καταθλιψη

Καλησπέρα.Σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό να γράψω στο site αλλά τελικά σήμερα το αποφάσισα.Είμαι 21 και από 17 χρονών παλεύω με την κατάθλιψη.Από το 2011 που τελείωσα το σχολείο τσακώθηκα με την παρέα μου με αποτέλεσμα να μείνω μόνος.Το χειρότερο είναι ότι όσο περνούσε ο καιρός καταλάβαινα ότι εγώ έφταιξα γι' αυτή την κατάσταση.Εγώ ήμουν ο αποκλειστικός υπεύθυνος για όλα.Δεν τους φέρθηκα σωστά και το έχω πλέον καταλάβει όμως εκείνοι δεν θέλουν πλέον να είμαστε όπως παλιά και έχουν απόλυτο δίκιο.Όσο περνούσαν τα χρόνια η κατάθλιψη γινόταν όλο και πιο βαριά και έτσι πήρα την απόφαση το 2013 να ζητήσω την βοήθεια ψυχιάτρου.Εκείνος δεν ήξερε απ'οτι κατάλαβα να κάνει τίποτα διαφορετικό από το να δίνει χάπια(διότι είχα και σοβαρά προβλήματα ύπνου).Όταν η κατάσταση μου χειροτέρεψε τον πήρα τηλέφωνο και εκείνος μου είπε να πάω να μου δώσει πιο βαριά.Όμως δεν είμαι τρελός ούτε ήθελα να καταλήξω ζόμπι.Γι'αυτό λοιπόν δεν τα πήρα ενώ πέταξα στα σκουπίδια και αυτά που μου είχε δώσει αρχικά(αν και θεωρούνταν ελαφριά).Η κατάθλιψη παρολο αυτά συνεχιζόταν και εγώ ήμουν ανήμπορος να αντιδράσω.Καμία επικοινωνία για νέους φίλους η έστω μια παρέα για διακοπές.Κατέληγα κάθε καλοκαίρι μόνος κλεισμένος σε ένα σπίτι.Δεν μπορούσα να βγω μόνος σε μπαρ η σε κλαμπ.Ένιωθα ξεφτίλα να πηγαίνω μόνος ενώ όλοι οι υπόλοιποι ήταν με τους φίλους τους και με τις κοπέλες τους.Το 2014 πήρα την απόφαση να εγκαταλείψω την Ελλάδα για σπουδές στο εξωτερικό.Όλα καλά με τα μαθήματα όμως παραμένω μόνος.ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ.Ούτε παρέα για ένα ποτό ούτε να πω μια κουβέντα με έναν άνθρωπο(εκτός της οικογένειάς μου).Σκέφτομαι πάλι το καλοκαίρι που θα γυρίσω στην Ελλάδα και δεν θα έχω έναν άνθρωπο να παω για ένα μπάνιο.Ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ να βρω μια παρέα και το παίρνω σιγά σιγά απόφαση.Δεν μπορώ να γίνω συμπαθής στους ανθρώπους.Νιώθω ότι πλέον οι άνθρωποι για να σε βάλουν σε μια παρέα και να σε αποδεκτούν σε περνάνε απο έλεγχο για το αν έχεις κακία μέσα σου.Θέλουν ανθρώπους με κακία.Τους ζητάνε.Δεν ξέρω πια τι να πω.Είμαι 21 χρονών και η υγεία μου έχει κλονιστεί απ'όλα αυτά που έχω περάσει.Θέλω να το σταματήσω και δεν μπορώ.Ίσως πλέον έχω χάσει και την επικοινωνία που είχα όμως δεν ξέρω πραγματικά τι συμβαίνει...Νιώθω ότι περνάει η ζωή μου σαν νερό και εγώ απλά κοιτάω.

Γεια σου γιωργο. Με την παρεα τοτε απ το σχολειο γιατι τσακωθηκατε? τι εγινε?

χωρις να γινει κατι συγκεκριμενο σιγά σιγά βλέπαμε πως <<δεν τα βρισκαμε>> ακομα και για μικρα πραγματα δεν συμφωνουσαμε.Ενιωθα πως δεν με υπολογιζαν οτι και αν ελεγα.Αυτο σιγουρα
συνεβαινε απλα δεν επρεπε να το τραβηξω τοσο και να απομακρυνθω εντελως απο εκεινους.μετα απο τοσα χρονια μοναξιας εχω καταλαβει πως πρεπει να συμβιβαζεσαι με αυτα που εχεις.δυσκολα βρισκεις το τελειο.απλα τωρα που το καταλαβα ειναι πλεον αργα.

