δεν πιστευω σε μενα

οπως φαινεται κι απο τον τιτλο μου η αυτοπεποιθηση μου ειναι το λιγοτερα χαλια.δεν πιστευω οτι μπορω να ξεφυγω απο την καταθλιψη,αλλα δεν κανω και τιποτα για να το καταφερω αυτο,γιατι εχω προδικασει τα πραγματα λεγοντας στον ευατο μου οτι ειμαι αχρηστος και χαζος κι οτι αυτο δεν προκειται να αλλαξει.εχω απομονωθει τελειως,δεν μιλαω ουτε στην οικογενεια μου,νιωθω οτι δεν μπορω καν να μιλησω,με ρωτανε τι με προβληματιζει και δεν ξερω τι να πω,το μυαλο μου(αυτο το λιγο που εχω)ειναι θολωμενο και βαρυ,δεν ξερω πως να το περιγραψω.δεν υπαρχει τιποτα πλεον που να μου δινει ευχαριστηση και αυτο γιατι οτι και να κανω γυρνανε στο μυαλο μου αυτες οι πεποιθησεις,δηλαδη οτι ειμαι χαζος και αχρηστος.πχ διαβαζω ενα βιβλιο και μπορει να μεινω στην ιδια σελιδα για μιση ωρα για να την εμπεδωσω,η βλεπω μια ταινια και οταν φτανει στο τελος,δεν εχω καταλαβει το νοημα της.επισης εχω τρομερο αγχος οταν πρεπει να συναναστραφω με κοσμο.ακομα και στο περιπτερο για τσιγαρα να παω,σκεφτομαι απο πριν τι πρεπει ακριβως να πω.νιωθω ανικανος ακομα και τα βασικα να κανω,με αποτελεσμα να νιωθω βαρος και στους δικους μου.ειμαι 21 χρονων πλεον,δεν ειμαι κανενα παιδακι.το χειροτερο απο ολα ειναι οτι εχω σταματησει να εχω στοχους και φιλοδοξιες για τους ιδιους λογους,γιατι πιστευω και ξερω οτι δεν προκεται να καταφερω τιποτα στην ζωη μου.ειναι η 2η φορα που περναω καταθλιψη,την προηγουμενη ηταν καπως καλυτερα,πιστευα οτι η χαζομαρα αυτη και το αισθημα ανικανοτητας ειναι συμπτωματα της καταθλιψης.τωρα ξερω οτι ειναι αληθεια οτι ειμαι χαζος και αχρηστος και απλα ισως να τα επιβαρυνει αυτα η καταθλιψη.δεν ξερω κατα ποσο γινονται κατανοητα αυτα που λεω,αλλα αν καποιος καταλαβε την κατασταση στην οποια βρισκομαι και περναει κατι παρομοιο(ειδικα σε οτι εχει να κανει με την χαζομαρα)η απλα αν θελει καποιος ας μου γραψει κατι.

Δεν περναω απλως κατι παρομοιο, αλλα ακριβως με καθε λεπτομερεια το ιδιο. (Ειμαι 23). Εγω εχω κοινωνικη φοβια, και ενδεχομενως μπορει να εχεις και εσυ σε καποιο βαθμο.
Ειδικα αυτο που λες με το περιπτερο το κανω παντου. Προγραμματιζω απο πριν τι θα πω, και αν το αγχος ειναι υψηλοτερο απο το αναμενομενο, αρχιζουν απανωτα σαρδαμ και γινομαι κυριολεκτικα κοκκινος. Με τον κοσμο εχω προβληματα, καμια φορα μου μιλανε και δεν μπορω να καταλαβω τι μου λενε, τους κανω ερωτησεις, και μου λενε καλα τοση ωρα που μιλαω ακουσες τιποτα απ οσα ειπα ? Απ οτι εψαξα λεγεται ακουστικη δυσλεξια ή πιο επιστημονικα, διαταραχη ακουστικης επεξεργασιας...εχεις αντιμετωπισει εσυ κατι τετοιο ? Μου δυσκολευει τη ζωη τρομερα, ειναι η κυρια αιτια για το οτι νιωθω ανικανος να κανω ακομα και την πιο απλη δουλεια. Εκνευριζω ολους τους ανθρωπους και με ρωτανε αν εχω βαρυκοια, ενω ακουω το παραμικρο.
Απο ορεξη επισης εχω χασει την ορεξη για τα παντα. Νιωθω ενα ζομπι με τρομερο αγχος για το οτιδηποτε και δυσοιωνο μελλον. Οι παρεες εχουν αρχισει και με κουραζουν και δεν βρισκω πια τιποτα ενδιαφερον σ'αυτες. Το μονο που κανω ειναι να χανω ολη τη μερα μου σχεδον στο PC ανοιγοντας και διαβαζοντας ασχετες σελιδες ενω την ιδια στιγμη αγχωνομαι για το πως θα εξελιχθει αυτο το δραμα.

