Ανασφάλειες στη σχέση και ζήλια!! Χάνοντας την ουσία!!!

Καλησπέρα σας! Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να μοιραστώ το δικό μου πρόβλημα. Είμαι 23 χρονών και τα τελευταία περίπου πέντε χρόνια έχω σχέση με έναν άνθρωπο 8 χρόνια μεγαλύτερο μου. Η σχέση αυτή ξεκίνησε με το σκεπτικό του ΄γιατί όχι;' από τη μεριά μου. Έρωτας ή ενθουσιασμός δεν υπήρξε από τη μεριά μου. Με το καιρό, βλέποντας καλά δείγματα απο τη πλευρά του κατάφερε να με κάνει να τον αγαπήσω. Ερωτευμένη όμως δεν υπήρξα. Πρίν ένα περίπου χρόνο και αφού η σχέση μας είχε ήδη αρρωστήσει με ζήλιες και καταπίεση χωρίσαμε. Ωστόσο αυτός δεν ήταν ο βασικός λόγος. Έμαθα μετά απο καιρό οτι εμπλέκεται με ουσίες(όχι βαριές) και αυτό με έκανε να χάσω κάθε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του. Αποφάσισα και δεν ξέρω αν τελικά έκανα καλά να μιλήσω στους γονείς μου για το θέμα του και εκείνοι όπως ήταν φυσικό έκαναν ότι μπορούσαν με τρόπο διακριτικό και με ατελείωτες ώρες συζήτησης και με αποτρέψουν να ξανα εμπλακώ σε αύτη τη κατάσταση. Μεσολάβησε ένα καλοκαίρι. Έκανα μια νέα σχέση με ένα παιδί απο τα παλιά!!( Αυτός ήταν ένα απωθημένο) Έφαγα και πάλι τα μούτρα μου!! Σταμάτησα πια να έχω απωθημένο! Μετά ένιωθα κενό. Καλές οι παρέες, τα φλέρτ και τα ξενύχτια αλλά το κενό μου δε το γέμιζαν. Μένοντας μόνη συνειδητοποίησα και εκτίμησα πράγματα που είχε κάνει για μένα ο Γ.( ο οποίος είναι και το παιδί που ανέφερα στην αρχή) και που ποτέ δεν του αναγνωρίστηκαν για να είμαι ειλικρινής όπως του άξιζε Αποφάσισα λοιπόν να κάνω μια προσπάθεια επανασύνδεσης αλλά συνάντησα έναν άλλο άνθρωπο. Πιο συγκεκριμένα, έναν άνθρωπο που παρέμενε στις κακές συνήθειες του, που είχε σεξουαλικές περιπέτειες ( Να σημειώσω ότι παρά την ηλικία του ήμουν η πρώτη σχέση) άλλα που έτρεφε ακόμη αγνά συναισθήματα για εμένα. Προσπαθήσαμε και μέχρι σήμερα είμαστε μαζί. Η σχέση μας δεν είναι αυτό που θα έλεγε κάποιος ιδανική σχέση σίγουρα! Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι δικό μου. Είμαι μέσα στις ανασφάλειες, έχω μια συνεχόμενη τάση να τον ελέγχω και να τον αλλάξω όσον αφορά τη κακιά συνήθεια του. Εκείνος είναι πρόθυμος να κάνει μια προσπάθεια να την κόψει, μου λέει οτι έχει κάνει πρόοδο ωστόσο αυτό είναι κάτι που μόνο εκείνος ξέρει και εγώ δε μπορώ να ξέρω αν μου λεει αλήθεια. Έχω φτάσει σε ένα σημείο να υπεραναλλύω τα πάντα και να βρίσκω αφορμές να γίνομαι χάλια. Κρέμομαι απο πάνω του και δε φέρομαι λογικά. Αυτός λέει ότι δε πρόκειται να είμαι όπως πριν και ενω με αγαπάει δεν είναι πια τόσο δοτικος όσο ήταν. Με είχε κακομάθει και τώρα κάνω μια συγκριση του πριν και του τώρα διαρκώς με αποτέλεσμα να φθείρομαι επειδή φέρεται φυσιολογικά και δε γίνεται χίλια κομμάτια για εμένα οπως πρίν. Τον αγαπάω πολύ και νιώθω οτι αν τον χάσω ο κόσμος μου θα καταστραφεί. Αυτο το καιρό έχω την ατυχία να βιώνω και μια άσχημη κατάσταση στο οικογενειακό μου περιβάλλον με τη μητέρα μου να περνάει μια μορφη κατάθλιψης. Επίσης έχω βιώσει σε παιδική ηλικία εντάσεις στο σπίτι ανάμεσα στους γονείς και δε ξέρω αν αυτό φταίει που είμαι ετσι. Νιωθω οτι στα 23 μου δε μπορώ να χαρώ και να απολαύσω τη σχέση μου. Δεν έχω αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση καθόλου. Δε ξέρω πως να βοηθηθώ!!!

