ψυχολογο ή ψυχιατρο?

Γεια σας. Ειμαι νεο μελος.
Θα ηθελα να διαπιστωσω αν πασχω ή οχι απο διατροφικη διαταραχη (υπερφαγια). Θα ηταν χρησιμο να συμβουλευτω ψυχολογο ή ψυχιατρο?
Θα ηθελα να μου απαντησει και ο NikosD.
Ευχαριστω.

Υ.Γ. Η αρχικη καταχωριση της ερωτησης εγινε σε ασχετη κατηγορια (σχολια, προτασεις, προβληματα). Οποτε επανορθωνω...

Γειά σου amelie.

Ρίξε μια ματιά εδώ : www.eatingdisorders.gr. Υπάρχει και forum μέσα σε αυτή τη σελίδα, παρόμοιο με αυτό εδώ, αλλά που επικεντρώνεται στις διατροφικές διαταραχές. Ίσως διαβάζοντας αποφασίσεις μόνη σου αν πάσχεις ή όχι από υπερφαγία.

amelie,
να απευθυνθείς σε ψυχολόγο.
Η θεραπεία των διαταραχών πρόσληψης τροφής στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται ψυχοθεραπευτικά.
Η χρήση των αντικαταθλιπτικών φαρμάκων στη θεραπεία των E.D. ολοένα και λιγότερο ενδείκνειται, σύμφωνα με τα νεώτερα δεδομένα στο χώρο.
Εάν με την διαταραχή πρόσληψης τροφής συνυπάρχει οτιδήποτε άλλο που χρήζει αγωγής, ο ψυχολόγος θα χρειαστεί (και οφείλει) να σε παραπέμψει σε ψυχίατρο έτσι ώστε η ψυχοθεραπεία να υποστηριχθεί και φαρμακευτικά.

Ένα άλλο site πολύ καλό που ειδικεύεται πάνω σε διατροφικές διαταραχές είναι αυτό.. http://www.hcfed.gr/

ευχαριστω πολυ ολους σας...

Εγώ γιατί πιστεύω ότι οι περισσότεροι ψυχίατροι είναι εκπαιδευμένοι σε τουλάχιστον ένα ψυχοθεραπευτικό μοντέλο και τοιουτοτρόπως είναι εξίσου και ίσως περισσότερο καταρτισμένοι από τους ψυχολόγους;;;Αμελί όποια ειδικότητα και αν επιλέξεις να φροντίσεις ο ειδικός να είναι καλός.......

Δίκιο έχει η Κασσι.Σημασία έχει να είναι καλός στη δουλειά του και να αισθάνεσαι ότι σε καταλαβαίνει και ότι μπορεί να σε βοηθήσει.Είτε αυτός είναι ψυχολόγος είτε ψυχίατρος.

Να απευθύνεσαι πρώτα σε ψυχίατρο....γιατί έχει καλύτερη γνωστική επάρκεια και εκείνος αν κρίνει μπορεί να σε παραπέμψει σε ψυχολόγο.Υπάρχει ταμπού με τους ψυχιάτρους αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλύτερα καταρτισμένοι και μην ξεχνάς ότι αν χρειάζεται η περίπτωση σου φάρμακο μόνο ο ψυχίατρος μπορεί να στο δώσει.

Το έργο του ψυχολόγου είναι επικουρικό και κανονικά θα πρέπει να είναι υπο την επίβλεψη ή την καθοδήγηση του ψυχιάτρου.Υπάρχουν εξετάσεις που ο ψυχίατρος μπορεί να σε προτρέψει να κάνεις για να αποκλεισθούν τυχόν οργανικά αίτια και υπάρχουν και οργανοδυναμικές προσεγγίσεις σε θέματα που αφορούν την ψυχή που πάλι ο ψυχίατρος μπορεί να τις χρησιμοποιήσει.

PSYCHOANS οι ψυχιατροι ομως δεν ειναι υπερ των φαρμάκων; ειδικά αν κάποιος δεν εχει χρηματα και πάει στο νοσοκομείο τις συνταγες τις \"κόβουν\" σαν εισητήρια για το κινηματογραφο. Εχω δουλέψει με εφηβους που ειχαν ηπιες φοβιες και η ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου τους εδινε φάρμακα που εξοκολουθουσαν να τα παιρνουν χωρις αλλαγες στην συνταγογράφηση και χωρις ξεκούραση του οργανισμού. Ποσο μαλλον οι ιδιώτες που το βλέπουν και ανταγωνιστικά με τους ψυχολόγους και δύσκολα κανουν σε αυτούς παραπομπές. Δεν θελω να το γενικευσω για ολους τους ψυχιατρους, εχει να κανει με τον καθε γιατρό που ειναι υπερ των φαρμάκων ή οχι. Απλα ρωτάω αν εχεις το θεμα.

Παντως εγω νομίζω πως καλό ειναι τα φαρμακα να παρέχονται με συνεση γιατί εχουν πολλές παρενεργειες απο την μια και απο την άλλη ο οργανισμός τα συνηθίζει σε μερικά χρόνια με αποτελεσμα να απαιτούνται ισχυρότερα.

Έλξη
Junior Member
**



Μηνύματα: 24
Registered: 8-5-2008
Member Is Offline

Διάθεση: Τέλεια!


Εστάλη στις 22-5-2008 στις 07:38 PM Απάντηση με παράθεση Αναφορά μηνύματος στον Administrator


PSYCHOANS οι ψυχιατροι ομως δεν ειναι υπερ των φαρμάκων; ειδικά αν κάποιος δεν εχει χρηματα και πάει στο νοσοκομείο τις συνταγες τις \"κόβουν\" σαν εισητήρια για το κινηματογραφο. Εχω δουλέψει με εφηβους που ειχαν ηπιες φοβιες και η ψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου τους εδινε φάρμακα που εξοκολουθουσαν να τα παιρνουν χωρις αλλαγες στην συνταγογράφηση και χωρις ξεκούραση του οργανισμού. Ποσο μαλλον οι ιδιώτες που το βλέπουν και ανταγωνιστικά με τους ψυχολόγους και δύσκολα κανουν σε αυτούς παραπομπές. Δεν θελω να το γενικευσω για ολους τους ψυχιατρους, εχει να κανει με τον καθε γιατρό που ειναι υπερ των φαρμάκων ή οχι. Απλα ρωτάω αν εχεις το θεμα.

