ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Απο ολα αυτα που μας ταλανιζουν στην ζωη μας σε τι συμπερασματα εχετε καταληξει..?

ας πουμε καποιος μπορει να πει "ολα ξεπερνιουνται αρκει να προσπαθεις" ή "ολα ειναι θεμα χρονου" ή "απαξ και σου συμβει ολα ειναι σκ.τα" και αλλα τετοια...

εγω σ αυτο που καταληξα παντως ως αγχωδης ειναι οτι απαξ και μπουν οι γ@μημενες σκεψεις-κλασικες του αγχους στην ζωη σου δεν γλυτωνεις ποτε! πρεπει να μαθεις να ζεις μ αυτο και οσο μπορεις να αναστειλεις την αγχωδη σου πλευρα. αντιθετως, το να θεωρεις το αγχος σαν γριπη και να περιμενεις πως και πως να περασει μεσω φαρμακευτικης ή/και ψυχο θεραπειας το μονο που μπορει να κανει ειναι να επιδεινωσει την κατασταση, γιατι κατι τετοιο προβαλλει αντισταση κι οσο αντιστεκεσαι στο προβλημα, τοσο δεν τον αναγνωριζεις και τοσο εν τελει δεν το λυνεις..


(διγχογνωμια θα υπαρξει σιγουρα, γιατι ετσι ειναι το συγκεκριμενο θεμα. μην αρχισουμε παλι τους τσακωμους αγνωστοι μεταξυ αγνωστων. ο καθενας απλως λεει την γνωμη του, αυτο που πιστευει ομορφα και καλα :P)

εγω εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι τα πραγματα ειναι απλα κ οι ανθρωποι τα περιπλεκουν κ αυτο που τους πειραζει περισσοτερο ειναι αυτο το αγνωστοι μεταξυ αγνωστων αφου οταν καπιος απομακρυνεται απο τους ανθρωπους κ αποστασιοποιηται εκει αρχιζει το εργο.. με τοσο κοσμο εδω μεσα θα μπορουσε ευκολα ο καθενας να ερθει πιο κοντα με αυτον που θα ταν πιο καταληλος να τον καταλαβει καλυτερα.
ειναι δυσκολο να βρισκεις τι ειναι καταληλο κ τι οχι αλλα αν το βρεις σωστα ο δρομος μετα ειναι ευκολος.

psy και γαμώ τις αναπτύξεις χωράει το συγκεκριμένο θέμα!!
Οντως θεωρώ οτι κάποιοι έχουν λόγω ιδιοσυγκρασίας χαμηλή αντοχή στους κακούς εξωτερικούς παράγοντες και στο αγχος..
Ομως κι αυτοί που αντέχουν ,τους αξίζει μια τόσο κακή καθημερινότητα?!?!
Μήπως μας έμαθαν οτι η ζωή πρέπει να είναι γολγοθάς και οποιος αντέξει?!
Ακόμα και πολύ δυνατοί άνθρωποι πλέον μου έχουν πει-έχω χάσει το γέλιο μου..

Νομιζω οτι προχωρας πολυ καλυτερα στην αγχωτικη ζωη σου , οταν αποδεχεσαι το προβλημα σου και ζεις μαζι του , οσο το κοντραρεις τοσο θα σε ενοχλει , αν το κανεις φιλο , αν το δεχτεις ως ενα κομματι του εαυτου σου , γιατι ειναι ενα κομματι του εαυτου σου ετσι και αλλιως , θα φτασεις σε σημειο να το αγνοεις αν οχι στο 100% , σιγουρα σε μεγαλο ποσοστο.

Μήπως μας έμαθαν οτι η ζωή πρέπει να είναι γολγοθάς και οποιος αντέξει?!
ετσι ειναι..
ατομοκεντρικη, καπιταλιστικη, ανταγωνιστικη στο επακρον και αστικη κοινωνια. οποιος επιλεγει να ζει μεσα σ αυτη (αν και η επιλογη δεν νομιζω οτι ειναι απολυτα του χεριου μας) θα υποστει και τις συνεπειες...

