Εργασια και νοσοφοβια

Στις τοσες ανησυχιες και φοβιες ηρθε και κατι ακομα για να με κανει την ζωη ακομα πιο δυσκολη... Εχει αρκετο καιρο που δεν εργαζομαι ,εξαιτιας των προβληματων(κρισεις πανικου,νοσοφοβια ,επεμβασεις.πονοι) δεν υπηρχε φυσικα περιπτωση για να εργαστω αφου οι μερες μου περνουσαν με φρικες κ συνεχες επιβαιβεωσεις οτι δεν πασχω απο καποιες ασθενειες που πιστευω οτι εχω... με αποτελεσμα να ζω στις πλατες αλλων ... ελεγα οτι οταν σταματησουν ολα αυτα θα εργαστω και ζητουσα χρονο ..τωρα εχει γινει ανυποφορο ολο αυτο και ντρεπομαι πολυ ,νιωθω αδυναμη και αχρηστη να βασιστω στα ποδια μου οικονομικα παντα περιμενω αλλους να με φροντισουν .. εξαρτιεμαι απο εναν ανθρωπο ο οποιος ειναι και ο δεσμος μου .. ειναι αυτονοητο το τι μπορει να συμβει καποια μερα κ το τι θα απογινω εγω... Δεν θελω να φοβαμαι κ για αυτο... δεν θελω να τρεμω την μερα που θα μεινω μονη ξυπολτη στα αγκαθια... και το κυριοτερο δεν θελω να εξαρτιεμαι... σαν να ξερω τις απαντησεις που θα μου δωσετε οτι με δυναμη κ θεληση θα τα καταφερω ... δεν αρκουν πλεον αυτα... παντος χρειαζομαι κατι να ακουσω ,κ να το μοιραστω...

εχεις παει σε ψυχολογο? αυτα που λες νομιζω οτι ειναι αρκετα σοβαρα

ναι nave χωρις αποτελεσμα η λυση τουσ ειναι να παρω φαρμακα κ ολα θα φιαξουν .... τπτ ομως...

dream όσο αφήνεις τους φόβους σου να σε καταβάλλουν τόσο αυτοί θα σε κατασπαράζουν.ψαξε και βρες έναν ΨΥΧΙΑΤΡΟ που θα εμπιστευτείς. κανένας σωστος γιατρος δε θα σου πει ότι η λύση είναι τα φάρμακα και όλα θα φτιάξουν. η λύση είσαι εσύ και τα φάρμακα απλά θα σου κάνουν τη διαδρομή λίγο πιο εύκολη. εγώ είμαι σ\'αυτό το δρόμο 1,5 χρόνο τώρα. και εγώ φοβόμουν να απομακρυνθώ από τον άντρα μου. τώρα κάποιες φορές το επιδιώκω για να το ξεπεράσω. δεν θα ξυπνήσεις μια μέρα και θα γίνεις καλά. εσύ πρέπει να το παλέψεις. ο τρόπος που γράφεις δείχνει απόγνωση όμως σκέψου ότι τίποτα απ\'αυτά που φοβάσαι δεν σε βάζουν σε κίνδυνο. απλά σε τρομάζουν...

Exeis δικιο βικυ ισως δεν με βαζουν σε κινδυνο αλλα κ τον τρομο δεν τον ανεχομαι ... αντε και να αντεξω το τρομο ..τους πονους ομως τους σωματικους με ποιο τροπο να τους ελενξω?? που φοβαμαι να μεινω μονη στο σπιτι μηπως κ με ποιασει η κοιλια μου η ζαλαδα κτλ?στην σκεψη μονο οτι θα ειμαι σε εναν χωρο εργασιας αγνωστο με ενα αφεντικο στο κεφαλι κ να με ποιασει κατι τι θα του πω?πωσ θσ το αντιμετωπισω??

