Δεν ξέρω ποιά είμαι πιά...

Γράφω εδώ γιατί περνάω την δυσκολότερη περίοδο της ζωής μου. Είμαι μια νέα μαμά που βρίσκεται σε έναν γάμο στα όρια της καταρρεύσης. Η κρίση επηρέασε πολύ το σπίτι μου καθώς ο άντρας μου είναι άνεργος πολλά χρονια, έχει γίνει μαλθακός και δεν έχει καμια σχέση με τον άντρα που γνωρισα και ερωτεύτηκα. Πάντα ήμουν πολυ αυστηρη με τον εαυτό μου κ τους άλλους. Δε φταίει σε καμιά περιπτωση ο Γ. για αυτό που θα περιγράψω παρακάτω..Πάντα έκρινα τις γυναίκες / αντρες που απατάνε..τελικά ο,τι κοροιδευεις το λουζεσαι...Τον τελευταίο 1,5 χρόνο ήρθα κοντά με κάποιο συνάδελφο. Η γνωστή ιστορια: στην αρχή μιλαγαμε πολύ, ύστερα ένα φιλί απ' το πουθενα και έχουμε βρεθεί 2 φορές (δεν εχει υπαρξει ολοκληρωμένη επαφή). Οποτε με βλεπει κ ειμαστε μόνοι με φιλάει. Δεν το συζητώ τα δικαιώματα που έχουμε δώσει εκειμέσα, κατι που με σκοτώνει επίσης καθώς παντα στην ζωή μου ήμουν σωστή.Έχω προσπαθήσει πολυ να απομακρυνθώ γιατί πονάω συναισθηματικα. Είχαμε να μιλήσουμε 2 μήνες. Αυτός ο πόνος δεν φευγει ποτε..εχει σωματοποιηθεί κι ολας εχω χασει και άρκετα κιλα..Αυτος? Αυτός μια χαρά. Παντρεμένος φυσικά έχει βαλει την ζωή του σε τάξη όπως λέει, καταλαβαίνω οτι δεν εχει αφεθεί ποτέ μαζί μου και πονάω. Πονάω που εχω προδωσει τον αντρα μου για καποιον που ..τι δε ξέρω! Δεν αξίζει? Οχι απλά προς τιμην του που δε μου πούλησε παραμυθάκια. Εγώ τι κάνω? Πως το παυω? Μου κοβονται τα ποδια όταν τον βλεπώ, υποκρίνομαι παντού οτι είμαι καλά! Δεν είμαι καλά, δεν τρωω, δεν κοιμάμαι, δεν μπορω να ευχαριστηθω τιποτα..Πριν βιαστείτε να με κρίνετε να ξέρετε οτί η ιδιά εχω κρινει τον εαυτό μου κ απορώ πως βρέθηκα σε αυτη τη θέση..

Από'τι κατάλαβα ο άλλος σε καίει και γι αυτό σου κόβονται τα πόδια οταν τον βλέπεις?. 2ον αυτά συμβαίνουν στους γάμους, έχω γνωρίσει και εγώ κοπέλα που ήταν παντρεμένη. 3ον έχεις ενοχές που <<πούλησες >> τον άντρα σ και στεναχώρια για το ανεκπλήρωτο με τον άλλον?κάνω λάθος μέχρι εδώ? κατά την γνώμη αφού έχουν σωματοποιηθει τα προβλήματα ίσως θα έπρεπε να πας και σ εναν ψυχολόγο

απο αυτα που γραφεις φαινεται οτι ενεργεις παρορμητικα χωρις να σε απασχολει κ πολυ τι κανεις δεν ειναι τοσο το οτι οτι κοροιδευεις το λουζεσε οσο το οτι οταν δεν ακολουθεις καμια φιλοσοφια ζωης κατι τετιο συμβαινει αλλου βρισκεσαι κ αλλου καταληγεις εγω πιστευω οτι απλα βαρεθηκες επειδη ο αντρας σου ειναι πραος (κ οχι επειδη υποτιθετε οτι αλαξε) συνεχεια ετσι ηταν απλα εσυ δε το ηξερες αφου προσπαθουσε να το κρυβει κ ειπες να ψαξεις για αλλου πορτοκαλιες (αν δε το εκανες κ αυτο συνεχεια που κ που)
τωρα ολα αυτα περι ποναω κλπ ειναι σα να λες εγω τα σπαω εγω πληρωνω αφου κατι τετιο ενοεις αρα φαινεται σα να προσπαθεις κ εκδηκιθεις τον εαυτο σου για αυτο.

Κοπελα μου τι να σε κρινει καποιος; η πιο συνηθισμενη ιστορια ειναι αυτο που σου συμβαινει. Αφου με το συζυγο βαλτωσατε το πιο λογικο ειναι να σε ελκυσει καποιος αλλος. Εδω διαβαζα ενα αρθρο σημερα που ελεγε οτι τα 2 πρωτα που καταστρεφει ο γαμος με παιδι ειναι ο υπνος και το σεξ. Δεν ξερω βεβαια τι προβληματα υπηρχαν στη δικη σου περιπτωση. Για πες δυο λογια τι γινεται με το συζυγο για να καταλαβουμε πως ειναι η σχεση σας και θα σου πω για τα παρακατω.