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Νομιζω οτι προχωρας πολυ καλυτερα στην αγχωτικη ζωη σου , οταν αποδεχεσαι το προβλημα σου και ζεις μαζι του , οσο το κοντραρεις τοσο θα σε ενοχλει , αν το κανεις φιλο , αν το δεχτεις ως ενα κομματι του εαυτου σου , γιατι ειναι ενα κομματι του εαυτου σου ετσι και αλλιως , θα φτασεις σε σημειο να το αγνοεις αν οχι στο 100% , σιγουρα σε μεγαλο ποσοστο.

---

μεσα στο μυαλο μου εισαι μνημονιο? τηλεπαθητικες ικανοτητες βλεπω!! :)

Καλημέρα, ενδιαφέρον θέμα, για το μέγα βάσανο της εποχής το άγχος, να πω και 'γω ότι σε αυτό που γράφεις χαρακτηριστικά 66psy

ατομοκεντρικη, καπιταλιστικη, ανταγωνιστικη στο επακρον και αστικη κοινωνια

πιστεύω όσο περισσότερο κάποιος καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τα παραπάνω, τόσο καλύτερα θα τα πηγαίνει και δεν θα έχει τόσο έντονο άγχος. Και δεν έχουν όλα να κάνουν με αυτά που μας επιβάλλει η κοινωνία, έχουν να κάνουν και με αυτά που "επιβάλλουμε" εκούσια οι ίδιοι στον εαυτό μας.
Συμφωνώ με το ότι η αποδοχή του όποιου προβλήματος έχεις δρα καταλυτικά για να το αντιμετωπίζεις καλύτερα σιγά-σιγά.

Κάτι άσχετο, αλλά και σχετικό που πήρε το μάτι μου σερφάροντας και μπορεί να ενδιαφέρει κάποιους αν αντέχει η τσέπη και το ωράριό σας και ζείτε Αθήνα, μια σειρά διαλέξεων που αφορούν την κατάθλιψη, η οποία βέβαια είναι από τις βασικές διαταραχές άγχους του σύγχρονου ανθρώπου. http://www.thf.gr/default.aspx?lang=...64&eventid=619

Το αγχος ειναι καθαρα σταση ζωης . Εσυ ο ιδιος επιλεγεις την σταση ζωης που θα υιοθετησεις . Δεν υπαρχουν αγχωδεις καταστασεις , υπαρχουν αγχωδεις ανθρωποι με κακη οπτικη γωνια των προβληματων που παρουσιαζονται . Αλλωστε στη ζωη δεν υπαρχουν προβληματα , υπαρχουν προκλησεις .

Quote:

---

Originally Posted by manos32

Μήπως μας έμαθαν οτι η ζωή πρέπει να είναι γολγοθάς και οποιος αντέξει?!

