καλή δύναμη, κ να θυμάσαι ότι ο ουρανός είναι πιο μαύρος λίγο πριν το ξημέρωμα..... έχεις πιάσει πάτο, κάπου τώρα θα αρχίσεις να ανεβαίνεις.
-

Σε καταλαβαινω απολυτα φιλε μου...μεσα στην ιστορια σου βλεπω ομοιοτητες με τη δικη μου.Μεχρι και πριν 3 χρονια ειχα χρηματα,ενα πολυ ωραιο γυμνασμενο σωμα,περναγα την περισσοτερη μερα μου στο γυμναστηριο και σε εξοδους με φιλους...φλερταρα αβερτα και με φλερταραν,αλλαζα ερωτικες συντροφους καθε τοσο και λιγακι.Πλεον εχω χασει ολους μου τους φιλους,δε μου κανει κεφι να βγω εξω,εχω παρει 30 κιλα και σιχαινομαι τον εαυτο μου που καταντησα ετσι...ντρεπομαι που δεν μπορω να βρω το πεισμα και τη δυναμη να βοηθησω τον εαυτο μου.Ειμαι 27 χρονων και νιωθω 47 μεσα μου...

Όταν κάποιος παθαίνει καταθλιψη σε τέτοιο βαθμό, δεν έχει ανάγκη μόνο από συμβουλές αλλά από ειδικό κι αυτο γιατι οι λογοι που νιωθει ανημπορος και χαλια σαφέστατα τον επηρέασαν μεν, αλλά δεν είναι μονο οι αιτίες που νιωθει ετσι.

Θέλω να πω ότι πάντα υπάρχει κάτι βαθύτερο που μόνο ένας ειδικός μπορεί να βοηθήσει να βγει στην επιφάνεια.
Αλλοι ειναι ετσι χαλια λόγω αντικειμενικα λιγοτερο κακων καταστάσεων, αλλα δεν ειναι 100% ο αιτιες που αυτοι γινανε χαλια αλλά κάτι βαθύτερο που τους μπλοκάρει.....άλλοι τα έχουν χάσει όλα και μέσα από τις στάχτες τους τα ξαναφτιαξαν.....

γι αυτό λέμε ότι η κατάθλιψη δεν κάνει διακρίσεις.... μπορεί να τη παθει ακόμα και ένας άνθρωπος πολύ πλούσιος....

Οπωσδήποτε πιστεύω είναι αναγκαίος ένας ειδικός όταν φτανουμε στο σημειο να μη μπορούμε να κάνουμε τίποτα, αλλιως όλοι όσοι έχουν καρμπόν ίδια προβλήματα θα είχαν βοηθηθει μεταξύ τους μονο.

Ο κάθε άνθρωπος βιώνει με διαφορετικο τροπο τις καταστάσεις, αλλος ειναι χαλια επειδή νομίζει έχασε την υπερηφάνεια του, άλλος επειδή δεν έχει γυναίκες άλλος επειδή είναι άνεργος,αλλος έχασε την εξουσία του, το γιατί θα νιώσουμε χάλια έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψης μας, τα βιώματά μας, τα κολληματα μας,τη ζωη μας και πολλά άλλα πέρα από τους λόγους που είναι αντικειμενικά φανεροι.

Όταν μια φορά στο παρελθόν σκέφτηκα ότι δεν αντέχω άλλο τη ζωή μου, σήκωσα το τηλέφωνο μετά από μέρες και ενημέρωσα έναν ειδικό..... δεν πήρα χάπια εν τελει (κι αν μου έλεγαν πάρε δεν θα έλεγα όχι) αλλά βοηθήθηκα με αλλο τροπο, πανω απ ολα μεσα απο τη θέλησή μου.
το ξέρω ότι δεν έχουν όλοι αυτό το πείσμα και το κουράγιο να κάνουν έστω αυτό το βήμα αλλά η αλήθεια είναι ότι αν δεν κάνεις τίποτα μόνο ισως κάποιος από το περιβάλλον μπορεί να σε σώσει..... αλλά πάνω απ όλα ο ίδιος ο εαυτός!!!! στη δική μου περίπτωση μόνη μου πήρα τηλέφωνο αλλά αν δεν το είχα κάνει δεν ξέρω τι θα γινόταν....

Οπότε ότι και να λέμε εμείς πίσω από μια οθόνη αν ο κίσσαβος και ο κάθε κίσσαβος δεν πιεσει με το ζορι τον εαυτό του να κάνει έστω μισό ή ένα βήμα τότε.....

Κισσαβε κανε το βημα. Αυτο εχω να σου πω. Αν δεις οτι δεν βοηθιεσαι ουτε απο εμας...

