Ο οργανισμός μου τα βαριέται όλα

Καλησπέρα παιδιά, θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογικό κάποιος να βαριέται τα πάντα από την αρχή της ζωής του. Εγώ λοιπόν τα βαριέμαι όλα, ο οργανισμός μου δε μπορεί να καταβάλλει κόπο για τίποτα. Βαριέμαι το βούρτσισμα των δοντιών, το περπάτημα, το τρέξιμο, το διάβασμα, το σεξ, να κάνω μπάνιο, τα πάντα. Και αυτό ισχύει από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκα. Τώρα με την κατάθλιψη είναι αφόρητη η κατάσταση, αλλά το πρόβλημα πιστεύω δεν είναι η κατάθλιψη αλλά ο οργανισμός μου που βαριέται τα πάντα. Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος άνθρωπος? Δε φτιαχτήκαμε όλοι ικανοί να δουλέυουμε και να κουραζόμαστε?

Εagle , οταν εχεις καταθλιψη δεν εχεις ορεξη για τιποτα.
Συνηθως , περιμενεις πρωτα να εχεις διαθεση για να κανεις κατι , και μετα το κανεις. Οταν ομως εχεις καταθλιψη , πρεπει να γινει το αντιστροφο. Να αρχισεις πρωτα να δραστηροποιησε για να επανελθει και η διαθεση σου. Σαν αυτο που λεμε "τρωγοντας ερχεται η ορεξη".
Εγω δεν νομιζω πως υπαρχει ανθρωπος που ειναι εκ φυσεως τεμπελης. Ισως να υπαρχουν ανθρωποι που δεν ειναι πολυ δραστηριοι , αλλα αυτο δεν σημαινει πως δνε ειναι ικανοι για το οτιδηποτε.
Εγω θα σου προτεινα να ξεκινησεις εστω και με το ζορι καποιο χομπυ και θα δεις αλλαγες.

Μα το θέμα είναι ότι βαριόμουνα τα πάντα - λιγότερο βέβαια- και όταν ήμουν καλά και χωρίς κατάθλιψη. Οπότε τώρα νιώθω ότι δεν υπάρχει ελπίδα ακόμα και να ξεπεράσω την κατάθλιψη, γιατί πάλι θα βαριέμαι το οτιδήποτε και δε θα νιώσω ποτέ γεμάτος και ευτυχισμένος

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Καλησπέρα παιδιά, θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι φυσιολογικό κάποιος να βαριέται τα πάντα από την αρχή της ζωής του. Εγώ λοιπόν τα βαριέμαι όλα, ο οργανισμός μου δε μπορεί να καταβάλλει κόπο για τίποτα. Βαριέμαι το βούρτσισμα των δοντιών, το περπάτημα, το τρέξιμο, το διάβασμα, το σεξ, να κάνω μπάνιο, τα πάντα. Και αυτό ισχύει από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκα. Τώρα με την κατάθλιψη είναι αφόρητη η κατάσταση, αλλά το πρόβλημα πιστεύω δεν είναι η κατάθλιψη αλλά ο οργανισμός μου που βαριέται τα πάντα. Είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος άνθρωπος? Δε φτιαχτήκαμε όλοι ικανοί να δουλέυουμε και να κουραζόμαστε?

---

Και εγώ έτσι είμαι...
Εκ γεννετής κατάθλιψη άλλοτε λανθάνουσα άλλοτε μείζων κτλ...

Έτσι διαγνωστικά από τους ψυχιάτρους τουλάχιστον...
Τα αντικαταθλιπτικά βοηθάνε σε μένα στο εξής:

Δε με κινητοποιούν αλλά αν κινητοποιηθώ μόνος όπως λέει και ο φίλος τότε θα μπορεί το σώμα μου να ανταπεξέλθει πιο άνετα.
Είναι περίεργο αλλά χωρίς αντικαταθλιπτικά πραγματικά ΔΕΝ μπορώ να κάνω τίποτα.
Και δεν έχω όρεξη αλλά και αν χρειαστεί να κάνω κάτι δεν μπορώ. Νιώθω αδύναμος, ζαλισμένος, θολός κτλ....
Τώρα αν χρειαστεί να κάνω κάτι τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα...

