ΑΓΧΟΣ πανω στο αγχος

Επειδη το τελευταιο διαστημα τα εχω βρει με τον εαυτο μου και εχω βελτιωσει πολλα πραγματα πανω στον ψυχολογικο τομεα,μου εχουν μεινει καποια καταλοιπα..ενα απ αυτα ειναι οτι φοβαμαι να καταλαβει καποιος αγνωστος οτι εχω αγχος,για παραδειγμα μπαινοντας στον εργασιακο μου χωρο καποιες φορες ειμαι αρκετα "τσιτωμενος",ειμαι σαν να εκανα σπριντ,δηλαδη λαχανιασμενος,ψηλοτρεμουν τα χερια μου,η φωνη βγαινει σπατα με αποτελεσμα να θελω να το κρυψω απ τους υπολοιπους,τρεμω στην ιδεα οτι θα καταλαβει καποιος τριτος οτι ειμαι αγχωμενος.Θελω να βγαζω τπρος τα εξω ενα αισθημα αυτοκυριαρχιας,σοβαροτητα� �,αυτοπεποιθησης,ηρεμιας κ οχι ενος δειλου,στρεσαρισμενου,ανημ πορου ανθρωπου..Αυτο που ξερω ειναι οτι αλλοτε πριν παω ειτε σε δουλεια ειτε καπου αλλου,κοιταζομαι στον καθρεφτη πριν φυγω κ εχω φουλ αυτοπεποιθηση και αλλες πολυ down..
Επισης ενα αλλλο θεμα που σχετιζεται με το παραπανω,οτι καποιες φορες για παραδειγμα σε καποια καφετερια αν καθονται ολοι,ισως ντραπω να σηκωθω να παω τουαλετα,τον ιδιο κ στην εργασια μου,αν προκυψει κατι κ χρειαστει να περασω αναμεσα απο 100 ατομα που καθονται θα ιδρωσω.Με λιγα λογια δεν μπορω να αισθανομαι οτι πεφτουν πολλα βλεματα πανω μου,με κανει και ντρεπομαι.Γνωριζετε αν λεγεται καπως αυτη η φοβια??
Για να αντιμετωπισω τα παραπανω αγχη στοχευω επι καθημερινης βασης στην τελειοτητα,δηλαδη κοιταω τα παπουτσια μου να ειναι πεντακαθαρα,τα κορδονια να ειναι συμμετρικα,το πουκαμισο να πεφτει τελεια,το μαλλι να ειναι στην πενα,να μυριζω ωραια,να μην εχουν ουτε μια τσαλακα τα ρουχα μου κ αλλα τετοια..
Θα ηθελα τις γνωμες και συμβουλες σας....

δεν ξερω γιατι αλλα το μηνυμα δεν φαινεται ολοκληρο..

Quote:

---

Originally Posted by sogoku

Επειδη το τελευταιο διαστημα τα εχω βρει με τον εαυτο μου και εχω βελτιωσει πολλα πραγματα πανω στον ψυχολογικο τομεα,μου εχουν μεινει καποια καταλοιπα..ενα απ αυτα ειναι οτι φοβαμαι να καταλαβει καποιος αγνωστος οτι εχω αγχος,για παραδειγμα μπαινοντας στον εργασιακο μου χωρο καποιες φορες ειμαι αρκετα "τσιτωμενος",ειμαι σαν να εκανα σπριντ,δηλαδη λαχανιασμενος,ψηλοτρεμουν τα χερια μου,η φωνη βγαινει σπατα με αποτελεσμα να θελω να το κρυψω απ τους υπολοιπους,τρεμω στην ιδεα οτι θα καταλαβει καποιος τριτος οτι ειμαι αγχωμενος.Θελω να βγαζω τπρος τα εξω ενα αισθημα αυτοκυριαρχιας,σοβαροτητα� �,αυτοπεποιθησης,ηρεμιας κ οχι ενος δειλου,στρεσαρισμενου,ανημ πορου ανθρωπου..Αυτο που ξερω ειναι οτι αλλοτε πριν παω ειτε σε δουλεια ειτε καπου αλλου,κοιταζομαι στον καθρεφτη πριν φυγω κ εχω φουλ αυτοπεποιθηση και αλλες πολυ down..
Επισης ενα αλλλο θεμα που σχετιζεται με το παραπανω,οτι καποιες φορες για παραδειγμα σε καποια καφετερια αν καθονται ολοι,ισως ντραπω να σηκωθω να παω τουαλετα,τον ιδιο κ στην εργασια μου,αν προκυψει κατι κ χρειαστει να περασω αναμεσα απο 100 ατομα που καθονται θα ιδρωσω.Με λιγα λογια δεν μπορω να αισθανομαι οτι πεφτουν πολλα βλεματα πανω μου,με κανει και ντρεπομαι.Γνωριζετε αν λεγεται καπως αυτη η φοβια??
Για να αντιμετωπισω τα παραπανω αγχη στοχευω επι καθημερινης βασης στην τελειοτητα,δηλαδη κοιταω τα παπουτσια μου να ειναι πεντακαθαρα,τα κορδονια να ειναι συμμετρικα,το πουκαμισο να πεφτει τελεια,το μαλλι να ειναι στην πενα,να μυριζω ωραια,να μην εχουν ουτε μια τσαλακα τα ρουχα μου κ αλλα τετοια..
Θα ηθελα τις γνωμες και συμβουλες σας....