Κίσσαβε γράφεις πώς η οικογένεια σου φόρτωσε τις έγνοιες και τα βάρη όλα. Λοιπόν κοίτα τί θα κάνεις: κάλεσέ τους μιά μέρα όλους μαζί. Εξήγησε στους γονείς και τα αδέλφια σου ότι χρειάζεσαι βοήθεια και ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς μια τόσο δύσκολη κατάσταση μόνος σου. Κατάστρωσε ένα πλάνο αντιμετώπισης των προβλημάτων και μοίρασέ τους κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν ή να τακτοποιηθούν. Επικεντρώσου σε κάποιες διεκπεραιώσεις που μπορούν να κάνουν εκεινοι ευκολότερα απ´ ότι εσύ. Μόνο αν είσαστε ενωμένοι και υποστηρικτικοί ο ένας με τον άλλον θα βρείτε τις λύσεις. Παράλληλα, προθυμοποιήσου να τους βοηθήσεις κι εσύ σε κάποια δικά τους θέματα ό,που μπορείς. Τα οικονομικά βέβαια δεν μπορούν να λυθούν εύκολα, αλλά θα μπορούσατε π.χ. να κινητοποιηθείτε με έναν δικηγόρο για να διαφυλάξετε το σπίτι σας.

Καταρχην σας ευχαριστώ όλους και πάλι.

Mariposa7 , με το ποτό ανέκαθεν ειχα "καλή" σχέση αλλα πάντα με μέτρο.

Κάσσανδρα έχεις δίκιο και σε ευχαριστώ. Απλά φοβάμαι να φορτώσω την οικογένεια μου και με το δικό μου βάρος καθώς τα αδέρφια μου και οι γονείς μου έχουν εξισου σημαντικά θέματα (ψυχολογικά και υγείας)

Icefire συμφωνω και απευθύνθηκα σε ψυχολογους και σε ενα ψυχίατρο. Απογοητεύτηκα όμως.Ισως δεν έπεσα στους σωστους? Ψάχνω κατι σε φυσικό. Παλαίοτερα επινα χάπια βάλσαμοχορτου και ειδα μια μικρή βελτίωση.Κακως τα σταμάτησα. Σε ότι αφορά το κέντρο ψυχικής υγείας όσο και αν σου ακουστεί άσχημο, ντρεπομαι να πάω. Όπως ντρέπομαι να μιλάω για τη κατασταση μου. Οσα λέω εδω μέσα δεν τα έχω πει σε κανένα ως τώρα.

Minaspap, και εγω σε καταλαβαίνω και πίστεψε με αισθανομαι πολύ μεγαλύτερος απο 47.. Ισως το οτι είσαι μόλις 27 χρονών θα μπορούσε να σου δώσει θάρρος. Τι συνέβει όμως και άλλαξε έτσι η ζωή σου??? Προσπαθείς με κάποιο τροπο να το ξεπεράσεις?

Άγγελε αυτο θα κάνω, θα γραψω κάποια ποστ ώστε να σου στείλω πμ να τα πουμε καλύτερα. Πάντως θα ήθελα πολύ να άκουγα-διάβαζα και τη δική σου ιστορία είτε εδώ ή αν δε θες εδώ σε πμ. Το ότι καταφέρνεις και ανακάμπτεις με χαροποιεί και με εμπνέει. Σε υπερευχαριστω.

Τέλος θέλος να σας πω ότι μόνο το γεγονός που εδω ανώνυμα βγάζω τα αποωθημένα μου με βοηθά πολύ. Αν και σήμερα στη δουλεία ήμουν και πάλι ράκος σκεφτόμοουν αυτα που μου είπατε

(Η δουλειά μου ανέκαθεν ήταν γραφίστας, αυτό σπούδασα αλλά έπρεπε να το παρατήσω για να βοηθώ την οικογένεια στο ξενοδοχείο. Ένα πρόβλημα που ξέχασα να σας αναφέρω είναι ότι λόγω της καταστασης μου δεν έχω τη παραμικρή εμπνευση για να δημιουργήσω και έχω γίνει εντελώς αντιπαραγωγικός. Ετσι όπως πάω είναι θέμα χρόνου να με διώξουν με ότι αυτο συνεπαγεται για την οικογένεια μου που συντηρώ. Και παρόλο τον κίνδυνο, κάθε μέρα κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή σαν χαμένος...)

Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω κάτι, σχόλασα πήρα το αμάξι κατέβηκα τη συγγρού και έφτασα μέχρι την Βάρκιζα. Άκουσα λίγη μουσική, έκλεισα το κινητο. Όσο και αν ακούγεται απλό, στη κατάσταση μου είναι σχεδόν κατόρθωμα. Ομολογώ ότι πήρα μια ανάσα.

Σκέφτομουν να πάω και για ένα περίπατο αλλά δεν έχω καθόλου κουράγιο, μου φάινεται βουνό (το 2006 έτρεχα 25 χιλιόμετρα για πλάκα και σκεφτοόμουν να κάνω προετοιμασία για μαραθώνιο.....)

Ωστόσο σίγουρα χρειάζομαι πολύ δουλεια, αφού πολλές φορες έχω αισθανθει λιγη αισιοδοξια αλλα αμέσωςπέφτω πάλι.