Καταρχην ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Εχω πολλή ανάγκη να εξωτερικεύσω αυτό που μου συμβαίνει καθώς δεν το χω πει πουθένα. Αν με ρωτήσετε νομίζω οτι είναι μια διαστροφή του μυαλού μου. Αλέξανδρε όντως ενεργώ παρορμητικά αλλά και αξίες εχω και φιλοσοφία ζωής . Γι αυτο μου έχει στοιχίσει τόσο. Εχω τοσο θυμό για τον εαυτό μου. Ποτε δεν ψαχνόμουν δεν ισχύει αυτο!
Superboy με καιει γιατι ειναι τοσο επιφανειακο γι αυτον ενω εμενα περασε μεσα μου. Δε ξερω τι περιμενα...ισως αν ηταν αλλιως τα πραγματα κ ηταν πχ ερωτευμενος να ειχα φοβηθει...Εχω σκεφτει κ εγω για ψυχολογο απλα φοβαμαι..φοβαμαι τι θα βγει απο αυτο γιατί νομίζω οτι με τον αντρα μου έχει τελειώσει. Και δεν του αξίζει κατι τέτοιο είναι πολυ καλός ανθρωπος και πατερας..

Kerasi με τον Γ. είμαστε μαζί 10 χρόνια. Ημασταν καλά μεχρι που γεννηθηκε ο μικρός μας και ξεκίνησε η κρίση..ερωτικά εχουμε χαθεί τελείως. Δεν με διεκδικεί και αυτό με βολεύει γιατί είμαι χαλια. Θα θελα να πατησω ενα κουμπι κ να γίνουν ολα οπως πριν.

Επομενως απ οτι καταλαβα εχετε γινει σαν φιλοι, δεν εχετε προστριβες μεταξυ σας, απλα εχει φυγει αυτη η μαγεια του ερωτα. Ειναι θετικο που ειναι καλος χαρακτηρας και καλος πατερας αλλα καπου εχει βολευτει και ο ιδιος πιστευω. Τι λεει ο ιδιος για την κατασταση? ή κανει οτι δε συμβαινει τιποτα.

Quote:

---

Γράφω εδώ γιατί περνάω την δυσκολότερη περίοδο της ζωής μου.

---

γιατι επρεπε απαραιτητα να περνας τη δυσκολοτερη περιοδο για να γραφεις εδω? αυτο ειναι που δεν καταλαβαινω ολοι περιμενουν να χοντρυνει το πραγμα εντελως για να αποφασισουν να κανουν κατι ολοι ασχολουνται πολυ αποσπασματικα με τα παντα γενικοτερα κ αυτο δυσκολευει το να συνενοηθουν με τους αλλους

δε μπορει ξαφνικα να σου ηρθε επιφυτηση για να τον κανεις ταρανδο θα το ειχες συνηθεια μια ζωη επειδη ενα αλλο κοματι του εαυτου σου σε εβγαζε εκει.

ε θα βγει οπου εβγανε συνηθως....

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Επομενως απ οτι καταλαβα εχετε γινει σαν φιλοι, δεν εχετε προστριβες μεταξυ σας, απλα εχει φυγει αυτη η μαγεια του ερωτα. Ειναι θετικο που ειναι καλος χαρακτηρας και καλος πατερας αλλα καπου εχει βολευτει και ο ιδιος πιστευω. Τι λεει ο ιδιος για την κατασταση? ή κανει οτι δε συμβαινει τιποτα.

---

Ναι μ'αγαπαει πολυ, μου το λέει συχνα και όντως κάνει σα να μην συμβαίνει τπτ! Μας ενώνει το παιδί, οτι κάνουμε είναι για το παίδι. Ξέρεις, πάντα ήμουν ονειροπόλα ημουν πολύ ερωτευμένη μαζί του και νόμιζα οτι ζούσα ένα παραμύθι...Μέχρι που προσγειωθηκα απότομα..Εχασε την δουλεια του, παχυνε, ασχολιοταν μόνο με τον υπολογιστη.. Του καταλογίζω ενα μερίδιο ευθύνης απλά ο συσσωρευμένος θυμός μέσα μου αφορά εμένα που δεν φτάνει που έμπλεξα, έμπλεξα και μέσα στο χώρο δουλειάς...Ξέρεις το εβλεπα να ερχεται αλλά κολακευόμουν...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

γιατι επρεπε απαραιτητα να περνας τη δυσκολοτερη περιοδο για να γραφεις εδω? αυτο ειναι που δεν καταλαβαινω ολοι περιμενουν να χοντρυνει το πραγμα εντελως για να αποφασισουν να κανουν κατι ολοι ασχολουνται πολυ αποσπασματικα με τα παντα γενικοτερα κ αυτο δυσκολευει το να συνενοηθουν με τους αλλους

δε μπορει ξαφνικα να σου ηρθε επιφυτηση για να τον κανεις ταρανδο θα το ειχες συνηθεια μια ζωη επειδη ενα αλλο κοματι του εαυτου σου σε εβγαζε εκει.

ε θα βγει οπου εβγανε συνηθως....

---

Δεν καταλαβαινόμαστε...Ουτε μπορω να σε πείσω ότι δεν είμαι η κλασσική σύζυγος που κερατώνει! Δεν ειμαι τέτοιος άνθρωπος και γι αυτο αλλωστε μου χει στοιχισει τόσο.

