Χρειαζομαι βοήθεια!

Γεια σε ολους! Ειμαι νέος εδω και δεν ξερω και χρειαζομαι τη βοηθεια σας! Είμαι 18 χρόνων και σε δύο βδομάδες δινω πανελλήνιες Όλα στη ζωή πάνε σκατά Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα οτιδήποτε και να κάνω μου φαίνεται βουνό Ξεχνάω πολύ εύκολα πράγματα Και δεν μπορώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου Από μικρός ήμουν κλειστός σαν χαρακτήρας ντρεπόμουν αρκετά ενώ όταν ήμουν μόνος μου με έπιαναν κρίσεις πανικού και είχα έντονους πόνους στο στομάχι Φίλους δεν είχα παρά μόνο αυτούς που έβλεπα στο σχολείο Μερικοί από αυτούς προσπαθούσαν να με προσεγγίουν αλλά εγώ αδιαφορούσα το μόνο που ήθελα είναι να είμαι σπίτι μου και είτε να βλέπω τηλεόραση είτε να παίζω βιντεοπαιχνίδια ... Παρολαυτα οι βαθμοι μου στο σχολείο ήταν ικανοποιητικοι καθώς δεν είχα πέσει ποτέ κάτω από το 17 Το καλοκαίρι πήγαινα στο εξοχικό μου οπου ούτε εκεί είχα πολλές παρέες Το μόνο που έκανα ήταν να ακολουθω την αδερφή μου στην δικη της παρέα χωρίς όμως να συμμετέχω αρκετά στις συζητήσεις τους Όλα αυτά μέχρι πέρυσι όπου κατάλαβα πως πρέπει πλέον να ανεξαρτητοποιηθ Έτσι λοιπόν το περσινό καλοκαίρι ξεκίνησα σιγά-σιγά να κάνω νέους φίλους Γνώρισα και αρκετές κοπέλες και με κάποιες από αυτές έπαιξε φάση Γνώρισα και ένα πολύ καλό παιδί και πλέον έχει γίνει σαν αδερφός μου Ας μπουμε όμως στο πρόβλημα μου Η χρονιά φέτος ξεκίνησε πολύ θετικά Αν και είχαμε μια μεγάλη απώλεια στην οικογένεια μου μέσα μου που βρήκα το κουράγιο και την δύναμη να σταθω στα πόδια μου Κάθως όμως οι μέρες περνούσαν και προσπαθούσα να επικεντρωθώ όλο και πιο πολύ στα διαβάσματα μου άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου μέρα με τη μέρα Η επίδοση μου στα μαθήματα μειώθηκε κατακόρυφα Οτιδήποτε και αν διάβαζα μου φαινότανε κινέζικα Η επικοινωνία με την οικογένειά μου και να τους φίλους μου μειώθηκε αρκετά καθώς δε μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτά που μου λένε και σε αυτά που θέλω να πω Θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει; Έχω πάει σε ψυχολόγο και δεν έχει βρει κάτι όλα αυτά τα στηρίζει σε θέμα άγχους για τις πανελλήνιες όμως δε νιώθω άγχος κανένα απολύτως Για το πρόβλημα συγκέντρωσης και της μνήμης επισκέφτηκα και έναν νευρολόγο ο οποίος μου σύστησε να κοιμάμαι περισσότερο κάτι το οποίο τήρησα χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα Έκανα ακόμα και εξετάσεις για θυροειδή μου βγήκαν καλές Η μόνη σκέψη που μου περνάει από το μυαλό είναι πως ειμαι χαζός και άχρηστος και δεν θα κάανω τίποτα στη ζωή μου

Σκέψου θετικά καλέ και όλα θα πάνε καλά...Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς αργά ή γρήγορα, σε πενήντα χρόνια εξήντα ή εβδομήντα μπορεί και αύριο κιόλας, θα τα έχεις τινάξει, θα σε 'εχει βρει το δρεπάνι του Χάροντα με κάποιον τρόπο και έτσι όσο χαρούμενη ή δυσάρεστη και αν είναι η ζωή σου, το μυαλό σου θα έχει κάνει ένα ωραίο delete σε όλες τις αναμνήσεις γιατί απλά δεν θα υπάρχεις πλέον...Είδες πόσο πιό ωραία φαίνεται η ζωή όταν κάποιος σου λέει να σκεφτείς θετικά??