Παντως εγω νομίζω πως καλό ειναι τα φαρμακα να παρέχονται με συνεση γιατί εχουν πολλές παρενεργειες απο την μια και απο την άλλη ο οργανισμός τα συνηθίζει σε μερικά χρόνια με αποτελεσμα να απαιτούνται ισχυρότερα.



Ο νόμος της έλξης...



Πρωτού μιλήσω για την ψυχιατρική τεχνική.....να ξεκινήσω απ το ότι γενικώς υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι στους ψυχιάτρους που λίγο πολύ ο κόσμος τους έχει σαν τους επιστήμονες που ασχολούνται με βαριά περιστατικά ψυχοπαθολογίας τέτοια που συνήθως συναντά κανείς σε φρενοκομεία......Αυτό βέβαια δεν είναι παρά ένα πολύ μικρό κομμάτι της αλήθειας γύρω απ την ψυχιατρική.Ο ψυχίατρος έχει διπλή επιστημονική υπόσταση,πρώτα απ όλα είναι γιατρός που πολύ απλά σημαίνει ότι υπερτερεί σε θέματα διάγνωσης και διαφοροδιάγνωσης αλλά ταυτόχρονα έχει και περισσότερα μέσα στην θεραπευτική του φαρέτρα ανάμεσα στα οποία είναι και αυτό που πολύ γενικά λέμε \"φάρμακα\".....αλλά είναι λάθος να τα τσουβαλιάζουμε και να τα θεωρούμε ως το μόνο ψυχιατρικό θεραπευτικό μέσο.Η δεύτερη του υπόσταση είναι αυτή που έχει να κάνει με αυτό που λέμε \"ψυχή\" και που δεν είναι τίποτα άλλο απ τις ανώτερες λειτουργίες του εγκεφάλου,τα στοιχεία προσωπικότητας και γενικά το συμπεριφορικό κομμάτι του ανθρώπου.

Πηγαίνοντας στο διαγνωστικό και διαφοροδιαγνωστικό σκέλος (ιατρική σκέψη) ο ψυχίατρος είναι ειδικευμένος όχι μόνο στο να ανιχνεύσει μια ψυχική πάθηση αλλά να ερευνήσει αν η πάθηση αυτή είναι όντως ψυχική ή κάποια οργανική πάθηση που έχει δευτεροπαθώς και μια ψυχιατρική σημειολογία και τελικά να παραπέμψει τον ασθενή στην αρμόδια ειδικότητα.Είναι γνωστό λχ ότι ο υπερθυρεοειδισμός συνοδεύεται απο αγχωτικές εξάρσεις ή κάποια αμιγώς νευρολογικά νοσήματα έχουν επίσης και μια ψυχική έκφραση ή ακόμα και κάποιοι όγκοι.Ομοίως βέβαια και κάποιες οργανικές παθήσεις έχουν ψυχογενή αιτιολογία....και ο γιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας καλείται να συνεργαστεί με τον ψυχίατρο...κάτι που θα ήταν αρκετά πιο δύσκολο να γίνει με έναν ψυχολόγο,ακριβώς γιατί ο τελευταίος στερείται ιατρικών γνώσεων.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη....υπάρχουν οι πιο οργανοδυναμικοί ψυχίατροι αυτοί που ψάχνουν την αιτία σε καθαρά εγκεφαλικό επίπεδο και χρησιμοποιούν περισσότερο φάρμακα αλλά υπάρχουν και οι ψυχοδυναμικοί που το φάρμακο έχει πιο περιορισμένοι,ελεγχόμενη και επικουρική χρήση και ο βασικός θεραπευτικός άξονας είναι κυρίως ψυχοθερπαευτικός. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι θεωρητικοί που διδάσκονται ακόμα και οι ψυχολόγοι (ΦΡΟΥΝΤ,ΑΝΤΛΕΡ,ΛΑΚΑΝ) ήταν γιατροί-ψυχίατροι.Υπάρχουν παθήσεις που όντως απαιτούν κυρίως φαρμακευτική παρέμβαση για να μπεί ο ασθενής σε νορμάλ ρυθμούς ζωής.Υπάρχουν παθήσεις που έχουν καλύτερη εξέλιξη με μια μικτή αγωγή (φαρμακευτική,ψυχοθεραπευτ ική) και φυσικά παθήσεις (που τείνουν να είναι οι περισσότερες) που το φάρμακο χρησιμοποιείται κατ\'εξαίρεση για να ανακουφίση τον ασθενή απο κάποια πιεστικά συμπτώματα ή να τον βοηθήσει να γίνει συνεργάσιμος με τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες....και μόλις ο ασθενής προσαρμοστεί στην διαδικασία των συνεδριών και κυρίως δεν βασανίζεται απο έντονη νευροφυτική συμπτωματολογία....το φάρμακο ελαττώνεται μέχρι να κοπεί εντελώς.

Βεβαίως το δημόσιο σύστημα υγείας έχει το κουσούρι να θέλει τον γιατρό υπερπαραγωγικό (να εξετάζει σε μικρότερο χρόνο περισσότερους ασθενείς) και σε συνδυασμό με τον έντονο φλερτάρισμα των γιατρών απ τις φαρμακευτικές εταιρείες τους κάνει πιο εύαλωτους στο να συνταγογραφούν χωρίς να πολυσκέφτονται. Αλλά αυτό αφορά κυρίως το σύστημα και τις ασφαλιστικές δικλείδες που θα έπρεπε να έχει και δεν έχει. Δεν έχει να κάνει με την επιστημονική επάρκεια των ψυχιάτρων.

