Έλειψη αυτοπεποίθησης απαισιοδοξία μελαγχολία

Γεια σας είμαι νέο μέλος εδώ. Είμαι 22 χρονών φοιτητής και αρχικα θα ηθελα να σας πω οτι στα παιδικά μου χρόνια δεν ειχα φίλους ήμουν αντικοινωνικός φοβόμουν να πλησιάσω τους άλλους και ένιωθα άβολα με τους συνομηλικούς μου. Στο γυμνάσιο τα παιδιά στο σχολείο δεν μου φερόντουσαν καλά και είχα μόνο έναν φίλο που ήταν και εκείνος αντικοινωνικός σαν και εμένα. Στο γυμνάσιο δεν ήμουν ένας μέτριος μαθητής με το ζόρι. Στο λύκειο πήρα στροφές στρωθηκα στο διαβασμα 3 χρόνια και πέρασα στο πανεπιστήμιο. Το καλοκαίρι της τρίτης λυκείου και στην αρχή του πρώτου έτους στο πανεπιστήμιο είχα αποκτήσει πολύ αυτοπεποίθηση είχα αρχίσει να γνωρίζω κόσμο, να κάνω παρέες, να βγαίνω έξω κλπ. Μετά από 2 μήνες που ήμουν στο πανεπιστήμιο είχα γνωρισει ενα παιδι και κάναμε παρέα. Τον πρώτο καιρό περνο'υσαμε καλά λέγαμε αστεία, μου γνώρισε τους φίλους του κλπ. Όταν γνωριστήκαμε καλύτερα και αρχίσαμε να βγαίνουμε πιο συχνά τότε αρχισε να με προσβέλνει μπροστά σε τρίτους με έβλεπε ανταγωνιστικά και γενικά μου ελεγε διάφορα περίεργα και με έκανε να νιωθω άσχημα και μειονεκτικά και αυτά τα έκανε πάντα όταν ήμασταν με παρέα γιατί όταν ήμασταν μόνοι μας μου μιλούσε σαν να ήταν φίλος μου. Τον ρώτησα λοιπόν το καλοκαίρι του πρώτου έτους αν αυτά που έλεγε τα εννοούσε και μου είπε ότι τα περισσότερα δεν τα εννοούσε είπα και εγω λοιπόν να του δωσωω μια ακόμα ευκαιρία και βγήκαμε μαζί μία φορά στο δεύτερο έτος και συμπεριφερόταν πάλι έτσι και τότε σιγά σιγά απομακρύνθηκα από την παρέα του. Μετά στο δεύτερο και στο τρίτο έτος δεν είχα καθολου αυτοπεποίθηση, τα έβλεπα όλα από την αρνητική μεριά, υποπτευόμουν τους άλλους, ζήλευα, πληγωνόμουν με το παραμικρό ακόμα και για γελοία πράγματα, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στα μαθήματα και παρόλο που είχα βρει κάποια άλλη παρέα δεν έβγαινα συχνά και φοβόμουν να ανοιχτώ περισσότερο. Τώρα τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να αποκτήσω την αυτοπεποίθηση που είχα και να τα βλέπω πάλι όλα θετικά. Αν γνωρίζει από που πηγάζει η έλλειψη αυτοπεποίθησης που είχα ή έχει ζήσει παρόμοια περιστατικά με αυτά που ανέφερα ας το γράψει.
Ευχαριστώ

καλως σε βρηκαμε μελος!

βρε γιατι καθεσαι και σκας επειδη ενας μΑΑΑκας σε πληγωσε? ανθρωποι κακοι παντα θα περασουν απο την ζωη μας, αλλα δεν ειναι αναγκη να σκαμε! απλως πατας ενα Χ και κοιτας μπροστα! εξαλλου, δεν φταις εσυ, αλλα αυτος με την επιπολαια συμπεριφορα του που τα κανατε πλακακια! απο την στιγμη που στο πρωτο ετος αρχιζες να ανοιγεσαι, μπορεις να το κανεις και τωρα!
και επισης οταν λες αντικοινωνικος τι εννοεις? κυνικοτητα, καχυποψια, εσωστρεφεια ή ντροπαλοτητα?
γιατι αυτο σε εμενα τουλαχιστον φαινεται καπως αφηρημενο..
η πραγματικη εννοια του αντικοινωνικου ανθρωπου ειναι αυτος που δεν νοιαζεται για τους αλλους, που τους πληγωνει χωρις να σκεφτεται τις επιπτωσεις, που παραβαινει τις κοινωνικες νορμες, που γενικως δεν νοιαζεται για το κοινωνικο περιγυρο.. απλως στην καθημερινη γλωσσα καμια φορα αλλαζουμε το νοημα γι αυτο σε ρωταω για να το ξεκαθαρισεις!

