Κοινωνική φοβία???

παιδιά τελευταία δεν είμαι καλά...αγχώνομαι μόνο με τη σκέψη ότι έχω να κάνω πράγματα και τα χω παρατήσει στην ουσία όλα - με τους ρυθμόυς που πάω τώρα δε θα τελειώσω ποτέ τη σχολή....

ακόμη και όταν κάνω πράγματα , πχ πηγαινα σε κατι προβες και σινόδεψα μια χριστουγεννιάτικη συναυλία μετά κουράζομαι πάρα πολύ και απλώς θέλω να γυρίσω σπίτι...

βασικά με κουραζει ο κόσμος γιατί - ειδικά στη δική μου ηλικιά(22 χρονών) , όλοι είναι νέοι και ορεξάτοι - η τουλάχιστον αν όχι ορεξάτοι, δεν φαίνονται σαν ψόφιοι....χτες με ρωτούσαν \"βαριέσαι;\" και τους λέω \"ναι\" ...τί να τους πω..ότι δεν αισθάνομαι άνετα μεταξύ τους; δεν ξέρω πού θα με βγάλει...ασε που φοβάμαι μήπως χασω τους φίλους μου γιατί όλο τους αποφεύγω


βασικά αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι ότι έχω κόσμο να με στηρίξει - οικογένεια και φίλους - αλλά είναι σα να μην ξέρω πως ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΒΟΗΘΕΙΑ από αυτούς αφού ό,τι και να μου προτείνουν με κουράζει..

που θα με βγάλει αραγε;;;:(

ετσι απλώς ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας...συγνώμη αν σας κούρασα παιδιά καλές γιορτές σε όλους μας!..

Ντάλια,

ειναι ωραιο που έχεις οικογένεια κ φίλους που μπορουν να σε στηριξουν να σε ακουσουν να θέλουν να σε καταλάβουν. Κάνε λοιπον το βήμα, και ανοιξου σε οποιον θεωρεις πως θα σε ακουσει κ θα έχει κατι να σου πει. Προσπάθησε να πεις ότι νιωθεις πως σε στεναχωρει περισσότερο...ξεκινα μ αυτο. Κι αυτο απο μονο του ειναι εξαιρετικα βοηθητικο!

Οσο για το αν εχεις κοινωνική φοβία ή οχι, δεν ξέρω ποση σημασια εχει να κανεις μια διάγνωση...που μπορει να σε οδηγήσει κ σε εντελώς λανθασμενα συμπεράσματα.

Καλές γιορτές κ σε εσένα:)

βασικά έχεις δικιο, δε με νοιάζουν ούτε εμένα οι όροι απλώς δεν μπορώ να το εξηγήσω...δεν μπορώ καν να παώ στο πανεπιστήμιο, αισθάνομαι παντελώς άχρηστη..με στεναχωρεί το να μεβλέπουνε σε τετοια χάλια.. η αλήθεια είναι ότι οι φίλες μου προσπαθούν να με στηρίξουν όσο μπορούν, αλλά κ εγώ κουράστηκα να βγαίνω με το ζόρι εδώ και 4 μήνες....και πάλι τις μισε΄ς φορές απ όσες μου λέγανε..εχω αρχίσει πλέον να χάνω επισόδια από τη ζωή τους, το χειρότερο είναι ότι έχω αρχίσει να χάνω επεισόδια και απότ η δική μου ζωή και δεν ξέρω τι να πω όταν είμαι μαζί τους...δεν ξέρω αν τους αισθάνομαι φίλους!!:mad:

γιατί έχω τέτοια ανασφάλεια;;αισθάνομαι ότι δε μ αρέσει τίποτα και έχω απίστευτο άγχος για το μέλλον...

βασικά το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να κάνω σαν ρομπότ ό,τι μπορώ από υποχρεώσεις....αλλά το χειρότερο είναι οι βόλτες - μαλλον θα τις κόψω στο μίνιμουμ - ειλικρινά πιο εύκολο μου φαίνεται να διαβάσω για μια πρόοδο, παρά να πάω σ ένα πάρτυ..:(

τις απαντήσεις σε ολα τα ερωτήματα που εχεις οσο χαζο κι αν ακουγεται μονο εσυ μπορεις να τις δώσεις στον εαυτο σου. πώς?
παρατηρώντας τον ιδιο σου τον εαυτο,τί σκεφτεσαι, πως, ποτε, ποσο...και με αλλους τροπους που εγω σιγουρα αγνοω...παντως εσυ θα βρεις τις απαντήσεις.αυτο ειναι βεβαιο.κανεις αλλος δεν μπορει να το κανει για σενα.