Οι ψυχολόγοι.....είναι γεμάτοι θεωρητικές γνώσεις (πολλές απ τις οποίες έχουν ιατρική/βιολογική καταγωγή) αλλά βέβαια δεν μαθαίνουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιατρικά (θεραπευτικά).Αυτόνομα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν περισσότερο σαν σύμβουλοι (σχέσεων κλπ) που κι εδώ θα βρούνε δυσκολίες ή ακόμα και σαν εκπαιδευτικοί σε σχολεία με θέματα που έχουν να κάνουν με βασικές αρχές ψυχολογίας ,σεξουαλικής αγωγής ή και υποστηρικτικά σε μαθητές που θα το έχουν ανάγκη. Κλινικά ο ψυχολόγος μόνο υπο την καθοδήγηση και τον έλεγχο ψυχιάτρου μπορεί να αξιοποιηθεί.....και όσο για τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να χαϊδεύει την προκατάληψη μας γύρω απ τους ψυχιάτρους αλλά θεραπευτικά ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει εφόσον βέβαια καταφέρει να κάνει και μια σωστή διάγνωση.Ίσως τα ψυχομετρικά τέστ και κάποιες στατιστικές μελέτες που αφορούν τη συμπεριφορά να είναι ο καταλληλότερος τομέας να προσφέρουν επιστημονικό έργο.

\"Είναι γνωστό λχ ότι ο υπερθυρεοειδισμός συνοδεύεται απο αγχωτικές εξάρσεις ή κάποια αμιγώς νευρολογικά νοσήματα έχουν επίσης και μια ψυχική έκφραση ή ακόμα και κάποιοι όγκοι.Ομοίως βέβαια και κάποιες οργανικές παθήσεις έχουν ψυχογενή αιτιολογία....και ο γιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας καλείται να συνεργαστεί με τον ψυχίατρο...κάτι που θα ήταν αρκετά πιο δύσκολο να γίνει με έναν ψυχολόγο,ακριβώς γιατί ο τελευταίος στερείται ιατρικών γνώσεων.\"

Θα μπορουσες να μας πεις πού, πώς κ πότε γινεται αυτο?

Ή να το αναλυσεις περισσοτερο? Ρωτάω γιατι πραγματικα μενω αφωνη..ποιος γιατρος αντιστοιχης ειδικοτητας καλειται να συνεργαστει με ψυχιατρο? καλειται απο που? απο ποιον κ με ποιον τροπο?

Όταν μια πάθηση δεν έχει οργανική αιτιολογία.....τότε ναι ο γιατρός της αντίστοιχης ειδικότητας παραπέμπει σε ψυχίατρο.Ένα παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι λχ η στυτική δυσλειτουργεία,η δυσκολία στην στύση του πέους.Συνήθως πίσω απο αυτήν κρύβεται μια νόσος που προσβάλει τα αγγεία (μιας και η στύση του πέους έχει καθαρά αγγειακό μηχανισμό).Όταν λοιπόν απ τον παθολόγο/ουρολόγο γίνουν οι αντίστοιχες εξετάσεις .....και ο ασθενής βρεθεί καθαρός του συνιστούν να πάει σε ψυχίατρο.

Υπάρχουν δερματικές παθήσεις που έχουν καθαρά μα καθαρά ψυχογενή χαρακτήρα.....κι εκεί ο ασθενής μπορεί να πάρει ανάλογη κατεύθυνση.Γαστρεντερικές διαταραχές πχ σπαστική κολίτιδα...έχουν την ανάγκη προσφυγής σε ψυχίατρο.Ξέρω γιατρούς που το κάνουν αυτό......ωστόσο σε τι ποσοστό γίνεται δεν μπορώ να ξέρω.

Είναι γνωστή αυτή η διαδικασία ως ψυχοσωματική ιατρική και έχει να κάνει με την προβολή (σωματοποίηση) ενδοψυχικών συγκρούσεων σε όργανα του σώματος μας.Η επιλογή του οργάνου που θα προσβληθεί δεν είναι τυχαία αλλά έχει έναν συμβολικό χαρακτήρα ψυχοδυναμικά .

\"Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη....υπάρχουν οι πιο οργανοδυναμικοί ψυχίατροι αυτοί που ψάχνουν την αιτία σε καθαρά εγκεφαλικό επίπεδο και χρησιμοποιούν περισσότερο φάρμακα αλλά υπάρχουν και οι ψυχοδυναμικοί που το φάρμακο έχει πιο περιορισμένοι,ελεγχόμενη και επικουρική χρήση και ο βασικός θεραπευτικός άξονας είναι κυρίως ψυχοθερπαευτικός. Μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι θεωρητικοί που διδάσκονται ακόμα και οι ψυχολόγοι (ΦΡΟΥΝΤ,ΑΝΤΛΕΡ,ΛΑΚΑΝ) ήταν γιατροί-ψυχίατροι.Υπάρχουν παθήσεις που όντως απαιτούν κυρίως φαρμακευτική παρέμβαση για να μπεί ο ασθενής σε νορμάλ ρυθμούς ζωής.Υπάρχουν παθήσεις που έχουν καλύτερη εξέλιξη με μια μικτή αγωγή (φαρμακευτική,ψυχοθεραπευτ ική) και φυσικά παθήσεις (που τείνουν να είναι οι περισσότερες) που το φάρμακο χρησιμοποιείται κατ\'εξαίρεση για να ανακουφίση τον ασθενή απο κάποια πιεστικά συμπτώματα ή να τον βοηθήσει να γίνει συνεργάσιμος με τις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες....και μόλις ο ασθενής προσαρμοστεί στην διαδικασία των συνεδριών και κυρίως δεν βασανίζεται απο έντονη νευροφυτική συμπτωματολογία....το φάρμακο ελαττώνεται μέχρι να κοπεί εντελώς.\"

Αφου βάζουμε τα πράγματα σε μια ταξη, μήπως να αναφέρουμε κ τις περιπτώσεις εκεινες που δεν απαιτουν φαρμακευτικη αγωγή? Νομίζω πως υπάρχουν ΚΑΙ αυτες...Και σιγουρα αφου εγω ΔΕΝ ειμαι γιατρος, και ΔΕΝ εχω την επιστημονικη κατάρτιση καταννοοω οτι οι ψυχιατροι μπορουν να γνωριζουν εμπεριστατωμενα ποια περιστατικα απαιτουν φαρμακευτικη υποστήριξη κ ποια οχι.Παρολα αυτα πολλοι ψυχιατροι, συνταγογραφουν αδιακριτως κ αβασανιστα. Χωρις πολλά πολλά....χωρις πολλες συζητησεις κ εξηγησεις. Κ Φυσικα κ δεν αναφέρομαι σε ολους αλλα σε μια μεριδα απ αυτους.

