καρβουνα αναμμενα.......

Χαιρετιζω ολες τις Ταλαιπωρημενες Ψυχες του φορουμ...για να γραφω εδω μαλλον ανηκω και γω στις πολυ ταλαιπωρες και βασανισμενες ψυχες αυτου του ρημαδοκοσμου. Παλευω 9 ολοκληρα χρονια με μια ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη ιδιαζουσας και αρκετα βαριας μορφης...εχω ταλαιπωρηθει σε τρισμεγιστο βαθμο...χρονια απειρα μοιρασμενα αναμεσα σε ψυχιατρους,ψυχολογους,νευρ ολογους και χαπια με το τσουβαλι.εχει περασει απο πολλα σταδια το προβλημα μου....τωρα ειμαι σε φαση υποτροπης επειτα απο δυο χρονια σχετικης βελτιωσης...τον τελευταιο καιρο εχω αλλαξει και θεραπεια και δυσκολευομαι αρκετα...εχω διαρκως ενα αισθημα ανυπομονησιας να με κυριευει,μια αισθηση ανικανοποιητου,σαν να καθομαι σε αναμμενα καρβουνα οπως λεω και στον τιτλο...μια διηνεκης ανησυχια που δεν ησυχαζει οτι κι αν κανω...να αναφερω φυσικα και τα δεδομενα της ζωης μου..ειμαι 25 ετων,ανεργη χωρις σχεση και φιλους.....η περισσοτερη ζωη μου εκτυλισσεται στα 40 τετραγωνικα του σπιτιου μου...θα χαρω να μοιραστουμε εμπειριες με οσους μπουν στον κοπο να με ριξουν ενα βλεφαρο...

σε καταλαβαινω και εγω το ιδιο....ακριβως ανυπομονω και δεν ειμαι ικανοποιημενη με τιποτα γιατι δεν κανω αυτα που θελω .δεν ειμαι ο ευατος αλλα θελω να πω αλλα να κανω με αποτελεσμα στο τελος να νιωθω ανικανοποιητη μεσα μου να μην ικανοποιουμαι με τιποτα τα τελευταια 2 χρονια.ειμαι 23 χρονων και περναω τα ιδια με εσενα....και εγω το εχω απο μικρο παιδι αυτο γενικα ημουν σχετικα το αντιμετωπιζα οχι οτι δεν υπεφερα αλλα νταξει...κουραγιο...και εγω προσπαθω να επιβιωνω καθε μερα δεν ειναι ευκολο να ζω χωρις να κανω αυτα που θελω.δεν σε βοηθησαν καθολου τα χαπια ουτε οι γιατροι ε;; αυτο δεν ειναι αισιοδοξο και για εμας τους υπολοιπους..εγω αυτο που εχω να σου πω δεν ειναι κατι γιατι ξερω δεν βοηθαει αλλα οτι θα ερθουν καλυτερες μερες κανε υπομονη..!

δεν μπορω να πω οτι δεν με βοηθησαν οι γιατροι και τα φαρμακα...ημουνα σε πολυ χειροτερη κατασταση..δεν μπορουσα ουτε τα πιατα να πλυνω χωρις τρελες σκεψεις που μου εφερναν απιστευτο πανικο και απελπισια...και το αναφρανιλ που επαιρνα στο παρελθον με πηγε πολυ μακρια σε επιπεδο βελτιωσης...απλα το διεκοψα γιατι ενιωθα οτι δεν με βοηθουσε πια σε επιπεδο διαθεσης κι αρχισα το λαντοζ που μεχρι στιγμης δεν μου εχει διωξει αυτο το δυσαρεστο αισθημα ανησυχιας...

μαλιστα καταλαβα..μπορεις να πεις συγκεκριμμενα απο τι υποφερεις;;και πως ξεκινησε ολο αυτο¨εγω ας πουμε εχω πολλες ιδεοληψιες .τωρα παιρνεις μονο λαντοζ;;

απο που ξεκινησε ολο αυτο ειναι ολοκληρο βιβλιο να στο περιγραψω,,,θα σου πω γενικα οτι περασα μια θυελλωδη ακμη απο τα 13 μου και υπεστην αγριο εκφοβισμο στο σχολειο....στη δευτερα λυκειου ξεκινησαν οι ιδεοληψιες που σχετιζονταν με ενα συμμαθητη μου που με εκφοβιζε...με την παροδο του χρονου οι ιδεοληψιες αλλαζαν μορφη και αριθμο..παρηγαγα με απιστευτη ταχυτητα πολλες παρανοικες ιδεες απο κει και επειτα...παιρνω λαντοζ μαζι με σολιαν...εσενα τι ειδους ειναι οι ιδεοληψιες?εχουν την τυπικη μορφη της ιδεοψυχαναγκαστικης?