Όταν λέω αντικοινωνικός εννοώ εσωστρεφής και ντροπαλός και έχω 2 στενούς φίλους που είναι και αυτοί ντροπαλοί και παρόλο που τον τύπο τον έκανα πέρα μετά δεν αυξήθηκε η αυτοπεποίθησή μου και δεν μπορουσα να διαβασω και γενικά τα έβλεπα όλα μαύρα το τελευταίο εξάμηνο αρχίαω να βλέπω πιο λογικά τα πράγματα και προσπαθώ να καταλάβω ποιο είναι το πρόβλημα και δεν είναι μόνο εκείνος και στο σχολείο (ειδικά στο γυμνάσιο) τα περισσότερα παιδιά δεν μου φερόντουσαν καλά

Eσενα τωρα σε απασχολει το κομματι αυτοπεποιθηση ή το κομματι παρεες-κοινωνικοτητα?

Περισσότερο της αυτοπεποίθησης

Γενικα θα λεγες εισαι εξωστρεφης ή εσωστρεφης?

Το είπα και πιο πάνω είμαι εσωστρεφής μόνο στο πρώτο έτος ήμουν εξωστρεφής ανοικτός και μιλούσα μετά ήμουν απόμακρος

Quote:

---

Originally Posted by Shark10

Το είπα και πιο πάνω είμαι εσωστρεφής μόνο στο πρώτο έτος ήμουν εξωστρεφής ανοικτός και μιλούσα μετά ήμουν απόμακρος

---

και εγω ειχα μια κολλητη φιλη στο 1 ετος και μου εκανε ακριβως τα ιδια και χειροτερα..δεν ξερω τι να πω απο την στιγμη που δεν της εκανα και τιποτε

Quote:

---

Originally Posted by cherrybanana

και εγω ειχα μια κολλητη φιλη στο 1 ετος και μου εκανε ακριβως τα ιδια και χειροτερα..δεν ξερω τι να πω απο την στιγμη που δεν της εκανα και τιποτε

---

Σε καταλαβαίνω και μετά έχασες και εσύ την αυτοπεποίθησή σου;

Quote:

---

Originally Posted by Shark10

Σε καταλαβαίνω και μετά έχασες και εσύ την αυτοπεποίθησή σου;

---

εως ενα βαθμο ναι γιατι σκεφτομουν συνεχεια τι εκανα και οτι εφταιγα εγω γι αυτο

Ναι και εγώ κάπως έτσι ένιωθα και φοβόμουν να πλησιάσω τους άλλους και να ανοιχτώ γιατόι πίστευα ότι θα έχω την ίδια αντιμετώπιση βέβαια όταν βρήκα άλλη παρέα είχα διαφορετική αντιμετώπιση, αλλά αυτό δεν με ανέβασε και γενικά ήμουν μίζερος και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στα μαθήματα και εσυ κάπως έτσι ήσουν;

Quote:

---

Originally Posted by Shark10

Ναι και εγώ κάπως έτσι ένιωθα και φοβόμουν να πλησιάσω τους άλλους και να ανοιχτώ γιατόι πίστευα ότι θα έχω την ίδια αντιμετώπιση βέβαια όταν βρήκα άλλη παρέα είχα διαφορετική αντιμετώπιση, αλλά αυτό δεν με ανέβασε και γενικά ήμουν μίζερος και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στα μαθήματα και εσυ κάπως έτσι ήσουν;

---

αχ..δυστυχως την περασα και εγω αυτην την φαση αλλα ξερεις γιατι?
πεσαμε αρχικα σε οποιον να ναι ακομη και αν δεν ταιριαζαμε πραγμα που αποδειχτηκε στην πορεια

και συν τοις αλλοις κλωτσησα ατομα που αξιζαν μια ευκαιρια και χαριστηκα σε ηλιθιους,αλλα το παθημα εγινε μαθημα

Και εγώ έτσι έκανα πήγαινα με άτομα που δεν άξιζαν και δεν μου πρόσφεραν τίποτα και δεν έδινα σημασία σε άτομα που νοιαζόντουσαν πραγματικά για εμένα αν και εσυ φαντάζομαι είχες παρέες από το σχολείο γιατί εγώ στο σχολείο δεν είχα παρέες στο πανεπιστήμιο άρχισα να κάνω παρέες και να έρχομαι σε επαφή με κόσμο