θα μπορουσες να πας σε ενα ψυχολογο να σε βοηθησει.. στο οτι επεσες σ εναν παπαρα δεν σημαινει οτι ειναι ολοι τους ετσι.
απο την αλλη πιστευω πως αυτο που χρειαζεσαι περισσοτερο ειναι φιλους ή κοπελα, παρα ειδικο..
πιστευω αν τα βρεις αυτα θα περασει και η καταθλιψη.. που μαλλον ειναι ηπιας μορφης (αλλιως δεν νομιζω να ειχες ορεξη για σπουδες, εξωτερικο κλπ)..

καλα με τα παιδια απο το πανεπιστημιο δεν μιλας?μενεις σε εστιες ή σε δικο σου σπιτι?
μπορεις να αρχισεις χομπι ωστε να συναναστρεφεσαι με ανθρωπους, αν και πιστευω πως η σχολη ειναι το καταλληλο μερος..
και τι εννοεις κακια? πως οριζεις την κακια σε μια παρεα?
"κακος" ειναι κι αυτος που προδιδει τα μυστικα σου "κακος" ειναι κι αυτος που σε θαβει πισω απο την πλατη του..

Γιωργο σε παρομοια φαση ειμαι και εγω. 20 χρονων και με ελαχιστους φιλους. Λογω κοινωνικης φοβιας που εχω, δεν ειμαι κοινωνικος οσο πρεπει και ετσι δεν μπορω να ανοιχτω και να κανω γνωστους, ποσο μαλλον φιλους. Καταλαβαινω απολυτα αυτο που περνας και ξερω τι θα πει να μην χτυπαει ποτε το κινητο σου για ενα καφε η να περνας απο μαγαζια και να τους βλεπεις ολους με τις παρεες τους. Εκει περα που σπουδαζεις εχεις προσπαθησει να βρεις καινουρια ατομα; Η δεν εχεις κανει καν κινηση;

Προφανώς έχεις δίκιο για τον ψυχολόγο διότι κατάλαβα ότι οι ψυχίατροι γράφουν μόνο φάρμακα.Δεν ακούν πραγματικά το πρόβλημά σου.Δεν είχα ανάγκη από χάπια.Και εγώ νιώθω πως αν βρω παρέα η κοπέλα θα ξαναγίνω όπως παλιά.Αυτό θέλω.Να ξαναβρώ τον παλιό εαυτό μου.Νιώθω ότι μου κάνουν πλάκα και οτι πλέον είναι αργά.Μένω σε δικό μου σπίτι( δεν ειμαι βεβαια καποιο πλουσιοπαιδο τα εξοδα στην πολη που βρισκομαι ειναι ουσιαστικα οσα θα ξοδευα για σπουδες στην Ελληνικη επαρχια).Σίγουρα θα είχα μεγαλύτερες πιθανότητες για παρέα αν έμενα σε εστία.Εχω την αίσθηση ότι όσο πιο ευγενικός είσαι τόσο λιγότερα κερδίζεις όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους.Αυτό εννοώ κακία.Ίσως δεν χρησιμοποίησα την σωστή λέξη.Ίσως δεν είναι κακία.Ο καθένας ας βάλει όποια λέξη θέλει για να ορίσει αυτή την συμπεριφορά.Με τα παιδιά απο το πανεπιστημιο μιλάω αλλά όσες φορές τους λέω να βγούμε δεν μπορουν ομως ουτε και μεταξυ τους βλεπω να κανουν ιδιαιτερη παρεα.Ολοι εχουν φιλους απο το σχολειο και δεν ανοιγονται ιδιαιτερα.Γι αυτο και εγω νιωθω οτι τα εφηβικα μου λαθη τα πληρωνω ακομα και 4 χρονια μετα και θα τα πληρωνω για παντα.

Καλησπερα olpr φαινεται οτι νιωθουμε τα ιδια πραγματα ακριβως.Εχω προσπαθησει αλλα οπως ειπα και στον 66psy αισθανομαι οτι κανεις δεν θελει πλεον να ανοιχτει.Ολοι εχουν δημιουργησει τις παρεες τους απο το σχολειο και δεν ασχολουνται ειτε επιτηδες ειτε δεν σκεφτονται να παρουν και καποιον αλλον τηλεφωνο.Σιγουρα και με εμενα υπαρχει προβλημα.Δεν γινεται ολοι να ειναι μαζι και εγω μονος.Κατι κανω λαθος.τι ομως...εσενα η φοβια που αναφερεις προεκυψε απο κατι συγκεκριμενο που σου συνεβη?