---

Θα σταθώ σ' αυτό, γιατί πιστεύω σε μεγάλο βαθμό ότι διαμορφώνουμε τη ζωή μας βάσει την πεποιθήσεών μας.
Άρα, πράγματι, αυτός που πιστεύει ότι η ζωή είναι δύσκολη, άδικη, ανταγωνιστική και αγχωτική κάπως έτσι θα την αντιμετωπίζει.
Η δική μου πεποίθηση ήταν ανέκαθεν ότι η ζωή είναι κατά βάση ωραία και σκοπός μας είναι να την απολαύσουμε όσο γίνεται περισσότερο.
Και ότι θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε στα θετικά και όχι στα αρνητικά.
Δεν ξέρω αν σε αυτή η στάση μου απέναντι στα πράγματα οφείλεται το γεγονός ότι δεν γνωρίζω τι θα πει άγχος.
Άγχος έχω νιώσει στη ζωή μου ελάχιστες φορές, ειλικρινά μετρημένες στα δάχτυλα, και συνήθως επρόκειτο για δημιουργικό άγχος.
Μου είναι δύσκολο, ως αδύνατον να καταλάβω για ποιο λόγο αρκετοί άνθρωποι νιώθουν άγχος καθημερινά, ενώ δεν αντιμετωπίζουν ουσιαστικά προβλήματα.
Γι΄αυτό πιστεύω ότι πρόκειται για κάτι που δημιουργούν οι ίδιοι και ο στρεβλός τρόπος σκέψης και όχι οι πραγματικές συνθήκες της ζωής τους.
Οπότε, θεωρώ ότι αν δουλέψουν πάνω σε αυτό, σίγουρα θα υπάρξει βελτίωση.
Νομίζω είναι λάθος να ξεκινάει κάποιος με την παραδοχή, είμαι αγχώδης άνθρωπος και αυτό δεν αλλάζει, θα πρέπει να ζήσω με αυτό.

Παντως νομιζω ειναι λιγο λαθος να συγκρινουμε το απλο καθημερινο αγχος ή το επαγγελματικο που σαφως ειναι δημιουργικο , με το αγχος που προκυπτει απο καθε ειδους φοβιες..
Το ενα λεγεται αγχος και το αλλο νευρωση.

Εγώ έχω καταλήξει ότι είμαι από τους χειρότερους παπάρες που υπάρχουν

Χειροτερους

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Παντως νομιζω ειναι λιγο λαθος να συγκρινουμε το απλο καθημερινο αγχος ή το επαγγελματικο που σαφως ειναι δημιουργικο , με το αγχος που προκυπτει απο καθε ειδους φοβιες..
Το ενα λεγεται αγχος και το αλλο νευρωση.

---

αυτο ακριβως....
αν εγω τυχει να παθω 2 κρισεις πανικου σ ολη μου την ζωη δεν σημαινει οτι εχω διαταραχη πανικου.
αν εγω αγχωθω 2-3 φορες στην εξεταστικη μου δεν σημαινει οτι εχω αγχος εξετασεων..
για να χαρακτηριστει κατι παθολογικο πρεπει να εχει διαρκεια, συνχνοτητα, ισχυ...

ας πουμε μια κριση πανικου σε ισχυ ειναι πολυ περισσοτερη σε σχεση με την γενικευμενη αγχωδη διαταραχη...
αλλα η γενικευμενη αγχωδης διαταραχη ισως εχει μεγαλυτερη διαρκεια ανα μερα απο οτι σε μια διαταραχη πανικου..

επισης αλλο στρες, που ειναι κατι πιο γενικο και λγτρ εντονο, αλλο αγχος, αλλα κριση αγχους(ή αλλιως κριση πανικου)...

αν και πιστευω τα παντα ειναι θεμα διαστρευλωσης....
η διαστρευλωση παλι ειναι θεμα εμπειριων, και ισως σε μικροτερο βαθμο κληρονομικοτητας...

καποιοι ειναι περισσοτερο προδιαθετειμενοι απο καποιους αλλους και καποιοι ισως αντιμετωπισαν πολυ περισσοτερα αγχογονα γεγονοτα απο καποιους αλλους...

αν ζεις π.χ σε μια οικογενεια με συνεχους καυγαδες, φωνες κλπ ειναι πιο πιθανον να αναπτυξεις προδιαθεση στο αγχος απ'οτι αν ζεις σε ενα ηρεμο οικογενειακο περιβαλλον. αλλα και παλι ειναι θεμα χαρακτηρα. το Α ατομο μπορει να καταληξει αγχωδες απο ενα ανησυχο περιβαλλον και το Γ ατομο να μην παθει απολυτως τιποτα ισως επειδη ως χαρακτηρας ειναι λιγοτερο ευαισθητος, πιο δυναμικος (κι αυτο ειναι παλι θεμα φυσεως κι ανατροφης)

Quote:

---

Originally Posted by elis

Εγώ έχω καταλήξει ότι είμαι από τους χειρότερους παπάρες που υπάρχουν

---

Αυτος που παραδεχεται οτι ειναι παπαρας , μονο αυτο δεν ειναι . Ισχυει και το αντιθετο .