εγω περναω αυτη τη περιοδο τη δυσκολοτερη φαση της ζωης μου.αρνουμαι να μιλαω σε ατομα οπως παλια εχω χασει το ενδιαφερον της ζωης δεν με χαροποιει τιποτα θελω να καθομαι μονη μου οταν ειμαι με παρεα νιωθω ιδιατερα αβολα και δεν μπορω να εκφραστω ,ολα εξαρτωνται απο σκεψεις που κανω και αν τα χω κανει ολα σωστα οπως θελω ακομα και η σταση μου αλλαζει αναλογα με το αν ειμαι καλα μεσα μου αν με εμποδιζει κατι...δδραμα ειναι ενα βασανηστηριο και πλεον δεν μπορω να ξεφυγω δλδ δειχνω αλλο απο οτι ειμαι δεν μπορω πλεον να το διαχειριστω.ουτε αφηνω να με βοηθησουν καταδικαζω τον ευατο μου σε αυτην την τιμωρια ...πφφ περναω πολυ ασχημα και σε καταλαβαινω ειναι ωραιο που μπορουμε και συμπαραστεκομαστε ολοι οι ομοιοπαθεις.εσυ εφοσον σου εμφανιστηκε σε μεγαλη ηλικια πιστευω...εχεις αρκετες πιθανοτητες να το ξεπερασεις ηδη ξερω μια κοπελα σαν εσενα που τις εμφανιστηκε στην ηλικεια σου και τωρα ειναι πλεον καλα μετα απο μεγαλη ταλαιπωρια και αυτη.

εσενα σου εμφανιστηκε σε μικρη ηλικια???με τι αφορμη?αν θες απαντας...

Quote:

---

Originally Posted by magistra

εσενα σου εμφανιστηκε σε μικρη ηλικια???με τι αφορμη?αν θες απαντας...

---

καλησπερα παιδια! δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο την ιψδ δυστυχως!

οχι lawer δεν υπαρχει πιο βασανιστικη ασθενεια....σου κατατρωει σωθικα και μυαλο...

σε καταλαβαίνω απόλυτα εγώ είμαι 20 χρόνονι πασχω απο δεοψυχαναγκαστικη διαταραχη και έχω τόσους ψυχαναγκασμος και παλιά είχα αλλα όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό τώρα τελευταία έχω παρα πολους να φανταστείς φοβάμαι να ταξιδεξω δυο ώρες με λεωφορείο νομίζω ότι θα τρακάρει και θα περάνω..φοβάμαι να κοιμηθώ αλλου εκτος από το σπίτι μου και αλλα πολλά...δεν είσαι μονη σου..μην νιώθεις μονη σου

Quote:

---

Originally Posted by magistra

εσενα σου εμφανιστηκε σε μικρη ηλικια???με τι αφορμη?αν θες απαντας...

---

ναι βεβαια 8α σου πω δεν ηταν κατι κακο.εκανα κατι και ηθελα να το πω αλλα θα υπηρχε προβλημα φοβομουν και το κρατουσα μεσα μου ενω δεν μπορουσα να κραταω τιποτα μεσα μου μαλλον απο μικρο παιδι και απο την πιεση μαλλον:'( και απο τοτε υποφερω..

ακολουθεις καποια φαρμακευτικη αγωγη?

Quote:

---

Originally Posted by magistra

απο που ξεκινησε ολο αυτο ειναι ολοκληρο βιβλιο να στο περιγραψω,,,θα σου πω γενικα οτι περασα μια θυελλωδη ακμη απο τα 13 μου και υπεστην αγριο εκφοβισμο στο σχολειο....στη δευτερα λυκειου ξεκινησαν οι ιδεοληψιες που σχετιζονταν με ενα συμμαθητη μου που με εκφοβιζε...με την παροδο του χρονου οι ιδεοληψιες αλλαζαν μορφη και αριθμο..παρηγαγα με απιστευτη ταχυτητα πολλες παρανοικες ιδεες απο κει και επειτα...παιρνω λαντοζ μαζι με σολιαν...εσενα τι ειδους ειναι οι ιδεοληψιες?εχουν την τυπικη μορφη της ιδεοψυχαναγκαστικης?

---

οχι καμια σχεση με την τυπικη μορφη της ιδεοψυχαναγκαστικης δηλαδη οχι κατι συγκεκριμμενο αναλογα καθε φορα και αναλογα μου ερχονται διαφορες ιδεες καθε στιγμη ειναι πολυ δυσκολο καλυτερα να ειχα κατι στανταρτ οπως αυτα που λεει η κοπελα φοβαται να ταξιδεψει γιατι φοβαται μην παθει κατι η αλλοι που πλενουν τα χερια τους η αλλες δραστηριοτητες με καθορισμενο αριθμο επαναληψεων.εγω φοβαμαι να μπω στο λεωφορειο γιατι δεν μπορω να καθισω εκει χωρις να μου ερχονται αρνητικες σκψεις κ οχι για την σωματικη μου ακεραιοτητα αλλα ασχημες σκεψεις γενικου περιεχομενου και με πιανει τρομερη δυσφορια,καταθλιψη.πιστευω εχω πολυ δυσκολη περιπτωση ιψδ γιατι ειναι πολλα δεν ειναι κατι στανταρτ:/βεβαια ισως επδ δεν μπορω να κανω τα στανταρ γτ τα καταλαβαινω οτι ειναι γελοια οποτε βρισκω αλλους λογους να τυρανναω το μυαλο μου..