καλησπερα στεφαμω,ευχαριστω για το σχολιο σου.ναι το εχω αυτο που λες,αλλα πιστευω οφειλεται στο καμενο μου κεφαλι και στο οτι ειμαι αποροφημενος σε μαυρες και αρνητικες σκεψεις.επισκεπτεσαι καποιον ειδικο για το προβλημα σου;εγω περνω φαρμακα για την καταθλιψη,αλλα δεν με βοηθανε και θα τα κοψω.σκεφτομαι να κανω ψυχοθεραπεια αλλα το οτι δεν μπορω να μιλησω και να εξωτερικευσω αυτα που νιωθω-οπως λεω και παραπανω με φρεναρει.

Ντιμ ποια φάρμακα παίρνεις και πόσα mg; Το συζήτησες με τον γιατρό σου; Εγω με τα zoloft ένιωσα ξανά άνθρωπος, τα είχα όλα αυτά που λες και τώρα είμαι σε άψογη κατάσταση!

Δεν επισκεπτομαι καποιον ειδικο, ειχα παει 2 φορες για να μου γραψει ηρεμιστικα, τα οποια παιρνω οταν το αγχος φτανει σε ανεξελεγκτα επιπεδα. Xanax το οποιο παιρνω για καταθλιπτικα επεισοδια για προσωρινη ανακουφιση οταν οι σκεψεις πλεον δεν ελεγχονται και νομιζω πως τα χανω, και Clonotril για εντονο αγχος (πχ οταν παω καπου εξω). Δεν θελω να ξεκινησω SSRI, φοβαμαι τις παρενεργειες μεχρι να δρασει, και το στερητικο συνδρομο οταν το κοψω.
Καλο θα ηταν να επισκεφθεις καποιον ειδικο Μπορει να μην ταιριαξεις με καποιον ειδικο οποτε βρισκεις καποιον αλλο που θα σε κανει να νιωθεις πιο οικεια μαζι του. Ασθενεις και ψυχοθεραπευτες δεν ταιριαζουν παντα.
Και γω επισης πηγα μια φορα σε ΚΨΥ αλλα μου ηταν δυσκολο να πω αυτο που νιωθω. Ειναι λες και πασχω απο 4-5 προβληματα ταυτοχρονα και δεν ξερω απο που να ξεκινησω και σε πιο προβλημα να επικεντρωθω.

γεια σου πανο,παιρνω μοτοφεν των 30 μγ,οχι δεν το εχω αναφερει στον γιατρο μου και δεν σκοπευω να ξαναπαω στον ιδιο.στεφαμω δεν εχουν στερητικο συνδρομο τα αντικαταθληπτικα,εγω την πρωτη φορα που τα πηρα και τα εκοψα μαλιστα στον μηνα δεν ειχα θεμα.απεναντιας τα ηρεμιστικα που λες οτι παιρνεις αν τα παιρνεις σε καθημερινη βαση εχουν.δεν ξερω πραγματικα τι θα κανω,ειμαι σε πολυ ασχημη κατασταση

Ντιμ έπαιρνα και εγώ μιρταζαπίνη και μάλιστα την διπλασια δόση, το φάρμακο αυτό είναι άχρηστο, εγώ το έπαιρνα μόνο για τον ύπνο αλλα στην κατάθλιψη και όλα τα συναφή δεν έκανε τίποτα.
Άλλαξε γιατρό και φάρμακα!