Αν εχεις ορεξη, διαβασε το θεμα που εχω ανοιξει εδω: http://www.e-psychology.gr/forum/sho...1-%CE%B6%CF%89

Κοιτα, σιγουρα οπως λες οι περισσοτερες παρεες δημιουργουνται απο τα σχολικα χρονια με ατομα των ιδιων αντιληψεων, χομπυ κτλ. Οσο περναει ο καιρος ειναι μεν λιγο πιο δυσκολο να μπορεσει ενα ακομη ατομο να ενταχθει σε μια υπαρχουσα παρεα αλλα οχι ακατορθωτο. Και εγω θα συμφωνησω οτι στην παρουσα φαση αυτο που σου λειπει ειναι να νιωσεις οτι εχεις ενα φιλο να μιλησεις, δηλαδη να ξερεις οτι καποιος ενδιαφερεται για σενα.
Αυτο που ειπες στο τελος του πρωτου σου μηνυματος: Νιώθω ότι περνάει η ζωή μου σαν νερό και εγώ απλά κοιτάω. Αντικατοπτριζει ακριβως τη ζωη μου αυτη τη στιγμη!

Ασχετο, μπορεις να στειλεις προσωπικο μηνυμα;

ναι φυσικα και μπορω.απλα επειδη σημερα εκανα εγγραφη και δεν εχω ιδεα μπορεις να μου πεις που παω για να σου στειλω? μπαινω στο προφιλ σου? και μετα?

Εγω δε μπορω να στειλω (δεν υπαρχει πουθενα σχετικη επιλογη), γι'αυτο ρωτησα μηπως υπαρχει προβλημα με το δικο μου λογαριασμο. Καποιος που γνωριζει να μας πει πως στελνουμε προσωπικο μηνυμα;;

Γιωργο απ οτι διαβασα στο αρχικο μηνυμα σου επιρριπτεις ευθυνες στον εαυτο σου για τη διαλυση της παρεας, νομισα δηλ οτι κατι τους εκανες εσυ και απομακρυνθηκαν. Απ οτι βλεπω τωρα ομως δεν ειναι ετσι ακριβως. Σε ποια πολη βρισκεσαι?

υ.γ. για να στειλεις πμ πρεπει να χεις 50 δημοσιευσεις κ μετα ενεργοποιειται η δυνατοτητα. Μπορεις να γραψεις το μειλ σου βεβαια και μετα να στο σβησεις αν δε θες να φαινεται.

Δεν ξερω πραγματικα εγω εξακολουθω να πιστευω οτι φταιω οπως εγραψα και πιο πανω αλλα το θεμα ειναι οτι δεν βλεπω να προχωραει γενικοτερα η κατασταση σε αυτον τον τομεα της ζωης μου.Είμαι στην Ιταλία.το e-mail μου ειναι [email protected]

olpr μπορεις να μου στειλεις εκει αν θες

Γιωργο γραψε μου σε παρακαλω πως βλεπεις τα πραγματα στην Ιταλια.

Σε θεματα εργασιας? η σε θεματα παιδειας εννοεις?

Ναι Γιωργο, αν θελεις γραψε πως σου φαινεται η Ιταλια. Γενικα πως ειναι η ζωη εκει, αγορα εργασιας, παιδεια-πανεπιστημια, οι ανθρωποι κτλ.. Εσυ ας πουμε ποιες δυσκολιες αντιμετωπισες στην αρχη; (οπως ειναι φυσικο σε μια ξενη χωρα)