σε ολα τα θεματα αυτο θα γραψεις τωρα? δειξε ελεος...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

σε ολα τα θεματα αυτο θα γραψεις τωρα? δειξε ελεος...

---

Μα δεν είπα κάτι τι εξειδικευμένο...Εγώ το μόνο που έκατσα και ανέλυσα είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ δεδομένο που έχει ο άνθρωπος(και κάθε οργανισμός) στην ζωή του και μιάς και είναι το μοναδικό στάθερο και σίγουρο πράγμα που έχουμε θα πρέπει να του δείχνουμε κάποιον μικρό σεβασμό και σιγουρα οικειότητα...Αφού ξέρεις ότι θα πεθάνεις όπως και εγώ επίσης όπως ο ο από πάνω επίσης, που είναι το πρόβλημα?

καλα.. καταλαβα...

Περαστηκέ έλεος καλή προσπάθεια αλλά σε έναν έφηβο σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση δε νομίζω οτί βοηθάει.. έχεις δίκιο πάραυτα αλλά είπαμε η ψυχολογία δύσκολο πράγμα. Φώτη παιδί μου χαλάρωσε κάνε ότι μπορείς για την ώρα με τα μαθήματα σου κάνε την προσπάθεια σου και ότι γίνει πανελλήνιες μπορείς να δώσεις πολλές φορές αν το θέλεις. Λοιπόν δώσε τις εξετάσεις σου και αν είναι υποσυνείδητο το άγχος σου θα φύγει μετά από αυτο και αν δε πετύχεις τη σχολή που θες γερός να'σαι του χρόνου αν θέλεις μπορείς να ξαναδοκιμάσεις.

Το μόνο που πρέπει να μας φοβίζει είναι ο πόνος του θανάτου, πρέπει να έχουμε ευνοϊκό θάνατο πχ άλλο να πέσεις από την ταρατσα ενός ουρανοξύστη και να γίνεις <<σούπα>> στο έδαφος ή να πάρεις ένα περίστροφο και να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα(ακαριαίος θάνατος) και άλλο να πάρει πχ φωτιά το σπίτι σου και να καείς ζωντανός σαν ποντίκι ή να πνίγεις από το co και τα άλλα δηλητηριώδη αέρια που θα παράγονται...Άλλο να κρεμαστείς με μιά θηλιά όπου λόγω της τάσης του σκοινιού θα σπάσεις τον σβέρκο σου και άρα απλά θα πνιγείς και άλλο να πάθεις κανά τροχαίο από τα εκατομμύρια που γίνονται και να μείνεις ώρες ζωντανός υποφέροντας μέχρις ότου ξεψυχήσεις από ακατασχετη αιμοραγια....Αλλά να θυμάστε, πάνω από αισιοδιοξία!!

^ Εγώ δεν προσπαθώ να φτιάξω κανενός την διάθεση, δεν είμαι τρελός να νομίζω ότι-για την πλειοψηφια τουλαχιστον-ο θανατος είναι ευχάριστο θέμα...Μου αρέσει απλά να ασχολούμαι μόνον με σίγουρα πράγματα στην ζωή!:cool:

Επίσης και εγώ έφηβος είμαι αλλά δεν έχω κόλλημα όπως βλέπεις με τον θάνατο! Και να πεις ότι είμαι κανάς άσχετος, και σε νεκροταφεία έχω πάει και σε μνημόσυνα συγγενών έχω πάει αλλά το έχω αποδεχθεί από πολύ παλιά, ο θάνατος μας κυβερνάει...Και ΄ίσως ευτυχώς αν το σκεφτείς πολύ πρσεχτικά...

Περαστικούλη χαλάρωσε....... σε άτομα με διαταραχή άγχους δε λέγονται αυτά έτσι.

Α είσαι μικρούλης εντάξει αν σε βοηθάει αυτό το σκεπτικό όλα καλά.