\"Οι ψυχολόγοι.....είναι γεμάτοι θεωρητικές γνώσεις (πολλές απ τις οποίες έχουν ιατρική/βιολογική καταγωγή) αλλά βέβαια δεν μαθαίνουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιατρικά (θεραπευτικά).\"

Ευτυχως θα ελεγα εγω...που υπάρχει κ μια αλλη ματια, ενας αλλος τροπος προσέγγισης για το ιδιο πραγμα.

Αληθεια, θεωρεις οτι η θεραπεια ας πουμε απο κατάθλιψη μπορει να επελθει μεσω της ιατροφαρμακευτικης οδου υποχρεωτικα? Κ πώς εξηγεις το οτι πολλοι ανθρωποι που πασχουν απο κρισεις πανικου ή καταθλιψη το ξεπερασαν χωρις τη βοηθεια ψυχιατρου ή τη συνεργασια ψυχιατρου & ψυχολογου? Ή ακομα πως καποιοι ψυχιατροι στελνουν τους πελάτες τους σε ψυχοθεραπευτη λεγοντας τους πως η παρουσια τους ειναι περιττη?

\"Κλινικά ο ψυχολόγος μόνο υπο την καθοδήγηση και τον έλεγχο ψυχιάτρου μπορεί να αξιοποιηθεί.....και όσο για τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να χαϊδεύει την προκατάληψη μας γύρω απ τους ψυχιάτρους αλλά θεραπευτικά ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει εφόσον βέβαια καταφέρει να κάνει και μια σωστή διάγνωση.Ίσως τα ψυχομετρικά τέστ και κάποιες στατιστικές μελέτες που αφορούν τη συμπεριφορά να είναι ο καταλληλότερος τομέας να προσφέρουν επιστημονικό έργο.\"

Εχω βοηθηθει πολυ απο την ψυχοθεραπεια μου..... Κ ξερεις, οταν ημουν στα πατωματα, δεν μ ενοιαζε αν θα παρω χαπια ή οχι. Το μονο που μ ενοιαζε ηταν να αισθανθω ωραια....καλα! Κ ημουν ανοιχτη σε καθε τροπο προσεγγισης. Η ψυχοθεραπεια με βοηθησε, η ψυχολογος μου επισης....χωρις κανενα ψυχομετρικο τεστ... Προκαταληψη δεν ειχα. Αποτελει εμποδιο στη σκεψη μου.

Την αναγκαιότητα του φαρμάκου και την διάρκεια της φαρμακευτικής αγωγής θα την καθορίσει η ένταση των συμπτωμάτων και για πόσο καιρό πιέζουν τον ασθενή.Ας πούμε οι ψυχωτικές διαταραχές.....χρειάζονται μια μακροχρόνια φαρμακευτική αγωγή ακριβώς γιατί οι ψυχοθεραπευτικές (ειδικά ψυχαναλυτικές) προσεγγίσεις είναι περίπου αδύνατες λόγο προβληματικής δομής του ΕΓΩ του ασθενούς.

Ωστόσο κάποιες διαταραχές της προσωπικότητας πχ η ψυχαναγκαστική διαταραχή της προσωπικότητας κλπ αλλά και κάποιες φοβίες......μπορούν να μπούνε σε ένα πρόγραμμα ψυχοθεραπείας (ατομική ή ομαδική οι πρώτες) και συμπεριφορική ψυχοθεραπεία (φοβίες).....να έχουν μια αίσια έκβαση.

Υ.Γ. Άν ο ασθενής οποιασδήποτε νόσου εκδηλώσει έντονες καταθλιπτικές εκφράσεις (αυτοκτονικές τάσεις) ή μακροχρόνια αυπνία ή έντονα αγχώδη συμπτώματα εννοείται ότι θα του δοθεί φάρμακο όχι όμως για θεραπεία αλλά για ανακούφιση απ τα συμπτώματα......

Sofia
Posting Freak
*****



Μηνύματα: 1401
Registered: 25-10-2006
Member Is Online

Διάθεση: Ταξιδιάρικη!


Εστάλη στις 22-5-2008 στις 11:42 PM Απάντηση με παράθεση Αναφορά μηνύματος στον Administrator


\"Οι ψυχολόγοι.....είναι γεμάτοι θεωρητικές γνώσεις (πολλές απ τις οποίες έχουν ιατρική/βιολογική καταγωγή) αλλά βέβαια δεν μαθαίνουν να σκέφτονται και να λειτουργούν ιατρικά (θεραπευτικά).\"

Ευτυχως θα ελεγα εγω...που υπάρχει κ μια αλλη ματια, ενας αλλος τροπος προσέγγισης για το ιδιο πραγμα.

Αληθεια, θεωρεις οτι η θεραπεια ας πουμε απο κατάθλιψη μπορει να επελθει μεσω της ιατροφαρμακευτικης οδου υποχρεωτικα? Κ πώς εξηγεις το οτι πολλοι ανθρωποι που πασχουν απο κρισεις πανικου ή καταθλιψη το ξεπερασαν χωρις τη βοηθεια ψυχιατρου ή τη συνεργασια ψυχιατρου & ψυχολογου? Ή ακομα πως καποιοι ψυχιατροι στελνουν τους πελάτες τους σε ψυχοθεραπευτη λεγοντας τους πως η παρουσια τους ειναι περιττη?


Την κατάθλιψη και πολλά άλλα.....μπορεί να συναντήσεις βιοβλιογραφικά και ανθρώπους που την ξεπέρασαν μόνοι τους.Η άλλη ματιά,η ψυχοδυναμική δηλαδή,είναι μέσα στο γνωστικό υπόβαθρο του ψυχίατρου.Ωστόσο το θέμα που θίγεις αφορά καθαρά τον επαγγελματισμό του επιστήμονα. Άν βαριέται που ζεί ο ψυχίατρος φυσικά και θα κοιτάξει μόνο ουσιοεξαρτώμενες παθήσεις. Απ την άλλη πάλι υπάρχουν και πολλοί ψυχολόγοι που κάνουν κατάχρηση του ρόλου τους και αναλαμβάνουν περιπτώσεις που δεν έχουν ιδέα πως να τις χειριστούν.Με αποτέλεσμα να χειροτερεύει η κατάσταση του ασθενούς και αναγκαστικά να καταφεύγει με μια οξεία κλινική εικόνα σε μια ψυχιατρική κλινική.