Νομιζω οτι κατηγορεις υπερμετρα τον εαυτο σου. Το φαινομενο να γινει το ζευγαρι σαν αδερφια ή σαν φιλοι ειναι απο τα πλεον συχνα, ειδικα μετα τη γεννηση του παιδιου. Και στατιστικα θα σε ελκυε καποιος αλλος απ το χωρο εργασιας, γιατι ειναι περιορισμενοι οι χωροι που μπορεις να κινηθεις αλλα και γιατι αυτη η καθημερινη επικοινωνια φερνει μια οικειοτητα. Ο ιδιος ο συναδερφος σου εχει ζητησει να βρισκοσαστε παραπανω ή οχι?

βασικα ετσι οπως γραφω εδω δε νομιζω οτι θα μπορεσεις να καταληξεις σε καπιο συμπερασμα αν καταλαβαινομαστε η οχι γιατι δε μπορω να πω οτι εχω παρει κ πολυ στα σοβαρα οσα γραφεις για να απαντησω κανονικα.
για παραδειγμα σχεδον ολοι απαντουν με βαση παντα αυτα που διαβαζουν σα να λεμε λοξα πηγαινει ο γυαλος κ εμεις λοξοδρομουμε
βασικα δε γινεται καπιος στα καλα καθουμενα να εγινε καπιος αλλος προφανως εσυ ερωτευτικες καπιο προσωπο που δεν ηταν υπαρκτο κ μετα το καταλαβες στη πορεια ισως επειδη προσπαθησε να σε εντυπωσιασει για να σε κερδισει...

Έχουμε πέρασει διάφορες φάσεις. Γενικά στην άρχη ηταν πολύ θερμός μου έκανε πολλά κοπλιμέντα (το πως τρως κόλλημα με καποιον που γνωρίζεις 6 χρόνια είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...) μου χε προτεινει μεχρι κ να παρουμε αδεια μονοημερη μαζί να παμε βόλτα. Εγω τον απέκρουα ευγενικά. Οταν πρωτοσυνεβησαν κάποια πράγματα μεταξύ μας, αραίωσε δεν με διεκδικούσε οπως παλιά. Ισως κουραστηκε κι όλας που εγω δεν το προχωρούσα μαζι του. Anyway είναι ενας ανθρωπος γενικα γυναικάς με πολλες φιλες απ οτι ξέρω..το ποσο τον ζηλεύω εντωμεταξυ...δεν υπαρχει αυτο. Καποια στιγμη πριν 3 μηνες περιπου λεω φτανει δεν αξιζει να επωμίζομαι τέτοιο συναισθημ.βάρος για το τίποτα...σταματήσαμε λοιπον να μιλάμε για κάποιο καιρο, δεν εδειξε να τον πείραξε ιδιαιτερα..οποτε πετυχαίναμε ο ενας τον αλλο τυχαία πέταγε βλακειές αλλα πότε δεν με διεκδικησε ουσιαστικά! Όταν τον ρώτησα αν τον ενοχλεί που δεν μιλάμε η απαντηση του ηταν ότι με τα χρόνια εχει "εκπαιδεύσει" τον εαυτο του να μην τον πειραζουν τετοια πραγματα!!! Τρελαινεσαι η οχι μετα? Οκ ο ανθρωπος είναι καμμένη περίπτωση, εγω πως θα συνέλθω που εχω αρρωστήσει?Νιωθω σα να αυτοτιμωρουμαι

Γεια σου ninaelena… Θα ξεκινήσω από αυτό που λες για τον σύζυγο, ότι είναι πολύ καλός άνθρωπος και πατέρας. Έχω πολλούς φίλους που είναι καλοί άνθρωποι και εξαιρετικοί μπαμπάδες για τα παιδιά τους. Αυτό είναι καλό για τα παιδιά, καθώς και για τους ίδιους και τον κοινωνικό τους κύκλο. Οπότε… όλα καλά? Αν είναι έτσι τα πράγματα, δεν χρειάζεται να κάνουμε κάποια επιλογή, ας πάρουμε η καθεμιά έναν οποιοδήποτε τυχαίο ‘καλό άνθρωπο - καλό μπαμπά’ κι ας πορευτούμε… :P

Έλα όμως που δεν γίνεται έτσι… Γιατί εσύ κι εγώ κι ο κάθε άνθρωπος θέλει έναν εραστή και σύντροφο, όχι μόνο έναν μπαμπά, σωστά? Λες λοιπόν ότι το ερωτικό δεν υπάρχει, ότι είναι μαλθακός, ότι πάχυνε, είναι όλο στον υπολογιστή, έχει αλλάξει σε σχέση με αυτό που ήταν. Να ρωτήσω και κάτι…. λες ότι είναι άνεργος χρόνια… Δεν έχει βρει έστω μία περιστασιακή δουλειά? Θεωρείς ότι αναζητά συστηματικά εργασία? Τι εναλλακτικές έχει στον τομέα του?

Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια ότι του ‘αξίζει’ μία απιστία. Αλλά πολύ περισσότερο δεν αξίζει σε κανένα από τους δυο σας ένας γάμος στα όρια της κατάρρευσης και αγχωτικές διέξοδοι, όπως η δική σου περιπέτεια με το συνάδελφο.