Quote:

---

Originally Posted by Shark10

Και εγώ έτσι έκανα πήγαινα με άτομα που δεν άξιζαν και δεν μου πρόσφεραν τίποτα και δεν έδινα σημασία σε άτομα που νοιαζόντουσαν πραγματικά για εμένα αν και εσυ φαντάζομαι είχες παρέες από το σχολείο γιατί εγώ στο σχολείο δεν είχα παρέες στο πανεπιστήμιο άρχισα να κάνω παρέες και να έρχομαι σε επαφή με κόσμο

---

ναι στο σχολειο,γυμνασιο,λυκειο θυμαμαι τον εαυτο μου να πιανει ευκολα παρεες και κολλητιλικια παρολο που ειχα αλλαξει 2,3 σχολεια λογω συγκυριων αλλα στο πανεπιστημιο αρχικα δεν μου πολυαρεσε η σχολη και μετα μπλοκαρα γενικοτερα
εσυ?

Εγώ σου είπα στο πανεπιστήμιο είχα ξεκινήσει να κάνω παρέες στο σχολείο δεν είχα γιατί στο γυμνάσιο τα περισσότερα παιδιά δεν μου φερόντουσαν καλά στο λύκειο ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα αλλά δεν μου έβγαινε να τους ανοιχτώ περισσότερο μάλλον λόγω της συμπεριφοράς που είχαν απεναντί μου στο γυμνάσιο απλά στο λύκειο είχα κάνει τα πάντα για να αποδείξω στους άλλους ότι αξίζω και το κατάφερα περνώντας στο πανεπιστήμιο και μάλιστα σε μία σχολή που μου άρεσε και τότε έμπλεξα με εκείνον.

Και στην συνέχεια έγιναν όλα αυτά τώρα το θέμα είναι πως γίνετε ενώ έχω περάσει στην σχολή που ήθελα να είμαι (να ήμουν για την ακρίβεια γιατί τώρα προσπαθώ να είμαι πιο θετικός) απαισιόδοξος και μίζερος; φταίει το ότι έκανα παρέα με λάθος άτομα;

Quote:

---

Originally Posted by Shark10

Και στην συνέχεια έγιναν όλα αυτά τώρα το θέμα είναι πως γίνετε ενώ έχω περάσει στην σχολή που ήθελα να είμαι (να ήμουν για την ακρίβεια γιατί τώρα προσπαθώ να είμαι πιο θετικός) απαισιόδοξος και μίζερος; φταίει το ότι έκανα παρέα με λάθος άτομα;

---

δεν μπορω να σου απαντησω σε αυτο παντως αν συνεχιζεται εντονα αυτη η κατασταση καλυτερα να βρεις καποιον ψυχολογο μονο αυτος θα σου βρει τι πραγματικα εχεις

κοιτα μελος οι εσωστρεφεις ανθρωποι ποτε δεν επιθυμουν πολυ κοσμο γυρω τους.. θελουν λιγα και καλα ατομα διπλα τους.. εναν δυο φιλους... γιατι ετσι ειναι ο χαρακτηρας τους.. δεν επιθυμουν πολυ τα κοινωνικα δρομενα, ουτε γουσταρουν τον πολυ κοσμο... θα βγουν, θα διασκεδασουν, αλλα θα προτιμησουν κατι ησυχο...

αν λοιπον οντως εισαι εσωστρεφες ατομο νομιζω πως πρεπει να αναθεωρησεις καποια πραγματα..
κι εγω οταν περασα φοιτητρια ειχα στο νου μου οτι πρεπει να ειμαι κοινωνικη και να γνωριζω πολυ κοσμο ωσπου μετα απο πολυ καιρο συνειδητοποιησα οτι δεν ειναι αυτο που θελω, ακριβως γιατι ειμαι εσωστρεφης και μαλιστα μ αρεσει αυτο.
κι απο τοτε που το συνειδητοποησα βρηκα μια ισορροπια επιτελους!

μπορει ωστοσο εσυ να γουσταρεις παρεα και κοσμο, απλως να ντρεπεσαι να γνωριζεις αλλα ατομα.. αυτο ειναι αλλο θεμα!

οι εσωστρεφεις δεν θελουν να γνωριζουν πολλα ατομα, δεν ειναι οτι ντρεπονται..