---

fsaffdsdgfgsdgf

Ας το σβησει καποιος moderator το μηνυμα γιατι δεν βγαινει ολο..δεν ξερω γιατι.Θα ανοιξω καινουργιο

Quote:

---

Originally Posted by sogoku

δεν ξερω γιατι αλλα το μηνυμα δεν φαινεται ολοκληρο..

---

ααα.. δε πειραζει μην πτοεισαι οσοι ενδιαφερονται να διαβασουν ειναι εξπερ στις παραθεσεις :cool::cool:
εγω θα σου ελεγα να εισαι διπλα σε ανθρωπους που σου μιαζουν κ εχουν τον ιδιο χαρακτηρα με εσενα αυτο βοηθαει πολυ μου φαινετε εχεις παρει καπια ιδεα απο μονος σου για το προς τα που πρεπει να πας απλα μαθε να καταλαβαινεις ποτε ο αλλος ειναι καταληλος να σε καταλαβει η οχι..
στα παντα το ιδιο πραγμα συμβαινει ολοι δε μιλουν την ιδια γλωσσα καπιοι ενα θεμα το πιανουν κ αλλοι οχι.. πολοι πχ νομιζουν οτι αυτο που εχουν στο μυαλο τους που τους φαινεται ευκολονοητο γι αυτους οτι ειναι ευκολονοητο για ολους πραγμα που ΔΕΝ ειναι ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by sogoku

Επειδη το τελευταιο διαστημα τα εχω βρει με τον εαυτο μου και εχω βελτιωσει πολλα πραγματα πανω στον ψυχολογικο τομεα,μου εχουν μεινει καποια καταλοιπα..ενα απ αυτα ειναι οτι φοβαμαι να καταλαβει καποιος αγνωστος οτι εχω αγχος,για παραδειγμα μπαινοντας στον εργασιακο μου χωρο καποιες φορες ειμαι αρκετα "τσιτωμενος",ειμαι σαν να εκανα σπριντ,δηλαδη λαχανιασμενος,ψηλοτρεμουν τα χερια μου,η φωνη βγαινει σπατα με αποτελεσμα να θελω να το κρυψω απ τους υπολοιπους,τρεμω στην ιδεα οτι θα καταλαβει καποιος τριτος οτι ειμαι αγχωμενος.Θελω να βγαζω τπρος τα εξω ενα αισθημα αυτοκυριαρχιας,σοβαροτητα� �,αυτοπεποιθησης,ηρεμιας κ οχι ενος δειλου,στρεσαρισμενου,ανημ πορου ανθρωπου..Αυτο που ξερω ειναι οτι αλλοτε πριν παω ειτε σε δουλεια ειτε καπου αλλου,κοιταζομαι στον καθρεφτη πριν φυγω κ εχω φουλ αυτοπεποιθηση και αλλες πολυ down..
Επισης ενα αλλλο θεμα που σχετιζεται με το παραπανω,οτι καποιες φορες για παραδειγμα σε καποια καφετερια αν καθονται ολοι,ισως ντραπω να σηκωθω να παω τουαλετα,τον ιδιο κ στην εργασια μου,αν προκυψει κατι κ χρειαστει να περασω αναμεσα απο 100 ατομα που καθονται θα ιδρωσω.Με λιγα λογια δεν μπορω να αισθανομαι οτι πεφτουν πολλα βλεματα πανω μου,με κανει και ντρεπομαι.Γνωριζετε αν λεγεται καπως αυτη η φοβια??
Για να αντιμετωπισω τα παραπανω αγχη στοχευω επι καθημερινης βασης στην τελειοτητα,δηλαδη κοιταω τα παπουτσια μου να ειναι πεντακαθαρα,τα κορδονια να ειναι συμμετρικα,το πουκαμισο να πεφτει τελεια,το μαλλι να ειναι στην πενα,να μυριζω ωραια,να μην εχουν ουτε μια τσαλακα τα ρουχα μου κ αλλα τετοια..
Θα ηθελα τις γνωμες και συμβουλες σας....