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις μία φοβία ή ένα stress από το να την αντιμετωπίσεις στα ίσια...Πάνω κάτω αυτό δεν κάνει και η ψυχανάλυση, σου φέρνει στον νου τα διάφορα τραύματα της παιδικής ηλικίας για να αντιμετωπίσεις κάποιο σύνδρομο ή φοβία, εε εγώ το λέω με πιό απλά λόγια...Και ναι, με βοηθάει και με γοητεύει αυτό το σκεπτικό! Είναι το μόνο που πράγμα που με κάνει χαρούμενο σε αυτόν τον κωλόκοσμο....Και το μόνο που με παρηγορεί...Θα συμβεί που θα συμβεί γιατί να το επισπεύδουμε?? Ή μήπως πρέπει..?:cool:

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας... δεν ξερω για σας παντως εμενα δε με βοηθάει και πολυ αυτο το σκεπτικό περι θανάτου και οτι η ζωη ειναι μια και πρέπει να τη χαρουμε κλπ κλπ...θελω πολυ να ζησω και μου αρέσουν σχςδον τα παντα στη ζωή το θέμα ομως είναι οτι αν δεν τα βρω με τον εαυτό μου και αν δεν ξεπερασω αυτο το πρόβλημα με τη συγκέντρωση και στο να παιρνω μελετημενες αποφάσεις δε θα μπορεσω να ζησω φυσιολογικα και να πραγματοποιησω τα όνειρα μου...Νιωθω ευαλωτος σε καθε κατάσταση και αδυναμος αλλα παράλληλα νιωθω πως μεσα μου υπάρχει ολη η δύναμη για να ξεπερασω κάθε δυσκολία στη ζωή μου...συνεχως ομως χανομαι το μυαλό μου αδειαζει και ενω ολοι γυρω μου σκεφτονται μιλάνε και κινούνται γρήγορα εγω νιωθω λες και σερνομαι προσπαθώντας εστω και λίγο να τους τραβηξω την προσοχή μήπως και νιωσω καλύτερα να νιωσω πως ζω μάταια όμως προσπαθω...η ιδια αδυναμία στη συγκέντρωση με γονατιζει

Δεν χρησιμεύει σε τίποτα απολύτως να τα πεις αυτά που νιώθεις σε κάποιον ψυχολόγο, το'πες και μόνος σου, ουδεμία ουσιαστική γνώμη δεν σου έδωσε ο άλλος που επισκέφθηκες...Πες τα σε κάποιο πολύ κοντινό πρόσωπο σου(συγγενή ή στενό φίλο), επίσης παρατηρώ την αντίφαση ότι από την μία λες ότι δεν έχεις άγχος για τις εξετάσεις αυτές καθαυτες και από την άλλην λες ότι δεν θα κάνεις σωστες επιλογες και δεν θα επιτυχεις και χιλια δυο, απλά calm down, σιγά μην χάσεις τα λογικά σου κιόλας είτε εσύ είτε ο οποιοσδήποτε για ένα κωλοσύστημα, ανασύνταξε απλά τις δυνάμεις σου, βγες λίγο έξω(έστω και μόνος, προτιμότερο από το να είσαι στους τέσσερις τοίχους και να συνεχίζεις να απελπίζεσαι)και πιστεύω θα νιώσεις αν μη τι αλλο σαφώς καλύτερα...Άλλωστε για να σε παρηγορισω σκεψου ότι και ακόμη και να αποτύχεις στην χώρα που ζούμε και στην σκατά πραγματικότητα που έχουμε μέχρι και οι άριστοι των αρίστων παίρνουν τα τρία της κοινωνίας παίρνοντας και αυτοί σειρά στα ταμεία ανεργίας...Εε μα όταν λέω εγώ σε όλους θετική σκέψη!!!

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

Δεν χρησιμεύει σε τίποτα απολύτως να τα πεις αυτά που νιώθεις σε κάποιον ψυχολόγο, το'πες και μόνος σου, ουδεμία ουσιαστική γνώμη δεν σου έδωσε ο άλλος που επισκέφθηκες...Πες τα σε κάποιο πολύ κοντινό πρόσωπο σου(συγγενή ή στενό φίλο), επίσης παρατηρώ την αντίφαση ότι από την μία λες ότι δεν έχεις άγχος για τις εξετάσεις αυτές καθαυτες και από την άλλην λες ότι δεν θα κάνεις σωστες επιλογες και δεν θα επιτυχεις και χιλια δυο, απλά calm down, σιγά μην χάσεις τα λογικά σου κιόλας είτε εσύ είτε ο οποιοσδήποτε για ένα κωλοσύστημα, ανασύνταξε απλά τις δυνάμεις σου, βγες λίγο έξω(έστω και μόνος, προτιμότερο από το να είσαι στους τέσσερις τοίχους και να συνεχίζεις να απελπίζεσαι)και πιστεύω θα νιώσεις αν μη τι αλλο σαφώς καλύτερα...Άλλωστε για να σε παρηγορισω σκεψου ότι και ακόμη και να αποτύχεις στην χώρα που ζούμε και στην σκατά πραγματικότητα που έχουμε μέχρι και οι άριστοι των αρίστων παίρνουν τα τρία της κοινωνίας παίρνοντας και αυτοί σειρά στα ταμεία ανεργίας...Εε μα όταν λέω εγώ σε όλους θετική σκέψη!!!