Αν πχ μου έλεγες πριν να πάω σούπερ μάρκετ θα πήγαινα και θα γύρναγα λες και είχα τρέξει μαραθώνιο κομμάτια.
Τώρα είμαι καλύτερα...
Είμαι σαν να έκανα τζόκινγκ πχ...

Εagle μπορει να ησουν ετσι μια ζωη , επειδη ειχες ταση προς καταθλιψη .
Eγω ημουν πολυ δραστηρια παντα και εφτασα σε σημειο να μην μπορω να σηκωθω απο καναπε. . Η ρουτινα μου ηταν να ξυπναω , να ανοιγω pc, να ανογω ραδιο και το βραδυ να παραγγελνω ντελιβερυ και καποια στιγμη να ξανακοιμαμαι. Θυμαμαι σηκωνομουν να ανοιξω τα παραθυρα και ενιωθα λες και τρεχω μαραθωνιο ,ακομα και να παω να παρω τσιγαρα ή να βγαλω λεφτα απο τραπεζα ηταν αθλος. Ασε που τοτε εμενα και μονη μου και αυτο δυσκολευε ακομα πιο πολυ την κατασταση μου.
Ομως καποια στιγμη αρχισα να συνερχομαι ακαι ξεκινησα να κανω εστω και λιγα πραγματα , χωρις ομως διαθεση. Η διαθεση επεστρεψε αρκετους μηνες μετα απο την στιγμη που αρχισα να εχω παλι δραστηριοτητες.

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Betelgeuse το θέμα είναι ότι και σε εποχές που ήμουν ευτυχισμένος βαριόμουν ελεεινά να πάω να δουλέψω ή γενικά να έχω άλλες δραστηριότητες όπως γυμναστική και τέτοια. Πάντως εύχομαι να είναι όπως τα λες και να λυθεί το πρόβλημα με ένα αντικαταθλιπτικό χάπι. όμως αν δεις και στο άλλο θέμα μου είναι γενικότερο το πρόβλημα, είμαι νωθρός, αργών αντανακλαστικών και χωρίς νεύρο και όρεξη για ζωή.

προφανωςτα βαριεσαι γιατιδε σε εκφραζουν αφου αν σε εκφραζαν πραγματιδε θα ειχες λογο να τα βαριεσαι.προφανος δεσε εκφραζε αυτη η δουλεια πουηθελες να δουλεψεις

εγω βασικα εχω μια αλλη απορια : δεν βαρεθηκες να βαριεσαι?
εγω συχνα το παθαινω αυτο.. οταν περναω μια περιοδο που ουσιαστικα δεν κανω τιποτα μετα αρχιζω και τρωγομαι με τα ρουχα μου και πληττω πραγματικα..

Δεν υπήρξε ποτέ κάτι που να το θέλεις πολύ ή να ονειρεύεσαι πώς αν το πετύχεις ή το αποκτήσεις θα σου έδινε μεγάλη ικανοποίηση;
Πώς γίνεται να έχεις φιλοσοφήσει από μικρός το: "ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης;" . Μήπως οι γονείς σου ήταν πολύ αυστηροί σε σημείο να μην σου δίνουν κανένα περιθώριο στα "θέλω" σου; Μια υπόθεση κάνω.