Δεν διαφωνω οτι ο ψυχιατρος μπορει να ειναι απολυτως απαραιτητος σε καποιες περιπτώσεις οπως ψυχωσεις κλπ. Ή άλλες βαριες καταστάσεις. Ομως δεν ειναι παντα η λυση το φαρμακο.

Οσο για το ποιας μορφης ψυχοθεραπειας (συμπεριφορικη, προσωποκεντρικη κλπ) ακολουθειται κ ποτε...νομιζω πως ο καθενας ξεχωριστα μπορει να δει τί τον καλυπτει.

Υ.Γ. Το αισια εκβαση μου φαινεται πολυ στεγνο, οταν εχει να κανει ΚΑΙ με θεματα ψυχης.

Την κατάθλιψη και πολλά άλλα.....μπορεί να συναντήσεις βιοβλιογραφικά και ανθρώπους που την ξεπέρασαν μόνοι τους.

Δεν χρειαζεται να φτασω μεχρι τη βιβλιογραφια...το χω δει να συμβαινει κ διπλα μου. Αλλα εχω δει και πολλους που δεν μπορουν να το ξεπεράσουν μονοι τους. Αυτο τί σημαινει? Μειωνει την προσπάθεια των ανθρωπων που το ξεπερνουν μεσω ψυχοθεραπειας? Που εχουν μια βοηθεια, αλλα σκαβουν κ πολυ βαθια? Κ μενουν μονοι με το εσκαμμενα, στο τελος της καθε συνεδριας κ καλουνται να τα βγαλουν περα μονοι τους...έτσι κ αλλιως?

\"Κλινικά ο ψυχολόγος μόνο υπο την καθοδήγηση και τον έλεγχο ψυχιάτρου μπορεί να αξιοποιηθεί.....και όσο για τον ιδιωτικό τομέα μπορεί να χαϊδεύει την προκατάληψη μας γύρω απ τους ψυχιάτρους αλλά θεραπευτικά ελάχιστα πράγματα μπορεί να προσφέρει εφόσον βέβαια καταφέρει να κάνει και μια σωστή διάγνωση.Ίσως τα ψυχομετρικά τέστ και κάποιες στατιστικές μελέτες που αφορούν τη συμπεριφορά να είναι ο καταλληλότερος τομέας να προσφέρουν επιστημονικό έργο.\"

Εχω βοηθηθει πολυ απο την ψυχοθεραπεια μου..... Κ ξερεις, οταν ημουν στα πατωματα, δεν μ ενοιαζε αν θα παρω χαπια ή οχι. Το μονο που μ ενοιαζε ηταν να αισθανθω ωραια....καλα! Κ ημουν ανοιχτη σε καθε τροπο προσεγγισης. Η ψυχοθεραπεια με βοηθησε, η ψυχολογος μου επισης....χωρις κανενα ψυχομετρικο τεστ... Προκαταληψη δεν ειχα. Αποτελει εμποδιο στη σκεψη μου.

Προκατάληψη μπορεί να μην είχες ενάντια στους ψυχιάτρους ωστόσο προσέτρεξες όπως κατάλαβα σε ψυχολόγο και δεν πήγες σε ψυχίατρο.Τα ψυχομετρικά τέστ είναι ειδικά τέστ που δεν απευθύνονται ή μάλλον δεν χρειάζονται σε όλες τις περιπτώσεις.Χαίρομαι που προχώρησε θετικά η ψυχοθεραπεία σου.....αλλά αυτό μην το αποδίδεις κατ ανάγκη στην ψυχολόγο σου αλλά και σε σένα την ίδια. Και βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις που βελτιώνονται απ την σύναψη μιας \"ψυχοθεραπευτικής\" σχέσης με μια καλή ή έναν καλό φίλο.

Μπορείς να ενημερωθείς για την διάρκεια ,κύκλο σπουδών και κλινική εκπαίδευση τόσο του ψυχολόγου όσο και του ψυχιάτρου για να καταλάβεις κατ\'αρχάς τα γνωστικά εφόδια που κουβαλούνε.Φυσικά υπάρχουν παντού οι καλοί και οι κακοί επαγγελματίες και δεν είπα ότι όλοι οι ψυχίατροι είναι ικανοί. Ωστόσο προσωπικά δεν εμπιστεύομαι και ούτε και πρόκειται να εμπιστευτώ ποτέ ψυχολόγο χωρίς να έχω πρώτα και την γνωμάτευση ενός καλού ψυχιάτρου.

Και βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις που βελτιώνονται απ την σύναψη μιας \"ψυχοθεραπευτικής\" σχέσης με μια καλή ή έναν καλό φίλο.

Δεν εχει καμια σχεση ο καλος ψυχοθεραπευτης με τον καλο φιλο.

Προκατάληψη μπορεί να μην είχες ενάντια στους ψυχιάτρους ωστόσο προσέτρεξες όπως κατάλαβα σε ψυχολόγο και δεν πήγες σε ψυχίατρο.

Πηγα κ στους 2

Την κατάθλιψη και πολλά άλλα.....μπορεί να συναντήσεις βιοβλιογραφικά και ανθρώπους που την ξεπέρασαν μόνοι τους.

Δεν χρειαζεται να φτασω μεχρι τη βιβλιογραφια...το χω δει να συμβαινει κ διπλα μου. Αλλα εχω δει και πολλους που δεν μπορουν να το ξεπεράσουν μονοι τους. Αυτο τί σημαινει? Μειωνει την προσπάθεια των ανθρωπων που το ξεπερνουν μεσω ψυχοθεραπειας? Που εχουν μια βοηθεια, αλλα σκαβουν κ πολυ βαθια? Κ μενουν μονοι με το εσκαμμενα, στο τελος της καθε συνεδριας κ καλουνται να τα βγαλουν περα μονοι τους...έτσι κ αλλιως?