Ξέρω πως οι άνθρωποι διστάζουν πάρα πολύ να αλλάξουν στάσιμες και νοσηρές καταστάσεις που δεν τους ικανοποιούν, συνήθως από ενοχές, φόβο και αδυναμία να αντιληφθούν ή παραδεχτούν τι πραγματικά θέλουν και μπορούν. Και βεβαίως εκεί πηγαίνει και ο φόβος που λες για τον ψυχολόγο, φοβούνται ότι αν ζητήσουν βοήθεια, είναι ήδη ένα βήμα προς την έξοδο. Στην πραγματικότητα έχουν ήδη βγει ανεπιστρεπτί από αυτό που είχαν κι αν ζητήσουν βοήθεια, ίσως μπορέσουν να κάνουν μια νέα ‘είσοδο’, ίσως βέβαια όχι όπως ακριβώς τη φαντάζονται.

Δεν λέω πολλά για τον συνάδελφο, γιατί μπορεί να δημιουργεί καρδιοχτύπι, αλλά κάποια στιγμή κι αυτό θα απομυθοποιηθεί. Το θέμα είναι τι κάνουμε μετά και με τον άντρα σου είστε ήδη σε αυτό το ‘μετά’.

Quote:

---

Originally Posted by ninaelena

Έχουμε πέρασει διάφορες φάσεις. Γενικά στην άρχη ηταν πολύ θερμός μου έκανε πολλά κοπλιμέντα (το πως τρως κόλλημα με καποιον που γνωρίζεις 6 χρόνια είναι άλλου παπά ευαγγέλιο...) μου χε προτεινει μεχρι κ να παρουμε αδεια μονοημερη μαζί να παμε βόλτα. Εγω τον απέκρουα ευγενικά. Οταν πρωτοσυνεβησαν κάποια πράγματα μεταξύ μας, αραίωσε δεν με διεκδικούσε οπως παλιά. Ισως κουραστηκε κι όλας που εγω δεν το προχωρούσα μαζι του. Anyway είναι ενας ανθρωπος γενικα γυναικάς με πολλες φιλες απ οτι ξέρω..το ποσο τον ζηλεύω εντωμεταξυ...δεν υπαρχει αυτο. Καποια στιγμη πριν 3 μηνες περιπου λεω φτανει δεν αξιζει να επωμίζομαι τέτοιο συναισθημ.βάρος για το τίποτα...σταματήσαμε λοιπον να μιλάμε για κάποιο καιρο, δεν εδειξε να τον πείραξε ιδιαιτερα..οποτε πετυχαίναμε ο ενας τον αλλο τυχαία πέταγε βλακειές αλλα πότε δεν με διεκδικησε ουσιαστικά! Όταν τον ρώτησα αν τον ενοχλεί που δεν μιλάμε η απαντηση του ηταν ότι με τα χρόνια εχει "εκπαιδεύσει" τον εαυτο του να μην τον πειραζουν τετοια πραγματα!!! Τρελαινεσαι η οχι μετα? Οκ ο ανθρωπος είναι καμμένη περίπτωση, εγω πως θα συνέλθω που εχω αρρωστήσει?Νιωθω σα να αυτοτιμωρουμαι

---

Εντάξει βρε συ, ο άνθρωπος είναι απλά έμπειρος σε αυτού του τύπου το παιχνίδι.... Το έχει φιλοσοφήσει το θέμα και δεν σκάει ιδιαίτερα. Καθόλου 'καμμένος' δεν είναι αν έχει βρει έναν τρόπο να ζει χωρίς τα δικά σου άγχη, ενοχές, αυτοτιμωρία, ψυχοσωματικα... :) Παίζει εκ του ασφαλούς, απομακρύνεται όταν χορτάσει ή όταν διακρίνει 'πρόβλημα' κι όλα καλά! Ίσως έχεις κολλήσει τόσο πολύ γιατί έχει αυτά ακριβώς που εσύ δεν έχεις.

Marina38 τα γραφεις πολύ σωστά
Oσον αφορά τον Γ. θεωρώ ότι βολεύτηκε επειδη ειχα εγω μια καλή σχετικά δουλειά κ δεν έψαχνε/ψαχνει ιδιαιτερα. 1-2 περιστασιακές δουλειές έκανε αλλά θεωρώ οτι θα μπορούσε να χε κανει περισσότερα..
Θέλω να καθαρισει το μυαλο μου για να δωσω μια καλη ευκαιρία στον γαμο μου..Οσον αφορά τον αλλο επίσης εχεις δίκιο. Με κάνει παντα να αισθάνομαι ενα βήμα πισω, λιγη...Ξερετε ποσο δυσκολη ειναι αυτη η καθημερινη επαφη? Θελω να ξεχασω και δε μπορω, δε θέλω να καταστρέψω τη ζωή μου...νιώθω οτί βυθίζομαι σε μία τρύπα προσπαθώντας να το παιξω κουλ και ανετη και ειμαι μια χαρα σε ολους (ακομα και σε αυτον)

Τωρα δηλαδη με το συναδερφο σε τι φαση εισαστε;

