Καλησπερα. Θα ηθελα να μιλησω για μια κατασταση, για την οποια αν μου ελεγε καποιος πιο παλια οτι θα περνουσα, θα τον εβγαζα τρελο, και για αυτο καταφευγω στις γνωμες σας.
Ειμαι 21 χρονων, δεν εχω ολοκληρωσει ακομα με κοπελα, απλα πραγματικα ειναι το τελευταιο πραγμα που με ενδιαφερει μπροστα σε ολο αυτο. Ειχα σχεσεις στην ζωη μου, απλα ποτε δεν ετυχε. Και επαναλαμβανω, δεν με ενδιαφερει τοσο.
Πριν 8 μηνες, γνωρισα μια κοπελα που σπουδαζει στο Πανεπιστημιο που ειμαι και εγω. 21 ετων και αυτη. Μενει ομως μαζι με την μητερα της και την αδερφη της* σε ενα μερος 20 λεπτα απο την πολη που μενω εγω. Η συγκεκριμενη κοπελα δεν ειχε ποτε σοβαρη σχεση στην ζωη της, η μεγαλυτερη της ηταν 3 εβδομαδες, φοβαται να ολοκληρωσει γενικα. Απο την αρχη η σχεση μας πηγε σοβαρα, καθως μια εβδομαδα απο οταν τα 'φτιαξαμε', εγω επρεπε να παω στο πατρικο μου λογω μιας εγχειρησης που ειχα να κανω, κανοντας με να λειπω για 3 εβδομαδες. Anyway, στη αρχη ολα καλα, απλα αργοτερα καταλαβα καποια πραγματα για τον χαρακτηρα της τα οποια και θα τα παραθεσω παρακατω:
i) Χαλιεται με το παραμικρο, και λογω του οτι ειναι αδυναμος χαρακτηρας χωρις πρωτοβουλιες, χαλιεται ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ πολυ, κλαιει κλπ
ii) Ειναι τυπος ανθρωπου που δεν προκειται να κανει τιποτα, αν δεν της πεις 'κανε αυτο' (αυτο μου το εχει πει και η ιδια)
iii) Καθε φορα που χαλιοταν, σταματουσε να μιλαει για 3-4 ωρες, πολλες φορες χωρις να μου πει και τον λογο, και οποτε της περνουσε μου μιλουσε και το συζητουσαμε.
iv) Ειναι ο πιο ανασφαλης ανθρωπος που εχω γνωρισει στην ζωη μου
v) Σε μια συζητηση που ειχαμε, μου ειχε πει οτι πολλες φορες εχει γινατι
Και τωρα αρχιζει το ζουμι:
Απο τα μεσα της σχεσης, και οι δυο καταλαβαμε οτι και οι δυο νιωθαμε πολλα παραπανω για τον αλλον. Μπορει να ακουγεται 'χαζο', αλλα εγω πραγματικα (ειμαι σιγουρος οτι και αυτη) εχω νιωσει τοσο 'αγαπη' μεσα μου. Anyway, οσες φορες μαλωναμε, γινοταν γιατι εγω ειτε ηθελα να μεινει εστω και ενα βραδυ σπιτι μου (δεν ειχε μεινει ποτε), οχι για να κανουμε κατι παραπανω, απλα για να κοιμηθουμε μαζι. Ειτε επειδη ηθελα να βγει βραδυ εξω (αυτο να εγινε 5-6 φορες στους 7 μηνες). Και ολο αυτο με το εξω, λογω της μητερας της**. Εγω πολλες φορες που αυτη θυμωνε, χωρις καποιον σοβαρο λογο, εγω της εστελνα, εγω την επαιρνα τηλ, εγω μιλουσα. Δεν με πειραζε και δεν με πειραζει αυτο. Ειχα ομως μια απαιτηση, που πολλες φορες δεν γινοταν. Οταν θα θυμωνε και θα με αφηνε ετσι για 3-4 ωρες (γιατι ειναι στον χαρακτηρα της, και το καταλαβαινω), ειχα την απαιτηση μετα να με 'ψαξει' αν εχω εγω σπαστει/θυμωσει/νευριασει, οχι να ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ να μην μιλαει επειδη εγω ΤΟΤΕ δεν της μιλουσα. Μου ειχε πει σε αυτους τους 7 μηνες αλλες δυο φορες να χωρισουμε γιατι αισθανοταν οτι μου δινει πολυ λιγα, και οτι (οπως ειπε πολλες φορες) θα μπορουσα να βρω καποια αλλη η οποια θα μπορουσε να μου δινει πολυ περισσοτερο χρονο. Καθε φορα ομως της ελεγα οτι εγω θελω να ειμαι μονο με αυτην.
