δεν αντεχω την στενοχωρια..

γιατι οταν συμβαινει κατι ασχημο στην ζωη μου..πεφτω στα πατωματα κ δεν μπορω να συνελθω?
ουτε να φαω..ουτε να πιω νερο..μονο κλαιω κ νιωθω οτι χανω την γη κατω απο τα ποδια μου?

Γιατί είσαι πολλή ευαίσθητη/ος.....θέλει προσπάθεια να γίνεις πιο χοντρόπετσος. Εγώ όταν είχα κατάθλιψη μόνο τότε με έπαιρναν τα πάντα από κάτω....

ΑΧ ΖΩΗ ΜΟΥ...μαγισσα...να σε μαθω αργησα...
η ζωη ειναι πολυ δυσκολη οριμενες φορες...κ θελει σωστη διαχειριση..την οποια δεν διαθετω..δεν ξερω αν ειναι θεμα παιδειας, διαπεδαγωγησης κλπ..αυτο που ξερω κ βλεπω απο την εμπειρια μου ειναι, οτι πολυ απλα το μυαλο μου εχει μαθει να λειτουργει ετσι..κ δυσκολα αλλαζει..
με τοσα χρονια ψυχοθεραπειας..τοσος κοπος..οκ κατι εκανα..αλλα καποια πραγματα πραγματικα δεν αλλαζουν..μολις εχω ενα κακο νεο..ξαπλωνομαι κατω κ κανω σαν μωρο που του πηραν το γλυφιντζουρι του...ωριμοτητα μηδεν.. ψυχραιμια μηδεν.

Όλοι με τα κακά νέα στεναχωριόμαστε...Εκτός άμα εσύ έχεις ως κακό νέο ,κάτι που ουσιαστικά δεν είναι τόσο, απλά δεν είναι και ευχάριστο, και στο μυαλό σου το έχεις μεγαλόποιήσει, και αυτό το κάνει να φαίνεται τεράστιο και κακό ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι..

τα μεγαλοποιω ακριβως!οσο κ μικρα κ αν ειναι..εγω τα κανω μεγαλα!

Έχεις προσπαθήσει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου , ότι αυτό το κακό νέο δεν είναι και τόσο κακό ώστε να επηρεάσει εσένα τόσο πολύ,να ξεκαθαρίσεις δλδ ότι δεν πρέπει να σε νοιάζει κατά κάποιο τρόπο?.

ναι..αυτο προσπαθω να κανω...να σκεφτω θετικα..θα τα καταφερω ...εχω περασει πολλες φορες αυτην την κατασταση..
μεγαλοποιω τις καταστασεις...τις κανω τεραστιες..σκεφτομαι τα χειροτερα σεναρια κ μετα νιωθω απλετο στρες..απεραντο..τρεμουλα εσωτερικη κ παω πισω μετα ξανα συνερχομαι.
δεν εχει ωριμασει αυτο το κομματι μου..κ δεν ξερω πως στο διαολο να το ωριμασω..
παιρνω κ ladose..κ με εχει βοηθησει..αλλα οταν συμβει κατι κακο το οποιο δεν ειναι κ τοσο κακο...τοτε χανω την μπαλα..χαζευω..τρεμω..κλαιω υποφερω..
ευχομαι να περασει συντομα κ αυτο το επεισοδιο..

Ρε συ boom , κι εγω περασα και τωρα περναει η σοβαρη κτθλψη που ειχα , αλλα σπανιως σκεφτομουν αρνητικα , αυτο ειναι καταστροφικο , μην αφηνεις το μυαλο σου να περιπλαναται αδιακριτως , και ποτε δεν εχασα το χιουμορ μου , παροτι εχασα μια 10 ετια σχεδον απ την ζωη μου . Ε , λοιπον και τι εγινε ? θα καθομαι να κλαψουριζω για αυτο που μου συνεβη ? οχι βεβαια , η ζωη δεν ξερεις πως στα φερνει , αλλα πρεπει παντα να προσπαθεις , η ζωη ειναι ενας διαρκης αγωνας , τιποτα δεν χαριζεται , τιποτα δεν διδεται δωρεαν . Εκει που εισαι πανω , βρισκεσαι κατω , και το αντιθετο . Εγω μια χαρα σε βρισκω , απλως παρτο αλλιως . Αγγελος .

Η ψυχοθεραπεια δε σ εχει βοηθησει καθολου στο να διαχειριζεσαι καλυτερα τα πραγματα?

να στε καλα παιδια που με ακουτε....αλλα κανω τα χειροτερα σεναρια σχετικα με το θεμα παιδιου..εχει κολλησει ο εγκεφαλος..κ αν αυτο κ αν εκεινο..κ αν το αλλο δεν ειναι καλο?κ κει χανω την μπαλα...γινεται ενα μαυρο πραμα ολο αυτο που με πλακωνει..κλαιω..στενοχωριε μαι αφανταστα...κ μετα τρεμω..αγωνια φοβος κλπ..
προφανως η ψυχοθεραπεια με βοηθησε σε αλλα κομματια αλλα οχι σε αυτο.

Μηπως θα επρεπε να το ψαξεις λιγο παραπανω αυτο το θεμα με τον ψυχοθεραπευτη σου?το να πεφτεις τοσο ψυχολογικα για πραγματα που δεν ειναι κ τοσο στεναχωρα ισως εχει κατι αλλο κρυμμενο απο πισω

δεν κανω πια ψυχοθεραπεια...δεν εχω κ λεφτα καθολου..δεν ξερω τι θα κανω..
προσπαθω μονη να το δουλεψω με οσα εφοδια πηρα ..

