sos!!

Ειμαι σε ασχημη κατασταση. Αθλια θα έλεγα.Μολις χώρισα. ορισμένες στιγμες σκεφτομαι και την αυτοκτονια..
Μπορει καποιος να πει κατι??
Καποιος να βοηθήσει??

Τι να πεις σε τέτοιες περιπτώσεις,γλυκέ μου;Απλά υπομονή και ψυχραιμία...
Σίγουρα δεν είναι ευχάριστη η κατάσταση που περνάς,αλλά προσπάθησε να δεις λογικά και να αφήσεις τις άσχημες σκέψεις...
Όλα συμβαίνουν για το καλύτερο,σκέψου το...

Αν αυτοκτονήσεις Δημητρη μου θα χάσεις την ευκαιρία να γνωρίσεις \"την γυναικα της ζωής σου\", την σύντροφο, την φίλη, την ερωμένη.

Εφυγε γιατί δεν ήταν ή αδελφη ψυχή σου. Εφυγε γιατι δεν σε ένιωθε, δεν σε καταλάβαινε.. Εφυγε γιατι δεν ήταν εκείνη που περίμενες, που ονειρευόσουν..

Να πάει στο καλό η κοπελιά και καλή τύχη νάχει!

θα κάτσεις τώρα να κλαίγεσαι που έχασες μια ήδη χαμένη υπόθεση? Ανασυγκροτήσου! Κανε ενα μπάνιο, βάλε τα ωραία μπλουζάκια σου, πάρε τα μαγιουδάκια σου και όρμα στη ζωή!

Κάπου εκει έξω κρύβεται η γυναίκα της ζωής σου. Μην χάνεις χρόνο!

Αν θέλεις να ερωτευτείς και να σε ερωτευτούν πραγματικά, αν θες να βρεις την \"αδελφη ψυχή σου\", όλη η ζωη ειναι μπροστά σου, και εκείνη σε περιμένει άγνωστη , χαμένη στο πλήθος.

Hθελα όμως να συμπληρώσω Δημήτρη μου,

οτι δεν πρέπει να τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Ουδέποτε , ΟΥΔΕΠΟΤΕ- ενας άνδρας θα κατανοήσει πλήρως μια γυναίκα και μια γυναίκα ΟΥΔΕΠΟΤΕ θα κατανοήσει πλήρως έναν άνδρα.. Οχι, δεν υπάρχει κατανόησει ανάμεσα στα δυο φύλα γιατί έχουμε δημιουργηθεί διαφορετικοί, εντελώς διαφρετικοί ο ένας από την άλλη.

Μια ουσιαστική σχέση αφήνει χώρο και για τους δυο, για τις ιδιαιτερότητες της ιδιοσυγκρασίας, του χαρακτήρα, της προσωπικότητας.

Οταν είμαστε νέοι τα θέλουμε όλα, εχουμε μια ρομαντική άποψη -και καθόλου ρεαλιστική- για τον έρωτα, για τον γάμο. Η ζωή δυστυχώς προσγειωσε πολλούς από εμάς πολύ άσχημα. Ισως και κάποιοι να υπήρξαν τυχεροί, αλλα ειναι σύμπτωση..

Οι συναισθηματικά και ηλικιακά ώριμοι άνθρωποι - αν διατηρούν σώας τας φρένας και κυρίως τον αυτοσεβασμό τους- βάζουν άλλες παραμέτρους στις σχέσεις τους με κυρίαρχο \" την με χωρίς όρους αποδοχή του άλλου τους μισού\'.