---

Δεν ειμαι ειδικός αλλά κάποια απο τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις τα έχω κι έγω. Απλώς σκάνε πιο ήπια σε μένα.
Χωρις να ειμαι ειδικός το ξαναλέω, εγώ θα σου πρότεινα να παιδέψεις λίγο το μυαλό σου με κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις.
Μπορεί να ειναι και άκυρες απλά νομίζω πως μπορεί να υπάρχει ισως κάποιος συσχετισμός?

Νιώθεις θυμωμένος? Αν ναι, εισαι με σένα, με τους άλλους ή συνδυαστικά? ϊσως συσσωρευμένος θυμός που δεν εκτονώθηκε και σου "εσκασε" σε νεύρωση?
Έχεις υψηλους στόχους?
Φαντάζεσαι ή οραματίζεσαι πρόσωπα και καταστάσεις στον ξύπνιο σου? (δεν μιλάω για ψύχωση σε καμία περίπτωση).
Έχεις ΕΞΕΙΔΑΝΙΚΕΥΜΕΝΑ πρότυπα?
Νιώθεις οτι εκλογικεύεις τους άλλους? Πιάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεί (συνειδητά ή ασυνείδητα) να μπαίνει στο μυαλό των άλλων?
Αν η παραπάνω ερώτηση ισχύει, τι συναισθήματα ένιωσες οταν κάτι δεν πήγε καλά στην πρόβλεψη? Ντροπή? εξευτελισμός? Ενοχή?

Νιώθεις οτι χάνεις τον έλεγχο?
Σε ενοχλεί το απρόοπτο - το απρόβλεπτο? Πόσο άβολα νιώθεις όταν κάτι βρίσκεται εκτός φάσματος προβλέψεων.
Τι ειναι σοβορότητα για σένα? Ποιός ειναι σοβαρός κατα την άποψη σου?
Γράψε σε χαρτί την απάντηση στην τελευταία μου ερώτηση και διάβασε την στον εαυτό σου να δεις τι γράφεις. Προσπάθησε να κατανοήσεις τι γράφεις.
Λογική ή συναίσθημα? Βρίσκεις κακή, άτοπη, άστοχη την συγκεκριμένη ερωτησή μου ή υπερτερεί κάτι απο τα δύο?

ΥΓ. Θα αμυνθώ αναγκαστικά (μιας και το πληκρολόγιο δεν ειναι και το καλυτερο μέσο επικοινωνίας) και θα σου επισημάνω πως οτι σου λέω στο λέω-ρωτάω με αγάπη.
Εννοείται αν θέλεις δεν απαντάς σε τίποτα. Κανείς δεν ειναι υποχρεωμένος άλλωστε.