Καταλαβαινω, παρε κουραγιο απο οσες φορες ησουνα στα ταρταρα και επανηλθες δριμυτερη!ολα περνανε και θελουν τον χρονο τους,αυτη ειναι απλα μια ακομη φορα

ναι σιγουρα..ξερω οτι θα ξανασυνελθω..αλλα τωρα νιωθω θλιψη κ με παγωνει...φοβαμαι κ τετοια..
κ λεω ειμαι τρελλη κ αρρωστη παλι..τεσπα...συνηθισμενα τα βουνα..

Τρελη δεν εισαι ουτε αρρωστη, ισως πιο ευαισθητη κ αγχωτικη απο αλλους, ολα θα πανε καλα, και ειναι οκ να φοβασαι,ανθρωπινο!

ναι σιγουρα...αλλα εχω ενα βαρος που δεν παλευεται..κ δεν ξερω πια γιατι τοσο πολυ με επηρρεασε αυτο που εγινε..
ελεος!! αντε να συνελθω!

Κοιτα κ γω απο ενα στεναχωρο γεγονος μου προεκυψε κριση πανικου,υπαρξιακο κ στο τελος φοβια της αντιληψης του ειναι μου,για να συμβει ολο αυτο ομως μαζευα πραγματα για καιρο κ ξαφνικα εσκασε!το σωμα σου χρειαζεται χρονο για να επανελθει στα φυσιολογικα του επιπεδα,δως του το και μην ανησυχεις οσο μπορεις γιατι προσθετεις αγχος κ στεναχωρια στον ηδη επιβαρυμενο ψυχισμο σου

ΝΑΙ...καθε φορα που νιωθω ετσι φοβαμαι πολυ...αλλα οκ..θα αναρρωσω σιγα σιγα κ απο αυτο..απλα δεν θεωλ να τρωω καθολου κ με κανει να νιωθω πιο αδυναμη..αν φαω θα το βγαλω..δεν μπορει να κατεβει τιποτα κατω.μονο νερο.

Σε καταλαβαινω απολυτα,κ γω ετσι ημουν, κανε ομως μια χαρη στον εαυτο σου αλλα κ στους δικους σου να φας κατι,εστω κ φρυγανια,μην αφηνεις το σωμα σου,δως του την δυναμη που χρειαζεται για να επανελθει,ολα θα πανε καλα θα το δεις

Ισως εχεις περασει πολλα στραβα μαζεμενα και δεν ειχες χρονο να ανασανεις.Και καθε φορα που παθαινεις κατι λες ''οχι παλι ρε γαμωτο'' και δεν εχεις δυναμεις να ξανασηκωθεις (δεν ειναι τοσο ευκολο οσο ακουγεται,ειδικα οταν πεφτεις συχνα)

Δεν ειναι κ τοσο ασχημο να σου κλεινει το στομαχι αμα σου συμβαινει κατι, ετσι θα κανεις και κορμι απ το να τρεχεις με διαιτες. Ειναι ενα αντανακλαστικο του οργανισμου για την επιβιωση. Αλλοι παρακαλανε να βρουνε τροπο να κοψουνε τη μασα.

Γεια σου Boom! Σε καταλαβαινω απολυτα, τα συναισθηματα μας ξεφευγουν πολλες φορες απο τον ελεγχο μας και διογκωνονται σε σημειο του να τρυπιεται το στηθος απο το αγχος, ενω η απαισιοδοξια η οποια το διαιωνιζει ειναι και το αμεσο αποτελεσμα, ωστε γινεται ενας φαυλος κυκλος.. Υπαρχουν ανθρωποι που το ξεπερνανε μονοι τους κανοντας κατι που τους ηρεμει και τους ευχαριστει και, αφου ηρεμησει το μυαλο βλεπει το προβλημα διαφορετικα. Παντως ενα πραγμα βοηθαει σιγουρα : Να πιεις ενα καφε στον ηλιο (οκ αυτες τις μερες δυσκολα πετυχαινεις ηλιο οποτε θα προτεινω ζεστο φωτεινο μερος) με μια/εναν φιλη/φιλο που να μπορεις να της/του ανοιχτεις κατ αρχην για αυτο που σε απασχολει, να το απομυθοποιησετε μαζι με χιουμορ και καλη διαθεση και, τελος, να μιλησετε για ασχετα πραγματα ωστε να φυγει η σκεψη σου απ' αυτο. Μετα θα νιωσεις καλυτερα. Ακομα κι αν το πλακωμα επιστρεψει το χειροτερο κομματι θα εχει φυγει. Επισης, καμια φορα μπορεις να διαχωριζεις τον εαυτο σου στα 2, στον φροντιστη και το παιδι, οταν το παιδι δεν θελει να φαει, ο φροντιστης θα του πει με αγαπη οτι πρεπε να φαει και οτι του αξιζει να φαει.

Κουραγιο σου μπουμ,πρεπει να μαθεις να αξιολογεις τα αρνητικα πραγματα που σου συμβαινουν κ μην τα μεγαλοποιεις αποκλειεται να ειναι ολα ζητημα ζωης η θανατου ορισμενα δεν θα ειναι τρομερα σοβαρα για να φτανεις σε αυτο το σημειο,γνωριζω οτι θελεις ενα παιδι οσο θελω κ εγω κ αυτο σιγουρα ειναι επιβαρυντικος παραγοντας κανε ομως κατι εστω με εξωσωματικη μην περναει ο καιρος κ βασανιζεσαι ετσι,εφοσον δεν εχεις λεφτα για ειδικο προτεινω κεντρο ψυχικης υγειας η να μιλησεις δωρεαν σε τηλεφωνικες γραμμες που διαφημιζουν για ανθρωπους που εχουν προβλημα,μιλησε κ σε κοντινα σου προσωπα να σου σταθουν