Εγω επειδη βρισκομαι στα βορεια της Ιταλιας μπορω να πω οτι τα πραγματα ειναι καλυτερα σε σχεση με αυτα που ακουω και διαβαζω για τα νοτια(ναπολι,μπολονια κλπ).Απο θεμα εργασιας ειναι δυσκολα τα πραγματα βεβαια(σιγουρα καλυτερα ομως απο τις νοτιες πολεις οπως ειπα).Υπαρχουν ανθρωποι που θα σου φερθουν καλα(οι περισσοτεροι δηλαδη) αλλα αυτο απεχει αρκετα μεχρι να σε βαλουν στην παρεα τους και να σε κανουν φιλο.Στην αρχη που ηρθα και δεν μιλουσα καλα την γλωσσα(ειδικα το πρωτο 3μηνο) ημουν στα χαμενα οταν τους ελεγα οτι δεν μιλαω καλα με κοιταζαν σαν εξωγηινο.Δεν πιστευαν οτι δεν μιλαω καλα και σπουδαζω στην γλωσσα τους.Ομως πολυ γρηγορα τα καταφερα με την γλωσσα και περασα και 3 απο τα 4 μαθηματα που εδωσα τον γεναρη.Τα εξοδα ειναι πανω κατω σαν να σπουδαζω σε επαρχια της Ελλαδας.τα διδακτρα στο πανεπιστημιο πανε ανα εξαμηνο και αναλογα με την φορολογικη δηλωση που εχει η οικογενεια σου.το πανεπιστημιο ειναι πολυ οργανωμενο και εχει και τμημα βοηθειας για τους ξενους φοιτητες.Τα σπιτια δεν ειναι και σε πολυ κατασταση απ εξω αλλα εσωτερικα υπαρχουν σπιτια ανακαινισμενα που θυμιζουν καινουργιες πολυκατοικιες(μονο εσωτερικα ομως). Ουσιαστικα η μονη δυσκολια που αντιμετωπισα ηταν η γλωσσα εφοσον δεν μιλουσα ιταλικα πριν ερθω εδω.Αλλα οπως ειπα λυθηκε σχετικα γρηγορα.Ειναι μια σχετικα ευκολη γλωσσα.Αν ειχα και μια παρεα σιγουρα θα ειχα ξαναβρει τον παλιο μου εαυτο.

αν η φορολογικη δηλωση καποιου ειναι κατω απο 11.000 ευρω τον χρονο δεν υπαρχουν διδακτρα.με συγκατοικηση τα εξοδα ισως ειναι και λιγοτερα απ το να σπουδαζεις σε ελληνικη επαρχια.παντως γενικα τα εξοδα κυμαινονται εκει πανω κατω.Σαν να σπουδαζεις στην επαρχια.

Γιωργο μπορω να σε καταλαβω εν μερει.
και εμενα εδω η παρεες μου δεν με πληρουν..
και νιωθω κατα καποιο τροπο μονη.
βεβαια εγω λογω αγοροφοβιας απομακρυνθηκα πολυ απο τα κοινωνικα..
και στην πολη που σπουδαζω ουσιαστικα δεν βγαινω πολυ..
ειναι βλακεια αυτο το ξερω..
και γω 20 ειμαι και νιωθω οτι αφηνω την ζωη να κυλα και εχω χανω πολλα πραγματα...
εχω ασχολιες και ενδιαφεροντα αλλα κακα τα ψεματα η φιλια ειναι σημαντικο κομματι ειδικα οταν εισαι νεος...
εγω ας πουμε εχω φιλους, αλλα ειναι μακρια.. φυγαμε ο καθενας να σπουδασει και σπασαμε αναγκαστικα.. και εδω που ειμαι πεφτει πολυ μοναξια..

66psy σου εγραψα στο mail

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα σου μελος ιδου η ιστορια μου με την καταθλιψη σε διαβεβαιωνω οτι τωρα μετα απο αγωνα ειμαι πολυ καλυτερα εδωπερα στην ιστορια μου θα βρεις κ ορισμενες συμβουλες για το πως θα το παλευεις εγω παντως θεωρω οτι δοκιμασα σχεδον τα παντα

μπραβο μυσπ χαιρομαι πραγματικα που υπαρχουν ανθρωποι δυνατοι σαν και σενα που ξεπερνουν κακοποιησεις και γενικοτερα τοσο σοβαρα θεματα.Βεβαια το προβλημα σου διαφερει παρα πολυ απο το δικο μου απ οτι διαβασα.Εγω κανω δραστηριοτητες απλα λειπει η επικοινωνια.Δεν <<καθεται>> η ολη φαση πως να το πω.Ισως δεν τυχαινει να γνωρισω και τους σωστους ανθρωπους.οπως και να εχει μπραβο σου ευχομαι οτι καλυτερο και το ονειρο σου για ευτυχισμενη οικογενεια να πραγματοποιηθει το συντομοτερο......

