Δεν χωραγε , αλλα ετσι ηθελα να ρωτησω , ποια η γνωμη σας για αυτους-ες που δεν δουλεψαν ποτε τους , η δουλεψαν ελαχιστα , η ψευτοδουλευαν , λογω προυπαρχουσας σχετικης οικονομικης ανεσης . Τους θεωρειτε τυχερους η κατι διαφορετικο ?
Printable View
Δεν χωραγε , αλλα ετσι ηθελα να ρωτησω , ποια η γνωμη σας για αυτους-ες που δεν δουλεψαν ποτε τους , η δουλεψαν ελαχιστα , η ψευτοδουλευαν , λογω προυπαρχουσας σχετικης οικονομικης ανεσης . Τους θεωρειτε τυχερους η κατι διαφορετικο ?
Γεια Macgyver!
Το να μην χρειάζεται να δουλέψεις σίγουρα είναι δύναμη. Αλλά αυτό είναι αντικειμενικό και ουδέτερο.
Πως χρησιμοποιεί κανείς αυτή τη δύναμη; Αυτό κατά τη γνώμη μου έχει σημασία. Αλλά η αξία των διάφορων χρήσεων αυτής της δύναμης είναι υποκειμενική. Οπότε μάλλον θα πάρεις πολλές διαφορετικές απαντήσεις.
Πχ θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει αυτή την ελευθερία χρόνου και χρήματος σε εφήμερες απολαύσεις ή χόμπυ. Για κάποιους ηδονιστές στην φιλοσοφία τους αυτό θα μπορούσε να είναι καλό. Για κάποιους άλλους θα μπορούσε να είναι ουδέτερο. Κάποιοι που είναι θρήσκοι μπορεί να το βλέπουν σαν κάτι πολύ κακό. Για μένα το συγκεκριμένο θα φαινόταν από ουδέτερο έως κακό διότι πιστεύω ότι όταν έχεις τη δύναμη να βοηθήσεις αυτούς που είναι λιγότερο τυχεροί από εσένα, είναι κακό να το αποφύγεις (αλλά σίγουρα υπάρχουν και χειρότερα πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν)
Βέβαια υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί να κάνει, να ασχοληθεί με την πολιτική, να προσφέρει εθελοντική εργασία, να καταπιάνεται με διάφορα χόμπυ, κτλ, όλα κρίνονται υποκειμενικά από τις αξίες του εκάστοτε.
Αν εννοείς ότι δουλειά=δουλεία, σ' αυτή την περίπτωση μάλλον είναι προνομιούχος...
Όμως από την άλλη η εργασία είναι κοινωνικοποίηση, κυρίως δημιουργία,
αλλά και διέξοδος... και σίγουρα για κάποιους και θεραπεία.
Χαιρετω τον nonono και την φιλτατη Μαρκελα . Nonono , δεν μιλαω για μενα , εγω δουλεψα και δημιουργησα , και μαλιστα δυσκολες δουλειες ( 2 ) . Αλλα εχω μια παρα πολυ κακη γνωμη για ανθρωπους που βρηκαν ηδη χρηματα και επαναπαυθησαν . Ξερω δυο τετοιους -ες , και τους θεωρω παρασιτα , και ειμαι αυστηροτατος για οποιον βρηκε χρηματα , και δεν εκανε τιποτα . Ο ανθρωπος πρεπει να δημιουργει , αυτη ειναι η φυση του . Παρασιτικη ζωη ειναι κατι που με χαλαει πολυ . Και οντως Μαρκελα , ειναι θεραπεια η δημιουργια .
Nonono , ενδιαφερουσα η αποψη σου περι απασχολησης .
Κωλοφαρδοι ειναι ρε Μαγκ τι συζηταμε.Οσο για τον παρασιτισμο,εχουμε αποδεχθει σαν κοινωνια,να ζουν καποιοι απο την δουλεια των αλλων.Αυτο δεν κανουν και οι εργοδοτες μας?
Εγώ θα συμφωνούσα με το χαρακτηρισμό παράσιτα.
Αλαφροϊσκιωτε δεν είναι όλοι οι εργοδότες ίδιοι κ εκμετάλλευση μπορεί να υπάρχει παντού, κ στον ιδιωτικό τομέα κ στο δημόσιο, τόσο του εργαζόμενου από τον εργοδότη, όσο το αντίστροφο (άμα δεις τις σχέσεις εργασιακές σχέσεις στην ευρύτερη τους διάσταση). Άμα σου έδινα παραδείγματα θα γέμιζα βιβλία.....