Νταξει παιδια, η ζωη εχει πολυ αναποφευκτο πονο και μεγαλες συμφορες συμβαινουν πολυ κοντα μας. Αυτο ακριβως ειναι που με κανει να συνειδητοποιω οτι καθε φορα που ειμαι υπερευαισθητη με τον εαυτο μου και παθαινω κρισεις και σφαδαζω και χτυπιεμαι και αφηνω το αγχος να μου τρωει το χρονο διαπραττω υβρη προς αυτους που εχουν πραγματικα προβληματα. Ακριβως λοιπον επειδη η ζωη εχει αυτες τις στιγμες (η και χρονια) αναποφευκτου πονου πρεπει να κραταμε μια αξιοπρεπη, αισιοδοξη και οταν χρειαζεται αυτοειρωνικη σταση, ετσι ωστε να μην την αφησουμε να παει χαμενη γιατι υπαρχουν υπεροχα πραγματα σ αυτην. Επισης βοηθωντας τους αλλους ξεχναμε τα δικα μας προβληματα. Τελος, ναι, μπορει να ειναι υβρις αλλα δεν πρεπει να αυτομαστιγωνομαστε. Δεν μπορουμε να παρουμε ποτε πισω τη χτεσινη μερα μπορουμε ομως να συγχωρουμε τον εαυτο μας και να μην ταιζουμε στο οποιο τερας και τη σημερινη και την επομενη. Εγω ειμαι της γνωμης οτι ολα μπορουν να ξεπεραστουν αλλα συμφωνω με τη mnimonio οτι πρεπει να αποδεχτουμε αυτη την πλευρα του εαυτοτ μας προκειμενου να ζησουμε με αυτην μεχρι/ αν να την ξεπερασουμε. Καληνυχτα..

Νταξει παιδια, η ζωη εχει πολυ αναποφευκτο πονο και μεγαλες συμφορες συμβαινουν πολυ κοντα μας. Αυτο ακριβως ειναι που με κανει να συνειδητοποιω οτι καθε φορα που ειμαι υπερευαισθητη με τον εαυτο μου και παθαινω κρισεις και σφαδαζω και χτυπιεμαι και αφηνω το αγχος να μου τρωει το χρονο διαπραττω υβρη προς αυτους που εχουν πραγματικα προβληματα. Ακριβως λοιπον επειδη η ζωη εχει αυτες τις στιγμες (η και χρονια) αναποφευκτου πονου πρεπει να κραταμε μια αξιοπρεπη, αισιοδοξη και οταν χρειαζεται αυτοειρωνικη σταση, ετσι ωστε να μην την αφησουμε να παει χαμενη γιατι υπαρχουν υπεροχα πραγματα σ αυτην. Επισης βοηθωντας τους αλλους ξεχναμε τα δικα μας προβληματα. Τελος, ναι, μπορει να ειναι υβρις αλλα δεν πρεπει να αυτομαστιγωνομαστε. Δεν μπορουμε να παρουμε ποτε πισω τη χτεσινη μερα μπορουμε ομως να συγχωρουμε τον εαυτο μας και να μην ταιζουμε στο οποιο τερας και τη σημερινη και την επομενη. Εγω ειμαι της γνωμης οτι ολα μπορουν να ξεπεραστουν αλλα συμφωνω με τη mnimonio οτι πρεπει να αποδεχτουμε αυτη την πλευρα του εαυτοτ μας προκειμενου να ζησουμε με αυτην μεχρι/ αν να την ξεπερασουμε. Καληνυχτα..