Quote:

---

Originally Posted by Γιωργος543

μπραβο μυσπ χαιρομαι πραγματικα που υπαρχουν ανθρωποι δυνατοι σαν και σενα που ξεπερνουν κακοποιησεις και γενικοτερα τοσο σοβαρα θεματα.Βεβαια το προβλημα σου διαφερει παρα πολυ απο το δικο μου απ οτι διαβασα.Εγω κανω δραστηριοτητες απλα λειπει η επικοινωνια.Δεν <<καθεται>> η ολη φαση πως να το πω.Ισως δεν τυχαινει να γνωρισω και τους σωστους ανθρωπους.οπως και να εχει μπραβο σου ευχομαι οτι καλυτερο και το ονειρο σου για ευτυχισμενη οικογενεια να πραγματοποιηθει το συντομοτερο......

---

Καλα να εισαι μελος κ για εσενα τα καλυτερα!Μαλλον σου λειπει η παρεα κ συν την καταθλιψη δεν ειναι ο,τι καλυτερο ομως δραστηριοτητες θα κανεις οπωσδηποτε γιατι το να εισαι απρακτος στο κρεββατι η στον καναπε ειναι πλεον κατι που τρεφει την καταθλιψη κ δεν την θεραπευει σε καμμια περιπτωση,Επισης απο δραστηριοτητες θα σου δοθει η ευκαιρια να γνωρισεις ανθρωπους,Ιδανικη λυση ειναι η επισκεψη σε πνευματικο εκκλησια εγω ημουν μακρυα απο την θρησκεια ομως οταν βιωσα κακοποιηση κ ενιωσα βουτηγμενη στην θλιψη παρακινηθηκα να παω σε πνευματικο κ το αποτελεσμα ειναι θεαματικο απο τοτε ασχολουμαι αρκετα με θεματα θρησκειας γιατι θεωρω οτι με βαζει στον σωστο δρομο για μια φυσιολογικη οικογενεια που ειναι το ονειρο μου κατ επεκτασιν σε μια φυσιολογικη ζωη η δυναμη μου πηγαζει απο εκει,Καλο κουραγιο κ να σου πανε ολα κατ ευχην!

ευχαριστω πολυ! ναι οπως ειπα κανω δραστηριοτητες απλα δεν βλεπω <<φως>>.Εχω αρχισει να πιστευω πως ναι μεν η ελλειψη επικοινωνιας που εχω αποκτησει μετα απο τοσα χρονια κλεισουρας εχει παιξει πολυ σημαντικο ρολο στο να συνεχιζω να ειμαι μονος ομως δεν βλεπω να βοηθαει και λιγο η τυχη.Αυτη την στιγμη δεν ειμαι σε μια χωρα που μπορω να εχω πνευματικο ισως καποια στιγμη το δοκιμασω κ αυτο που λες.Εφοσον σε κανει να νιωθεις καλυτερα κατι θα ξερεις.αυτη την στιγμη το σημαντικοτερο ειναι να βρω μια παρεα η μια κοπελα.και παλι ευχαριστω και εγω σου ευχομαι οτι καλυτερο στην ζωη σου :)

Quote:

---

Originally Posted by Γιωργος543

ευχαριστω πολυ! ναι οπως ειπα κανω δραστηριοτητες απλα δεν βλεπω <<φως>>.Εχω αρχισει να πιστευω πως ναι μεν η ελλειψη επικοινωνιας που εχω αποκτησει μετα απο τοσα χρονια κλεισουρας εχει παιξει πολυ σημαντικο ρολο στο να συνεχιζω να ειμαι μονος ομως δεν βλεπω να βοηθαει και λιγο η τυχη.Αυτη την στιγμη δεν ειμαι σε μια χωρα που μπορω να εχω πνευματικο ισως καποια στιγμη το δοκιμασω κ αυτο που λες.Εφοσον σε κανει να νιωθεις καλυτερα κατι θα ξερεις.αυτη την στιγμη το σημαντικοτερο ειναι να βρω μια παρεα η μια κοπελα.και παλι ευχαριστω και εγω σου ευχομαι οτι καλυτερο στην ζωη σου :)

---

Καλα να εισαι Γιωργο,Οντως εισαι Ιταλια απο οτι ειδα εδωπερα ομως στην πρωτη ευκαιρια που θα επισκεφτεις την Ελλαδα προτεινω να κανεις εστω μια επισκεψη σε πνευματικο κ μην σταματας να παλευεις για το καλυτερο!