---

Έχω μιλήσει σε όλα τα μέλη της οικογένειας μου σχετικά με αυτά που νιώθω την τελευταία περίοδο όλοι με συμβουλεύουν και με στηρίζουν όμως αυτό είναι παρωδικό όταν όλοι φεύγουν και παύουν νσ ασχολούνται μαζί μου νιώθω τόσο ευάλωτος και δεν ξέρω τι πράγματικα να κάνω Και ας πούμε ότι κάθομαι να διαβάσω ολα σβηνουν οτιδήποτε και αν προσπαθήσω να σκεφτω μου φαίνεται τρομερα δύσκολο να συκεντρωσω την σκέψη μου σε κάτι και ξεχναω το οτιδήποτε...σκέφτομαι να παω και σε ενα ψυχίατρο μολις ξεμπερδεψω απο τις πανελληνιες οσο και αν προσπαθω μονος μου δυστηχως δεν βρίσκω άκρη...

Quote:

---

Originally Posted by φωτηςςς

Έχω μιλήσει σε όλα τα μέλη της οικογένειας μου σχετικά με αυτά που νιώθω την τελευταία περίοδο όλοι με συμβουλεύουν και με στηρίζουν όμως αυτό είναι παρωδικό όταν όλοι φεύγουν και παύουν νσ ασχολούνται μαζί μου νιώθω τόσο ευάλωτος και δεν ξέρω τι πράγματικα να κάνω Και ας πούμε ότι κάθομαι να διαβάσω ολα σβηνουν οτιδήποτε και αν προσπαθήσω να σκεφτω μου φαίνεται τρομερα δύσκολο να συκεντρωσω την σκέψη μου σε κάτι και ξεχναω το οτιδήποτε...σκέφτομαι να παω και σε ενα ψυχίατρο μολις ξεμπερδεψω απο τις πανελληνιες οσο και αν προσπαθω μονος μου δυστηχως δεν βρίσκω άκρη...

---

Φωτη και εγω σε δυο εβδομαδες δινω πανελλήνιες και μπορω να πω πως σε καταλαβαινω απόλυτα! και εγω πριν καποιους μηνες ειχα μια σοβαρη απωλεια στην οικογενεια μου βεβαια αυτο με εριξε στα πατωματα ψυχολογικα αφου ο ανθρωπος που εχασα ηταν ενα πολυ κοντινο μου προσωπο και μαλιστα μηνα νεοεμβριο! Που εσυ και εγω ξερουμε τι παει να πει νομι2ω μηνας νοεμβριος!(απο φροντιστηριο σε φροντιστηριο απο βιβλιο σε βιβλιο απο τεστ σε τεστ) Πααρα τη δυσκολη ψυχολογικη και συναισθηματικη φαση που βρισκομουν βρηκα την δυναμη και σηκωθηκα στα ποδια μου! επισης ξερω πως ειναι να μην μπορεις να συγκεντρωθεις και να σου φαινονται οολαα μα οοολα βουνο! εδω θα σου προτεινα μια/δυο μερες (το ανωτερο) μακρια απο βιβλιαα! ασχολησου μονιμα με ενα λαπτοπ,την αγαπημενη σου μουσικη,βγες εξω περνα καλα! και προ παντων ψυχραιμια! δεν ειναι αναγκη να αγχωνεσαι και να τρελενεσαι..καταλαβαινω οτι αυτο που σου λεω το εχεις ακουσει χιλιεςς φορες! εγω θα στο πω αλλη μια ομως...να εισαι χαμογελαστος και ηρεμος ,να εισαι ευδιαθετος και χωρις αγχος! και πανω απο ολα....μην πιε2εις τον εαυτο σου..χαλαρωσε για καποιες μερες...προσπαθησε να ξεφυγεις απο το διαβασμα οοοολοι θελουμε ενα break! και σε τετοιες φασεις πρεπει να φανεις δυνατος και ισως χρειαστει να βαλεις και λιγο τον εγωισμο σου μπροστα και να πεις..εκανα τοσοο κοπο..θα τα παρατησω? και φυσικαα και δεν εισαι αχρηστος! και καπου μεσα σου ισως και να ξερεις πως αξι2ω πολλα και γιαυτο πρεπει να παλεψω και να προσπαθησω να σταθω απεναντι στη κακη ψυχολογια που εχω δυο βδομαδες πριν δωσουμε και να ορθοποδήσω!