αρχιζα το σεμπτεμβριο ζολοφτ 100mg αλλα δεν πολυβοηθησαν βεβαια ισως ειναι καλα εδραιωμενο το προβλημα καθως το χω απο μικρη.επισης δεν εκανα τακτικα ψυχοθεραπεια.τωρα θα παω την πεμπτη σε εναν καλο γιατρο και θα δουμε..σολιαν πηρα και εγω μου ειχε δωσει ο γιατρος που πηγαινα την μικροτερη δοση επειδη λεει ημουν πολυ ενοχικη και πηγαινα καλα αλλα μ εκανε παρενεργεια γαλακτορροια και το εκοψα.μου ειπε οτι αυτα για τα οποια ειχα τυψεις μικρη τα κανουν ολα τα παιδια και εγω δεν θ επαιρνε να τ επαιρνα τοσο σοβαρα .

Quote:

---

Originally Posted by magistra

δεν μπορω να πω οτι δεν με βοηθησαν οι γιατροι και τα φαρμακα...ημουνα σε πολυ χειροτερη κατασταση..δεν μπορουσα ουτε τα πιατα να πλυνω χωρις τρελες σκεψεις που μου εφερναν απιστευτο πανικο και απελπισια...και το αναφρανιλ που επαιρνα στο παρελθον με πηγε πολυ μακρια σε επιπεδο βελτιωσης...απλα το διεκοψα γιατι ενιωθα οτι δεν με βοηθουσε πια σε επιπεδο διαθεσης κι αρχισα το λαντοζ που μεχρι στιγμης δεν μου εχει διωξει αυτο το δυσαρεστο αισθημα ανησυχιας...

---

εσυ τι ακριβως προβλημα εχεις;;και εγω σκεφτομαι να ξεκινησω λαντοζ νομιζω ειναι καλυτερα απο τα ζολοφτ...αλλα θα παω σε αυτον τον ψυχιατρο που θεωρειται καλος εχει κ εμπειρια καθως ειναι μεγαλος και θα μου προτεινει εκεινος η φιλη που παει σε αυτον ειναι πολυ καλα.βεβαια δεν εχει ιψδ..εδω μπορεις να μιλας ελευθερα μηπως μπορουμε να βοηθησουμε ο ενας τον αλλο.εχεις ιδειοληψιες η και καταναγκασμους;;μιλα χωρις ντροπη ολοι εδω εχουμε το ιδιο προβλημα εκφρασου αυτο θα σ βοηθησει κ εμενα με βοηθησε να γραφω το προβλημα μου. εξαλλου ολοι εδω μεσα εχουμε το ιδιο προβλημα!..

παιδια εγω εχω παθει το εξης......γελαω πολλες φορες με τον εαυτο μου.... : αρχικα οι ιδεοληψιες αφορουσαν ενα πραγμα.....μην ειμαι παιδοφιλη....και καθε φορα που εβλεπα παιδακια ελεγα παναγια μου....μετα μια μερα καθαριζα το σπιτι και ειχα πολλες δουλειες να τελειωσω και λεω λες να χασω την υπομονη μου? και με επιασε τρελο αγχος, σφοξιμο στο στηθος και ανυπομονησια.....μετα ηταν να μεινω μονη σε μια γκαρσονιερα και ειπα παλι στον εαυτο μου....λες να μην μαρεσει το σπιτι μου? παλι το ιδιο συναισθημα.....μετα λεω ' λες να τρελλαθω? παλι το ιδιο σκατοσυναισθημα.....και συνεχιζα να δω τι αλλο μπορουσα να σκεφτω οποτε εκανα και αλλες χιλιαδες σκεψεις οπως: ' μηπως δεν υπαρχει θεος?', μηπως με κρουβουν τα σπιτια? ( και ετσι ουτε στο ιδιο μου το σπιτι δεν μπορουσα να χαλαρωσω και σε αλλα σπιτια που πηγαινα παλι το ιδιο συναισθημα ), μετα ειχα να κοιμηθω πολλα βραδια και ειχα ευαισθησια στους ηχους και ειπα ' λες να μην μπορω να ακουω ηχους?' και τελος το χειροτερο απολα ' λες να μην μαρεσει να ζω και να με ενοχλουν τα παντα? ' ( εκει τα ειδα ολα μα ολα )..............απλα ειναι ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΖΙ και καθημερινα κανω χιλιαδεςςςςς και εχω απελπιστει.....