Σας ευχαριστω πολύ όλους

Ετσι μπράβο Κίσσαβε. Νομίζω ότι μέσα από τα απλά μικρά πράγματα μπορείς να βοηθήσεις σημαντικά τον εαυτό σου για αρχή. Μια βόλτα στην παραλία, λίγη μουσική, ένας περίπατος με ενα καφεδάκι στο χερι, ένα καλό βιβλίο σε ένα ήρεμο καφέ έστω και για λίγο, μπορούν να σου δώσουν πολλά όταν είσαι σε άσχημη συναισθηματική κατάσταση. Ξεκολλάει το μυαλό. Ξεκινάς από τα απλά (τα οποία σαφώς φαντάζουν μεγάλα και δύσκολα, το κατανοώ απολύτως) και σιγά σιγά, βήμα-βήμα θα θελήσεις να βοηθήσεις περαιτέρω τον εαυτό σου ώστε να επανέλθει η διάθεση για τη ζωή.

Καταλαβαίνω απόλυτα αυτές τις διακυμάνσεις της ψυχολογίας σου. Τα βιώνω και εγώ. Εκει που νιώθεις καλά, ξαφνικά έρχονται τα πάνω κάτω και αναρωτιέσαι γιατί πάλι. Χρειάζεται υπομονή και πολλή δουλεία όπως το είπες. Αλλά για να πας στα σύνθετα και στα πιο βαθιά, ξεκινάς από τα απλά νομίζω. Αρα σήμερα θεωρώ πως έκανες ένα καλό βήμα...:)

Quote:

---

Originally Posted by kisavos

Mariposa7 , με το ποτό ανέκαθεν ειχα "καλή" σχέση αλλα πάντα με μέτρο.



Άγγελε αυτο θα κάνω, θα γραψω κάποια ποστ ώστε να σου στείλω πμ να τα πουμε καλύτερα. Πάντως θα ήθελα πολύ να άκουγα-διάβαζα και τη δική σου ιστορία είτε εδώ ή αν δε θες εδώ σε πμ. Το ότι καταφέρνεις και ανακάμπτεις με χαροποιει και με εμπνεει .

Σας ευχαριστω πολύ όλους

---

Kισσαβε , το προβλημα το εντοπιζω κυριως στο αλκοολ , το οποιο εντεινει την κακη διαθεση . Αφου δεν εχεις ουσιαστικα οικονομικο προβλημα , το αλκοολ ειναι το βασικο προβλημα . Δεν εχει σημασια η δικη μου ιστορια , οσο το να μπορεσεις να κοψεις ΕΝΤΕΛΩΣ το αλκοολ . Δεν μπορεις να συνειδητοποιησεις ποσο χειροτερευει το ποτο την ψυχολογια σου , μονο αν το κοψεις θα το καταλαβεις , οπως το καταλαβα κι εγω . Συγκεντρωσου στο αλκοολ , σουχω γραψει τι φαρμακο πηρα για να το διακοψω , αλλα θα χρειαστει ψυχιατρος για να στο γραψει . Τα υπολοιπα ερχονται σε δευτερη μοιρα . Παντως σε διαβεβαιω οτι η κατασταση ειναι αναστρεψιμη , υπο τον ορον οτι θα διακοψεις ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ επαφη με το αλκοολ . Καταλαβαινω οτι ειναι μια καλη φυγη/παρηγορια , αλλα μεσομακροπροθεσμα σε υποτροπιαζει πολυ . Αγγελος .

Συμφωνώ με τον Macgyver για το αλκοόλ.Ομως πρέπει να πας σε ειδικό.Αν πραγματικά πιστεύεις οτι δεν το παλεύεις,πρέπει να πας σε γιατρό και να κάνεις θεραπεία.Η κατάθλιψη είναι ασθένεια.'Ολοι σαν εσένα νοιώθουμε ή νοιώθαμε και λίγο πολύ παρόμοιες ιστορίες έχουμε.Εγώ πήγα σε γιατρό,κάνω θεραπεία και γυμναστική.Κάποιος άλλος ίσως να βρήκε άλλο τρόπο για να γίνει καλά.Όπως και νά 'χει αν μπορεί όλα τα πράγματα να πήγαν άσχημα ξαφνικά έτσι ακριβώς μπορεί να σου πάνε όλα καλά απο εδώ και πέρα.

Και κάνε το παν για να κρατήσεις έστω τη δουλειά που έχεις. Είναι σημαντικό για τον εαυτό σου και την αυτοπεποίθησή σου. Άντε, κουράγιο, πάλεψέ το!

Quote:

---

Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ

Και κάνε το παν για να κρατήσεις έστω τη δουλειά που έχεις. Είναι σημαντικό για τον εαυτό σου και την αυτοπεποίθησή σου. Άντε, κουράγιο, πάλεψέ το!

---

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ , επειδη εχω περασει απο τον αλκοολισμο , οταν πινεις , η ζωη σου περιστρεφεται γυρω απο αυτο , δεν μπορεις να λειτουργησεις .
ΚΙΣΣΑΒΕ , τουλαχιστον πινε μερα παρα μερα , ετσι ξεκουραζεις αφανταστα το συκωτι σου , τοχω μελετησει , ως παθων , και με αρκετη θεληση δεν χρειαζεται ειδικος για να το κοψεις ( τοκοψα μονος μου ) .