Quote:

---

Originally Posted by φωτηςςς

Γεια σε ολους! Ειμαι νέος εδω και δεν ξερω και χρειαζομαι τη βοηθεια σας! Είμαι 18 χρόνων και σε δύο βδομάδες δινω πανελλήνιες Όλα στη ζωή πάνε σκατά Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα οτιδήποτε και να κάνω μου φαίνεται βουνό Ξεχνάω πολύ εύκολα πράγματα Και δεν μπορώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου Από μικρός ήμουν κλειστός σαν χαρακτήρας ντρεπόμουν αρκετά ενώ όταν ήμουν μόνος μου με έπιαναν κρίσεις πανικού και είχα έντονους πόνους στο στομάχι Φίλους δεν είχα παρά μόνο αυτούς που έβλεπα στο σχολείο Μερικοί από αυτούς προσπαθούσαν να με προσεγγίουν αλλά εγώ αδιαφορούσα το μόνο που ήθελα είναι να είμαι σπίτι μου και είτε να βλέπω τηλεόραση είτε να παίζω βιντεοπαιχνίδια ... Παρολαυτα οι βαθμοι μου στο σχολείο ήταν ικανοποιητικοι καθώς δεν είχα πέσει ποτέ κάτω από το 17 Το καλοκαίρι πήγαινα στο εξοχικό μου οπου ούτε εκεί είχα πολλές παρέες Το μόνο που έκανα ήταν να ακολουθω την αδερφή μου στην δικη της παρέα χωρίς όμως να συμμετέχω αρκετά στις συζητήσεις τους Όλα αυτά μέχρι πέρυσι όπου κατάλαβα πως πρέπει πλέον να ανεξαρτητοποιηθ Έτσι λοιπόν το περσινό καλοκαίρι ξεκίνησα σιγά-σιγά να κάνω νέους φίλους Γνώρισα και αρκετές κοπέλες και με κάποιες από αυτές έπαιξε φάση Γνώρισα και ένα πολύ καλό παιδί και πλέον έχει γίνει σαν αδερφός μου Ας μπουμε όμως στο πρόβλημα μου Η χρονιά φέτος ξεκίνησε πολύ θετικά Αν και είχαμε μια μεγάλη απώλεια στην οικογένεια μου μέσα μου που βρήκα το κουράγιο και την δύναμη να σταθω στα πόδια μου Κάθως όμως οι μέρες περνούσαν και προσπαθούσα να επικεντρωθώ όλο και πιο πολύ στα διαβάσματα μου άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου μέρα με τη μέρα Η επίδοση μου στα μαθήματα μειώθηκε κατακόρυφα Οτιδήποτε και αν διάβαζα μου φαινότανε κινέζικα Η επικοινωνία με την οικογένειά μου και να τους φίλους μου μειώθηκε αρκετά καθώς δε μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτά που μου λένε και σε αυτά που θέλω να πω Θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει; Έχω πάει σε ψυχολόγο και δεν έχει βρει κάτι όλα αυτά τα στηρίζει σε θέμα άγχους για τις πανελλήνιες όμως δε νιώθω άγχος κανένα απολύτως Για το πρόβλημα συγκέντρωσης και της μνήμης επισκέφτηκα και έναν νευρολόγο ο οποίος μου σύστησε να κοιμάμαι περισσότερο κάτι το οποίο τήρησα χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα Έκανα ακόμα και εξετάσεις για θυροειδή μου βγήκαν καλές Η μόνη σκέψη που μου περνάει από το μυαλό είναι πως ειμαι χαζός και άχρηστος και δεν θα κάανω τίποτα στη ζωή μου

---

Γεια σου μελος!!:)
ξεκινας να γραφεις και μετα απο μερικες γραμμες αρνητικων γεγονοτων λες οτι πλεον ειχες αρχισει να εχεις κοινωνικη ζωη (κοπελες φιλους...) και μετα λες για αυτη την απωλεια.. και μετα παλι αρχιζει ο κατηφορος..ετσι φαινεται δηλαδη απο το γραπτο σου: αυτη η απωλεια ειναι σαν γεφυρα που ενωνει το πριν και το μετ..
οποτε μηπως αυτη η απωλεια ειναι που ευθυνεται για ολα αυτα κι οχι το αγχος των εξετασεων?