Ηθελα να ρωτησω αυτα ειναι ιδεοληψιες? η κατι αλλο?

Επισης ολα ξεκινησαν απο στρες...αυτο το ξερω.....

Υπαρχει επισης περιπτωση να τρελλαθω απο το πολυ αγχος των ιδεοληψιων και να μην αντεχω τιποτα?

Κσι τελος σας εχει τυχει κατι τετοιο ( και σε περιεχομενο και σε ποσοτητα ) ή ειμαι η μονη ?????

Quote:

---

Originally Posted by marouliw

παιδια εγω εχω παθει το εξης......γελαω πολλες φορες με τον εαυτο μου.... : αρχικα οι ιδεοληψιες αφορουσαν ενα πραγμα.....μην ειμαι παιδοφιλη....και καθε φορα που εβλεπα παιδακια ελεγα παναγια μου....μετα μια μερα καθαριζα το σπιτι και ειχα πολλες δουλειες να τελειωσω και λεω λες να χασω την υπομονη μου? και με επιασε τρελο αγχος, σφοξιμο στο στηθος και ανυπομονησια.....μετα ηταν να μεινω μονη σε μια γκαρσονιερα και ειπα παλι στον εαυτο μου....λες να μην μαρεσει το σπιτι μου? παλι το ιδιο συναισθημα.....μετα λεω ' λες να τρελλαθω? παλι το ιδιο σκατοσυναισθημα.....και συνεχιζα να δω τι αλλο μπορουσα να σκεφτω οποτε εκανα και αλλες χιλιαδες σκεψεις οπως: ' μηπως δεν υπαρχει θεος?', μηπως με κρουβουν τα σπιτια? ( και ετσι ουτε στο ιδιο μου το σπιτι δεν μπορουσα να χαλαρωσω και σε αλλα σπιτια που πηγαινα παλι το ιδιο συναισθημα ), μετα ειχα να κοιμηθω πολλα βραδια και ειχα ευαισθησια στους ηχους και ειπα ' λες να μην μπορω να ακουω ηχους?' και τελος το χειροτερο απολα ' λες να μην μαρεσει να ζω και να με ενοχλουν τα παντα? ' ( εκει τα ειδα ολα μα ολα )..............απλα ειναι ΠΟΛΛΕΣ ΜΑΖΙ και καθημερινα κανω χιλιαδεςςςςς και εχω απελπιστει.....

Ηθελα να ρωτησω αυτα ειναι ιδεοληψιες? η κατι αλλο?

Επισης ολα ξεκινησαν απο στρες...αυτο το ξερω.....

Υπαρχει επισης περιπτωση να τρελλαθω απο το πολυ αγχος των ιδεοληψιων και να μην αντεχω τιποτα?

Κσι τελος σας εχει τυχει κατι τετοιο ( και σε περιεχομενο και σε ποσοτητα ) ή ειμαι η μονη ?????

---

γεια σου μαρουλιω...και εγω ειχα απειρες ιδεοληψιες που δεν με αφηναν να ηρεμησω ουτε λεπτο..απο πειρα σου λεω οτι προκειται περι ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης...δεν ξερω αν την εχεισ ακουστα..εχω διαγνωση απο ψυχιατρο...να τρελαθεις δεν υπαρχει περιπτωση...θα βασανιζεσαι ομως διαρκως...ρωτα με ο,τι θελεις..

Ναι και εγώ αυτη τη διάγνωση έχω αποτι μου ειπε η ψυχολόγος απλά δεν είναι ακόμη σίγουρη γτ είμαστε στην αρχή.....θα πάω και σε ψυχίατρο απο για διάγνωση και λογικα θα πάρω και τα φάρμακα που θα μου γραψει γτ δεν την παλεύω....απλα πιστεύω δεν θα κάνουν την τρελλη δουλειά......σευχαροστω πολύ για την απαντηση καλό μου!!!!! Απο υπάρχουν μέρες που ειμαι συνεχώς σε άγχος διότι κάθε λεπτό μη σου πω έχω και ιδεοληψία και πολλές φορές λέω θα σπάσει το κεφάλι μου και θα χάσω την αίσθηση της πραγματικότητας....τοσο πολύ....αυτο θέλω να μου πεις εάν σου έχει τύχει.....

αν μου εχει τυχει λεειιιιι...απειρες σκεψεις να με κατακλυζουν και μαλιστα με παρανοικο περιεχομενο...σε καταλαβαινω απολυτα εχεις την αισθηση οτι τρελενεσαι....μη το λες,εμενα με βοηθησαν τα φαρμακα...ειναι απαραιτητα στην προκειμενη περιπτωση...