Εγώ θα προσέθετα απλά κάτι το οποίο μόνο τυχαία δεν έχει ειπωθεί, κ μάλιστα από ανθρώπους πολύ σοφότερους από εμένα: Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
Εγω εαν ειχα την δυνατοτητα λογω οικονομικης ανεσης να μην δουλευω .... απλως δεν θα δουλευα. Υπαρχουν αλλο ενα μυριο πραγματα να κανω και ισως και να προσφερω , χωρις να δουλευω. Βεβαια το τι εννοουμε με δουλεια εχει πολλες προεκτασεις. Αν εγω προγραμματιζα και διαμοιραζα στο δικτυο προγραμματα ελευθερου κωδικα (open source) χωρις ανταμοιβη και δεν εβγαζα μια θεωρειται οτι δεν δουλευω και δεν προσφερω? Ή αν ασχολιομουν με τον πρωταθλητισμο σε ενα αθλημα αλλα δεν καταφερνα ποτε στη ζωη μου να ειμαι στους τοπ ας πουμε 20 που βγαζουν ενα καλο ποσο , αλλα ιδρωνα τζαμπα , θεωρειται οτι ειμαι ενα ανεπροκοπο ρεμαλι? Ή αν ετρωγα τη ζωη μου σε σπουδες και ερευνες μια ζωη , χωρις ομως να μπορεσω να κανω καποια μεγαλη ανακαλυψη , οπως πολυ λιγοι πετυχαινουν?
Η δουλεια δεν εχει σχεση παντα με το ποσα προσφερεις στην κοινωνια , ουτε οι οικονομικες απολαβες εχουν πολλες φορες σχεση με το τι προσφερεις . Σιγουρα παντως στις περισσοτερες των περιπτωσεων θα βρεθουν αυτοι που θα σε κρινουν αρνητικα κατα κυριο λογο γιατι δεν ακολουθεις την πεπατημενη. Δουλευεις , παιρνεις χρημα , το ξοδευεις για να προσφερεις σε σενα και στους αγαπημενους σου ... στοπ.
Και πραγματι υπαρχουν ανθρωποι που προσφερουν και εργαζονται χωρις απολαβες ή και βαζουν και απο την τσεπη τους κιολας!!!!!
Κοιταξτε μονο το διαδικτυο και ποσα μπορεις να παρεις απο αυτο , χωρις να εχει αυτος που εκανε τον τεραστιο ογκο δουλειας σε πολλες περιπτωσεις καμμια απολαβη .... τα περισσοτερα ειναι δωρεαν:)
Τα λεφτά ειναι μέρος της προσωπικότητας. Όποιος είχε γονείς που πέτυχαν και μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους πολλά δεν ειναι παράσιτο όπως και οποιος δεν του πρόσφεραν οι γονείς του δεν γίνεται αυτομάτως άξιος. Υπάρχουν πολλά πλουσιόπαιδα που ειναι πιο ταπεινά και αξιόλογοι άνθρωποι απο αλλους που με 100 ευρώ στην τσέπη συμπεριφέρονται με υπεροψία κρίνοντας τους πάντες.Αλώστε δεν τα κλεψαν οι γονείς τους δούλεψαν για αυτά. Μακάρι να κάνω λεφτά να έχω να προσφέρω στα παιδιά μου και ας μην δουλεψουνε ποτε.
Quote:
Originally Posted by Macgyver
Αρχιτεμπελαραδες.................. !!!!!!!!!!!!!!!!! Πάντα υπάρχει κάτι να κάνεις όσο άνετος και να είσαι...........
Τους θεωρω παρασιτα απο την αποψη οτι κανεις τους και ανεξαρτητως προθεσεων,δε θα βγαζε οσα βγαζει,αν δε δουλευαν για αυτους αλλα ατομα.Το ποσο βγαζει ενας αυτοαπασχολουμενος με το ποσο βγαζει καποιος που απασχολει,εστω και 10 ατομα μονο,δε συγκρινεται.Quote:
Originally Posted by mariposa7
Δεν ειναι θεμα προσωπικο,αν ο μεμονωμενος εργοδοτης το χει βιτσιο να εκμεταλλευεται τους υπαλληλους του ή οχι,το πως λειτουργει η οικονομια ειναι το θεμα.