Εν τω μεταξύ, την ώρα που πήγα να στείλω αυτο που έγραψα παραπάνω (κάνοντας Reply with Quote) είδα και το υπόλοιπο της απάντησης σου που όντως δε φαινόταν.
Μοιάζουμε σε πολλά!!!!
Απλώς εγώ αυτό με την ψυχαναγκαστική τελειότητα δεν το έχω. Δεν ξέρω αν μπορώ να το αξηγήσω πιο απλά.
Ειμαι ιδεοψυχαναγκαστικός ιδεοληπτικός. Δεν έχω πάρει καθόλου το καταναγκαστικό κομμάτι. Δεν μετράω, δεν πατάω σε συγκεκριμένα καρό πλακάκια, δεν ανοιγοκλείνω διακόπτες... δεν δεν δεν Δεν κάνω τίποτα. Εχώ μια """"νορμαλ""""" ζωή. Επίσης το δωμάτιο μου περίσότερο με κοτέτσι μοιάζει παρά με δωμάτιο ιδεοψυχαναγκαστικού που τον καταδεικνύει η τελειομανία.
Μου σκάει όμως αλλιώς. Αν δεις την τακτοποιήση του υπολογιστή μου (κατα τα φοιτητικά μου χρόνια) θα πάθαινες εγκεφαλικό.
Απειρα αρχεία, καταχωρημένα με πολύ συγκεκριμένη μορφή και καμία διαφορά μεταξύ τους. Μάλιστα τότε που το έκανα αυτό μου ζητούσαν όλοι να τους δώσω τον σκληρό μου δίσκο
με τη μουσική για ήταν Σ Α Φ Ε Σ που ητανε, τι?

Εν τω μεταξύ τώρα διαπιστώνω οτι το μήνυμά μου 09-06-2015, 16:25 δεν φαίνεται. Τι γίνεται ρε παιδιά??
Anyway, ακολουθεί εδώ. Πρόκειται για το 1ο μου μήνυμά μου σε σένα.


Δεν ειμαι ειδικός αλλά κάποια απο τα χαρακτηριστικά που περιγράφεις τα έχω κι έγω. Απλώς σκάνε πιο ήπια σε μένα.
Χωρις να ειμαι ειδικός το ξαναλέω, εγώ θα σου πρότεινα να παιδέψεις λίγο το μυαλό σου με κάποιες συγκεκριμένες ερωτήσεις.
Μπορεί να ειναι και άκυρες απλά νομίζω πως μπορεί να υπάρχει ισως κάποιος συσχετισμός?

Νιώθεις θυμωμένος? Αν ναι, εισαι με σένα, με τους άλλους ή συνδυαστικά? ϊσως συσσωρευμένος θυμός που δεν εκτονώθηκε και σου "εσκασε" σε νεύρωση?
Έχεις υψηλους στόχους?
Φαντάζεσαι ή οραματίζεσαι πρόσωπα και καταστάσεις στον ξύπνιο σου? (δεν μιλάω για ψύχωση σε καμία περίπτωση).
Έχεις ΕΞΕΙΔΑΝΙΚΕΥΜΕΝΑ πρότυπα?
Νιώθεις οτι εκλογικεύεις τους άλλους? Πιάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεί (συνειδητά ή ασυνείδητα) να μπαίνει στο μυαλό των άλλων?
Αν η παραπάνω ερώτηση ισχύει, τι συναισθήματα ένιωσες οταν κάτι δεν πήγε καλά στην πρόβλεψη? Ντροπή? εξευτελισμός? Ενοχή?

Νιώθεις οτι χάνεις τον έλεγχο?
Σε ενοχλεί το απρόοπτο - το απρόβλεπτο? Πόσο άβολα νιώθεις όταν κάτι βρίσκεται εκτός φάσματος προβλέψεων.

Τι ειναι σοβορότητα για σένα? Ποιός ειναι σοβαρός κατα την άποψη σου?
Γράψε σε χαρτί την απάντηση στην τελευταία μου ερώτηση και διάβασε την στον εαυτό σου να δεις τι γράφεις. Προσπάθησε να κατανοήσεις τι γράφεις.
Λογική ή συναίσθημα? Βρίσκεις κακή, άτοπη, άστοχη την συγκεκριμένη ερωτησή μου ή υπερτερεί κάτι απο τα δύο?

ΥΓ. Θα αμυνθώ αναγκαστικά (μιας και το πληκρολόγιο δεν ειναι και το καλυτερο μέσο επικοινωνίας) και θα σου επισημάνω πως οτι σου λέω στο λέω-ρωτάω με αγάπη.
Εννοείται αν θέλεις δεν απαντάς σε τίποτα. Κανείς δεν ειναι υποχρεωμένος άλλωστε.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ααα.. δε πειραζει μην πτοεισαι οσοι ενδιαφερονται να διαβασουν ειναι εξπερ στις παραθεσεις :cool::cool:
ι.

---

Καλο Αλεξ !!!!

κι εγω το εχω αυτο. δεν θελω δηλαδη να καταλαβουν οι αλλοι οτι ειμαι "ευαλωτη".
παλαιοτερα επεμενα παρα πολυ, τωρα ομως ηρεμησα καπως ως προς αυτο το θεμα .