Έκανες προσπάθεια για σχεση? Κοπέλες δεν έχει στη σχολή σου? έστω ξένες. Γιατί δεν το επιδιώκεις?
Πρόβλημα δεν είναι η ξένη χώρα αλλά ο χαρακτήρας σου. Μάλλο, δεν καταφέρνεις να γίνεις αποδεκτός.
Το χειρότερο είναι, το θέμα μοναξιάς να έχει γίνει το επίκεντρο της σκέψης σου. Το να κανεις φιλίες είναι θεμα κοινωνικοποίησης, πρωτοβουλίας και συγκυριών και δυστυχώς δεν βρίσκεις αμέσως άτομα για παρέα, μπορεί αυτό να πάρει και χρόνια, ιδίως αν το άτομο άντιμετωπιζει θεμα αποδοχής. Τα φάρμακα δεν είναι λύση, απλά καταλαγιάζουν τα αισθήματα, κι αυτή ειναι η χρησιμότητα τους. Χαίρομαι πάντως που εισαι καλός φοιτητής και πέρασες, εύκολα, μαθήματα.
Από μια παρέα ξεκόβουμε, αν η συναναστροφή μαζί τους καταντά ψυχοφθόρα, αφόρητη. Τότε είναι προτιμότερη η μοναξιά και δεν μετανιώνουμε που φύγαμε.

Καλησπέρα Γιώργο.
Εγώ αυτό που έχω καταλάβει, όχι μόνο από την κατάθλιψη (που είναι μεγάλο σχολείο, στο οποίο μακάρι να μην χρειαστεί να φοιτήσει κανείς) αλλά και γενικά από διάφορες φάσεις της ζωής μου, το βασικότερο είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να τον αποδέχεσαι πρώτος εσύ, να μην προσπαθείς να τον αλλάξεις για να είναι αρεστός στους άλλους. Για κάποιον περίεργο (ίσως και όχι τόσο περίεργο) λόγο, όσο τα βρίσκεις με τον εαυτό σου, όσο τον αποδέχεσαι, τόσο περισσότερο ελκύεις και άλλους ανθρώπους.
Το να είσαι μοναχικός σαν άνθρωπος δεν είναι κακό. Κακό είναι να νιώθεις ότι σε τρώει η μοναξιά. Το να είσαι ευγενικός και ευαίσθητος, επίσης δεν είναι κακό. Κακό είναι να αφήνεις να σε πατάνε σαν χαλάκι.
Δεν είναι κακό να θες μια σχέση, αλλά είναι κακό να θεωρείς ότι μια οποιαδήποτε σχέση θα σου λύσει όλα τα προβλήματα. Εκτός από το ότι δεν ισχύει, βγαίνει και προς τα έξω σα να θες από κάπου να κρεμαστείς, κι αυτό ίσως ασυναίσθητα μπορεί να απωθήσει. Την πέρασα κι εγώ αυτήν την φάση, λίγο μικρότερη από εσένα τότε... κι έλεγα τα ίδια για τον εαυτό μου. Κι όταν κάποια στιγμή είπα "ρε δεν πάνε να $@#%$#$ όλοι τους, δεν αλλάζω για κανέναν και δεν θέλω και κανέναν", ξαφνικά άλλαξαν τα πράγματα ραγδαία. Μέχρι που είχα τσαντιστεί τότε, γιατί πάνω που είχα αποφασίσει ότι είμαι μια χαρά μόνη μου και δεν ήθελα κανέναν, λύσσαξαν όλοι :P

Το αν έχεις ή όχι αυτοπεποίθηση, το αν είσαι οκ με τον εαυτό σου, ή το αν έχεις ανάγκη άλλους για να νιώσεις την αξία σου, είναι πράγματα που δυστυχώς φαίνονται προς τα έξω ασυναίσθητα, και οι άλλοι εξίσου ασυναίσθητα πολλές φορές τα πιάνουν.
Συμφωνώ με αυτό που είπε ο Ιωάννης πιο πάνω: "Από μια παρέα ξεκόβουμε, αν η συναναστροφή μαζί τους καταντά ψυχοφθόρα, αφόρητη. Τότε είναι προτιμότερη η μοναξιά και δεν μετανιώνουμε που φύγαμε." Αν είσαι οκ με εσένα, μπορείς να μην κρεμαστείς από παρέες που δεν σου πάνε, και να συνεχίσεις να είσαι οκ μέχρι να βρεις εκείνες που σου πάνε πραγματικά.