Κοπελα μου αν στα αλλα τα βρισκετε γιατι το χεις παρει τοσο στραβα αν κανει και ενα τσιγαρο απ τα αλλα; Δεν ειναι τοσο απλο να λες στον αλλον κοφτο ετσι με τη μια. Θα μπορουσες εσυ να καπνιζεις ή να τρως φαστφουντ ή να πινεις. Ποιος ξερει και αυτος απο ποια προβληματα και καταστασεις οδηγηθηκε σ αυτη την εκτονωση. Για να ξαναγυρισες σ αυτον πιστευω πρεπει να εχει πολλα θετικα στοιχεια.

Πρώτα απ όλα δεν συνάντησες έναν άλλον άνθρωπο.Ο ίδιος είναι.Ο ίδιος άνθρωπος που κάπνιζε κανένα τσιγαρλίκι είναι και τώρα.Το ότι είχε ερωτικές περιπέτειες δεν το κατάλαβα.Δηλαδή εσύ τα έμπλεξες με το "απωθημένο" , βγήκες,διασκέδασες, συνέχισες την ζωή σου αλλα αυτός θα έπρεπε να κλειστεί στον εαυτό του, να μην κάνει κάτι με άλλη γυναικα και όταν γυρίσεις να κάνει τρελες χαρες; Λογικό είναι να έχει περιπέτειες άμα είναι κυμπάρης και φέρεται όμορφα.Κάποιες γυναίκες το εκτιμούν πολύ.Λογικό είναι να ξενέρωσε που τον χώρισες αντί να κάτσεις να δεις πως και τι με το πρόβλημα του.Δεν βλέπω κάτι παράλογο στην συμπεριφορά του.Όσο για αυτό σχετικά με την "συνήθεια του" για να είστε πέντε χρονια μαζί,να μην το κατάλαβες και ακόμα και τώρα να μην ξέρεις αν συνεχίζει...μάλλον δεν επηρεάζει την ζωή του και πολύ περισσότερο την κοινή σας.Δυστυχώς το γεγονός ότι το είπες στους γονείς σου είναι το χειρότερο στην υπόθεση.Όχι μονο γιατί απλά δεν μπορούν να βοηθήσουν αλλα και γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να είναι θετικοί στο να είναι με την κόρη τους.

Οι παρέες τον οδήγησαν. Και αν αυτό δεν είναι τόσο τραγικό γιατί τόσα χρόνια επέλεγε να το κρύβει; Επίσης δε θέλει να με φέρει σε επαφή με φίλους του που κάνουν με τη δικαιολογία ότι δε θέλω να τα βλέπεις αυτά και δε θέλω να σε βάλω σε αυτά. Μερικοί αντιμετωπίζουν το χασις ως κάτι αθώοι, άλλοι έχουν άλλΗ άποψη και το θεωρούν ταμπού. Μάλλον ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Και δε μιλάμε για ένα τσιγάρο μια στο τόσο αλλά σε καθημερινή βάση και όχι μόνο ένα από οτι έχουμε συζητήσει. Το βασικό πρόβλημα είναι οτι ένω έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου έχω αρχίσει να χω ανασφάλειες και σε θέματα που δε μου χει δώσει δικαιώματα( πχ άλλες κοπέλες). Το ένα φέρνει το άλλο! Φαύλος κύκλος!
Ευχαριστώ για την απάντηση σου!