π.χ εγω οταν ειμαι σε μια μεγαλη παρεα που δεν γνωριζω τοσο καλα δεν νιωθω αβολα επειδη ντρεπομαι, απλως βαριεμαι!


θελω να σου πω πως το να εισαι ντροπαλος και το να εισαι εσωστρεφεις δεν ειναι παντα το ιδιο πραγμα...

http://www.e-psychology.gr/selfhelp/...ostrefeis.html

δεν ξερω κατα ποσο το εχεις ψαξει το θεμα αλλα αυτο ειναι πολυ καλο αρθρο για να βγαλεις μια ακρη στην φαση που περνας

66psy να σου πω την αλήθεια στην αρχή του πρώτου έτους είχα ένα άγχος για το πως θα με δουν οι άλλοι αλλά ήμουν πολύ αισιόδοξος ακι πίστευα ότι θα πάνε όλα καλά μόνο αυτό το άγχος είχα και για να μου φύγει άρχισα να βγαίνω έξω και μιμόμουν τους άλλους που είχαν πιο πολύ χιούμορ και όταν ένιωσα ότι με θέλουν (βέβαια στην συνέχεια αποδειχτηκε ότι τα συγκεκριμμένα άτομα δεν με ήθελαν) έλεγα αστεία και ήμουν κεφάτος (μερικές φορές μπορει να το παρατραβούσα) στο δεύτερο έτος μου έφυγε αυτό και ήμουν γενικά μίζερος και απόμακρος το ίδιο και στο τρίτο τώρα προσπαθώ να είμαι πιο ευχάριστος αλλά δεν είμαι στο σημείο που ήμουν παλιά

Επίσης δεν με συγκινούσε τίποτα βαριόμουν τα πάντα δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στα μαθήματα και δεν έβγαινα συχνά έξω

μελος και εγω περασα μια κριση εαυτου, ας το πω ετσι, οταν περασα φοιτητρια

αυτο που πρεπει να απαντησεις αρχικα στον εαυτο σου πιστευω ειναι τι προτιμας: την ησυχια σου ή τις κοινωνικες επαφες?
βεβαια σαφως δεν μπορεις να απαντησεις μονο το ενα ή μονο το αλλο, απλως πρεπει να συνειδητοποιησεις προς τα που κλεινεις... προς την εσωστρεφεια ή την εξωστρεφεια? κι αναλογως να πραξεις.

δεν ειναι αναγκη δηλαδη να πιεζεις τον εαυτο σου ντε και καλα να βρει φιλους, να βγαινει εξω κλπ!
αν ειναι να βγαινεις εξω υπο πιεση και να νιωθεις και αβολα, τοτε δεν εχει κανενα νοημα.. σημασια εχει να βγαινεις, επειδη το θελεις ΕΣΥ! γι αυτο αλλωστε δεν βγαινουν οι ανθρωποι? για να περασουν καλα!
κι εγω την πατησα εξαιτιας αυτου του λαθους και οι κρισεις πανικου που μου εμφανιστηκαν αργοτερα ηταν εν μερει εξαιτιας αυτου.. οτι πιεζα δηλαδη τον εαυτο μου να συμπεριφερθει με τροπους που δεν του αρεζαν.. ας πουμε εγω ειχα παντα 3-4 καλους φιλους, το αγορι μου και περνουσα καλα...πολυ καλα! οταν λοιπον περασα φοιτητρια σε αλλη πολη επρεπε να βρω κι εγω νεες παρεες.. κι αρχιζα να γνωριζω τοσο πολυ κοσμο που κατεληξα να κουραζομαι και να μην μ αρεσει.. αυτο τοτε δεν το καταλαβαινα, γιατι νομιζα οτι απλως προσαρμοζομουν. ωστοσο η αληθεια ηταν οτι πηγαινα κοντρα στον εαυτο μου επηρεαζομενη απο τα στερεοτυπα του τυπου οτι η φοιτητικη ζωη οφειλει να ειναι ξεφερνη και να μην συμμαζευεται!


α βλακειες σου λεω!
το να πιεζεσαι να γινεις κατι που δεν εισαι, δεν οδηγει ποτε σε καλο! και η πολυ πιεση πολυ να οδηγησει σε αλλα προβληματα μετα..