Δεν ξέρω αν είναι τύχη ή κατάρα το να τα έχεις όλα στο πιάτο και να μην παλευεις για τίποτα στην ζωή σου.. Είναι πιο όμορφο με το πέρασμα των χρονων μας να κοιτάμε πίσω και να βλέπουμε αυτά που έχουμε αποκτήσει ή δημιουργήσει με μόχθο , παρα έτοιμα κάστρα που μάλλον σου γίνονται και φυλακή.
Γενικώς η ζωή είναι πιο όμορφη οτάν είναι δημιουργική .
Κοίτα, εγώ ξέρω και πολλούς που ενώ δουλεύουν στην ουσία λουφάρουν συνέχεια ή αποφεύγουν ευθύνες κλπ. Το έχω ζήσει σε παλιότερες δουλειές μου και να σου πω, αυτό το θεωρώ πολύ χειρότερο! Γιατί παίρνουν και τα λεφτά, έχουν και κάποιο μέσο και δεν τους διώχνουν, και στερούν και τη θέση από κάποιον που θα ήταν πολύ καλύτερος και θα είχε και όρεξη...Τώρα, αν είσαι πάμπλουτος και δεν δουλεύεις μπορείς να κάνεις πάρα πολλά πράγματα...Να ταξιδεύεις, να ασχολείσαι με την τέχνη, με φιλανθρωπίες κλπ. Και θεωρώ οτι είσαι απλώς κωλόφαρδος! Οι καθαρά τεμπέληδες είναι άλλο...Κακομαθημένοι.
Απ'την άλλη έτσι όπως έχει καταντήσει η εργασία στην Ελλάδα (να γίνεται δουλεία), εμένα δεν θα με χάλαγε να είχα πολλά λεφτά και να έκανα ο,τι ήθελα στο δικό μου χρόνο!
Προσωπικά επειδή είμαι άνθρωπος που δεν μπορεί να κάνει εύκολα φίλους,χαίρομαι πολύ που δουλεύω γιατί η δουλειά μου είναι το μόνο μέσο που με φέρνει σε επαφή με την κοινωνία και γενικότερα με ανθρώπους.Αν και η δουλειά αυτή έχει καθημερινά πολύ άγχος,έχω μάθει να μη με νοιάζει γιατί πιστεύω ότι δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω.Και ουσιαστικά το 95% της ενέργειας και της δυναμής μου,τα καταναλώνω στη δουλειά μου.Εχω καταφέρει όλο αυτό το άγχος και τα χτυποκάρδια να είναι δημιουργικά.Εδώ μέσα "γηράσκω αεί διδασκόμενος" και το λατρεύω αυτό.Αν πλέον έβρισκα τρόπο να λύσω το οικονομικό μου θέμα,θεωρώ ότι θα συνέχιζα να δουλεύω τσάμπα στη συγκεκριμένη εργασία.Και απλά στον ελεύθερο μου χρόνο,θα έκανα όλα αυτά που δε μπορώ να κάνω τώρα λόγω μη μεγάλης οικονομικής άνεσης.Μου αρέσει που σε έναν άνθρωπο σαν εμένα που έχει μεγαλώσει μέσα στις ανασφάλειες και τις φοβίες,μου ανατέθηκε ένα πόστο μέσα απο το οποίο περνάει η δουλειά όλων των συναδέλφων και όλοι μου έχουν εμπιστοσύνη και λένε τα καλύτερα για μένα.Που μου έχει δοθεί ο χώρος και ο χρόνος να δημιουργώ,να κάνω "πατέντες" και να χαίρομαι που τελικά το αποτέλεσμα είναι επιτυχές.
Από την άλλη αν είχα λυμένο απο την αρχή το οικονομικό θέμα και δεν είχε χρειαστεί να δουλέψω ποτέ μου,δε ξέρω τι άλλο θα έβρισκα να κάνω.Αυτούς που έχουν τέτοια δυνατότητα και δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους αλλά ζουν την ζωή τους με ταξίδια,υλικά αγαθά κτλ τους θεωρώ τυχερούς.Αυτούς όμως που δεν έχουν την δυνατότητα για κάτι τέτοιο αλλά βολεύονται στο να ζουν τη ζωή τους στο σπίτι των γονιών τους έχοντας ένα χαρτζιλίκι και ένα πιάτο φαϊ και εφευρίσκουν διάφορες δικαιολογίες προκειμένου να μη βγουν στην αγορά εργασίας,τους θεωρώ τεμπέληδες και μίζερους.Χαίρομαι πραγματικά που οι γονείς μου μπορεί να μην έδωσαν ποτέ σημασία και με τον τρόπο τους να συνέβαλλαν εν μέρει σε όλα όσα πέρασα κατά την παιδική και εφηβική μου ηλικία και ακόμη με στοιχειώνουν αλλά πιστεύω ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος που όταν έκλεισα τα 18 αρχικά και μετά την απόλυση απο το στρατό μου είπαν "ή δουλεύεις ή εδώ μέσα τσάμπα και να κάθεσαι δε γίνεται".Αν όλοι οι γονείς έκαναν το ίδιο και έστελναν τα παιδιά τους να φάνε τα μούτρα τους,θεωρώ ότι η ανεργία θα ήταν μικρότερη.