Καλησπερα σου μελος ειναι αδυνατον να μην σου αρεσει απολυτως τιποτα,η καταθλιψη θολωνει το μυαλο ειναι ειναι λογικο να ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ οτι δεν μας αρεσει κατι,Τωρα εαν ισχυει για μια ζωη αυτο ισως πασχεις παρα πολλα χρονια απο καταθλιψη κ δεν το ειχες συνειδητοποιησει νωριτερα ορισμενες φορες πασχουμε απο κατι κ δεν το συνειδητοποιουμε,Κινητοπο� �ησου παντως οπωσδηποτε για να καλυτερευσεις την ζωη σου ειναι κ το μυστικο η κινητοποιηση να θεραπευτεις κιολας

Πολλές φορές ο οργανισμός μας λειτουργεί σαν μία μπαταρία αυτοκινήτου που είναι έτοιμη να σβήσει για πάντα! Εάν όμως κρατάμε ανοιχτη τη μηχάνή την φορτίζουμε...
Ακριβώς αυτό πρέπει να κάνεις. Ο ένας υπνος φέρνει τον άλλο, η μία βαριεστημένη κίνηση την άλλη. Θα πρέπει να πυροδοτήσεις τον οργανισμό σου, να του δώσεις ενέργεια, σιγά σιγά όμως γιατί απ'οτι φαντάζομαι δεν έχεις αντοχές. Θα αποκτήσεις αντοχές και όρεξη όταν αρχίσεις να κινήσε συνειδητά για να ξεπεράσεις την χρόνια βαρεμάρα.

Μα πραγματικά σας λέω ο οργανισμός μου σιχαίνεται να κάνει οτιδήποτε απαιτεί κόπο. Γι'αυτό φοβάμαι ότι δε θα μπορώ να δουλέψω. Επίσης δε μπορώ να κινητοποιηθώ. Ας πούμε παλιότερα έπαιζα μπάσκετ και δε μπορούσα ποτέ να παίξω με πάθος, μου έλεγαν και οι άλλοι ότι δεν έχω νεύρο.

αναφερεσε μονο στον σωματικο κοπο ή και στον πνευματικο?

και τα δύο αλλά κυρίως σωματικό, πνευματικά μπορώ να κοπιάσω για κάποιο διάστημα (περιορισμένο)

Βρες κατι να κανείς και δες κάποια πράγματα σαν υποχρεώσει σε εσένα

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Μα πραγματικά σας λέω ο οργανισμός μου σιχαίνεται να κάνει οτιδήποτε απαιτεί κόπο. Γι'αυτό φοβάμαι ότι δε θα μπορώ να δουλέψω. Επίσης δε μπορώ να κινητοποιηθώ. Ας πούμε παλιότερα έπαιζα μπάσκετ και δε μπορούσα ποτέ να παίξω με πάθος, μου έλεγαν και οι άλλοι ότι δεν έχω νεύρο.

---

Πιθανον εισαι περισσοτερο θεωρητικος ανθρωπος απο πρακτικος μια διανοητικη εργασια γραφειου δεν απαιτει τρομερη κινηση σκεψου το!

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

και τα δύο αλλά κυρίως σωματικό, πνευματικά μπορώ να κοπιάσω για κάποιο διάστημα (περιορισμένο)

---

ωραια, αρα πρεπει να εστασεις σε κατι πνευματικο
χμμ μπορεις να ασχοληθεις με την λογοτεχνια -αν βεβαια σ αρεσει- καμια λεσχη βιβλιου που θα γνωρισεις και κοσμο,
μπορεις να ανοιξεις ενα δικο σου μπλοκ και να γραφεις τις σκεψεις σου -εξαλλου ειναι δωρεαν και μπορεις να βρεις ανθρωπους με παρομοιο θεμα-
εμ μπορεις να κανεις αιτηση στο ανοιχτο πανεπιστημιο
τι αλλο? δεν μου ερχεται κατι..
αυτα τα λεω σαν χομπυ για δραστηριοποιηση.. τωρα απο δουλεια οκ υπαρχουν πολλες. τωρα δεν ξερω τι προσοντα εχεις. εξαλλου αν βαριεσαι τοσο οπως λες δεν νομιζω να σε κρατησουν.. αλλα μπορεις να δουλεψεις καπου εθελοντικα για αρχη.
πιστευω πως πρωτα πρεπει να δραστηριοποιηθεις και μετα να ψαξεις για δουλεια.. γιατι αν βαριεσαι ετσι δουλεια δεν γινεται.. το ξερεις και εσυ..