Παιδιά σας ευχαριστώ. 3 χρονια συγκατοικησης δεν ξεχνιούνται ετσι ευκολα. Περνουν μπροστα απο τα ματια μου σκηνές , πολλες σκηνές που ζησαμε.
Ώρες ώρες νομιζω πως δεν θα ξαναβρω μια κοπελα που να γεμιζει τοσο πολυ, ξέροντας πως μιλαει η απελπισια της κατάστασης. Βλέπετε σπουδαζαμε μαζί, ειχαμε τα παντα κοινα... ειμασταν ο ενας η σκιά του άλλου, ταιριάζαμε τοσο πολυ, εσωστρεφεις και οι δυο ονεοροπόλοι και λάτρεις του Θ. Παπακωνσταντίνου...
Οταν γνωρίσω την επομενη θα αρχισουν οι ηλιθιες συγκρισεις, που το μυαλο τις κανει χωρις να σε ρωτήσει. Ηταν (και ειναι ) μια πραγματικά λαμπερη και πολυ εμφανισιμη κοπελα (το δόλωμα οπως ειπε και ο ψυχολ. μου) ομως μόνο αυτο.. Δεν μπόρεσε να σηκώσει την αγαπη που της εδωσα, την εγνοια μου, δεν τα δέχονταν, δεν ηξερε να αγαπα. Ηξερε πολυ καλα να πληγώνει και μετα να μετανοιωνει...
Ο χρονος ειναι ο καλύτερος γιατρος, θα διαφωνήσω με τον Αγγελάκα , μα θα συμφωνήσω στο εξής:
\"Μυρίζεις θάνατο μα εγω σε γυροφέρνω ,
δεν εχω δύναμη μακρια να κρατηθώ
βάζω στην ακρη το μυαλό μου νικημένο
μέσα στις σταχτες σου ζητάω να βρεθώ\"
Αυτα για να μην ξεχνάμε και το μουσικό παρελθόν μας...
Σας ευχαριστω
Δημήτρης

ΑΚου που σου μιλάει μια παλιά καραβάνα...

Στα τρία χρόνια συμβίωσης γίνεται το πρωτο τεστ στη σχέση , αν το ξεπεράσεις η επόμενη κρίση έρχεται στα 5 χρόνια αν τα καταφέρεις και τότε σε περιμένει αλλη μια τρίτη κρίση σχεσεων στα 7 χρόνια της σχέσης.. Με γεωμετρική πρόοδο δηλαδήτ ζήτημα.

Και ξέρεις τι λενε οι ειδικοί? Οτι αυτό που μας λείπει όταν χωρίζουμε είναι η καθημερινη ρουτίνα μαζί με τον συγκάτοικο. Χάνουμε τις καθημερινές συνήθειές μας και παθαίνουμε.. Και αργότερα όταν ξεπεράσουμε τον συγκάτοικο θα διαπιστώσουμε ότι μάλλον η καθημερινή ρουτίνα μας κράταγε στη σχέση παρά η ποιότητα της σχέσης...

ΔΗμητρό μου τόσο όμορφα κορίτσια σε γυροφέρνουν , στη μια θα κολήσουμε? Βρε καλέ μου κοίτα τι κυκλοφορεί έξω και τέτοια εποχη μάλιστα!

Ολη η ζωη δική σου είναι... μην την χαρίζεις σε κανέναν!

Σε γλυκο -ασπάζομαι

Αγαπητέ φίλε Δημήτρη, όπως και εσύ, έτσι και εγώ, πρίν λίγο καιρό ανακάλυψα αυτό το forum χάριν χωρισμού!
Και εγώ αισθανόμουν χάλια, άσχημες σκέψεις, ηθικό υπο του μηδέν και άλλα πολλά!
Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να σου πούμε..
Είναι όμως και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε..
Απο τη δική μου εμπειρία κατάλαβα ότι ο χωρισμός είναι σαν τη γρίππη, έρχεται ξαφνικά, κάνει το κύκλο της και φεύγει...
Προσπαθείς να κάνεις διάφορα να το αντιμετωπίσεις, πρέπει όμως να κάνει το κύκλο της!
Όμως, αφού περάσει θα νιώθεις πιο δυνατός, πιο ώριμος και θα ξέρεις πως να προφυλαχτείς απο άλλη...γρίππη..

Το πώς θα είναι η ζωή σου απο εδώ και πέρα (χωρίς ή με τη κοπέλα) είναι στο χέρι σου! :)

Εύχομαι να είσαι καλά!

Την παλεύω την κατασταση...
Επισκέπτομαι βέβαια και εναν ειδικό.
Η διαθεση μου ειναι κυμαινόμενη. Έχω βαλει στόχο να αυξήσω την αυτοεκτίμηση και την ανεξαρτησία μου σαν ατομο.
Να μην περιμένω απο αλλους για να αποδείξω την αξία μου.
Σας ευχαριστω και παλι για την επικοινωνία..
Δημήτρης

Quote:

---

Originally posted by Black Rose
ΔΗμητρό μου τόσο όμορφα κορίτσια σε γυροφέρνουν , στη μια θα κολήσουμε? Βρε καλέ μου κοίτα τι κυκλοφορεί έξω και τέτοια εποχη μάλιστα!