Eξαρταται. Μπορω καποιος να μην δουλευει και κανει φιλανθρωπιες και αλλα που κανουν οι εκ γενετης πλουσιοι , αρα να μην θεωρειτια χαραμοφαης. Αν καθεται και τρωει τα ετοιμα , ναι τον θεωρω αχρηστο.
Εγω παντως προτιμω να δουλευω απο το να καθομαι , ακομα και αν κανω οτι να ναι δουλεια.
Εγώ θα έλεγα ότι απλώς στερούνται μιας ευκαιρίας να αναπτύξουν και να αναδείξουν το δυναμικό τους. Από εκεί και πέρα, εξαρτάται από το τι άλλο κάνουν, πώς περνούν τη ζωή τους γενικά.
Στο άμεσο περιβάλλον μου πάντως παλιότερα, είχα κάποιους ανθρώπους που παρότι είχαν προϋπάρχουσα σημαντική οικονομική άνεση και θα μπορούσαν να κάθονται, δούλεψαν πάρα πολύ, δημιούργησαν κάτι δικό τους, ανέπτυξαν πολλές πλευρές της προσωπικότητας τους. Σε αυτούς η οικονομική άνεση ήταν κάτι σαν ασφαλής βάση και διευκόλυνση.
KW εχεις απολυτο δικιο σε οσα λες, ειναι γεγονος το οτι "δεν εργαζομαι" σηκωνει πολλες μα πολλες ερμηνειες κ εχει κ πολλες προεκτασεις. Αλλα εχω την εντυπωση, μπορει να κανω κ λαθος, οτι ο θεματοθετης εννοει αυτους που εχουν γεννηθει στο χρυσο θρονο, τα εχουν βρει ολα ετοιμα, κ "ξυνονται" η απλα εχουν βαλει τα οσα κληρονομησαν σε λειτουργια "αυτοματου πιλοτου", πραττοντας μονο τα λιαν απαραιτητα για τη διατηρηση τους. Νομιζω πως ο θεματοθετης οφειλει να αποσαφηνισει ποιους εννοει.
Κατα τ'αλλα kozchr ειπες μεγαλη αληθεια....... αν δεν προσπαθησεις κ αν δεν αναλαβεις ευθυνες κ επαναπαυεσαι στην οικονομικη σου ασφαλεια κ σε ενα περιβαλλον προστατευμενο, που σου εχει ολα τα προβληματα λυμενα, τοτε δεν θα ωριμασεις ποτε. Κ ανωριμοτητα=ανοησια=καταστ ροφη.
Quote:
Originally Posted by mariposa7
Αγαπητη μαριποζα , αυτους ακριβως εννοω , που γεννηθηκαν μεσα στα χρηματα , και οπως παραστατικα λες , ξυνονται εχοντας τα παντα στον αυτοματο , που και παλι αν δεν μαθεις απο νεος πως βγαινει 1 ευρω , πιθανον να τα φας ολα ( τα ετοιμα ) στην πορεια . Εχω μπολικα παραδειγματα .
Δεν αναφερομαι στην τωρινη κριση , που να θες και να κανεις κατι , δεν μπορεις . Αναφερομαι γενικως . Και επειδη καπου διαβασα οτι αν ειχα χρηματα , σαν γονεας θα προσεφερα τα παντα στα παιδια μου , θελω να τον πληροφορησω οτι αυτος ειναι ο ιδανικος τροπος να καταστρεψεις ενα παιδι .
Πιστευω οτι οι δυσκολιες που θα συναντησει ενας νεος στη προσπαθεια του να δημιουργησει , θα σφυρηλατησει τον χαρακτηρα του , πραμα το οποιο δεν μπορει να επιτευχθει αλλιως , παρα μονο με την αντιμετωπιση δυσκολιων .