Αχ θεε μου αυτο το μυαλό....εσυ τι διάγνωση έχεις? Εκτός απο ιψδ.....εγω έχω πχ και γενικευμένη αγχωδη διαταραχη

εχω απλα ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη αλλα η γενικευμενη αγχωδης διαταραχη εμπεριεχεται σ αυτην διοτι οι ιδεοληψιες μου προκαλουσαν απιστευτο αγχος κ πανικο...

Υπάρχουν μέρες πάντως που έχω πει σας βαρέθηκα σιγά τι θα μου κάνετε.....και περνάει.....αλλα.....ποιος το κάνει αυτό κάθε μέρα.....μα με τόσο άγχος θα πάθουμε τπτ οργανικό και ειναι κρίμα να είμαστε υγιείς και να δημιουργούμε μόνοι μας θέμα.....αυτο σκέφτομαι κάποιες φορές και καλμαρω.....αλλα τι να σου κάνει και αυτη η σκέψη
....λεω έχεις τα πάντα....σπιτι ....ατομα που σαγαπουν.....αλλοι ούτε να φανε δεν έχουν....γιαυτο δεν έχουν τέτοια προβλήματα θεωρώ....τελοσπαντων.....τι να πω.....ολα ειναι στο ******** μυαλό.....αυτο μόνο μπορώ να πω

εχεις δικιο...αλλα δεν ειναι κατι που το προκαλεις εσυ στον εαυτο σου..υπαρχει θεμα γονιδιακο πισω απο αυτη την πολυ βασανιστικη ασθενεια...εγω πασχω απο τα 16 και τωρα ειμαι 24...εσυ ποσο εισαι και ποσο καιρο υποφερεις?

Ειμαι 23 και το πρόβλημα πιστεύω ξεκίνησε απο βλακεια....δεν είχα τίποτα αντίστοιχο στο παρελθόν....αυτη ειναι η μαλακια....πριν 2 μήνες με έπιασε όταν είδα μια σειρά το κολο χανιμπαλ σε ένα επεισόδιο που ο χανιμπαλ κατεύθυνε το μυαλό του πρωταγωνιστή στην τρέλα....και μετα ο πρωταγωνιστής δεν θυμόταν άμα είχε σκότωσε ο ίδιος μια κοπέλα γτ είχε πολλές παραισθήσεις.....ε απο τοτε είχα τρεις ιδεοληψίες : Της τρέλας, της δολοφονίας χωρίς να το θυμαμαι και των παραισθήσεων.......μετα σκαλιζα και γω η ηλίθια το μυαλό μου και έλεγα τι άλλο μπορει ναρχοσω να φοβάμαι? Και λέω μπορει να γίνεις παιδοφιλη, ομοφυλόφιλη κλπ.....ετσι συνεχιζα να σκαλίζω να σκαλίζω μέχρι που λέω ποια ειναι η χειρότερη ιδεοληψία που μπορείς να πάθεις? Μα να τις έχεις όλες μαζί......και έτσι λοιπό εξελίχθηκε το θεμααα
....απλα μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι έχω άπειρες μέσα στη μέρα ενώ νόμιζα ότι συνήθως έχεις μια δυο τη μέρα καιμετα έρχονται κιαλλες αλλά οχι τόσες πολλές σε μια μέρα
..

Quote:

---

Originally Posted by marouliw

Υπάρχουν μέρες πάντως που έχω πει σας βαρέθηκα σιγά τι θα μου κάνετε.....και περνάει.....αλλα.....ποιος το κάνει αυτό κάθε μέρα

---

Γεια σας παιδιά, marouliw, εκεί είναι το μυστικό, κάθε μέρα να έχεις αυτή την άποψη για τις ιδεοληψίες σου και δεν θα σε κουράζουν τόσο, δεν θα σε απασχολούν. Αν έχεις ΙΔΨ το μυαλό σου θα παράγει αρκετές, λίγες, πολλές... αναλόγως, έτσι είμαστε εμείς με αυτό, το μυαλό είναι πολύ παραγωγικό, υπερπαραγωγή καμιά φορά ;) οπότε όσο περισσότερο το αποδεχτείς αυτό, θα είσαι πιο κουλ. Και φάρμακα αν πάρεις ίσως σε βοηθήσουν, αλλά βασικά για μένα είναι καλό που πηγαίνεις σε ψυχολόγο για να μάθεις πως να διαχειρίζεσαι το όλο θέμα με τις σκέψεις. Νομίζω θα σε βοηθήσει πολύ και στη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Καλή δύναμη!

Απλά μεχει πιάσει φόβος και απελπισία.!!! Σκέφτομαι και το μέλλον μου, αν θα βρω άντρα, πως θα κάνω οικογένεια κλπ.......ορισμενες φορές λέω τώρα θα πάθω νευρικό κλονισμό.....