Εχω κανει προσπαθειες για σχεση αλλα ειναι και θεμα timing.Σχεδον ολες με οσες πηγαινα σιγα σιγα να ανοιξω κουβεντα ειχαν ηδη σχεση.Δεν ξερω αν οντως πλεον στις μερες μας το να κανεις φιλους είναι θεμα κοινωνικοποιησης.Εχω γνωρισει πολυ αντικοινωνικους ανθρωπους και ομως εχουν εστω μια παρεα.Ημουν πολυ κοινωνικος ανθρωπος,δραστηριος μιλουσα πολυ εύκολα.Το θεμα ειναι οτι εχω χασει πλεον την αυτοπεποιθηση μου.Κλειστηκα στον εαυτο μου και δεν ηθελα για ενα διαστημα να κανω ουσιαστικα τιποτα.Οταν αργοτερα θελησα και εβλεπα οτι δεν μπορω εκει ηταν που ζητησα την βοηθεια του ψυχιατρου.Το χειροτερο ειναι οτι ακομα και σημερα αν με δει καποιος στον δρομο δεν θα μπορουσε να φανταστει οτι ειμαι εγω αυτος που αντιμετωπιζει αυτα τα προβληματα.Η τουλαχιστον ετσι νομιζω.Τωρα για τα μαθηματα τι να το κανεις....εφοσον δεν ειμαι καλα ψυχικα ολα τα αλλα εχουν μικρη σημασια.Υπαρχουν διαφορα events που οργανωνονται εδω ομως ντρεπομαι να παω μονος μου.Νιωθω ξεφτιλα.Αισθανομαι οτι ολοι ξερουν οτι δεν εχω παρεα και δεν ασχολουνται μαζι μου.Τι να κανω? να μπω μεσα να παρω μια μπυρα και να κατσω σαν τον ξεκαρφωτο μονος μου? δεν θα βγει τιποτα...και θα νιωσω και ασχημα.Αισθανομαι οτι αν γινει η αρχη και νιωθω οτι εχω μια παρεα θα αλλαξει και η συμπεριφορα μου εστω να ξαναβρω σιγα σιγα τον παλιο μου εαυτο.Εγω δεν ξεκοψα απ αυτη την παρεα επειδη ηταν ψυχοφθορα η συναναστροφη μαζι τους.Γι αυτο ειπα οτι φταιω και γι αυτο μετανιωσα που το εκανα.

Καλησπερα vagabond.Εφοσον το εχεις περασει και εσυ καταλαβαινεις.Δεν ειπα οτι πιστευω οτι μια οποιαδηποτε σχεση θα μου λυσει τα προβληματα.Ισως ετσι οπως τα εγραψα να φανηκε οτι εννοουσα αυτο.Αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι μετα απ ολα αυτα που περασα αρχισα σιγα σιγα να καταλαβαινω πως μαλλον πρεπει να βρω μια οποιαδηποτε παρεα για να μπω σε εναν κοινωνικο κυκλο.Απο εκει μεσα καποιος για φιλος η καποια για κοπελα-που κολλαμε-θα προκυψει.Νομιζω με την ευγενεια και την ευαισθησια παντως στις μερες μας μονο χαμενος βγαινεις.Οταν περασες την φαση εσυ πηγαινες σχολειο? γιατι εμενα η ολη φαση ξεκινησε καλοκαιρι του 2011.Τον μαιο ειχα τελειωσει το σχολειο οποτε την επομενη χρονια δεν θα ξαναπηγαινα για να πεις οτι θα προκυψει μια αλλη παρεα απο εκει....

φιλε γιωργο συμπασχω γιατι ακριβως ετσι ειμαι κ γω χωρις φιλους και παρεες απλα ειμαι μεγαλυτερος απο σενα 38 να ξερεις ενα πραμα οτι οι φιλοι σου ποτε δεν ηταν φιλοι σου γιατι οσοι σαγαπανε δε κανουν ετσι εσυ νομιζες οτι ηταν
επισης εισαι τυχερος γιατι εισαι μικρος θα κανεις αλλους και αν βρεις και μια κοπελα ολα θαρχισουν να δουλευουν απο μονα τους παλι εγω ειμαι ατυχος γιατι στην ηλικια που ειμαι δε μπορω να κανω αλλους ουτε μεσα απτη δουλεια μου αυτα εχω να πω μην ανχωνεσαι χρειαζεσαι γκομενα και νεους φιλους τοσο απλα

