Μήπως τρελάθηκα;!;

Καλημέρα σε όλους...
Αρχικά να σας πω συγχαρητήρια για την βοήθεια που προσφέρετε.
Θαυμάζω ειλικρινά τα περισσότερα μελη.
Συγχαρητήρια για τον αγώνα σας.


Δεν ξέρω απο που να ξεκινήσω...
Αρχικά έχω μια σχέση σχεδόν 6 χρόνια και είμαι 24 χρονών.
Περνάμε τέλεια, είναι ο άνθρωπος μου, σπάνια μαλώνουμε, ταιριάζουμε σε στόχους, απόψεις και τα λοιπά.
Όπως καταλαβαίνεται για να γράφω θα έχω πρόβλημα...
Και έχω τεράστιο πλέον. Υποφέρω.
Όταν γνώρισα το αγόρι μου ήμουν 18.
Ένα επιπόλαιο πλάσμα. Ευκολόπιστο. Ανοιχτό στους ανθρώπους.
Φυσικά δεν έβλεπα τόσο σοβαρά, όπως τώρα το αγόρι μου...
Κάποια στιγμή πριν 4 χρόνια είχε έρθει στον τόπο που μένουμε μια ''φίλη''.
Δυστυχώς ή ευτυχώς έκανε κάποια πράγματα που με έφεραν σε δύσκολη θέση.
Έστελνε μνματα -ερωτικά προφανώς- απο το κινητό μου και απο το δικό της σε κάποιον κάνοντας εμένα.
Φυσικά δε ξαναμιλήσαμε.
Τα είπα όλα στο αγόρι μου.
Δυστυχώς η σχέση μας τότε περνούσε μια κρίση...
Ένα βράδυ σε ένα κλάμπ -τότε με αυτή την φίλη- , φίληθηκα με κάποιον 2-3 φορές αλλα τίποτα παραπάνω.
Φυσικά και αυτό το είπα.

Τώρα αρχίζει το μαρτύριο... 4 χρόνια ρωτάω το αγόρι μου διάφορα... Όπως αν ο τάδε σου πει πως εγώ έστελνα τα μνματα; πως θα στο αποδείξω;
Και διάφορα άλλα τέτοια.
Παλαιότερα έκανα μόνο ερωτήσεις τέτοιου τύπου... ΠΛΕΟΝ όμως πλάθω και καταστάσεις...
Λέω ας πούμε και αν φτάξουν ένα βίντεο που να δείχνει πως έκανα με αυτόν σεξ ;
Τώρα που τα γράφω λέω ''μα τι μαλακίες λες''? Οι τύποι ούτε καν το θυμούνται...
Εγώ όμως υποφέρω...
Μάλιστα εδώ και περίπου 2-3 εβδομάδες αμφισβητώ τον εαυτό μου... Τι εννοώ;
Λέω ''και αν τελικά έκανες σεξ και λες ψέμματα'';
Σας λέω πως ειλικρινά νιώθω τρελή ακριβώς γιατί με το τύπο αντάλλαξα 2-3 φιλιά.
Κι όμως δεν ξέρω τι έχω πάθει...
Χαλαω κάθε στιγμή εδώ και περίπου 1 μήνα.
Τα σκεφτόμουν και πριν φυσικά αλλά ούτε αμφισβητούσα τον εαυτό μου, ούτε τα σκεφτόμουν 24 ώρες το 24ωρο...
Με έχω κουράσει...
Μου έχει περάσει απο το μυαλό ακόμα και να χωρίσω για να φύγουν οι σκέψεις αλλά λατρεύω το αγόρι μου και περνάμε και τέλεια...
Μπορεί ειλικρινά να σας φανεί χαζό αλλά υποφέρω... Σκέφτομαι να πάω σε έναν ψυχολόγο...

Οι σκέψεις ειλικρινά βασανίζουν το μυαλό μου συνεχώς, ενώ εγώ με την σειρά μου τρελαίνω το αγόρι μου με ερωτήσεις, οι οποίες συνήθως έχουν ξαναειπωθεί. Σκέφτομαι πως θα πει κάποιος κάτι, πως θα φτιάξει κάποιος κάτι... Πως τότε πριν 4-5 χρόνια κάποιος με είχε πει μωρό, καυ...λα και δεν του το είχα πει και γιατί δεν το είπα;
Φυσικά του τα λέω...
Μου λέει ''δε με νοιάζει''...
Με στηρίζει είναι δίπλα μου...
Κάνει υπομονή... Μα πόση; Εγώ δεν αντέχω άλλο...
Το αστείο είναι που μου λέει και έγω έκανα λάθη γιατί δεν στα λέω; Και λέω μα εγώ στα συγχωρώ... τον εαυτό μου δεν τον συγχωρώ...
Είπα λίγα... Θα σας πω οτιδήποτε θέλετε... Οποιαδήποτε συμβουλή είναι δεκτή...

Υ.Γ. 1. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που με λατρεύει, με στηρίζει και ουδέποτε με καταπίεσε.
2. Έχω το πτυχίο μου, τη δουλειά μου... Είμαι λειτουργική δηλαδή.


Ευχαριστώ για την υπομονή σας και συγγνώμη αν σας κούρασα :o

Καλημερα. Οταν ειχε γινει το σκηνικο με τη φιλη σου, πως αντεδρασε ο φιλος σου οταν του πες τι εγινε; Με την ιδια μίλησε; Αργοτερα φανηκε απ την πορεια των πραγματων οτι δεν ησουν εσυ ο αποστολεας; Θελω να πω δηλ κατα ποσο το πιστεψε κ το εψαξε.

