ψυχοσωματικα η κατι αλλο???

Καλησπερα ειμαι νεα εδω και πραγματικα ευχομαι καποιος απο εσας να μπορεσει να με ηρεμησει.Πριν απο 3 χρονια ξεκινησαν οι πρωτες κρισεις πανικου οι οποιες κρατησαν για 4 μηνες..εχασα πολλα κιλα δεν εβγαινα ζαλιζομουν συνεχεια..τα φτερουγισματα εδιναν και επαιρναν..μετα απο αυτους τους μηνες χωρις ψυχοθεραπεια και φαρμακα παλεψα και τα συπμτωματα υποχωρησαν για 5 μηνες ομως..απο τοτε εχω μια διαρκη ανησυχια παρολο που εχω επισκεφτει καθε γιατρο πως κατι εχω...τον τελευταιο καιρο εχω σφιξιμο στο στηθος,πιασιμο στην πλατη τον αυχενα και τους ωμους,μουδιασματα στο προσωπο σε καθημερινη βαση...αποφασισα να παω σε ψυχολογο μεσα στην εβδομαδα ομως ο φοβος πως κατι εχω δεν μπορει να φυγει με τις διαβεβαιωσεις κανενος γιατρου...να κανω παλι μαγνητικη εγκεφαλου??εχουν περασει 3 χρονια απο την πρωτη...δεν μπορω να βαλω στο μυαλο μου οτι ολα αυτα εχουν μια αιτια...το αγχος

δεν μπορω να βαλω στο μυαλο μου οτι ολα αυτα εχουν μια αιτια...το αγχος
για να το λες αρα υπαρχει ηδη μεσα στο μυαλο σου, και μαλιστα ειναι μια χαρα εδραιωμενο.. απλως ειναι το γ@μημενο αγχος που σε κανει να καταστροφολογεις..
ο ψυχολογος θα σε βοηθησει να σκεφτεσαι διαφορετικα, ορθολογικα και θετικα! Θα δεις!
κατα την γνωμη μου εστιασε στον ψυχολογο και ασε ολους τους αλλους γιατρους.. δεν εχεις τιποτα! (απο την στιγμη μαλιστα που λες οτι εχεις παει ηδη σε γιατρους και εχεις κανει καποιες εξετασεις)!
οσο για τα συμπτωματα ε ενταξει... ολοι εμεις οι αγχωτικοι τα γνωριζουμε και με το παραπανω.. εχω σφιξιμο στο στηθος,πιασιμο στην πλατη τον αυχενα και τους ωμους λογικο το αγχος εκδηλωνεται πανω κατω σ αυτα τα σημεια, οπως και σε αλλα βεβαια (εγω για παραδειγμα εχω πολυ μουδιασμα στα ποδια οταν με πιανει κριση ) .. ειναι η σωματοποιηση..
περα απο το μυαλο ολο το σωματικο συστημα διεγειρεται οταν αγχωνομαστε, οποτε αυτα τα συμπτωματα εχουν λογικη εξηγηση, που ειναι η αλλη απο το αγχος !

σε ευχαριστω πολυ 66psy...ελπιζω να τα καταφερω με τον ψυχολογο(αν και ειμαι λιγο αρνητικη με το θεμα γιατι με κανει να αισθανομαι περισσοτερο προβληματικη) γιατι πραγματικα δεν αντεχω αλλο...δεν θυμαμαι μερα που να νιωσω πραγματικη χαρα γιατι καθομαι και παρατηρω καθε στιγμη τι συμβαινει στο σωμα μου...εσυ πηγαινεις σε ψυχολογο?εχεις δοκιμασει φαρμακα??δεν ξερω νιωθω οτι βρισκομαι σε ενα φαυλο κυκλο...ανθρωποι με αγχωτικες διαταραχες γινονται ποτε καλα?? οπως και να εχει σου ευχομαι ο,τι καλυτερο!!!!

αν και ειμαι λιγο αρνητικη με το θεμα γιατι με κανει να αισθανομαι περισσοτερο προβληματικη... ολοι μα ολοι μα ολοι μας αντιμετωπιζουμε προβληματα καποια στιγμη στην ζωη μας και δεν πρεπει αν αισθανομαστε καμια ντροπη γι αυτο ή απεχθεια! ετσι ειναι η ζωη! κανεις δεν ζει τελεια χωρις προβληματα! μα κανεις!
θα σε βοηθησει πολυ, θα αλλαξεις το σκεπτικο σου μεσα απο την θεραπεια!
εγω εκανα ενα χρονο ψυχοθεραπεια μαζι με ζαναξ και τωρα πλεον εχω παρει μια ανιουσα πορεια ! δεν ειμαι 100% καλα -ο διαμονας παντα καραδοκει σε καποια μερια του μυαλου μου-, αλλα τουλαχιστον δεν ειμαι οπως ημουν πριν.. που ετρεμα ολοκληρη απο το αγχος και φωναζα απο μεσα μου "πεθαινω"..