δεν θελω να παρω αλλα φαρμακα πανο.αν ειναι να κανω κατι,αυτο θα ειναι ψυχοθεραπεια.ειδαλλως θα αφερθω στην μοιρα μου και οτι γινει.το μυαλο σου εσενα σε τι κατασταση ηταν αυτο τον καιρο πανο;εκανες και ψυχοθεραπεια η μονο τα ζολοφτ;

Το μυαλό μου ήταν όπως ακριβώς το περιγράφεις στο αρχικό σου ποστ και χειρότερα. Ψυχοθεραπεία δεν κάνω, παρα μόνο ψυχανάλυση που μου κάνει ο ψυχίατρος μου ώστε
να μου δίνει τα σωστά φάρμακα και όχι όπως κάποιοι άλλοι γιατροί που πας και μέσα σε 5 λεπτά σε έχουν βγάλει ψυχάκια. Προσπάθησα όμως πριν ξεκινήσω τα φάρμακα να
βελτιωθώ μόνος μου αλλα δεν γινόταν για κανένα λόγο. Δεν ξέρω γιατί δεν θες να πάρεις άλλα φάρμακα αλλά αν πιστεύεις οτι αξίζει να χάσεις και άλλο χρόνο απο τη ζωή σου, όπως
έχασα εγώ 8 χρόνια, τότε σου εύχομαι καλή τύχη και κουράγιο. Ίσως η ψυχοθεραπεία βοηθήσει, δεν ξέρω, δοκίμασε το. Εγώ τη λύση τη βρήκα με τα ssri και με έσωσαν!

Ντιμ ειμαι ακριβως στην ιδια κατασταση. Για την ακριβεια, ειναι σαν να ακουω καποιον να μου λεει τι εχω. Λυπαμαι που δεν εχω να σου πω κατι που θα σε βοηθησει. Αν ειχα βρει τη λυση, θα ειχα βοηθησει μαλλον πρωτα απ' ολους τον εαυτο μου. Απλα να ξερεις οτι δεν εισαι ο μονος που νιωθει ετσι.

Καλησπερα,

Ντιμ εγω ειχα διαφορετικα θεματα απο τα δικα σου αλλα ταιριαζουμε στο οτι δε πιστευω σε μενα ειδικα παλιοτερα οταν ημουν στην ηλικια σου. Αυτο που θελω να πω, κατα την δικια μου αποψη και εμπειρια, ειναι οτι τα διαφορα θεματα που περιγραφεις δεν ξερω κατα ποσο μπορουν να αντιμετωπιστουν στη ριζα τους με ενα χαπι ( ειδικος δεν ειμαι ). Δεν πιστευω οτι το αγχος και τα υπολοιπα που περιγραφεις ειναι σαν ενα κρυωμα που θα παρεις ενα φαρμακο κ θα σου περασει αλλα χρειαζονται μια πιο βαθια αντιμετωπιση. Το αγχος, η χαμηλη αυτοπεποιθηση, η καταθλιψη δλδ νομιζω οτι εχουν αιτια κ προελευση κ αυτα πρεπει αν αναζητηθουν και να αντιμετωπιστουν. Μια τετοια διαδικασια ειναι η ψυχοθεραπεια, για εμενα δουλεψε και γιαυτο το προτεινω κ σε αλλους. Καλη δυναμη

Γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να σταματήσεις τα φάρμακα μαχαίρι.Συνέχισε την αγωγή σου κ αν δεν εμπιστεύεσαι τον γιατρό σου άλλαξε τον.Ισως να μη σου ταιριάζει το φάρμακο.Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται η διαδικασια trial and error μέχρι να βρεθεί το φάρμακο που ταιριάζει στον καθένα.Είχα κ γω κατάθλιψη παλιά όταν ήμουν 21 χρονών και αισθανόμουν ακριβώς αυτά που νιώθεις.Αισθανόμουν μπούφος,χωρις αυτοπεποίθηση,το παραμικρό μου φαινόταν βουνό κ το μέλλον το έβλεπα μαύρο.Την πρώτη φορά που πήγα έπαιρνα zoloft δεν θυμάμαι ποσα mg κ με έπιασε αμέσως και σε 1,5 μήνα είχα γυρίσει στη σχολή μου.Μετά απο 1 εξαμηνο τα έκοψα γιατί νόμιζα πως ήμουν καλά και μέσα σε ένα εξάμηνο υποτροπίασα πάλι κ εμφάνισα ψυχωσικά συμτπώματα.Μετά από 4 χρόνια ξανα υποτροπίασα κ είχα το πρώτο μου ψυχωσικό επεισόδιο.Τώρα είμαι 28.
Τα φάρμακα δεν τα κόβουμε μαχαίρι κ η σκέτη ψυχοθεραπεία δεν ξέρω κατα πόσο θα σε βοηθούσε.Πιστεύω πως αρχικά πρέπει να κάνεις υπομονή κ με έναν ψυχίατρο να βρεις το φάρμακο που σου ταιριάζει κ όταν επανέλθεις κάνεις ψυχοθεραπεία που θα σε βοηθούσε να μάθεις τεχνικές αντιμετώπισης του άγχους κ τόνωσης της αυτοπεποίθησης..Να ξέρεις πάντως πως μέλλον υπάρχει μετά την κατάθλιψη κ έρχονται πολύ ωραίες μέρες.Όλα αυτά είναι απόρροια της ασθένειας και οι πεποιθήσεις πως είσαι βλάκας και άχρηστος δεν ευσταθούν.

Να πω επίσης πως τη δεύτερη φορά μετά την πρώτη υποτροπή μου είχε συνταγογραφήσει αντικαταθλιπτικό,αντιψυχω� �ικό,και σταθεροποιητη διάθεσης..πάντως για να βρω αυτό που μου ταιριάζει άλλαξα 3 αντικαταθλιπτικά.Γι'αυτό μη τα παρατάς τόσο εύκολα!!