dream,
όλη αυτή η ένταση που βιώνεις δε χρήζει απαραίτητα φαρμακευτικής αντιμετώπισης.
ΑΠεναντίας, εν αντιθέσει με τις παραπάνω απαντήσεις, θεωρώ ότι χρειάζεται να απευθυνθείς σε κάποιον ψυχολόγο, να μπεις σε μια ψυχοθεραπευτική διαδικασία κα να έρθεις σε βαθιά επικοινωνία με το σκοτεινό κομμάτι του εαυτού σου.
Στήριξη χρειάζεσαι και ξεδίπλωμα της ψυχής σου ώστε να μπορέσεις να ξαναγράψεις την ιστορία της ζωής σου με διαφορετικό τρόπο.

dream, επειδή μπερδεύτηκα λίγο...να σε ρωτήσω έχεις εργαστεί ποτέ?

Υποθέτω πως θα θελεις ολα αυτά να αλλάξουν αλλα σίγουρα ξέρεις πως απο μονο του δεν αλλάζει τπτ...έχεις μιλήσει στους δικους σου ανθρωπους για ολα αυτα που σε βασανίζουν? Που σε φοβίζουν....?

τι να πω ρε παιδια ...εχω κανει και ψυχοθεραπεια με ψυχολογο καποιους μηνες χωρις αποτελεσμαεχω παει σε πολλουσ ψυχιατρους κ παλι τιποτε.. Εχουν περασει τοσα χρονια με το να βοηθω μονη μου τον εαυτο μου κ πιστευοντας οτι καποτε θα βρω την καταλληλη βοηθεια..αλλα εχουν ριζωθει τοσο καλα ολλα αυτα, που οπως με ειπε και μια ψυχολογος οτι αν περασει καιρος πολυς δεν θεραπευονται οι φοβιες,γινονται μερος τις ζωης μας..δεν ξερω κατα ποσο αληθευει αυτο... για να καταλαβαιτε οταν ερχετε κατι κ το αντιμετωπιζω μετα ερχεται με αλλη μορφη κ περισσοτερο αγχος κ φοβο... ασ ποθμε πρςτα ηρθαν οι κρισεις πανικου 5 χρονια παλευα ,τρλικα εμαθα να τισ ελεγχω κ να μην τισ φοβαμαι τοσο ,αυτο το καταφερα μονη μου.. κ πριν 1 χρονο ηρθαν οι σωματομορφες διαταραχες οπως το λενε οι γιατροι.. αυτο δεν μπορω να το ελεγξω οσο και να λεω οτι ειναι ψυχολογικο κ οχι κατι παθολογικο ,οσο κ να μου το λενε οι γιατροι δεν σταματανε οι πονοι... και να σταματανε για λιγο καιρο εκει που πας να παρω μια ανασα κ να πειστω οτι οντος ειναι ψυχολογικο να παλι οι πονοι.. δεν ξερω σηκωνω τα χερια ψηλα..... ΣΟΦΙΑ δεν ξερω που μπερδευτηκες... ναι εχω εργαστει στο παρελθον ενα διαστημα που ειχαν σταματησει οι κρισεις... εχω μιλησει στους δικους μου δεν εχουν η ξερουν καποιο τροπο γιαν α βοηθησουν αλλοστε τι μπορει να κανουν και αυτοι?? οσο για το αν θα ηθελα να αλλαξουν ολα αυτα που ρωτησες ,ποιος τυφλος δεν θελει να βρει το φως του??

Έχεις σκεφτεί ποτέ οτι αυτοί οι πόνοι και οι κρίσεις μπορεί να βρίσκονται εκεί για κάποιον λόγο? Οτι σου είναι χρήσιμοι με κάποιο τρόπο?