ναι φαυλος κυκλος ειναι τα ψυχοσωματικα.. σκεψεις αρνητικες π.χ "δεν μπορω να αναπνευσω" που οδηγουν σε σωματοποηση "πονος στο στηθος" κι αυτος ο πονος με την σειρα του εντεινει την σκεψη "δεν μπορω να αναπνευσω" και το συμπτωμα γινεται χειροτερο και δωστου παλι :P
εμενα λοιπον σε ενα απο τα πολλα πραγματα που με βοηθησε ο γιατρος μου ηταν αυτο: να σπασω τους φαυλους κυκλους και να χαλαρωσω..
εγω εχω διατ.πανικου και αγοροφοβια , δεν εχω μεγαλο θεμα δλδ με αρρωστιες, αλλα και παλι το αγχος ειναι κοινο μας στοιχειο..
βγαλε απο το μυαλο σου οτι "κατι θα παθω" -δεν προκειται στο υπογραφω:)-, ασε τους γιατρους και εστιασε στον ψυχολογο :)
Εμεις οι αγχωτικοι ειναι αυτο που λεμε πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο!
"α θα παθει κατι το ενα, το αλλο, α θα λυποθυμησω, α εχει προβλημα η καρδια μου" και στο τελος δεν γινεται και τιποτα..
αι σιχτιρ πια :P

Γεια σου Ιωάννα..
Σε καταλαμβαίνω απόλυτα.. Έχω πάθει κατι πολύ παρόμοιο.
Τέλος του καλοκαιριού έπαθα για 1η φορά στη ζωή μου ίλιγγο όταν σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Φοβήθηκα τόσο πολύ γιατί μόλις είχα ξεκινήσει να παίρνω αντισυλληπτικά χάπια και είχα διαβάσει στις παρενέργειες τον ίλιγγο. Αμέσως πήγα στις πρώτες βοήθειες (2 το πρωί) όπου με επιβαιβέωσαν ότι ο ίλιγγος ηταν λόγω της αποτομης αλλαγής στη στάση σώματος όταν σηκώθηκα και ότι 1 αντισυλληπτικό χάπι δεν κάνει τόση ζημιά. Μου θύμωσε και ο γιατρός που ζήτησα 25 χρονών κοπέλα να κάνω καρδιογράφημα. Και μέ έστειλαν στο σπίτι. Από τότε και μετά ξεκίνησε ο εφιαλτης. Φτερουγίσματα στην καρδιά, αίσθημα ότι δεν μπορώ να ανασάνω, τρομερές ζαλάδες..Ειδικά οι ζαλάδες διήρκησαν για 2 ολόκληρους ΜΗΝΕΣ :( Νόμιζα ότι έχω κατι πολυ πολυ σοβαρό δεν έβγαινα από το σπίτι γιατί φοβόμουν μήπως με πιάσει κρησάρα στη καφετέρια ή στο μπαράκι και γίνω ρεζίλι. Πήγα σε νευρολόγο, ωριλά, παθολόγο, και έκανα αναλύσεις αίματος. Κανείς δεν βρήκε κάτι. Μέχρι που ο τελευταίος μου είπε οτι αυτά που του περιγράφω είναι ψυχολογικά, όχι παθολογικά και απέρριψε κατηγορηματικά το αίτημα μου για μαγνητική τομογραφία! Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και για περίπου 3 μήνες ήμουν καλά. Μέχρι που προχτές ένιωσα μια αδυναμία, φοβήθηκα, και ο φόβος μου προξένησε πάλι ζαλάδες. Από τότε παιρνώ τις ώρες μου στο ιντερνετ και ^ερευνώ^ .. Μου πήρε πολύ καιρό να δεχτώ ότι όλα αυτά είναι λόγω άγχους, αλλα είναι......

Τα ιδια ακριβως ειχα και εγω και αλλα πολλα. Ετρεχα σε νευρολογους, καρδιολογους , οφθαλμιατρους , παθολογους κλπ.. Δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ. Ολα ειναι απο την ψυχολογια σου που σωματοποιηται. Α κουσε με τα εχω περασει απο το 2010. Τα μονα που με βοηθησαν ηταν τα αντικαταθλιπτικα, 2 ανθρωποι που με αγαπανε και ο εαυτος μου. Γενικευμενη αγχωδη διαταραχη με καταθλιψη ειχα και να μην σου πω περι σωματικων. Δεν θες να ξερεις. Εκανα ψυχοθεραπεια πανω απο ενα χρονο και δεν μπορω να πω οτι με βοηθησε τοσο. Το φαρμακο ομως ναι , η ψυχιατρος μου και μαλιστα σχετικα γρηγορα και εγινα ανθρωπος ξανα. Μεσα σε ενα μηνα ημουν καλυτερα.. Δεν μπορουσα να το πιστεψω γτ ειχα βρεθει στον πατο. Κι ομως.. Η γνωμη μου ειναι εφοσον πηγες μην ξαναπας σε αλλους γιατρους. Αστους, σου μιλω εκ πειρας, μονο αγχος μου εφερνε οτι πρεπει να παω.. Πηγαινε σε ενα ειδικο,ειναι κριμα να βασανιζεσαι αδικα. Αμαρτια, ξερω ποσο φριχτο ειναι.. Ειτε ψυχολογο ειτε ψυχιατρο. Απλα με ψυχολογο θα αργησει λιγο το αποτελεσμα.. Μια ζωη ημουν καλος να ακουω τον πονο των αλλων να τους συμπαραστεκομαι αλλα να μην λεω τον δικο μου.. Πουθενα..