Δε βρίσκω κάτι παράλογο στο ότι είχε περιπέτειες απλά το ανέφερα με σκοπό μια πιο λεπτομερή περιγραφή. Δε το καταδικάζω σε καμία περίπτωση. Αυτό που έχω το θέλω και ίσως είναι η πρώτη φορά που το θέλω τόσο πολύ! Γι αυτό και ψάχνω λύση για τις αρνητικές μου σκέψεις στη προκειμένη! Είναι 6 χρόνια καπνιστής χασίς και μου χει πει φράσεις οτι μπορει να το ξανααρχίσω αν μου τύχει κάτι ή θέλω να έχω αν δεν είμαι καλά! οι φίλοι του, του λένε ότι δε θα το κόψει ποτέ γιατί είναι παρείστικο! Δε ξέρω αν είναι τόσο αθώο όπως μου το παρουσιάζεις εσύ white. έμενα μου δίνει την εντύπωση μιας πιο σοβαρής κατάστασης

Να σε ρωτησω κατι αλλο αν θελεις να απαντησεις, με το αλλο παιδι το απωθημενο τι εγινε; τι πηγε στραβα;

Δεν υπήρχαν κοινες απόψεις, κοινά ενδιαφέροντα! Ο τρόπος που αντιλαμβανόταν την έννοια της σχέσης ο ένας σε σχέση με τον άλλο είχε τεράστια διαφορά. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν δε τράβηξε και έληξε.

Πάντως άμα πέντε χρονια δεν το κατάλαβες σημαίνει ότι δεν είναι όλη μέρα υπό την επήρεια.Επίσης αν εξαιρέσεις τις συνέπειες που έχει ψυχολογικά μακροπρόθεσμα κατά τα αλλα μετά το κάπνισμα είναι σαν να έχει πιει δυο ποτά.Καλο θα ήταν να το κόψει και νομίζω μεγαλώνοντας θα το κάνει.Αν τον βοηθήσεις κι εσύ ίσως και πιο νωρίς.Όλα αυτά στα λέω γιατί ασχολούμαι με την ιατροδικαστική και έχω τουλάχιστον δέκα ανθρώπους την ημερα που πιάστηκαν με ένα τσιγάρο.Χρηστες κάνναβης όλη τους την ζωή,που έχουν προοδεύσει,κάνει οικογένεια,είναι ευτυχισμένοι και απολύτως υγιείς.Απλά είναι ένα ακόμα πράγμα που έχει μακροπρόθεσμες συνέπειες.Είναι μέχρι να φάει την πρώτη φρίκη,ίσως μετά τρομάξει.Είναι σαν ήξερες ότι για τον σύντροφος σου είναι ταμπού το μια γυναικα να αυτοϊκανοποιείται.Την ίδια ώρα που εσύ μπορεί κάποιες φορες να το κανεις.Εφόσον δεν επηρεάζει την ζωή σας κοινωνική η σεξουαλική θα ένοιωθες την ανάγκη να το αποκαλύψεις δημιουργώντας απλά περιττά προβλήματα και λάθος συμπεράσματα από πλευράς του;

Θα μπορούσες να μου πεις ποιες είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες που αναφέρεις; Και γιατί να φάει φρίκη τώρα; Θεωρεί ότι δεν είναι κάτι κακό και το αντιμετωπίζει σαν κάτι εντελώς ακίνδυνο ο ίδιος! Επίσης πως μπορώ να βοηθήσω και να είμαι δίπλα του, όταν επιλέγει να με κρατήσει μακρυα απο αυτό; Tου πρότεινα να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Ο ενδοιασμός του στην αρχή ήταν ότι δε μπορεί να συμμετάσχει σε ομαδικές συνεδρίες σα να είναι κανενα 'πρεζάκι' όπως ανέφερε. Του είπα οτι μπορεί να απευθυνθεί κάπου και να κάνει μια προσωπική συζήτηση έτσι για αρχή. Συμφώνησε. Ωστόσο ο καιρός περνά και προ ημερών που αποφάσισα να ξανα αναφερθώ στο θέμα αυτο μου είπε ότι δεν έιναι έτοιμος ακόμα ούτε τηλέφωνο να πάρει και ξαναείπε την ίδια φράση ' τι είμαι; κανενα πρεζάκι;'