Όχι βέβαια....για μένα οι άνθρωποι που προστρέχουν σε κάποιον ειδικό για ότι τους προβληματίζει....είναι πρότυπα συμπεριφοράς και στην τελική πιο νοήμονα.Η κατάθλιψη σαν κατάθλιψη όμως δεν λέει τίποτα (εννοώ ο όρος). Η κατάθλιψη είναι περισσότερο σύμπτωμα και λιγότερο αυτόνομη νόσος. Μπορεί κάποιος να έχει κατάθλιψη μόνο δηλαδή ή να έχει κατάθλιψη στο έδαφος κάποιας άλλης διαταραχής.Αυτή η διάκριση δεν είναι εύκολο να γίνει απο έναν ψυχολόγο....και φυσικά αυτή η διάκριση (διαφοροδιάγνωση) θα καθορίσει και το καταλληλότερο θεραπευτικό σχήμα.

Μπορείς να ενημερωθείς για την διάρκεια ,κύκλο σπουδών και κλινική εκπαίδευση τόσο του ψυχολόγου όσο και του ψυχιάτρου για να καταλάβεις κατ\'αρχάς τα γνωστικά εφόδια που κουβαλούνε.

Οταν μιλαω για το πώς νιωθω, οταν λεω πως δεν ειμαι καλα....δεν σκεφτομαι τον κυκλο σπουδων κανενος. Σκεφτομαι πώς θα με καταλαβει καποιος, ποιος θα μου μιλησει στην ψυχη.

Οταν τα γνωστικα εφοδια ερχονται αποστειρωμενα χωρις ενδιαφερον τί να τα κανω?κι αυτο δεν εχει να κανει μονο με την ταμπελα ψυχολογος ή ψυχιατρος, αλλα με το ποσο συνειδητοποιει πρωτιστα πως αυτο ειναι λειτουργημα εκτος απο επαγγελμα.

Δεν διαφωνω οτι ο ψυχιατρος μπορει να ειναι απολυτως απαραιτητος σε καποιες περιπτώσεις οπως ψυχωσεις κλπ. Ή άλλες βαριες καταστάσεις. Ομως δεν ειναι παντα η λυση το φαρμακο.

Οσο για το ποιας μορφης ψυχοθεραπειας (συμπεριφορικη, προσωποκεντρικη κλπ) ακολουθειται κ ποτε...νομιζω πως ο καθενας ξεχωριστα μπορει να δει τί τον καλυπτει.

Υ.Γ. Το αισια εκβαση μου φαινεται πολυ στεγνο, οταν εχει να κανει ΚΑΙ με θεματα ψυχης.


Αυτή η εντύπωση του ότι ο ψυχίατρος ειδικεύεται στις ψυχώσεις....είναι αυτό που ονόμασα προκατάληψη. Ο ψυχίατρος εκπαιδεύεται και για τις ψυχώσεις και για τις νευρώσεις και για άλλες ψυχικές ή ψυχοσωματικές διαταραχές.Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο ψυχίατρος είναι ο γιατρός των ψυχώσεων υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που ψυχωτικές καταστάσεις υποδύονται αρχικά νευρώσεις ή θεωρούμενες νευρώσεις που έχουν και ψυχωτικά στοιχεία....για να μην μιλήσω για την μεταιχμιακή διαταραχή (borderline disorder) που είναι ένα κράμα υγιούς,ψυχωτικού και νευρωσικού.Τα σύγχρονα αμερικανικά συστήματα ταξινόμησης των ψυχιατρικών νόσων αρχίζουν και αποστασιοποιούνται απ την διάκριση ψυχώσεων-νευρώσεων ακριβώς γιατί τα πράγματα δεν είναι και τόσο σαφή στον διαχωρισμό τους μόνο με αυτούς τους δυο όρους.Στην ιατρική και στην ψυχιατρική 1+1 ποτέ δεν κάνουν 2....στην ψυχολογία φοβάμαι ότι αυτό δεν συμβαίνει...και γι αυτό είναι πιο εύκολο να πέσουν σε παγίδες.

Δεν είναι ακριβώς τόσο απλό το να επιλέξει ο θεραπεύομενος το ψυχοθεραπευτικό του σχήμα.Συνήθως καταλήγει σε ένα ψυχοθεραπευτικό σχήμα βάση του πόσο καλής ψυχοθεραπευτικής σχέσης αποκτά με τον ψυχοθεραπευτή του.Όλες οι ψυχοθεραπευτικές μορφές δεν εφαρμόζονται σε όλες τις παθήσεις ή για να είμαι ακόμα πιο σαφής σε όλους τους ασθενείς.

Το αίσια έκβαση ίσως ακούγεται στεγνό..........αλλά αναφέρεται στην πορεία ενός περιστατικού απ τοπυς ειδικούς.Είναι περισσότερο τεχνικός όρος.Αντίθετα το βίωμα που αντιστοιχεί στο \"αίσια έκβαση\" είναι πολύ πιο ζωντανό,ζωηρό και ονειρικό.Άν αυτό το βίωμα αρχίσει να το χρησιμοποιεί ο ειδικός (ο υπαίτιος της ευτυχίας,ζωντάνιας και ονειρικής εμπειρίας του συνανθρώπου του) τότε μπορεί να πάρουν και τα μυαλά του αέρα εώς και να πάθει και τίποτα πιο σοβαρό.Η μετριοπάθεια είναι καθαρά τεχνική και δεν αφορά τα ποσά και τις μορφές ηδονής που γεύεται ο θεραπευμένος.

Και βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις που βελτιώνονται απ την σύναψη μιας \"ψυχοθεραπευτικής\" σχέσης με μια καλή ή έναν καλό φίλο.

Δεν εχει καμια σχεση ο καλος ψυχοθεραπευτης με τον καλο φιλο.


Σε επίπεδο υποστηρικτικό(ψυχοτονωτικ� �).......ίσως καμιά φορά και να ταυτίζονται.

Μπορείς να ενημερωθείς για την διάρκεια ,κύκλο σπουδών και κλινική εκπαίδευση τόσο του ψυχολόγου όσο και του ψυχιάτρου για να καταλάβεις κατ\'αρχάς τα γνωστικά εφόδια που κουβαλούνε.