να σου πω πως χαζος δεν εισαι. ο λογος σου ειναι ακρως κατανοητος και η εκφραση σου επισης αριστη για ενα παιδι 18 χρονων. κανενα σημαδι δηλαδη αφηρημαδας. ανθρωποι που οντως εχουν ελλειματικη προσοχη δυσκολα μπορουν να γραψουν μεγαλο κειμενο με συγκροτημενο λογο...
επειτα, η περιοδος των πανελληνιων για οποιον θετει υψηλους στοχους ειναι πολυ δυσκολη. κανεις μας δεν περασε τελεια τοτε! κι εγω θυμαμαι ειχα απομακρυνθει πολυ απο τις κοινωνικες μου επαφες και ημουν ολη μερα κλεισμενη σπιτι επειδη διαβαζα... ειναι πολυ δυσκολο να συνδυασεις και παρεες και διαβασμα στην γ λυκειου με τοσο φορτωμενο προγραμμα οποτε μην κατηγορεις τον εαυτο σου γι' αυτο. ουτε ο πρωτος εισαι ουτε ο τελευταιος.. κι αυτα τα ατομα απο τα οποια απομακρυνθηκες κανονικα πρεπει να κατανοουν το γεγονος οτι το εκανες επειδη εθεσες ενα στοχο για φετος κι οχι επειδη ειχες κατι προσωπικο μαζι τους..

γενικως η τριτη λυκειου ειναι μια χαωδες κατασταση! για μενα τουλαχιστον ηταν γιατι αποκοπηκα αποτομα απο τα παντα προκειμενου να τα βγαλω περα (μιας και δεν ειχα βασεις). οποτε συν τα υπολοιπα αυτος ειναι ενας επιπροσθετος παραγοντας που σε κανει να αισθανεσαι ακομη πιο ασχημα!

τι κατευθυνση εισαι αν επιτρεπεται?

Δεν πιστεύω ότι φταίνε οι πανελλήνιες γι αυτό πάντα ήμουν έτσι κλειστός ενώ όλοι έβγαιναν και περνάγανε καλά εγώ προτιμούσα να μείνω σπίτι μου Μόνος μου μακριά από όλους χωρίς να έχω κάποιον να επικοινωνήσω νομίζω πως έχασα την προσωπικότητα μου αν και ποτέ δεν είχα δική μου προσωπικότητα καθώς όπως προανέφερα μικρός που ήμουν ακολούθαγα την αδελφή μου στις παρέες της και με αυτόν τον τρόπο κάπως σαν να βολεύτηκα πιστεύοντας ότι και εγώ έτσι συμμετέχω σε μια παρέα χωρίς όμως κάτι τέτοιο να ισχύει Τώρα πια δεν έχω δική μου άποψη και δεν μπορώ να κάνω συζήτηση με κανέναν καθώς στο μυαλό μου μπαινουν συνεχώς πολλές και εναλλακτικές σκέψεις για οποιοδήποτε θέμα και δεν μπορώ να πάρω κάποια θέση σε αυτό ...

το εχεις κανει ηδη μια φορα να βρεις εννοω φιλους και κοπελες απλως τωρα εισαι λιγο πεσμενος λογω καταστασεων που ειναι και λογικο..
η προωσπικοτητα δεν ειναι κλειδια μια να τα χανεις και μια να τα βρισκεις.. ασφαλως και εχεις την δικη σου μοναδικη (οπως και καθε ανθρωπος) προσωπικοτητα και ιδιοσυγκρασια απλως εισαι σε μια φαση ασχημη και τα βλεπεις ολα μαυρα..
προσπαθησε να χαλαρωσεις μεχρι να τελειωσουν οι εξετασεις, εστιασε οσο μπορεις σε αυτο και μετα πολλα πραγματα μπορουν να αλλαξουν, αν το θελησεις κι εσυ..
θα περασεις σε μια σχολη και αυτο ειναι μια πολυ καλη ευκαιρια για κοινωνικοποιηση.. ολοι οι πρωτοετεις ψαχνουν για καινουριες παρεες οποτε δεν θα εισαι ο μονος.. εκει πιστευω θα αλλαξεις παραστασεις κι αν εισαι και λιγο τυχερος μπορει να βελτιωθει παρα πολυ η ψυχολογικη σου κατασταση..