Εγω πιστευω οτι απλα αυτο που λεει ο τιτλος πως δεν πιστευεις στον εαυτο σου, ουτε μπουφος εισαι ουτε τιποτα και μονο που καταλαβαινεις τι σου συμβαινει αυτο λεει πολλα. Οι ιδιοι ι γιατροι λενε οτι σε εξυπνα ατομα συμβαινουν τετοια πραγματα οποτε φιλε μου οχι δεν εισαι χαζος, και το ποστ σου ειναι 70% η συμπεριφορα μου προς το παρον, περιστασιακα οχι παντα και λογικο διοτι το μυαλο μας ειναι σε 1000 πραγματα καποια στιγμη θα κολλησει, το θεμα ειναι να προσπαθησεις να το ξεκολλησεις απο αρνιτηκες σκεψεις γιατι αν οχι μετα θα αρχισεις να πιστευεις οτι ετσι ειναι δεν προκειτε να βελτιωθει τιποτα και σε περνει η κατρακυλα. Αρα λοιπον πιστευω οτι δεν προσπαθουμε αρκετα και εγω κ εσυ και αλλοι πολλοι που βιωνουν δυσκολιες ειτε στην επικοινωνια στην εκφραση η σε μια απλη συζητηση. Πολλες φορες βγαινω για καφε ποτο και μπωρει να μην ξεκιναω συζητηση γιατι απλα αυτα που σκεφτομαι να πω νομιζω οτι δεν ενδιαφερουν τον συνομιλητη και καμια φορα φοβαμαι να ανοιχτω, γιατι νομιζω οτι θα με πουν υπερωολικο παραξενο κ.α. Ειμαι ατομο που συχεναιτε το ψεμα αλλα συχαινωμαι περισσοτερο τον εαυτο μου οταν αναγκαστικα το παιζω εξω οτι ολα καλα και ζαμανφου αλλα μεσα μου οι σκεψεις ψαχουν αφορμη να κανουν μπαμ και κατι τις κραταει φυλακισμενες σπανια λεω πως νιωθω σπανια μιλαω για σημαντικα πραγματα , και ετσι οι αλλοι φανταζομαι πως θα νομιζουν αυτο που λες οτι ειμαι βλακας δεν μιλαω πολυ και μπλα μπλα και ολα αυτα γιατι υπεραναλυω τα τα παντα τον εαυτο μου το τι θα πω πως θα κατσω πως θα κοιταξω και ετσι διμηουργειτε ενα αγχος.Επισης νιωθω ανετα οταν ειμαι μονος και αντιθετα οταν ειμαι με κοσμο νομιζω οτι καταλαβαινουν τι με προβληματιζει λες και ειναι ζωγραφισμενο στη φατσα η στα ματια και με πιανει αμηχανια και νιωθω ασχημα δεν ξερω πως ηρθαν ολα ετσι μαζεμενα και αναποδα..και εγω δεν μιλαω ακομα και με τους γονεις μου δεινω ακυρα σε φιλους λεγοντας οτι εχω δουλεια δεν σηκωνω τηλεφωνα καμια φορα αφου δεν εχω ορεξη αλλα αλλες φορες περνω εφω πρωτος και βγαινουμε για καφε ποτα κτλ..Αλαζει ευκολα η διαθεση μου πχ απο ενα τραγουδι που θα ακουσω απο μια αναμνηση οτι κατσε ρε φιλε ετσι παλια εκανες αυτο εκεινο τωρα τι εγινε? η απο ενα μυνημα απο καποια κοπελα τι να πω ενα μπερδεμα και η κατασταση μου...Υπομονη κουραγιο και αγιος ο θεος τι αλλο να πω δεν ξερω..

Ντιμ, πώς είσαι χαζός ενώ δεν έχεις ούτε ένα ορθογραφικό λάθος στο κείμενό σου;

στο σχολειο πως πηγαινες?
τωρα σπουδαζεις σε καποια σχολη? μηπως δεν ειχες καλη σχεση με τα γραμματα κ σου δημιουρηγθηκε αυτο το κομπλεξ? παντως αν συνεβη κατι τετοιο η γνώμη μου είναι ξεκολλησεις γρηγορα!! υπαρχει το στερεοτυπο οτι οποιος δεν ειναι καλος μαθητης ειναι και χαζος και ειναι τεραστια μ@@@. προσωπικα ξερω ατομα που με τα γραμματα δεν ειχαν ποτε καλη σχεση, στο σχολειο ηταν χαλια μαθητες,αλλα παρολα αυτα ειναι μια χαρα εξυπνα και στροφαρουν!

τωρα αν δεν εχει να κανει με το ακαδημαικο επιπεδο μηπως βαριεσαι να σκεφτεις? εχω ακουσει οτι η καταθλιψη γενικα σε βαζει μεσα σε ληθαργο, οπότε δεν είναι οτι εισαι χαζος, απλως βαριεσαι να σκεφτεσαι..
και οπως λεει και σωστα η κασσανδρα απο πανω πως γινεται να εισαι χαζος, αλλα να μπορεις να γραφεις ενα ολοσωστο κειμενο που βγαζει νοημα?