Η μακροπρόθεσμες συνέπειες -αν κάνει χρήση σε μεγάλες ποσότητες- θα ήταν ανάγκη να απομονώνεται,άγχος και επιδείνωση οποιου ψυχολογικού αποστήματος υπάρχει σε ουσιαστικό πρόβλημα.Ακίνδυνο τίποτα δεν είναι ωστόσο είναι πιο ακίνδυνο από το τσιγάρο,το αλκοόλ και τα περισσότερα πράγματα που καταναλώνουμε.Με τον ορο "φρίκη" εννοούμε να πάθει μια κρίση πανικού κάποια μέρα,γιατί τα τσιγαρλίκια μετά από κάποιο σημείο σταματάν να προκαλούν γέλιο/χαρά/καλή διάθεση.Αν του βγάλει άγχος δυο τρεις φορες,ίσως το σταματήσει.Έτσι σταμάτησαν πολλοί πρώην καπνιστές κάναβης.Λογικό είναι να σε κρατάει μακριά μιας και τον αντιμετωπίζεις σαν τοξικομανή.Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις γνώση επί του θέματος αλλα το να τον πιέζεις,να τον κρίνεις και να τον λες να πάει σε ειδικό για να κόψει το τσιγαρλίκι είναι παντελώς λάθος.Έχουμε τα καθημερινά προβλήματα όλοι μας,μην προσθέτεις περισσότερα στην ζωή σας.Εγώ δεν βλέπω τίποτα παράλογο στην συμπεριφορά του φίλου σου.Ο οποιοσδήποτε με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσε.Από ότι φαίνεται δίκιο είχε που δεν στο είπε πέντε χρονια.Μήπως να πήγαινες εσύ σε έναν ειδικό να μιλήσεις για τις ανασφάλειες σου;

Εκτιμώ τα λεγόμενα σου και μπορώ να πω οτι είναι ιδιαιτέρως βοηθητικά! Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν έχω γνώση του θέματος και ούτε είχα την ευκαιρία να συζητήσω με κάποιον που να ξέρει. Όσο για εμένα σίγουρα θα ήταν αρκετά βοηθητική μια επαφή με κάποιο ειδικό απλά ψάχνω αν θες άλλους τρόπους να βοηθηθώ σε πρώτο στάδιο και η συζήτηση είναι μια καλή αρχή! Ευχαριστώ για τις συμβουλές και την ανταπόκριση!

Aνοιξε του την καρδια σου.Πες του ότι δεν ξέρεις για το θέμα,όμως το γεγονός ότι αυτός που αγαπάς του αρέσει να μαστουρώνει δεν σου αρέσει.Εξήγησε του ότι νοιώθεις ανασφάλεια όταν ξέρεις ότι υπάρχουν παράνομες ουσίες στην ζωή σας,οτι έχεις κάνει όνειρα για εσάς,το χασίς προκαλεί μειωμένη στύση,πιθανών τα παιδιά σας να έχουν κάποιο πρόβλημα και ο άντρας που αγαπάς θέλεις να λάμπει απο υγεία και αυτό να φαινεται στα μάτια του.Πες του οτι στα είπε γιατρός.Θα τον κάνεις να σκεφτεί πολύ...

Ας το πάρουμε από την αρχή. Μιλάς για έναν άνθρωπο που ποτέ δεν ερωτεύτηκες αλλά αγάπησες αυτά που σου πρόσφερε. Χωρίσατε και άρχισες να κάνεις βήματα στη ζωή σου για να ανακαλύψεις τι σου ταιριάζει. Έφαγες και μια κατραπακιά γιατί ανακάλυψες ότι δεν ταίριαζες με το μεγάλο σου κόλλημα - πράγμα που το έχει ζήσει ο περισσότερος κόσμος όταν ερωτεύεται κάποιον χωρίς να τον ξέρει καλά. Και εκεί που έχεις αρχίσει να κάνεις βήματα για να φύγεις από την ασφάλεια και να διεκδικήσεις μια ζωή όπως τη θέλεις με έναν άνθρωπο που θα ταιριάζετε και θα υπάρχει και αγάπη αλλά και έρωτας ξαφνικά τρομάζεις και λες στον εαυτό σου ότι αυτό δεν μπορείς να το βρεις και στην πραγματικότητα μόνο ο πρώην σου σε αγάπησε και μπορεί να σου προσφέρει πράγματα και γυρίζεις πίσω.