Δεν ξέρω πάντως εγώ δεν βαριόμουνα στην αρχή της ζωής μου ούτε και τώρα απλά μου είναι αδύνατον να βρω εργασία και να την κρατήσω.

https://www.youtube.com/watch?v=ZuxucB-W1rk

Φίλε μου δεν πιστεύω ότι βαριέσαι και τόσο. Βλέπω ότι είσαι ορθογράφος πράγμα που σημαίνει ότι συγκεντρώθηκες και έμαθες ορθογραφία. Επίσης ποστάρεις με συνοχή και με ενδιαφέρον για το θέμα σου. Αυτά δεν θα τα έλεγα βαριεστημάρα. Απλά τα αγνοείς γιατί τα έχεις κεκτημένα. Όμως έχεις κι άλλα. Σίγουρα θα έχεις που τα αγνοείς. Με αυτά προχωράς. Από κει και πέρα δεν μπορώ να πω κάτι άλλο για να δώσω κάποια συμβουλή. Αυτό που ξέρω ως υπεύθυνη στάση είναι πως δεν πρέπει κατι που άλλοι το ορίζουν και αντιμετωπίζουν ως νόσο εμείς να το παίρνουμε αψήφιστα και να λέμε ότι μας φανεί και δεν τρέχει και τίποτα. Το αφήνουμε λοιπόν σε ειδικο και αν δεν κάνω λάθος νομίζω ότι ο ειδικός ενδέχεται να χορηγήσει και φάρμακο.
Βάζοντας όμως κάποιες λέξεις μη ψυχολογικές ή ιατρικές για να αποδώσεις εικόνα της κατάστασής σου, βρίσκω την ευκαιρία να τοποθετηθώ περισσότερο φιλοσοφικά και αν αυτό βοηθήσει θα είναι ευχής έργον.
Είπες λοιπόν για ευτυχία και να νιώθεις γεμάτος. Συχνά κι εγώ βρίσκομαι σε κατάσταση που δεν τη λες και ευτυχισμένη ή γεμάτη. Όμως δεν ξέρω τι νακάνω για αλλάξει. Σεβόμενος όμως τον εαυτό μου και μη θέλοντας να τον καταναλώσω, δεν προβαίνω σε σπασμωδικές κινήσεις προκειμένου να δοκιμάσω κάτι που θ με αποσπάσει από τη μιζέρια αυτή κι θα με ανεβάσει. Τουλάχιστον αν δεν έχω και κάποια ένδειξη ότι θα συμβεί αυτό.
Έτσι λοιπόν αποδέχομαι την καθημερινότητά μου κι αν μου λείπει κάτι συμπληρώνω με τα όνειρά μου. Γνωρίζοντας όμως ότι δεν πραγματοποιηθούν
καθώς κάνω τρελά και μεγάλα όνειρα κατά το πλείστον εξωπραγματικά και μαγικά, συχνά τα βαριέμαι κι αυτά. Άλλωστε δεν θα δώσουν ποτέ λύση γιατί δεν τα χρησιμοποιώ για να λύνω προβλήματα. Παρά για να γεμίζω αυτό το κενό που λέμε. Αν είναι να ονειρευτούμε ότι λύνουμε πρόβλήματ΄μας βράστα. Χάνει το ρόλο του και το όνειρο και ασεβούμε απέναντι στο πρόβλημα.
Το ότι δεν βάζω για όνειρα μικρούς πραγματοποιήσιμους στόχους οφείλεται στο ότι δεν θεωρώ ότι θέλω να πετύχω κάποιον στόχο. Άλλωστε δεν ήταν αυτός ο στόχος που λείπει, ο λόγος για τη βαρεμάρα που ένιωθα. Θα βάλω στόχο αλλά θα μου το πει η επιθυμία. Που είναι κάτι άλλο, άλλη λειτουργία.
Αν δεν υπάρχει επιθυμία καλώς. Δεν θα κάνω και κάτι.

Μα το πρόβλημα είναι ότι δε μπορείς να ζεις χωρίς επιθυμία. Εγώ δεν έχω ούτε επιθυμίες ούτε όρεξη για ζωή. Το θέμα είναι ότι φοβάμαι πως από την τεμπελιά δε θα μπορώ να δουλέψω και πώς θα ζήσω τότε?