Από το πόσα ορθογραφικά λάθη κάνει κάποιος όταν γράφει,κρίνεται αν είναι χάζος; Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν τελειώσει μόνο το δημοτικό,δε ξέρουν να γράψουν ούτε τις πιο απλές λέξεις σωστά και όμως ούτε χαζοί αισθάνονται,ούτε άχρηστοι.Εχουν βρει δουλειά,έχουν κάνει οικογένεια και ζουν ευχαριστημένοι.
Τα πράγματα κατά την γνώμη μου είναι απλά.Οταν κάποιος δεν έχει καταφέρει να κάνει όλα αυτά που έχει ονειρευτεί και παράλληλα βλέπει φίλους,γνωστούς,συγγενείς κτλ να έχουν αυτά που δεν έχει αυτός,δε πα να είναι δόκτωρας πανεπιστημίου,δε πα να έχει 200iq πάλι χαζός θα νιώθει

Το ότι νιώθει χαζός είναι καθαρά από την πάθηση.Το μυαλό γίνεται θολό,οι σκέψεις πιο αργές,η μνήμη εξασθενεί.Πως να νιώθει κάποιος έξυπνος με όλα αυτά;;Το ίδιο ισχύει κ στην ψύχωση.Μιλάμε για παθήσεις του μυαλού.Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είσαι χαζός απλά όταν ασθενεί το μυαλό είναι μέρος της πάθησης αυτή η ''κουταμάρα'' και είναι λογικό.Το θέμα είναι να ακολουθήσει μια σωστή θεραπεία.Η κατάθλιψη και η ψυχωση απο την εμπειρία μου είναι σαν ένα τουνελ που έχει φως στην έξοδο,απλά είναι μεγάλο το τούνελ κ αργή η διαδικασία.Δεν βλέπεις το φως αμέσως κ είναι φυσικό να απογοητεύεσαι και να είσαι απαισιόδοξος.Όμως με τα σωστα φάρμακα κ τη σωστή καθοδήγηση υπάρχει φως και ελπίδα.Εγώ τα καλύτερά μου χρόνια τα έζησα μετά τη θεραπεία της κατάθλιψης.

ντιμ καλησπέρα!νιώθω και εγώ ακριβώς τα ίδια με καταθλιπτικές τάσεις, την αίσθηση ανικανότητας και έλλειψη πρωτοβουλίας, ψυχοσωματικά και όλα αυτά τα ''χαριτωμένα''.Τις τελευταίες μέρες επίσης νιώθω πως το σώμα μου δε με υπακούει καν και έχω έντονη αποπροσωποίηση τις περισσότερες ώρες της ημέρας.Φοβάμαι πολύ και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.Υπάρχουν βέβαια κάποιες δραστηριότητες όπως η γυμναστική(γιόγκα και αερόβια) που με βοηθούν σε ένα σημείο.Μήπως να το δοκίμαζες και ίσως σε χαλαρώσει λιγάκι? Αν υπάρχει και κάτι άλλο να μου προτείνετε θα βοηθούσε αρκετά! Ευχαριστω!

σας ευχαριστω ολους πολυ για τα σχολια σας.σεριε δεν βλεπω να υπαρχει φως στην ακρη του τουνελ που λες.66 σκραπας ημουν στο σχολειο,δεν διαβαζα,τωρα ειμαι σε ιδιωτικη σχολη και το γεγονος πως η μητερα μου πληρωνει τοσα λευτα με αγχωνει και με σταναχωρει ακομα περισσοτερο,σε συνδιασμο με το οτι ξερω οτι δεν προκειται να τα καταφερω να κανω αυτο που θελω.επισης καμια σχεση δεν εχουν τα ορθογραφικα με την εξυπναδα.καρμα η αληθεια ειναι οτι ναι δεν προσπαθω οσο πρεπει,ποτε μου δεν προσπαθησα κατι επιμονα στην ζωη μου.ειναι κι αυτος ενας λογος του οτι αισθανομαι τοσο αχρηστος.λεφ αυτο εχω καταλαβει κι εγω,οτι αν δεν κανω ψυχοθεραπεια οριστικα το θεμα μου,δεν προκειται να το λυσει κανενα φαρμακο,αλλα να ειναι αυτο που λεω και ποιο πανω οτι δυσκολευομαι να μιλησω,οχι επειδη ντρεπομαι η κατι τετοιο,αλλα επειδη δεν μπορω να βαλω την σκεψη μου σε μια σειρα.ειμαι τοσο πεποισμενος πια οτι ειμαι χαζος και αχρηστος που δημιργειται ετσι ενας φαβλος κυκλος,ενω την προηγουμενη φορα που ειχα καταθλιψη,μπορει να ημουν χαλια αλλα πιστευα αυτο που λεει ο σεριος,δηλαδη οτι φταιει η παθηση.τωρα ειναι αλλιως,συνεχως μου γυρνανε ασχημες εικονες απο το παρελθον που βεβαιωνουν αυτες τις πεποιθησεις μου.πραγματικα σας ευχαριστω ολους παρα πολυ για τα σχολια σας,να ειστε καλα