Για τις κρισεις σκεφτηκα Φοιβη πολλες θεωριες... επεισης κ για τους πονους αλλα εδω ειναι πιο δυσκολο να δωσω εξηγησεις.. ΟΛΑ τα εψαξα ,αγορασα ποσα βιβλια περι νευροσικες και σωματομορφες διαταραχες ,κολλουσαν πολλα αλλα και παλι ο νους μου κολλημενος οτι ειναι παθολογικα...χρησιμοι?? καπιοιοι ειπαν οτι οι πονοι μου ειναι το αιτημα μου αν εννοεις αυτο.. οτι ετσι θελω να τραβηξω την προσοχη,δεν ισχιει κατι τετοιο το εψαξα κ αυτο.... που αλλου λοιπον μπορει να ειναι χρησιμοι?

Quote:

---

Originally posted by dream84
Για τις κρισεις σκεφτηκα Φοιβη πολλες θεωριες... επεισης κ για τους πονους αλλα εδω ειναι πιο δυσκολο να δωσω εξηγησεις.. ΟΛΑ τα εψαξα ,αγορασα ποσα βιβλια περι νευροσικες και σωματομορφες διαταραχες ,κολλουσαν πολλα αλλα και παλι ο νους μου κολλημενος οτι ειναι παθολογικα...χρησιμοι?? καπιοιοι ειπαν οτι οι πονοι μου ειναι το αιτημα μου αν εννοεις αυτο.. οτι ετσι θελω να τραβηξω την προσοχη,δεν ισχιει κατι τετοιο το εψαξα κ αυτο.... που αλλου λοιπον μπορει να ειναι χρησιμοι?

---

Δεν το είπα καθόλου με το σκεπτικό οτι θέλεις να τραβήξεις την προσοχή.Το είπα με το σκεπτικό οτι εσένα σου χρησιμεύει κάτι. Δεν ξέρω καν αν σου λέει κάτι αυτό, αλλά θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Ίσως η παρουσία αυτών των προβλημάτων σε προστατεύει από κάτι άλλο το οποίο, για σένα, είναι πιο απειλητικό ακόμα και από αυτά τα προβλήματα. Για παράδειγμα,γνωρίζω έναν άνθρωπο εξαρτημένο από το αλκοόλ. Όταν κατάφερε να κάνει αποχή και δουλεύοντας με τον εαυτό του ανακάλυψε οτι το ριχνε στο ποτό για να μην αισθάνεται τον εσωτερικό του πόνο. Ακόμα και ξέροντας πόσο κακό έκανε στον εαυτό του να μεθάει και να χάνει τη συνείδησ\'η του, δεν μπορούσε να το σταματήσει. Για κείνον, χωρίς να το ξέρει συνειδητά μέχρι που έψαξε μέσα του, ήταν λιγότερο απειλητικό να διακινδυνεύει τη ζωή και την υγεία του καθημερινά, παρά να αισθανθεί τον εσωτερικό του πόνο.
Καταλαβαίνεις τι εννοώ?

Ναι ειναι μια καλη εξηγηση..ευχαριστω πολυ ΦΟΙΒΗ ειλικρινα αυτο ανελυσες μου εκανε κλικ. δλδ με λιγα λογια ολλα αυτα που εχουν θαφτει μεσα μου βγαινουν με αυτον τον τροπο επειδη ετσι ειναι πιο ευκολο για εμενα... ομος το δυσκολο ειναι να μαθω τον εσωτερικο μου κοσμο τι ειναι αυτα που με πονανε ,αυτα που με αγχωνουν γιατι δεν μπορω ποτε να ψαξω μεσα μου?? ειναι σαν να εχω μεσα μου εναν αλλον εαυτο τοσο καλα κρυμενο.....

Quote:

---

Originally posted by dream84
ομος το δυσκολο ειναι να μαθω τον εσωτερικο μου κοσμο τι ειναι αυτα που με πονανε ,αυτα που με αγχωνουν γιατι δεν μπορω ποτε να ψαξω μεσα μου?? ειναι σαν να εχω μεσα μου εναν αλλον εαυτο τοσο καλα κρυμενο.....