κι οταν λεω εσωστρεφεια δεν εννοω να εισαι κλεισμενος ολη μερα σπιτι μονο σου και να μην μιλας σε κανενα.. αυτο δεν ειναι εσωστρεφεια, αυτο ειναι μοναξια.. εσωστρεφεια ειναι απλως οταν ενας ανθρωπος αντι για μια παρεα 10 ατομων προτιμαει 2 ισως και εναν καλο φιλο. επισης θα προτιμησει να βγει εξω, αλλα οχι απαραιτητα σε καθημερινη βαση.. γιατι οι εσωστρεφεις αρεσκονται να περνουν χρονο με τον εαυτο τους.. αντιθετως οι εξωστεφεις βαριουνται να ειναι μονοι τους. θελουν να γνωριζουν πολυ κοσμο, να ειναι συνεχεια με παρεα κι αν μπορουν να μεινουν κι ολη μερα εξω απο το σπιτι..

οποτε πρεπει πιστευω να προσδιοριζεις προς τα που κινεισαι, να ξεκαθαρισεις τα πραγματα και μετα να αποφασισεις τι θα κανεις..
γιατι θεωρω πως εισαι λιγακι μπερδεμενος (και λογικο ειναι, αλλωστε ολοι μας περναμε τετοιες φασεις) και ολη αυτη η συγχηση σε κανει να χανεις την διαθεση σου..

Είναι λίγο πολύπλοκο εμένα μου αρέσει να βγαίνω έξω αλλά είχα αγοραφοβία και άγχος για το πως θα με δουν οι άλλοι όταν βγήκα και άρχισα να συνηθιζω την κοινωνική ζωή στο πρώτο έτος άρχισα να νιώθω καλύτερα και προσπάθησα να καλύψω τις αδυναμίες μου έχοντας περισσότερο χιούμορ λέγοντας αστεία και βλακείες αλλά οι άλλοι δεν φαινόταν να με παίρνουν και πολύ στα σοβαρά και στην συνέχεια ήμουν πολύ σοβαρός είχα αισθήματα άγχους, μελαγχολίας, ζήλειας και τα έβλεπα όλα μαύρα επίσης στην σχολή μου είναι και μία κοπέλα που μου αρέσει πάρα πολύ και όταν μιλάω μαζί της νιώθω άβολα και προσπαθώ με νύχια και δόντια να συγκρατήσω τον εαυτό μου

υπαρχει διαφορα αναμεσα στην κοινωνικη φοβια και την αγοροφοβια..
οι αγοροφοβικοι δεν ντρεπονται, απλως αγχωνονται οταν βρισκονται εξω ακομη κι αν δεν ειναι κανεις τριγυρω (π.χ σε ενα αδειο πεζοδρομιο).. φοβουνται μην λιποθημησουν, μην παθουν κριση πανικου.. δεν φοβουνται να μιλησουν στους αλλους ή ντρεπονται.. αυτοι συνηθως ειναι οι ανθρωποι που ταλανιζονται απο κοινωνικη φοβια..

τωρα εσυ δεν ξερω....

γενικως νομιζω εχεις μπερδευτει, αλλα δεν πειραζει ετσι κι αλλιως οι οροι δεν θα σε βοηθησουν.
το θεμα ειναι να καταλαβεις εσυ τι παιζει με την παρτη σου.. τι να σου πω εγω στην θεση σου θα πηγαινε σε εναν ψυχολογο ! ή θα ανοιγομουν σε καποιο κοντινο μου προσωπο.
το μονο σιγουρο ειναι οτι χρειαζεσαι να μιλησεις σε καποιον και να βαλεις μια ταξη μεσα στο μυαλο σου!
παντως ενταξει χαλαρα. δεν ηρθε και το τελος του κοσμου! ολοι λιγο πολυ τα περναμε κατι τετοια...
ο καθενας με τα προβληματα του!

Συμφωνώ απόλυτα το σκεφτόμουν να πάω σε ψυχολόγο αλλά είναι πολλά τα λεφτά

Quote:

---

Originally Posted by Shark10

Συμφωνώ απόλυτα το σκεφτόμουν να πάω σε ψυχολόγο αλλά είναι πολλά τα λεφτά

---

κοιτα δεν ξερω σε ποιο πανεπιστημιο εισαι αλλα ας πουμε το ΑΠΘ εχει δωρεαν ψυχολογικη υποστηριξη.. μπορεις να το ψαξεις..
επειτα στην επαρχια ειναι πιο φθηνα απο μεγαλες πολεις οποτε μπορεις να προτιμησεις την πολη σου (αν ειναι πιο μικρη απο αυτη που σπουδαζεις).

γενικως ειμαι τις αποψης οτι για την υγεια δεν κανεις τσιγουνιες