Πού το ξέρεις; Δοκίμασες; Έκανες μια αποτυχημένη σχέση, λογικό ειδικά μετά από μια μεγάλη σχέση θέλεις λίγο χρόνο να βρεις τον εαυτό σου και φυσικά δεν μπορείς να ταιριάξεις με όλους. Λογικό επίσης να θέλεις κάτι παραπάνω από τα ξενύχτια και τα φλερτ. Αλλά αυτό το κενό δεν θα στο γεμίσει μια σχέση στην οποία μένεις από ασφάλεια και τίποτε άλλο. Αυτό το κενό πρέπει να το γεμίσεις από μόνη σου και να πάρεις το κουράγιο να φύγεις από μια σχέση που δεν σε γεμίζει. Γνώμη μου είναι ότι αυτό που λες ότι θέλεις δεν είναι το παιδί αυτό αλλά η ασφάλεια της σχέσης και όλα τα άλλα που λες δεν μου λένε κάτι. Στη θέση σου θα εστίαζα στο γιατί φοβήθηκα τόσο πολύ να προχωρήσω και γύρισα πίσω.

Ο άνθρωπος αυτός από την αρχή δεν ήταν αυτό που ήθελες και το μόνο που σου πρόσφερε ήταν ότι λάτρευε το χώμα που πατούσες. Χωρίσατε και τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Πλέον δεν σου προσφέρει ούτε αυτό. Άρα; Τι περιμένεις;

Σχετικά με το τσιγάρο, δεν μπορώ να καταλάβω για τι ποσότητες μιλάμε αλλά όπως είπες υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων αυτοί που είναι οκ με το θέμα και αυτοί που το θεωρούν ταμπού. Προφανώς και με το αγόρι σου ανήκετε σε διαφορετικές κατηγορίες. Αυτό είναι μια στάση ζωής που δύσκολα αλλάζει. Ο φίλος σου δεν νιώθει ναρκωμανής ώστε να πάει σε μια ομάδα στήριξης και να το κόψει. Εσύ τον αντιμετωπίζεις σαν πρεζάκι. Αντί να αναρωτιέσαι γιατί δεν το κόβει γιατί καλύτερα δεν αναρωτιέσαι γιατί εσύ γύρισες σε έναν άνθρωπο που έχετε τόσο διαφορετικές φιλοσοφίες ζωής; Και όχι δεν θεωρώ ότι είναι μικρό ζήτημα.

Το ζήτημα τον μαλακών ναρκωτικών είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Επειδή καταλαβαίνω ότι εσύ θεωρείς ταμπού ακόμη και το ένα τσιγάρο μια στο τόσο δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς το μέγεθος του ζητήματος. Είσαι σίγουρη ότι είναι κάθε μέρα; Και για τι ποσότητες μιλάμε; Επίσης, είναι κάτι που κάνει μόνος του ή όταν βρίσκετε με φίλους; Είναι άλλο να είναι μια δραστηριότητα που κάνει σε φάση κοινωνικοποίησης δηλαδή να κάνει μια τζούρα επειδή κάποιος από τους φίλους του έχει ανάψει ένα τσιγάρο και άλλο το πρωί να στρίβει ένα τσιγάρο μόνος του γιατί δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Ξέρω άτομα και από τη μια και από την άλλη κατηγορία. Αν και είμαι οκ με τα μαλακά ναρκωτικά θεωρώ ότι πρέπει να υπάρχει ένα όριο. Δεν θα ήμουν ποτέ με έναν άνθρωπο που καπνίζει συστηματικά και μόνος του αλλά μπορώ να καταλάβω τη χρήση στην παρέα όπως μπορώ να καταλάβω την κατανάλωση αλκοόλ όταν είσαι με φίλους. Εσύ όμως νομίζω ότι ενοχλείσαι εξίσου και από τις δυο κατηγορίες. Και όπως σου είπα δεν πιστεύω ότι η αντίληψη που βλέπετε αυτό το ζήτημα θα αλλάξει εύκολα και οι απόψεις σας θα συγκλίνουν.

Επίσης, την επόμενη φορά κράτησε απ'έξω τους γονείς σου από τέτοια ζητήματα γιατί τώρα έχεις μια έξτρα πίεση. Αν οι γονείς σου ξέρουν ότι ξαναείστε μαζί φαντάζομαι θα επιμένουν και εκείνοι να κάνει βήματα για να "αποτοξινωθεί". Και δεν πρόκειται ποτέ να τον δεχτούν σαν σύντροφο της κόρης τους εφόσον γνωρίζουν ότι καπνίζει. Και αυτό θα δυσκολεύει την κατάσταση και για τους δυο σας αυτή τη στιγμή.

καπιες φορες ξεμενεις με αυτο που απλα μπαλωνει τις τρυπες του μυαλου σου κ ετσι απο αυτο προκυπτει αλλο ανθρωπο να ερωτευεσαι κ σε αλλο τελικα να καταληγεις.