βεβαια οπως μπορεις να διαβασεις και μεσα στο φορουμ πολλοι οταν πηγαμε να σπουδασουμε αντιμετωπισαμε προβληματα με θεματα παρεας.. αλλοι δεν βρικαν αυτο που περιμεναν, αλλοι δεν βρηκαν απολυτως τιποτα γιατι δυσκολευονται..... ελπιζω να μην συμβει και σε σενα αυτο..
παντως επαφιεται στην δικη σου προσπαθεια..
και καλο θα ηταν να παρακολουθεις εναν ψυχολογο που και που .. εμενα προσωπικα με βοηθανε παρα πολυ οι επισκεψεις με τον θεραπευτη μου και αισθανομαι ενα βημα πιο περα καθε φορα που πηγαινω εκει και μιλαμε.. γενικως θεωρω πως βοηθαει μια ψυχολογικη υποστηριξη και καθοδηγηση σε τετοιες καταστασεις....

Quote:

---

Originally Posted by φωτηςςς

Δεν πιστεύω ότι φταίνε οι πανελλήνιες γι αυτό πάντα ήμουν έτσι κλειστός ενώ όλοι έβγαιναν και περνάγανε καλά εγώ προτιμούσα να μείνω σπίτι μου Μόνος μου μακριά από όλους χωρίς να έχω κάποιον να επικοινωνήσω νομίζω πως έχασα την προσωπικότητα μου αν και ποτέ δεν είχα δική μου προσωπικότητα καθώς όπως προανέφερα μικρός που ήμουν ακολούθαγα την αδελφή μου στις παρέες της και με αυτόν τον τρόπο κάπως σαν να βολεύτηκα πιστεύοντας ότι και εγώ έτσι συμμετέχω σε μια παρέα χωρίς όμως κάτι τέτοιο να ισχύει Τώρα πια δεν έχω δική μου άποψη και δεν μπορώ να κάνω συζήτηση με κανέναν καθώς στο μυαλό μου μπαινουν συνεχώς πολλές και εναλλακτικές σκέψεις για οποιοδήποτε θέμα και δεν μπορώ να πάρω κάποια θέση σε αυτό ...

---

Καλησπερα φωτη εγω αν κι 17 το νεο συστημα μου εχει δημιουργησει αρκετο ανχος σαν το δικο σου .να σ πω την αληθεια δεν ξερω αν φταινε μονο η πανελληνιες για την αλλαγη αυτη βιωνεις ξερω ομως οτι μετα απο αυτες θα ειναι πιο εύκολο να καταλαβεις τι οντως εφτεγε/φταιει οσο για τις παρεες κκ εγω κλειστος χαρακτηρας ειμαι φιλοι ελαχιστοι και σε μερικεσ περιοδους οπως τωρα καθολου .Προσωπικότητα εχεις ακομα και αποψη αν οχι για ολα τα θεμα νομιζω σε αρκετα .Οσο για την "χαμενη" πρωσοπικοτητα σου θα την βρεις οταν χαλαρωσεισ και εχεισ το χρονο να ψαξεις μεσα σου ειμαι σιγουρη οτι μπορεις να το κανεις .
Με μεγαλη συμπαράσταση Μαριανασια

Σας ευχαριστώ πολυ για τα μηνύματα σας και την συμπαράσταση και δεν το λεω τυπικά δεν μιλαω και πολυ για το πως νιωθω και οταν ακους τέτοια λόγια ειναι αρκετα εμψυχωτικο και η αλήθεια ειναι πως αυτή την περίοδο το χω πολυ ανάγκη...

Μια εβδομάδα πριν ξεκινησουν οι εξετάσεις και νιωθω πως θα αποτυχω ολοκληρωτικα...Δυστυχώς η κατάσταση μου δεν εχει βελτιωθεί καθόλου η ιδια αδυναμία στη συγκέντρωση και στη μνήμη δεν ξερω που οφείλεται αυτο το πράγμα και δεν μπορεί κανεις να το εξηγήσε... χανομαι συνέχεια και μου ειναι αδύνατον να συγκρατησω πληροφορίες...ενω προσπαθω οσο μπορω τα πράγματα δεν βελτιωνονται...αν γνωρίζει κανεις κατι για το θεμα η αν εχει αντυμετωπισει μια παρομοια κατάσταση ας με βοηθήσει..εχω φτασει στο απροχωρυτο