---

Πώς το ξέρεις?? Γιατι εγω δεν το βλέπω??:(

Δεν βλέπεις γιατί έχεις βάλει τα μαύρια γυαλιά της απελπισίας.. Βγάλε τα γυαλιά και θα δεις τον κόσμο καλύτερα Δημήτρη μου.

Ασε τον ήλιο να σε θαμπώσει !

Δημήτρη μου,
Μη σκας αγόρι μου! Αυτό που έχω συμπεράνει εγώ είναι πως όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο που μακροπρόθεσμα θα καταλάβεις... Την επόμενη φορά που θα συναντήσεις μια υπέροχη υπαρξη που θα είναι τόσο πιο κατάλληλη για σένα από την προηγούμενη θα συνειδητοποιήσεις πόσο τυχερός ήσουν που δεν κατέληξες μαζί της.

Εξάλλου απ΄ότι λες ο ίδιος δεν ήταν η πρώτη φορά που σε πλήγωσε, το είχε κάνει σύστημα...Σαν γυναίκα σου λέω πως στους ανθρώπους όσο χώρο δώσεις τόσο χώρο θα καταλάβουν.... Για ανοίξου λίγο σε νέες γνωριμίες και εμπειρίες και άσε τις αρνητικές σκέψεις! Η ζωή είναι τόσο όμορφη και εσύ θα τη ζήσεις στο έπακρο!!!!!!!!!!!

Και ναι! Λογικό είναι να σου λείπει η κοπελιά. Την είχες συνηθίσει.... Αυτό δεν σημαίνει πια πως δεν θα συνηθίσεις αλλιώς. Και ναι! Θα μπεις στο τριπάκι των συγκρίσεων κλπ. όταν αρχίσεις να βγαίνεις με άλλες , και ποιος δεν το κάνει; Όλα μέσα στο παιχνίδι είναι ρε Δημήτρη μου.Όλοι τα έχουμε περάσει και τα περνάμε ξανά μανά... και πάμε από την αρχή...

Super! Δεν είναι ωραία η ζωή και τα τερτίπια της;

Σχετικά με την πρότασή σου για συνάντηση της παρέας εγώ είμαι θετική! Κανονίστε κι ενημερώστε μας. :P

Σήμερα κλείνω δυο εβδομάδες μόνος..
Η διαθεση μου κυμαίνεται, δεν την ελέγχω ακομα, απο πολυ καλά που αισθάνομαι , ξαφνικά μπορεί να πέσω ασχημα. Οι σκέψεις μου πολλες..
Πρέπει να πάρω ενέργεια , και να δώσω αγάπη, πονάω να την κλεινω μέσα μου, ξεχειλίζει.
Ελπίζω να βγώ δυνατός απο αυτην την ιστορία...
Σας ευχαριστω ολους και όλες...
Δ.

εφτασα σε σημείο να ζηλέυω τους αναίσθητους...
Έλπίζω να μας περάσει..

Αχ βρε παιδιά!

Και ποιος δεν έχει πονέσει? Και ποιος δεν έχει κλαψει από ερωτικη απαγοήτευση?

Για θυμηθείτε την πρώτη μας αγάπη στο νηπιαγωγείο ? Τι απελπισία ε? Και τι να πρωτοθυμηθούμε για την πρώτη μας ερωτικη απαγοητευση στην εφηβεία?

Πριν λίγες μέρες βρέθηκα τυχαια ύστερα από πολλα - πολλα χρόνια με τον εφηβικό μου έρωτα και την πρώτη μου απελπισία. Ηταν μια πολυχρονη σχε΄ση που είχε τελείωσει με πολύ άσχημο τρόπο στην πιο τρυφερή μου ηλικία. Ειχα κάνει αποπειρα..

Αυτός μετά έφυγε από Ελλάδα , χάθηκαν τα ίχνη του.. Για πολλά χρονια κάθε φορά που ο έρωτας με πλησίαζε , ερχόταν ο πόνος και φώλιαζε στη καρδιά μου και δηλητηρίαζε τη ζωή μου.