οπως ειπαν και οι αλλοι ειναι απο το εντονο στρες, δεν ειμαι γιατρος αλλα η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, αν ειναι ανυποφορα τα συμπτωματα νομιζω πως ο ψυχιατρος θα δωσει την λυση, ειναι κριμα να βασανιζεσαι αδικα, η ψυχοθεραπεια θα βοηθησει σε δευτερο χρονο και δεν δινει αμεσα αποτελεσματα!

ετσι οπως τα γραφεις μετα απο 5 λεπτα που διαβασα οσα λες κ τα χαρτια να ειχα ριξει δε θα μπορουσα να σου απαντησω σοβαρα γιατι δε λες απολυτως τιποτα σχετικο με τη ζωη σου γενικοτερα.

Με αφορμη αυτο το θεμα θελω να πω και εγω κατι που μου συμβαινει, παρομοιο. Εδω και περιπου 2 χρονια αρχισε να με πιανει ενα σφιξιμο στη καρδια και να προσπαθω να παρω βαθια ανασα γιατι νομιζω πως το οξυγονο δε μου αρκει! Σαν ενα αισθημα πνιγμου θα μπορουσα να το περιγραψω. Αυτο μεχρι τωρα μου συνεβαινε πολυ σπανια (μπορει και 1-2 φορες το διμηνο), τωρα ομως τις 2 τελευταιες εβδομαδες γινετε πολλες φορες μεσα στη μερα. Την πρωτη φορα που μου συνεβη ειπα παει, εχω σοβαρο προβλημα με τη καρδια και πηγα κατευθειαν για εξετασεις. Δεν υπαρχει κανενα προβλημα μου ειπαν, ευτυχως! Μπορει ολο αυτο να προκαλειται απο αγχος; Αν ναι, πως δεν βρεθηκε κατι στην εξεταση; Ειναι καθαρο ψυχολογικο γι'αυτο; Η αληθεια ειναι πως εχω παρα πολυ αγχος για το οτιδηποτε. Και σπιτι να καθομαι και να βλεπω τηλεοραση ηρεμα, παλι για καποιο ανεξηγητο λογο αγχωνομαι!

η ζωη μου ειναι σχετικα καλή και χωρις σημαντικα προβληματα...παντα ειχα αγχος ομως για την καθημερινοτητα..να προλαβω το χρονο.. να τακτοποιησω τις οικονομικες υποχρεωσεις μου..να ειμαι καλα στη σχεση μου...να συμπαρισταθω στον συντροφο στα τρομερα του οικονομικα θεματα επισης...ομως απο τοτε που ξεκινησαν οι κρισεις και οι σωματοποιησεις του αγχους απο ενας ευδιαθετος χαμογελαστος ανθρωπος με διαθεση για διασκεδαση εγινα στριφνη νευρικη και κλειστηκα στο σπιτι και δεν μπορω να αντεξω τον εαυτο μου ποσο μαλλον τα προβληματα των αλλων...αυτα οσο πιο συντομα μπορω Αλεξανδρε...η ζωη μου οπως ηταν παντα ειναι και τωρα με τα πανω και τα κατω της..εγω αλλαξα και δεν μπορω να βρω το γιατι...

να ξερες ποσο σε καταλαβαινω olpr...σου ευχομαι να πανε ολα καλα... :)

Γιαννα λες οτι η ζωη σου ειναι καλη χωρις σημαντικα θεματα παρα μονο τα κλασσικα που εχει ολος ο κοσμος. Μηπως ομως τοτε πριν 3 χρονια που ξεκινησαν οι κρισεις πανικου ειχε συμβει κατι αλλο που σε πρεσαρησε?

Quote:

---

Originally Posted by Gina Ch.