Καλησπερα σου μελος,εδωπερα δεν ειμαστε να κρινουμε αλλα να βοθησουμε,κατανοεις κ η ιδια οτι ο αντρας σου ειναι σε πολυ δυσκολη θεση ο εγωισμος του θα εχει νθιγει πολυ που λογω ανεργιας δεν μπορει να προσφερει πρεπει να τον προσεχεις επειδη ειναι εαυλωτος σε διαφορα ψυχολογικα τωρα υπαρχουν ανθρωποι που εφτασαν στην αυτοκτονια λογω ανεργιας κ οικονομικου προβληματος επομενως πρεπει να πειστει οτι δεν φταει αυτος κ πρεπει να παλευει,προτεινω να τον ενθαρρυνεις κ να βρειτε τους ρυθμους σας κ στον ερωτικο τομεα κ να συμβουλευτεις ειδικο για το πως πρεπει να φερθεις για να τον ηρεμησεις,τωρα για το θεμα του συναδελφου σιγουρα πρεπει να θεσεις τα ορια σου κ να βαλεις ενα τελος στην αναγκη μην του μιλας καθολου πανω απο ολα ο αντρας σου κ το παιδι σας

Quote:

---

τα δικά σου άγχη, ενοχές, αυτοτιμωρία,

---

μα κ γω το ιδιο πραγμα σου ειπα σχεδον

Quote:

---

αρα φαινεται σα να προσπαθεις κ εκδηκιθεις τον εαυτο σου για αυτο.

---

απλα προφανως για να ακουσεις καπιον θα πρεπει να στα γραφει περισσοτερο σαν συγγραφεας κ λιγοτερο σαν σκεψεις του...

εγω μπορει να κανω για συγγραφεας μεν αλλα δεν εχω σκοπο να προβληθω εδω για αυτο το λογο... γιατι δεν ειναι φορουμ λογοτεχνιας αλλα ψυχολογιας.

εγω λεω πραγματα επι της ουσιας για οσους δε με ξερουν κ πολυ καλα ισως γιατι δε μπορω να ψηνω κ καπιον να με ακουσει σχολιαζοντας τα δικα του θεματα ετσι ενω του μιλησα για πρωτη φορα εδω μετα απο ενα η δυο μυνηματα που εγραψε....

Αλέξανδρε σ' ευχαριστω για τον χρόνο που διαθέτεις και ασχολεισαι και μου γράφεις. Όλους σας ευχαριστώ και σας ακούω προσεχτικά. Νομίζω έχω πληγωθεί απο την επιφανειακότητα αυτού του ανθρώπου και αυτό πουμε βασανίζει είναι γιατί με τραβά ακόμα ένας τέτοιος κακός χαρακτήρας..είναι χαμηλή αυτο
εκτίμηση? Μα έχει περάσει τόσος καιρoς!
Kerasi (δεν έχω καταλάβει και αν είσαι αντρας ή γυναίκα) είμαστε σε μια περίεργη φάση καθώς εγώ απομακρύνθηκα αρκετά. Όπως ανέφερα δεν τον ενόχλησε ιδιαίτερα και προχθές βρεθήκαμε στο αυτοκινητό του μετά από απόφαση της στιγμής. Γι αυτό τα χω πάρει. Ενω κρατησα για καιρό μια ωραία απόσταση με το που μιλήσαμε λίγο ενδότερα μου ξανάρθε. Είναι αυτό το ανεκπλήρωτο ? Δεν θέλω να παραδεχτώ ότι είμαι ερωτευμένη.
Μυσπ καλημέρα πλέον. Το να μην του μιλάω πλέον δεν ειναι δυνατό λόγω συνθηκών. Γι αυτο πιστευω κ εχω κολλήσει αν ήταν κάποιος κάπου αλλού θα είχε περάσει ήδη. Όσο για τον Γ. πιστέψε του έχω συμπαρασταθεί απίστευτα. Απλά και εγώ δεν είχα ονειρευτεί την ζωή μου έτσι. Είμαι τόσο χάλια που πρέπει να φτιάξω τον εαυτό μου πρώτα πριν ασχοληθώ να φτιάξω τον Γ. Το "φτιαξω" σε εισαγωγικα...

Έχετε να μου προτείνετε κάποια θεραπευτική ομάδα? Υπάρχει κάτι τέτοιο? Γιατί για ψυχολόγο δεν μπορώ να διαθέσω αυτη την στιγμή τόσα χρήματα...

εγω σου λεω το εξης ν θες να φερεις καπιο αποτελεσμα σε οτιδηποτε κ αν κανεις θα πρεπει να ασχοληθεις περισσοτερο με αυτο... γραφοντας 10 μυνηματα σε ενα φορουμ ο καθε ενας ειναι αμφιβολο το αν ειναι σε θεση να απαντησει χωρις να γνωριζει ολες τις πλευρες του θεματος εκτος κ αν μαντεψει τι ακριβως εχει συμβει που κ αυτο θα μπορουσε να συμβει λογο εμπειρειας του η ταυτισης του με τη ολη κατασταση εγω μεχρι στιγμης υποψιαζομαι τι μπορει να ενοεις με ολα ααυτα που γραφεις αλλα δυσκολευομαι να απαντησω γιατι υπαρχουν πραγματα που δε τα εχεις αναφερει καθολου αλλα εγω επειδη η ιστορια μου φαινετε καπως γνωριμη εχω τη ταση να τα καταλαβαινω απο μονος μου... (οταν μου φαινεται καπως γνωριμη φυσικα) εγω εξακολουθω να εχω την εντυπωση οτι απο οοολα αυτα που γραφεις κατι αλλο σε εφερε σε αυτη τη κατασταση που δυσκολευομαι να το αναλυσω αυτη τη στιγμη.