Quote:

---

Originally Posted by Αρ_ιάδνη

Νταξει παιδια, η ζωη εχει πολυ αναποφευκτο πονο και μεγαλες συμφορες συμβαινουν πολυ κοντα μας. Αυτο ακριβως ειναι που με κανει να συνειδητοποιω οτι καθε φορα που ειμαι υπερευαισθητη με τον εαυτο μου και παθαινω κρισεις και σφαδαζω και χτυπιεμαι και αφηνω το αγχος να μου τρωει το χρονο διαπραττω υβρη προς αυτους που εχουν πραγματικα προβληματα. Ακριβως λοιπον επειδη η ζωη εχει αυτες τις στιγμες (η και χρονια) αναποφευκτου πονου πρεπει να κραταμε μια αξιοπρεπη, αισιοδοξη και οταν χρειαζεται αυτοειρωνικη σταση, ετσι ωστε να μην την αφησουμε να παει χαμενη γιατι υπαρχουν υπεροχα πραγματα σ αυτην. Επισης βοηθωντας τους αλλους ξεχναμε τα δικα μας προβληματα. Τελος, ναι, μπορει να ειναι υβρις αλλα δεν πρεπει να αυτομαστιγωνομαστε. Δεν μπορουμε να παρουμε ποτε πισω τη χτεσινη μερα μπορουμε ομως να συγχωρουμε τον εαυτο μας και να μην ταιζουμε στο οποιο τερας και τη σημερινη και την επομενη. Εγω ειμαι της γνωμης οτι ολα μπορουν να ξεπεραστουν αλλα συμφωνω με τη mnimonio οτι πρεπει να αποδεχτουμε αυτη την πλευρα του εαυτοτ μας προκειμενου να ζησουμε με αυτην μεχρι/ αν να την ξεπερασουμε. Καληνυχτα..

---

Στο αυτοειρωνικη που ειπες και μου αρεσε θα προσθεσω και το αυτοσαρκαστικη .. Ειναι φαρμακο :) Καλο σου βραδυ Αριαδνη.

Εγω εχω συμπερανει οτι ειμαστε εγωιστες.
Ασχολουμαστε ΚΑΠΟΙΟΙ ,τοσο πολυ με τον εαυτο μας,αυτοαναλυομαστε σε βαθμο αηδιας,που ξεχναμε τον κοσμο γυρω μας!

Συμφωνώ και εγώ ότι αρκετά από τα άγχη και τις θλίψεις δημιουργούνται από έναν υπέρμετρο εγωϊσμό. Οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό, έκαναν πολύπλοκες τις ζωές τους και τις έχτισαν γύρω από τους εαυτούς τους και μόνο. Έχασαν επίσης και την πίστη τους στο Θεό. Ε μπορείς να ζεις σαν ένας αποκομμένος μόνος και έρημος ναυαγός ευτυχισμένος στην απομόνωση που δημιουργείς? για πόσο καιρό? Χρειάζεται λοιπόν μια μετατόπιση κατά τη γνώμη μου από αυτόν τον εγωϊσμό - αυτό δεν έχει να κάνει φυσικά με το να πάψει ο άνθρωπος να φροντίζει τον εαυτό του, αλλά να μη ζει μόνο για τον εαυτό του. Και μπορούν τα πράγματα να αλλάζουν προς το καλύτερο.