Γεια σου Ιωάννα..
Σε καταλαμβαίνω απόλυτα.. Έχω πάθει κατι πολύ παρόμοιο.
Τέλος του καλοκαιριού έπαθα για 1η φορά στη ζωή μου ίλιγγο όταν σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι. Φοβήθηκα τόσο πολύ γιατί μόλις είχα ξεκινήσει να παίρνω αντισυλληπτικά χάπια και είχα διαβάσει στις παρενέργειες τον ίλιγγο. Αμέσως πήγα στις πρώτες βοήθειες (2 το πρωί) όπου με επιβαιβέωσαν ότι ο ίλιγγος ηταν λόγω της αποτομης αλλαγής στη στάση σώματος όταν σηκώθηκα και ότι 1 αντισυλληπτικό χάπι δεν κάνει τόση ζημιά. Μου θύμωσε και ο γιατρός που ζήτησα 25 χρονών κοπέλα να κάνω καρδιογράφημα. Και μέ έστειλαν στο σπίτι. Από τότε και μετά ξεκίνησε ο εφιαλτης. Φτερουγίσματα στην καρδιά, αίσθημα ότι δεν μπορώ να ανασάνω, τρομερές ζαλάδες..Ειδικά οι ζαλάδες διήρκησαν για 2 ολόκληρους ΜΗΝΕΣ :( Νόμιζα ότι έχω κατι πολυ πολυ σοβαρό δεν έβγαινα από το σπίτι γιατί φοβόμουν μήπως με πιάσει κρησάρα στη καφετέρια ή στο μπαράκι και γίνω ρεζίλι. Πήγα σε νευρολόγο, ωριλά, παθολόγο, και έκανα αναλύσεις αίματος. Κανείς δεν βρήκε κάτι. Μέχρι που ο τελευταίος μου είπε οτι αυτά που του περιγράφω είναι ψυχολογικά, όχι παθολογικά και απέρριψε κατηγορηματικά το αίτημα μου για μαγνητική τομογραφία! Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία και για περίπου 3 μήνες ήμουν καλά. Μέχρι που προχτές ένιωσα μια αδυναμία, φοβήθηκα, και ο φόβος μου προξένησε πάλι ζαλάδες. Από τότε παιρνώ τις ώρες μου στο ιντερνετ και ^ερευνώ^ .. Μου πήρε πολύ καιρό να δεχτώ ότι όλα αυτά είναι λόγω άγχους, αλλα είναι......

---

gina πραγματικα διαβαζοντας οσα γραφεις νιωθω καπως καλυτερα...δυστυχως στον περιγυρο μου και την οικογενεια μου δεν εχω ατομα δεκτικα στο να ακουσουν τι μου συμβαινει...θελεις απο αγνοια θελεις απο φοβο θελεις απο αδιαφορια...το ιντερνετ ομως μαλλον θα πρεπει να το κοψουμε γιατι αυτο μαλλον μας εχει τρελανει ολους...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Γιαννα λες οτι η ζωη σου ειναι καλη χωρις σημαντικα θεματα παρα μονο τα κλασσικα που εχει ολος ο κοσμος. Μηπως ομως τοτε πριν 3 χρονια που ξεκινησαν οι κρισεις πανικου ειχε συμβει κατι αλλο που σε πρεσαρησε?

---

ναι ειχα χασει τη δουλεια μου πριν απο μερικους μηνες,ημουν σε μια σχεση που δε με καλυπτε και πεθανε ενα νεαρο συγγενικο μου προσωπο απο καρδια...καποιες μερες μετα το τελευταιο ξεκινησαν ολα...εχουν περασει ομως 3 χρονια αυτο δεν μπορω να καταλαβω..εχουν διορθωθει πολλα απο τοτε..σωματικα ομως και ψυχικα δεν ειμαι καλα..

Quote:

---

Originally Posted by BillytheKid

Τα ιδια ακριβως ειχα και εγω και αλλα πολλα. Ετρεχα σε νευρολογους, καρδιολογους , οφθαλμιατρους , παθολογους κλπ.. Δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ. Ολα ειναι απο την ψυχολογια σου που σωματοποιηται. Α κουσε με τα εχω περασει απο το 2010. Τα μονα που με βοηθησαν ηταν τα αντικαταθλιπτικα, 2 ανθρωποι που με αγαπανε και ο εαυτος μου. Γενικευμενη αγχωδη διαταραχη με καταθλιψη ειχα και να μην σου πω περι σωματικων. Δεν θες να ξερεις. Εκανα ψυχοθεραπεια πανω απο ενα χρονο και δεν μπορω να πω οτι με βοηθησε τοσο. Το φαρμακο ομως ναι , η ψυχιατρος μου και μαλιστα σχετικα γρηγορα και εγινα ανθρωπος ξανα. Μεσα σε ενα μηνα ημουν καλυτερα.. Δεν μπορουσα να το πιστεψω γτ ειχα βρεθει στον πατο. Κι ομως.. Η γνωμη μου ειναι εφοσον πηγες μην ξαναπας σε αλλους γιατρους. Αστους, σου μιλω εκ πειρας, μονο αγχος μου εφερνε οτι πρεπει να παω.. Πηγαινε σε ενα ειδικο,ειναι κριμα να βασανιζεσαι αδικα. Αμαρτια, ξερω ποσο φριχτο ειναι.. Ειτε ψυχολογο ειτε ψυχιατρο. Απλα με ψυχολογο θα αργησει λιγο το αποτελεσμα.. Μια ζωη ημουν καλος να ακουω τον πονο των αλλων να τους συμπαραστεκομαι αλλα να μην λεω τον δικο μου.. Πουθενα..