θα σε βοηθουσε πολυ πιστεύω να μιλήσεις για οσους φόβους κ ανησυχιες εχεις με καποιον που εμπιστεύεσαι.οχι τοσο για να σου πει τί να κανεις,αλλα για να εξωτερικευσεις κατι που σε βαραινει...

Quote:

---

Originally posted by Ντάλια


το χειρότερο είναι ότι έχω αρχίσει να χάνω επεισόδια και απότ η δική μου ζωή και δεν ξέρω τι να πω όταν είμαι μαζί τους...δεν ξέρω αν τους αισθάνομαι φίλους!!:mad:

γιατί έχω τέτοια ανασφάλεια;;αισθάνομαι ότι δε μ αρέσει τίποτα και έχω απίστευτο άγχος για το μέλλον...

βασικά το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να κάνω σαν ρομπότ ό,τι μπορώ από υποχρεώσεις....αλλά το χειρότερο είναι οι βόλτες - μαλλον θα τις κόψω στο μίνιμουμ - ειλικρινά πιο εύκολο μου φαίνεται να διαβάσω για μια πρόοδο, παρά να πάω σ ένα πάρτυ..:(

---

Εμένα αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι που λες οτι αρχίζεις να χάνεις επεισόδια και από τη δική σου ζωή. Συμφωνώ με τη Σοφία οτι ίσως αυτό που θα βοηθούσε θα ήταν να μιλήσεις σε κάποιο κοντινό σου πρόσωπο που εμπιστεύεσαι. Ίσως θα βοηθούσε να πεις σε αυτό το πρόσωπο οτι δεν θέλεις να σε συμβουλέψει τι να κάνεις, αλλά απλά να σε ακούσει προσεκτικά, να σου δώσει το χώρο να βγάλεις έξω όλα αυτά που μέσα σου σε βασανίζουν. Πιστεύω κι εγώ οτι εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα την λύση στα προβλήματά σου και οτι μπορείς να την βρεις, ακούγοντας κι εσύ τον εαυτό σου σαν μια καλή του φίλη.

παιδιά ευχαριστώ για τις απντήσεις σας..η αλήθεια είναι ότι ξέρουν ότι περνάω φάση, το χω πει στις κολλητές μου και σε κανά 2 παιδιά από τη σχολή που εμπιστέυομαι, και υποθέτω ότι και πολλοί άλλοι το χουν ψιλλιαστεί..είναι σα να μην ορίζω τον εαυτό μου γιατί αισθάνομαι πολύ αμήχανα να βλέπω το χρόνο να περνάει και να μη μου φεύγει αυτή η τρομερή κούραση....πχ και χτες και σημερα πηγα για καφε αλλά είμαι σαν τον ψόφιο κοριό...και τωρα που μια φιλη μου μας καλεί για πάρτυ το βραδυ, εγώ είμαι τόσο πτώμα που δεν αντέχω ούτε να το σκέφτομαι
αυτο που με στεναχωρεί πολύ είναι δηλ. ότι όταν κάνω την προσπάθεια να βγω κ τελικά βγαινω ,μετα γυρναω πιο στεναχωρημενη σπιτι βλεποντας ποσα πραγματα δεν μπορω ν αγγιξω - δεν μιλω για ευτυχια , απλως μονο για μια μη κοπωση τελος παντων...

ΝΤΑΛΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ 22 ΧΡΟΝΩΝ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ 2-3 ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΤΟΜΑ , ΚΑΝΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΙΩΘΩ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ Ο,ΤΑΝ ΜΕ ΠΟΙΑΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΩ ΚΑΝΕΝΑ ΓΝΩΣΤΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΟΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΖΩ ΜΆΥΤΟ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ , ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΟΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ?

ολο να κλαιγομαι ξερω
μ αγαπαει τοσος πολυς κοσμος ισως γιατι ημουν καλη με πολλα ατομα μαλλον γιατι φοβομουξν την απορριψη

βλεπω τις φιλες μου και αν εχω να τις δω 2 βδομαδες μετα αγχωνομαι οταν ειναι να παω να τις δω γιατι δεν μπορω

εχει σταματησει ο χρονος καθε μερα κανουν σχεδια για το μελλον κ εγω δεν μπορω να προσδιορισω τον εαυτο μου, οταν γυρναω πισω στο παρελθον μονο κακα και αμηχανα συναισθηματα βλεπω και ξερετε τι ειναι αυτο που με τρομαζει ρε γαμωτο; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΕΧΩ ΦΙΛΕΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ, ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ Ο ΠΡΩΗΝ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΧΩΡΙΣΕ ΓΙΑΤΙ ΟΝΤΩΣ ΑΓΧΩΝΟΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ, ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ;;;;; ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΩ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΟΥΒΑΡΙ, ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΩ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ....ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΩ ΤΙΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΟΥΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ....ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΑΧΑΡΙΣΤΗ, ΑΧΑΡΙΣΤΗ!!!!!!

ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ?????????????ΠΟΙΑ ΕΙΜΑΙ?????????????????????????????

συγνωμη τωρα το βλεπω κ ψιλογελαω αλλα μ επιασε κριση πριν απο λιγο


απλα δε θα βγαινω πολυ, τι να κανω αφου μου δινει τοση πιεση,...
μπορει να μη βγαινω κ καθολου

μπορει να κατσω στο πιανο εγω και ο σοπεν και σαν το σολιστα να παιζω στα ψυχιατρεια μουσικη χεχ χεχ ...


συγνωμη που το παρακανα εξ αλλου ξερω οτι ολοι οι ανθρωποι εχουν προβληματα...καλη δυναμη σε ολους../.

γιωργο μονο πονοκεφαλο εχω και ζαλαδες ...αλλά ολα αυτα που εκανα εχουν να κανουν με το κεφαλι - δεν εχω μια απλη χειρωνακτικη δουλεια πχ.ταμιας, γιανα μπορω να τα κουμανταρω


προς θεου δεν τα μειωνω αυτα οκ? απλως θελω να πω οτι ειχα βαλει κ πολυ ψηλα τον πηχη και τωρα δεν μπορω καν να τον κατεβασω....τωρα εχει γινει υποβρυχιος!!!!

ω θε μου λιγη δυναμη κ θα περασει

να ξερετε πως συγκιμουμαι οταν διαβαζω ιστοριες σας εδω μεσα, με ποση δυναμη τα παλευετε ολοι....θελω να γινω λιγο πιο δυνατη για ν αρχισω να βοηθαω κ εγω κοσμο...θελω να βοηθησω κοσμο αχ μονο να τους κουραζω ξερω στην παρουσα φαση...

Ντάλια , άκου τον εαυτό σου : τι είναι αυτό που θέλεις ? τι είναι αυτό που σε οδήγησε στο σήμερα ?

Και μην είσαι τόσο αυστηρή με εσένα . Ηρέμησε λίγο και ακολούθησε τις επιθυμίες σου . Δεν έχεις να δώσεις λόγο σε κανέναν !

μην νιωθεις ο,τι κουραζεις καποιον κανεις κακο στον ευατο σου, τωρα και γω τους ταλαιπορω με τις σκεψεις μου αλλα στο παρελθον εχω βοηθήσει και γώ πολλους φίλους μου . εκεί αλωστε φαίνονται ποιοι στα αλήθεια νοιάζονται πραγματικά λοιπόν τέλος με τα ψυχολογικά καλά κερδη να έχω σήμερα . χαχα (ποκερ) . ας σκεφτούμε τπτ άλλο, λοιπον φιλαράκια μου καλα Χριστούγεννα να έχουμε !!Ντάλια υπομονή , ο,τι θές εδώ είμαστε πιστεύω ο,τι εδω ο ένας καταλαβαίνει καλύτερα τον άλλο ................

να σ πω κατι κλειω? σορυ κιολας, αλλα εδω τουλαχιστον μπορω να εκφραστω ελευθερα

μ ενοχλει που απο εξω φαινεται τελεια η οικογενεια μου ενω ποτε δεν ηταν! με ενοχλει που ειχαμε συνεχεια τρελους καυγαδε;ς(ξυλο ποτε δεν επεσε) ,. με ενοχλει που κυριολεκτικα ο ενας μισουσε τον αλλο

με ενοχλει που περασα την εφηβεια μ με εναν αγοραφοβικο αδελφο, κλεισμενο σαν το ζωο μες το κλουβι και μονος του μονος τουμ και εγω απο τον φοβο ποσο δυσκολη ειναι η ζωη και να μηνμ παθω το ιδιο προσπαθουσα να τα κανω ολα: αγχωνομουν για να αποκτησω φιλες, αγτχωνομουν για τους βαθμους, αγχωνομουν για τη ζωη και τωρα ειναι σα να θελω να τα καταστρεψω ολα γιατι τιποτα δεν με κανει ευτυχισμενη.,..σα να μην εχω αισθηματα.... με ενοχλει που περασα ξανα την ιδια φρικη πριν απο 3 χρονια και ξανασταθηκα στα ποδια μου και τωρα να την παλι μπροστα μου......