Ήμουν σίγουρη kerasi πως εσυ θα απανήσεις πρώτος/πρώτη ακριβώς γιατί έχω διαβάσει πολλά θέματα.
Ο φίλος μου το έμαθε αρκετό καιρό μετά γιατί φοβόμουν...
Τώρα τι ακριβώς φοβόμουν;
Επειδή είχε γίνει το συμβάν με τον άλλον...
Ο άντρας μου αντέδρασε όπως αρμόζει μετά απο τόσα χρόνια σχέσης.
Ένα χαρακτηριστικό που με διακρίνει είναι η απόλυτη ειλικρίνια. Του λέω τα πάντα.
Επειδή μάλιστα τον τύπο που έστελνε τα μνματα τον ήξερε και βγαίναμε μαζί ήταν απόλυτα σίγουρος πως αν συνέβαινε κάτι θα του το έλεγα.
Εδώ του είπα για τα φιλιά και γενικά τα πάντα απο λεπτομέρειες ωστε να μην κρύψω τίποτα.
Την κοπέλα δεν την ξαναείδαμε ποτέ.
Ζήτησε φυσικά συγγνώμη... Θεωρούσε όπως μου είπε πως δεν ήμουν καλά στην σχέση μου και επειδή είχα πει πως είναι όμορφος ο τύπος στην ουσία μιλούσε μαζί του.
Είδα και εγώ λίγα μηνύματα και δεν ξέρω, ούτε ζήτησα να μάθω λεπτομέρειες.
Απλά την έβγαλα απο την ζωή μου.
Ο φίλος μου αφού του τα είπα όλα και φυσικά του εξέθεσα κάθε μου επιχείρημα, όπως την ειλικρίνια μου, το γεγονός πως βγαίναμε και εγώ φυσικά έκανα σαν τρελή για τον δικό μου κτλ. μου είπε να το ξεχάσω και πως απλά να μην ασχοληθώ ποτε μαζί της όπως και θα έκανα και έκανα.
Έχουν περάσει 4 χρόνια όμως και τα σκέφτομαι συνέχειαααααααααααααααααα ααααααααααααααααααααααααα αααα.
Το θέμα είναι εγώ πως νιώθω και όχι ο δικός μου.
Φαντάσου πως μου είπε πως ακόμα και να έστειλα εγώ τα μηνύματα δεν τον νοιάζει.
Και όμως εγώ επιμένωωωωωωωωωωωωωωωωω.
Υποφέρω.

Για τα βιντεο που λες δεν καταλαβα, υπαρχει τετοιο υλικο ή απλα το σκεπτεσαι;

Παιδί μου δεν υπάρχει λογικά... Εγώ κατασκευάζω ιστορίες... Τα πιστεύω δε σε τέτοιο βαθμό που βιώνω τον πόνο του χωρισμού... Δε ξέρω αν με καταλαβαίνεις...
Μου έχει γίνει εμμονή;
Δεν υπάρχει τίποτα ΛΟΓΙΚΑ πάντα.
Όσο δηλαδή σκέφτομαι λέω είσαι τρελή παιδί μου; Ποιός να κάτσει να φτιάξει ένα τέτοιο βίντεο και γιατί;
Μέτα πάει περίπατο η λογική.
Το βίντεο είναι ένα ελάχιστο δείγμα... Αυτό το κάνω με όλα και όλους. Αν δηλαδή εσύ μου έλεγες ας πούμε στον δρόμο ένα κοπλιμέντο εγώ αμέσως θα το έλεγα στο αγόρι μου και θα του έλεγα κιόλας και αν σε πιάσει αυτός που μου έκανε το κοπλιμέντο και πει πως του έκανα και εγώ;
Σκέφτομαι δηλαδή με αυτό τον τρόπο για όλα και όλους.
Αστείο για πολλούς. Ανυπόφορο για μένα.

Κατι εχει γινει πιστευω που σου επανεφερε στο μυαλο μια εμμονη ιδεα, κατι σαν ανασφαλεια ισως, κατι σ εχει επηρεασει. Εγω βλεπω οτι εισαι ευτυχισμενη με το φιλο σου, πιστευω οτι ειναι υπομονετικος, σου κανει τα χατηρια κλπ, οποτε με αυτον πρεπει να μεινεις. Κανετε συγκατοικηση;

Τόσα χρόνια μέναμε μια στο ένα σπίτι (το δικό μου) ,μια στο δικό του όντας φοιτητές.
Φέτος θα συζήσουμε καλώς εχόντων των πραγμάτων...
Κerasi, οι εμμονές μου με έχουν πεθάνει...
Μέχρι πριν ένα μήνα τα σκεφτόμουν αλλά όχι τόσο.
Τώρα τα σκέφτομαι συνέχεια.
Είναι η πρώτη μου σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ...
Εν τω μεταξύ με κάνει ευτυχισμένη... Νιώθω πλήρης.
Τον υπεραγαπώ όπως και εκείνος....
Η σχέση μας δηλαδή σπάνια έχει εντάσεις...
Έχει γέλιο, παιχνίδι, ασχολίες, όνειρα...
Τώρα όμως οι εμμονές με τρελαίνουν...
Μου δημιουργούν ταχυκαρδίες και αίσθηση χωρισμού :(

Πρεπει να ναι πολυ καλο παιδι παντως και να σε προσεχει. Δηλ το θετικο ειναι οτι βρηκες τον ανθρωπο σου, πραγμα σπανιο στις μερες μας. Εγω πιστευω κατι εχει γινει και σ επηρεασε, μηπως ειδες καποιο ατομο απ αυτους, καποιο μηνυμα, κατι στο φβ, ακουσες μια παρομοια ιστορια, κατι τετοιο. Ετσι πιστευω, μπορει να ναι κ τυχαιο βεβαια.