καπιο τραγουδι μου θυμιζει αυτο

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

κι εγω το εχω αυτο. δεν θελω δηλαδη να καταλαβουν οι αλλοι οτι ειμαι "ευαλωτη".
παλαιοτερα επεμενα παρα πολυ, τωρα ομως ηρεμησα καπως ως προς αυτο το θεμα .

---

Έκανες κάτι και έχεις αλλάξει? Κάποια θεραπεία ή απλά έφυγε με τον καιρό?
Είχες-έχεις θέμα με την συστολή?

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Εν τω μεταξύ, την ώρα που πήγα να στείλω αυτο που έγραψα παραπάνω (κάνοντας Reply with Quote) είδα και το υπόλοιπο της απάντησης σου που όντως δε φαινόταν.
Μοιάζουμε σε πολλά!!!!
Απλώς εγώ αυτό με την ψυχαναγκαστική τελειότητα δεν το έχω. Δεν ξέρω αν μπορώ να το αξηγήσω πιο απλά.
Ειμαι ιδεοψυχαναγκαστικός ιδεοληπτικός. Δεν έχω πάρει καθόλου το καταναγκαστικό κομμάτι. Δεν μετράω, δεν πατάω σε συγκεκριμένα καρό πλακάκια, δεν ανοιγοκλείνω διακόπτες... δεν δεν δεν Δεν κάνω τίποτα. Εχώ μια """"νορμαλ""""" ζωή. Επίσης το δωμάτιο μου περίσότερο με κοτέτσι μοιάζει παρά με δωμάτιο ιδεοψυχαναγκαστικού που τον καταδεικνύει η τελειομανία.
Μου σκάει όμως αλλιώς. Αν δεις την τακτοποιήση του υπολογιστή μου (κατα τα φοιτητικά μου χρόνια) θα πάθαινες εγκεφαλικό.
Απειρα αρχεία, καταχωρημένα με πολύ συγκεκριμένη μορφή και καμία διαφορά μεταξύ τους. Μάλιστα τότε που το έκανα αυτό μου ζητούσαν όλοι να τους δώσω τον σκληρό μου δίσκο
με τη μουσική για ήταν Σ Α Φ Ε Σ που ητανε, τι?

---

Αυτο με τον υπολογιστη το εχω κ εγω,γενικα θελω να εχω ταξη στο χωρο και να βρισκω οτι θελω οποτε το θελω χωρις να "σκαβω"...

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Έκανες κάτι και έχεις αλλάξει? Κάποια θεραπεία ή απλά έφυγε με τον καιρό?
Είχες-έχεις θέμα με την συστολή?

---

οχι ντροπαλη δεν ημουν ποτε ειναι αληθεια. ψυχοθεραπεια εκανα ναι, αλλα το γεγονος οτι φοβομουν να το αποκαλυψω δεν εχει να κανει τοσο με την ψυχοθεραπεια οσο με την εμπειρια μου. θελω να πω πως αφου εντελει αποφασισα να αποκαλυψω την αδυναμια μου για το αγχος -σε συγκεκριμενα προφανως ατομα, δεν εννοω οτι το εκανα σταμπα σε μπλουζα- ειδα οτι χαλαρωνα. Δηλαδη δεν πιεζα επιπλεον τον εαυτο μου να ΜΗΝ αγχωθει για να ΜΗΝ φανει στους αλλους, απο την στιγμη που οι αλλοι το ηξεραν.
επιπλεον ειδα πως η αντιδραση των αλλων ανθρωπων ηταν ωριμη και οχι υπερβολικη. τωρα αυτο βεβαια εχει να κανει σαφψς με τον χαρακτηρα του ατομου στον οποιο αποκαλυπτεις το θεμα (οποτε κρινεις σε ποιον λες και τι ακριβως λες), αλλα και με τον δικο σου τροπος αντιμετωπισης. Για παραδειγμα εγω ποτε δεν ακολουθησα προλογους του τυπου "θα σου πω κατι σημαντικο και μπλα μπλα", αλλα εμπαινα κατευθειαν στο θεμα" ασε δεν σου ειπα παθαινω κρισεις πανικου κλπ".
επισης εγω γενικως κανω χαβαλε στην κατασταση μου. οχι απο αποψη γελιοποιησης, αλλα απο αποψη μειωσης της "σπουδαιοτητας".
και γενικως το να βαλεις μια φιλοσοφια στην ζωη σου του τυπου "ε και τι εγινε".. κι αυτο με βοηθησε εμενα σε μικροτερο βαθμο με τα παραπανω που περιεγραψα βεβαια.
επισης, κανενας μας δεν ειναι τελειος και ο καθε μα καθε ανθρωπος εχει να αντιμετωπισει το δικο του δραμα... δεν εισαι ο μονος που τραβας ζορια και το να αποκαλυψεις ή να αφησεις να φανει μια αδυναμια σου δεν συμαινει κατι, ακριβως γιατι οπως εσυ ετσι και οι αλλοι εχουν τα δικα τους αδυναμα σημεια.