Quote:

---

Originally Posted by Breath

Γεια σας παιδιά, marouliw, εκεί είναι το μυστικό, κάθε μέρα να έχεις αυτή την άποψη για τις ιδεοληψίες σου και δεν θα σε κουράζουν τόσο, δεν θα σε απασχολούν. Αν έχεις ΙΔΨ το μυαλό σου θα παράγει αρκετές, λίγες, πολλές... αναλόγως, έτσι είμαστε εμείς με αυτό, το μυαλό είναι πολύ παραγωγικό, υπερπαραγωγή καμιά φορά ;) οπότε όσο περισσότερο το αποδεχτείς αυτό, θα είσαι πιο κουλ. Και φάρμακα αν πάρεις ίσως σε βοηθήσουν, αλλά βασικά για μένα είναι καλό που πηγαίνεις σε ψυχολόγο για να μάθεις πως να διαχειρίζεσαι το όλο θέμα με τις σκέψεις. Νομίζω θα σε βοηθήσει πολύ και στη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή. Καλή δύναμη!

---

. Εσυ κορίτσι μου είχες και συ τόσες πολλές? Γτ εγώ έχω απελπιστεί!!!!!!! Με έχει ριμαξει!!!!! Στο τέλος θα νομίζω οτι έχω και διχασμένη προσωπικότητα.......δεν θα μπορω να αναγνωρισω τι θελω και τι δεν θελω......θα πάω την τεταρτη στον ψυχίατρο ένας θεός ξέρει τι φάρμακα θα μου γραψει......αλλα και να τα πάρω μετα πάλι θα βολευτω και μόλις τα κόψω πάλι τα ίδια......πάλι βόδι θα γίνω.......το πιστεύω οτι όλοι οι δαιμονισμένοι πάλια δεν ήταν δαιμονισμένοι αλλά είχαν προχωρημένη ιψδ

Μαρουλιώ έχει φτάσει σε σημείο που επηρεάζει την καθημερινότητά σου? Δηλ. η κάθε μέρα να σου φαίνεται βουνό, να πιστεύσεις ότι δεν μπορείς να το ξεπεράσεις, ότι τρελένεσαι, να θες να φωνάξεις βοήθεια, όλα να σου φαίνονται περίεργα και μάταια? Τότε είμαστε στο ίδιο σημείο. Κι εμένα μ' έχει κυριεύσει γαμώτο...Ότι θες, πες

Ναι παρα πολυ....καθε μερα ξυπνάω και προσπαθώ να μην δίνω σημασία στις σκέψεις μου.....λεω ποτε θαρθει η ώρα να κοιμηθώ......απλα εμένα οι σκέψεις μου έχουν ξεφύγει....του στυλ υπαρξιακές σκέψεις όπως λες να μην αντέξω να ειμαι πουθενά ούτε σπίτι μου ούτε έξω ούτε να μπορω να ακούω τους ήχους και τη φασαρία, να μην αντέξω να ειμαι με τόσο κόσμο τόσα σπίτια.....κατι κουλααααα.....αλλα ειναι απο σκέψεις ρε πουστη.....γαμωτο......εσυ παίρνεις φάρμακα? Και αν ναι σου έκαναν δουλειά?

Έχω πάρει στο παρελθόν. Και επανήλθα. Υπάρχει σωτηρία (το λέω σε' σενα, να το ακούω κι εγώ). Δυστυχώς όμως όποτε βρει έδαφος, η διαταραχή επανέρχεται. Έκανα και συμπεριφορική θεραπεία. Με βοήθησε πιο πολύ στο γνωσιακό κομμάτι. Τώρα, εδώ και 1 1/2 μήνα, είμαι πάλι στα πατώματα. Προσπαθώ, αλλά δε βλέπω φως. Όλα αυτά που λες τα έχω σκεφτεί και άλλα, άπειρα. Έντονες σκέψεις, που τις κάνω εικόνες και μου παράγουν τρόμο. Σήμερα θα κλείσω ραντεβού με τον ψυχίατρο. Προσπάθησα μόνη αλλά δεν τα κατάφερα. Όλα όσα αναφέρεις, είναι της διαταραχής. Τα είχα κι εγώ. Τόσο που νόμιζα ότι χάνω επαφή με την πραγματικότητα και θα αρχίσω να κάνω διάφορα τρελά και θα κλείσουν στο ψυχιατρείο. Καμιά φορά σκέφτομαι να παώ οικειοθελώς. Τέτοια ταραχή έχω. Κι εμένα μου φαντάζουν όλα ξένα. Σαν να μην αναγνωρίζω εμένα, τους γύρω, το περιβάλλον, τον κόσμο. Τώρα μου έχει καρφωθεί ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα κι ότι θα μείνω στο σπίτι γιατί οτιδήποτε άλλο (πχ μαγαζιά, βόλτα, κοινωνικές συναναστροφές γενικά) θα μου προκαλεί πανικό. Ότι να' ναι, σου λέω. Με βλέπω για γιατρό γιατί δεν μπορώ να δουλέψω, αλλά πρέπει. Κια υτό με αγχώνει περισσότερο.....Φαύλος κύκλος. Κι εγώ έπαθα την πρώτη χοντρή κρίση στα 23 και τώρα είμαι 35...