Ηγκλ , το αγωγι ξυπναει τον αγωγιατη . Οταν τεθει θεμα επιβιωσης λογω ελλειψης χρηματων , θα σου πω για ποτε ξεκουνιεσαι και παιρνεις μπρος . Το ενστικτο της επιβιωσης ειναι πανισχυρο . Ενας λογος που δεν μπορω να συνελθω ολοκληρωτικα απο την καταθλιψη , ειναι οτι δεν χρειαζεται να δουλευω , λογω οικονομικης ανεσης . Αν δεν ειχα αυτην την ανεση , πιστευω οτι θα συνερχομουνα αμεσως .

Αυτό ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους, δεν είμαι καθόλου σίγουρος όμως ότι θα ξυπνήσει και εμένα. Μακάρι να έχεις δίκιο πάντως

Φιλε Ηγκλ , εχω δικιο ξερεις γιατι ? εχω τον ψυχιατρο μου , που εχει καταθλιψη απο νεος τωρα 60 , το παραδεχεται , εχουμε οικειοτητα , και καμμια φορα μου λεει , Αγγελε , σηκωθηκα σημερα το πρωι και ημιουν χαλια δεν ειχα ορεξη για τιποτα , αν δεν ειχα υποχρεωσεις , οικογενεια , γυιο , αναγκη απο χρηματα , δεν θα το ξεκουναγα απο το κρεββατι μου , και αν ειχα την οικονομικη ανεση να μην δουλευω , θα κυλαγα στην καταθλιψη στα σιγουρα . Εχω ομως να παω σε εφοριες , σε δουλειες κλπ.κλπ. Για να το λεει...................γι αυτο και πηγαινω εδω και 5 χρονια , γιατι αισθανομαι οτι με καταλαβαινει .

Eagle μπορείς να ζήσεις χωρίς επιθυμία. Στο λέω γιατί το ξέρω ότι συμβαίνει. Όποτε έρθει η επιθυμία θα δεις αν μπορείς ή όχι να κινηθείς. Μη βάζεις
σώνει και καλά ότι πρέπει να έχεις επιθυμία και ότι επειδή δεν έχεις αυτό σε στεναχωρεί. Είναι αντίστροφα τα πράγματα. Είσαι από πριν έτσι και γι αυτό δεν θες τίποτα. Μην φορτώνεις κι άλλα. Μια χαρά θα πάνε όλα. Προσωρινά αυτό που επιθυμείς είναι να τα λες εδώ. Μια χαρά το κάνεις και ωραία τα λέμε.

Ευχαριστώ γιαυτά που λέτε, εγώ βέβαια φοβάμαι ότι είμαι τόσο νωθρός που και να χρειαστεί να δουλέψω για να φάω δε θα τα καταφέρω. Πάντως τις καθημερινές ανάγκες τις βγάζω κουτσά στραβά, έστω και χωρίς διάθεση