Ο ανθρωπος εχει γεννηθει να δημιουργει , εστω κατι μικρο φυσικα , και αν δεν το κανει παραβιαζει την φυση του , με απροβλεπτες οχι καλες ψυχολογικες συνεπειες .
Επικροτω τους Αμερικανους , που οσα χρηματα και ναχουν ( σε σχετικο πλαισιο ) , ' διωχνουν ' στην ουσια το παιδι απο το σπιτι στα 18-20 , για να βρει την τυχη του .
Υπαρχει μια ρηση ' εως 7 χρονων ( τοτε που δημιουργειται ο χαρακτηρας και η αυτοεκτιμηση ) φερσου στο παιδι σου σαν βασιλιας , απο 7 - 18 , φερσου του σαν ζητιανος ( για να μην γινει κακομαθημενο ) , και απο 18 και ανω ,αστο να βρει την τυχη του ' .
Εμεις πιστευω ως λαος , παρακανακευουμε τα παιδια μας , με καταστροφικες μετεπειτα συνεπειες .
ειμαι πιο κοντα στην απαντηση του νονονο.
και περα απο τις ενασχολησεις και τις αγαθοεργιες, υπαρχουν και οι σπουδες.
ξερω πολλους που η οικονομικη ενδεια τους εριξε στο μεροκαματο και δεν καταφεραν τπτ στην ζωη τους, περα απο μια στερημενη επιβιωση και αλλους που λογω της οικονομικης ανεσης των γονιων πηγαν στα καλυτερα σχολεια και εκαναν λαμπρες σπουδες και 'απεδωσαν" κοινωνικα- οικονομικα κλπ σε προχωρημενη ηλικια.
μηδενα προ του τελους τετοιους απολογισμους. δεν ξερεις τι μπορει να προσφερει καποιος.
Νομίζω ότι αυτό το "τι έχει ο άλλος" είναι αντιπαραγωγικό αν όχι δικαιολογία.Αν μέτρο σύγκρισης είναι αυτός που ο πατέρας του πέτυχε και ο γιος δεν έχει βιοποριστικό πρόβλημα τοτε δεν έχουμε και πολύ υψηλά στάνταρς...Θα έλεγα ότι άμα θέλουμε να προοδέψουμε θα έπρεπε να κοιτάμε τι έκανε ο μπαμπάς του πλουσιόπαιδου.Με αυτόν να συγκρίνεις τον εαυτό σου.Αλλιώς είναι σαν την παροιμία "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα" να μην έχει κανεις.Καλώς η κακώς το θέμα με τα λεφτά και την δουλειά είναι υποκειμενικό.Υπάρχουν πλούσιοι που δουλεύουν και φτωχοί που κάθονται και τούμπαλιν.Το να είσαι παραγωγικός δεν έχει να κάνει με τα λεφτά.Ο παππούς μου είναι 90 χρονων.Ξυπνάει κάθε πρωί στις 6 και πηγαίνει στο γραφείο τις μητέρας μου,το ανοίγει και μέχρι τις 2 βγάζει καμια φωτοτυπία,βάζει χαρτιά στην θέση τους.Δεν το κάνει για τα λεφτά ούτε υπάρχει ανάγκη για βοήθεια.Έχει μια καλή σύνταξη και τα έχει πάει καλά στην ζωή του.Αυτός ο άνθρωπος είτε είχε γεννηθεί φτωχός είτε πλούσιος και λεφτά θα είχε και στις 6 πάλι θα σηκωνόταν να κάνει κάτι.
Θελοντας και μη πανε αυτα τωρα.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Το προβλημα ειναι οτι υπαρχουν εκατονταδες χιλιαδες που θελουν να δουλεψουν,δεν ειναι βολεμενοι και δε βρισκουν.
Για αυτον που τα χει ετοιμα και καθεται,ε..μαγκια του αλλα και στα @@ μας.