Quote:

---

Originally Posted by Ντιμ

σας ευχαριστω ολους πολυ για τα σχολια σας.σεριε δεν βλεπω να υπαρχει φως στην ακρη του τουνελ που λες.66 σκραπας ημουν στο σχολειο,δεν διαβαζα,τωρα ειμαι σε ιδιωτικη σχολη και το γεγονος πως η μητερα μου πληρωνει τοσα λευτα με αγχωνει και με σταναχωρει ακομα περισσοτερο,σε συνδιασμο με το οτι ξερω οτι δεν προκειται να τα καταφερω να κανω αυτο που θελω.επισης καμια σχεση δεν εχουν τα ορθογραφικα με την εξυπναδα.καρμα η αληθεια ειναι οτι ναι δεν προσπαθω οσο πρεπει,ποτε μου δεν προσπαθησα κατι επιμονα στην ζωη μου.ειναι κι αυτος ενας λογος του οτι αισθανομαι τοσο αχρηστος.λεφ αυτο εχω καταλαβει κι εγω,οτι αν δεν κανω ψυχοθεραπεια οριστικα το θεμα μου,δεν προκειται να το λυσει κανενα φαρμακο,αλλα να ειναι αυτο που λεω και ποιο πανω οτι δυσκολευομαι να μιλησω,οχι επειδη ντρεπομαι η κατι τετοιο,αλλα επειδη δεν μπορω να βαλω την σκεψη μου σε μια σειρα.ειμαι τοσο πεποισμενος πια οτι ειμαι χαζος και αχρηστος που δημιργειται ετσι ενας φαβλος κυκλος,ενω την προηγουμενη φορα που ειχα καταθλιψη,μπορει να ημουν χαλια αλλα πιστευα αυτο που λεει ο σεριος,δηλαδη οτι φταιει η παθηση.τωρα ειναι αλλιως,συνεχως μου γυρνανε ασχημες εικονες απο το παρελθον που βεβαιωνουν αυτες τις πεποιθησεις μου.πραγματικα σας ευχαριστω ολους παρα πολυ για τα σχολια σας,να ειστε καλα

---

Καλησπερα σε καταλαβαινω γιατι περναω μια απ τα ιδια, αλλα σιγουρα θα υπαρχουν και πραγματα για τα οποια εισαι περιφανοςετσι δεν ειναι? Εμενα αυτα με κρατανε και δεν εχω χασει την ελπιδα..μηπως να κοιταξεις και εσυ λιγο πισω για να πας μπροστα? Δηλαδη κατι που καταφερες παλια μπορει να σε οδηγησει σε μια λυση στο τωρινο σου προβλημα, ας πουμε σιγα σιγα να βγαινεις π.χ σε καμια βιβλιοθηκη να παρεις κατι να διαβασεις να ανταλαξεις καμια κουβεντα σιγα σιγα μικρες απλες κινησεις να βρεις τον παλιο καλο εαυτο σου, που ξερεις αν εισαι λιγο τυχερος μπορει μα βρεις και καμια κοπελα εκει εξω που να σου ταιριαζει, με το να καθομαστε μεσα δεν θα καταφερουμε κατι ας βγουμε εξω και να προσπαθησουμε για κατι καλυτερο που μας αξιζει μια φορα ζουμε.. Γιατι αν θελεις να αλλαξει κατι αυτο εξαρτατε απο το τι επιλογες θα κανεις, δηλαδη και την λυση να σου βρει καποιος αν εσυ δεν θελεις τιποτα δεν θα αλλαξει, καπως πρεπει μα την βρουμε και στον εαυτο μου τα λεω αυτα που σου γραφω, μη τα περνεις σρταβα..