Αρχικά kerasi ευχαριστώ που ασχολείσαι μαζί μου.
Ναι είναι υπέροχος...
Ναι βρήκα τον άνθρωπο μου...
Ελπίζω και εκείνος βέβαια...
Τα άτομα τα βλέπω συνεχώς γιατί βρίσκομαι σε μια μικρή κοινωνία...
Αυτό που φοβάμαι πολύ είναι πως αυτά είναι μόνο η αρχή...
Δηλαδή φοβάμαι μήπως οι εμμονές μου επεκταθούν και σε άλλους τομείς...
Αμφισβητώ παιδί μου τον εαυτό μουυυυ...
Είναι τρομερό...
Ακόμα και τώρα λέω ''ρε μήπως έκανα σεξ'';
Κάθομαι και σκέφτομαι τα 5-10 λέπτα που ήμουν με τον τύπο έξω απο ένα μαγαζί...
Έλεος...
Σκέψου πως αυτός μετά μου είπε''πρέπει να αγαπάς πολύ το αγόρι σου'', γιατί πήγα και έκατσα αμέσως στο αυτοκίνητο και τον έπαιρνα τηλ.να του τα πω όλα...
Δεν είναι του στύλ μου αυτά...
Και όμως αμφισβητώ τα πάντα...
Δημιουργώ καταστάσεις, μπλέκω άτομα (όλα στο μυαλό μου) και μετά βιώνω έναν απέραντο πόνο...


Πάει το έχω χάσει τελείως...
Τι πιστεύεις πως θα με βοηθούσε σε αυτή την φάση;
Σκέφτομαι φυσικά να πάω σε κάποιον ειδικό αλλά... δεν ξέρω :(

na akous ti mama sou ti exei na s pei kai oxi ton kathe asxeto
zaketoula pires i tha krioseis?

elis ζακετούλα πάντα αλλιώς πέφτει παντόφλα. Στο καβούκι σου τώρα.

edaksei psile mou mi9a kouventoula eipame den iksera oti tha thixteis prosopikos kai adioratos
apo ena asteio

https://www.youtube.com/watch?v=IXZ8GvxT8-w

Μηπως εισαι σε φαση γενικοτερα σκεφτομαι. Εκτος απ το θεμα αυτο αυτη η αμφισβητηση επεκτεινεται; κανεις κ αλλες ετσι αρνητικες σκεψεις;

https://www.youtube.com/watch?v=_lbLlHt06S4

Χμμμ...
Αρνητικές σκέψεις γενικότερα κάνω αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό...
Α... ξέχασα να αναφέρω εμμονές του τύπου έκλεισα την βρύση και τσεκάρω 100 φορές.
Έκλεισα σόμπα, πόρτες κτλ.
Μάλιστα πολλές φορές γυρνάω πίσ, βγάζω φώτο ή βάζω άλλους...
Δεν ξέρω αν σχετίζονται όμως αυτές οι εμμονές με τις άλλες...
Δεν με στενοχωρούν τόσο...
Λέω ντάξει το πολύ πολύ να πάρει φωτιά το σπίτι...
Αστειεύομαι...
Απλά οι εμμονές σχετικά με την σχέση μου με πονάνε...
Νιώθω αβοήθητη και πνίγομαι...
Πρώτη φορά τα λέω σε κάποιους πέρα απο την σχέση μου και κάτι ψιλά που έχω πει στην κολλητή μου...
Ντρέπομαι για τις σκέψεις μου...
Ντρέπομαι για την κατάντια μου...
Γιατί περί κατάντιας πρόκειται...
Δεν υπάρχει λογική και το ξέρω...
Νιώθω λίγο καλύτερα τώρα που τα γράφω ... μα σε λίγο πάλι οι σκέψεις θα αρχίσουν να με τρελαίνουν...