Εν ολιγοις, το οτι ανοιχτηκα σε καποια ατομα με εκανε και να αισθανθω καλυτερα, και να αποκτησω στηριξη και να χαλαρωσω γενικα.
Σε συμβουλευω να το κανεις και εσυ...
οχι σε οποιονανε... σε κοντικα ατομα που εμπιστευεσαι....

Το δοκίμασα σε μια από τις χειρότερες φάσεις μου κατά τα φοιτητικά μου χρόνια. Απομυθοποίηση λέγεται.
Θυμάμαι είχα πάρει εκτάκτως τηλέφωνο τη γιατρό μου και τη ρώτησα αν θα μπορούσε να ισχύει το σενάριο του να μιλήσω σε συγκεκριμένους φίλους μου και να ακυρώσω τον ΙΔΨ μηχανισμό που μου είχε σκάσει εκείνη την περίοδο. Μου είπε ότι ισχύει και ότι πολλές φορές κάνει καλό. Έχω/είχα το ατυχές ‘ταλέντο’ να υλοποιώ έναν συγκεκριμένο φόβο μου. Το γεγονός ότι ανοίχτηκα στους φίλους μου για το πρόβλημα μου, για ΚΑΚΗ δική μου τύχη αλλά και των άλλων, ΔΕΝ λειτούργησε.

Τους ανοίχτηκα και ακολούθησε η τιμωρία. Επειδή ακριβώς τους μίλησα ανοιχτά, ένιωσα απογυμνωμένος. Ίσως έχει να κάνει και με τον έλεγχο εδώ. Κάτι σαν να τους έδωσα τον πλήρη έλεγχο με το να τους αποκαλυφθώ. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Και τιμωρία φυσικά. Τιμωρία και ΙΔΨ άλλωστε είναι αλληλένδετες έννοιες. Οι φίλοι είχαν πάρα πολύ καλή αντίδραση (ώριμη εννοώ) αλλά εμένα δυστυχώς τίποτα δε μου έλεγε αυτό. Τους αποκαλύφθηκα? – > Έπρεπε να πληρώσουν! Ξέρω ότι ακούγεται τελείως κουλό αλλά τι να κάνουμε? Shit happens….

Με τις μέρες άρχισα σιγά σιγά να ξεκόβω μαζί τους μέχρι που αραιώσαμε ως και χαθήκαμε για 3-4 χρόνια. 2 φίλοι μου ήτανε. Σήμερα πάντως ξαναμιλάμε και με τους δύο. Ερχόμενος στο σήμερα, είμαι σε μια από τις καλύτερες φάσεις μου. Ολοκληρώνω την θεραπεία μου και κόβω και το cymbalta. Αν καταφέρω να της την ‘πέσω’ κιόλας, καλά θα ήταν…

ναι κοιτα απο ιδψ δεν ειχα ποτε εμπερια οποτε δεν μπορω να μπω στην θεση σου.
αλλα αυτο το "φοβαμαι μην καταλαβει καποιος οτι εχω αγχος" μπορω γι΄αυτο και εγραψα το παραπανω ποστ..

εσυ θα εστιαζεις στο οτι με τους φιλους σου αυτους ξαναμιλατε και οτι εισαι στις καλες σου φασεις :) τωρα για το τι θα πει ο κοσμος και λοιπα ........αστα στην ακρη...δεν προκειται να σε οφελησουν τετοιου ειδους σκεψεις και εντελει εμεις οι αγχωδεις ανθρωποι τεινουμε να μεγαλοποιουμε τα πραγματα...