Quote:

---

Originally Posted by ninaelena

Έχετε να μου προτείνετε κάποια θεραπευτική ομάδα? Υπάρχει κάτι τέτοιο? Γιατί για ψυχολόγο δεν μπορώ να διαθέσω αυτη την στιγμή τόσα χρήματα...

---

Υπαρχει κ δυνατοτητα για δωρεαν αλλα μη νομιζεις οτι θα πας στον ψυχολογο και θα σε κανει να σου φυγει αυτο που νιωθεις για το συναδερφο ή οτι την αλλη μερα θα γινεις οπως πριν με το συζυγο. Δεν ειναι μαγοι κι αυτοι. Το πιο πιθανο ειναι να σου πει τελειωνε το με το συναδερφο και κοιτα να τα ξαναφτιαξεις με το συζυγο οπως παλια. Δυσκολο αυτο βεβαια κατ εμε. Ο συζυγος ειναι υποψιασμενος, πιστευεις ζηλευει? και θα σου πω τι προτεινω κι εγω.

Καλός άνθρωπος και σε αγαπάει αλλα ξαφνικά έχασε δουλειά και κλείστηκε στον εαυτό του (λογικό) και με ένα παιδί πως θα ειναι ψυχολογικά έτσι όπως τον γνώρισες. Το δεύτερο κομμάτι του συναδέλφου ειναι μια χαρά διέξοδο σε πολλά σου προβλήματα αλλα ειναι το ένα δέντρο όχι το δάσος. Στα δύσκολα κρατάμε την οικογένεια όχι στα εύκολα και να ξεχωρίζουμε τον ενθουσιασμό απο τον έρωτα και περισσότερο την αγάπη.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Ο συζυγος ειναι υποψιασμενος, πιστευεις ζηλευει? και θα σου πω τι προτεινω κι εγω.

---

Δε ξέρω αν έχει υποψιαστεί κατι. Εμένα δεν μου έχει δείξει κάτι. Επειδή ομως τον ξέρω, δεν θα περίμενε ποτέ κάτι τέτοιο για μένα ( όπως ουτε και εγω για τον εαυτό μου!). Και να υποψιαζόταν δε θα θελε να το πιστέψει...

Panos p έχειςδίκιο αλλά η συμπαράσταση υπήρξε αμέριστη από μέρους μου τόσα χρόνια τώρα. Ακομα κι οταν οι ιδιοι του οι συγγενείς τον αποκαλούσαν τεμπέλη. Κατι που δεν πιστεύω καθως είναι άξιο παιδι απλά δε μπορεί ο καθένας να δουλέψει οπουδήποτε πχ ντελίβερι. Όσον για τον άλλο δε ξέρω γιατί έχω απογοητευτεί τόσο πολύ..ποτε δεν θα του ζήταγα να χωρίσει πχ για να μαστε μαζι, απλά για 1' να μου δείξει οτι υπήρξε αμοιβαίο όλο αυτό. Δε μπορείς να αναγκάσεις τον άλλον να νιώσει με το ζορι...

Πώς γίνεται να πατήσω ένα κουμπί και να κάνω μια νέα αρχή? Θέλω να γίνω και πάλι ευτυχισμένη..Παλιά χαιρόμουν με το παραμικρό, τώρα έχω χάσει τον εαυτό μου, το γέλιο μου, την ορεξη μου...

Να εισαι σίγουροι οτι ο συνάδελφος σου δεν ρισκάρει την οικογένεια του απλός παίζει για να νιώθει όμορφα και σίγουρα δεν ειναι μπερδεμένος όπως εσυ φρόντισε τον εαυτό σου και σκέψου αν θα εισαι καλλίτερα μόνοι σου με ένα παιδί στο προσέχει μέλλον η αν πρέπει να επιμείνεις στον σύζυγο σου που μπορείτε να βρείτε αυτό που είχατε γιατί όλα εινα εφικτά

Σιγουρα ο συναδερφος δεν καλυπτεται στο γαμο του και σιγουρα του αρεσεις, διαφορετικα δε θα γινοταν τιποτα. Εγω βλεπω οτι εχεις παρει ολη την ευθυνη για το τελμα του γαμου σου εσυ και δεν ειναι σωστο. Ειναι καλο πραγμα που ο συζυγος αφεθηκε εντελως; Λοιπον οταν αφηνεσαι, κανεις τα ιδια πραγματα συνεχεια κλπ δεν μπορουμε να λεμε μα πως τη γυναικα μου την ελκυσε καποιος αλλος. Ουτε οταν παντρευεσαι σου κανουν απονευρωση και τελειωνει το θεμα. Δε σημαινει οτι δεσαμε το γαιδαρο μας. Αυτα τα λεω για το συζυγο.

