(Δεν έβρισκα κατάλληλο τίτλο).
Θεωρείται κατανοητό ή έστω "λογικό" μια μάνα να μην αντέχει άλλο το παιδί της? Τι εννοώ ακριβώς. Υποθέστε πως την χτυπάει, της μιλάει ΜΟΝΟ με βρισιές, την κατηγορεί συνεχώς για την ψυχολογία του (έχει κάνει πολλά λάθη, σίγουρα άθελά της αλλά έπαιξαν ρόλο στην ψυχολογία του παιδιού) και την διώχνει από το σπίτι γιατί ισχυρίζεται πως έτσι θα είναι καλύτερα. Μιλάμε για έναν έφηβο 17 χρονών που πίνει, καπνίζει, αναζητάει συνεχώς μαριχουάνα (έχει πιει 2-3 φορές) και θέλει να αρχίσει να κάνει tattoo, θέλει να παρατήσει το σχολείο, είναι αυτοκαταστροφικός με κανένα ενδιαφέρον (έχει εμμονές με εμφάνιση, χαρακωνόταν). Λύσεις πολλές, όλα δοκιμασμένα (από κλινική, χάπια, ψυχίατρο μέχρι ψυχολόγους θεραπείες και ομοιοπαθητικά). Αν τα λάβουμε όλα αυτά υπόψην εσείς πιστεύετε πως θα έφτανε ποτέ μια μάνα στο σημείο να παρακάλαει για το ίδιο της παιδί να φύγει απ' το σπίτι; Να πάει π.χ στο εξωτερικό για να μην τον βλέπει άλλο και να μην την βλέπει ούτε αυτός.
Γιατί εγώ, αν και δεν είμαι μάνα, δεν μπορώ να το καταλάβω απ' την στιγμή που έχεις την μεγαλύτερη υποχρέωση/ευθύνη και ΑΓΑΠΗ προς το παιδί σου. Εσείς τι λέτε? Το "δικαιολογείτε" και γιατί?