Έκανα εγγραφή μονο και μονο για να απαντήσω στο θέμα σου,κορίτσι μου,γιατί το ίδιο μου είχε συμβεί πρίν 6 χρόνια όντας φοιτήτρια,τα ίδια ακριβώς παιχνίδια του μυαλού περί απιστίας. Προσεξέ το πολύ εμένα μετα εμένα χειροτέρεψε ακομα περισσότερο,ξέφυγε απο το ερωτικό φανταζόμουν οτι διέπραξα ποινικά αδικήματα,οτι θα ερθουν να με συλλάβουν και τέτοια.Ευτυχώς που ήμουν φοιτήτρια γιατί ειλικρινά δεν θα μπορούσα να εργαστώ,το μυαλό μου είχε γίνει συνονθύλευμα σκέψεων,δεν ετρωγα,δεν απολάμβανα τίποτα ουτε μια ταινία δεν μπορούσα να παρακολουθήσω ήρεμη.Να μη στα πολυλογώ καρδιά μου,το αποτέλεσμα ήταν,το αγόρι μου,να τρομάξει,και να απομακρυνθεί απο μένα συμβουλεύοντας τη μητερα μου να με πάει σε ειδικό.Και όμως οταν χωρίσαμε ως δια μαγείας,έγινα καλά,οι σκέψεις εξαφανιστηκαν, ηταν το σοκ του χωρισμού,τον είχα χάσει,δεν ΕΙΧΑ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗ ΧΑΣΩ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΛΟΓΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΗΜΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ,ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ?Το θέμα είναι οτι δεν στεναχωρήθηκα πολύ,γιατί δεν ήμουν πραγματικά ερωτευμένη μαζί του,μια εμμονή ηταν μόνο,και αυτό το κατάλαβα ενα μήνα αργότερα οταν ο καλύτερος μου γκέι φίλος μου,μου γνώρισε το τωρινο μου αγόρι που ήμαστε 7 χρόνια μαζί και τον οποίο ερωτεύτηκα πραγματικά τρελά απο τη πρώτη στιγμή που με κοίταξε.Εσυ βέβαια είσαι ερωτευμένη με τον δικό σου,γι'αυτό θα σε συμβούλευα,αν και το ξέρω οτι είναι τρομερά δύσκολο,να συγκρατείς τον εαυτό σου,να προσπαθείς να μη τον ζαλίζεις με τέτοια,γιατί στα αλήθεια θα πετύχεις αυτό που πέτυχα και εγω θα σε αφήσει οχι φυσικά λόγω απιστίας αλλα επειδή θα τρομάξει απο το ψυχολογικό σου πρόβλημα,θα απομακρυνθεί γιατί δεν θα μπορέσει να το διαχειριστεί.Το οτι είναι διπλά σου ακόμα δείχνει οτι σ'αγαπάει,αλλα και οτι δεν παίρνει στα σοβαρά αυτά που του λές,τα θεωρεί χαζομάρες.Και να σου πω και κάτι?Του είπες οτι φιλήθηκες με αλλον και δεν χωρίσατε,αυτό λοιπόν δείχνει οτι σε γουστάρει σαν γυναίκα και δεν θέλει να σε χάσει και οτι γι'αυτό είναι σχετικά ανεκτικός σε τέτοια πράγματα,δεν λέω οτι θα φάει το κέρατο,αλλα οτι εχει περιθώρια συγχώρεσης και ανοχής στο φλέρτ.Γι΄αυτό λοιπόν ΜΗ ΣΚΑΣ.Και το φιλί απιστία είναι ρε συ οχι μόνο το σεξ,και όμως δεν σε άφησε δεν θα το κάνει τωρα μετα απο τόσα χρόνια,ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΤΟΥΣΕΣ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ,ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΝΕ,ΤΟ ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΣΕ,ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΛΕΩ ΝΑ ΣΕ ΕΧΕΙ ΑΠΑΤΗΣΕΙ,ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΙΣ ΜΑΛΑΚΙΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ 100% ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΟΥ.ΓΙ'ΑΥΤΟ ΜΗ ΣΚΑΣ ΜΗ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΝΟΧΕΣ.Επισκέψου ειδικό,και μέχρι τότε πάρε κάνα ηρεμιστικό φυτικό χαπάκι απο το φαρμακείο να ηρεμήσεις,θα σε βοηθήσει τρομερά όπως και εμένα.Εγω πιστεύω οτι το έπαθε αυτό επειδή θεωρούσα το τότε αγόρι μου,το κέντρο το κόσμου,που θα καταστραφώ αν με έφηνε,ΟΧΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΨΥΧΙΚΗ ΣΟΥ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ 100 ΦΟΡΕΣ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ,αυτό να θυμάσαι,αγοριά υπάρχουν πολλά και οτι θα ξαναερωτευτείς ίσως και πιο δυνατά είναι σίγουρα,γι'αυτό Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ,ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΟΤΕ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ.Σε ευχαριστώ που με <<άκουσες>>.

Χίλια ευχαριστώ για την απάντησή σου...
Ειλικρινά με νιώθεις...
Μακάρι να μπορούσα να μιλήσω περισσότερο μαζί σου...
Νιώθω πολύ καλά που δεν είμαι τελείως τρελή και που υπάρχει μια κοπέλα που κατάφερε να το ξεπεράσει...
Όντως έχω κάνει το αγόρι μου το κέντρο του κόσμου...
Όμως δεν φταίει σε κάτι...
Είναι υπέροχος...
Αλήθεια...
Προσπαθώ να συγκρατηθώ...
Δηλαδή εγώ τα σκέφτομαι 24 ώρες εκείνον τον πρίζω καμιά ώρα τη μέρα με ερωτήσεις, ανησυχίες ...
Είμαι πολύ στενοχωρημένη...
Πες μου όμως σε παρακαλώ... ΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ;

Σε ευχαριστώ που μου ''μίλησες''.
Διαβάζω το κείμενό σου και νιώθω πως κάποιος με καταλαβαίνει.
Ευχαριστώ <3