Κεντρο ψυχικης υγειας δωρεαν η να μιλησεις; σε ειδικες τηλεφωνικες γραμμες για ανθρωπους που λενε ανωνυμα το προβλημα τους,κατανοω οτι εισαι σε πολυ δυσκολη θεση ομως ο αντρας σου πιστευω θελει μεγαλυτερη στηριξη τωρα,τωρα για τον αλλο βαλε τα ορια σου απαγορευσε του να σε πλησιαζει αυτο μπορεις να το κανεις,ιδανικη λυση ειναι ο πνευματικος εκκλησια δοκιμασμενο κ αποτελεσματικο

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κεντρο ψυχικης υγειας δωρεαν η να μιλησεις; σε ειδικες τηλεφωνικες γραμμες για ανθρωπους που λενε ανωνυμα το προβλημα τους,κατανοω οτι εισαι σε πολυ δυσκολη θεση ομως ο αντρας σου πιστευω θελει μεγαλυτερη στηριξη τωρα,τωρα για τον αλλο βαλε τα ορια σου απαγορευσε του να σε πλησιαζει αυτο μπορεις να το κανεις,ιδανικη λυση ειναι ο πνευματικος εκκλησια δοκιμασμενο κ αποτελεσματικο

---

Δεν ξέρω. Μια απόπειρα να μιλήσω με κάποιον ειδικό. Η αυτοπεποιθησή μου είναι στα τάρταρα. Νιώθω τόοοοσο λίγη που έχω μπλέξει σε αυτή την ιστορία. Αν έχεις κάποια ίδεα στείλε μου προσωπ.μην. Θα το εκτιμούσα πολύ!
Όσο για την εκκλησία μεγάλο θέμα. Δε ξέρω πως θα σας ακουστεί αλλά νιώθω οτι ο Θεός με παράτησε κ δεν με προστάτεψε. Νιωθω προδομένη. Δεν έχω ορεξη να πάω εκκλησία. Νιωθω φυσικά οτι έχω κάνει πολλές αμαρτίες κ θα κριθώ γι αυτο. Είχα πάει κάποια στιγμη μου χε πει αυτό να απομακρυνθώ κ να φτιάξω την σχέση μεωτον Γ. Τώρα τι θα πάω να του πω? Ξερετε απομακρύνθηκα αλλά ξανάπεσα στον πειρασμο..? Νιώθω τελείως γελοία...

Ninaelena, θα πω τη γνώμη μου: Το γεγονός ότι ο άντρας σου είναι άνεργος εδώ και πολύ καιρό και δεν έχει προσπαθήσει αρκετά του το "χρεώνεις" ως έλλειψη πραγματικής αγάπης για σένα και το παιδί. Δεν έκαμε δηλαδή την "υπέρβαση", τη θυσία να στηρίξει το γάμο σας και να σας βοηθήσει συναισθηματικά και κοινωνικά. Στα μάτια σου λοιπόν είναι τουλάχιστον αδύναμος και "λίγος" και έχει απομυθοποιηθεί εντελώς. Είναι λοιπόν φυσικό, ενστικτώδες και επόμενο να μην σε ελκύει πλέον ερωτικά και να αρχίσεις να λοξοκοιτάς αλλού. Εκεί που έγινε το λάθος είναι ότι ενώ ξέρετε και οι δυό σας ότι υπάρχει πρόβλημα, δεν το έχετε συζητήσει. Θα έπρεπε να έχετε κάνει συζήτηση γι αυτό. Να του πεις πως αισθάνεσαι οτι δεν αγωνίζεται, οτι έχει παραιτηθεί και ότι θα πρέπει κάτι να κάνει. Πρότεινέ του να πάτε σε έναν ψυχολόγο, ίσως να έχει πρόβλημα στην αυτοεκτίμησή του, ίσως και να έχει ψιλοκατάθλιψη μετά από τόσο καιρό άνεργος. Το θέμα είναι να αναγνωρίσετε και οι δύο την κατάσταση και να μην εθελοτυφλείτε και να πορεύεστε σε μια άρρωστη ρουτίνα.
Δεν θα αναφέρεις στον άντρα σου για τον άλλον γιατί θα βάλεις μπουρλότο και θα τα ανατινάξεις όλα στον αέρα. Εξάλλου, το άτομο που αναφέρεις είναι ανάξιο λόγου: ένας εγωπαθής, καλοπερασάκιας, παρτάκιας ερωτύλος που βέβαια δεν σέβεται κανέναν και τίποτα. Να ξέρεις, είναι πολύ "άνανδρος" στην πραγματικότητα και δεν αξίζει μία. Ούτε να τον αναφέρεις αξίζει.
Θα κοιτάξεις λοιπόν να σώσεις το γάμο σου όσο είναι καιρός. Θα χτυπήσεις τη ρίζα του προβλήματος. Να πάρεις από το χέρι τον άντρα σου, να πορευτείτε την άβολη οδό, αυτή που θα σας δώσει όμως τη λύση. Συζήτηση μαζί του, πολλές φορές μέχρι να καταλάβετε και οι δυό το πρόβλημα και τις διαστάσεις του και να προτείνετε από κοινού λύσεις. Και μετά να προσπαθήσετε να τις κάνετε πράξη. Μαζί όμως, να αισθάνεται ο άντρας σου οτι σε έχει βοηθό και όχι επικριτή. Από την άλλη όμως θα πρέπει να είσαι και λίγο αυστηρή και να απαιτήσεις την προσπάθειά του, να μην είσαι μαλακή και χαλαρώσει. Να πιάσει κι εκείνος το "σήμα κινδύνου" για να κάνει την υπέρβασή του. Θα δεις ότι δεν θα χρειαστεί μετά καμία προσπάθεια να ξεκόψεις από τον άλλον. Σας εύχομαι το καλύτερο!