ουδ πολυ κινηματογραφικα τα γραφω

δεν ξερω τι σκατα με ενοχλει τα χω χαμενα
τα χω χαμενα απο την ωρα που δε γνωρισα εμενα!!!


σορυ κ παλι , αλλα ειπαμε, σημερα περναω κρισαρα

Ντάλια μου , για τις δύσκολες στιγμές που περνάμε μπορεί κάποιες αιτίες να είναι προφανείς και κάποιες (οι περισσότερες δηλαδη) οχι.
Αν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα μας τί μας έφερε ως εδώ και γιατί αισθανόμαστε ή αντιδρούμε με τρόπο που μας προβληματίζει και δυσκολεύει την καθημερινότητά μας, τις σχέσεις μας με τους άλλους -ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό ,θα βασανιζόμαστε και θα νοιώθουμε τη ζωή να κυλάει μέσα απ΄τα χέρια μας χωρίς νάχουμε δύναμη ν\' αλλάξουμε τα πράγματα ...

Quote:

---

Originally posted by Ντάλια
.....
μ ενοχλει που απο εξω φαινεται τελεια η οικογενεια μου ενω ποτε δεν ηταν! με ενοχλει που ειχαμε συνεχεια τρελους καυγαδε;ς(ξυλο ποτε δεν επεσε) ,. με ενοχλει που κυριολεκτικα ο ενας μισουσε τον αλλο

με ενοχλει που περασα την εφηβεια μ με εναν αγοραφοβικο αδελφο, κλεισμενο σαν το ζωο μες το κλουβι και μονος του μονος τουμ και εγω απο τον φοβο ποσο δυσκολη ειναι η ζωη και να μηνμ παθω το ιδιο προσπαθουσα να τα κανω ολα: αγχωνομουν για να αποκτησω φιλες, αγτχωνομουν για τους βαθμους, αγχωνομουν για τη ζωη και τωρα ειναι σα να θελω να τα καταστρεψω ολα γιατι τιποτα δεν με κανει ευτυχισμενη.,..σα να μην εχω αισθηματα.... με ενοχλει που περασα ξανα την ιδια φρικη πριν απο 3 χρονια και ξανασταθηκα στα ποδια μου και τωρα να την παλι μπροστα μου......

---

Αυτό που νομίζω οτι θα μπορούσε για σένα νάναι κάτι σαν ... \"φως στο τούνελ\", που αν τ΄ακολουθήσεις θα βρείς το ... \"φως\" σου , την \"αλήθεια\" σου, είναι το ότι έφτασες να συνειδητοποιείς κάποια πράγματα που έχεις βιώσει και σ\' έχουν βαθειά επιρρεάσει προσδιορίζοντάς σε μεγόλο βαθμό αυτό που είσαι τώρα.


Συνέχισε να \"σκαλίζεις\" για τις ... \"αιτίες\" σου με συνέπεια και σε βάθος και .... είσαι σε καλό δρόμο !!!!

ελπίζω να ισχύει αυτό που λες phychangel...κάνω ψυχοθεραπεία , κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα έκαμνα στη ζωή μου - ήμουν τελείως αντίθετη, εξ άλλου ποια είμαι εγώ να μην μπορώ να λύσω τα προβλήματά μου \"μόνη\" μου; ελπίζω να με βγάλει κάπου...η οικογένεια μου μου έδωσε και τόσα καλά και είναι αδικο να τα γυρναω ολ αυτα μπουμερανγκ

πως ειναι δυνατον να μπουρδουκλωνεται τοσο πολυ το μυαλο;δεν καταλαβαινω....πραγματαπου μαθαινα μεχρι το σεπτεμβριο τα θυμαμαι και απο εκει και περα ειναι ενα θολο ομιχλωδες τοπιο...
τελος παντων.....οντως..μη λεμε συνεχεια τα ιδια

σας ευχαριστω

Ντάλια να εκφραστείς ελεύθερα ..... Βοηθάει ! Είναι πλέον καιρός να βρείς τον εαυτό σου και να απαγκιστρωθείς απο την οικογένεια και απο τους άλλους ........
Θα σε βοηθήσει και ο ψυχολόγος να βγάλεις στην επιφάνεια εσωτερικούς μηχανισμούς που δεν είναι εύκολα αντιληπτοί ........ εμένα με βοηθήσανε φίλοι , χωρίς να το καταλαβαίνουνε .....