Είστε ευτυχισμένοι?
Printable View
Είστε ευτυχισμένοι?
Δυστυχώς όχι...
ούτε και εγώ γιατί δεν έχω οικογένεια δεν έχω παιδιά δεν έχω δουλειά κλπ
Σε αυτή την ζωή κανείς δεν είναι πραγματικά ευτυχισμένος. Η ευτυχία είναι στιγμές κι όποιος μπορεί να τις ζει είναι τυχερός
Δεν ξέρω...νιώθω μοναξιά και σκέφτομαι ότι για να είμαι μόνη μου και να μην έχω κανέναν να μιλήσω μερικές φορές ότι κάτι δεν πάει καλά μ' εμένα και συνεπώς στρέφομαι εναντίον μου...και τώρα με έχει πιάσει αυτό το μίσος και με δυσκολία συγκρατιέμαι να μην με κάνω κομματάκια...
Αν μπορείς μίλα μου λίγο μέχρι να περάσει...
Τι σου συνεβη και νιωθεις ετσι; Δεν εχεις καποιον φιλο που τον εμπιστευεσαι ωστε να του πεις αυτα που σε απασχολουν;
Νιώθω μόνη γι' αυτό νομίζω...αυτή τη στιγμή χρειάζομαι διαδικτυακή παρέα γιατί είμαι σε φάση που δεν μπορώ να βγω έξω να συναντήσω φίλους, άσε που δεν νομίζω να θέλει ν' ακούει κανένας για την επιθυμία μου να με κομματιάσω...μόνο εδώ ίσως τα ανέχονται αυτά και αν...αυτή τη στιγμή κάνω αγώνα για να μείνω μακριά από αιχμηρά αντικείμενα...
Πρωτον, κανε την χαρη στον εαυτο σου και μετα στην οικογενεια σου και ασε τα.. αιχμηρα αντικειμενα (σαν να μην υπαρχουν).
Και εγω ειμαι σχεδον χωρις κανενα φιλο, μονος μου. Αλλα να σου πω κατι; Πιστευω καλυτερα μονος παρα απο υποτιθεμενους φιλους. Πιο ευκολα πιανεις το τζοκερ παρα βρισκεις πραγματικο φιλο σημερα. Γραψε οτι θελεις και σε απασχολει. Αλλα ειπαμε ετσι; Πρωτα ασε σε αυτες τις σκεψεις που εχεις!
Προσπαθώ να τα αφήσω στη θέση τους...κι ειδικά σήμερα που πονάω ήδη αρκετά σωματικά εκτός από ψυχικά...
Είμαι πολύ πληγωμένη, χρειάζομαι στήριξη από έναν άνθρωπο που υπήρχε παλιά στη ζωή μου κι ήταν ο μόνος που με έκανε να νιώθω καλά παρά τα τόσα μου προβλήματα αλλά ούτε αυτός με άντεξε κι ούτε καν μιλάμε πια και δεν με λυπάται και καθόλου να μου στείλει έστω ένα μόνο μήνυμα που θα τα έκανε όλα καλύτερα, λιγότερο οδυνηρά...δεν αντέχω να αντιμετωπίζω τις δύσκολες καταστάσεις και κυρίως το φόβο μόνη μου...και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω, θέλω τόσο πολύ να του μιλήσω, θέλω, χρειάζομαι μιαν αγκαλιά...
Δελφίνι αν σε πειράζουν αυτά που γράφω στο θέμα σου να μου το πεις...
Κοιταξε, απο τη στιγμη που οπως λες αυτος ο ανθρωπος δεν νοιαζεται να σου μιλησει-βοηθησει πλεον νομιζω πως δεν τον εχεις αναγκη. Και αν οντως δε σε αντεξε και σε αφησε τοτε δεν ηταν αυτος που πραγματικα αξιζες να εχεις στη ζωη σου. Ενας πραγματικος ανθρωπος οταν νοιαζεται για καποιον, ειναι μαζι του και του συμπαραστεκεται στις δυσκολες στιγμες. Εκει θα δειξει τι πραγματικα τι αξιζει! (συγνωμη αν καταλαβα λαθος). Τι λες;
οχι γτ νιωθω ανασφαλεια δεν τα χω καλα με τον εαυτο μου! δεν ξερω τι θελω απο τη ζωη μου δεν εχω ενδιαφεροντα μιζεριαζω συνεχεια και βαριεμαι που ζω με λιγα λογια.