Μακάρι να είστε για πάντα μαζί.Και εγω δεν το πίστευα οτι και άλλος άνθρωπος σε αυτό το πλανήτη θα έχει πάθει ακριβώς το ίδιο,έλεγα κοίτα τι μου έτυχε,μόνο εμένα.Σίγουρα θα γινόμασταν καλές φίλες.Πως το ξεπέρασα πιστεύω οτι ήταν το σοκ του χωρισμού,μπροστά στη πραγματική στεναχώρια,οτι όντως τον έχασα,ξέχασα τίς φαντασιώσεις,και προσπαθούσα απλά να τον κάνω να γυρίσει,πράγμα που δεν συνέβη,ε μετά γνώρισα τον επόμενο,τον ήθελα τρελά,αρχίσαμε να βγαίνουμε ραντεβού,ξεχάστηκα τελείως.Και όμως να σου πω την αλήθεια,και με αυτόν πήγαν να επανέλθουν,σε μικρότερο βαθμό σίγουρα,αυτές οι σκέψεις,και μήπως έκανα το ένα και μήπως έγινε το αλλο,τέτοιες παράλογες σκέψεις και θα με παρατήσει κτλ αλλα αυτός είναι πιο βαρύς τύπος και δουλεύει και πολλές ώρες και μια φορα τη μέρα που μιλάμε στο τηλ. δεν με <<έπαιρνε>>να του λέω τέτοια,θα νόμιζε οτι έκανα τίποτα και παώ να του το φέρω πλαγίως,πρόσεξε το μη το πιστέψει και ο δικός αυτό,οτι δηλαδη υπάρχουν γεγονότα και πας να του τα φέρεις με τρόπο ενω δεν υπάρχει τίποτα θα είναι πραγματικά άδικο και κρίμα για σενα να χάσεις τον ερωτα σου για κατι τετοιο.Όμως εκεί που πραγματικά το ξεπέρασα,τη δεύτερη φορά με τον τωρινό,ηταν που είπα μέσα μου κάτσε ρε Μαρία και αν φύγει ο Νίκος,δεν χάθηκε και ο κόσμος αξίζεις,θα βρεις αλλον,σύνελθε σε παρακαλώ,ο έρωτας είναι τρέλα και είναι όσο κρατήσει,αν είναι να προσπαθείς να μη φύγει ο αλλος ποτε απο κοντά σου χάνει τη μαγεία του και στο τέλος διώχνεις και τον αλλλο. Απολάμβανε τον έρωτα λοιπόν,την κάθε μέρα μαζί του,το φιλί του,τίς ερωτικές σας στιγμές και μη σκέφτεσαι τι θα γίνει αύριο.Κοιτα και αυτο που σου είπα με τα φυτικά ηρεμιστικά,εμένα μου στάθηκε πολύ η μητέρα μου,πολλές φορές έκλαιγε κρυφά γιατί νόμιζε οτι το παιδί της χάνει το μυαλό του,όμως μπροστά μου ηταν πάντα χαρούμενη,που έλεγε αστεία,μου αγόραζε τίς αγαπημένες μου λιχουδιες αν και δεν είχα όρεξη να φάω.Βρες εναν τέτοιο άνθρωπο της οικογένειας σου που να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα,σε φίλες και εγω δεν τα έλεγα,φοβόμουν μη φύγουν και μείνω μόνη μου.ασε που δεν θα καταλάβαιναν,θα το απλοποιούσαν θα νόμιζαν οτι τρελάθηκα,ενω δεν είναι έτσι,είναι απλώς ενα πολύπλοκο παιχνίδι του μυαλού που όμως αν μεγενθυθει μπορεί να πάρα πολυ σοβαρές προεκτάσεις.Θα σου γράφω και εγω κάθε μέρα,δεν είσαι μόνη σου.

Ειλικρινά σε ευχαριστώ πάρα πολύ...
Το γεγονός πως σκέφτομαι πως πήγα με άλλον και το διέγραψα απο το μυαλό μου με τρελαίνει...
Ξέρω πως δεν έγινε και όμως με ''πεθαίνω''.
Σκέφτομαι μάλιστα συχνά πυκνά πως μου αξίζει όλο αυτό...
Δεν ξέρω σε ποιον να τα πω...
Η μάνα μου είναι χρυσή και δε θέλω να την στενοχωρήσω...
Έχει τόσα στο μυαλό της που δεν θα το έκανα ποτέ...
Αυτή η φράση ... ''δεν είσαι μόνη σου'' ...
Νιώθω πολύ...
Δεν με καταλαβαίνει κανέις ή έστω δεν με καταλάβαινε κανείς...
Βλέπω άλλους να είναι καλά και μάλιστα κερατώνοντας ή λέγοντας ψέμματα και λέω γιατί σε μένα;
Ζηλεύω τόσο...
Αυτή την ανεμελιά...
Πόσο εύχομαι αύριο μεθαύριο να τα διαβάζω και να γελάω....
magissa...ευχαριστώ... δεν είμαι ούτε νιώθω μόνη...
Πιστεύεις πως μια συγκατοίκηση θα ηρεμούσε την κατάσταση ή θα ήταν χειρότερα;
Το αγόρι μου είναι φαντάρος.
Σε 1μιση μήνα απολύεται και έρθει στην πόλη μας αλλά δεν ξέρω τι θα ήταν σωστό σε αυτή την φάση να κάνω...
Δε θέλω να τον χάσω αλλά χάνω τον εαυτό μου...
Δεν με αγαπάω πια...

Ευχαριστώ και πάλι...
Με κάνεις να σου ανοίγω την ψυχούλα μου ...
Χαίρομαι που τώρα είσαι καλά...
Είσαι δυνατή...
Σε θαυμάζω...
Μακάρι να τα καταφέρω...
Ίσως έτσι αγαπούσα ξανά έστω και λίγο το εγώ μου...