Ανταμώσαμε λοιπον και μετά την πρώτη σαστισμάρα και την προσπάθεια αναγνώρισης (ε, τα χρόνια αφήνουν σημάδια) , αρχίσαμε να αναπολούμε το παρελθόν και καταλήξαμε να γελάμε μέχρι δακρύων για όσα μας είχαν συμβεί τότε...

Εμείς οι άνθρωποι μαλλον θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα του χρόνου... Να τον αφήνουμε να κυλάει και να μας παρασυρει. Να μην πεισμώνουμε και αντστεκόμαστε στη ροή του. Ο χρόνος ειναι το βάλσαμο για καθε πληγη. Και να θυμηθούμε ότι με μαθηματικη ακρίβεια του πονου ακολουθεί η ευτυχία (αν ξέρουμε να περιμένουμε).


Αντε παιδιά! Κουράγιο!

Ας ζήσουμε για το αύριο! Αυτό το υπέροχο , άγνωστο, μυστηριώδες αύριο! Ας το αντιμετωπίσουμε σαν περιπέτεια. Ποιος ξέρει τι θα μας φέρει αυτό το αύριο!

Ας ζήσουμε για την έκπληξη ! Ας ανοίξουμε το μυαλό, τη καρδιά, τη ψυχή μας σε αυτό το μυστήριο που λέγεται \"ΖΩΗ\" .:)

Αν αυτό μπορεί να σε βοηθήσει, αυτόν τον καιρό πέρασα μια περιπέτεια με την υγεία μου. Ξέρεις Δημήτρη μου τί κατάλαβα; \'Οτι δεν έχει σημασία τίποτ\' άλλο παρά να είμαι ζωντανή, να μπορώ να κάνω πράγματα που πάντα αγαπούσα κι απο κει και πέρα, όλα είναι περαστικά! Το ξέρω ότι πονάς και σου λείπει η κοπέλα σου αλλά, όπως γράφεις κι εσύ, όλα είναι δρόμος. Δεν είσαι μόνος, όλα είναι δρόμος!...

Και που το ξέρεις, η ζωή έχει και γυρίσματα, μην απελπίζεσαι, κι εμείς είμαστε εδώ να μας γράφεις όποτε νιώθεις άσχημα.

Φιλικά:)