---

Το νιώθεις όμως, το ξέρεις οτι μέσα σου υπάρχει αυτός ο άλλος εαυτός. Θα κάνω μια υπόθεση που μπορεί να είναι και λάθος : Μου φαίνεται οτι αυτός ο εσωτερικός εαυτός προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σου με τις κρίσεις και τα σωματικά προβλήματα. Σαν να σου ζητάει να τον προσέξεις...να σκύψεις να τον γνωρίσεις ίσως...

Αυτο προσπαθω τοσα χρονια .... αλλα... τι να πω , ισως καποτε φανερωθει κ οχι να μου βαζει γριφους.. επισησ ηθελα να ρωτησω κ κατι αλλο .. αρκετα χρονια δλδ απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου βλεπω ονειρα μονο εφιαλτες κ αγχωδης καταστασεις στον υπνο μου εχω πολυ καιρο να κοιμηθω καλα .κ μισω τα πρωινα που ξυπναω με καταθλιψη.. ολα αυτα δειχνουν αγχος σιγουρα αλλα το θεμα ειναι οτι τωρα ειμαι καλυτερα απο καποτε στην προσωπικη μου μου ζωη ποιος ο λογος λοιπον να εχω ακομα ολα αυτα?? συγνωμη αν γινομαι κουραστικη...

ίσως γιατί η προσωπική σου ζωή δεν ειναι το μονο κομματι της ζωής σου...ας πουμε η σχεση με τους γονεις, με τον ίδιο σου τον εαυτό, με τη δουλεια, με φίλους ειναι άλλα κομματια της ζωής σου, που μπορει να σου δημιουργουν προβλήματα...

Quote:

---

Originally posted by dream84
Αυτο προσπαθω τοσα χρονια .... αλλα... τι να πω , ισως καποτε φανερωθει κ οχι να μου βαζει γριφους.. επισησ ηθελα να ρωτησω κ κατι αλλο .. αρκετα χρονια δλδ απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου βλεπω ονειρα μονο εφιαλτες κ αγχωδης καταστασεις στον υπνο μου εχω πολυ καιρο να κοιμηθω καλα .κ μισω τα πρωινα που ξυπναω με καταθλιψη.. ολα αυτα δειχνουν αγχος σιγουρα αλλα το θεμα ειναι οτι τωρα ειμαι καλυτερα απο καποτε στην προσωπικη μου μου ζωη ποιος ο λογος λοιπον να εχω ακομα ολα αυτα?? συγνωμη αν γινομαι κουραστικη...

---

Ίσως να είναι ντροπαλός και να διστάζει να εμφανιστεί...ή ίσως να νομίζει οτι δεν τον θέλεις στη ζωή σου...ή οτι δεν τον θέλουν οι δικοί σου...Ίσως πάλι να μοιάζει με σκανταλιάρικο παιδάκι που δεν βγαίνει από την κρυψώνα του αν δεν παίξεις το παιχνίδι του...εσύ ξέρεις...
Πάντως και το άγχος και η κατάθλιψη που περιγράφεις δεν φαίνεται να έχουν να κάνουν με την \'εξωτερική\' ζωή σου. Το λέω αυτό από ανάλογη δική μου εμπειρία. Κάτι μου έλειπε συνεχώς και ένιωθα ένα κενό και μια θλίψη. Η ζωή μου όμως ήταν τέλεια και είχα τα πάντα, ότι επιθυμούσα. Ανακάλυψα τελικά οτι αυτό που έλειπε δεν ήταν έξω από εμένα. Το κενό υπήρχε στη σχέση μου με τον εαυτό μου. Δεν λέω οτι αυτό συμβαίνει και στη δική σου περίπτωση. Λέω απλά οτι ίσως αυτό που φταίει να μην είναι το περιβάλλον σου αυτή τη στιγμή.