Γεια σου eagle guy, το θέμα σου με ενδιαφέρει γιατί έχω περάσει κι εγώ αρκετές μέρες της ζωής μου να μη κουνιέμαι όλη μέρα από το σπίτι όπως λέει και η belteguese, από το κρεβάτι με το ζόρι μέχρι τον καναπέ κλπ. Αλλά δεν είναι κάθε μέρα έτσι. Για παράδειγμα όταν εργαζόμουν 3-4 μέρες τη βδομάδα σε μια εργασία που με κούραζε συναισθηματικά και λίγο σωματικά, χρειαζόμουν 1-2 μέρες να μην κουνηθώ καθόλου, μόνο pc, τηλεόραση και ότι είχε το ψυγείο ή από χθες ή κανα ντελιβερι. Οι γύρω μου τσαντίζονταν που με έβλεπαν σπάνια, τους έκανε εντύπωση αφού δούλευα part time ότι όλο ήμουν 'αδιάθετη' να βγω, ή 'αρρωστούλα' (δικαιολογίες..) Τώρα που είμαι άνεργη είναι έτσι 2-3 μέρες της βδομάδα μου (αν κρίνω απο την περασμένη εβδομάδα)..
Απλά εγω δε γεννήθηκα έτσι. Ήμουν ένα παιδί δραστήριο σε φυσιολογικές γραμμές εώς και υπερδραστήρια ώρες ώρες (δε μπορούσα να κοιμηθώ ποτέ μεσημέρι), ήμουν καλή μαθήτρια-φοιτήτρια, οπότε αφιέρωνα ώρες συστηματικού διαβάσματος /έρευνας/εργασίας και όλα αυτά ξεκίνησαν όταν ξεμπέρδεψα με όλα και ήρθε η ώρα να μπω στην αγορά εργασίας... Εχω φάει μια μεγάλη ξενέρα από εκεί λοιπόν και δεν έχω βρει μια εργασία πλήρους απασχόλησης μέχρι στιγμής. Νομίζω κάποιοι άνθρωποι χρειαζόμαστε τη ρουτίνα για να λειτούργουμε και να μην αφεθούμε να ψοφήσουμε της πείνας ή της δίψας ή πάθουμε καμιά ασθένεια στο σκοτάδι του σπιτιού από την έλλειψη ήλιου! χαχα. Όταν ξυπνάς και δε ξερεις ποιος είναι ο σκοπός της μέρας σου τί να κάνεις; Γυρίζεις πλευρό.. λολ. Πώς σου ακούγεται αυτό; Θα ήθελα να μάθω αν έχεις ανάλογες εμπειρίες ή αν κυριολεκτικά βαριέσαι που ζεις από τότε που γεννήθηκες και δεν έγινε αυτό σταδιακά και λόγω συγκυριών όπως στην περίπτωσή μου...

Πέραν από αυτό όμως θεωρώ ότι πίσω από μια τέτοια απίστευτη βαρεμάρα κρύβεται κάτι πιο ουσιαστικό. Ο άνθρωπος γενικά από τη φύση του είναι περίεργος και φιλομαθής. Τα ερεθίσματα γύρω μας είναι απίστευτα πολλά και αναλόγως την κλίση μας πάντα υπάρχουν τα ανάλογα ερεθίσματα για να ικανοποιησούν αυτή την τάση μας για ανατροφοδότηση της περιέργειας μας. Σε έναν ιδανικό κόσμο.....Τι γίνεται όμως όταν για παράδειγμα κάποιος έχει μια εργασία που δεν τον ενδιαφέρει καθόλου; Δεν είναι ένας μικρός θάνατος αυτός μέρα με τη μέρα...; Ή οταν κάποιος μαθαίνει κάτι που τον ενδιαφέρει λίγο εως καθόλου; Μήπως βρίσκεσαι σε μια τέτοια περίπτωση;

Όσον αφορά τις φοβίες σου ότι δε μπορείς να κρατήσεις εργασία το έχω περάσει κι εγώ. Και ακόμα το περνάω. Μη μασάς!! Κάποιος ανέφερε ότι τρώγωντας ανοίγει η όρεξη και στο διαβεβαιώ. Έχω κάνει εργασίες που απαιτούν σωματικό κόπο και σταδιακά αυξάνονται οι αντοχές. Οι πρώτες μέρες είναι ζόρι, εκεί πρέπει να σφίξεις λίγο τα δόντια. Μετά το σώμα δυναμώνει και μάλιστα έρχεται και πνευματική εγρήγορση. Και επειδή έχω κάνει εργασία που απαιτούσε ούτε πνευματική εγρήγορση ούτε ιδιαίτερο σωματικό κόπο αλλά κυρίως γερά νεύρα και φωνή και γρηγοράδα (συναισθηματική κόπωση), μπορώ να σου πω ότι διαλέγω σωματικό κόπο ή πνευματικό κόπο δαγκωτό!