---

μου δινει δυναμη να βλεπω οτι μετα απο ολα αυτα αντιμετωπιζεις τα πραγματα με θαρρος..εγω ειμαι μαλλον ακομα στην αρχη..πρεπει πρωτα να πειστω οτι η υγεια ειναι ενταξει..φαρμακα δεν θελω να παρω..αν και δεν αντεχω...θα το παλεψω με τον ψυχολογο και βλεπουμε...

[QUOTE=66psy;527427]αν και ειμαι λιγο αρνητικη με το θεμα γιατι με κανει να αισθανομαι περισσοτερο προβληματικη... ολοι μα ολοι μα ολοι μας αντιμετωπιζουμε προβληματα καποια στιγμη στην ζωη μας και δεν πρεπει αν αισθανομαστε καμια ντροπη γι αυτο ή απεχθεια! ετσι ειναι η ζωη! κανεις δεν ζει τελεια χωρις προβληματα! μα κανεις!
θα σε βοηθησει πολυ, θα αλλαξεις το σκεπτικο σου μεσα απο την θεραπεια!
εγω εκανα ενα χρονο ψυχοθεραπεια μαζι με ζαναξ και τωρα πλεον εχω παρει μια ανιουσα πορεια ! δεν ειμαι 100% καλα -ο διαμονας παντα καραδοκει σε καποια μερια του μυαλου μου-, αλλα τουλαχιστον δεν ειμαι οπως ημουν πριν.. που ετρεμα ολοκληρη απο το αγχος και φωναζα απο μεσα μου "πεθαινω"..

ναι φαυλος κυκλος ειναι τα ψυχοσωματικα.. σκεψεις αρνητικες π.χ "δεν μπορω να αναπνευσω" που οδηγουν σε σωματοποηση "πονος στο στηθος" κι αυτος ο πονος με την σειρα του εντεινει την σκεψη "δεν μπορω να αναπνευσω" και το συμπτωμα γινεται χειροτερο και δωστου παλι :P
εμενα λοιπον σε ενα απο τα πολλα πραγματα που με βοηθησε ο γιατρος μου ηταν αυτο: να σπασω τους φαυλους κυκλους και να χαλαρωσω..
εγω εχω διατ.πανικου και αγοροφοβια , δεν εχω μεγαλο θεμα δλδ με αρρωστιες, αλλα και παλι το αγχος ειναι κοινο μας στοιχειο..
βγαλε απο το μυαλο σου οτι "κατι θα παθω" -δεν προκειται στο υπογραφω:)-, ασε τους γιατρους και εστιασε στον ψυχολογο :)
Εμεις οι αγχωτικοι ειναι αυτο που λεμε πνιγομαστε σε μια κουταλια νερο!
"α θα παθει κατι το ενα, το αλλο, α θα λυποθυμησω, α εχει προβλημα η καρδια μου" και στο τελος δεν γινεται και τιποτα..
αι σιχτιρ πια :P[/QUOTE



τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο..εστω και για λιγο νιωθω οτι παιρνω ανασα γιατι το πιο πιθανο το πρωι να ξεκινησει ακομα μια δυσκολη μερα...σε ευχαριστω πολυ οπως και ολους βεβαια...μια ερωτηση μονο...τα xanax και γενικα τα αντικαταθλιπτικα δεν προκαλουν εθισμο???αν νιωσω καλυτερα θα ηθελα του χρονου να προσπαθησω για ενα παιδι μονο αν ειμαι απολυτως καλα βεβαια...αν παρω θεραπεια δεν θα πρεπει να το καθυστερησω???

Ιωαννα ευχομαι και σε σενα ολοψυχα να το ξεπερασεις και να σου πανε ολα καλα απο εδω και περα!!! Παντως απ'οτι καταλαβαινω αυτο οφειλεται στο αγχος. Δυστυχως δεν μπορω να το μειωσω...

Δεν ξερω αν εχω θαρρος ομως ξερω πως θελω να εχω θαρρος γτ θελω να ζησω οπως πριν.Το ιδιο νομιζω και συ.Και γω πριν 4 χρονια ακουγα φαρμακα και ελεγα οτι ειναι στιγμα. Ταμπου ξερεις. Ομως αυτα με εσωσαν 2 φορες μου εδωσαν το μικρο σπρωξιμο που χρειαζομουν να ξανασηκωθω. Δεν εχω πλεον αυταπατες.. Δεν υπηρχε περιπτωση ετσι οπως ημουν να δουλεψω να βγω εξω να ξαναπαιξω μουσικη να ερωτευτω να ζησω την ζωη μου.. Και τολμω να πω πως η ψυχιατρος και το χαπι μου εσωσαν τη ζωη.. Ειναι πολυ μικρη η ζωη μας να αφηνουμε το αγχος και την καταθλιψη να μας κανει φτερο στον ανεμο. Δεν αξιζει αυτο το μαρτυριο. Πρεπει να ΖΗΣΟΥΜΕ..