Τρελοκοριτσο να σε ρωτησω, οταν λες υπηρχε μια κριση τοτε με το φιλο και τοτε ηταν που φιλησες τον ωραιο στο μπαρ, τι εννοεις; σε τι τα τσουγκριζατε με το φιλο σου;

Και εγώ εκεί πιστεύω οτι βρίσκεται το <<κλειδί>>στο να αγαπήσεις τον εαυτό σου και να τον βάλεις πάνω απο αγόρι,φίλους,πάνω απο τον οποιοδήποτε.Δεν είναι εγωιστικό αυτό,είναι αυτοπροστασία γιατί αν δεν είσαι εσυ καλά δεν θα είναι ουτε οι σχέσεις με τον περίγυρο σου ομαλές.Αυτό να καταλάβεις οτι ΕΣΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΣ ΦΥΓΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ. Να τον βλέπεις ως κάτι με το οποίο περνάς καλά,ως τμήμα της ευτυχίας σου και της διασκέδασης σου,ως έναν ωραίο άντρα που χαίρεσαι και οχι ως θηλιά στο λαιμό σου,ως τον κριτή στον οποίο έχεις να δώσεις λόγο και θα σε καταδικάσει με χωρισμό αν πέσεις σε ατόπημα.Χίλια δίκια έχεις,εδω κάτι τσουλάρες εχουν δέκα και όμως τίς παρακαλάνε και δεν τίς αφήνουν,ξέρω κοπέλα που έμεινε έγκυος απο άλλον,και όμως το αγόρι της που τον απάτησε τη θέλει σαν τρελός και την παρακαλάει καθε μέρα να διαλέξει αυτόν και όχι τον γκόμενο που τη κατέστησε έγκυο και με τον οποίο τον απάτησε.Και εσυ που δεν έκανες τίποτα,αξίζει να τον χάσεις για παιχνίδα του μυαλού?Οσο για την ερωτική πράξη είναι σίγουρα κάτι τόσο δυνατό και μοναδικό που θα τον θυμόσουν σίγουρα,το μέρος,τη μυρωδιά του άλλου,όλα.ΑΝ ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ.

kerasi, δε νομίζω πως είναι σχετικό με ο θέμα μας... Απλά περνάγαμε μια δύσκολη φάση...
Μέχρι εκεί.
Δεν έχει άλλωστε καμία σημασία.
Πάνε χρόνια...

Δεν ειναι απλως απο ενδιαφερον το ρωτησα για μενα. Εγω θα διαφωνησω παντως με τη μαγισσα πιο πανω, δε νομιζω οτι φταιει αυτο που λεει, οτι εχεις παθει σαν εξαρτηση απ το φιλο σου, εγω θα το λεγα απλα ευτυχισμενη κ ερωτευμενη και ετσι πρεπει να ναι ενα ζευγαρι που ειναι οκ.

Γλυκιά μου magissa, καταλαβαίνω όσα μου λες...
Δυστυχώς δεν σκέφτομαι μόνο πως τον απάτησα αλλά πως κάποιος θα δημιουργήσει βίντεο με εμένα και τον άλλον και θα το δείξει στο αγόρι μου...
Τότε λοιπόν τι θα κάνω;
Ξέρω επίσης πως λέω μεγάλες μα...κιες...
Ξέρω πως όλα είναι στο μυαλό μου...
Πως δεν είμαι τσούλα και δεν έκανα κάτι περισσότερο...
Σκέφτηκα μέχρι και να βρώ τον άνθρωπο που είχα ανταλλάξει τα φιλιά και να τον ρωτήσω..
Βέβαια το αγόρι μου και μόνο στο άκουσμα αυτής της ιδέας βγάζει αφρούς...
Λέει θα φάω δούλεμα μετά απο τόσα χρόνια. Και έχει δίκιο...
Ο καλός μου, μου λέει πως δε θα πιστέψει τίποτα και κανέναν αλλά εγώ νιώθω και πάλι χάλια...
Μακάρι να μπορούσα να πατήσω έναν διακόπτη, να γυρίσω πίσω τον χρόνο... εκεί που έκανα την 1η παράλογη σκέψη και να πω στον εαυτό μου ''μην το κάνεις''.


Ευχαριστώ και πάλι για την απάντησή σου...
Εσύ πόσο καιρό έκανες τέτοιες σκέψεις;;;
Πως ξεκίνησαν;
:confused:

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Δεν ειναι απλως απο ενδιαφερον το ρωτησα για μενα. Εγω θα διαφωνησω παντως με τη μαγισσα πιο πανω, δε νομιζω οτι φταιει αυτο που λεει, οτι εχεις παθει σαν εξαρτηση απ το φιλο σου, εγω θα το λεγα απλα ευτυχισμενη κ ερωτευμενη και ετσι πρεπει να ναι ενα ζευγαρι που ειναι οκ.

---

Μακάρι να μην το περάσεις ποτέ kerasi...
Ναι είμαι πολύ ερωτευμένη...
Ναι τον λατρεύω...
ΑΛΛΑ κάτι κάνω λάθος...
Αλλιώς τώρα δεν υπέφερα :(

Βασικα ποσ χρονο την ημερα σου ρχονται αυτες οι σκεψεις; και τι κανεις οταν σου ρχονται; γενικα πιστευω θα εισαι πολυ αγχωμενη.

Απο άγχος άλλο τίποτα...
Συνέχεια παιδί μου, μου έρχονται...
Ειδικά εδώ και ένα μήνα...
Κάθε λίγο και λιγάκι...
Άστα...
Όταν μου έρχονται συνήθως ''φτιάχνω'' ερωτήσεις και τις θέτω στο αγόρι μου...
Χάλια η κατάσταση...
Το καλοκαίρι πάντως που μέναμε μαζί παρατήρησα πως τα είχα ''ψιλοξεχάσει''...
Άντε να το σκέφτηκα 2-3-4 φορές όλο το καλοκαίρι...
Τώρα όμως κρίση περνάω σίγουρα...