Πολλές δουλειες είναι ένα κράμα πνευματικής, σωματικής και συναισθηματικής κόπωσης και κάποιες ανήκουν καθαρά σε μία κατηγορία. Θα υπάρχει κάτι που σου ταιριάζει! Όπως παρατήρησε και κάποιος άλλος το 'χεις με την ορθογραφία, ίσως είσαι οργανωτικός. Επίσης μπορεί να μην είχες νεύρο για το μπάσκετ γιατί είναι ένα άθλημα ''επαφής'' (πολλά άτομα) και να μην είναι για σένα, πώς τα πας όμως πχ με το τρέξιμο; Ή το τέννις ή τεσπά κάποιο άλλο άθλημα 'σόλο'; Σε ρωτάω γιατί κι εγώ δε τα πήγαινα καλά σε μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλει αλλά ήμουν πιο γρήγορη στο τρέξιμο και από αγόρια και κατάλαβα ότι δεν μου ταιριάζουν τα αθλήματα επαφής. Στα ρωτάω όλα αυτά γιατί δεν πιστεύω ότι έχεις κάτι οργανικό ...αλλά ότι δεν έχες βρει τις κλίσεις σου και λόγω βολέματος στη τωρινή φάση.

Γεια σου, εγώ πάντα ήμουν υποτονικός αλλά όχι τόσο πολύ όσο τώρα, τώρα έχω κιάλλες έντονες ενοχλήσεις που θα τις δεις στα άλλα θέματα που έχω ανοίξει και μεχει ρίξει πολύ αυτό και ζω με το ζόρι. Εσύ βλέπω ταχεις καταφέρει σε διάφορες δουλειές άρα δεν είσαι γεννημένη τεμπέλα όπως εγώ πιστεύω ότι είμαι. Όσον αφορά τα αθλήματα, νεύρο δεν έχω γενικά σε κανένα, δηλαδή είμαι υποτονικός και στο τζόκινγκ ας πούμε.

Eagle guy,
Θα επικεντρωθώ μόνο στο θέμα της εργασίας σε αυτό το μύνημα, καθώς, αφενός φαίνεται να σε απασχολεί, και αφετέρου βλέπω ότι οι προηγούμενες απαντήσεις καλύπτουν πολύ όμορφα τα υπόλοιπα.
Κι εγώ πάντα ήμουν αργός, υποτονικός, έχω χαρακτηριστεί στη δουλειά οκνηρός, στα ομαδικά σπορ πάντα ήμουν εκτός γιατί χαρακτηριζόμουν απλά "πιό αργός κι από την καθυστέρηση", το ίδιο και στο στρατό. Ακόμη και σαν παιδί στις διακοπές με τους δικούς μου. Ψυχολογία πεσμένη, όσο με θυμάμαι...
Εδώ και αρκετά χρόνια, ωστόσο, έχω καταφέρει να κρατήσω μία δουλειά επιτυχημένα (ναι τη βαριέμαι, ναι παθαίνω πανικούς, ναι πλήττω αφόρητα, ναι δε μου ταιριάζει καθόλου, ναι δεν μπορώ το πρωί να σηκωθώ από το κρεβάτι και βάζω το ξυπνητίρι 2 ωρες νωρίτερα για να μπορέσω να πάω φροντισμένος στη δουλειά).
Δεν είμαι βέβαια το πρωτοκλασάτο στέλεχος...δεν έχω τις καλές απολαβές. Ακούω συχνά πυκνά ότι είμαι αργός και οκνηρός.
Δε θα ήταν πανεύκολο να με διώξουν αν ήθελαν? Για να διατηρώ τη θέση μου δε νομίζεις ότι κάτι προσφέρω που χρειάζονται?
Θέλω να καταλήξω ότι δεν χρειάζεται να προδικάζεις τα πράγματα. Σκέψου πόσοι άνθρωποι στην ίδια φάση με σένα έχουν πετύχει στον εργασιακό τομέα πολύ περισσότερα από ότι εγώ.
Εύχομαι σύντομα να βρεθεί κάποιος τρόπος να νιώσεις χαρά, αγάπη για τη ζωή, δυναμικότητα.
Αλλά τα προαναφερθέντα δεν είναι η μοναδική συνταγή για να σε διεκδικήσει ένας εργοδότης. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου μόνο. Σίγουρα έχεις ταλέντα και δεξιότητες για τις οποίες κάποιος εκει έξω διατείθεται να σε πληρώσει για να τα προσφέρεις.