καλησπερα μανμαν ξερω οτι αυτο χρειαζομαι και εγω οπως ειπες φιλους και κοπελα...αλλα ας εκανα πρωτα φιλους(εστω παρεα γιατι η λεξη <<φιλοι>> που γραφω και εγω συνεχεια ειναι βαρια λεξη και σπανια υπαρχει πλεον).Το θεμα ειναι οτι δεν <<καθεται>> η ολη ιστορια δεν τυχαινει κιολας.Δεν ερχονται ετσι οι συγκυριες,εννοειται βεβαια οτι και εγω χασει την επικοινωνια μου δεν ειμαι οπως τοτε.Ντρεπομαι να βγω μονος μου.Δεν φταινε μονο οι αλλοι.Με προβληματιζει ομως που βλεπω αντικοινωνικους ανθρωπους να εχουν παρεες.οι παραξενοι μου φαινεται θεωρουνται οι φυσιολογικοι πλεον.εσενα πως προεκυψε? συνεβη κατι συγκεκριμενο η δεν ετυχε ποτε στην ζωη σου να γνωρισεις τους καταλληλους ανθρωπους?

ξεκίνα σιγά σιγά μια δραστηριότητα και το ένα θα φέρει το αλλο...και εδώ που μπήκες αρχίζεις και παλευεις για κοινωνικοποίηση...καλή αρχη νεαρε ;)

ευχαριστω πολυυ marikaki:D. olpr σου εστειλα στο mail :)

[QUOTE=Γιωργος543;531459]καλησπερα μανμαν ξερω οτι αυτο χρειαζομαι και εγω οπως ειπες φιλους και κοπελα...αλλα ας εκανα πρωτα φιλους(εστω παρεα γιατι η λεξη <<φιλοι>> που γραφω και εγω συνεχεια ειναι βαρια λεξη και σπανια υπαρχει πλεον).Το θεμα ειναι οτι δεν <<καθεται>> η ολη ιστορια δεν τυχαινει κιολας.Δεν ερχονται ετσι οι συγκυριες,εννοειται βεβαια οτι και εγω χασει την επικοινωνια μου δεν ειμαι οπως τοτε.Ντρεπομαι να βγω μονος μου.Δεν φταινε μονο οι αλλοι.Με προβληματιζει ομως που βλεπω αντικοινωνικους ανθρωπους να εχουν παρεες.οι παραξενοι μου φαινεται θεωρουνται οι φυσιολογικοι πλεον.εσενα πως προεκυψε? συνεβη κατι συγκεκριμενο η δεν ετυχε ποτε στην ζωη σου να γνωρισεις τους καταλληλους ανθρωπους?




ειχα παιδικους φιλους απτο αχολειο κ ναι οπως τα λες δεν ηταν οι καταληλοι ανθρωποι για μενα και ποτε δε με εβλεπαν σαν πραγματικο φιλο ετσι απλα αργησα να το καταλαβω κ τωρα τους εχω κανει περα επισης να σε ενημερωσω οτι βγαινω που κ που εστω κ μονος μου ειμαι αρκετα εμφανισιμος ειναι πολυ ευκολο να μιλησω σε κοπελες αλλα δε το κανω γιατι θα με περασουν για τρελο που βγηκα μονος παντως μια φορα σχεδον μου την επεσε καποια που ειχε κ τον γκομενο της εκει διπλα παντα υπαρχει η ευκαιρια να γνωρισεις ξεκινα ετσι κ μη μασας παιξτο ανετος κ δε θα χασεις
επισης

το εβαλα σε λαθος κατηγορια

Εφοσον το καταλαβες εστω και αργα καλα εκανες και τους εκανες περα παντως.Εφοσον σου ειναι ευκολο να μιλησεις σε γυναικες μην δισταζεις εστω και μονος.Αν ειχα το θαρρος να το κανω και εγω αυτο ισως δεν ημουν σε αυτη την κατασταση.Πρεπει ομως να το παλεψω.εστω να βγαινω μονος εχεις δικιο ειναι μια αρχη.

Quote:

---

Originally Posted by Γιωργος543

Εφοσον το καταλαβες εστω και αργα καλα εκανες και τους εκανες περα παντως.Εφοσον σου ειναι ευκολο να μιλησεις σε γυναικες μην δισταζεις εστω και μονος.Αν ειχα το θαρρος να το κανω και εγω αυτο ισως δεν ημουν σε αυτη την κατασταση.Πρεπει ομως να το παλεψω.εστω να βγαινω μονος εχεις δικιο ειναι μια αρχη.

---

ειναι η μονη λυση το θαρρος ερχεται σιγα σιγα