Δεν ξέρω για αυτό, ίσως σε παρακινεί η προσωπική σου φιλοσοφία/θρησκεία να το πιστεύεις. Σεβαστό, αλλά ταυτόχρονα νομίζω επιβάλλει ένα μεγάλο υπαρξιακό φορτίο σε αυτόν που είναι ευχαριστημένος με μια μη-δημιουργική δουλειά και προτιμάει να περνάει τον ελεύθερο χρόνο του διασκεδάζοντας ή μεγαλώνοντας τα παιδιά του ή οτιδήποτε άλλο παρά να "δημιουργεί". Για παράδειγμα, ένας αστυνομικός, στρατιωτικός/αγρότης/δάσκαλος/χασάπης/οπωροπώλης/περιπτεράς/ξεναγός/οδοκαθαριστής/αθλητής και χίλια δυο άλλα επαγγέλματα δεν "δημιουργούν" κάτι αλλά παρ'όλα αυτά προσφέρουν σημαντικά πράγματα στην κοινωνία. Δεν βλέπω πως αυτοί ο άνθρωποι "παραβιάζουν την φύση τους" ή έχουν περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Ίσως βέβαια έχεις κάτι εντελώς διαφορετικό στο νου με την λέξη "δημιουργία". Αυτό για μένα σημαίνει το να κάνεις κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, για παράδειγμα ένα καινούριο έργο λογισμικού, ένα σχέδιο για να υπερασπιστείς έναν πελάτη σου ως δικηγόρος, ένα έργο τέχνης, ένα μηχανολογικό σχέδιο και πολλά άλλα. Όχι δηλαδή να αναμασάς παλια γνώση.
Εγώ από την άλλη θεωρώ ότι αυτό είναι από τα χειρότερα έθιμά τους. Το μόνο θετικό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι γενικά οδηγεί σε μια πολύ πιο παραγωγική κοινωνία (το κίνητρο να αποφύγεις να κοιμάσαι μέσα σε ένα χαρτόκουτο κάτω από μια γέφυρα σε κάνει αρκετά παραγωγικό). Κατά τα άλλα φθείρει τις οικογεννειακές σχέσεις, οδηγεί σε ατομικισμό και γενικά ευννοεί τις υψηλές τάξεις της κοινωνίας, οι οποίες δεν το κάνουν στα δικά τους παιδιά και αντίθετα τα βάζουν να σπουδάζουν. Τα πλουσιόπαιδα λοιπόν που σπούδαζαν από τα 18 έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραμείνουν πλούσια. Από την άλλη τα παιδιά που πρέπει να δουλέψουν από τα 18 ψήνοντας μπιφτέκια, χάνουν την ευκαιρία στην εκπαίδευση που θα μπορούσε να τα κάνει πλούσια. Οπότε οι υψηλές τάξεις της κοινωνίας διαιωνίζονται. Ένας από τους (πάρα πολλούς) λόγους που έχει μειωθεί η κοινωνική κινητικότητα στην Αμερική και έχει μεγαλώσει η κοινωνική ανισότητα.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Αν αυτό είναι το τίμημα για μια πιο παραγωγική κοινωνία, εγώ προσωπικά δε θα το πλήρωνα. Αλλά αυτό είναι υποκειμενικό, κάποιος άλλος μπορεί να μην έχει πρόβλημα με αυτά (και στην Αμερική όντως μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δεν έχει). Αυτό πάντως είναι ενδιαφέρον ζήτημα προς συζήτηση για το πως θα θέλαμε να λειτουργεί η δική μας κοινωνία.
Ο παππούς σου τα σπάει! Θα γούσταρα να έχω και γω την όρεξή του στα 90!!Quote:
Originally Posted by white
Quote:
Originally Posted by nonono
nonono , για μενα ακομη και αυτοι οι ανθρωποι παραγουν κατι , παραγουν υπηρεσιες , παραγουν εργο . Το ποιντ μου ειναι να μην μενεις απραγος , αυτο δημιουργει ψυχολογικα προβληματα . Δεν ειναι αναγκη να εισαι η Μαρια Κιουρι , η ο Φλεμινγκ , γιαα να θεωρηθει οτι περαγεις κατι .
Quote:
Originally Posted by white
Aγαπητε white , φυσικα συμφωνω οτι το να εισαι παραγωγικος δεν εχει να κανει καλα και ντε με λεφτα . Τον δε παππου σου τον βρισκω μια χαρα . Δεν θεωρω οτι υπολειπεται του πατερα μου , που παλεψε απο νεος , για να βγαλει 5 δεκαρες , και τα καταφερε μια χαρα , και με το παραπανω . Και αυτος τωρα πηγαινει στο γραφειο , στα 89 του , ασχολειται με τον υπολογιστη του , δλδ στην ουσια δεν κανει τιποτα , αλλα οτι εκανε , εκανε , και μπραβο του . Αλλα ποτε του δεν τεμπελιασε . Φιλικα .