εχεις δικιο billy, μολις περυσι πριν καν μπω σε αυτο το λουκι "κοροιδευα" ολους οσους ακουγα πως παιρνουν αντικαταθλιπτικα, τοσο εξω απο ολο αυτο ημουν, να ομως που πλεον το βιωνω και εχω παρει στροφη 180 μοιρες! αν ειναι καποιος σε τοσο χαλια κατασταση πρεπει να καταφυγει σε ειδικο, το βασανο αυτο δεν αξιζει, δεν ζεις πραγματικα...
μακαρι να το ξεπερασουμε ολοι ειλικρινα, ειναι μαρτυριο

ακρως εθιστικα τα ζαναξ (για αλλα χαπια δεν ξερω οποτε δεν εκφερω αποψη), ΑΛΛΑ με σωστη διαχειρηση δεν παθαινεις κατι..
ενα χρονο επαιρνα και να τωρα εχει περιπου 2 με ενα μιση μηνα που το κοψα χωρις καμια δυσκολια... και χωρις υποκαταστατα. ετσι απλως τιποτα..
οποτε ?
κακα τα ψεματα εμενα με βοηθησαν παρα πολυ στην αρχη, αλλα παντα ειχα μεσα στο μυαλο μου οτι ειμαι ΕΓΩ αυτη που θα λυσω το θεμα κι οχι τα χημικα σκευασματα..
με τις οδηγιες παντοντε του γιατρου μου σιγα σιγα μειωνα τις δοσεις και να τωρα που δεν παιρνω καθολου..
βεβαια το θεμα της εγκυμοσυνης να το προσεξεις και ασφαλως να συμβουλευτεις τον γυναικολογο σου, αν το αποφασισεις τελικα! τα χαπια (μεχρι και μια αντιβιωση) μπορουν να φερουν επιπλοκες στην κυηση.
ως αγχωδεις που ειμαι εγω παντα οταν παιρνω ενα χαπι (και ντεπον να ειναι ) διαβαζω παντα το φυλο οδηγιων.. απο μικρη το κανω αυτο. κατι σαν κολλημα δλδ.. ε παντα θυμαμαι μα παντα υπαρχει ξεχωριστη στυλη για εγκυους ακομη και στα πιο "απλα" -εννοω συνηθισμενα- χαπια.. μ αυτα θελω να πω οτι : το τι παιρνεις απο ουσιες οταν εισαι εγκυος εχει μεγαλη σημασια για το βρεφος.. ποσο μαλλον αν μιλαμε για ψυχοφαρμακα.. οποτε σε περιπτωση που αποφασισεις να πας σε ψυχιατρο για ψυχοθεραπεια μαζι με συνταγη, να τον ρωτησεις απο το πρωτο ραντεβου ωστε να ξες πως θα πραξεις..
βεβαια πιστευω σε μικρες ποσοτητες δεν υπαρχει προβλημα.. απλως λογικα θα πρεπει να περιμενεις ενα διαστημα χρονου αφοτου τα σταματησεις, ωστε να φυγουν απο τον οργανισμο σου.. λογικα.. αλλα παντως σιγουρα να ρωτησεις τον γιατρο:)

τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο
ΩΩ καλα εδω θα βρεις πολλους ομοιοπαθεις σιγουρα :) :rolleyes:
οταν ξες οτι δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολα νιωθεις λιγοτερο μονος και διαφορετικος.. τουλαχιστον αυτο συμβαινει με εμενα!

[QUOTE=66psy;527580]τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο
ΩΩ καλα εδω θα βρεις πολλους ομοιοπαθεις σιγουρα :) :rolleyes:
οταν ξες οτι δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολα νιωθεις λιγοτερο μονος και διαφορετικος.. τουλαχιστον αυτο συμβαινει με εμενα![/QUOTEκαι

και με εμενα ετσι δειχνει να λειτουργει..βεβαια τα συμπτωματα ουτε και σημερα υποχωρησαν..αυτο το μουδιασμα στο κεφαλι και το προσωπο εκει να επιμενει...τι να πω παιδια..διαβασα διαφορα εδω μεσα..αλλα πως να σκεφτω??ευτυχως υπαρχουν πολυ χειροτερα??γιατι να ειμαστε τοσο αδυναμοι???πως θα το ξεπερασω???συμβαινει κατι χειροτερο???απαντησεις που σε τετοια κατασταση δεν δινεις...μονο το γεγονος ομως οτι μου αφιερωσατε λιγο απο τον πολυτιμο χρονο σας με κανει ΕΥΓΝΩΜΩΝ...