Οταν μιλαω για το πώς νιωθω, οταν λεω πως δεν ειμαι καλα....δεν σκεφτομαι τον κυκλο σπουδων κανενος. Σκεφτομαι πώς θα με καταλαβει καποιος, ποιος θα μου μιλησει στην ψυχη.

Οταν τα γνωστικα εφοδια ερχονται αποστειρωμενα χωρις ενδιαφερον τί να τα κανω?κι αυτο δεν εχει να κανει μονο με την ταμπελα ψυχολογος ή ψυχιατρος, αλλα με το ποσο συνειδητοποιει πρωτιστα πως αυτο ειναι λειτουργημα εκτος απο επαγγελμα.


Συμφωνώ και επαυξάνω....πάνω απ όλα είναι ο ανθρωπισμός που διακρίνει τον ειδικό και φυσικά η καλή \"χημεία\" στην ψυχοθεραπευτική σχέση,το πόσο μπορούν να δέσουν μεταξύ τους οι δυο τους.Αναγκάζομαι να παραθέσω και κάποια στεγνά τεκμήρια.......για να μην περιορίζομαστε στην καθαρά συγκινησιακή/συναισθηματική σφαίρα που δεν μπορεί απο μόνη της να στηρίξει την δυναμική των δυο κλάδων.

Δεν είναι ακριβώς τόσο απλό το να επιλέξει ο θεραπεύομενος το ψυχοθεραπευτικό του σχήμα.Συνήθως καταλήγει σε ένα ψυχοθεραπευτικό σχήμα βάση του πόσο καλής ψυχοθεραπευτικής σχέσης αποκτά με τον ψυχοθεραπευτή του.Όλες οι ψυχοθεραπευτικές μορφές δεν εφαρμόζονται σε όλες τις παθήσεις ή για να είμαι ακόμα πιο σαφής σε όλους τους ασθενείς.

κι ομως θεωρω πως ειναι ο πλεον κατάλληλος να επιλεξει με βαση του πώς αισθανεται. κανεις δεν μπορει να ορισει σε κανεναν ΠΩΣ θα αισθανθει καλα.

κ φυσικα δεν ειναι απλο να επιλεξει ο θεραπευομενος. αλλα ποιος θα επιλέξει γι αυτον?

μπορει να γνωριζει καποιος τι θα δουλεψει σιγουρα στον ασθενη?ποια ψυχοθεραπευτικη μορφή?αν πασχω απο κατάθλιψη υπάρχει ενδεδειγμενη μορφη ψυχοθεραπειας? με ποια κριτηρια ειναι αυτη καλυτερη για μενα κ οχι καποια άλλη τη δεδομενη χρονικη στιγμη?θεωρω πως μονο εγω θα μαθω μεσα σε τι πλαισιο νιωθω καλυτερα...

οσο για τις ψυχωσεις κ τους ψυχιατρους το ανεφερα ενδεικτικα μονο....

PSYCHOANS
Σε ευχαριστω πολύ, αυτα που γραφεις με βοήθησαν αρκετα για καποιες απορίες που εχω.

\"Sofia
Posting Freak
*****



Μηνύματα: 1416
Registered: 25-10-2006
Member Is Online

Διάθεση: Ταξιδιάρικη!


Εστάλη στις 23-5-2008 στις 03:30 AM Απάντηση με παράθεση Αναφορά μηνύματος στον Administrator

κι ομως θεωρω πως ειναι ο πλεον κατάλληλος να επιλεξει με βαση του πώς αισθανεται. κανεις δεν μπορει να ορισει σε κανεναν ΠΩΣ θα αισθανθει καλα.

κ φυσικα δεν ειναι απλο να επιλεξει ο θεραπευομενος. αλλα ποιος θα επιλέξει γι αυτον?

μπορει να γνωριζει καποιος τι θα δουλεψει σιγουρα στον ασθενη?ποια ψυχοθεραπευτικη μορφή?αν πασχω απο κατάθλιψη υπάρχει ενδεδειγμενη μορφη ψυχοθεραπειας? με ποια κριτηρια ειναι αυτη καλυτερη για μενα κ οχι καποια άλλη τη δεδομενη χρονικη στιγμη?θεωρω πως μονο εγω θα μαθω μεσα σε τι πλαισιο νιωθω καλυτερα...

οσο για τις ψυχωσεις κ τους ψυχιατρους το ανεφερα ενδεικτικα μονο....\"

Ακριβώς γι αυτό υπάρχουν οι έρευνες,οι επιστημονικές εργασίες και οι διατριβές ώστε με την βοήθεια επιστημονικών μεθόδων να καταδεικνύουν ποιά ψυχοθεραπευτικά (και όχι μόνο) μοντέλα είναι αποτελεσματικότερα. Ας πούμε για την κατάθλιψη στην οποία αναφέρεσαι η γνωστική θεραπεία είναι ότι το πιο αποτελεσματικό σαν ψυχοθεραπευτική προσέγγιση. Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα....άν δεν εκτιμηθεί αυτό που ονομάζεις κατάθλιψη αν είναι κατάθλιψη πχ στα πλαίσια μιας νευρωτικής διαταραχής ή στα πλαίσια κάποιας άλλης νοσολογικής οντότητας που βεβαίως χρίζει ενδεχομένως και διαφορετική ψυχοθεραπευτική προσέγγιση ή και συνδυασμό ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων .Θα πρέπει να παρθεί ένα καλό ιστορικό και να συνεκτιμηθούν τα \"γενεσιουργά\" ή ακόμα και προδιαθεσιακά αίτια.Άρα τα πάντα ξεκινούνε απο μια καλή διαγνωστική διερεύνηση.