Quote:
Originally Posted by Αλαφροίσκιωτος
Αλαφροισκιωτε , εδω ειναι η διαφορα μας , δεν θεωρω μαγκα αυτον που τα εχει ετοιμα και καθεται ( εξαιρειται η εποχη κρισης ) . Τον θεωρω παρασιτο .
Quote:
Originally Posted by nonono
Δυστυχως , νονονο , η κοινωνικη ανισοτητα παντα υπηρχε , και εχει ενταθει , και πλεον , οσο ικανος και να εισαι , ας εχεις και χρηματα , με την παγκοσμιοποιηση , η ιδιωτικη πρωτοβουλια πεθαινει σιγα σιγα , ολοι στο μελλον θα ειμαστε υπαλληλοι ( υποτελεις ) απροσωπων εταιριων . Την δεκαετια του 80 ( 1988 ), που αρχισα να δουλευω , δανειστηκα ενα σεβαστο ποσον απ τον πατερα μου , εφτιαξα την επιχειρηση μου , απο αυτες που χρειαζονται καμποσα χρηματα , και ολα καλα . Σημερα δεν θα μπορουσα να το κανω αυτο , διοτι χρειαζομαι τα 5πλα χρηματα , για να ανταγωνιστω τις πολυεθνικες ,( που τοτε δεν υπηρχαν ) , πραμα πρακτικα αδυνατον .
Μουχει μεινει μια φραση του Οργουελ , ' φανταζομαι το μελλον του ανθρωπου , ενα κεφαλι που να το παταει μια μποτα ΣΥΝΕΧΩΣ ' .
Κοιταξε απο τη στιγμη που για τους περισσοτερους η δουλεια ειναι θεμα επιβιωσης,και δευτερευοντως αναγκη για δημιουργικοτητα,ή οτιδηποτε αλλο,ειναι δυσκολο να ξεχωρισεις αυτον που δουλευει γιατι θελει,και αυτον που το κανει γιατι πρεπει.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Επισης,αλλο να εργαζεσαι γενικα,και αλλο να εργαζεσαι σε μια συγκεκριμενη δουλεια,με συγκεκριμενους ορους,ωραριου,παραγωγικοτη τας,αμοιβης κλπ.
Οταν ειναι τοσο ζουγκλα η αγορα,δεν αδικω οσους θελουν και μπορουν να την αποφευγουν.
Aλαφ , δεν αναφερομαι στην τωρινη κριση , το καταλαβαινω και το διευκρινησα . Τωρα ειναι ο σωζων εαυτον σωθητω . Για να επανελθω στο θεμα μου , αναφερομαι σε ανθρωπους , που εχουν λεφτα απο τους γονεις τους , και προτιμουν τα αραλικι , τεμπελικι , οπως θες πεστο , ενω θα μπορουσαν να κανουν κατι και οι ιδιοι , εκτος αν ειναι τελειως ανικανοι ( η μονη δικαιολογια ) . Η γνωμη μου αυτη απηχει μια προσωπικη αποψη , και οχι αξιωμα .
Τους θεωρώ τεμπέληδες κ άχρηστους. Ο σωστός άνθρωπος πρέπει να εργάζεται αν είναι στο χέρι του έστω και αν έχει άνεση χρημάτων.
Νοnono όταν λέμε "δημιουργικότητα" εννοούμε παραγωγικότητα κ συμβολή στη λειτουργία της οικονομίας κ της κοινωνίας γενικότερα, δεν εννοούμε απαραίτητα επιστημονική ανακάλυψη ή τεχνολογική καινοτομία. Όλοι οι άνθρωποι που ανέφερες βεβαίως κ είναι δημιουργικοί.Quote:
Originally Posted by nonono
Τώρα τα όσα λες για την αμερικάνικη κοινωνία σόρυ, αλλά δεν ισχύουν. Δεν πάω ντε κ σώνει να τους υπερασπιστώ σε όλα τους, αλλά μπορώ να σε διαβεβαιώσω ως προς τα εξής:
1. Ο λόγος για τον οποίο έχουν πάει τόσο μπροστά είναι γιατί ως κοινωνία κ νοοτροπία λειτουργούν βάσει της προαγωγής της αριστείας κ όχι της ισοπέδωσης όπως γίνεται στην Ελλάδα. Δηλ. στα αμερικάνικα πανεπιστήμια τα δίδακτρα είναι από ακριβά έως πανάκριβα για τους έχοντες (αμερικανούς κ ξένους), αλλά ακριβώς μέρος αυτών των διδάκτρων "επενδύεται" σε ένα ευρύ σύστημα υποτροφιών, για παιδιά που αξίζουν αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν. Με 2 λόγια δεν υπάρχει περίπτωση να σου κόβει, να έχεις διάθεση να διαβάσεις, να μάθεις, να εργαστείς κ να προοδεύσεις κ να μη βρεθεί πανεπιστήμιο να κάνει δεκτή την αίτηση υποτροφίας σου. Κ μάλιστα, αν είσαι κ λίγο...... "περίπτωση" από άποψη ευφυϊας, σε πληροφορώ ότι παίζει κ 2 κ 3 πανεπιστήμια να σφαχτούν για τα μάτια σου κ μόνο, κ να σε διεκδικούν να φοιτήσεις σε αυτά.