To μήνυμα τροποποιήθηκε απο την διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης Τωρα που λες ηταν στρατιωτης ειχατε αποσταση;

Μικρή... 1.30 ώρα περίπου...
Μπορείς να μου πεις περισσότερα για τις ιδεοληψίες;

Μπορεις να δεις και στο διαδικτυο πληροφοριες, εγω περισσοτερο σκεπτομαι γιατι μπορει να συνεβη αυτο τωρα ειδικα. Δηλαδη μηπως εχει αλλαξει κατι στη ζωη σου, μηπως επηρεαστηκες απο κατι οπως σου ειπα πιο πανω κλπ. Γενικα σε κοβω αγχωδη βεβαια. Σκεφτηκα και μια αλλη ιδεα, θα σου γραψω το βραδυ ξανα που θα ξαναμπω.

Nα μου γράψεις φυσικά...
Γενικά ναι...
Είμαι αρκετά αγχώδης...
Όχι όμως παρανοική όπως τώρα...
Δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι...
Ίσως η σχέση μας σοβαρεύει λίγο...
Δηλαδή ξέρεις...
Συναντήσεις με γονείς, πιθανή συγκατοίκηση κτλ...
Δεν εννοώ πως πριν δεν ήτα σοβαρή αλλά τώρα αλλάζει το πλαίσιο...
Τα όνειρα που κάναμε πριν κάποια χρόνια αρχίζουν τα υλοποιούνται...
Προσπαθώ και εγώ να σκεφτώ κάτι άλλο μα μάταια...

Ευχαριστώ kerasi και για τις απαντήσεις σου μα και για την υπομονή σου...
Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις.

Πω πω σαν να βλέπω τον εαυτό μου,και εγω ανάδευα μνήμες πολύ παλιές απο τα πρώτα μου αθώα ραντεβού πρίν καν τον γνωρίσω,και θυμόμουν άσχετα πρόσωπα,και αυτό με τίς γυμνές φωτογραφίες και εγω τέτοια σκεφτόμουν ενω δεν είχα κοιμηθεί με κανέναν.Οτι να 'ναι.Εγώ ένα καλοκαίρι το πέρασα αυτό το χειρότερο της ζωής μου,αφου ηταν να έρθει μαζί μου στο χωριό,και οταν άρχισα να του μιλάω γι'αυτά το ανέβαλλε και αυτό που του αναγνωρίζω και τον ευχαριστώ γι'αυτό ήταν που απομακρύνθηκε σιγά-σιγά απο μένα,επειδή ήμουν ήδη χάλια ψυχολογικά για να μη γίνω χειρότερα.Το Σεπτέμβρη βέβαια χωρίσαμε,δεν τον κατηγορώ ήταν 19 χρονών παιδάκι,ήθελε μια ανέμελη φοιτητική σχέση,δεν μπορούσε να διαχειριστεί το βάρος της κατάστασης,με εσάς είναι διαφορετικά είστε πολλά χρόνια μαζί,είναι πιο σοβαρή η σχέση.Προσπάθησε να χαλαρώσεις να σκεφτείς οτι ακόμα και να έκανες κάτι με άλλο,που δεν έκανες,μπορεί να μη σε χώριζε,οτι και αυτός ίσως έχει κάνει τα λαθάκια του,αλλα οτι ακόμα και αν χωρίσετε δεν είναι το τέλος του κόσμου,μπορείτε πάντα να τα ξαναβρείτε,αλλα και να μην γίνει αυτό κάποιο άλλο σύντροφο θα βρεις,πάντως δεν θα είναι το τέλος του κόσμου,οτι να είσαι εσυ καλά και τα ερωτικά είναι δευτερεύον,το θέμα είναι αυτό να εισαι καλά ΕΣΥ που τώρα δεν είσαι.Δεν αξίζει να χάσεις τον ευατό σου,απο φόβο μη χάσεις τον αλλο.Εσύ πάνω απ'όλα.Εκείνος σίγουρα σ'αγαπάει γι'αυτό είναι δίπλα σου σε όλα,αλλα βλέπεις,δεν περιστρέφεται όλη του η μέρα γύρω απ'το φόβο μη σε χάσει.Είναι πολύ σημαντικό το ότι εργάζεσαι γιατί απασχολείς το μυαλό σου,ενω εγω είχε τελειώσει η εξεταστική,είχα άπλετο χρόνο,και το μυαλό μου βυθίστηκε εντελώς σε έναν κυκεώνα σκέψεων.Το σοκ στου χωρισμού με επανέφερε στη πραγματικότητα και άρχισα τίς απέλπιδες προσπάθειες να τον φέρω κοντά μου,μετά ερωτεύτηκα τρελά τον τωρινό μου δεσμό,που ήμασταν στην αρχή ακόμα,και δεν έτρεμα μην τον χάσω και έγινα καλά.Χρησιμοποιώ αυτή τη φράση γιατί ακόμα και τώρα πιστεύω οτι είχε αρρωστήσει το μυαλό μου,και αν συνεχιζόταν σίγουρα θα πήγαινα σε ειδικό,δεν πήγαινε αλλο.