Επίσης νομίζω υπάρχουν αντικειμενικά κάποιες πολύ στρεσογόνες καταστάσεις στη ζωή του ανθρώπου που μπορεί να εμφανιστούν και να αφήσουν τα κατάλοιπά τους για πολύ καιρό. Και αυτό που ανέφερε η 66psy πιο πάνω για το οικογενειακό περιβάλλον και κάποιες δυσκολίες που μπορεί να είχε κανείς από την παιδική ηλικία (οπότε προσάρμοσε τον εαυτό του σε μια αγχώδη αντιμετώπιση της ζωής από νωρίς). Αλλά και αργότερα αν εμφανιστούν πράγματα όπως θάνατος ενός κοντινού ανθρώπου, αρρώστεια, απώλεια εργασίας και άλλα σοβαρά θέματα... Η ζωή έχει ομορφιά, αλλά και αρκετές δυσκολίες. Χρειάζεται να μαθαίνει κανείς να είναι δυνατός όσο μπορεί και να μη καταθέτει τα όπλα...

Το ακουσαμε και αυτό.. Όσοι έχουν περάσει απο το κατώφλι της κρίσης πανικού και των παρελκομενων του παθολογικού άγχους είναι εγωιστες!
Όχι μονο εγωιστες δεν είναι , απεναντίας έχουν υπάρξει άνθρωποι που έχουν κυριολεκτικά καταπατήσει τα θέλω τους με αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω..
Φωτεινή ξέρεις την συμπάθεια που σου έχω , χαίρομαι που δεν αναλωνεσαι στο φόρουμ πια , αλλά μην πετάς τέτοια τούβλα αγάπη μου γλυκιά , με έπιασε ζαλάδα.

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Εγω εχω συμπερανει οτι ειμαστε εγωιστες.
Ασχολουμαστε ΚΑΠΟΙΟΙ ,τοσο πολυ με τον εαυτο μας,αυτοαναλυομαστε σε βαθμο αηδιας,που ξεχναμε τον κοσμο γυρω μας!

---

Quote:

---

:cool:Προσπαθω να κρατω την ψυχη μου καθαρη..

---

αυτο τωρα ειναι ενα αρκετα ενδιαφερον παραδειγμα που ερχεται σε πληρη αντιφαση με την υπογραφη σου για αυτο ελεγα εγω οτι καπια πραγματα ειναι συναισθηματα της στιγμης που αλλες φορες φωτιζονται κ αλλες φορες σκοτεινιαζουν αναλογα με τη διαθεση που εχει καπιος

Αν δε ξερεις καλα τη ζωη του αλλου,δεν μπορεις να καταλαβεις αν ειναι φυσιολογικο το αγχος του ή απλως υπερβαλλει.Διαφορετικοι ανθρωποι,διαφορετικες καταστασεις,διαφορετικη αντιμετωπιση της ζωης,μην ψαχνετε καποιο γενικο κανονα.

Καποιοι οντως φοβουνται τη σκια τους,και αλλοι αντιμετωπιζουν τερατα καθημερινα.Διαφωνω με γενικευσεις του στυλ η ζωη ειναι ετσι,γιουβετσι και κοκορετσι.Ο καθενας εχει τη ζωη του.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Το ακουσαμε και αυτό.. Όσοι έχουν περάσει απο το κατώφλι της κρίσης πανικού και των παρελκομενων του παθολογικού άγχους είναι εγωιστες!
Όχι μονο εγωιστες δεν είναι , απεναντίας έχουν υπάρξει άνθρωποι που έχουν κυριολεκτικά καταπατήσει τα θέλω τους με αποτέλεσμα όλα τα παραπάνω..
Φωτεινή ξέρεις την συμπάθεια που σου έχω , χαίρομαι που δεν αναλωνεσαι στο φόρουμ πια , αλλά μην πετάς τέτοια τούβλα αγάπη μου γλυκιά , με έπιασε ζαλάδα.

---

Δωρ κατσε λιγο ακινητη...Σου πεταω κι ενα μπιφτεκι..
Σορρυ που μιλησα για μενα ,ε?για τα δικα μου συμπερασματα,ε?για τα δικα μου θεματα ε!!!!
Ηταν που αυτο καταλαβα πγς συζηταμε.. :)

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

αυτο τωρα ειναι ενα αρκετα ενδιαφερον παραδειγμα που ερχεται σε πληρη αντιφαση με την υπογραφη σου για αυτο ελεγα εγω οτι καπια πραγματα ειναι συναισθηματα της στιγμης που αλλες φορες φωτιζονται κ αλλες φορες σκοτεινιαζουν αναλογα με τη διαθεση που εχει καπιος

---

Θα ηθελα να σε καταλαβω,αλλα κατι μου λεει πως εσυ δεν θελεις να γινεσαι κατανοητος...