Απλά εγώ και σπίτι που ειμαι δεν μπορω....παλι θα σκεφτώ κάτι για το σπίτι και θα ταραχτω....και λέω που θα πας....εξω γίνεται χαμός......σουχει τυχει αυτο??????? και λέω νταξει σε κλινικη θα καταλειξω.......οτιναναι αυτές οι φοβίες.....βλεπω τους άλλους και ούτε τους απασχολούν....ή μπορει να τους απασχολούν απλά τις αφήνουν τις σκέψεις δεν δίνουν σημασία και συνεχίζουν τη ζωή με τα προβλήματα της......

Ναι βέβαια. Και σπίτι και παντού. Και να μην ξέρεις τί να κάνεις. Και η ταραχή να φουντώνει. Να θες να ουρλιάξεις και να σωπαίνεις. Να θες να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο μπας και συνέλθεις κι αντ' αυτού να βάζεις τα κλάματα από την απελπισία. Κι όλα να φαντάζουν τόσο δύσκολα. Ακόμα και το να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι φυσιολογικά για να μην καταλάβει κάποιος κάτι. κι όλο να νομίζεις ότι κάτι θα γίνει. Και μόνο όταν σε απίρνει ο ύπνβος να ηρεμείς λίγο. Τόσο γνώριμα για' μένα.....

Σκέψου πάντως ότι εγώ με τη διαταραχή έχω διανύσει ήδη 12 όμορφα χρόνια. Και σπουδές έκανα και μεταπτυχιακό και γάμο και σπίτι ανακαίνισα....Πράγματα που τώρα που είμαι σε άσχημη κατάσταση λέω πώς τα έκανα εγώ αυτά???? Στο λέω για να δεις ότι ξεπερνιέται (και να τα ακούω κι εγώ τώρα που σέρνομαι στα πατώματα). Απλά όταν το περνάς είανι φορτίο αφόρητο. Κάθε φορά τόσο οδυνηρή....

Παρεπιμπτόντως έχεις υποστήριξη? Από οικογένεια, φίλους, σύντροφο?

Quote:

---

Originally Posted by marouliw

. Εσυ κορίτσι μου είχες και συ τόσες πολλές? Γτ εγώ έχω απελπιστεί!!!!!!! Με έχει ριμαξει!!!!! Στο τέλος θα νομίζω οτι έχω και διχασμένη προσωπικότητα.......δεν θα μπορω να αναγνωρισω τι θελω και τι δεν θελω......θα πάω την τεταρτη στον ψυχίατρο ένας θεός ξέρει τι φάρμακα θα μου γραψει......αλλα και να τα πάρω μετα πάλι θα βολευτω και μόλις τα κόψω πάλι τα ίδια......πάλι βόδι θα γίνω.......το πιστεύω οτι όλοι οι δαιμονισμένοι πάλια δεν ήταν δαιμονισμένοι αλλά είχαν προχωρημένη ιψδ

---

Γεια σου marouliw, ναι είχα πολλές, ποικίλου περιεχομένου, μέχρι να μάθω να διαχειρίζομαι τις σκέψεις, ιδεοληψίες με κούραζε αφάνταστα η ενασχόληση του μυαλού μου με αυτές, και το περιεχόμενό τους καθώς και αυτό που λένε οι άγγλοι obsessing about obsessing, δεν ξέρω αν το έχετε νιώσει και αυτό. Τα φάρμακα δες τα σαν ένα βοήθημα, αλλά μην επαναπαυθείς σε αυτά, δώσε σημασία και στην ψυχοθεραπεία, η γνωσιακή θα σε βοηθήσει, εγώ έχω ποστάρει και κάποιες μεθόδους αυτοβοήθειας που εμένα προσωπικά με έχουν βοήθησει, όπως η mindfulness, όταν μάθεις να μη δίνεις σημασία και να μην εμπλέκεσαι στο παιχνίδι των σκέψεών σου και να τις αφήσεις να περνούν έτσι απλά, τότε και μόνο θα ηρεμήσεις. Μην απελπίζεστε παιδιά!! Και δείτε και λίγο τα πρακτικά, γυμναστική που σας αρέσει για εκτόνωση άγχους, καλή διατροφή, όχι καφέδες, πολλή ζάχαρη και αντίστοιχα διεγερτικά, εγώ επιμένω ότι και σε αυτά πρέπει να δώσουν βάση όσοι άνθρωποι υποφέρουν από αγχώδεις γενικά διαταραχές.