Αν σκέφτηκες να πας σε ειδικό είναι οκ, αυτοί ξέρουν περισσότερα πράγματα ωστέ να μας βοηθήσουν, η απόφαση είναι δική σου, μέχρι τότε προσσπάθησε να μη σκέφτεσαι και να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και όταν κάτι έρχεται στο μυαλό σου απλά πάρε μια ανάσα και ασχολείσου με κάτι χειρονακτικό όπως μαγειρική για παράδειγμα

Καλημέρα σε όλους.
Σήμερα είναι μιά καλύτερη μέρα...
Αρχικά να πω πως μάλλον χτές με είχε πιάσει κρίση ανασφάλειας.
Σήμερα είμαι πολύ καλύτερα...
Σκέφτηκα απλουστευμένα...
Αυτό που πρέπει να διορθώσω είναι αρχικά η εμμονή μου πως ΟΛΟΙ θέλουν να μου χαλάσουν την σχέση και επιπλέον πως ο άντρας με τον οποίο είμαι τόσα χρόνια δεν θα πιστέψει εμένα μα τον οποιοδήποτε άγνωστο...
Είτε λοιπόν ''φτιάξουν'' βίντεο κτλ είτε όχι, εμένα ο άνθρωπός μου με ξέρει πολύ καλά.
Τέσσερα χρόνια δεν συγχώρεσα ποτέ τον εαυτό μου για τα φιλιά...
Φαντάσου τι θα έκανα για κάτι περισσότερο...
Πιθανόν θα τράβαγα μιά βουτιά στο κένο...
Τέλος πάντων... ΝΑΙ σήμερα είμαι καλά...
Ναι ελπίζω να είμαι στο μέλλον ακόμα καλύτερα, αφήνοντας πίσω τις παρανοικές σκέψεις...
Χάνω το πάρον...
Ίσως επειδή δεν έχω σοβαρότερα προβλήματα...
Χάνω την ουσία της ζωής...
Θυμάμαι πως όταν έφυγε φαντάρος ή στην τελευταία μου εξεταστική ούτε καν το σκεφτόμουν...
Μάλλον είμαι ''βιτσιόζα'' :P


Είμαι σημαντική λοιπόν...
Είμαι ειλικρινής...
Δε φοβάμαι ούτε το μέλλον μα ούτε το παρελθόν...
Ζω το παρόν :)

Μπραβο τρελοκοριτσο, σιγα σιγα θα δεις οτι θα το ξεπερασεις. Ολοι κανουμε τετοιες σκεψεις, εγω βλεπω οτι εχεις μια σχεση με γερα θεμελια, οποτε μη φοβασαι τιποτα. Για να σε ρωτησω πως διαχειριστηκατε τη θητεια γιατι μ ενδιαφερει.

Kαλημέρα kerasakiiii :)
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Χμμμ... θητεία για μένα = κατάθλιψη...
Είπαμε πως είμαι ευαισθητούλα...
Γενικά τόσα χρόνια που είμαστε μαζί άντε να χωριζόμασταν 10 μέρες τον χρόνο...
Ξαφνικά λοιπόν έπρεπε να μάθω μοναχούλα...
Τον πρώτο μήνα τον έβλεπα κάποιες ώρες κάθε Κυριακή...
Έκλαψα, ήπια πολυυυυ, γκρίνιαζα σε κολλητή και μάνα κυρίως...
Είχαμε και το άγχος του που σκ...τά θα πάει, οπότε δυστυχώς πέρασα άσχημα...

Ωστόσο το φανταρικό ΠΛΕΟΝ είναι παιχνιδάκι...
Ο καιρός περνάει πάρα μα πάρα πολύ γρήγορα...
Τον έβλεπα και έπαιρνα δύναμη...
Τώρα σε λίγο καιρό απολύεται και ειλικρινά δεν το πιστεύω...
Ακόμα και τώρα που το γράφω λέω κοίτα να δεις...
Είναι σαν όνειρο...
Γενικά δεν μπορώ τις σχέσεις απο απόσταση...
Και το λέω πάντα πως αν είναι να φύγει ή μαζί ή χωρισμένοι.
Θέλω επαφή, καθημερινότητα με όλο το πακέτο.
Όμως το φανταρικό είναι μια φάση που ξεχνάς το ''εγώ'' σου, οπλίζεσαι με υπομονή και περιμένεις...
Εμένα ο δικός μου ούτε άλλαξε, ούτε απομακρύνθηκε, ούτε τίποτα πέρα απο κάποια νευράκια που είχαμε στην αρχή :P

Για πες μου όμως... γιατί σε ενδιαφέρει το θέμα;
Υπάρχει κάτι προσωπικό ή περί ανέμων και υδάτων;

Πάντως αν δεν σου είπα κάτι και θες ρώτα ελεύθερα ...

Ολα θες να τα μαθαινεις εσυ τρελοκοριτσο?:p:p:p
Σε ρωταω γτ μ αρεσει να μαθαινω τη γυναικεια οπτικη σε καποια θεματα και συγκρινω και με τις εμπειριες μου.
Απ οτι καταλαβα ομως δεν υπηρχε μεγαλη αποσταση, δεν πηγε μακρια απ τον τοπο καταγωγης.

Ναι...
Δεν πήγε καθόλου μακριά...
Ωστόσο νομίζω πως το κοντά και το μακρία είναι υποκειμενικό.
Αλλά όπου και να πήγαινε τα ίδια θα έκανα.
Υπομονή, επιμονή...
Η συνταγή της επιτυχίας :P

*Είμαι ολίγον κουτσομπόλα σορρυ :rolleyes:

Εχεις αυτογνωσια τουλαχιστον!:p
Για πες τωρα που απολυεται, τι θα κανετε με το θεμα συγκατοικηση;
Tι πλανα υπαρχουνε;
Ποια θα ηθελες να ειναι τα επομενα βηματα;