Με λίγα λόγια όλοι είμαστε δυστυχισμένοι?
Εγώ είμαι ευτυχισμένη. Και πολύ μάλιστα!
Δεν πιστεύω ότι η ευτυχία είναι στιγμές, η δυστυχία είναι στιγμές.
Η ευτυχία μπορεί να είναι μία μόνιμη κατάσταση. Και πηγάζει από μέσα μας.
Αλλά βέβαια, δεν έχω κατάθλιψη.
Όχι παιδιά, δεν είμαστε δυστυχισμένοι.
Το γεγονός ότι δεν είμαστε ευτυχισμένοι δεν σημαίνει πως ήμαστε δυστυχισμένοι.
Για κάποιον που πιστεύει πως είναι μέτρια τα πράματα, μπορούμε να πούμε πως βρίσκεται σε ένα ενδιάμεσο, φυσιολογικό στάδιο που αφενός θα ήθελε κάτι παραπάνω για να νιώσει ευτυχισμένος, αφετέρου όμως δεν βρίσκεται και σε "κατάσταση" δυστυχίας", κάτι που σημαίνει πως τα πράματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο νομίζουμε. Απλά προσπαθούμε και παλεύουμε για να φέρουμε αυτό που θέλουμε με σκοπό να μας κάνει ευτυχισμένους.
Υπάρχει μια παγίδα βέβαια. Η "ευτυχία" είναι κάτι που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε και να χαρακτηρίσουμε με ακρίβεια.
Όταν έχεις κάτι, δεν το εκτιμάς, είτε γιατί το έχεις σίγουρο είτε γιατί θέλεις κάτι καλύτερο ή περισσότερο. Αυτό συμβαίνει με την ευτυχία ως ένα βαθμό. Θέλουμε περισσότερα ενώ δεν προσπαθούμε να γίνουμε ευτυχισμένοι με αυτά που έχουμε.
Με λίγα λόγια, ο καθένας χαίρεται με τον τρόπο του, βλέπει τα πράματα με τα δικά του μάτια, και αναλόγως πράττει και νιώθει.
Ωστόσο ο άνθρωπος είναι κάτι που "θέλει" συνέχεια να καταρρίπτει νέους στόχους και επιθυμίες με σκοπό την ευτυχία η οποία υποτίθεται πως έρχεται εκπληρώνοντας αυτά που θέλουμε, χωρίς όμως να είναι πάντα αλήθεια. Και αυτό πολύ απλά γιατί θέλουμε πάντα κάτι περισσότερο για να νιώσουμε "ευτυχής" και τελικά δεν αρκούμαστε σε αυτά. Κοιτάμε "πίσω" και αντιλαμβανόμαστε ότι θεωρητικά ήμασταν ευτυχισμένοι κάποτε έχοντας ενδεχομένως λιγότερα καθώς αναλογιζόμαστε πολύ αργά την πραγματική κατάσταση και την εικόνα της ζωής. Για αυτό λοιπόν εκτιμήστε αυτά που έχετε και στην πορεία αυτά τα λίγα ή πολλά που θα "κερδίζετε" κάθε μέρα που περνάει θα είναι το νόημα που θα δίνει η ζωή σε εμάς για την συνέχεια.
Δεν ειναι σωστα τοποθετημενη η ερωτηση , διοτι απο την στιγμη που θαναρωτηθεις κατι τετοιο , δεν εισαι . Αλλωστε η ευτυχια ειναι στιγμες , ποτε μια διαρκης κατασταση . Δυστυχης παντως δεν ειμαι . Απλως γαλήνιος , οχι ανησυχος , ηρεμος .
Οταν περασει και η καταθλιψη , θα ειμαι μια χαρα , οπως παλια .
Αλλωστε η λεξη ευτυχισμενος ειναι αρκετα αοριστη , τι σημαινει , περνω καλα , δεν ειμαι δυστυχης , ειμαι ευχαριστημενος απο την τυχη μου ( αυτη ειναι και η ετυμολογια της λεξεως ) , δεν πληττω , η ζωη μου ειναι τελεια ( μπουχαχαχαχα ) , τι ??????