?γιατι να ειμαστε τοσο αδυναμοι??
δεν ειμαστε αδυναμη, απλως στις δυσκολες καταστασεις δυσκολευομαστε και μεις..
αν ξυπνας με μουδιασμενο το κεφαλι ή με την καρδια σου να παιζει ταμπουρλο και μεσα σου να βραζεις ειναι λογικο να νιωθεις αδυναμος.. δεν ειμαστε ρομποτ. εχουμε ψυχη και συναισθηματα.. και αδυναμοι θα νιωσουμε, και θα καταστροφολογησουμε κι ολα. ολα μεσα στην ζωη ειναι.. ο καθε ανθρωπος εχει το δικο του δραμα.. το θεμα ειναι να μην τα βαζουμε κατω!

παντως να πω σε ολους κατι που μπορει να μην γνωριζετε...καποιος πριν 3 χρονια μου ειπε οτι εαν πινω τουλαχιστον 2 λιτρα νερο την ημερα οι κρισεις πανικου δεν θα ξαναεμφανιστουν μετα απο ενα χρονικο διαστημα..ειναι αποδεδειγμενο επιστημονικα..τον ακουσα και οντως απο τοτε δεν εχω ξαναπαθει αυτο το βαρβαρο πραγμα..βεβαια συμπτωματα υπαρχουν και αναπαραγονται καθημερινα αλλα πιστεψτε με λειτουργει...επισης με συμβουλη γιατρου βεβαια καλο κανει συμπλεγμα βιταμινων Β που ενισχυουν τη νευρικη και ψυχολογικη λειτουργια και μουρουνελαιο..ανεβαζουν τα επιπεδα σεροτονινης..δεν τα εχω εφαρμοσει βεβαια σε καθημερινη βαση αλλα διαβασα αρκετα για αυτα και το επιβεβαιωνουν πολλοι ειδικοι...λεω να δοκιμασω...ανατρεξτε και εσεις σε αρθρα για τα φυσικους τροπους αντιμετωπισης του σγχους και δειτε μονοι σας..ελπιζω να βοηθησει

για το νερο δεν το ηξερα. αλλα για τις βιταμινες συμπλεγματος Β ναι
εγω παιρνω φυτικα ηρεμιστικα. που περιεχουν βιταμινες Β, αγρια βαλεριανα, αγριο μαρουλι, λικισκο και κατι αλλα που δεν θυμαμαι και εχω δει τρομερη διαφορα..
προσωπικα μου ειναι δυσκολο να εχω στο νου μου ολες τις τροφες που περιεχουν χαλαρωτικα συστατικα οπως π.χ την βιταμινη Β ετσι παιρνω τα φυτικα ηρεμιστικα και ησυχαζω...απο το αν σκεφτομαι δλδ φαε το ταδε φρουτο, βρασε το ταδε σε τσαι

παλια δεν πιστευα στα φυτικα.. ομως με τα συγκεκριμενα ενιωσα διαφορα.. ειχα δοκιμαστει πολλα τετοια φυτικα σκευασματα, αλλα μονο τα συγκεκριμενα μου εκαναν δουλεια..- δεν αναφερω ονομα και εταιρεια γιατι αποτελει διαφημιση στο φορουμ-ασε που δεν εχει σημασια.. σε ενα φαρμακειο να πας μπορεις να βρεις απειρα τετοια που εχουν συνδυασμους στοιχειων.. οπως αυτα. κι οχι μονο ενα. π.χ μονο βαλεριανα

[QUOTE=Ιωάννα Στ.;527585]

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

τελικα η καλυτερη κινηση που εκανα ηταν να απευθυνθω σε ενα φορουμ σαν και αυτο
ΩΩ καλα εδω θα βρεις πολλους ομοιοπαθεις σιγουρα :) :rolleyes:
οταν ξες οτι δεν εισαι ο μονος που περναει δυσκολα νιωθεις λιγοτερο μονος και διαφορετικος.. τουλαχιστον αυτο συμβαινει με εμενα![/QUOTEκαι

και με εμενα ετσι δειχνει να λειτουργει..βεβαια τα συμπτωματα ουτε και σημερα υποχωρησαν..αυτο το μουδιασμα στο κεφαλι και το προσωπο εκει να επιμενει...τι να πω παιδια..διαβασα διαφορα εδω μεσα..αλλα πως να σκεφτω??ευτυχως υπαρχουν πολυ χειροτερα??γιατι να ειμαστε τοσο αδυναμοι???πως θα το ξεπερασω???συμβαινει κατι χειροτερο???απαντησεις που σε τετοια κατασταση δεν δινεις...μονο το γεγονος ομως οτι μου αφιερωσατε λιγο απο τον πολυτιμο χρονο σας με κανει ΕΥΓΝΩΜΩΝ...