Στο διαταυτα λοιπον, Πρωτομαγια ηρθε σπιτι μου να ψησουμε, να φαμε, να περασουμε καλα. Ειχαμε συννενοηθει απο την προηγουμενη μερα οτι θα καθοταν για 'πολυ'. Ηρθε στις 12μιση το μεσημερι, και κατα τις 4μιση μου ειπε οτι επρεπε να φυγει. Την ρωτησα για ποιον λογο απο τωρα, και η απαντηση ηταν 'ε γιατι ειμαι εξω απο τις 12'. Και επειδη εγω επεμενα ρωτοντας 'ε και?', για αυτον τον λογο εκατσε για 5' στον καναπε χωρις να μιλαει, και στην συνεχεια πηρε την τσαντα της και εφυγε. Για 3 μερες δεν μου μιλουσε. Την τεταρτη μερα, πηγα εξω απο το σπιτι της, πηγαμε βολτα τελος παντων. Και σε καποιο σημειο που της ειπα οτι θελω να ειμαι μονο μαζι της, αυτη αρχισε να κλαιει λεγοντας 'αλλα δεν πρεπει'. Για να μην σας κουραζω, συνηλθε και συνεχισαμε να ειμαστε μαζι. Μια εβδομαδα ακριβως μετα απο αυτο, παλι για κατι ασχετο που θυμωσε, μεσω μηνυματων αρχισε να μου λεει οτι δεν πρεπει να ειμαστε μαζι, γιατι δεν θελει να χαλιεται στην περιπτωση που πουμε να βγουμε και τυχει κατι και δεν μπορει, ουτε να εχει να σκεφτεται οτι δεν μου δινει πολλα, και να χαλιεται για αυτο (οσες φορες και αν εχω πει οτι με ενδιαφερει απλα να ειμαστε μαζι). Επισης, μου ειπε οτι θελει να μεινουμε φιλοι (προφανως γιατι δεν θελει να με χασει απο την ζωη της), να βγαινουμε για καφε κλπ..αλλα αν δεν μπορει να βγει μια μερα, να μην στεναχωριεται). Τοτε εγω απλα της σημειωσα οτι αυτη με διεγραψε απο την ζωη της, οχι εγω και επισης την ρωτησα αν πχ με αυτο το φιλοι πχ μπορει να παει να βρει αλλον. Και η απαντηση ηταν 'το ξερω, οχι δεν μου χρειαζεται αλλος'.
Πλεον εχουμε να μιλησουμε 5 μερες, δυο φορες την ειδα, ειπαμε μονο ενα γεια. Και απο τοτε ειμαι ρακος. Τωρα οι επιλογες που (θεωρω) οτι εχω ειναι:
1. Να την αφησω χωρις να μιλαμε καποιες μερες, μηπως και δει οτι της λειπω τοσο πολυ, ωστε να καταλαβει την 'βλακεια της', μεχρι να μου στειλει μνμ και να της δωσω να καταλαβει οτι φιλοι δεν μπορουμε να ειμαστε
2. Να της δωσω προσοχη, και να αρχισω εγω τις 'κινησεις'.
* Η αδερφη της: Εινια 26 χρονων, ειχε σχεση απο τα 16 της με ενα αγορι που ακομα ειναι μαζι, και τον Σεπτεμβρη παντρευονται
** Η μητερα της πιο παλια ειχε παθει ενα εγκεφαλικο, και απο οσο εχω καταλαβει το χρησιμοποιει αυτο για να την κραταει μεσα. Σε μια συζητηση που ειχα με την κοπελα μου, ρωτοντας 'τι θα γινει αν πεις, βγαινω εξω'? Απαντηση: Εχμ, η αδερφη σου ειναι στον αντρα της, εγω δεν νιωθω πολυ καλα σημερα, να μεινεις μαζι μου για παρεα. Επισης ειχα ρωτησει τι θα γινει αν πει 'δεν παθαινεις κατι, εγω βγαινω'. Απαντηση: 'απαπα αυτο δεν γινεται..τι θες? Να της ανεβει η πιεση, να τους σηκωσει ολους στο ποδι και να παει στα επιγοντα εξαιτιας μου? ΔΕΝ γινεται'.
Ο πατερας δουλευει στην Γερμανια, ερχεται μονο καλοκαιρι-Χριστουγεννα, και οταν ερχεται μονο τοτε μπορει αυτη να βγαινει, καθως οπως λεει ο πατερας 'δεν θελω να σε βλεπω μες το σπιτι'.
Εχω θολωσει να σας πω την αληθεια, καθως την αγαπαω πολυ την συγκεκριμενη κοπελα και δεν θα ηθελα να την χασω σε καμια περιπτωση, οσο υπομονη και αν χρειαστει να κανω.
Συγγνωμη για το μεγαλο τοπικ
Τεο