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Δωρ κατσε λιγο ακινητη...Σου πεταω κι ενα μπιφτεκι..
Σορρυ που μιλησα για μενα ,ε?για τα δικα μου συμπερασματα,ε?για τα δικα μου θεματα ε!!!!
Ηταν που αυτο καταλαβα πγς συζηταμε.. :)

---

Ενταξει μπορει να μην καταλαβα εγω καλα .. Θεωρω οτι η psy δεν ανοιξε θεμα για το αγχος της θρυμματισμενης σοκοφρετας , αλλα για το παθολογικο αγχος που αυτο μονο εγωισμο δεν κρυβει..Αντιθετως! Ενταξει ισως να μην καταλαβα εγω καλα , σε παρακαλω μονο προσθεσε λιγο κιτρινο τυρακι πανω απο το μπιφτεκι και πετα το με φορα :P

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Ενταξει μπορει να μην καταλαβα εγω καλα .. Θεωρω οτι η psy δεν ανοιξε θεμα για το αγχος της θρυμματισμενης σοκοφρετας , αλλα για το παθολογικο αγχος που αυτο μονο εγωισμο δεν κρυβει..Αντιθετως! Ενταξει ισως να μην καταλαβα εγω καλα , σε παρακαλω μονο προσθεσε λιγο κιτρινο τυρακι πανω απο το μπιφτεκι και πετα το με φορα :P

---

Κατσε να στο τυλιξω ,γτ εβαλα και αλαλουμ σως κ δε θελω να σου χαλασω τη μοστρα...
Η κοπελουδα λεει "συμπερασματα" ,φερτε καποιος τα γυαλια της μικρουλας μου!
Αν θες να σου πω για το αγχος τα συμπερασματα μου,κι ουχι για τον κοκκινο λεκε στο γιακα μου,τοτε θα αφησω το εγωιστικο τομαρι μου και θα σου πω!

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Κατσε να στο τυλιξω ,γτ εβαλα και αλαλουμ σως κ δε θελω να σου χαλασω τη μοστρα...
Η κοπελουδα λεει "συμπερασματα" ,φερτε καποιος τα γυαλια της μικρουλας μου!
Αν θες να σου πω για το αγχος τα συμπερασματα μου,κι ουχι για τον κοκκινο λεκε στο γιακα μου,τοτε θα αφησω το εγωιστικο τομαρι μου και θα σου πω!

---

Ενταξει ρε μπιφτεκω , ενταξει . :P

Quote:

---

Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος

Αν δε ξερεις καλα τη ζωη του αλλου,δεν μπορεις να καταλαβεις αν ειναι φυσιολογικο το αγχος του ή απλως υπερβαλλει.Διαφορετικοι ανθρωποι,διαφορετικες καταστασεις,διαφορετικη αντιμετωπιση της ζωης,μην ψαχνετε καποιο γενικο κανονα.

Καποιοι οντως φοβουνται τη σκια τους,και αλλοι αντιμετωπιζουν τερατα καθημερινα.Διαφωνω με γενικευσεις του στυλ η ζωη ειναι ετσι,γιουβετσι και κοκορετσι.Ο καθενας εχει τη ζωη του.

---

αυτο ακριβως ειναι το οριο της ψυχοπαθολογιας.. η υπερβολικη αντιδραση αγχους..
το φυσιολογικο ειναι αλλο πραγμα και δεν βλαπτει ετσι κι αλλιως
καταλλα συμφωνω!