Ευχαριστώ μέλος, δε ξέρεις πόσο εύχομαι να έχεις δίκιο. Θα δοκιμάσω σε δουλειές και θα δούμε πώς θα πάει.

Να είσαι καλά Eagle

Έλεος, αχ πόσο βαριέμαι να δουλέψω, φοβάμαι ότι θα μείνω άστεγος σε λίγους μήνες που δε θα με αντέχουν οι γονείς μου άλλο.

τελικα η τεμπελια ειναι χαρακτιριστικο της προσωπικότητας κατι σαν ελαττωμα ή συνεπεια της καταθλιψης?
πάντως σε περιπτωσεις σαν την δική σου..οι "τεμπέληδες" ανθρωποι, συνηθως κανουν ενα πλουσιο γαμο...

τι εννοεις κανουν ενα πλουσιο γαμο;

Quote:

---

Originally Posted by intro11

τι εννοεις κανουν ενα πλουσιο γαμο;

---

... εννοω πως οι τεμπέληδες παντρευονται τα λεφτα καποιου φραγκατου ατομου για να συνεχισουν να ζουν τσαμπα! υπάρχουν πολλα παραδειγματα αν θες να σου τα κατονομασω

Κατσε βρε ρεα , και αυτος που εχει χρηματα ειναι τοσο κοροιδο , να του τρωει τα λεφτα το παρασιτο ? το νασαι τεμπελης , δειχνει κι αλα πραματα για τον χαρακτηρα σου . Αμα ηταν καποια που μαρεσε , αλλα δεν πεθαινε για δουλεια , ψιλοδουλευε δλδ , και ειχε αλλα προσοντα , δεν θα με πειραζε . Αλλα το ναχει τροπο ζωης την τεμπελια , θα με χαλαγε , ας ηταν κουκλαρα , θα ξενερωνα .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Κατσε βρε ρεα , και αυτος που εχει χρηματα ειναι τοσο κοροιδο , να του τρωει τα λεφτα το παρασιτο ? το νασαι τεμπελης , δειχνει κι αλα πραματα για τον χαρακτηρα σου . Αμα ηταν καποια που μαρεσε , αλλα δεν πεθαινε για δουλεια , ψιλοδουλευε δλδ , και ειχε αλλα προσοντα , δεν θα με πειραζε . Αλλα το ναχει τροπο ζωης την τεμπελια , θα με χαλαγε , ας ηταν κουκλαρα , θα ξενερωνα .

---

ε καλα μην το παιρνεις προσωπικα...δεν ειπα να παντρευτει εσενα κανεις.. πολλοι αρκουντε στο κουκλαρα της υπόθεσης και τους παρεχουν τα πάντα.. και το εχουμε δει να συμβαινει στη ζωη.ειναι αμοιβαια η εκμεταλευση
http://pressin.gr/wp-content/uploads...uloukontom.png

χα χα χα !! οντως , ρεα , υπαρχουν κι αυτα , ενας αντρας ναγοραζει μια γυναικα , εν γνωσει του , δεν θα τολεγα εκμεταλλευση , αλλα κανονικο εμποριο . Υπαρχουν και αλλα πιο τρανταχτα παραδειγματα , γαμος Μινως Κυριακου-Μαρι Κυριακου , νοσηρα πραματα . Αμα ο αντρας ειναι μεγαλος , αλλα ωραιος/γοητευτικος , καλοστεκουμενος , εντονης προσωπικοτητας παει στο καλο . πχ Αλ Πατσινο με την κατα 35 χρονια νοστιμη/νεωτερη του συντροφο . Δεν παιρνω τιποτα προσωπικα Ρεα , δεν λειτουργω ετσι .