Αχ πως σε καταλαβαίνω....Εγώ αυτό το πέρασα 2 φορές σε πολυ σοβαρή κατάσταση. Είμαι πολύ μονογαμικός άνθρωπος και γενικότερα όταν κάνω μία σχέση είναι πάντα μακροχρόνια γιατί τιμώ την επιλογή μου και τον άνθρωπο που διάλεξα να είμαι μαζί του. Έχω κάνει 4 μακροχρόνιες σχέσεις (εκτός του αρραβωνιαστικού μου) εκ των οποίων την πρώτη και την τέταρτη τις τερμάτισα εγώ με δική μου απόφαση γιατί κάποια στιγμή έκρινα πως δεν έπρεπε να συνεχίσω άλλο. Οι δύο ενδιάμεσες όμως ήταν οι χειρότερες κατραπακιές που μου έχουν συμβεί ποτέ. Με σημάδεψαν αρκετά αλλά μου έδωσαν και σπουδαία μαθήματα! Με το δεύτερο παιδί χώρισα γιατί έμαθα πως έκανε χρήση ναρκωτικών. Μου το ξεφούρνισε και χωρίσαμε αστραπιαία. Εγώ τρελή γι΄αυτόν ήθελα να το παίξω σωτήρας. (Δεν κοιτούσα τα χάλια μου ήθελα να φτιάξω των άλλων βλέπεις). Δεν έχω κάνει ποτέ χρήση κάποιας χημείας και το γεγονός με σοκάρισε απεριόριστα. Είμασταν απο διαφορετικούς κόσμους εντελώς αλλά τι να κάνεις που εμένα με είχε χτυπήσει ο έρωτας κατακούτελα! Ήμουν 18 χρονών. Εκεί μου έστριψε εντελώς. Πλάκωσα ότι χάπια βρήκα μπροστά μου, τα ανακάτεψα με μπόλικο ουίσκι και κόντεψα να πεθάνω. (ʼσε που δεν πίνω αλκοόλ) Ήμουν μόνη μου και στο παραπέντε με πρόλαβαν που είχα κρεμαστεί απο το μπαλκόνι να πέσω απο κάτω. Περιττό να πω πως εγώ απο εκείνη τη νύχτα δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα! ʼλλοι μου τα είπανε. Έπαθα υποτασικό σοκ, δηλητηρίαση απο το αλκοόλ και τα χάπια, και κατέληξα στα επείγοντα όλη νύχτα και στο νοσοκομείο για 2 μέρες. Ο γιατρός μου είπε πως ήταν ένα απο τα πιο χάλια περιστατικά που έχει δει ποτέ. Εν τέλει το ξεπέρασα και πήγα μπροστά μέχρι που γνώρισα την τρίτη μου σχέση και εκεί ήρθε να συμπληρωθεί το μαρτύριο μου. Τον πρώτο καιρό ήταν όλα καλά μέχρι που ο κύριος άρχισε να μου κάνει σκωτσέζικά ντουζ! Μία κρύο μία ζέστη. Μία αδιαφορία, μία αγάπες και λουλούδια. Ήταν στραβό το κλίμα και το έφαγε ο γάιδαρος. Μη μπορώντας να καταλάβω γιατί τέτοια συμπεριφορά, τι έχω κάνει για να αξίζω κάτι τέτοιο, ζητούσα εξηγήσεις και δεν λάμβανα καμια λογική απάντηση. Όπως βέβαια γίνεται σε αυτές τις καταστάσεις έπεσα σε ένα ειδός μαζοχιστικής κατάστασης. Δεν έβρισκα τη δύναμη να αποδεσμευθώ και η ψυχολογία μου ήταν πραγματικά τραγική! Έχασα σε 6 μήνες 15 κιλα! Είχα πάθει κατάθλιψη και φυσικά μετά το προηγούμενο σοκ που να σηκώσεις κεφάλι απο αυτό. Μέχρι που με βουτάει η αδερφή μου με το αγόρι της και με πάνε σηκωτή να ζητήσουμε εξηγήσεις. Για να μη σας τα πολυλέω, ο κύριος τα είχε μπλέξει με την πρώην του, είχε και εμένα και δεν έδινε φράγκο για την κατάσταση που ήμουν. Δεν είχε ούτε τα κότσια να μου πει την αλήθεια όταν τη ζητούσα και να με χωρίσει να βρω την υγεία μου. Την είχε γκαστρώσει κιόλας!(Έτσι ξερά μου το είπε!) :oΥπάρχουν λοιπόν και πολύ πολύ χειρότερα! Το τι έγινε δεν θα σας το περιγράψω καλύτερα. Μετά απο αυτό πάντως σαν να μου ήρθε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Σαν να απελευθερώθηκα! Όχι μόνο δεν κατέρρευσα, αλλά διδάχτηκα πολλά πράγματα, έγινα πιο σκληρη, πιο προσεκτική, γνώρισα μετά και ένα καλό παιδί που μείναμε μαζί 3 χρόνια και το τερμάτισα εγώ γιατί έκρινα ώριμα και υπεύθυνα πως για δικούς μου λόγους έπρεπε να πάω παρακάτω, και κοιτώντας πίσω μου βλέπω πως τελικά ο έρωτας είναι κάτι που ανανεώνεται και ποτέ δεν σταματά αρκεί να έχεις ανοιχτή καρδία αλλά πάνω απο όλα να επιλέγεις με ποιον είσαι, να ξέρεις γιατί είσαι μαζί του και να προσέχεις που δίνεις την καρδούλα σου που είναι πολύτιμη και ευαίσθητη! Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά πως νιώθεις καλέ μου, αλλά αυτό μόνο ο χρόνος το γιατρεύει. ʼσε τον καιρό να περάσει, βίωσε τον πόνο σου, κάνε τον απολογισμό σου και σιγά σιγά σταμάτα να ζεις με φαντάσματα του παρελθόντος. Εαν ζεις ακόμα στο σπίτι που ζούσατε μαζί, σκέψου ακόμα και το ενδεχόμενο να μετακομισεις. Να κάνεις μια νέα αρχή, σε νέο σπίτι και σε άλλη γειτονιά. Να αλλάξεις παραστάσεις. Και πάνω απο όλα μακάρι να γνωρίσεις κάποια να σε κάνει και να την κάνεις ευτυχισμένη. :):)