Spr1980 έχω στήριξη απλά οι γονείς δεν με πολυνιωθουν και τα βλέπουν ολα πολυ απλά....φαντασου η μανα μου μου λέει δεν σαφηνω να ξαναπάρεις φάρμακα...ελεος δλδ....το θέμα ειναι οτι δεν προχωραει η ζωή μου και με αγχώνει και αυτό....θα μου πεις κάτσε κάθε πράγμα στην ώρα του.....ουτε συντροφο έχω και μου την έχει δώσει. Αλλά μετα λέω τι να τον κανεις αυτός θα θέλει βόλτες και συ θα σέρνεσαι....χαχα

Breath εσυ τώρα παίρνει φάρμακα? Ρε συ εγώ έχω ξεφύγει....και εκει που κάθομαι μπορεί να νιώσω ξαφνικα άγχος χωρίς λόγο λες και έχω κάτι να κάνω καποια υποχρέωση δεν ξέρω...μετα έχω υπαρξιακού τύπου σκεψεις όπως πως μπορούμε και ζουμε σε τέτοιο κομφούζιο με τόσους ανθρώπους, πως μπορούμε και δεν κουραζόμαστε με τόση φασαρία και ήχους......κατι κουλά και έχω χεστει...!!!!

Quote:

---

Originally Posted by marouliw

Breath εσυ τώρα παίρνει φάρμακα? Ρε συ εγώ έχω ξεφύγει....και εκει που κάθομαι μπορεί να νιώσω ξαφνικα άγχος χωρίς λόγο λες και έχω κάτι να κάνω καποια υποχρέωση δεν ξέρω...μετα έχω υπαρξιακού τύπου σκεψεις όπως πως μπορούμε και ζουμε σε τέτοιο κομφούζιο με τόσους ανθρώπους, πως μπορούμε και δεν κουραζόμαστε με τόση φασαρία και ήχους......κατι κουλά και έχω χεστει...!!!!

---

Όχι δεν παίρνω. Όπως τα περιγράφεις απλά βρίσκεται λίγο σε έξαρση αυτό που περνάς, έτσι το καταλαβαίνω εγώ και νομίζεις ότι πνίγεσαι από όλα. Πιστεύω ένα κατάλληλο φάρμακο θα σε ηρεμήσει και ύστερα θα μπορείς καλύτερα να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις. Επίσης κανένα πάρκο, φύση, κάτι ήρεμο κοντά σου υπάρχει? με τη φασαρία και τους ήχους σε καταλαβαίνω, προσπαθώ να είμαι και εγώ σε όσο το δυνατόν πιο ήρεμο περιβάλλον, γιατί όλα επηρεάζουν. Δεν αντέχω τηλεοράσεις, βαβούρα πολύ και τέτοια, προσπάθησε να δημιουργήσεις το περιβάλλον που θα σε ξεκουράζει περισσότερο. Το ότι έχεις αυτό το άγχος εν μέρει να οφείλεται και αν πιέζεσαι από μπόλικη φασαρία, ανθρώπους, δεν το θεωρώ καθόλου παράλογο. Βρες κάποιες διεξόδους στη φύση ή και μέσα σε πόλη, έστω μια γωνίτσα πρασίνου και ηρεμίας.

Σευχαριστω πολυ.....αν και αυτο με τους ήχους και τους ανθρώπους ειναι πιο πολυ σκέψη παρα ότι με ενοχλεί....δλδ όταν το σκεφτώ θα με ενοχλήσει διότι λέω και που θα πας χωρίς ανθρώπους και ήχους....κατι κουλά υπαρξιακά......εσυ τι φάρμακο έπαιρνες?

Είσαι μικρή κοπέλα. Να μην απογοητεύεσαι. Εγώ και πόσοι άλλοι ξέρουμε και καταλαβαίνουμε πόσο πολύ δύσκολο είναι. Οι γονείς αγαπούν, αλλά δεν συμπάσχουν επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν. Θεωρούν ότι είναι κάτι που το προκαλούμε εμείς κι ότι μπορούμε κάλλιστα να το σταματήσουμε. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Τί να εξηγείς? Ποιος θέλει εξάλλου να υποφέρει? Όσο για σχέσεις, κάτσε λίγο να πάρεις τα πάνω σου κι όλα θα έρθουν. Όταν θα αισθανθείς καλύτερα, μετά από ένα σημείο, δεν θα σε νοιάζει σχεδόν καθόλου. Θα μείνει σαν ανάμνηση. Όσο για τις σκέψεις, ισχύει αυτό που λέει η breath. Θέλουν απομυθοποίηση, γιατί ο φοβος που σου προκαλούν, γεννά νέες και τούμπαλιν. Εγώ έχω σκεφτεί τα πάντα. Δεν είσαι μόνη. Μην σκέφτεσαι ότι μόνο εσύ τα έχεις σκεφτεί. Θα μπορούσα να σου γράψω έκθεση ιδεών από κουλές σκέψεις, αλλά δε θέλω να σε τρομάξω περαιτέρω και να σκέφτεσαι και αυτά!