Ενημερωτικά να σου πώ κάτι για τις ψυχοθεραπείες.Η γνωστική λχ θεραπεία μπορεί σε έναν σχετικά μικρό χρόνο να σε κάνει να νιώσεις όμορφα (μιλάω γενικά όχι ειδικά για σένα).Αυτό όμως δεν είναι γνώμονας επιλογής μιας ψυχοθεραπείας ούτε την αναδεικνύει σαν την καλύτερη που υπάρχει.Υπάρχουν ψυχοθεραπείες που μπορεί σε κάποια φάση (και μάλιστα αρχική) να σε κάνουν να νιώθεις είτε πεσμένη είτε και να έχεις μια νευρικότητα κατα την διάρκεια τους.Αυτές μπορεί να απορρέουν απο ενδοψυχικές συγκρούσεις (ή αν προτιμάς απο λανθάνουσες άμυνες)...τις οποίες πρέπει να αναδείξεις και να τις δείς μέσα απ την συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική τεχνική ώστε να τις ξεπεράσεις.Αυτό το ξεπέρασμα των ψυχικών \"φρεναρισμάτων\" είναι που θα σου φέρει τη λύτρωση και τελικά θα σε οδηγήσει σε μια ποιότητα ζωής που θα θυμίζει το \"ξεναγεννιέμαι σε έναν νέο κόσμο απαλαγμένο απ τα φαντάσματα του παρελθόντος\". Για την ιστορία η κλασσική ψυχανάλυση αυτές τις δύστροπες συμπεριφορές που εμφανίζονται κατα την ανάλυση και την παρακωλύουν τις ονομάζει αντιστάσεις.Βέβαια ο χειρισμός και η βοήθεια που μπορείς να δεχτείς γι αυτές τις αντιστάσεις έχουν εξελιχθεί πολύ.....και ναι.....για μικρό διάστημα εφόσον τυραννιέσαι απο αυτές έντονα δεν χάθηκε ο κόσμος να πάρεις και κάποιο ανακουφιστικό σκεύασμα.

Με εξαίρεση κάποιων ιδιαίτερων και βαριών περιστατικών (που πίστεψε με δεν είναι και τόσα πολλά όσα φαντάζεσαι)....που τις χειρίζεσαι αποκλειστικά με φάρμακα για ένα στάδιο τους τουλάχιστον ,σε όλες τις υπόλοιπες το θεραπευτικό θαύμα το
κάνει η ψυχοθεραπεία. Ουσιαστικά καλείσαι μέσα απο αυτήν να ξαναβιώσεις κάποιες καταστάσεις που πέρασες ,να τις δείς κατάμουτρα με τη βοήθεια του ψυχοθεραπευτεή και να τις επεξεργαστείς είτε αναλυτικά είτε κριτικά και στη συνέχεια να περάσεις στην φάση της αντικατάστασης τους με μοντέλα σκέψης/συμπεριφοράς που θα σε κάνουν πιο αποτελεσματική σε όλους τους τομείς της ζωής σου και τελικά ευτυχισμένη.Ο όρος ευτυχισμένος δεν είναι είμαι όλη μέρα τραλαλα τραλαλού....αυτό πίστεψε με δεν είναι και τόσο νορμάλ.Στη ζωή θα έρθουν γεγονότα συμβατά με τις επιθυμίες μας αλλά και άλλα που συγκρούονται με αυτές.Η ευτυχία ακριβώς σαν ομπρέλα αγκαλιάζει οποιοδήποτε απο αυτά τα γεγονότα και στη μέν πρώτη περίπτωση απολαμβάνεις το συμβατό με τις επιθυμίες σου γεγονός.....στην δεύτερη απολαμβανεις τη νέα στρατηγική που πρέπει να χαράξεις ώστε το εκ πρώτης όψεως ασύμβατο γεγονός να το διαχειριστείς όσο πιο αποδοτικά γίνεται για σένα (πράγματα που επίσης θα σου φέρει ηδονή) ή να δημιουργήσεις όλες εκείνες τις συνθήκες που τελικά ή θα το αναιρέσουν ή θα το παρακάμψουν και έτσι θα συνεχίσεις την πορεία σου προς τον στόχο σου και τα όνειρα σου.

Μην πιάνεσαι απ τις λέξεις \"στόχους\",\"όνειρα\" και μου πείς μα εγώ δεν έχω τίποτα απο αυτά.....Είπαμε ότι αυτά έρχονται στην πορεία της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας.Την ψυχοθεραπεία δεν την αναζητούμε για ανακούφιση απλώς απο κάποια συμπτώματα αλλά για απαλλαγή ή αναμόρφωση των γεννεσιουργουργών αιτιών που παράγουν αυτά τα συμπτώματα ώστε να απαλλαγούμε απ τα προϊόντα τους.

Δεν πιστεύω οτι πολλοι ανθρωποι, την περιοδο που υποφέρουν ή δεν ειναι καλά για οποιοδηποτε λογο θα ψαξουν ερευνες, βλεποντας ποιο μοντέλο ειναι πιο αποτελεσματικο απο καποιο άλλο. Αυτο που εχω ακουσει στην περίπτωση που καποιος αποφασισει να απευθυνθει σε καποιον ψυχοθεραπευτη /ψυχιατρο ειναι \" είναι καλος?\"....Απο κει κ περα δεν ειδα κανεναν να ψαχνει σχετικες έρευνες. Ακομα κι ετσι ομως αν θεωρησουμε οτι οι ερευνες αυτες δινουν ενα συγκεκριμενο αποτέλεσμα, σε καθε περιπτωση ο καθε ανθρωπος μπορει να μην ειναι στο ποσοστο αυτων που παρουσιαζουν βελτίωση. Κι ετσι το γενικο συμπέρασμα δεν ειναι για τον ασθενη ενα σιγουρο εργαλειο. Ο καθε ενας λοιπον καλειται να βρει ο ιδιος το μοντελο που του ταιριαζει αλλα και τον θεραπευτή που του ταιριαζει που ειναι εξισου σημαντικο. Κανεις δεν μπορει να ξέρει για κανεναν περαν του εαυτου του τί τον κανει να νιωθει καλυτερα.


Προσωπικά αν μιλησω πριν ξεκινήσω ηθελα να ακολουθησω προσωποκεντρικη προσέγγιση. Μονο απο κατι που ακουσα τυχαια κ μου κεντρισε το ενδιαφερον.

Οσο για το τί γινεται κ πώς βιωνεται η ψυχοθεραπεια, νομιζω πως ειναι κατι που πολυ δύσκολα μεταφέρεται. Παρόλα αυτά καταλαβαινω τα οσα γραφεις, και νομιζω πώς οσοι κανουμε ψυχοθεραπεια εχουμε νιωσει/δει την πορεια κάπως έτσι..