Φως στο τουνελ υπάρχει φίλε μου απλά τώρα είναι σε τέτοια κατάσταση το μυαλό σου που τα βλέπει όλα μαύρα.Αν είσαι σε σοβαρή κατάσταση κ πας σε ψυχολόγο αν είναι σωστός πιστεύω θα σε παραπέμψει σε ψυχίατρο για φαρμακευτική αγωγή.Από μόνη της η ψυχοθεραπεία δεν είναι εύκολο να λύσει το πρόβλεμα.Εγώ την ψυχοθεραπεία την βλέπω σαν υποστηρικτική μέθοδο μαζί με τα φάρμακα.Τώρα αν είναι ήπιας μορφής το προβλημα δεν ξέρω,μπορεί και να δουλεψει,απλά να ξέρεις πως θέλει τρελή υπομονή.Τα χάπια είναι η εύκολη πάντα λύση.Δηλαδή αν με τα χάπια δεις τα πρώτα αποτελέσματα σε λίγους μήνες με ψυχοθεραπεία θα τα δεις μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Πάντως κ γω τώρα με την ψύχωση ενώ πάω καλά κ βελτιώθηκα έχω παρόμοιες σκέψεις για την ευφυία μου και αναμοχλεύω το παρελθόν για να επιβεβαιώσω πως είμαι βλάκας.Αλλά θυμάμαι κ περιστατικά που ήμουν αρκετά καλά...Τέτοιες παθήσεις είναι φυσικό να δημιουργούν κομπλεξ τέτοιας φύσεως,το θέμα είναι πως αντιδράς για να το ξεπεράσεις.

Λογο αδρανειας, σιδερο που δεν δουλευει ευκολα σκουριαζει, ετσι ειναι και το μυαλο μας και σωμα, δεν αρκει μονο να τα εχουμε πρεπει να τα δουλευουμε

οχι καρμα δεν εχω κανει τιποτα στην ζωη μου για το οποιο να ειμαι περηφανος.δυστυχως εχω φτασει σε σημειο να σιχαινομαι τον εαυτο μου,αισθανομαι οτι μου αξιζει ολο αυτο που περναω.το προβλημα μου ειμαι εγω ο ιδιος κι οχι η καταθλιψη τελικα.την προηγουμενη φορα ελεγα οτι οταν ξεφυγω απο την καταθλιψη,θα δουλεψω για να βελτιωθω σαν ανθρωπος,να καλυψω τις αδυναμιες μου.κι ομως δεν εκανα τιποτα.

Ντιμ γεια σου κι απο μενα.
Κι εγω μια απ' τα ιδια περναω. Αισθηση ανικανοτητας και κοινωνικη φοβια σε επιπεδα παραλογισμου. Λες και ο,τι λεω περναει απο εκατοπενηντα φιλτρα πριν βγει απ' το στομα, αμ βγει τελικα. Με την οικογενεια μου δεν εχω καμια επαφη και νιωθω μειονεκτικα στο γεγονος πως με στηριζουν οικονομικα. Νομιζω ενα πρωτο βημα ειναι να τους ανοιχτεις παραπανω ( αυτο προσπαθω κι εγω) και να επισκεπτεσαι τακτικα καποιον ειδικο, οχι φαρμακα μονο "οταν δεν παει αλλο".
Τωρα για την γυμναστικη που σου ειπαν , μπορεο να βοηθησει κατι τυπου γιογκα.