οτι σε βοηθα να εξεληχθεις ως ανθρωπο γινεται το πεπρομενο σου γιατι η φυση παντα σε σπροχνει σε οτι σε βοηθα να ζησεις στη ζωη.

Πιστευω οτι αυτη η παρεα τον εχει επηρεασει παρα πολυ.

Αγαπητή melissa,

Ομολογώ ότι διαβάζω και ξαναδιαβάζω το κείμενο σου, διότι τα λεγόμενα σου με ταρακούνησαν αρκετά. Λες πολύ εύστοχα και σωστά πράγματα. Το παιδί, κάνει χρήση και μόνος του και όχι μόνο στα πλαίσια κοινωνικοποίησης. Είναι ακριβώς αυτο που ανέφερες. Ότι έκανε ένα τσιγάρο κάθε πρωί και όχι μόνο. Να αναφέρω με τη σειρά μου ότι το 90% του κύκλου του είναι χρήστες. Με τα τωρινά δεδομένα και απο ότι μου λέει έχει ελαττωθεί σε μεγάλο βαθμό καθώς δεν αγοράζει πια και αν βρει θα είναι απο κάποιο φίλο. Ωστόσο όπως έχω ξαναπεί , εγώ δεν έχω καμία απόδειξη οτι τα πράγματα είναι όντως όπως μου τα περιγράφει και όταν φαίνομαι δύσπιστη ως προς τα λεγόμενα του, θυμώνει διότι θέλει να του έχω εμπιστοσύνη. Από τη αρχή της επανασύνδεσης συμφωνήσαμε οτι η σχέση μασ αυτή τη φορά θα βασιστεί στην αλήθεια ακόμα κι αν αυτή πονάει μερικές φορές. Είναι ειλικρινής απέναντι μου όσον αφορά άλλα ζητήματα απλά στο συγκεκριμένο θέμα έχω τις αμφιβολίες μου.
Επίσης, δεν είναι μονάχα η ασφάλεια που με κρατά αλλά και η αγάπη. Βέβαια δεν ξέρω αν η ασφάλεια και η αγάπη και πάλι αρκούν για να είναι πετυχημένη μια σχέση.
Θέλοντας να σου ανοίξω περισσότερο τη καρδιά μου θα σου πω τα εξής: Είναι αλήθεια πως φοβήθηκα και επέστρεψα και επίσης είναι αλήθεια πως απογοητεύτηκα πολύ από το ΄απωθημένο΄(που είχε ιστορία 5 χρόνων). Είμαι ένας άνθρωπος που δεν αντέχει τη μοναξιά. Τη φοβάται. Επίσης όπως έγραψα δεν έχω καθόλου αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση γεγονός που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο το να στηριχτώ στα πόδια μου και να προχωρήσω ή να μείνω μόνη μου. Όλες μου οι σχέσεις ως τώρα κρατούσαν αρκετά χρόνια και ποτέ δεν αρκέστηκα σε σχέση ενός μήνα ή σε περιπέτειες μιας βραδιάς. Έχω ανάγκη το συναίσθημα και την ασφάλεια και αυτά είναι που με γεμίζουν σαν άνθρωπο. Ακόμη η εμφάνιση μου είναι μέτρια. Δεν είναι εύκολο να βρω έναν νέο άνθρωπο και μεταξύ μας κοιτώντας γύρω μου τι συμβαίνει σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων φοβάμαι ακόμα πιο πολύ. Έχοντας βιώσει την απιστία μέσα στο ίδιο μου το σπίτι με έχει κάνει ακόμα πιο ανασφαλής και πραγματικά αντιδρώ ακραία και χωρίς καμία ψυχραιμία σε αυτά τα θέματα. Δε μπορώ να δω τη ζωή πιο ανάλαφρα ούτε μπορώ να συγχωρώ εύκολα! Δε ξέρω τι συμβαίνει με μένα αλλά ξέρω οτι δεν είμαι ευτυχισμένη ενώ το αξίζω. Έχω καταφέρει να επιβιώσω από μια σοβαρη ασθένεια και όμως σε θέματα όπως αυτά χάνω όλη μου τη δύναμη και γονατίζω!
Σε ευχαριστώ για την ανταπόκριση και το χρόνο που αφιέρωσες για εμένα!