Σιγουρα μου λειπουν πολλα κ εχω αρκετα κενα μεσα μου αλλα και παλι το θεωρω αδικο ... πολλοι ανθρωποι εχουν καποια κενα μεσα τους σε ολους κατι λειπει και επεισης αλλοι περασανε κ χειροτερα απο εμενα ομως δεν βγαζουν τετοια πραγματα .... τι να πω.. κατι που σκεφτομαι τελευταια ειναι οτι εκτος απο τις ασχημες καταστασεις που περασα κ απο τα ασχημα κ αδικα παιδικα μου χρονια να μην απολυτα η αιτια για κρισεις ,καταθλιψη κτλ.. ισως απλα να ειναι γονιδιο επειδη κ ο πατερας μου κ ολο του το σοι πασχουν απο φοβιες απλα να το κληρονομησα και να υποφερω ετσι για παντα.. ο πατερας μου εχει βρει την λυση στο αλκολ οσα χρονια τον θυμαμαι παντα ηταν μεθυσμενος, τα αδελφια του μια ζωη με αντικαταθλιπτικα.. προσπαθω να μην το δω ετσι δλδ να μην πιστεψω οτι πηρα και εγω το γονιδιο κ οτι δεν θα θεραπευτω ποτε ... αλλα λενε οτι ειναι κληρονομικα συνηθως αυτα..

dream δεν ειναι έτσι! μπορει να εχεις μια τάση μεγαλύτερη απο οτι καποιος αλλος. αυτο ομως δεν σημαινει οτι εισαι καταδικασμενη να ζεις μια ζωη μεσα στη κατάθλιψη....Ισα ισα που μπορεις να δεις πως ΔΕΝ θες να ζεις...

Δεν ξερω σοφια πως εχουν τα πραγματα... αλλα ειναι λογικο να τα βλεπω ετσι αφου 7 χρονια υποφερω απο ολλα αυτα και βοηθεια δεν μπορω να βρω απο πουθενα απο ειδικους εννοω. ΔΕΝ μπορει 100 ψυχιατροι και να μην ηταν ο καταλληλος κανενας ετσι δεν ειναι???

Πολλοί έχουν κενά και πολλοί περνούν διάφορα αλλά αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή είναι εσύ και πως εσύ αντιμετωπίζεις αυτά που έχουν συμβεί. Δεν έχεις περάσει και λίγα εδώ που τα λέμε...
Όσο για το αν είναι κληρονομικό ή όχι, δεν ξέρω. Ξέρω όμως οτι αν βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον γεμάτο αρρώστιες είναι πολύ εύκολο να \"κολλήσεις\", μεταφορικά μιλώντας.
Πιστεύω επίσης οτι υπάρχει γιατρειά. Και ναι, μπορεί και οι εκατό ψυχίατροι να μην σου ταιριάζουν. Ίσως να χρειάζεσαι να μιλήσεις για κάποια πράγματα και όχι να πάρεις χάπια, ή έναν συνδυασμό από τα δυο. Σε ψυχοθεραπευτή έχεις απευθυνθεί?

η αληθεια ειναι οτι καποτε επαιρνα τα seroxat για ενα χρονο κ ενιωθα πολυ καλα αλλα οταν τα διεκοψα υποτροπιασα... πλεον με τιποτε δεν θελω να ξαναπαρω... ναι εκανα θεραπεια με ψυχολογο ψυχοθεραπευτη αλλα αυτα που μου ελεγε εμενα δεν μου στεκαν... ειμαι και δυσκολη !!

Quote:

---

Originally posted by dream84
η αληθεια ειναι οτι καποτε επαιρνα τα seroxat για ενα χρονο κ ενιωθα πολυ καλα αλλα οταν τα διεκοψα υποτροπιασα... πλεον με τιποτε δεν θελω να ξαναπαρω... ναι εκανα θεραπεια με ψυχολογο ψυχοθεραπευτη αλλα αυτα που μου ελεγε εμενα δεν μου στεκαν... ειμαι και δυσκολη !!

---

Γιατί δεν δοκιμάζεις με κάποιον άλλο εξηγώντας οτι δεν θέλεις να πάρεις χάπια? Όσο δύσκολη και να \'σαι, δεν μπορεί, κάπου θα βρεθεί αυτός από τον οποίο θα μπορέσεις να πάρεις!