Originally Posted by
Μέτριος
Δεν το πιστεύω! :mad:Πολύ παράξενο αυτό
:D
Σοβαρά τώρα, φίλε έβαλες πολλά θεματα που μέσα σου νομίζεις ότι συγχέονται αλλά είναι λογικό αφού μέσα σου είναι όλα.
Καλό είν αι να πας να ρωτήσεις έναν γιατρό αλλά καλύτερα ψυχολόγο σε πρώτη φάση. Από τα γραφόμενά σου αν τα αναλύσεις και μόνος σου αλλά ψύχραιμα θα δεις ότι μπερδεύονται, επιθυμίες, συναισθήματα και αρχές. Εκ των πραγμάτων είναι διαφορετικά πράγματα.
Να τα ξεχωρίσεις προτείνω και μην τα τρβάς σπασμωδικά όλα μαζί στη λύση τους.
Λες ότι άμα χάσεις τον πατέρα σου θα τελειώσεις. Μεγάλη μλκ και το ξέρεις. Όλοι νιώθουμε φόβο στο θάνατο. Αν σου λέει κάτι έχω χάσει παιδί μωρό. Ασφαλώς πέθανα και γω και η σύντροφός μου 1000 φορές. Απλά σήμερα έχουμε άλλα δύο παιδιά και ναι είμαστε καλά. Ένα κομμάτι του εαυτού μας θα κλαίει. Όμως πλέον δεν φαίνεται. Δεν μας βγαίνει στην επιφάνεια.
Αν θεωρείς ότι δεν θες να συμβιβαστείς με την πραγματικότητα ότι πρώτος θα φύγει ο πατέρας σου, αν θες να ζεις μια μεταφυσική κατάσταση ότι θα ζήσετε αιώνια ή ότι θα φύγετε μαζί, ότι θα ζει μέχρι να γεράσεις εσύ και όπως αλλιώς το φαντασιώνεις για να χαλαρώνεις από το φόβο,
τότε απλά κάνεις λάθος ζωή. Ειλικρινά τώρα αυτό από μόνο του είναι το μεγαλύτερο μέρος του προβλήματος που μοιράζεσαι εδώ.
Αν λόγω αυτού του φόβου δεν πας να φιλήσεις έναν άντρα παρ' όλο που σου βγαίνει, ή λες ψέματα στον εαυτό σου ως προς την ομοφιλ επιθυμία σου ή ως προς την εξαρτητική αγάπη προς τον πατέρα σου.
Θα δεις στα γραφομενα σου ότι βάζεις το ένα εμπόδιο για το άλλο. Θες να χτίζεις ένα σύστημα εγκλωβισμού. Τώρα στο τέλος ανέφερες και τα παιδιά.
Άμα δεν θες, όχι να μη δουνε εγγονάκι πως θα γίνει! Είναι κρίμα να κάνεις παιδί για τους γονείς. Δεν είναι της φύσης αυτό το πράγμα.