Τι ενδείξεις έχεις και διατηρείς τις επιφυλάξεις σου σε αυτό το ζήτημα; Γενικά πιστεύω ότι δεν μπορούν δυο άνθρωποι που έχουν τόσο διαφορετικές οπτικές για ένα τέτοιο ζήτημα να μείνουν για καιρό μαζί.

Αλλά δεν πιστεύω ότι το θέμα της χρήσης είναι το κύριο πρόβλημα εδώ πέρα. Νομίζω όπως λέει ο τίτλος σου χάνεις την ουσία. Περισσότερο θα έλεγα ότι είναι η χαμηλή σου αυτοπεποίθηση που σε έκανε να γυρίσεις πίσω σε ένα άτομο που δεν ταιριάζετε τόσο. Αυτό που λες για την εμφάνιση δεν παίζει κανένα ρόλο. Ένα άτομο με αυτοπεποίθηση μπορεί να φαντάζει πολύ όμορφο ακόμη κι αν είναι μέτριας εμφάνισης. Λες ότι δεν είσαι ευτυχισμένη τι κάνεις όμως για αυτό; Προσπαθείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο που δεν θέλει να αλλάξει ακόμη κι αν αυτό καλυτερέψει τη ζωή του. Γιατί δεν σκέφτεσαι ότι μπορείς να βρεις κάτι καλύτερο και να προχωρήσεις μπροστά; Ήταν μια σχέση που σου πρόσφερε πολλά αλλά έκανε τον κύκλο της. Τώρα τρώγεσαι με τα ρούχα σου να τον κάνεις να κόψει το χασίς ενώ απ'οτι φαίνεται δεν θέλει, να βρεις αν έχει άλλη που όμως δεν σου έχει δώσει αφορμές. Δε νομίζω ότι μπορείτε να ξαναγίνετε όπως πριν γιατί πολύ απλά τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Επίσης το θέμα της ζήλειας προϋπήρχε.

Είσαι μόνο 23 χρονών! Έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να κάνεις λάθη, να φας τα μούτρα σου και να βρεις αυτό που σου ταιριάζει. Όλοι θέλουμε ασφάλεια, το καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά το να σε αποτρέπει αυτό από το να διεκδικίσεις όσα θα σε κάνουν ευτυχισμένη το θεωρώ λάθος. Κάνε κάτι με το θέμα της χαμηλής αυτοεκτίμησης και όλα θα φτιάξουν! Να στο πω και αλλιώς: αν ταιριάζατε με το κόλλημα θα είχες γυρίσει; Μάλλον όχι. Μην ξοδεύεις άλλο χρόνο, είσαι αγωνίστρια όπως είπες με την ασθένεια που είχες. Βρες τη δύναμη να αγωνιστείς για τα θέλω σου και για την ευτυχία σου!

Γεια σου κι από εμένα Manokats.
Στην ηλικία σου περίπου είχα μια παρόμοια εμπειρία με μια τότε σχέση μου. Αν είχα τρόπο να επικοινωνήσω με τον νεότερο εαυτό μου στο τότε, θα του έλεγα ‘πάρε δρόμο το συντομότερο’.
Γιατί όταν υπάρχει συστηματική χρήση, παρέα με χρήστες και ανειλικρίνεια (του ενός) / δυσπιστία (του άλλου), δεν είναι καθόλου καλές ενδείξεις. Ούτε για την εξέλιξη της προσωπικότητας, ούτε για την πορεία μιας σχέσης.
Γιατί το να ενημερωνόμαστε, να κατανοούμε και να είμαστε διαλλακτικοί και ανεκτικοί στη διαφορετικότητα γούστων, απόψεων, συνηθειών κλπ. χρειάζεται και για τους δύο. Όχι να λέμε ‘α εσύ είσαι ανασφαλής και με ταμπού – ενώ εγώ ξέρω τι μου γίνεται’.
Και γιατί υπάρχουν εκεί έξω ένα σωρό άνθρωποι που μας ταιριάζουν περισσότερο. Δεν αξίζει η μακροχρόνια εμπλοκή σε τέτοιες καταστάσεις, όπου ο ένας προσπαθεί να αλλάξει τον άλλον, όπου υπάρχουν διαφωνίες σε σημαντικά ζητήματα.

Θα συμφωνήσω πολύ με το τελευταίο μήνυμα της melissa. Εύχομαι να βρεις τη δύναμη να διεκδικήσεις όσα σε κάνουν πραγματικά ευτυχισμένη!