2. Το να διώχνουν το παιδί από το σπίτι στα 18, δεν είναι πρακτική μόνο των αμερικάνων, αλλά κ των βορειοευρωπαίων. Η μόνη διαφορά εντοπίζεται στο ότι στη Β. Ευρώπη υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος πολύ υποστηρικτικό κ οργανωμένο, το οποίο αναπληρώνει το κενό των στενών οικογενειακών δεσμών που συνατώνται στη Ν. Ευρώπη. Δηλ. έχουν προβλεφθεί φοιτητικά επιδόματα, εστίες (όχι σαν τις δικές μας), το κράτος πρόνοιας είναι πολύ ανεπτυγμένο, κλπ κλπ, ενώ στην Αμερική καμία σχέση, ένα υποτυπώδες helthcare istitutions reform είπε να κάνει ο Obama κ τον φάγανε ζωντανό τον άνθρωπο.
Θα συμφωνήσω σε αυτό που αναφέρει η mariposa για τις δυνατότητες εκπαίδευσης στο αμερικάνικο εκπαιδευτικό σύστημα. Εάν δεν έχεις τα χρήματα, αλλά έχεις τη διάθεση για να μάθεις και να εργαστείς, δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις πανεπιστήμιο. Και δεν υπάρχουν μόνο οι υποτροφίες, αλλά και πολλές δυνατότητες να προσφέρεις εργασία εντός του πανεπιστημίου (για να πετύχεις έκπτωση στα δίδακτρα).
Κι επίσης, το να φεύγει το παιδί από το σπίτι των γονιών, είναι κάτι που σαφώς ενθαρρύνει τη δημιουργία, γιατί η πρωτοτυπία και η πρωτοβουλία προϋποθέτουν αυτονομία, κίνητρα, ελεύθερο χώρο κλπ. Δεν αντιλέγω, είναι όμορφο πράγμα οι ζεστές σχέσεις με τους γονείς και άλλα μέλη της οικογένειας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αναγκαία για αυτό η παρατεταμένη συμβίωση.
Παιδιά, υπάρχει όμως και το θέμα του κινήτρου / επιβράβευσης!
Στην Σουηδία, Ολλανδία π.χ. αν τελειώσεις πτυχίο με καλό βαθμό μπορεί να σε περιμένουνε 2-3 δουλειές (και χωρίς εμπειρία - για απόφοιτους). Επίσης, αν είσαι καλός στη δουλειά, παίρνεις προαγωγή, αύξηση κλπ. Στην Ελλάδα έρχεσαι με μεταπτυχιακό και δεν βρίσκεις ΤΙΠΟΤΑ (το λέω από προσωπική εμπειρία δική μου και φίλων μου).
Βλέπεις ανθρώπους στην ίδια θέση 10 χρόνια χωρίς προαγωγή και αύξηση...Ή δεν έχει προοπτικές καριέρας γενικά - δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος σου (μικρή επιχείρηση π.χ.) γιατί σε φορολογούν τρελά, σε σχέση με το εξωτερικό.
Αν ο άνθρωπος δεν έχει και κίνητρο, πιστεύω οτι στο τέλος απογοητεύεται και τα παρατάει. Ματαιώνεται. Και δεν μιλάω για τους "εκ γενετης τεμπέληδες"...
Εσείς δεν το έχετε νιώσει ποτέ αυτό στο χώρο εργασίας σας; Ή να το ακούτε από φίλους σας;
Quote:
Originally Posted by panda333
Αμα καποιος δεν εχει κινητρο , και κυριως δεν αγαπαει αυτο που κανει , δεν υπαρχει περιπτωση να επιτυχει .