Quote:

---

Originally Posted by ninaelena

Δεν ξέρω. Μια απόπειρα να μιλήσω με κάποιον ειδικό. Η αυτοπεποιθησή μου είναι στα τάρταρα. Νιώθω τόοοοσο λίγη που έχω μπλέξει σε αυτή την ιστορία. Αν έχεις κάποια ίδεα στείλε μου προσωπ.μην. Θα το εκτιμούσα πολύ!
Όσο για την εκκλησία μεγάλο θέμα. Δε ξέρω πως θα σας ακουστεί αλλά νιώθω οτι ο Θεός με παράτησε κ δεν με προστάτεψε. Νιωθω προδομένη. Δεν έχω ορεξη να πάω εκκλησία. Νιωθω φυσικά οτι έχω κάνει πολλές αμαρτίες κ θα κριθώ γι αυτο. Είχα πάει κάποια στιγμη μου χε πει αυτό να απομακρυνθώ κ να φτιάξω την σχέση μεωτον Γ. Τώρα τι θα πάω να του πω? Ξερετε απομακρύνθηκα αλλά ξανάπεσα στον πειρασμο..? Νιώθω τελείως γελοία...

---

Κουραγιο κοπελα μου κανεις δεν ειναι τελειος κ αναμαρτητος κ οφειλεις να πας κ για σενα κ για την οικογενεια σου κ για το θεμα του συναδελφου που γνωριζεις οτι ειναι λαθος κ πρεπει να σταματησει για να γινει αυτο πρεπει να πατησεις γερα στα ποδια σου κ να επιβαλλεις τα ορια σου,Εμενα προσωπικα που εζησα μια πολυ δυσκολη φαση κακοποιηση απο συγγενικο μου προσωπο με εσωσε η συμβουλη του πνευματικου μου εκανε τρομερο καλο κ τωρα μαζι με το αγορι μου θελουμε κανουμε οικογενεια η ζωη μου ειναι πολυ φυσιολογικοτερη σε σχεση με παλαιοτερα που τα εβλεπα ολα μαυρα κ ολο αυτο με λιγες επισκεψεις εκκλησια κ μιλαμε για θεαματικη διαφορα στην περιπτωση μου,Ανθρωπος εισαι κ εσυ εκανες ενα λαθος το επανελαβες ομως πρεπει να πας παλι στον πνευματικο μεχρι να βρεις το κουραγιο να καλυτερευσεις τα πραγματα γυρω σου αλλωστε η οικογενεια σου σε εχει πραγματικα αναγκη επομενως κινητοποιησου!

aν σου στειλει προσωπικο μυνημα σφυρα μου.
δε γινετε γιατι δεν εχις συμπλιροσει 50 μυν στο φορουμ.
σχετικα με την εκλησια καπιες φορες λενε πολυ σωστα πραγματα θεωριτικα..
δηλαδη δεν εχει σημασια απο που ειναι μια πηγη ο καθενας μπορει να λεει σωστα πραγματα ανεξαρτητα απο τι κανει κ τι οχι... εχω διαβασει αρκετα τετια κειμενα που τα βρηκα πολυ σωστα.

εγω παντως πιστευω οτη η αυτοπεποιθηση ειναι στα ταρταρα γιατι θελεις να επικοινωνισεις με τους γυρω σου κ να τους πεις τι σκεφτεσαι αλλα δε συμβαινει αυτο
δεν ειναι τοσο αυτο το εχεις κανει πολες αμαρτιες οσο οτι καθεσε πολες φορες εσυ κ οι σκεψεις σου ενω οι αλλοι φαινεται να μη ξερουν τι σκεφτεσαι κ ολη αυτη η κατασταση σε ταλαιπωρει..

κοιτα...

ο θεος μπορει να διχνει διακριτικα τη παρουσια του αλλα θα ππρεπει να κανεις λκ συ κατι για αυτο για να βοηθησεις τη κατασταση σαν αυτο που ελεγε η γιαγια μου αι γιωργη βοηθαμε κουνα κ συ τα ποδια σου....

θα πρεπει να ξεκαθαριζεις στους αλλους τι σκεφτεσαι κ τι σου συμβαινει για να νιωθεις εσυ καλα.

αυτο ειναι το πιο συμαντικο απο ολα για σενα

αντιλαμβανομαι τα προβληματα του γαμου σου, αλλα απο οσα διαβασα να γραφεις, εχω την εντυπωση οτι η καταρρευση σου, η ταλαιπωρια σου, η ανορεξια και η δυστυχια σου, οφειλονται στο οτι δεν ανταποκρινεται ο συναδερφος, παρα στα προβληματα της συζυγικης σου σχεσης...
σωστα?

αν ναι, δεν βλεπω κατι αλλο απο το να ξεχασεις τον συναδερφο, γιατι οπως εχεις καταλαβει κι εσυ, ο τυπος δεν επενδυει συναισθημα στις εξωσυζυγικες του περιπετειες, που πιθανον να ειναι και πολλες, οπως τα περιγραφεις.
πιθανα να τα εχει ξεχωρισει στην ζωη του και να πορευεται πολυ ικανοποιημενος στον γαμο του, χωρις να δενεται με καποια εκτος γαμου και χωρις να προβληματιζεται γι αυτο παραπανω απο τον χρονο της συναντησης/ξεπετας (δεν ξερω και πως ακριβως το κανει).
το θεμα ειναι, εσυ τι κανεις...
εσυ αντιθετα, δειχνεις ερωτευμενη. ειστε πολυ κακος συνδυασμος λοιπον και μαντεψε ποιος ειναι ο χαμενος...