Παντως , αν τα πας καλα με τον εαυτο σου , βρισκεις ενδιαφερον σε αυτον , θαπρεπε νασαι αρκετα ευχαριστημενος .
Ισως ναμαστε ευτυχισμενοι , μονο ουταν ειμαστε ερωτευμενοι , αλλα κι αυτο δεν κραταει πολυ . Δυστυχως .
Τότε γιατί εγώ νιώθω να τον χρειάζομαι για να γιατρέψει τις πληγές; Γιατί αν δεν τον έχω ανάγκη; Όσο για την αντοχή του προσπάθησε να με βοηθήσει όσο μπορούσε αλλά στο τέλος όντως δεν άντεξε...δεν τον κατηγορώ γι' αυτό απλά πληγώνομαι ίσως γιατί εγώ έχω ακόμα αισθήματα γι' αυτόν κι όποτε νιώθω αδύναμη τον αποζητάω και πληγώνομαι που δεν μπορώ να τον έχω δίπλα μου έστω με ένα μήνυμα, ένα τηλεφώνημα...
οχι! αλλα παρ'ολα αυτα παραμενω αισιοδοξη για καποιο λογο
Ναι βρε παιδιά όλα καλά θα πάνε!
Αν ητανε κανεις ευτιχισμενος θα ειχε κανει εγγραφη σε αυτο το φορουμ ρε Ολγα?
και οχι δεν ειμαι ευτιχισμενος γιατι δεν τα χω καλα με μενα
Αναρωτιέμαι αν οι μανούλες με τα παιδάκια τους είναι ευτυχισμένες;
Εγω ειμαι πολυ ευτυΧΕΣΜΕΝΗ παντως..
σαμταιμς ναι σαμταιμς οχι
Anakin , εννοω οτι μονο και μονο που παραδεχεσαι οτι εχεις προβλημα ( αφου το γραφεις εδω ) εισαι σε καλυτερο δρομο , απο αυτους που ειναι πραματι δυστυχεις και προβληματικοι , και δεν τολμουν ουτε στον εαυτο τους να το παραδεχτουν . Ειναι σαν αυτους που πανε στον ψυχιατρο , εχουν παραδεχτει το προβλημα τους , και προσπαθουν να το λυσουν. Οι πραματικα βαριες περιπτωσεις δεν πανε ποτε στο ψυχιατρο , γιατι δεν θελουν να δεχτουν το προβλημα τους . Η παραδοχη του προβληματος ειναι συνηθως το ημισυ της λυσεως . Το ιδιο με αλκοολικους συμβαινει .
Exω 3 γνωστους , πολυ προβληματικα ατομα , δεν θελουν ουτε νακουσουν την λεξη ψυχιατρος .
Και το ναχεις μια καταθλιψη , δεν σημαινει καλα και ντε οτι εισαι δυστυχης .
Βεβαια , υπαρχουν και πολλοι που γραφουν εδω και κλαιγονται , γιατι ειναι κλαψιαρηδες απλως .
Αλλοι γραφουν επειδη ειναι μονοι .
Η δυστυχια ειναι σταση ζωης , και λαθος οπτικη γωνια . Δεν εξαρταται απολυτα απο τις εξωτερικες συνθηκες .
Επειδη ανηκω στην παλια γενια ( 53 ) , τοτε λυναμε τα προβληματα μονοι μας , δεν κλαιγομασταν σε κανεναν , δεν πνιγομασταν σε μια κουταλια νερο , ουτε υπηρχαν η/υ που μονο ζημια κανουν στην κοινωνικοποιηση του ατομου .
Εχω διαφορετικη οπτικη γωνια απο την νεα γενια . Εντελως .
Στιγμές ευτυχίας μόνο υπάρχουν- για τους περισσότερους. όσο πιο πολλές τόσο πιο καλά!
Όχι, είμαι δυστυχής λόγω των ψυχολογικών μου
Και εγώ χάλια είμαι και πάνω που πάω να ανέβω λίγο ξαναπέφτω αμέσως λόγω των ψυχολογικών - νευρολογικών - ψυχικών αθενεικών μου γαμώτ