---

Ακουσε με σε παρακαλω. Τα ιδια συμπτωματα με σενα ακριβως ειχα και εγω. Μουδιασματα στο προσωπο στα χερια , ζαλαδες ,ασταθεια , πονους σε ολο το σωμα , μυρμιγκιασματα και πολλα αλλα.. Ειχα παει σε 100 γιατρους.. Ολα απο το αγχος. ΟΛΑ.. Δεν το πιστευα. Κι ομως.. Ξερω ποσο βασανιστικο ειναι και ειναι αμαρτια να τα περναμε ολα αυτα. Μας καταστρεφουν τη ζωη. ΓΙΑΤΙ?? Μην εχεις ενοχες ετσι κ γω ειχα ενοχες και τα καταπινα ολα.. Ειμαστε ευαισθητοι και αυτο ειναι το αποτελεσμα. Το σωμα μας τα σωματοποιει και διαμαρτυρεται. Μας λεει κανε κατι , αλλαξε κατι.. Πηγα σε μια καλη ψυχιατρο ακολουθησα αγωγη παραλληλα με ψυχοθεραπεια (που εμενα τουλ δεν με βοηθησε τοσο αφου ξερω γτ μου συμβαινουν αυτα,καταλαβα στην πορεια) και σε ενα μηνα και κατι ημουν ξανα φυσιολογικος. Εξαφανιστηκαν ολα. Απλα δεν το πιστευα.. Και μαλιστα χωρις αγχολυτικα. Μονο αντικαταθλιπτικα που στην αρχη τουλαχιστον ειναι σκετο βασανο. Σε παρακαλω μην ταλαιπωρεισαι αδικα. Δεν εχεις ΤΙΠΟΤΑ. Αυτο να σκεφτεσαι μονο.. Ενα συννεφακι που θα περασει αρκει να κανεις αυτο που πρεπει.. Και ολοι εμεις εδω ειμαστε να σε ακουμε..

BillytheKid : και σε ενα μηνα και κατι ημουν ξανα φυσιολογικος
πλακα μας κανεις??

Συγνωμη δεν κανω πλακα. Με τον πονο μου και τον πονο των αλλων να κανω πλακα? Εννοω πως σε ενα μηνα και κατι ημουν πολυ καλυτερα. Αυτο.. Ημουν αισιοδοξος και αρκετα ειχαν φυγει γτ ειχα και πολλα σωματικα..

Και τωρα ειμαι πολυ απελπισμενος. Κλαμα και αδιεξοδο. Προσπαθω ομως , θελω να παλεψω..

Οχι ενταξει μην με παρεξηγησεις κιολας! δεν το ειπα με επιθετικο τροπο.
απλως απο την εμπειρια μου και μεσα στο φορουμ αλλα και εκτος δυσκολα ψυχ. διαταραχες ξεπερνιουνται μεσα σε ενα μηνα μοναχα... δηλαδη ενας μηνας δεν ειναι τιποτα.. ποσο μαλλον για να λειτουργησει η ψυχοθεραπεια που απαιτει χρονο..
αλλο αυτο που λες τωρα και το εξηγεις, οτι ενιωσες πολυ καλυτερα..
αυτο ναι και γω το ειχα δει με τον γιατρο μου !

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

Οχι ενταξει μην με παρεξηγησεις κιολας! δεν το ειπα με επιθετικο τροπο.
απλως απο την εμπειρια μου και μεσα στο φορουμ αλλα και εκτος δυσκολα ψυχ. διαταραχες ξεπερνιουνται μεσα σε ενα μηνα μοναχα... δηλαδη ενας μηνας δεν ειναι τιποτα.. ποσο μαλλον για να λειτουργησει η ψυχοθεραπεια που απαιτει χρονο..
αλλο αυτο που λες τωρα και το εξηγεις, οτι ενιωσες πολυ καλυτερα..
αυτο ναι και γω το ειχα δει με τον γιατρο μου !

---

ναι οπως λεει και η psy ενας μηνας ειναι υπερβολικα λιγος χρονος να δει κανεις αποτελεσμα! εγω βρισκομαι στο διμηνο που λαμβανω escitalopram και γενικα ειμαι μεν καλυτερα αλλα ακομα νομιζω εχω δρομο, ειναι μερες που ειμαι down, μια ζαλαδα, ενα σφιξιμο στο στηθος η ενας πονοκεφαλος θα με κανει παλι να ανησυχω και παλι φαυλος κυκλος!Ο γιατρος μου εξηγησε πως ειμαι σε μια κατασταση μονιμου συναγερμου, μεγενθυνω οτιδηποτε συμβαινει στο σωμα και ενεργοποιω αγχος, αστα...
Ιωαννα πως πας τωρα εσυ? σε τι φαση βρισκεσαι?