Καταρχην σκεψου θετικα και τον στοχο που θέλεις. Να πετυχεις "απομονοσου" απο τοβπεριβαλλον του ανχους κια της καταπιεσης γτ δεν βοηθα .εχεις δουλεψει και το ξερεις αρα θα πετυχεις οι θετικες σκεψεις. ΒΟΗΘΑΝΕ ( αν βρεις τροπο να εκτονωνεσε ακομα καλυτερα εγω προσωπικα δεν εχω βρει)

Φιλε μου το πρόβλημα μου δεν οφείλεται στο αγχος το προβλημα μου ειναι γενικότερο... και πραγματικά δεν ξερω που οφείλεται... ισως στο οτι ήμουν αρκετά ντροπαλος και ετσι απομονωθηκα απο το περιβάλλον μου με αποτέλεσμα να κλειστω στον εαυτό μου και να χασω το ενδιαφέρον μου για το οτιδήποτε...το θεμα της κοινωνικοτητας δεν με ενοχλεί τοσο οσο η αδυναμία μου να συγκεντρωθω και αυτος ειναι πλέον ο απωτερος σκοπός μου να καταφερω να τα βρω με τον εαυτό μου και να συγκεντρωσω τις σκέψεις μου...το θεμα ειναι οτι δεν ξερω πως :(

Υποφερω ρε παιδια... κανεις δεν μπορεί να με βοηθήσει ούτε και εδώ;;; πείτε μου κάποιος αν αντιμετωπιζεται αυτό που εχω αν θα βρω τον εαυτό μου ποτέ αν θα μπορεσω να νικησω αυτη τη διάσπαση της προσοχής... σε κανεναν αλλον δεν συμβαίνει;

Φωτη αυτο που εχεις σιγουρα αντιμετωπιζεται να μην ανβσυχεις καθολου ως προς αυτο .στο προηγουμενο ποστ μ ανεφερομουν καθαρα στο θεμα πανελληνιον και οχι στο πως θα λυσεις το ολο θεμα...αρχικα νομιζω οτι πρωτα πρεπει να περιμενεις να περασουν οι πανελληνιες και μετα να δεις το θεμα της ευρεσης του εαυτο σου .για το τελευταιο μπορεις να αρχισεις σε μερη που συχναζουν πολλα ατομα της ηλικιας σου η να αρχισεις καποιο άθλημα - χομπυ χωρις ναχρειαζετε πολλα εξοδα πχ τρεξιμο ,να γινεις μελος σε εθελοντικες ομαδας κλπ ξερω ομως οτι ολα αυτα τωρα δεν μπορουν να γινουν λογω εξετασεων μπορουν ομως να γινουν μετα ελπιζω να βοηθησα εστω και λιγο

αυτο με τισ πανελληνιεσ ειναι μεγαλο θεμα αυτο ειναι που σε φοβιζει και οχι οτι εχεισ κατι
ειναι η πρωτη φορα στη ζωη σου για κατι που ειναι μεγαλο θεμα που θα παρεισ μεροσ σε ενα πανεληνιο διαγωνισμο
με στοχο κατι καλυτερο απο αυτο που ζεισ τωρα και νιωθεισ οτι δεν εισαι ετοιμοσ το θεμα ειναι οτι δεν εισαι ετοιμοσ
το νιωθεισ εσυ δλδ νιωθεισ οτι εχεισ καποια κενα ενδεχομενωσ να υπαρχουν αυτα τα κενα ενδεχομενωσ να ειναι ιδεα σου
ολοι στισ πανεληνιεσ ειχαμε παθει κολουμπρα οχι αγχοσ απλο εγω διαβαζα ολο το βραδυ και τη μερα εβγαινα δε μπορουσα να ηρεμησω με τιποτα
φυσιολογικο ειναι αυτο που νιωθεισ

εσυ η 17χρονη απο πανω πεστα καλυτερα γτ εγω δε τα θυμαμαι εχουν περασει αρκετα χρονια απο τοτε

Ναι ακριβως οπως τα λες ειναι και τωρα μερικοι ανχωνονται ακομα περισσοτερο γτ εχουν θεσει υψηλους στοχους ενα πραγμα θα πω ομως αν εχεις διαβασεις καλα και δεν κερεις κατι δεν.πρεπει να ανχωνεσε σκεψου ποσοι αλλοι δε θα το ξερουν επίσης. Ευχομαι σε ολους καλη επιτυχία! !!!